နက်ရှိုင်းသောဆန္ဒမှ အစပြု၍ အပိုင်း ( ၂ )

နက်ရှိုင်းသောဆန္ဒမှ အစပြု၍ အပိုင်း ( ၂ )

ဖိုးလမင်းကြီး ရေးသည်။

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

ကျုပ်အမေ့ဆီ ပြန်လျှောက်သွားလိုက်တယ်၊ အမေနိုးလို့ ထထိုင်နေပေမယ့် ညဆက်နေ့ဆက် သောက်ထားတော့ အမူးပြေသေးပုံမရဘူး၊ သူ့ကြည့်ရတာ အူကြောင်ကြောင်နဲ့၊ ရိပ်တိပ်တိပ် ဖြစ်နေတုန်းထင်တယ်။ ကျုပ်ကားထဲက ရေဗူးယူလာပြီး အမေ့ကို မျက်နှာသစ်ပေးလိုက်တော့မှ နဲနဲလန်းလာပုံရတယ်။ 

" ဟဲ့..ငါတို့ အခုဘယ်နေရာ ရောက်နေတာလဲ" 

အမေက မေးတော့ 

" အမေ့ကြည့်ရတာ အရမ်းမူးနေလို့၊ အခြေအနေက မဟန်ဘူး။ ကားထဲမှာ ကြာကြာထိုင်ပြီး လှောင်အိုက်နေရင် အမေတော်တော်နဲ့ သက်သာမှာ မဟုတ်ဘူး တွေးမိလို့၊ သစ်ရိပ်ဝါးရိပ်နဲ့ အေးပြီး လေရတဲ့ နေရာခေါ်လာတာ၊ ခဏအိပ်ပြီး နားလိုက်တော့ အမေသက်သာလာတယ် မဟုတ်လား၊ ပြီးမှဆက်သွားကြတာပေါ့" 

" ဟဲ့သား..! နင်ဟာလေ နဲနဲလေးမှ မစဉ်းစားဘူး၊ ဘာလို့ တောထဲ တောင်ထဲ လာအိပ်ဖို့ စိတ်ကူးရတာလဲ။ လူသူကလဲ ပြတ်ပါဘိသနဲ့၊ အန္တရာယ်များတယ် သားရဲ့၊ အကောင်ဘလောင်တွေလဲ ရှိနိုင်တယ်၊ လာ..လာ..ထ..သွားကြရအောင်" 

ကျုပ်လဲ အမေ့ကို ကားပေါ်ပြန်တွဲတင်၊ ဖျာတွေသိမ်းပြီး၊ လမ်းမကြီးဘက်ပြန်မောင်းထွက်ခဲ့တယ်။ အမေကမူးနေသေးတော့ သူ့ခန္ဓာကိုယ်မှာ တခုခုအပြောင်းအလဲ ဖြစ်နေတာ၊ အလုပ်ခံထားရတာ ရိပ်မိပုံ၊ သတိထားမိပုံမပေါ်ဘူး၊ တော်သေးတာပေါ့။ 

အမေက.. 

" ငါ့ကို အနီးဆုံးနောက်တစ်မြို့ ရောက်ရင် ဟော်တယ်တစ်ခုခုသာ ရှာပို့ပေးတော့ဟေ့။ အိမ်ကို ဒီလောက်မူးနေတဲ့ပုံစံနဲ့ ပြန်သွားလို့ကတော့၊ နင့်အဖေ ဆဲလို့ဆုံးမှာ မဟုတ်ဘူး၊ ငါလဲ အရမ်းပန်းနေပြီ၊ အိပ်ချင်တယ်၊ အိပ်ရေးဝပြီး နောက်နေ့မနက်ကျမှ အေးအေးဆေးဆေး ဆက်ထွက်မယ်" 

ဒါနဲ့ ကျုပ်လဲ ဆက်ပြီး ပုံမှန်မောင်းလာခဲ့တာ မိုင်၆၀လောက်အတွင်း ၂ မြို့ ၃ မြို့ဖြတ်လာခဲ့ပြီ၊ ဒါပေမယ့် မြို့သေးလေးတွေဆိုတော့ ဘာတည်းခိုခန်းမှမရှိဘူး။ အမေကတော့ ပြန်အိပ်ပြီး လိုက်လာတယ်။ နောက်တစ်မြို့ထပ်ရောက်တော့ ညနေတောင် စောင်းနေပြီ။ မြို့လေးကနဲနဲကြီးပြီး လူနေ စိပ်ပုံရတယ်။ 

မြို့အထွက်နားမှာ မိန်းလမ်းမကြီးဘေးမှာပဲ မော်တယ်ခပ်သင့်သင့် တစ်ခုတွေ့တယ်။ ကျုပ်လဲ ကားကို ခဏရပ် အကဲခတ်ကြည့်လိုက်ပြီး၊ အမေ့ကို နှိုးလိုက်ပြန်တယ်။ 

" အမေ..ဒီပတ်ဝန်းကျင်မှာ ဟော်တယ်ကြီးကြီး ကောင်းကောင်းတော့ရှိမှာတော့ မဟုတ်ဘူး၊ ဒီမှာတော့ မော်တယ်တစ်ခု တွေ့နေပြီ၊ အမေ အဆင်ပြေပါ့မလား၊ ဘယ်လိုသဘောရလဲ" 

" သွား သွား..သွားမေးချည်၊ အခန်းရှိလားလို့၊ အိပ်လို့ နားလို့ရရင်ပဲ တော်ပါပြီ၊ ဇီဇာကြောင်မနေတော့ဘူး" 

ကျုပ် ရီဆက်(ပ်)ရှင်ကိုဝင်မေးတော့ အခန်းရှိတယ်တဲ့၊ အမှန်တော့ မော်တယ်ဆိုပေမယ့် ခြံကျယ်ကြီးထဲမှာရှိတဲ့ ဘန်ဂလိုတဲလေးတွေပါ။ ကျုပ်လဲ နှစ်ယောက်ခန်းတစ်ခန်းယူလိုက်တော့ ချာတိတ်တစ်ယောက်ကဘန်ဂလိုတစ်ဆောင်ကို သော့လိုက်ဖွင့်ပေးတယ်။ အခန်းထဲမှာ နှစ်ယောက်အိပ် ကုတင် စင်ဂယ်ဘက်ဒ်ပဲရှိတယ်၊ အမေကတော့ အခန်းထဲရောက်တာနဲ့ ဘာမှမပြောတော့ပဲ ကုတင်ပေါ်ထိုးလှဲလိုက်ပြီး၊ ခေါင်းကျသွားတာနဲ့ အသေလို အိပ်သွားတော့တာဗျို့။ 

ကျုပ်ကတော့ ဆာနေပြီဗျ၊ အမေ့ကို နှိုးလို့မရ၊ အဖော်ညှိမရမယ့် အတူတူ လွှတ်ထားလိုက်ပြီး အပြင်ထွက်လာလိုက်တယ်၊ ရှေ့နားထွက်ကြည့်တော့ မော်တယ်က စားသောက်ဆိုင် သေးသေးလေးတစ်ခု တွဲဖွင့်ထားတာဗျ၊ ထမင်းကြော်တစ်ပွဲ မှာပြီး ဗိုက်ဖြည့်လိုက်တယ်၊ မြန်မာဘီယာ ၃ ဘူး၊ မြေပဲကြော်ထုပ် လက်ဆွဲပြီး အခန်းထဲ ပြန်လာလိုက်တယ်။ 

တီဗွီဖွင့်ကြည့်ရင်း ဘီယာထိုင်သောက်နေလိုက်ပြီး ခဏကြာတော့ ရစ်တစ်တစ်ဖြစ်လာပြီ။ ကုတင်ဘက်ကြည့်တော့ အမေက နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်ကြီးအိပ်မောကျနေတယ်။ ကျုပ်လဲအမေ့ကိုကြည့်ပြီး၊ မနေ့ညကအကြောင်းတွေ၊ နေ့လည်ကတောထဲက အကြောင်းတွေပြန်တွေးပြီး ထပ်လိုးချင်လာတယ်။ အခြေအနေတွေကကျုပ်ဘက်ကချည်းပဲ။ 

တောထဲမှာ တခါအခွင့်အရေးရပြီး အခုတစ်ခါ ဟော်တယ်ခန်းထဲမှာ ၂ ယောက်ထဲ တစ်ကုတင်ထဲ အိပ်ခွင့်ရပြန်ပြီ။ အမေကလည်း မူးမူးကြောင်ကြောင်အိပ်ချည်းပဲနေတာ ကျုပ်ပြုသမျှနုရမယ့်အခြေ၊ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ကျုပ်အတွက်တော့ အခွင့်ကောင်းချည်းပဲ၊ နေ့လည်ကလဲ ကျုပ်အမေနဲ့ညားပြီးပြီ ကျုပ်မယားဖြစ်နေပြီ။ 

ချစ်စဖွယ်အိပ်နေတဲ့ မယားလေး အမေ့မျက်နှာကိုကြည့်ပြီး အရမ်းချစ်စိတ်တွေ ပေါ်လာတယ် ဒါနဲ့ အမေ့နားအသာကပ်သွားပြီး အမေ့ပါးလေးကို အသာနမ်း၊ အင်္ကျီချွတ်၊ဘရာစိယာချွတ်ပြီး နို့အုံကြီးကို ဖိပွတ်နယ်၊ နို့သီးခေါင်း လေးတွေ အားရပါးရစို့ပေးလိုက်တော့ တဟင်းဟင်းနဲ့ အမေခေါင်းလေး ဘယ်ညာရမ်းခါနေတယ်။ 

အမေ့ပါးလေးနောက်တချီရှူးကနဲအာဘွားပေးပြီး နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို ငုံအစုပ်လိုက်မှာပဲ...၊

" ဖူး..ဖွိ..အိ အိ..အာ့ အင်...ဒါဘာလုပ်တာလဲ" 

ကျုပ်ရင်ပတ် ဆောင့်တွန်းထုတ်ခံလိုက်ရတယ်။ အမေနိုးလာပြီ၊ အခြေအနေကို သိလိုက်တော့ အကျောက်အကန် ရုန်းပါလေရော။ ကျုပ်မှာလဲ မထူးတော့ဘူး၊ နိုးလာပြီဆိုမှတော့ အကြမ်းပဲကိုင်ရတော့မယ်။ 

ကျုပ်အမေ့ကို ဖိထားပြီး ပါးစပ်အတင်းပြန်စုပ်တော့ ခေါင်းကို အတင်းခါထုတ်တယ်။ အမေကျုပ်ရင်ပတ်ကိုတွန်းထားပြီး.... 

" လွှတ်..လွှတ်...ဒါဘာလုပ်တာလဲ၊ နင်ဘာလုပ်မလို့လဲ" 

ကျုပ်မဖြေဘူး။ အမေ့လည်ပင်းတွေကိုနမ်း၊ လည်တိုင်ကို ငုံခဲဖို့ပဲကြိုးစားနေတယ်။ အမေအသံထန်ထန်နဲ့.... 

" ဟင်..နင်ငါ့ကို ဘာလုပ်မလို့လဲဆို..ပြောစမ်း၊ လွှတ်..ငါ့ကို အခုလွှတ်စမ်း၊ ခွေးကျင့်ခွေးကြံ.." 

ကျုပ်ဘယ်လွှတ်တော့မှာလဲ၊ အမေ့နို့ကြီးတွေကို အတင်းငုံခဲပြီးခပ်ကြမ်းကြမ်းပဲ စို့ပစ်လိုက်တယ်။ 

" အူးးးး အိ စစ် လွှတ်ဆိုနော် ငါအော်လိုက်မယ်" ကျုပ်ခေါင်းထောင်ပြီး 

" အမေအော်ရင်အော်လေ...လူတွေသိပြီး အွန်လိုင်းမှာ နာမည်ကြီးချင်ရင်။ သားအမိ၂ယောက် ဟော်တယ်မှာပွဲကြမ်းခြင်း ဘာညာဆိုပြီး.." 

အဲ့လိုပြောလိုက်တော့ အမေခဏငြိမ်သွားတယ်။ 

" လွှတ်ဆို.." 

နို့ကြီးပါးစပ်ပြန်တပ်လိုက်တဲ့ ကျုပ်ခေါင်းကိုအမေက ကြိတ်ပြီး တွန်းထုတ်ပြန်တယ်။ ကျုပ်က နို့ကိုမဲစို့နေရင်း လက်တစ်ဖက်က အမေ့ထမီကို ဆွဲချွတ်တယ်၊ ထမီနဲ့အတူ ပင်တီကိုပါရောပြီးဆွဲချပစ်လိုက်တယ်။ 

ကျုပ်ရင်ပတ်၊ ကျုပ်ခေါင်းတွေကို တွန်းနေတဲ့ အမေ့လက်တွေ ဆက်မတွန်းနိုင်တော့ဘူး။ ကမန်းကတန်း ထမီဆီ လက်ရောက်သွားပြီး အသည်းအသန်ပြန်ဆွဲတင်နေတော့တာ။ ဒါပေမယ့် ကျုပ်အားကို မနိုင်ဘူး၊ အမေ့ ထမီကွင်းလုံးကျွတ်သွားပြီ။ ကျုပ်ထမီကွင်းကိုကိုင်ပြီး ကုတင်ဘေးလွှင့်ပစ်လိုက်တယ်။ 

ပင်တီအနက်ရောင်လေးကတော့ ခြေကျင်းဝတ်တစ်ဘက်မှာ တန်းလန်းချိတ်ကျန်ခဲ့တယ်။ ကျုပ် အမေ့လက်ကောက်ဝတ် ၂ခုကို ကြက်ခြေခတ်စုကိုင်ပြီးချုပ်တားလိုက်တယ်။ 

" ဟဲ့ကောင်! ...ခွေးကျင့်ခွေးကြံမကြံနဲ့ လွှတ်၊ ငါ့.. ငါ့ထမီပြန်ပေး.. ပြန်ယူလာခဲ့" 

အမေလဲ ထမီကျွတ်သွားတော့ ပေါင် ၂ ဘက်ချိတ်လိမ်ထားတော့တယ်။ ကျုပ် အမေ့ပေါင်၂ချောင်းကိုအတင်းဆွဲဖြဲတော့ အမေကလဲ အတင်းပြန်လိမ်ထားတယ်၊ ပါးစပ်ကလဲ... 

