ချစ်ဖူးခဲ့ပါသော်လည်း အပိုင်း ( ၂ )

ချစ်ဖူးခဲ့ပါသော်လည်း အပိုင်း ( ၂ )

(ဇာတ်သိမ်း)

ရေးသားသူ - ငွေလမင်း @ အချစ်တက္ကသိုလ်

( ၃ )

 နေကောင်းပြီး ကျောင်းပြန်တက်နိုင်ချိန်တွင် မွန်း စိတ်က ချစ်သူနှင့်တွေ့ရမှာ လန့်သလိုပင် ဖြစ်နေမိသည်။ သို့သော် ကံအားလျှော်စွာပဲ မင်းထိုက် ထံမှ ခါတိုင်းနှင့် မတူသည့် အကြင်နာများ ရခဲ့၏။ မွန်း စိတ်အနှောင့်ယှက်ဖြစ်မည့် အပြုမူများ၊ တောင်းဆိုမှုများ ဘာဆိုဘာမျှ မလုပ်။ အတန်းဖျက်ပြီး သူနှင့် ချိန်းတွေ့ဘို့လည်း မပူဆာ။ သည်လိုကျပြန်တော့လည်း မွန်းဘက်က တစ်ခုခုလိုနေသယောင် ခံစားမိပြန်သည်။ လိင်ကိစ္စအတွက် စိတ်သက်သာရာ ရသည်က တစ်ပိုင်း၊ ချစ်သူ၏ အဆိုးအနွဲ့များ ဘယ်ရောက်နေပါလိမ့်ဟု တွေးမိသည်က တစ်ပိုင်း။ သည်ကြားထဲ မွန်း မသိစိတ်က တွေးထင့်နေသည့် ကိစ္စတစ်ခုက သတင်းသဲ့သဲ့အဖြစ် မွန်း နားထဲ ရောက်လာရသည်။

မင်းထိုက် ကောင်မလေးတစ်ယောက်နှင့် တွဲနေသည် ဟူသည့်သတင်း။ တကယ်တမ်း မိမိနှင့် ချစ်သူမဖြစ်မီကတည်းက မင်းထိုက် ဆိုသည်မှာ ပျိုတိုင်းကြိုက်သည့် နှင်းဆီခိုင်။ မိမိနှင့် မပတ်သက်ခင်က ကိစ္စများကို လစ်လျူရှုနိုင်သော်လည်း ခုလို အခြေနေမှာတော့ မိမိကို သစ္စာရှိစေချင်သည်။ နှစ်ဦးသား၏ ပတ်သက်မှုကလည်း သာမန် သမီးရည်းစားအဆင့် မကတော့ဘူး မဟုတ်ပါလား။

ကြားမိသည့် သတင်းအကြောင်း မေးတော့ မင်းထိုက် ရယ်သည်။ မဟုတ်ဘူးလို့လည်း မငြင်း။ မွန်း စိတ်ထဲ ကလိလိ ဖြစ်လာသည်။ မိမိ သိချင်သည့် အကြောင်းအရာကို ရေရေရာရာ မရှင်းပြဘဲ ဝေ့လည် လုပ်နေ၏။ သည်တစ်ကြိမ်တော့ မွန်း ကပဲ စ ပြီး အတန်းဖျက်၊ နှစ်ဦးတည်း စကားပြောဘို့ တောင်းဆိုလိုက်မိသည်။ မင်းထိုက် ဦးဆောင်ရာ ကျောင်းနှင့် မနီးမဝေး အေးဆေး တိတ်ဆိတ်သည့် ဆိုင်လေးတစ်ခုသို့ ရောက်ဖြစ်သည်။ အမှန်တော့ သည်ဆိုင်လေးက ကျောင်းသူကျောင်းသား ချစ်သူစုံတွဲတို့ စံပျော်ရာဆို ပိုမှန်လိမ့်မည်။ အစားအသောက်ထက် နေရာထိုင်ခင်းကို ဦးစားပေး ဖွင့်ထားသော ဆိုင်။

ခြံဝန်းကျယ်ထဲတွင် သီးသန့် စားပွဲလေးများနှင့်။ စားပွဲတစ်လုံးစီကို ဝါးထရံ ပုပုလေးများနှင့် ခြံခတ်သလို ကာရံပေးထားသည်။ သက်ကယ် ထီးအမိုးကြီးလည်း ပါ၏။ လုံး၀ အလုံခြုံကြီး မဟုတ်သော်လည်း အပြင်မှ ကြည့်လျှင် အထဲကလူ ဘာလုပ်နေမှန်း ရုတ်တရက် မသိနိုင်သည့် အနေထား။ အစားအသောက် မှာယူပုံကလည်း မှာပြီးလျှင် ငွေတန်းရှင်း၊ မိမိ ထိုင်မည့်ဝိုင်းသို့ တစ်ခါတည်း ယူသွားရသည်။ ပြန်ထွက်လျှင်တော့ မိမိ ထိုင်သည့် အချိန်ပေါ် မူတည်ပြီး စားပွဲ ဝိုင်းကြေး ကျသလောက် ရှင်းရ၏။

ကျောင်းတက်လာသည့် သုံးနှစ်သက်တမ်းတွင် သည်ဆိုင်သို့ မွန်း ခုမှ ရောက်ဖူးသည်။ ဆိုင်ထဲ ဝင်လာသည်နှင့် သည်အတွဲ ဘာလုပ်တော့မည်ကို သိနေသည့်အလား ပြုံးစိစိ ကြည့်ကြ၏။ တကယ်လည်း သည်ဆိုင်တွင် လာထိုင်သည့်အတွဲတိုင်း ရည်ရွယ်ချက် တခုခုတော့ ပါတတ်သည်လေ။ ခုလည်း မွန်းတို့ အတွဲ ကော်ဖီ တစ်ခွက်စီ မှာပြီး တဲနန်းတစ်ခုတွင် နေရာယူကြ၏။ ခွေးခြေပုလေးနှစ်ခုကို ပူးကပ်ပြီး လူနှစ်ယောက်လည်း ပူးကပ်ပြီး ထိုင်သည်။ မင်းထိုက် လက်တစ်ဘက်က မွန်း ပုခုံးကို ဖက်ထားသည်။ ကျန်လက်တစ်ဘက်ကလည်း ရင်ဘတ်ရှေ့မှ သိုင်းဖက်ထားသည်။

မွန်းလည်း ခေါင်းကလေးကို သူ့လည်တိုင်တွင် တိမ်းမှီ ထားလိုက်သည်။ ပါးပြင်ထက်ဆီ ကျလာသည့် ချစ်သူ၏ နွေးထွေးသော အနမ်းတို့ကြောင့် မွန်း ကြည်နူးမိသည်။ မင်းထိုက် လက်ဖျားလေးက မွန်း မေးစေ့ကို အသာဆွဲမသည်။ မျက်လုံးကလေး မှေးစင်းပေးလိုက်တော့ နှုတ်ခမ်းများဆီသို့ စိုစွတ်သော အနမ်းများ တဖွဲဖွဲ ကျရောက်လာသည်။ ဆေးလိပ်နှင့် ပါးစပ် ပြတ်သည်မရှိသော မင်းထိုက် နှုတ်ခမ်းများက ခြောက်ကပ်ကပ်နှင့် ဆေးချိုးနံ့ စွဲနေသည်။ ရံဖန်ရံခါ ကွမ်းပါ စားတတ်သေးသဖြင့် သူ့ခံတွင်းတွင် ကွမ်းယာနံ့ လည်းမကင်း။ အမှန်တော့ ထိုအနံ့ကို မွန်း စိတ်ပျက်သည်။ သို့သော်လည်း မိမိ ချစ်သူမို့ သည်လောက်လေး ကိုတော့ဖြင့် စာမဖွဲ့လိုတော့ပါ။

နှုတ်ခမ်းနှစ်စုံတို့ အနမ်းမိုး သည်းနေချိန် မင်းထိုက် လက်တစ်ဘက်က မွန်း အကျီအောက် လျှိုဝင်လာသည်။ ဘရာပျော့ပျော့လေး အောက်မှ ရွှေရင်မြွှာတို့ ကြက်သီးဖုလေးများနှင့် ကြမ်းရှရှ ဖြစ်နေ၏။ မင်းထိုက် လက်က ကျွမ်းကျင်လွန်းစွာပဲ ဘရာစီရာထဲမှ နို့အုံကို နှိုက်ထုတ်သည်။ ဘရာနှင့် ပင့်တင်ပေးထားသလို ဖြစ်နေသည်မို့ တင်းထွက်နေသည့် နို့အုံတွင် နို့သီးခေါင်းလေးက မော့မော့လေး ထောင်နေ၏။ နို့သီးလေးကို ညှစ်ချေသည်။ နို့အုံတစ်ခုလုံးကို အားရပါးရ ညှစ်သည်။ ကျန်နေသည့် တစ်ဘက်ကိုပါ နှိုက်ထုတ်လိုက်၏။