" ဟဲ့ သေချင်းဆိုးလေး၊ အယုတ်တမာကောင်၊ နင်မမိုက်ရိုင်းနဲ့ ငရဲကြီးလိမ့်မယ်၊ ဒါ နင့်အမေနော်၊ နင်ငါ့ကိုမဒိန်းကျင့်မလို့လား"

ထုံးစံအတိုင်း ကျုပ်ဘာမှပြန်မပြောဘူး။ အမေ့ပေါင်တွေကိုပဲ အမိအရ ဖြဲနေတာ။ ကျုပ်အားနဲ့ အတင်းဆွဲဖြဲပြီးစောက်ဖုတ်ကြီးပေါ်လာတော့ ခေါင်းထိုးသွင်းပြီး အတင်းလျက်တယ်၊ အမေကလဲ ခြေထောက် ၂ ချောင်းနဲ့ တစ်ဘက်စီကော၊ စုံကော ကန်တာ။ (၃/၄ ကြိမ်လောက်ကျုပ်ခေါင်းကို ကန်မိလုနီးပါး၊ သီသီလေး) 

နောက်ဆုံးတော့ အမေ့ရုန်းအားတွေပျော့လာတယ်၊ စောက်ဖုတ်ပေါ် လျှာတင်ပြီး စောက်စိကိုအတင်း ဆွဲစုပ်လိုက်တာနဲ့ ထွန့်ကနဲ ဖြစ်ပြီးတန့်သွားတယ်။ နေ့လည်က တောထဲမှာ ကျုပ်တစ်ချီဆွဲထားပြီးလို့ အမေ့စောက်ရည်တွေနဲ့ ကျုပ်လရည်တွေ ရောပေကပ်နေတဲ့ အမေ့စောက်ဖုတ်က အနံ့တော့ အတော်ပြင်းနေပြီ။ 

နာရီပေါင်းအတော်ကြာ ရေမတွေ့ ဘာမတွေ့၊ အပေါ်ယံကို တစ်ရှူးနဲ့ပဲ သုတ်ထားခဲ့လေ။ စူးရှရှ အဖုတ်နံ့ကိုကျုပ်အရေးထားမနေတော့ဘူး၊ စောက်စိကို တပြွတ်ပြွတ်စုပ်လိုက်၊ စောက်ခေါင်းထဲ လျှာနဲ့ထိုးလိုက်၊ လျှာပြားကြီးနဲ့ အားရပါးရ လျက်ပေး၊ဂျာပေးနေလိုက်တာ၊ အမေငြိမ်ကျသွားတော့တယ်၊ စောစောကအတင်းတွန်းထုတ်နေတဲ့ လက်တွေက ကျုပ်ဆံပင်ကို ဆွဲဆုပ်ပြီးဖွပေးနေတယ်။ 

စောက်ခေါင်းထဲ စောက်ရည်တွေ ထွက်ပြီး စိုလာတာသတိထားမိတယ်၊ ခဏကြာတော့ အရည်တွေ ဒလစပ်ထွက်ကျလာပြီးစောက်ခေါင်းတစ်ခုလုံးရွှဲနေပြီ။ 

အဲ့ဒီတော့မှ ကျုပ်လဲ ကိုယ့်ဘောင်းဘီကို ချွတ်ချလိုက်ပြီး အမေ့ခြေ၂ ချောင်းကို မိုးမျှော်ထောင်လိုက်ပြီးမှ တံကောက်ကွေး တဘက်တချက်စီကို ဘယ်ညာ ၄၅ ဒီဂရီစီ တွန်းဖြဲလိုက်ပြီးပေါင်ကြားမှာ ဒူးထောက်နေရာယူလိုက်တယ်။ 

ကျုပ်လီးကြီးက အစွမ်းကုန်တောင်ပြီး ဒစ်ထိပ်ကြီးက ပြောင်တင်းနေပြီလေ။ အမေကျုပ်လီးကြီးကို မြင်တော့ မျက်လုံးလေးဝိုင်း၊ ပါးစပ်လေးဟပြီး မင်သက်သွားသလိုပဲ။ 

ကျုပ်အချိန်ဆွဲမနေတော့ဘူး၊ စောက်ရည်တွေရွှဲနေပြီဖြစ်ပြီး ပြဲအာအာကြီ းစောင့်နေတဲ့ အမေ့စောက်ပတ်ဝကို ဒစ်ကြီးတေ့လိုက်ပြီးဖိချလိုက်တယ်။ 

" မ..မ.. မလုပ်နဲ့ အင့်" 

အမေဒါပဲပြောလိုက်နိုင်သေးတဲ့အချိန်မှာ လီးကြီးကနင့်ကနဲဝင်သွားပါပြီ။ 

" အူးးး အားး သား မသွင်းနဲ့ ပြန်ထုတ်၊ ဒါမေမေ၊ သားအမေလေ၊ သားရဲ့ အမေအရင်း၊ တို့ဒီလိုလုပ်လို့မဖြစ်ဘူး၊ ငရဲကြီးလိမ့်မယ်၊ ရပ်.. ရပ်ပါသားရယ်၊ အားးးး" 

ကျုပ် အမေ့အသံကို နားမထောင်တော့ဘူး၊ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးဝင်သွားတာနဲ့ ဖင်ကြွကြွပြီးညှောင့်တော့တာ။ 

ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်.. 

တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ဆောင့်ချက်တွေအားပါပြီး ပြင်းလာတယ်။ အမေ့လက်ကို ဗိုက်ပေါ်ကြက်ခြေခတ် ဖိကိုင်ထားပြီး အားရပါးရဆောင့်လိုးနေမိတယ်။ 

ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဇွိ ဇွိ..ဗြစ် ဗြစ်... ကျွိ..ကျွိ..ကျွိ 

လိုးသံက တဖတ်ဖတ်၊ ကုတင်ကလဲ တကျွိကျွိနဲ့ အသံတွေကမြိုင်နေတာ...။  ကျုပ်အရှိန်ကို နဲနဲစလိုးချပြီး အမေ့ကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်တော့ အမေမျက်ဝန်းဝိုင်းဝိုင်းလေးနဲ့ ကျုပ်ကိုကြည့်နေတာ။ 

အမေ့မျက်ဝန်းက တစ်ခုခုကို ပြောနေသလိုပဲ၊ ဝမ်းနည်းရိပ်နဲ့ရီဝေနေပြီး မျက်ရည်စလေးတွေ ဝဲနေတယ်။ အမေ မရုန်းတော့ဘူး၊ မဆဲတော့ဘူး၊ မတားတော့ဘူး၊ ငြိမ်ခံနေတယ်၊ တစ်ခဏလောက်အကြာမှာ.. 

" သား...နင်မရှက်ဘူးလား၊ ကိုယ့်အမေကို ကိုယ်ပြန်လိုးတာ၊ တကယ်လို့ ပတ်ဝန်းကျင်သိသွားခဲ့ရင်.. အမေအရင်းက ကိုယ်မွေးထားတဲ့ သားရဲ့ မဒိန်းကျင့်တာခံရတယ်လို့ ဝိုင်းပြောတာခံနေကြရရင်၊ တို့မျက်နှာဘယ်မှာသွားထားကြမလဲ" 

အမေက ကျုပ်အသိတရား ဝင်လာလိုဝင်လာငြား ပြောကြည့်တယ်။ ကျုပ်အမေ့စကားကို ဆက်ပြီးစိတ်ဝင်စားမနေတော့ဘူး။ အမေ့ခြေထောက် ၂ ချောင်းကိုပခုံးပေါ် ဆွဲထမ်းလိုက်ပြီး တဖတ်ဖတ်နဲ့ ဒလစပ်ဆွဲဆောင့်ပစ်လိုက်တယ်၊ 

" အင့်..အာ့ အာ့..အားးးး" 

ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..စွိ ပလောက်...ဖောက်.. 

ကျုပ်လဲ လိုးရှိန်ကိုမြှင့်လာလိုက်တယ်၊ ဆောင့်ချက်တွေကအားပါပြီးမြန်လာပြီ။ အမေ တအားအားနဲ့ ကိုယ်လေးတဆတ်ဆတ်တုန်ပြီး ညည်းလာပြီ၊ ခေါင်းလည်းဆံပင်တွေဖွာလာအောင်ဘယ်ညာရမ်းခါလို့။ 

အမေ့ဖင်ကလဲ ဆောင့်ချက်နဲ့အညီကြွကြွတက်လာပြီး ကော့ခံပေးနေတယ်၊ စောက်ခေါင်းထဲကလဲ ကျုပ်လီးကိုဆွဲဆွဲညှစ်ပေးနေပြီ၊ 

" အားးးး ရှီးးး စစ်...ကောင်းလိုက်တာအမေ" 

ဖန်း ဖန်း ဖန်း ..ဖြစ်..ဒုတ် ဒုတ်..ပြိ..ပြိ..ဗြိ... 

" အာ့ အားးးးးး အင့် အင့်" 

ကျုပ် လီးဝင်လိုက်ထွက်လိုက်တိုင်းလဲ အမေ့စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားတွေက လိပ်ပါလာပြီး စောက်ရည်နဲ့ ရောနေတဲ့ ချွဲကျိကျိအဖြူနှစ်ချောဆီမြှုပ်တွေက လိမ်းကျံနေတယ်လေ၊ ဆက်မထိမ်းနိုင်တော့ဘူး၊ သိတယ်ကျုပ်ပြီးတော့မယ်။ 

" အာ့ အားးးအမေ ရှီးးး ကောင်းလိုက်တာ သား..သားထွက်တော့မယ်" 

အမေဆတ်ကနဲလန့်ပြီး ပြူးတူးပြဲတဲနဲ့...

" ဟဲ့...ငါ့အထဲမထုတ်လိုက်နဲ့၊ စောက်ဖုတ်ထဲ မပြီးနဲ့နော်... ငါဗိုက်ကြီးလိမ့်မယ်" 

" မရတော့ဘူး၊ မမီတော့ဘူးအမေ...ထွက်ကုန်ပြီ..." 

ကျုပ်လရည်တွေအမေ့စောက်ဖုတ်ထဲအရှိန်နဲ့ပန်းထွက်ကုန်ပြီလေ။ 

ပလစ်..ပလစ်..ပလစ်.. 

ကျုပ် အမေနဲ့ ဆီးခုံချင်းဖိကပ်ထားပြီး၊ လီးကိုစောက်ဖုတ်ထဲ အရင်းအထိ အတင်းကပ်မြှုပ်ထားပြီး ငြိမ်နေလိုက်တယ်၊ အမေ့နို့အုံကြီးပေါ်ကိုယ်ကို မှောက်ပြီး ဖက်ထားတုန်းမှာ ရင်ပတ်ကလဲ တရှူးရှူး တဟဲဟဲနဲ့ အသက်လုရှူနေရတယ်ပေါ့၊ အမေ့စောက်ခေါင်းကလဲလရည်တွေကိုဆွဲစုပ်ယူနေသလိုတစစ်စစ်နဲ့...။ 

" ကဲ နင့်ကိစ္စပြီးရင်လဲ နင့်လီးကို ငါ့စောက်ဖုတ်ထဲက မြန်မြန်ချွတ်ပြီးသွားစမ်း၊ ဒါ နင့်အမေနော်...၊ နင့်မိန်းမမဟုတ်ဘူး.." 

အမေ့အသံကမာတယ်။ 

" မချွတ်ချင်သေးဘူးအမေရာ၊ ဒီလိုပဲနှစ်ထားချင်တယ်၊ အမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးက ကောင်းလိုက်တာ။ အမေသားမိန်းမဖြစ်ပေးပါနော်...၊သားအမေ့ကို လိုချင်နေတာကြာပြီ" 

" ဘာ..." 

အမေ အသံကျယ်ကြီးနဲ့ထအော်ပြီး ကျုပ်ကိုလက်တွေနဲ့ထုတယ်။ 

" ဟဲ့ကိုယ်မေကိုယ်လိုးကောင်၊ ခွေးတိရစ္ဆာန်၊ နင်ကငါ့ကို..၊  နင့်အဖေရဲ့မိန်းမ နင့်မွေးထားတဲ့ အမေအရင်းကို မယားလုပ်ချင်တယ်ပေါ့လေ...၊ ဒီလိုလား၊ ဘာစိတ်ကူးပေါက်လို့လဲ အကုသိုလ်ကောင်ရဲ့" 

ပြီးတော့ ကျုပ်ကိုတသက်လုံးမဆဲစဖူး အယုတ္တအနတ္တတွေနဲ့ ဆက်ဆဲပါလေရော...ကျုပ်လဲဒေါသတွေတော်တော်ထွက်လာလို့ အမေ့ခါးပေါ်တက်ခွပြီး ထုနေတဲ့ အမေ့လက်တွေကိုပြန်ချုပ်ထားလိုက်တယ်။ 

" အမေ...အခုကျနော့်မယားအဖြစ်လက်မခံ၊ ငြိမ်ငြိမ်လေးမခံရင်၊ ဒီညမှာပဲ အမေဗိုက်ကြီးသွားအောင်ကို လိုးပစ်မယ်..မှတ်ထားလိုက်.." 

အမေ ပါးစပ်ကဆဲရင်းနဲ့ အကျောက်အကန်ရုန်းပြန်တယ်၊ ဒါပေမယ့် ကျုပ်အားကိုယှဉ်လို့ဘယ်နိုင်မလဲ။ ကျုပ်လဲ အမေ့အပေါ် နောက်တခါတက်ဖိပြီး အမေ့ပေါင်တွေကိုပြန်ဖြဲပြီးတော့ စိတ်ပေါက်ပေါက်နဲ့ ဒီတခါချော့မသွင်းတော့ပဲ ဒစ်နဲ့တေ့ပြီးခပ်ကြမ်းကြမ်းပဲဆောင့်ချလိုက်တယ်။

ဗြစ်... ဗြစ်...ဒုတ် 

" အ...အားးးးးးးးးးးးး" 

သွက်သွက်ကြမ်းကြမ်းပဲ အမေ့ကို ဆောင့်လိုးပေးနေလိုက်တာ၊ ခဏကြာတော့ ပထမအချီကအတိုင်းပဲ အမေငြိမ်သွားပြီး၊ လိုးတဲ့အရှိန်ထဲ မြောပါသွားပြန်ရော။ ရုန်းကန်မှုတွေပြန်ရပ်သွားပြီး ပက်လက်ကြီးအိပ်၊ ဖင်ကြီးဖြဲပေးပြီး၊ တဟင်းဟင်းညည်းလို့ခံနေတယ်။ စိတ်ထဲက သိပ်မပါ ကြည်ဖြူမှုမရှိပေမယ့်လဲ မိန်းမဆိုတာလီးတကယ် ဝင်သွားတော့လဲ ဒီလိုပါပဲလေ။ 

ဒါနဲ့ပဲ နောက်တစ်ချီ ကျုပ်ရဲ့ မျိုးရည်သုက်သွေးတွေကို အမေ့မွေးလမ်းကြောင်းထဲ ပန်းထုတ်လိုက်ပြီး၊ ပြီးသွားပြန်တယ်။ အမေလဲ အတော်မောသွားပုံရတယ်၊ အသက်ရှူမမှန်တော့ဘူး။ ဒါနဲ့ပဲအမေ့ဟန်းဘက်အိတ်ထဲကရှူဆေးဗူးရှာပြီးပေးရှူလိုက်ရသေးတယ်။ 

အမေ အမောပြေတော့ ဝမ်းပန်းတနည်း တသိမ့်သိမ့်ရှိုက်ပြီးငိုနေပါလေရော။ ကျုပ်လဲ လွှတ်ပေးထားလိုက်ပြီး အသာအကဲခတ်နေတာ၊ အချိန်တော်တော်ကြာသွားတော့လဲ ငိုနေတုန်းပဲ၊ ရပ်မယ့်ပုံမပေါ်တော့ဘူး။ 

ကျုပ်လဲမနေနိုင်တော့လို့ အမေ့ပခုံးလေးသွားဖက်ပြီး ချော့မလို့လုပ်တယ်။ အဖက်မခံပဲ ခါထုတ်ပြီးဟိုဘက်တိုးသွားတယ်၊ 

" တော်ပြီ.. အခုပြန်မယ်၊ ငါ့ကိုအိမ်ပြန်ပို့ပေး" 

အမေထပြီး အဝတ်အစားတွေပြန်ဝတ်တယ်၊ အထုပ်တွေထဲ ပစ္စည်းတွေထည့်တယ်၊ ဒါပေမယ့် အမေ့မှာ ၂ ရက်ဆက်တိုက်မူး၊ အိပ်ရေးကလဲမဝလို့ အားကနည်းနေရတဲ့အထဲ၊ အကြမ်းပတမ်းကာမပွဲကြီး ၂ ချီဆက်တိုက်နွှဲလိုက်ရလို့ ထင်တယ်၊ လှုပ်လှုပ်ရှားရှားအဝတ်လဲပြီးတာနဲ့ မောသွားပြန်ပြီး၊ ကုတင်ပေါ်ပြန်ထိုင်၊ ကုတင်ခေါင်းရင်းမှာခေါင်းအုံးကိုမှီပြီး မှိန်းနေတယ်။ 

ခဏကြာကြည့်လိုက်တော့ အိပ်ပျော်သွားရှာပြီ၊ ကျုပ်လဲ မှီနေတဲ့ အမေ့ကိုအလိုက်သင့်လေးဆွဲချပေးပြီး စောင်လေးခြုံပေးထားလိုက်တယ်။ 

တကယ်တော့လဲ ပြန်ချင်တယ်ဆိုတောင် ဒီအချိန်ကြီး ဘယ်ပြန်လို့ဖြစ်မှာလဲ၊ ညဉ်အတော်နက်နေပြီ။ ညကြီးမင်းကြီး တောင်ပေါ်လမ်းမှာသွားလို့လာလို့ အန္တရာယ်မှမကင်းပဲလေ....။

...........................................................................................................................

မနက်မိုးလင်းလို့နိုးလာကထဲက အမေငူငူကြီး၊ ကျုပ်ကို စကားတခွန်းမှမပြောတော့ဘူးဗျ။ 

" အမေ မနက်စာဘာစားမလဲ၊ သားဝယ်ပေးမယ်" 

မေးတော့လဲ ဘာမှကိုပြန်မဖြေတာ။ အဝတ်အစားတစ်စုံယူပြီး ရေချိူးခန်းထဲပဲဝင်သွားတော့တယ်။ အမေတော့ကျုပ်ကိုတော်တော်စိတ်ဆိုးသွားပြီ။ 

ကျုပ် မီနီမတ်လေးဘက်ပြေးပြီး ပေါင်မုံ့၊ ဆင်းဒွစ်တွေနဲ့ ပဲနို့ဗူးတွေ ဝယ်လာခဲ့တယ်။ အခန်းပြန်ရောက်တော့ အမေရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာပြီး အဝတ်အစားလဲပြီးနေပြီ။ ကျုပ် အစားအစာတွေကို စားပွဲလေးပေါ်တင်ပေးပြီး 

" အမေ..အဆာပြေစားလိုက်ဦး၊ အဝေးကြီးသွားရဦးမှာ" 

အမေတခွန်းမှပြန်မပြောဘူး၊ ကျုပ်ဝယ်လာတဲ့ မုန့်တွေလဲလက်ဖျားနဲ့တောင် မတို့ဘူး၊ သူ့လက်ဆွဲအိတ်ဆွဲပြီးကားဆီပဲ လျှောက်သွားတယ်။ ဒါနဲ့ပဲကျုပ်က ကားတံခါးဖွင့်ပေးလိုက်ရတယ်။ 

ကျုပ်လဲ အခန်းထဲကပစ္စည်းတွေ ကမန်းကတန်းသိမ်း၊ အခန်းကိုလဲ ချက်အောက်လုပ်လိုက်ပြီး ကားဆီပြန်လာတော့ အမေ ကားနောက်ခန်းထဲမှာ ငူငူ စူစူကြီးထိုင်နေတာ၊ မျက်ဝန်းမှာလဲ မျက်ရည်စတွေနဲ့၊ ရှေ့ခန်းမှာတောင်ကျုပ်နဲ့အတူမထိုင်တော့ဘူး။ 

အမေကျုပ်ကို အတော်နာကျည်းသွားပုံရတယ်။ ကျုပ်လဲ အတော်စိတ်မကောင်းဖြစ်သွားမိတယ်။ အခြေအနေကြောင့်ကျုပ်အမေ့ကိုဘာမှထပ်ပြောဖို့မကြိုးစားတော့ပဲ ကားမောင်းပြီးထွက်ခဲ့တယ်။ 

အမေကတော့ တစ်လမ်းလုံးငြိမ်ပြီး မှေးလာလား၊ အိပ်လာသလားတော့ မသိဘူး။ ဘာမှစားတာ၊ အပေါ့အပါးသွားတာတွေလဲ မလုပ်တော့ဘူး။ ကျုပ်တောင် အမေ့အခြေအနေကြည့်ပြီး စိတ်ပူလာတယ်။ နောက်ဆုံးတော့အိမ်ပြန်ရောက်လာပြီ။ 

အမေတိတ်တိတ်ပဲ အိမ်ပေါ်တက်သွားပြီးရေဝင်ချိူး၊ အိပ်ခန်းထဲ တန်းဝင်သွားပြီး ထွက်မလာတော့ဘူး။ အမကထမင်းစားဖို့ သွားခေါ်တော့လဲ တံခါးဖွင့်မပေးဘူး၊ အမကတော့ အမေခရီးပန်းလာလို့နားချင်းသေးတယ်လို့ပဲ ထင်တာပေါ့။ 

အဲဒီနေ့ကစပြီး အမေလဲ တချိန်လုံးငူငူငိုင်ငိုင်ဝမ်းပန်းတနည်းပုံံစံနဲ့ တစ်ယောက်ထဲနေနေတာ၊ အမကနောက်ဆုံး၊ အခြေအနေကိုရိပ်မိလို့ ကျုပ်ဆီလာပြီး ဒဲ့ပဲမေးတာ့တယ်။ 

" ဟဲ့..အမေဘာဖြစ်တာလဲ၊ နင်နဲ့ဘာကွိုင်တွေတက်ခဲ့သလဲ၊ ငါ့ကို မှန်မှန်ပြောစမ်း" 

ကျုပ်လဲဖြစ်ခဲ့သမျှတွေ အမကို အကုန်ပြန်ပြောပြလိုက်တယ်။ မဂ်လာပွဲက အပြန် အမေအရမ်းမူးနေတုန်း အမေ့ကို လုပ်ပစ်လိုက်ဖြစ်တဲ့အကြောင်းပေါ့။ ကျုပ်ပြောတာလဲ နားထောင်ပြီးရော၊ အမလဲကျုပ်ကိုဒေါသတကြီးနဲ့ ဆူတော့ဆဲတော့တာပေါ့ဗျာ။ 

" အိုက်ထွန်း..နင်ဟာလေ စောက်ရမ်းမိုက်ရိုင်းစုတ်ပဲ့တယ် သိလား၊ နင်..အမဖြစ်တဲ့ ငါ့ကိုရအောင်ကြံပြီး မယားလုပ်နေရတာတောင် မကျေနပ်နိုင်သေးပဲ၊ ကိုယ့်ကို မွေးထုတ်ထားတဲ့ အမေအရင်းကိုတောင် ထပ်ကြံသေးတယ်.. ဟင်..ဟုတ်လား၊ အဝီစိဂျိုးကပ်ကောင်..." 

" ငါ တမင်နင့်ကို ခွင့်လွှတ်ပေးထားပြီး လိုက်လျောပေးနေတာတောင်၊ နင်က အမေ့ကို ထပ်ကြံရက်တယ်၊ နင့်လို သရမ်းတဲ့ကောင်လက်က ညီမလေးကော လွတ်ရဲ့လား၊ မှန်မှန်ပြောစမ်း၊ နင့်ညီမကော နင်လုပ်ပြီးပြီမဟုတ်လား။ အခြေအနေပုံမှန်မဟုတ်မှန်းငါသတိထားမိနေတာကြာပြီ" 

ကျုပ်လဲအေးအေးဆေးဆေးပဲခေါင်းငြိမ့်ပြီးဝန်ခံလိုက်တယ်။ 

" တော်ပြီ ခုချိန်ကစပြီး နင်ငါ့ဆီက ဘာမှ ထပ်ပြီးရဦးမယ်လို့ မထင်နဲ့ မမျှော်လင့်နဲ့တော့၊ နင်ငါ့ကို ထပ်ထိလို့မရတော့ဘူး မှတ်လိုက်၊ နောက်ပြီးညီမလေးကိုထပ်ပြီး မလုပ်တော့ဖို့ ငါအခုတောင်းဆိုပါတယ်ဟာ၊ ညီမလေးက အညွန့်တစ်လူလူနဲ့ နင့်ညီမကို မသနားဘူးလား၊ ငါ့ကိုကတိပေးပါ" 

ကျုပ်လဲ တော်တော်နောင်တရနေမိပြီ၊ ဒါနဲ့အမတောင်းတဲ့ ကတိတွေကိုပေးလိုက်တော့တယ်။ အမက.. 

" ဒါနဲ့ အခုအမေ့ကိစ္စဘယ်လိုရှင်းကြမလဲ" 

" ကျနော်လဲဘာလုပ်ရမလဲမသိတော့ဘူး" 

" အမေ့အခုလိုဖြစ်နေတဲ့ပုံစံကြီးနဲ့ဆို၊ အဖေပြန်လာတာနဲ့ ချက်ချင်းရိပ်မိသွားမှာ သေချာတယ်၊ ဇာတ်လမ်းတွေရှုပ်ကုန်တော့မယ်" 

ကျုပ်တို့ အမေ့ရွာကပြန်မရောက်ခင် ရက်မှာပဲ၊ အဖေက ကပ်ပြီး ခရီးထွက်သွားလို့ အိမ်မှာမရှိဘူး။ ကိစ္စတစ်ခုနဲ့ သူ့မိတ်ဆွေတွေရှိရာ မြေလတ်ပိုင်းဘက်သွားတာ၊ တစ်ပတ်လောက်ကြာလိမ့်မယ်။ 

" အဲ့တော့..ဘယ်လိုလုပ်ရမှာလဲ" 

" အမေက နင့်ကိုမြင်နေရရင် ဒဏ်ရာကပျောက်မယ့်ပုံ မပေါ်ဘူး၊ နင် တစ်နေရာရာမှာ သွားရှောင်ပေးနေရင် ကောင်းလိမ့်မယ်ထင်တယ်၊ ဒါဆိုမေ့မေ့ပျောက်ပျောက်နံ့အမြန်သက်သာလာနိုင်တယ်" 

" ကျနော်က ဘယ်သွားရှောင်နေရမှာလဲ" 

" ဝေးလေကောင်းလေပေါ့၊ ရန်ကုန်မှာ သွားနေရင် မကောင်းဘူးလား၊ နင့်ဦးလေးနဲ့ နင့်ဘော်ဒါတွေ ဝပ်ရှော့ဖွင့်ထားတာပဲ၊ သွားဝင်လုပ်ပေါ့၊ နင်လဲစက်မှုကျောင်းပြီးထားတာပဲ၊ အခုလပ်ယားလပ်ယားနဲ့ အလုပ်လဲမလုပ်ချင်၊ အမတွေအမေတွေပဲ စောင့်ချောင်းပြီးခွေးဇာတ်ခင်းဖို့ကြံနေတာ" 

" တော်ပါတော့အမရာ၊ သွားဆိုလဲသွားပါ့မယ်၊ အဲ့ဒီအကြံလဲကောင်းသားပဲ" 

" အေး..သွားလဲမြန်မြန်သွား၊ ဒါမှအဖေပြန်မလာခင် နင့်အမေပုံမှန်ပြန်ဖြစ်မှာ၊ နို့မဟုတ်ရင် နင့်အဖေ သိသွားလို့ကတော့ မိုးမီးလောင်သွားမယ်၊ အိမ်ပြိုသွားလိမ့်မယ်သိလား၊ အဖေ့ဒေါသလဲနင်သိသားနဲ့၊ နင့်ကိုသတ်လိမ့်မယ်" 

ဒါနဲ့ပဲ ကျုပ်ရန်ကုန်ပြေးဖို့ ပြင်ရတော့တာပေါ့၊ မသွားခင် အမကလာပြီးငွေ ၃ သိန်းထုတ်ပေးတယ်။ ကျုပ်အမေ့ဆီသွားပြီးတော့ ဦးချကန်တော့ရင်းနဲ့နှုတ်ဆက်တယ်။ အမေကျုပ်မျက်နှာကိုစိုက်ကြည့်ပြီး 

" အေး..သွားရင်လဲသွားတော့၊ ဝေးဝေးသွားပြီး နင့်အကုသိုလ်တွေကို ဆေးကြောပစ်လိုက်၊ ငါတော့နင့်လိုအကျင့်ဆိုးတဲ့သားမျိုးရဲ့မျက်နှာကိုမြင်ကိုမမြင်ချင်တော့ဘူး၊ သွား..သွား" 

အမေ ကျုပ်ကို တော်တော်ကြီးနာကျည်းမုန်းတီးသွားပုံရတယ်။ ကျုပ်အမေ့ရဲ့ ကာမကို ခိုးယူတာက တစ်ကြိမ်၊ အတင်းအဓမ္မကျင့်ပြီးယူလိုက်တာကနှစ်ကြိမ်။ အမေ့ရဲ့ စိတ်သဘောတူကြည်ဖြူမှုလုံးဝမရှိပဲ ရယူလိုက်တာလေ။ 

ကျုပ်ရင်ထဲစိတ်ထဲက ဘယ်လောက်ပဲနက်နက်ရှိုင်းရှိုင်း အမေ့ကိုချစ်ခဲ့ခဲ့၊ လိုချင်ခဲ့ခဲ့၊ နှစ်ဦးသဘောတူကြည်ဖြူခြင်းမရှိဘူးဆိုရင်တော့ ကာမကိုဓားပြတိုက်ယူတာပဲလေ။ 

ဒါကြောင့် ဒီဇာတ်လမ်းအစ (အခန်း ၁) မှာပြောခဲ့တာလေ၊ ကျုပ်အဖြစ်ကနှစ်ဦးသဘောမျှကြလို့ဖြစ်တဲ့ ပုံစံမဟုတ်ပဲဆန့်ကျင်ဘက်လို့ ပြောခဲ့တာပေါ့။ 

အမတျို့၊ ညီမတို့တုန်းကတော့ ဒီလိုမဟုတ်ဘူး၊ သူတို့ကလဲ သွေးသားဆူဖြိုးချိန်၊ ကာမအရသာကို ရှာဖွေချင်နေတဲ့ အချိန်၊ နဲနဲ အီစီကလီလုပ်လိုက်ပြီး အထိအတွေ့များများလုပ်ပေးလိုက်တာနဲ့ အခြေအနေတွေကသူ့ဘာသာသူဖြစ်သွားတော့တာ၊ ရဲဖို့ပဲလိုတယ်။ 

ဒါပေမယ့် ကျုပ်ကအမကို ကတိပေးလိုက်ပြီးပြီ။ အမကော ညီမလေးပါ ထပ်ပြီးလက်ဖျားနဲ့တောင် မတို့တော့ပါဘူးလို့။ အခုကစပြီးရှေ့တစ်လျှောက်ကျုပ်အဖို့ ငတ်ကြောကြီးပေါ့။ ကျုပ် အမနဲ့ညီမလေးကိုနှုတ်ဆက်တယ်။ ညီမလေးက... 

" အတိတ်က ကိစ္စတွေအားလုံးမေ့ပစ်လိုက်ပါတော့ ကိုလတ်ရယ်၊ သမီးလဲ အားလုံးမေ့ပစ်လိုက်ပြီ" 

အငယ်မက သူ့ကိုယ်သူ သမီးလို့ပဲခေါ်တယ်လေ။ ဒါနဲ့ကျုပ်ရဲ့ဘဝတစ်ကွေ့မှာအပြာင်းအလဲအဖြစ်၊ ရန်ကုန်မှာအချိန်အတိုင်းအတာတစ်ခုအထိနေဖို့ ခရီးစခဲ့ပြန်ပြီ။

.......................................................................................