နို့နှစ်ဘက်လုံး ဘရာ အပြင်ကို ရောက်သွားပြီ။ အပေါ် အကျီမှ ကြယ်သီးများကို ခပ်သွက်သွက် ဖြုတ်၏။ ချစ်သူ အလို ကျပါစေတော့ရယ်လို့ မွန်း လိုလိုချင်ချင်ပဲ လိုက်လျောပေးလိုက်သည်။ မိမိ ကိုယ်တိုင်လည်း နူးညံ့သည့် အထိတွေ့ကြောင့် မကြုံဖူးသေးသော သွေးသား အားသီသတစ်ခု ပေါ်လာသည်။ ချစ်သူကို အလိုလိုက်ချင်စိတ်လား၊ မိမိ ကိုယ်တိုင်က တစ်ခုခုကို အလိုရှိလာတာလား မွန်း တကယ်ပဲ နားမလည်ပါ။

ဟင်းလင်း ပွင့်သွားသော အကျီ ရင်ဘတ်တွင် ဘရာဖြင့် ပင့်တင်ပေးထားသည့် နို့အုံနှစ်ခုက ပူးကပ်ပြီး ညှစ်ထုတ် ပေးထားသလို တင်းရစ် ဖောင်းကားနေသည်။ ပန်းနုရောင် နို့သီးခေါင်းလေးက လုံးဝန်းကျစ်လစ်ပြီး သေးသေး ပိစိလေး။ တဒင်္ဂ အတွင်းမှာပဲ မင်းထိုက်၏ လျှာနွေးနွေးကြီးက မွန်း နို့နှစ်ဘက်ပေါ် ကျလာသည်။ နို့အုံတစ်ခုလုံးကို ငုံခဲပြီး စို့ိလိုက်၊ နို့သီးခေါင်းလေးကို အားရပါးရ စို့လိုက်နှင့် အစာငတ်နေသော ကလေးငယ်လို အငမ်းမရ စို့တော့၏။

မွန်း တစ်ကိုယ်လုံး ရှိန်းမြ နွေးထွေးလာသည်။ ပေါင်လေးနှစ်ဘက်ကို စိ နေအောင် လိမ်ကျစ်ပြီး ထိုင်နေမိ၏။ နို့တစ်ချက် စို့ခံရတိုင်း အင်္ဂါလေး အတွင်းမှ တဆတ်ဆတ် လှုပ်နေသလို ခံစားမိနေသည်။ ထိုနေရာလေးကို ကိုင်တွယ် ထိတွေ့လိုစိတ် ပေါ်လာသည်။ ရင်ထဲမှ မောသလိုလိုလည်း ဖြစ်လာသည်။ ခါးလေး ဆန့်ဆန့် ထိုင်ပြီး အဖုတ်လေး၏ အတွင်းပိုင်း ကြွက်သားများကို ဆွဲညှစ်လိုက် ပြန်လျှော့လိုက်နှင့် ယားသက်သက် ဝေဒနာ သက်သာလို သက်သာငြား မိမိဘာသာ အားထုတ်ကြည့်သည်။ လူတစ်ကိုယ်လုံးလည်း ကြက်သီးမွေးညင်းများ တဖျဉ်းဖျဉ်း ထ ကာ သတိလက်လွတ် ဖြစ်လာလိုက်သည်မှာ နှုတ်ဖျားမှ ညည်းသံ သဲ့သဲ့လေး ထုတ်လွှတ်မိသည် အထိပင်။

“ မောင့် ငွေလမင်းလေး..”

“ ….”

နားနား ကပ်၍ လေသံလေးဖြင့် ခေါ်သည်။ ရင်တွေ လှိုက်ဖိုနေသည့် မွန်း၊ အသံထွက်၍ မထူးမိ။ သူ့ကို ချစ်ရည် လဲ့နေသော မျက်လုံးရွဲလေးများဖြင့် မော့ကြည့်မိသည်။ နှုတ်ဖျားမှ ဘာပြောရမှန်း မသိသော်လည်း မျက်ဝန်းမှတဆင့် တစ်စုံတစ်ရာကို တောင်းဆိုမိသည်။ မင်းထိုက်က မော့ကြည့်နေသည့် မွန်း ပါးပြင်လေးကို ဘက်ဝါးနှင့် အုပ် ကိုင်သည်။ လက်မလေးဖြင့် မွန်း နှုတ်ခမ်းနှစ်မြွာကို ဝေ့ကာဝိုက်ကာဖြင့် ခပ်ဖွဖွ ဖိ ပွတ်ပြီး ဆော့ကစား၏။ တိုးသက် ညင်သာသော အသံဖြင့် ပြောသည်။

“ ချစ်တယ် မွန်းရယ်..”