ကျုပ်ရန်ကုန်မရောက်ခင် ဖုန်းကြိုဆက်တော့ ဦးလေးဝမ်းကွဲလူပျိုကြီးက ဝမ်းသာအားရနဲ့ ဝဲလ်ကမ်းပဲ၊ လာသာလာခဲ့တဲ့..။ 

ကျုပ်ကစက်ပိုင်းဆိုင်ရာမှာ အတွေ့အကြုံရှိပြီးသားလေ၊ သူသိတာပေါ့။ ကျုပ်က အလုပ်မလုပ်ချင်လို့သာ လပ်ယားလပ်ယားနေနေတာ၊ တကယ်လုပ်မယ်ဆိုရင် သူ့အတွက် လက်ရုံးတစ်ဆူလို အားကိုးရမယ်ဆိုတာ သိတော့ နှစ်ခါမပြောရဘူး။ မသွားခင်အမကမှာလိုက်တာသတိရတယ်။

" နင် အလုပ်သာရအောင်ရှာ၊ အိမ်အတွက် ဘာမှမပူနဲ့၊ နောက်ဆံတင်းမနေနဲ့၊ ငါအမေနဲ့ အားလုံးပြောပြီးပြီ၊ အဖေ့ကို ဒီအကြောင်းလုံးဝမသိစေပဲ ပိတ်ထားဖို့ပေါ့၊ တော်ကြာအဖေဆူဆူညံညံလုပ်ရင် ပတ်ဝန်းကျင်အကုန်ကြားသွားပြီး စောက်ရှက်တွေ ကွဲကုန်မှာ၊ ငါတို့အားလုံးလဲ သူများတွေစောက်တင်းပြောစရာမိသားစုကြီးဖြစ်သွားမယ်။ အမေကလည်း သဘောတူလိုက်ပြီ" 

ဒီလိုနဲ့ ရန်ကုန်ရောက်တော့ ဦးလေးဝပ်ရှော့မှာပဲ စရိတ်ငြိမ် းဝင်လုပ်နေလိုက်တော့တယ်။ သူ့ဝပ်ရှော့ကြီးကအကြီးကြီးပဲ၊ အတော်အောင်မြင်နေပြီ။ ဦးလေးကိုလဲကြို ပိတ်ထားရသေးတယ်။

ကျုပ်က အလုပ်အတွေ့အကြုံယူရင်း၊ လွတ်လွတ်လပ်လပ်လဲ နေချင်လို့တစ်ယောက်ထဲဆင်းလာတဲ့အကြောင်း၊ ကျုပ်ဦးလေးဆီမှာရှိနေတာကို အဖေအမေတို့ကိုမပြောဖို့အကြောင်းပေါ့။ 

ရန်ကုန်ရောက်ပြီးတဲ့နောက် ကျုပ်အမကို မကြာမကြာဖုန်းဆက်ဖြစ်တယ်၊ အိမ်အကြောင်းစနည်းနာရတာပေါ့။ အမေလဲ အခြေအနေကောင်းနေပြီတဲ့၊ ပုံမှန်အတိုင်းလောက်နီးပါးပြန်ဖြစ်နေပြီ။ 

ကျုပ်လဲဒီသတင်းကြားရတော့ ဝမ်းသာရတယ်။ အဖေ့ကိုလဲ ကျုပ်စွန့်စွန့်စားစား အလုပ်ထွက်လုပ်ချင်လို့ ရန်ကုန်သွားနေကြောင်း၊ ကြည့်ကောင်းအောင် ပြောထားတယ်တဲ့။ ဒီလိုနဲ့ပဲ ကျုပ်ရန်ကုန်မှာ ရောက်နေတာ ၅ လလောက်ကြာခဲ့ပြီ။ 

တစ်နေ့ ကျုပ်အမဆီ ဖုန်းဆက်ကြည့်ပြန်တော့ အိမ်မှာလဲ အခြေအနေတွေအားလုံးပုံမှန်ပဲ။ ကျုပ်အမေ့ကိုစကားပြောလို့ရမလားလို့ အမကိုမေးကြည့်တော့ အမလဲ ဟန်းဖုန်းကို အမေ့ဆီသွားပေးတယ်။

" အမေနေကောင်းလား" 

" ငါမသေသေးပါဘူး..၊ ဘာကိစ္စရှိလို့လဲပြော" 

" အမေကလဲ လုပ်ပြီ၊ အမေသားကို စိတ်ဆိုးမပြေသေးဘူးလား၊ သားအမေ့ကို အရမ်းသတိရတယ်၊ အိမ်လဲပြန်ချင်တယ်အမေ" 

" အခုမှလာပြီး ကောင်းပြီကောင်းရဲ့နဲ့ လာပြီးလိမ္မာပြမနေပါနဲ့၊ နင့်ဘာသာလာချင်လဲလာပေါ့" 

" ဟုတ်ကဲ့ပါ အမေ" 

" ဒါနဲ့မေးရဦးမယ်၊ နင်ငါ့ကို ဘာစိတ်ကူးပေါက်ပြီး အဲ့သလိုလုပ်ခဲ့တာလဲ၊ ဘယ်လို စိတ်ရိုင်းတွေ ဝင်သွားတာလဲ" 

ဟိုက်...မေးလာမယ်မထင်တဲ့မေးခွန်းပဲ၊

ကျုပ်လဲအမေ့ကိုတည့်တည့်ကြီးပဲ..အဲ..အဲ...ရွှီးရတော့တာပေါ့။ 

" ဟို..ဟိုလေ..အမေ..အမေက အိပ်လို့ရှိရင် အတွင်းခံဝတ်ပြီး မအိပ်တတ်ဘူးလေ၊ အမေ့ အခန်းထဲပဲ အိပ်အိပ်၊ နေ့လည်ဘက် အရှေ့ခန်းထွက်အိပ်အိပ်၊ အမေ့ ထမီကလဲ လန်လန်တက်နေတတ်တော့ အမေ့အတွင်းပစ္စည်းကို အမှတ်မထင်နဲ့ ခဏခဏတွေ့နေရလို့ ကြာတော့ စိတ်တွေ ဖောက်ပြန်လာမိတာပါ အမေ၊ နေ့တိုင်းလိုမြင်မိတော့မနေနိုင်တော့ဘူး" 

အမှန်တော့ ကျုပ်စောစောပိုင်း တစ်နေရာမှာပြောခဲ့သလို ကျုပ်အမေက အဝတ်အစားဝတ်တာ သိပ်သေဝပ်တာ၊ လှစ်ကနဲတောင် တော်ရုံမြင်ဖို့မလွယ်ဘူးဆိုတာလေ၊ ဒါပေမယ့် အမေ့ကိုရွှီးရတာပေါ့၊ သူအိပ်နေတုန်းသူပေါ်တာသူ့ဖာသူသိနိုင်မှာမှမဟုတ်ပဲ။ 

" သြော..ကိုယ်အမေအိပ်ရင်းဖင်ပေါ်တာကို ချောင်းပြီး လိုးချင်စိတ်တွေပေါ်လာတယ်ပေါ့လေ၊ ဒါနဲ.ပဲအမေကိုမဟုတ်တာ ကြံတယ်ပါ့၊ သားလိမ္မာလေးဟဲ့၊ အကျင့်ကိုလန်နေတာပဲ" 

" ပြောပါအမေရယ်..ပြောပါ..သားမှားပါတယ်" 

" အေး...လာရင်လဲလာ၊ နင့်အဖေကလဲ မေးမေးနေတယ်၊ နင့်အဖေမေးတိုင်း ထိုင်မဖြေနေနိုင်ဘူး၊ စိတ်ကုန်တယ်။ ဒီသားအဖနော်၊ တော်တော်ချစ်တတ်၊ စိုးရိမ်တတ်လိုက်ကြတာ။ နင်ငါ့ကို တက်လုပ်တဲ့အမှန်တရားကို နင့်အဖေများပြောလိုက်ရင် ချစ်နိုင်ပါတော့မလားမသိဘူး၊ ကဲ..ဒါပဲဟေ့" 

အမေဖုန်းချသွားတော့တယ်။ 

..................................................................................................................................... 

နောက်တစ်ပတ်လောက်ရှိတော့ ကျုပ်လဲ မန်းလေးပြန်တက်ပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့တယ်။ အိမ်ရောက်ရောက်ချင်း အဖေနဲ့အမကို ကန်တော့၊ ညီမလေးကိုနှုတ်ဆက်ပြီးတော့မှ အမေထိုင်နေတဲ့နေရာသွားပြီးကန်တော့တော့......

" ပြန်ရောက်လာပြီလား ဂြိုဟ်ကောင်လေး" 

အမေကျုပ်လက်ကို လှမ်းဆွဲပြီးသူ့အနားရောက်တော့ ကျုပ်ခေါင်းကို ခပ်ဆတ်ဆတ်တချက်ရိုက်လိုက်တယ်၊ နာအောင်ရိုက်တာ မဟုတ်ပါဘူး၊ သာသာလေးပါပဲ၊ ပြီးတော့ခပ်တိုတိုတစ်ခွန်းပဲပြောတယ်။ 

" အေးခဏနေရင် နင်နဲ့ငါနဲ့ရှင်းစရာတွေရှိသေးတယ်၊ သွားနားတော့" 

နေ့လည်ပိုင်း အဖေအိမ်က အပြင်ထွက်သွားတဲ့အချိန်ကျမှ အမေက ကျုပ်ကိုလှမ်းခေါ်လို့ အမေ့အခန်းထဲဝင်သွားရတယ်။ 

" နင်သိရဲ့လား အသက် ၄၀ကျော်မှ၊ မျက်စိလယ်လမ်းမှားလာတဲ့ ကလေးငါ့ဗိုက်ထဲ ရောက်နေပြီ၊ အဲ့ဒါနင့်ကြောင့်၊ နင်ငါ့ကို လုပ်ထားတာ အခုငါဗိုက် ၅ လတောင်ရှိနေပြီဟဲ့ သိရဲ့လား...၊ တော်သေးတယ်၊ အကြောင်းရင်းကို နင့်အဖေမသိဘူး၊ နင့်အမပဲသိတယ်။ နင့်လုပ်ရပ်နင်တာဝန်ယူရမယ်.."

ကျုပ်ပါးစပ်ကြီးဟပြီး အကြီးအကျယ်မျက်လုံးပြူးသွားရတယ်။ 

" ကလေးအတွက်စားရိတ်ကို နင်တဖက်တလမ်းကရှာပြီး မထောက်နိုင်ရင်၊ နင့်အမက နင့်ကို အသေလုပ်မှာတဲ့." 

အမေက အတည်ပေါက်ကြီးနဲ့ ကို ပြောနေတာ။ အဲ့လိုကြားရတော့ကျုပ်မလဲ ဝမျးသာရမှာလား၊ ဝမျးနညျးရမှာလား၊နောင်တပဲ ရသလိုလို၊ ကြက်ကြီးလည်လိမ်ထားသလိုဖြစ်နေတယ်။ 

တကယ်ပဲ အမေအသက် ၄၃ နှစ်မှာမှ ကိုယ်ဝန်ထပ်ရှိနေပြီ၊ ကျုပ်နဲ့အမေနဲ့က အနှစ် ၂၀ ကွာတယ်လေ။ ကြားကြားချင်းကျုပ်လဲ ဘာလုပ်ရမှန်းဝေခွဲမရဘူး။ နောက်ဆုံးအမ အခန်းထဲဝင်လာပြီးတော့၊ 

" နင့်မှာ ပိုက်ဆံဘယ်လောက်ပါလာလဲ" 

" အခု ရှိတာတော့သိန်း ၂၀လောက်ပဲ" 

ကျုပ်က ရန်ကုန်ကဦးလေးဝပ်ရှော့မှာ တလ ၄ သိန်းခွဲလောက်ရတယ်၊ စက်ပြင်ကျွမ်းထားပြီးသားဆိုတော့လေ။ အနေအစားစရိတ်ငြိမ်းဆိုတော့ ရတာ မသုံးဖြစ်သလောက်ပဲ၊ ဒါကြောင့်စုမိတာ၊ စုတာကလဲအမေ့ကိုကန်တော့ဖို့ပါပဲ။ အခုတော့ကလေးစရိတ်ဖြစ်ပြီပေါ့။ 

" အေး...နင်အမေ့ကို ရွှေထည်လုပ်ပေးထားလိုက်၊ အမေ့ဗိုက်ထဲက ကလေး မွေးဖွားခဲ့ရင် အဆင်သင့်ဖြစ်အောင်" 

ကျုပ် အမပြောတဲ့အတိုင်း ရွှေသွားဝယ်ပြီး အဖေမသိအောင် အမေ့ကို တိတ်တိတ်ကြိတ်အပ်ထားတယ်၊ စုထားတဲ့ငွေနဲ့ဆို ၂ ကျပ်သားတော့ ကောင်းကောင်းရတာပေါ့၊ ငါးမူးသား ၂ ကုံး၊ တစ်ကျပ်သားတစ်ကုံး၊ အမေပစ္စည်းတွေရတော့ ပျော်သွားတယ်၊ ကျုပ်ကိုလဲခွင့်လွှတ်လိုက်ပြီ။ 

ကျုပ်လဲ မွေးလာမယ့်ကလေးဟာ ကျုပ်ရဲ့ တာဝန်တစ်စိတ်တစ်ပိုင် းဖြစ်လာပြီဆိုတော့၊ ၀င်ငွေရအောင်၊ မန်းလေးက ဝပ်ရှော့တစ်ခုမှာပဲအလုပ်ရှာပြီး ဝင်လုပ်နေလိုက်ရတယ်။ အမေက လေးမွေးတဲ့နေ့က တစ်အိမ်လုံးဝမ်းသာလိုက်ကြတာ၊ ဝမ်းအသာဆုံးကတော့ အဖပေေါ့၊ ငါ့သားလေး ငါ့သားလေးနဲ့၊ (ယောက်ျားလေးမွေးတာဗျ) 

အဖေ့ခမြာ သနားတော့ သနားပါတယ်၊ တကယ်တော့ သူ့ဒူးမနာမြေးလေးဆိုတာ မသိရှာဘူး။ အဖေကလဲ အမေ့ကို ဆွဲကြိုးတစ်ကုံးထပ်ဝယ်ပေးသေးသဗျ၊ မိသားစုဝင်အသစ်ညီလေးအတွက် ဂုဏ်ပြုလက်ဆောင်ပေါ့။ 

ကျုပ်ညီလေးကတော့ မွေးကတည်းက ကံကောင်းပါတယ်။ ချစ်စရာကလဲ ကောင်းလိုက်တာ။ ကျုပ်အဖို့ကတော့ သားလဲသား၊ ညီလဲညီဆိုတော့ ဘယ်လိုခေါ်ရမှန်းတောင် မသိတော့ဘူး၊ အေးလေ တစ်အိမ်လုံးခေါ်သလို ညီလေးပဲခေါ်လိုက်ပါ့မယ်၊ အမှန်တရားဖွင့်ချပြလို့မှမရသေးတာပဲ။ 

ကျုပ်လဲ အခုမှစဉ်းစားမိတယ်ဗျ၊ ဖတ်ဖူးတဲ့ ပုဂံရာဇဝင်မှာ အနော်ရထာရဲ့ အကို စုက္ကတေးမင်းက ဘာလို့သူ့ညီအနော်ရထာကို "ညီသားနောင်မယ်"လို့ ခေါ်သလဲဆိုတာ အခုမှသဘောပေါက်သဗျို့။ 

အခုကျုပ်ညီလေးလဲ ကျုပ်ရဲ့"ညီသားနောင်မယ်"လေးပေါ့။ 

.................................................................................................................

ကျုပ်..တခြားအိမ်သားတွေ အိမ်မှာမရှိတဲ့ အချိန်တွေဆိုရင်၊ အမေ့အခန်းဝင်ပြီး ညီလေးကို ဝင်ဝင်ချီပြီးထိမ်းပေးရင်းနဲ့ အမေနဲ့လဲ စကားစမြည်ပြောဖြစ်တယ်။ တခါတလေကျတော့ ညီသားနောင်မယ်လေးကို ချီရင်းနဲ့ အမေ့ကို မထိတထိ နောက်တောက်တောက်နဲ့...၊ 

" ဘယ်လိုလဲကွ..ဖေကြီးသားလေး...၊ မင်းမေကြီးနဲ့နေရင်၊ အီသေး၊ ဂျီကျသေးလား..၊ အဲ့လိုမလုပ်ရဘူးနော်..ဖေ့သားလေးက..." 

ကျုပ်ဒီလိုပြောတာကြားတော့အမေက၊ 

" နောက်တောက်တောက် လာလုပ်မနေနဲ့၊ နင်ဒီလိုပြောတော့ ငါကပဲ နင့်မိန်းမကျနေတာနေတာပဲ" 

" စတာပါအမေရ...၊ ဒါပေမယ့်သေချာစဉ်းစားကြည့်လေ၊ တကယ်တော့လဲ ဒီကလေးက ကျနော့်သားလေးပဲဟာ" 

အမေကပြုံးပြီး.. 

" နင်က အနှောင့်အသွားမလွတ်..ငါ့ကိုရိတိတိနဲ.၊ ငါအကုန်သိတယ်နော်..၊ နင်..နင့်အမကိုလဲ လိုးပြီးပြီ၊ နင့်ညီမလဲ နင်နဲ့မလွတ်ဘူး။ ငါက နင့်ညီမကို တည့်တည့်မမေးချင်လို့သာ၊ ဒါပေမယ့် နင့်အမက ငါ့ကိုအားလုံးဖွင့်ချပြီးပြီ၊ တစ်မိသားစုလုံးကန်ထရိုက်ဆွဲတာနော်..နင်လေ..နင်.."

" အမေရယ်၊ သားနဲ့ အမတို့ ညီမလေးတို့က ၂ ဘက်ကျေနပ်လို့ဖြစ်သွားကြတာပါ၊ အခုတော့ သားတို့ရပ်လိုက်ကြပါပြီ၊ အမက ဆက်မလုပ်တော့ဖို့ ကတိတောင်းလို့၊ အမေမူးတဲ့နေ့က၊ ကျနော်နဲ့အမေဒီကိစ္စဖြစ်တာသိသွားကထဲကပေါ့" 

" အေး...တော်သေးတာပေါ့...၊ ငါရူးမသွားတာပဲ ကံကောင်း၊ ငါသတိမကပ်တာ ရက်အတော်ကြာလိုက်တယ်"

" ငါနင့်ကို ခွင့်လွှတ်လိုက်တာက နင့်နှမတွေလာပြီး တောင်းပန်လို့၊ နင်က ဒီလိုပုံစံမျိုးကြိုက်တတ်တယ် ဆိုလို့။ ငါလဲပတ်ဝန်းကျင်သိပြီး အရှက်ကွဲမစိုးလို့၊ ပြဿနာ မရှာတော့ပဲ ငြိမ်နေလိုက်ပြီး၊ နင့်ကိုအိမ်ပြန်လာခိုင်းလိုက်တာ၊ နင်ပျောက်သွားတာ သိပ်ကြာရင်လဲ နင့်အဖေမသင်္ကာမှာစိုးလို့"

ကျုပ်ငြိမ်နေလိုက်တော့ အမေကဆက်ပြီး

" အဲ့ဒါကြောင့်လဲ၊ ငါလဲတစ်အိမ်ထဲမှာ လင် ၂ ယောက်နဲ့ နေနေရတဲ့ပုံစံမျိုး ဖြစ်နေတာကို စိတ်ထဲက လက်ခံပေးနေရတာပေါ့၊ ဘယ်တတ်နိုင်မလဲ၊ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်လေ၊ ဒီကလေးက အမေ့သွေးနဲ.၊ နင့်သွေးပဲ၊ ဖြစ်လာမှတော့ပြုစုပျိုးထောင်ပေးရတော့မပေါ့" 

အဲ့လိုကြားတော့ ကျုပ်အမေ့ကိုမေးချင်တယ်။ ရင်ထဲကပေါ့၊ 

" အမေကျနော့်ကို လင်လိုလက်ခံမပေးသေးပါဘူး၊ အမေ့သားထွေးလေးရဲ့ အဖေ၊ အမေ့ရဲ့ တကယ့်လင်အဖြစ် ကျနော့်ကိုလက်ခံပေးလို့ရမလား..."

လို့ ဖွင့်မေးလိုက်ချင်ပေမယ့် အမေစိတ်ဆိုးသွားမှာစိုးလို့၊ ရင်ထဲမှာပဲ သိမ်းထားလိုက်တယ်။ ကျုပ်မလဲ အကိုဆိုတာအစား၊ အဖေဆိုတာ၊အဖေတစ်ယောက်ရဲ့ တာဝန်ကျေပြွန်ရလိမ့်ဆိုတဲ့ စိတ်ထားမျိုးပြောင်းလဲသက်ဝင်လာခဲ့တယ်။ 

နောက်တစ်နေ့ ညနေအလုပ်ဆင်းတော့၊ ကျုပ်လဲ အိမ်ပြန်ရောက်တာနဲ့၊ အမေ့ဆီကညီလေးကိုယူချီပြီးဟိုလျှောက်ဒီလျှောက်ထိမ်းပေးတယ်။ ကလေးထိုင်တဲ့လှည်ဝိုင်းလေးထဲထည့်ပြီး၊ ဟိုဟိုဒီဒီဆွဲလိုက် တွန်းလိုက်၊ စိတ်ပါလက်ပါထိမ်းပေးနေလိုက်တာ၊ အမကတောင်..ကျုပ်နားနား တိုးတိုးကပ်ပြီး... 

" အမယ်...ဟဲဟဲဟဲ..ချစ်လိုက်တာ တုန်လို့ပါလား၊ အခုလက်ခံပြီလား၊ ညီလေးလား၊ သားလေးလား.." 

လာစနေတယ်။ ကျုပ်ဘာမှပြန်မပြောတော့ဘူး၊ ပြုံးပြုံးကြီးပဲနေနေလိုက်တော့တယ်။

..............................................................................................................

အချိန်ကာလတွေက ဝါးမြိုဖြတ်သန်းသွားတာမြန်လှတယ်။ အမေနဲ့ကျုပ် အကြားမှာလည်း အခြေအနေတွေက အရင်လိုပြန်လည်ရင်းရင်းနှီးနှီး နွေးနွေးထွေးထွေး တိုးတက်လာခဲ့ပြီးပြီ။ 

တစ်နှစ်တာကာလအတွင်း ညီမလေးကသူ့ရည်းစားနဲ့လိုက်ပြေးသွားတယ်။ ပြန်လာအပ်တော့ လက်ခံပြီးပေးစားလိုက်ရတယ်။ 

အမကတော့ ကံကောင်းတယ်၊ သူလုပ်နေတဲ့ကုမ္ပဏီက သူဌေးဆီဝင်ထွက်နေတဲ့ လုပ်ငန်းရှင် ဘော့စ်ပေါက်စတစ်ယောက်က မျက်စေ့ကျပြီး လာတောင်းရမ်းပြီး လက်ထပ်ယူသွားတယ်၊ နှမနှစ်ယောက်စလုံးကတော့၊ သံယောဇဉ်ပြတ်၊ ကျုပ်လက်ကလွတ်..ဗြွတ်..သွားကြပြီပေါ့..။ 

ကျုပ်ရဲ့ ညီသားနောင်မယ်လေးလဲ၊ မှောက်ရာကထိုင်၊ ထိုင်ရာကလှည်းထဲရောက်၊ ခုတခါလေးဘက်ထောက်၊တောက်တောက်၊ တောက်တောက်ပြေးတဲ့ အရွယ်ရောက်ပြီ။ သိပ်မကြာခင်မှာ လမ်းစမ်းလျှောက်တော့မှာ။  ကျုပ်လဲ သားလေးကို အကောင်းဆုံးအနီးကပ်ထိမ်းပေးနေရတယ်။ 

အဲ့ဒီအချိန် မတိုင်ခင်လေးမှာပဲ၊ အဖေလဲ အရှေ့အလယ်ပိုင်း ဆော်ဒီ၊ဒူဘိုင်းဘက်က ဆောက်လုပ်ရေးအလုပ်ခွင်တစ်ခုမှာ၊ အဆက်အသွယ်ရလို့ ၃နှစ်ကန်ထရိုက်နဲ့ ထွက်သွားတော့ အိမ်မှာအမေနဲ့ ကျုပ်ပဲကျန်ခဲ့တာပေါ့၊ ဟိုညီအမကလဲ လင်တွေနဲ့ သွားနေကြပြီဆိုတော့၊ နေ့ပိုင်းဆိုအမေတစ်ယောက်ထဲ၊ အမကတော်ရှာတယ်၊ အကွက်စေ့တယ်၊ ဒါကိုသိလို့ အမေ့အတွက် အဖော်ရအောင်၊ နေ့ပိုင်း ကလေးထိမ်းနာစ့် တစ်ယောက်ငှားပေးထားတယ်၊ ညနေကျုပ်အလုပ်ကပြန်လာရင်တော့ကျုပ်တာဝန်ပေါ့။ 

အဖေက သူ့ဘော့စ် အဟောင်းနဲ့ ကပ်လိုက်သွားတာ။ အဲ့ဒီတိုင်းပြည်တွေဘက်မှာ လုပ်ငန်းအတွေ့အကြုံရှိပြီးသားဆိုတော့ လစာကောင်းရတယ်၊ အဖေက အွန်လိုင်းကချပ်ပြီး ကျုပ်ကို အလုပ်ကထွက်ခိုင်းပြီးတော့ အမေနဲ့ညီလေးနားမှာပဲအချိန်ပြည့်နေခိုင်းတယ်။ 

ပိုက်ဆံအတွက် မပူဖို့ပြောတယ်။ အဖေ့စကားနာခံပြီး ကျုပ်အလုပ်ထွက်လိုက်ပြီး အိမ်မှာပဲ နေပေးတယ်၊ နာ့စ် ငှားထားတာလဲ ပြန်ရုတ်သိမ်းလိုက်တယ်။ အဖေကတော့စူဠလိပ်ကိုကန်စပ်ချပေးလိုက်ပြီလေ။ 

အမေနဲ့အနေအထိုင်ပြန်ရင်းနှီးလာတဲ့အချိန်၊ အမေကလဲ ကျုပ်အပေါ် သဘောထားပျော့ပြောင်းလာတယ်။ အရင်လို ဆူဆူဆောင့်ဆောင့်မရှိတော့ဘူး။ ဒါပေမယ့် အရင်ကဒဏ်ရာကြောင့်၊ သားအမိ ၂ ယောက် တခါတခါရှိန်နေသေးတယ်။ 

ကျုပ် ညီလေးကိုသိပ်ချစ်၊ သိပ်ပြီးဂရုတစိုက်ရှိတာကိုနေ့စဉ်တွေ့နေရတော့.. 

" သား..ညီလေးကိုသဲသဲလှုပ်ဂရုစိုက်တာပဲနော်၊ ဘာဖြစ်လို့လဲ" 

" ညီလေးက ကျနော့်ရဲ့ရင်သွေးလေးဆိုတာ ရင်ထဲစိတ်ထဲက နက်နက်နဲနဲသိနေ၊ခံယူနေရလို့ပါ အမေရယ်။ ဒီကိစ္စရဲ့လျှို့ဝှက်ချက်ကို အဖေမသိအောင် ဖုံးထားနိုင်တယ်ပဲထား၊ အဖေက ကလေးကို သူ့သားအရင်းမှတ်ပြီးတော့ ချစ်ရှာလိုက်တာ၊ အခုအဖေက အသက်ကြီးမှ ကလေးအတွက်စွန့်စွန့်စားစား ငွေသွားရှာပေးနေချိန်မှာ၊ တကယ့်သွေးရင်းဖြစ်တဲ့ ကျနော်ကဖာသိဖာသာနေနေလို့တော်မလား၊ အဖေ့ကိုလိမ်ထားရတာတွေအတွက် စိတ်မသက်မသာဖြစ်မိတယ်" 

အမေကတခိခိနဲ့ရယ်နေပြီးတော့.. 

" အဲ့ဒါ..နင့်ဝဋ်တွေပဲလေ၊ ဝဋ်တို့၊ ငရဲတို့ဆိုတာ တကယ်ရှိတယ်ဆိုတာ သိပလား။ နင်လုပ်ရမယ့် တာဝန်တွေကို နင်ကိုယ်တိုင်မနေနိုင်မထိုင်နိုင် လုပ်နေရပြီမဟုတ်လား။ ကိုယ်လုပ်ခဲ့တဲ့ အပြုအမူရဲ့အကျိုးဆက်ကိုရှောင်လွှဲလို့မရဘူးနော်" 

ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အမေ့ကြည့်ရတာ တနေ့တခြားလန်းဆန်းလို့လာလို့ စိတ်ချမ်းသာရတယ်။ တဖြေးဖြေးနဲ့ ညီလေးကလဲ ထိုင်လိုက်ထလိုက် ဆော့နိုင်နေပြီ၊ ဘောလုံးလေးတွေနောက် ပြေးလိုက်၊ လေးဘက်တွားပြီးလိုက်လုပ်နေပြီ။ 

တစ်ညမှာပေါ့ ။ ညီလေးက နေ့နဲ့ညနဲ့မှားပြီး၊ နာရီပြန်၂ချက်တီးကြီးမှာ ထဆော့နေတယ်လေ။ အူမြူးပြီးတစ်ခန်းလုံးအနှံ့၊ လေးဘက်ထောက်လျှောက်ပြေးပြီးနေတာ။ ကျုပ်လဲ အမေ့အခန်းထဲဝင်ပြီးအမေနဲ့အတူ ညီလေးဆော့နေတာကို ထိုင်ကြည့်နေမိတယ်။ 

" ဖေ့သားကြီးကလဲကွာ..တော်တော်ဆိုးတာပဲ၊ ညကြီးအချိန်မတော် ထသောင်းကျန်းနေပြီ။ ဖေကြီးနဲ့မေကြီးတော့ အိပ်ရမှာမဟုတ်တော့ဘူး" 

ကျုပ်..အဲ့လိုပြောလိုက်တော့ မျက်စောင်းအကြီးကြီး တစ်ချက် အမေ့ဆီက ဒိုင်းကနဲ ပြေးဝင်လာတယ်။ ဒါပေမယ့်လဲ ဘာမှတော့မပြောဘူး၊ မျက်နှာကပြုံးတုံ့တုံ့နဲ့...။ ခဏကြာမှအမေက..၊ 

" ဟဲ့...သား နင်လည်းကောင်မလေးတွေ ဘာတွေ ပိုးပန်းပြီး၊ ရည်းစားလေးဘာလေး မရှာတော့ဘူးလား..မိန်းမယူပြီး နင့်အမတွေညီမတွေနောက်မလိုက်တော့ဘူးလား၊ အသက်ကရလာပြီ" 

ကျုပ်ကလဲခပ်နောက်နောက်နဲ့ပဲ...၊ 

" သားရဲ့မိန်းမက အခု ဟောဒီမှာ လှဲနေတယ်လေ အမေရဲ့၊ ပြီးတော့ သူက ကျနော့် သားလေးကို မွေးပေးတဲ့၊ ကျနော့်သားရဲ့အမေလဲဟုတ်နေတယ်လေ၊ ကျနော့်သားရဲ့မိခင်ဟာကျနော့်မိန်းမပေါ့၊အဲ့ဒါပစ်ပြီးဘယ်သွားရမှာလဲ" 

" အမယ် ဘယ်သူက သဘောတူလို့မိန်းမဖြစ်ရမှာလဲ။ အဲ့ဒီတုန်းက ကိုယ့်အမေကိုယ်အတင်းတက်ပြီးနသားပါယားနဲ့မဒိန်းကျင့်သွားတာကိုများ၊ ဟင်းဟင်းသွေးတိုးလာစမ်းနေတာလား....၊ မရဘူးနော်.." 

ပြောသာပြောနေတာ၊ အမေ့မျက်နှာက ပြုံးတုံ့တုံ့ကမပျောက်ဘူး၊ အမေအများကြီးပြောင်းလဲသွားတာတော့အမှန်ပဲ။ မနက်လင်းအားကြီးလောက်မှ၊ ညီလေးလဲမောပြီးအိပ်သွားတာ့တာ။ ကျုပ်လဲအမေ့အခန်းထဲ ညီလေးဘေးမှာပဲမှေးကနဲအိပ်ပျော်သွားတော့တယ်။ 

အချိန်ဘယ်လောက်ကြ ာသွားတယ်မသိဘူး၊ လှုပ်ရှားမှုတစ်ခုကြောင့် တစ်စုံတစ်ယောက်ကကျုပ်ကိုစောင်ခြုံပေးနေတာ သိလိုက်တယ်။ ကျုပ်မျက်စိဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ အမေက ဘေးနားမှာထိုင်ပြီးကျုပ်ကိုကြည့်နေတာ။ 

ကျုပ်ရုတ်တရက်အမေ့လက်ကိုဆွဲပြီး ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းလိုက်ပြီးကျုပ်ဘေးကိုကပ်ရက်ဆွဲဖက်လှဲချလိုက်တယ်။ အမေကကျုပ်ကိုခပ်ဖွဖွလေးတွန်းလိုက်ပြီတော့.. 

" ဟဲ့..ဟဲ့..လန့်လိုက်တာ..ဘာလုပ်တာလဲ၊ တော်ကြာ နောက်တစ်ယောက်ထပ်ထွက်လာလို့ ထိမ်းနေရဦးမယ်" 

" နို့ အမေက၊ ထပ်ထွက်လာစေချင်သေးလားဟင်.." 

အမေငြိမ်ကျသွားတယ်။ ကျုပ်လဲအမေ့ပါးလေးကိုအသာဖွဖွလေးနမ်းလိုက်ပြီး... 