“ မွန်းလည်း ချစ်တယ် မောင်..”

“ မောင့် ပါရမီ ဖြည့်ဘက်လေး..”

“ …..”

မွန်း ကြည်လင်စွာ ပြုံးမိသည်။ ဟုတ်ပါတယ် မောင်.. မွန်းက မောင့် ပါရမီ ဖြည့်ဘက်ပါ ဟု ရင်ထဲမှ ထပ်တလဲလဲ ရေရွတ်လျက်။ သည်တိုင်း ဆိုလျှင် မွန်း ကြားထားသည့် သတင်းက ဟုတ်ချင်မှ ဟုတ်ပါလိမ့်မည်။ ခုကိုပဲ ချစ်ရသူက မိမိကို ပါရမီ ဖြည့်ဘက်ဟု တင်စားသည် မဟုတ်ပါလား။ ထိုစကားစုလေးကို မွန်း အင်မတန်မှ မြတ်နိုးပါသည်။ မိမိကို ချစ်သော၊ တန်ဘိုးထားသော၊ မိမိကို ဦးဆောင် လမ်းပြနိုင်သော၊ မိမိဘက်မှလည်း တန်ဘိုးထား မြတ်နိုးစိတ်ဖြင့် ချစ်ရသောသူတစ်ဦး၏ ပါရမီဖြည့်ဘက်ကောင်း ဖြစ်လိုလှပါသည်။

မင်းထိုက် အနမ်းလေး တစ်ချက် မွန်း နှုတ်ခမ်းပေါ် ရောက်လာပြန်သည်။ ပြီးတော့ နှုတ်ခမ်းလေးကို လက်မနှင့် ပွတ်သပ် ဆော့ကစားပြန်သည်။ ခါတိုင်းနှင့်မတူသည့် နူးညံ့သော အထိအတွေ့များက မွန်းကို ကြည်နူးပီတိ ဖြစ်စေရုံသာမက သွေးသားထဲမှလည်း မောင့်အလိုကျ လိုက်လျော လိုသည်အထိ အဆင်သင့် ဖြစ်လာ တော့သည်။

မင်းထိုက် လက်တစ်ဘက်က ဝတ်ထားသည့် ပုဆိုးကို ဖြေချသည်။ ထုံးစံအတိုင်း အတွင်းခံမပါ။ မွန်း လက်တစ်ဘက်ကို ဖြည်းဖြည်း ဆွဲယူလိုက်ပြီး ထိုးထိုးထောင်ထောင် ဖြစ်နေသည့် လီးကြီးကို ကိုင်စေသည်။ အနည်းငယ် တုန်ရီနေသည့် မွန်း လက်ကလေးထဲ မာတောင်တောင် နွေးတေးတေး အချောင်းကြီး ရောက်လာ၏။ ဘာကြောင့်မှန်းတော့ မသိ၊ အချောင်းကြီးက တုတ်တုတ် ရှည်ရှည်ကြီးအပြင် စေးကပ်ကပ်နှင့် စိုစိစိ ဖြစ်နေသည်။ ဒါ ဟိုတစ်ရက်က ငါ့အဖုတ်လေးကို မညှာမတာ လိုးခဲ့တဲ့ လီးကြီးပါလား.. ခုကော.. ဒါ ဒါကြီးနဲ့ ငါ့ ကို.. အို…။ သည်နေ့အဘို့ မွန်း စိတ်တွေ ခါတိုင်းထက် ရဲတင်း နေသယောင်ပင်။ ချစ်သူ၏ နူးညံ့သည့် အချော့မြှူများကြောင့် ဖြစ်မည်ထင်သည်။ လက်ထဲမှ အတံကြီးကို ငုံ့တော့ မကြည့်ဖြစ်သေး။ မျက်နှာလေးကို သူ့လည်တိုင်ကြားတွင့် ထည့်မှီပြီး ပုန်းခိုနေမိသည်။

“ မောင်.. မရတော့ဘူး မွန်းရယ်.. လိုးချင် ပြီ ကွာ..” 