" အမေရယ်..သားအမေ့ကိုချစ်တယ်။ သားမှာမဆတ်တငံ့နဲ့ အောင့်အီးနေရတာကြာပြီ၊ ရည်းစားလဲမရှိ၊ အလည်အပတ်သွားဖို့လဲစိတ်မပါတော့ဘူး။ အမေနဲ့မှားပြီးကထဲက တခြားမိန်းကလေးတွေကိုလဲ မိန်းမမထင်၊ စိတ်ဝင်စားစိတ်မရှိတော့ဘူး။ ကြည့်မိရင်တောင်အမေ့ပေါ် သစ္စာပျက်မိသလိုခံစားမိတယ်၊ အမေကလွဲပြီးဘယ်သူ့ကိုမှမချစ်ချင်တော့ဘူး၊ သားကိုချစ်ခွင့်ပေးပါအမေရယ်" 

ကျုပ်ရင်ဖွင့်ချလိုက်မိတော့၊ အမေဘာမှပြန်မပြောဘူး။ ကျုပ်ရဲ့လက်မောင်းတွေကြားမှာပဲငြိမ်နေတယ်။ ဒီလောက်ဆိုကျုပ်အမေ့စိတ်ကိုဖတ်မိပြီ၊ ဆိတ်ဆိတ်နေခြင်းဟာ လက်ခံခြင်းသဘော။ ကျုပ်အမေ့ပါးလေးတွေကိုလက်၂ဘက်နဲ့အုပ်ကိုင်၊ ခေါင်းလေးကိုမ၊ ကျုပ်ဘက်ကိုအသာလေးဆွဲယူလိုက်ပြီးနဖူးလေးကိုညင်ညင်သာသာလေးအနမ်းပွင့်ချွေလိုက်တော့အမေမျက်လုံးလေးမှိတ်ထားတယ်။ 

ပြီးမှအမေ့ရဲ့နှာတံ စင်းစင်းလုံးလုံးလေး၊ ပါးအို့အို့ဘေးနှစ်ဘက် တဆင့်ချင်းနမ်းလာလိုက်တယ်၊ ပြီးတော့မှအမေ့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကိုဖိဖိလေးကပ်ပြီး ကွစ်ကစ်စ် (quick kiss) ဖိပေးလိုက်ပြီး မေးစေ့ချွန်းချွန်းလေးကိုနမ်းလိုက်ပြန်တယ်။

တခါမေးစေ့လေးကိုလှန် မေးအောက်နဲ့လည်တိုင်အစပ်လေး၊ ရွှေလည်တိုင်ကျော့ကျော့လေးကို အနမ်းပွင့်တွေချွေလိုက်၊ နှုတ်ခမ်းနဲ့ဖိပြီး စုပ်ပေးလိုက်လုပ်တော့ အမေ့ကိုယ်က ကြက်သီးမွေးညင်းလေးတွေလောင်ထလာတာမြင်ရတယ်၊ တစ်ချိန်ထဲမှာပဲကျုပ်လက်တစ်ဘက်ကအမေ့ရင်ပတ်ကဘလောက်စ်အင်္ကျီရဲ့ရှေ့ရင်စေ့ကြယ်သီးတွေကိုတစ်လုံးချင်းဖြုတ်ချပြီးနေပြီ။ 

ဘရာအထက်ကနေပြူအန်ထွက်နေတဲ့နို့အုံအပေါ်သားအိအိတွေကိုလက်နဲ့စနယ်မိတဲ့အချိန်မှာပဲ၊ ကျုပ်အနမ်းတွေကအမေ့နားရွက်လေးတွေဆီရောက်နေပြန်ပြီ၊ နားရွက်အနား၊ နားရွက်အဖျားလေးတွေကို ဆတ်ဆတ်လေးကိုပေးလိုက်တော့ အမေ့မှာထွန့်ကနဲ...။

အဲ့ဒီတော့မှ ကျုပ်နှုတ်ခမ်းတွေကိုအမေ့နှုတ်ခမ်းတွေအပေါ် နောက်တစ်ကြိမ်ထပ်တင်လိုက်မိတယ်ဆိုရင်ပဲ၊ အမေကကျုပ်မျက်နှာကိုပါးနှစ်ဘက်ကနေအတင်းဆွဲပြီး ကျုပ်နှုတ်ခမ်းတွေကိုအတင်းဆွဲစုပ်နမ်းတော့တယ်၊ သူ့လျှာကိုကျုပ်ပါးစပ်ထဲအတင်းထိုးသွင်းလာတယ်၊ ကျုပ်တိုသားအမိနှစ်ယောက်မက်မောသောရမ္မက်တွေနဲ့နမ်းနေမိကြပြီ။ 

အခုအမေ့လက်တွေကကျုပ်ကျောကိုသိုင်းဖက်ထားတယ်၊ ၂ယောက်သားလျှာချင်းလိမ်းလှည့်ပြီးအငမ်းမရနမ်းနေတယ်၊ကျုပ်လဲအမေ့အပေါ်အင်္ကျီကိုချွတ်ပစ်ပြီးသွားပြီ၊ အမေ့ဘရာစီယာရဲ့နောက်လက်စမ်းပြီး ချိတ်တွေကိုဖြုတ်ပစ်လိုက်တယ်။ 

ပုခုန်းသိုင်းကြိုးလေးတွေကိုအသာမပြီး၊ ဘရာလေးကိုလျှောချလိုက်တော့အမေကလက်ကလေးတွေမြှောက်ပြီးပေးတယ်၊ ဘရာလေးကျွတ်ကျအသွား အမေ့ရဲ့နို့အုံဖွေးဖွေးကြီးကဘွားကနဲ။ 

အမေ့နို့တွေက အရင်ဟော်တယ်မှာတုန်းကလိုမဟုတ်တော့ပဲပြောင်းလဲနေပြီ၊ အချိန်ပဲ၂နှစ်နီးပါရှိခဲ့ပြီလေ။ ဟိုတုန်းက အမေ့အလှကတစ်မျိုး တင်းတင်းဖွံ့ဖွံ့နို့အုံလေးတွေနဲ့၊ အခုလက်ရှိကတော့ နို့စို့ကလေးအမေတစ်ယောက်ပြန်ဖြစ်နေပြန်ပြီဆိုတော့၊ နို့အုံကြီးတွေကပိုကြီးပြီးနဲနဲခပ်အိအိတွဲကျနေတယ်။

နို့သီးခေါင်းတွေက အညိုရောင်အရင့်ဘက်သန်လာပြီး၊ ကြီးလဲကြီးလာတယ်လေ၊ ညီသားနောင်မယ်လေးက အခါလည်သာသာဖြစ်လာပေမယ့် နို့မပြတ်သေးပဲနို့ဆွဲလို့ကောင်းနေတဲ့အချိန်၊ နို့ဗူးကူပေမယ့်၊ အမေနို့စို့လိုက်ရမှအိပ်ပျော်တာ၊ အဲ့ဒီတော့ ဒါလောက်တော့ရှိမှာပေါ့။ 

ကျုပ်လွတ်လပ်သွားတဲ့အမေ့နို့ဝင်းဝင်းကြီးကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ဆဆလေးပင့်ပြီးကိုင်လိုက်တော့၊ အိညက်ညက်အတွေ့အထိကကြိုဆိုတယ်၊ တကယ်ပဲကျုပ် sexကိစ္စနဲ့၊ မိန်းမတွေရဲ့အတွေ့အထိကိုကင်းကွာခဲ့တာကြာခဲ့ပြီပဲ။ ၂ နှစ်ဆိုတဲ့ကာလ၊ အမေနဲ့ကိစ္စဖြစ်ပြီးကထဲက၊ အမနဲ့ညီမလေးကိုလဲ ကတိအတိုင်းရှောင်ခဲ့တယ်လေ၊ တခြားမိန်းမတွေလဲထပ်မရှုပ်တော့၊ အလည်အပတ်တောင်မသွားဖြစ်တော့ဘူး။ 

အခုအမေ့ဆီကလိုက်လျောမှုလေးတွေပြန်ပြီးပေးလာတော့ ခဏလေးမှာပဲကျုပ်သွေးသားဆန္ဒတွေ ဟုန်းကနဲပြန်ထိုးတက်လာတော့တယ်။ 

" အမေ.." 

ကျုပ်အမေ့ကိုစေ့စေ့ကြည့်ပြီး၊ ဘယ်လိုအသံမှန်းမသိတဲ့ အသံတစ်မျိုးနဲ့ခေါ်လိုက်မိတယ်။ တိုးညှင်းတာလား၊ တုန်ခါတာလား၊ ကြည်နူးသံလား၊ ရာဂရမ္မက်သံလား၊ ကျုပ်လဲမပြောပြတတ်တော့ဘူး..။ 

ခေါ်လဲပြီးရော အမေ့နို့တွေကိုပါးစပ်တပ်ပီး အငမ်းမရစို့လိုက်မိပြီ၊ အမေကအောက်မှာပက်လက်ပါ၊ ကျုပ်ကအမေ့အပေါ်မှာမှောက်ရက်ကြီးမိုးလို့၊ အမေ့ရဲ့ရင်ခွင်ပေါ်မှာမလေးပင်ရအောင်ထပ်ထားရင်းနို့ ၂လုံးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်စို့နေလိုက်တယ်၊ လက်တစ်ဘက်ကအမေ့ပေါင်ခြံစောက်ဖုတ်ဆီရောက်သွားပြီး လက်ခလယ်နဲ့နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေကိုကလိပေးနေရာကနေ၊ ကွဲကြောင်းထဲလက်သွင်းလိုက်ပြီ။ 

နို့တွေကိုဖီလင်တက်ပြီးအားပါပါစို့လိုက်တော့ နို့ရည်ချိုချိုတွေကလိုက်လာတယ်လေ။ 

" အားးးဟ..သားရယ်...ဟင်း..ဟင်းးး..အင့်" 

အမေက နို့ကြီးတွေကော့တင်ပေးရင်းညည်းတယ်။ 

" အိုးးးသားရယ်..ဘယ်နှစ်နှစ်ကာလကထဲ ငတ်လာတာလဲ၊ စို့လိုက်တာများ၊ သားငယ်လေးဖို့တောင် ကျန်ပါဦးမလား" 

ကျုပ်လဲပျော်လာတာနဲ နို့ကိုပါးစပ်ခဏချွတ်လို.. အိပ်ယာပေါ်မှာအိပ်ပျော်နေတဲ့ ညီသားနောင်မယ်လေးကိုလှမ်းကြည့်ပြီး.. 

" သားရေ.. မင်းနိုးလာရင်နို့ဗူးပဲစို့တော့ကွာ၊ ဒီညတော့သားရဲ့ရိက္ခာ ဖေကြီးအကုန်သောက်လိုက်တော့မယ်၊ OK နော်သား..." 

ကျုပ်နောက်တောက်တောက်ပြောတော့ အမေကကျုပ်ရဲ ပေါင်ကိုဆွဲလိမ်တယ်။ ကျုပ်မနာပါဘူး၊ တကယ်နာအောင်လိမ်တာမှမဟုတ်တာ။ 

" သွား...တကိုယ်ကောင်းဆန်တဲ့ အဖေ" 

" အဖေက မစို့ရတာကြာပြီလေ..အမေကမှဂရုမစိုက်တာ.." 

ပြောရင်းနို့ကိုပါးစပ်ပြန်တပ်လိုက်တော့စကားသံတွေပြတ်သွားပြန်ပြီးညည်းသံတွေပြန်ပေါ်လာတယ်။ 

" အိုး..ကျွတ်ကျွတ်...စစ်...ရှီးးး အားး..သားရယ်" 

.....................................................

ကျုပ် အမေ့နို့ကြီးတွေကို အရသာရှိစွာ ဘယ်ညာပြောင်းလို့စို့နေရင်းနဲ့ လက်တဘက်ကလဲအမေ့စောက်ဖုတ်ထဲလက်ခလယ်သွင်းလို့ကလိုင်းပေးနေလိုက်တယ်။ အမေ့စောက်ရည်တွေစိမ့်ထွက်ပြီးစောက်ခေါင်းထဲရွဲလာတာကိုအထိအတွေ့က သိတယ်။ 

လက်တစ်ချောင်းကနေ လက်ညှိုးလက်ခလယ် ၂ ချောင်းပူးပြီးသေချာမွှေတော့တယ်။ အမေကတော့နို့စို့တာရော၊ အဖုတ်နှိုက်ခံရတာပါ ၂ မျိုးပေါင်းပြီး တဟင်းဟင်းနဲမျက်လုံးမှိတ်ညည်းရင်းဖီလင်တက်နေပြီ။ 

ကျုပ်အမေ့နို့တွေဆီကပါးစပ်ချွတ်ပြီး အောက်ပိုင်းကို ကိုယ်ကိုလျှောဆင်းလာခဲ့တယ်။ အဆီပြင်လေးနဲနဲရှိနေတဲ့ အမေ့ဗိုက်သားဝင်းဝင်းလေးတွေဆီရောက်တော့ ဗိုက်ကိုလျှာနဲ့တလွှားချင်းလျက်ပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှအမေ့ထမီကိုခြေထောက်ကနေကွင်းလိုက်ချွတ်ချလိုက်တယ်။ 

အမေဘာမှမငြင်းဆန်တော့ပါဘူး၊ ကျုပ်လွန်ခဲ့တဲ့ ၂ နှစ်လောက်ကဟော်တယ်အခန်းထဲကညတစ်ညကိုပြန်သတိရမိတယ်။ အဲဒီညကခြေထောက်တွေကိုအတင်းဆွဲလိမ်ထားတာ၊ ကန်လိုက်တာကလဲပြောမနေနဲ့၊ အခုတော့ကျုပ် အမေ့ပေါင်လေးတွေကိုအသာကိုင်ပြီးဘေး ၂ ဘက်တွန်းလိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ၊ခြေထောက်လေးတွေမြှောက်၊ ပေါင်လေးကားပြီးအသာတကြည်ပဲ အလိုက်သင့်ဖြဲပေးတယ်လေ။

လွန်ခဲ့တဲ့ ၂ နှစ်ကတွေ့ခဲ့ရပြီးတဲ့နောက် တစ်ခါမှထပ်မတွေ့ခဲ့ရတော့တဲ့ အမေ့ရဲ့အမွေ သုံးထောင့်ပုံလယ်ကွက်လေး သို့မဟုတ် အမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးကိုတွေ့လိုက်ရတယ်။ အရင်ကအတိုင်းပါပဲ၊ စောက်မွှေးပါးပါးလျားလျားနဲ့ဆီးခုံမို့မို့၊ ပြီးတော့စောက်စိချွန်ချွန်လေးရဲ့အောက်မှာခပ်လိပ်လိပ်နှုတ်ခမ်း ၂ လွှာ၊ ကျုပ်လဲအမေ့စောက်ဖုတ်မျက်နှာအပ်ပြီးလျှာတင်လိုက်တော့တယ်။ 

နှုတ်ခမ်းလွှာလေးတွေလက်နဲ့ဖြဲလိုက်တော့အတွင်းသားရဲရဲလေးတွေ။ စောက်စိကိုလျက်လိုက်၊ စောက်ခေါင်းထဲလျှာထိုးကလိလိုက်လုပ်တော့.. 

" အာ့ အားး အင်း ဟင်းး ဟင်းး" 

ညည်းသံတွေ ဆက်တိုက်ထွက်လာတယ်။ အမေ့လက်တွေက ကျုပ်ခေါင်းကို တင်းတင်းလာကိုင်ပြီးဆံပင်တွေကိုဆွဲဆုပ်ချေနယ်နေတော့တာ။ ကျုပ်အနေအထားကိုသိလိုက်ပြီ၊ အမေလဲ အဖေနိုင်ငံခြားကိုထွက်သွားပြီးကထဲကပြတ်လပ်လာခဲ့တာတော်တော်ကြာခဲ့ပြီလေ။ သူလဲဆာမှာပေါ့။ 

ကျုပ် ဘာဂျာကိုစိတ်ကြိုက်ကိုင်နေတယ်။ အမေလဲ တဟင်းဟင်း အဆက်မပြတ်ညည်းတွားရင်း ခေါင်းလေးကိုဘယ်ညာရမ်းခါလို့ တုန်ကနဲတုန်ကနဲ၊ ကျုပ်လီးက အဆမတန်တောင်နေပြီ၊ သွေးကြောတွေအပြိုင်းပြိုင်းထပြီး ဒစ်ထိပ်ကြီးကနီရဲပြောင်တင်းနေတယ်၊အမေ့ လက်ကကျုပ်လီးဆီလှမ်းလာပြီး ဆုပ်ကိုင်လိုက်ကာ အားပါပါဖိညှစ်ပြီးဂွင်းထုပေးတော့တယ်၊ ကျုပ်ဘာဂျာရပ်လိုက်လို့ စောက်ဖုတ်ကပါးစပ်ခွာလိုက်တော့၊ အမေကထထိုင်လိုက်ပြီးသူ့ကိုယ်ကိုလျှောချလိုက်တယ်၊ ကျုပ်ခါးလယ်ရောက်တဲ့အထိပေါ့၊ လက်ကတော့လီးကိုဆုပ်ထားတာမလွှတ်ဘူး။ 

မျပ်စိတမှိတ်အတွင်းမှာပဲ အမေဟာသူ့ပါးစပ်လေးဟပြီး ကျုပ်ဒစ်ကြီးကို ဆွဲစုပ်လိုက်ပါတော့တယ်။ ကျုပ်ထွန့်ကနဲတစစ်စစ်ခံစားလိုက်ရတယ်၊ နူးညံ့တဲ့အမေ့နှုတ်ခမ်းတွေရဲ့အထိအတွေ့၊ အမေ့လျှာနွေးနွေးလေး၊ အမေကလီးကိုလက်နဲ့ထိမ်းကိုင်ထောင်ထားပြီး၊ ဒစ်နဲ့လချောင်းကိုလျှာနဲ့ပတ်ချာလည်လှည့်လျက်နေတယ်လေ။ လက်နောက်တစ်ဘက်ကလဲလက်ဖဝါးနုနုလေးနဲ့ လဥကိုဖွဖွလေးညှစ်ပေးလိုက် ပွတ်ဆွဲလိုက်။ 

" အားးးးရှီးး အမေ..." 

ပြီးတော့မှအမေက လီးတံကိုပါးစပ်ထဲဆွဲစုပ်မြိုလိုက်တာ၊ လီးတချောင်းလုံးငုံမိပြီး အမေ့ပါးစပ်ထဲမှာပျောက်သွားပြီ၊ အံ့သြဖို့ကောင်းတာက သေးသေးလေးလို့ထင်ရတဲ့ အမေ့ပါးစပ်က လီးကြီးတစ်ချောင်းလုံးကုန်အောင်ငုံပစ်လိုက်နိုင်တာပဲ၊ ကျုပ်လီးကြီးကနဲတာမှမဟုတ်တာ။ ဒါပေမယ့်ဒါဟာသဘာဝပဲထင်ပါရဲ့။ 

ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ကျုပ်လီးအရှည်နဲ့ဆို အမေ အာခေါင်ထောက်နေမှာတော့ သေချာတယ်။ အမေဟာသူ့ပါးစပ်ထဲကလီးကိုတစ်ဝက်လောက်ပြန်အန်ထုတ်လိုက်၊ အာခေါင်ထဲပြန်စုပ်သွင်းလိုက်နဲ့၊ စိတ်လိုလက်ရပုလွေမှုတ်ပေးနေပါရောဗျာ..။ 

ကျုပ်လဲ ကုန်းပြီးမှုတ်နေတဲ့အမေ့ဆီလက်လှမ်းပြီး နို့အုံကြီးတွေကိုပြန်ပြီးညှစ်နယ်ပေး၊ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုချေပေးနဲ့လုပ်နေမိတယ်။ ခဏကြာတော့ ၂ ယောက်စလုံးလက်ရှိအခြေအနေကပေးနေတဲ့ကာမနိုးထမှုအရသာတွေကိုဆက်ပြီးမခံနိုင်ကြတော့ဘူး၊ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်အတင်းဆွဲဖက်ပြီး၊ နှုတ်ခမ်းချင်းဂဟေကပ်သွားလို့ရှိုက်မောစွာနမ်းစုပ်နေကြတယ်။ 

ကျုပ်အမေ့ကိုပက်လက်အနေအထားပြန်ချထားပြီး အမေ့အပေါ်တက်ခွလို့ပေါင်ကြားမှာနေရာယူလိုက်တယ်။ အမေ့စောက်ပတ်ဝမှာဒစ်ကိုတေ့ပြီး ဖိသွင်းလိုက်တော့.. 

စွိ...ပလစ် ပလစ်..ဖွတ်..ဒုတ်.. 

" အားးးး ဟင့် ..အာ့ အာ့" 

အမေ အင့်ကနဲ..ပါးစပ်လေးဟပြီး ခေါင်းနောက်လန်ကျသွားတယ်၊ ပေါင်တွေက တဆတ်ဆတ်နဲ့ ထွန့်ကနဲ၊ ထွန့်ကနဲ..။ ကျုပ်ဖင်ကိုအသာလေးပြန်ကြွပြီးနောက်တချီပြန်ဆောင့်ထည့်လိုက်တော့ လီးအဆုံးအထိဒုတ်ကနဲဝင်သွားပြီ။ အမေ့စောက်ရည်တွေကရွှဲနစ်ပြီးသားဖြစ်နေတော့သွင်းရတာမခက်တော့ဘူး။ 

အမေ့စောက်ဖုတ်က ကျုပ်လီးကိုဆွဲဆုပ်ညှစ်နေတာကိုလဲသိသိကြီးခံစားနေရတယ်။ အဲဒီကစပြီးကုပ်လဲအရှိန်မြှင့်လို့အမေ့ကိုတဖုန်းဖုန်းနဲ့ကြုံးဆော်တော့တယ်။ 

ဖုန်း..ဖုန်း..ဖွတ်..ဖွတ်..ဖတ် ဒုတ်..ဗြစ်..ဗြစ် 

" အားး အာ့ အာ့ ဟင့်..သေပါပြီ.." 

သေပါပြီသာညည်းနေတာ ဖင်ကြီးကတော့အသားကုန် ကော့ကော့တင်ပေးနေတယ်။ 

" အားး...သားးး အာ့ ဆောင့် ဆောင့်ပေးပါ" 

" ဆောင့်နေတာပဲအမေ... အင့် အင့် ကဲ.." 

" ခဏနေဦးသား အမေအပေါ်ကနေတက်ချင်တယ်၊ သားအိပ်ပေးလိုက်" 

ကျုပ်လဲ အမေမှာတဲ့အတိုင်းလီးကိုပြန်ချွတ်လိုက်ပြီး ပက်လက်အိပ်ပေးလိုက်တယ်။ အမေကကျုပ်ဘက်ကိုမကြည့် မျက်နှာချင်းဆိုင်လှည့်ပြီးကျုပ်ကိုယ်ပေါ်ခွထိုင်လိုက်တယ်။ လီးနေရာပေါ်ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီး တောင်နေတဲ့ကျုပ်လီးကိုဆွဲလို့ သူ့အဖုတ်ဝမှာလမ်းကြောင်းတည့်အောင်တေ့ချိန်လိုက်ပြီး ... 

ဖြေးဖြေးချင်း..ဖြေးဖြေးချင်း..ဖိထိုင်ချလိုက်တယ်၊ ကျုပ်လီးကနွေးကနဲ စောက်ဖုတ်ကြီးရဲ့အထိအတွေ့ကိုရလိုက်တယ်၊ ဝင်သွားပြန်ပြီလေ။ အမှန်တော့ ဒီအပေါက်ကြီးဟာလွန်ခဲ့တဲ့ နှစ် ၂၀ ကျော်က ကျုပ်တစ်ကိုယ်လုံးဖြဲရဲထွက်တဲ့အပေါက်ကြီးပါ။ 

အခုတော့ ပေါင်ကြားကအသားတစ်တစ်ခုတောင် ပြည့်ပြည့်ကြပ်ကြပ်ကြီး..။ အမေကဆောင့်ဆောင့်ထိုင်ချတယ်၊ ဆောင့်ရင်းဆောင့်ရင်းလဲစကောဝိုင်းတယ်။ လှည့်မွှေတယ်။ ဆောင့်ချက်တွေပြင်းသထက်ပြင်းလာပြီ။ 

ဖတျငျ်..ဖတ်..ကျွိ ဖတ်..ဖတ်..ကျွိ.. 

" အားးးးး အိ အိ အိ အင်းးးဟင်းးးး ပြီး...ပြီး...  ပြီ.." 

" အားးး ဟားးး ရှီးးး သားလဲပြီးပြီ အမေ.." 

ကျုပ်လီးထဲကလရည်တွေ အဝီစိတွင်းထဲရေတွေ မော်တာဖွင့်လိုက်သလို၊ ထောင်လိုက်ဖြန်းကနဲ ဖြန်းကနဲပန်းထွက်သွားတယ်။ အမေ့စောက်ခေါင်းထဲ၊ သားအိမ်ထဲကို.....။ 

အမေကျုပ်ပေါ်ကိုမှောက်ကျလာပြီး၊ ကျုပ်ပါးပေါ်ခေါင်းလေးနဲ့အပ်ထားတော့၊ ကျုပ်က အမေ့ကျောလေးကိုသိုင်းဖက်ပေးထားတယ်။ 

ကျုပ်တို့သားအမိ ၂ ယောက် တစ်ချီစီပြီးသွားကြပြီ။ ခဏနေလို့ အမောပြေတော့ အမေခေါင်းလေးထောင်ပြီးထလာတယ်၊ ပြီးတော့ကျနော့်ကိုနှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်ကြီးပြုံးပြီးကြည့်လာတယ်၊ ကျုပ်ကရီ၀ေ၀ေ ပြန်ပြုံးပြလိုက်တော့ ကျုပ်ရဲ့နဖူးနဲ့ပါးတွေကိုတရွှတ်ရွှတ်နမ်းနေတော့တယ်။ 

" အမေ..ကျေးဇူးပဲ....၊ အမေ..သားကိုလိုက်လျောပေးတယ်နော်.." 

" အမေလေ.. သားကိုသနားလို့.." 

" ဘာဖြစ်လို့လဲအမေရဲ့" 

" ငါ့သားလေး ဆာနေမှာစိုးလို့.." 

" ဟာ..အမေကလဲဗျာ.." 

" အမေကလဲတွေ လုပ်မနေနဲ့၊ အရင်က သားမိန်းမတွေနဲ့ ကင်းနေလို့မရဘူးဆိုတာ အမေသိတယ်၊ အမေမြင်တာမဟုတ်ဘူး၊ ဒါပေမယ့် သားမမက အားလုံးဖွင့်ပြောပြီးပြီ၊ သားကဘယ်လောက်ထိအောင်လဲဆိုရင် သားအမတွေ ညီမတွေတောင်မချန်ဘူး၊ နောက်ဆုံးကိုယ့်ကို မွေးထုတ်ပေးထားတဲ့ အမေအရင်းကိုတောင်အလွတ်မပေးတော့ဘူး၊ ပြော..ဟုတ်တယ်မဟုတ်လား.." 

ကျုပ်ဘာမှပြန်မပြောနိုင်ဘူး၊ ပါးစပ်ကြီးအနေရတယ်။ အမေကဆက်ပြောတယ်။ 

" ဒါပေမယ့်သားအမေနဲ့ဖြစ်ပြီးနောက်ပိုင်းအများကြီးပြောင်းလဲသွားတယ်၊ နောင်တရတာပဲလား၊ ဆင်ခြင်သွားတာပဲလား၊ သားကလေးမွေးလာတော့ ငါ့သားကြီးလဲပိုပြီးတည်ငြိမ်လာလာတယ်လေ။ မိန်းမကိစ္စဝါသနာပါတဲ့သားက၊ ဒီနှစ်တွေအတွင်းဘာမှမလုပ်ပဲကင်းကင်းရှင်းရှင်းနေခဲ့တာလဲရိပ်မိတွေ့မိလာတယ်" 

အိမ်ထောင်သည် စိတ်ဓာတ်ဝင်လာပြီး၊ ဟောဒီသားလေးနဲ့ အမေ့ကိုလဲ ကိုယ့်သားမယားလို စိတ်ဇွဲသန်သန်နဲ့ပြုစုစောင့်ရှောက်တယ်၊ ဖခင်ကောင်းအိမ်ထောင်သည်ကောင်း တစ်ယောက်တာဝန်ကျေအောင်နေတယ်၊ ဒါပေမယ့်သားမှာဘာမှပျော်ရွှင်ဖွယ်မခံစားရတော့ဘူး။ 

သားဂရုစိုက်စောင့်ရှောက်ပေးနေရတဲ့ အိမ်ထောင်ဖက်ဖြစ်ရမယ့်၊ သားခလေးရဲ့မိခင်ဖြစ်သူက ကိုယ့်အမေရင်းဖြစ်နေရတော့သားကြိတ်မှိတ်မျိုသိပ်နေခဲ့ရတယ်၊ ဟုတ်တယ်မဟုတ်လား သား...အမေလဲဒါကိုရိပ်မိနေတယ်" 

" ဟို..အို..အဲ.." 

ကျုပ်လဲ အထစ်, အထစ်ဖြစ်တုန်း၊ အမေ့ကိုဧည့်ထောက်မခံမိ။ 

" သားတခြားမိန်းခလေးတွေနဲ့ လုံးဝမပတ်သက်တော့ပဲ၊ အမေ့ကိုမျှော်လင့်နေတာလဲ အမေ သိလာတယ်၊ အဲ့ဒါကြောင့် သားကို အမေဆုလာဘ်ပေးဖို့ဆုံးဖြတ်ပြီးဒီနေ့သားကိုလိုက်လျောလိုက်တာ၊ သားရဲ့မျိုသိပ်နေရတဲ့ ဝေဒနာကိုပြေပျောက်ပါစေတော့လို့၊ ကုစားပေးဖို့၊ သားကိုသနားလာလို့သိလား.." 

အမေကစကားပြန်မစောင့်ပဲတစ်ယောက်ထဲဆက်တိုက်ပြောနေတော့တာ၊ကျုပ်အထင်အမေရင်ဖွင့်ချင်တာကြာပြီထင်တယ်။ 

..............................................................................................................

ဇာတ်သိမ်း

အမေကဆက်ပြီးရင်ဖွင့်နေပြန်တယ်။ကျုပ်ကတော့အခုအချိန်မှာနားထောင်သူသက်သက်ပါပဲ။

" အမှန်တော့..ဟိုနေ့က သားအမေ့ကိုအရယူပြီးကတည်းက၊ သားက အမေ့ယောက်ျားဖြစ်သွားခဲ့ပြီးပါပြီ၊ အမှန်တရားကိုငြင်းဆန်လို့မရဘူး၊ ဒါပေမယ့်အမေလက်ခံပေးလို့မရခဲ့ဘူးရူးမတတ်ဖြစ်ခဲ့တယ်" 

" အခုတော့ အမေလက်ခံလိုက်ပါပြီ၊ အမှန်တော့ တို့၂ ယောက်ဟာ တကယ့်လင်မယားပါ၊ တို့နှစ်ယောက်ရဲ့သွေးသားတွေပေါင်းစပ်ပြီးဟောဒီ သားကလေးမွေးထားခဲ့တယ်လေ..၊ တို့တွေကတကယ့်မိသားစုလေးပါ" 

" အဲဒီကမှ မယားဖြစ်သူက လင်ကိုဂရုမစိုက်တာဝန်မကျေပဲ ရှောင်ဖယ်ရှောင်ဖယ်လုပ်နေခဲ့တာ မတရားဘူးလားလို့ တွေးမိပြီး အနစ်နာခံပြီးတော့အစစအရာရာ ပြုစုပေးနေတဲ့ သားကိုကြည့်ပြီး သနားမိလာတာပါ" 

" အရင်အမေသားကိုပြောခဲ့ဘူးတာကောမှတ်မိသေးလား..? တစ်အိမ်ထဲမှာလင် ၂ ယောက်နဲ့အတူနေနေရသလိုပဲလို့၊ ဒါကိုအမေလက်ခံလိုက်ပါပြီ။ အမေရဲ့ဒုတိယလင်အဖြစ်တကယ်နေပေးပါသားရယ်.." 

" သားအမေနဲ့ရခဲ့ကြတဲ့ညက၊ ဟော်တယ်မှာပြောခဲ့တာလဲ အခုထက်ထိမမေ့သေးဘူး။ အမေ့ကိုမယားအဖြစ်လိုချင်နေခဲ့တာကြာပြီ၊ မယားအဖြစ်လက်ခံပေးပါဆိုတာလေ.." အခုအမေကသားမိန်းမဖြစ်နေပြီလေ.." 

" သြော် အမေရယ်.." 

" ခုချိန်ကစပြီး ၂ ယောက်ထဲရှိတဲ့အချိန်၊ အမေလို့မခေါ်နဲ့တော့.." 

" ဒါဖြင့်ဘယ်လိုခေါ်ရမှာလဲ" 

" သူ့မယားဖြစ်လို့ကလေးတစ်ယောက်တောင်ထွက်ပြီးမှဘယ်လိုခေါ်ရမလဲ မသိဘူးလား.." 

" ဒါဆိုခေါ်ကြည့်မယ်" 

" ခေါ်ကြည့်.." 

" မိန်းမရေ.." 

" အို" 

" ထူးကြည့်လေ...ခေါ်နေတယ်၊ မိန်းမလို့.." 

" ရှင်...မောင်၊ အို..ကြားရတာ၊ ထူးရတာရင်ထဲ တလှပ်လှပ်နဲ့ကွာ၊ သား အမေ့ကိုမိန်းမလို့ခေါ်လိုက်တယ်နော်.." 

" အင်းလေ..ခုနကအမေကပဲပြောင်းခေါ်ခိုင်းပြီးတော့.." 

" ဟွန်း...လူဆိုး...လုပ်ပြန်ပြီ၊ ဘာအမေလဲ၊ ခုနကလိုပြန်ခေါ်.." 

" မိန်းမ..." 

" ရှင်....မိန်းမကိုချစ်လားဟင်ယောက်ကျား" 

" သိပ်ချစ်တယ်မိန်းမရယ်..။ ချစ်ခဲ့မိတာကြာပြီကွာ၊ မတို့ရွာကအပြန် မကိုစပြီးရခဲ့တဲ့နေ့ကထဲကပေါ့၊ 

အဲ့ဒီနေ့ကအတင်းကြံမိတာမောင့်ကိုခွင့်လွှတ်ပေးပါနော်.." 

" မောင်ရယ်..ခွင့်လွှတ်ခဲ့ပြီးလို့လဲအခုမောင့်အလိုကိုလိုက်နေတာပေါ့လို့...." 

" ချစ်တယ်မိန်းမရယ်" 

" အို..မောင်ရယ်... မလဲမောင့်ကိုချစ်တယ်" 

အမေတဖြစ်လဲ ကျုပ်မိန်းမကို ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းလိုက်ပြီးကြည်ကြည်နူးနူးလှိုက်လှိုက်လှဲလှဲနဲ့မက်မောစွာ နမ်းရှိုက်နေမိလိုက်တယ်၊ ကျုပ်စိတ်ထဲမှာအခုမှ အဖြေတောင်းထားတဲ့ချစ်သူမိန်းကလေးက လောလောလတ်လတ်အဖြေပေးလိုက်သလို ဝမ်းသာစိတ် ကြည်နူးစိတ်နဲ့အချစ်စိတ်တွေယိုဖိတ်နေတယ်။ 

ရည်းစားဦးလေးရလိုက်သလိုပဲ ခံစားရတယ်။ တကယ်တော့လဲ ဟုတ်တယ်လေ၊ ကျုပ်နဲ့အမေ့ကြားမှာရှိနေတဲ့အတားအဆီးတွေ၊ လိပ်ခဲတင်းလင်းဖြစ်နေတဲ့ဆက်ဆံရေးတွေကိုဖြုတ်ချနိုင်ခဲ့လိုက်ပြီးအခုမှ ပွင့်လင်းသွားခဲ့ကြတာ။ တကယ့်ချစ်သူအသစ်လေးတွေလိုပဲလှိုက်မောစွာရင်တသိမ့်သိမ့်နဲ့။ 

" ချစ်တယ်မရယ်" 

" အို့..မောင်..ဟင့်" 

ကျုပ်တို့အချစ်ကစားပွဲလေးနောက်တပွဲပြန်စဖြစ်ကြပြန်ပြီ။ 

ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်.. ဖောက်..ဖောက်..ပလစ် ပြွတ်.. 

" အိုးး အင့် ဟင့် သား အားးမောင်ရေ ဆောင့်ဆောင့်.." 

" အိုးးးရှီးးးဖတ်က် ကောင်းလိုက်တာမိန်းမရာ.." 

ကျုပ် အမေ့ပေါင်ကြီးတစ်ဖက်ကိုကိုင်မြှောက်ပြီးနောက်ဘက်ကနေတစောင်းကြီး တပေါင်ကျော်ဆွဲနေတာ၊ 

" အိ အိ အင့် အင့် အင်းဟင်းးး မောင့်" 

" မိန်းမရေညောင်းပြီလား၊ ပိုဇေရှင်လေးပြောင်းရအောင်နော်...၊ မ..လေးဘက်ကုန်ပေးပါလား" 

" ဟွန့်ဘာကြံဦးမလို့လဲ.." 

" ဒေါ့ဂီဆွဲချင်လို့ပါ မိန်းမရယ်..." 

အမေ လွယ်လွယ်ကူကူပဲထပြီးဒူးထောက်ကုန်းပေးလိုက်တယ်။ သြော်..ကြည်ဖြူတော့လဲ အစစအရာရာအားလုံးကပြေပြစ်ချောမွေ.နေတယ်လေ။ အရင်ကျုပ်ပြောဘူးသလို အမေတို့က တကယ့်ဖင်ကြီးမျိုးတွေ၊ ဖင်ပူးတောင်းထောင်ကုန်းလိုက်ပြီး ဖင်ကြီးကိုနောက်ပစ်ကော့တင်ပေးလိုက်တော့၊ ဖြူဖွေးတင်းကားနေတဲ့တင်ဆုံကြီးတွေက အားရပါးရဆောင့်ပါလှည့်၊ လို့ဖိတ်ခေါ်နေသယောင်။ 

တပေါင်ကျော်ဆွဲထားလို့ ခရီးတစ်ဝက်ကျော်လာပြီဖြစ်တဲ့ ကျုပ်တိုအချစ်တိုက်ပွဲလေးအရှိန်ကြောင့်၊ အမေဖင်ကုန်းပေးလိုက်တဲ့အချိန်မှာနောက်ဘက်ကိုပြူးထွက်လာတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ စောက်ရည်တွေ၊ လိုးရည်တွေနဲ့ရွှဲအိလို့နေတယ်။ 

အဖြူရောင်နှစ်နှစ် ချောဆီပျစ်ပျစ်တွေ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတဝိုက် ပေကျံနေတယ်။ ကျုပ်အဖို့ ဒါဟာ အမေ့ကိုလေးဘက်ထောက်လိုးတာပထမဆုံးအကြိမ်ပဲ။ ကျုပ်လီးကြီးကို မဟတဟနဲ့အတွင်းသားရဲရဲကိုမြင်နေရတဲ့ကျုပ်အမေမိန်းမရဲ့စောက်ခေါင်းဝကိုတေ့ချိန်လိုက်ပြီးအရှိန်နဲ့ဖိသွင်းချလိုက်တယ်။ 

ပြွတ်..ဖောက်.. အာ့...အစ်..

လိုးလက်စအရှိန်နဲ့ချောဆီတွေကြောင့်၊ သာသာယာယာပဲ ဝင်သွားပါတယ်၊ ကျုပ်လဲအမေ့ခါးကျင်လေးကိုလက်နှစ်ဘက်နဲ့ကိုင်ပြီး တင်ဆုံကားကားကြီးကိုတဖတ်ဖတ်နဲ့ရိုက်အောင် ဆောင့်လိုးနေလိုက်တော့တယ်။

ဖုန်း..ဖုန်း..ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ်.. 

" အားးး အီးးးကျွတ်ကျွတ်...ရှီး..ဆောင့်..မောင်၊ နာနာဆောင့်၊ မ..ပြီးတော့မယ်..အားးးအင့်..အင်းးးး ပြီး..ပြီးပြီ၊ ထွက်ကုန်ပြီ..ဟင်းးးးး..." 

" အားးး မောင်လဲပြီးပြီ..ရော့ ..အားးး သွားပြီ.." 

ကျုပ်လရည်တွေပန်းအထွက်မှာပဲ၊ လီးကိုအတင်းဖိဆောင့်ပြီး အမေ့ဖင်ကြီးနဲ့ဖိကပ်ထားလိုက်တယ်။ ပြီးသွားတဲ့အမေ့စောက်ရည်တွေကလဲ စောက်ခေါင်းတလျှောက် ဆန်ထွက်လာပေမယ့် ကျုပ်လီးကသပ်ဆို့ထားသလိုဖြစ်နေတော့ ကျုပ်ရဲ့အရှိန်နဲ့ပန်းထုတ်လိုက်တဲ့လရည်တွေနဲ့ပေါင်းပြီး၊ အမေ့သားအိမ်ထဲကို စစ်ကနဲ စစ်ကနဲ ဝင်ကုန်ပြီ၊ အမေဒူးလေးညွတ်ကျပြီးကုန်းကုန်းလေးဖြစ်နေချိန်မှာ၊ ကုပ်လဲအမေ့ကျောပြင်လေးပေါ်မှာမှောက်ရက်ကြီးငြိမ်ကျသွားတော့တာ။

တဒင်္ဂပေါင်းများစွာအကြာ.

" မောင်..ထတော့..မောင်ကိုယ်ကြီးကအလေးကြီးပဲ" 

ကျုပ်လဲအသာကုန်းထလိုက်ပြီး အမေ့စောက်ဖုတ်ထဲက ကျုပ်လီးကို ပလွတ်ကနဲထုတ်လိုက်တော့မှ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲက သုက်ရည်နဲ့စောက်ရည်တွေရောပြွမ်းနေတဲ့စေးပျစ်ပျစ်အရည်တွေအိပ်ရာခင်းပေါ်အံကျလာတယ်လေ။ 

အမေ့စောက်ပတ်ဝက အရည်တွေတစက်တစက်ကျနေတာ ကျုပ်အဖို့တော့ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားစရာအကောင်းဆုံးမြင်ကွင်းတစ်ခုပါပဲ။ 

" ဟင့်..သူ့အရည်တွေအထဲအကုန်ညှစ်ချလို့ဝင်ကုန်ပြန်ပြီ၊ တော်ကြာဗိုက်ထပ်ထွက်လာရင်တော့ဒုက္ခပါဘဲ၊ ဒါပေမယ့်လွန်ခဲ့တဲ့ ၄/၅ ရက်လောက်ကပဲရာသီလာပြီးစဆိုတော့မဖြစ်နိုင်ကောင်းလောက်ပါဘူးထင်တယ်" 

အမေက ညည်းတယ်။ ကျုပ်ကတော့ ဘာမှမှတ်ချက်မပေးတော့ဘူး၊ အမေ့ကျောပြင်လေးကိုပွတ်သပ်ပြီးနှစ်သိမ့်ပေးနေမိတယ်။ အဲ့ဒီနေ့ကစပြီး ကျုပ်လဲအမေ့အခန်းထဲမှာပဲညတိုင်းအိပ်ဖြစ်တော့တယ်။ အမေရယ်၊ အဖေ(ကျုပ်)ရယ်၊ သားလေးရယ်၊ သားအမိ၊သားအဖ ၃ ယောက် တကုတင်ထဲပေါ်မှာအိပ်ဖြစ်ကြပြီလေ။

အမေကကျုပ်ကိုလက်ခံလိုက်ပြီး၊ အမေနဲ့ကျုပ်လင်မယားအဖြစ် လိုးနေကြမှန်း အမသိသွားတော့၊ အမကဘာမှတော့မပြောတော့ဘူး။ ကြာကြာနေရင်တစ်နေ့ဒီလိုဖြစ်လာလိမ့်မယ်လို့တွေးမိပြီးသားနဲ့တူပါရဲ့။ 

ဒါပေမယ့် အမက အမေနောက်ထပ်ဗိုက်ရှိလာမှာကိုစိုးရိမ်တယ်လို့ ပေါ်တင်ပဲပြောလာတယ်။ ဒါနဲ့ပဲနောက်တစ်ခေါက်အိမ်လာတော့၊ အမကကွန်ဒုံးတွေဗူးလိုက်ကြီးကိုဝယ်လာပေးထားတယ်။ ကိစ္စဝိစ္စရှိရင်ဒါသုံးပြီးကြိုတင်ကာကွယ်ထားတဲ့။ 

ခင်ဗျားတို့ဒီလိုအမမျိုး၊ သမီးမျိုးမြင်ဘူးကြလား၊ စံပဲဗျို့။ ဒါပေမယ့် ကျုပ်ကကွန်ဒုံး မကြိုက်ဘူး၊ မစွပ်ပဲအစိမ်းလိုးရတာကြိုက်တယ်၊ အမေကလဲ စွပ်ပြီးချတာဖီလင်မလာဘူး၊ ခံလို့မကောင်းဘူးတဲ့၊ ဒါကြောင့် ၂ ဦးသဘောတူ ဦးထုပ်မဆောင်းဖြစ်ကြတော့ဘူး။ 

ဒီတော့အမေ့ကို တားဆေးထိုးခိုင်းရတယ်၊ တော်ကြာနောက်တစ်ယောက်ကပ်နေမှ၊ ဒူဘိုင်းကအဖေ့ပြန်ခေါ်ပြီး ကလေးအဖေရီဂျစ်စတာ သွင်းနေရဦးမယ်လေ။ 

ဒီလိုတော့ ဘယ်ဖြစ်မလဲ၊ အဖေကအလုပ်ထဲမှာပျော်နေတာ။ အဖေ့ကို သူ့အရှိန်နဲ့ သူလွှတ်ထားလိုက်တယ်၊ အချိန်တန်တော့လဲပြန်လာမပေါ့။ အခုတော့ ကျုပ်တို့ သားအမိ၊ သားအဖ ၃ ယောက် အိမ်လေးထဲမှာပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်ကြည်ကြည်နူးနူးနဲ့ပဲအချိန်ကာလတွေကိုဖြတ်သန်းနေတယ်ဗျာ။ 

ကျုပ်အမေ (မိန်းမ) ကတော့ အခု အသားကျသွားပြီ။ တခါတလေ ကျုပ်ကတောင်စ, စရာမလိုတော့ဘူး၊ သူဆန္ဒရှိလာရင် နေ့ပဲဖြစ်ဖြစ်၊ ညပဲဖြစ်ဖြစ် ကျုပ်နားပွတ်သီးပွတ်သပ်လုပ်၊ လက်ကုပ်ပြီးခေါ်သွားတော့တာ၊ ကျုပ်ကအခန်းထဲလိုက်ဝင်သွားရုံပဲ။ 

ခုလဲကြည့်လေ ကျုပ်မိန်းမပေါ့၊ သားလေးအိပ်တုန်း တီဗွီထိုင်ကြည့်နေတဲ့ ကျုပ်နားလာထိုင်ပြီး လက်မောင်းကိုခေါင်းလေးခွေ့လို့၊ 

" မောင်.." 

" အင်.." 

" မောင်..လို့" 

သနပ်ခါးနံ့လေးတွေကလဲမွှေးလိုက်တာ၊ ကျုပ်သိလိုက်ပြီလေ၊ ပါးလေးထိုးပေးတော့ တချက်ကြူကြူလေးမွှေးပေးလိုက်တယ်။ ကျုပ်ကို လက်ကလေးပေးပြီးဆွဲထူနေတော့ ထပြီးအခန်းထဲ ဝင်လိုက်သွားရတော့တာပေါ့ဗျာ...။ 

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................ 

ပြီးပါပြီ။