နားပေါက်ဝကို ကပ်ပြီးပြောသည့်စကားတွင် ညည်းသံ သဲ့သဲ့ ပါနေသည်။ မောင်ရယ်.. မွန်း လည်း.. မွန်း လည်းလေ.. စိတ်က တွေးမိပေမယ့် ဘာ ပြောရမှန်း မွန်း တကယ် မသိ။ မင်းထိုက် မွန်းမျက်နှာလေးကို ဆွဲမော့သည်။ ပြီးတော့ ဆာလောင် လှိုင်းထ နေသော အသံတိုးတိုးဖြင့် ပြောသည်။

“ မောင့်ကို လီး စုပ်ပေးပါလား မွန်းရယ်.. ဟင်..”

“ အင်..”

“ ဒီ ပါးစပ်လေးနဲ့လေ.. မွန်းရဲ့ ဒီ နှုတ်ခမ်းလေးတွေနဲ့ မောင့် လီးကို စုပ်ပေးပါလား လို့.. နော်..”

“ ရှင်..”

“ ဒီ ပါးစပ်လေးနဲ့လေ.. မွန်းရဲ့ ဒီ နှုတ်ခမ်းလေးတွေနဲ့ မောင့် လီးကို စုပ်ပေးပါလား လို့.. နော်..”

“ ရှင်..”

“ ဒီ လို လေ ကွာ.. လာ.. ခေါင်း ငုံ့လိုက်..”

“ ……..”

“ ငုံလိုက်လေ မွန်း.. ပါးစပ်ဟ.. မောင် ထည့်ပေးမယ်.. အွန့်.. အဲ့လို..”

“ ………..”

“ အင်းးး.. အဲ့လိုကြီး ငုံထားရုံ ဟုတ်ဘူးလေ.. စုပ်လေ မွန်း.. လုပ်ပါ.. စုပ်ပေးပါကွာ..”

“ ……….”

“ အင်းးးး… ဟုတ်တယ်.. စုပ်.. စုပ်ထား..”

“ ……….”

“ လျှာဖျားလေး ထိုးထည့်ပေးကွာ.. ထိပ်က အကွဲလေးထဲကို..”

“ ……….”

“ အူးးး… ကောင်းလိုက်တာ.. စုပ် မွန်းရယ်.. ခပ်ပြင်းပြင်း စုပ် စမ်းပါ..”

“ ……….”

“ အာာာ… လုပ်ပါ မွန်းရာ.. မောင် ပြီးချင်နေပြီ.. စုပ် ကွာ.. ပြင်းပြင်းလေး..”

“ ……….”

 တကယ်တမ်း အရွယ်ရောက်မိန်းကလေးတစ်ဦး ဖြစ်လင့်ကစား၊ လိင်ကိစ္စနှင့် ပါတ်သက်၍ မိန်းမ အဖုတ်ထဲ ယောင်္ကျား လီးထည့်ခြင်းကို လိုးသည် ဟူသလောက်သာ မွန်း သိထားပါသည်။ ပုံ ဆိုလိုလည်း ဖင်ပေါ် ခေါင်းပေါ် အင်္ဂလိပ် မော်ဒယ်များ၏ ပုံလောက်သာ ကြည့်ဖူးသည်။ မူဗွီ ဆိုလို့လည်း အချို့သော အင်္ဂလိပ် ရုပ်ရှင်များတွင် မင်းသားနှင့် မင်းသမီး ကိုယ်လုံးတီးနှင့် နမ်းကြ ပွတ်ကြသလောက်သာ ကြည့်ဖူးသည်။ လိင်ဆက်ဆံသည့် အခန်းများ ကြည့်မိဖူးသော်လည်း အောက်ပိုင်း လှုပ်ရှားမှုကို မျက်နှာ အမူအရာဖြင့်သာ အသားပေးဖော်ပြသည့် ဇာတ်ကားများမို့ မွန်း အနေနှင့် ယောင်္ကျားနှင့် မိန်းမ ပီပီပြင်ပြင် လိင်ဆက်ဆံမှုများကို မြင်လည်း မမြင်ဖူး၊ ယခု မင်းထိုက် ဝါသနာလို ဆံပင်လိုးခြင်း လီးစုပ်ခြင်း ဆိုတာတွေ မွန်း တကယ် မသိ။ ခုတော့ ချစ်ရသူက မွန်း ဘက်လှည့်ပြီး ခွထိုင်ကာ သူ့ပေါင်ခွကြားတွင် မိမိခေါင်းကို ထိုးနှိမ့်၍ လီး စုပ်ခိုင်းနေသည်။

ပေါင်နှစ်ဘက်နှင့် ပုဆိုးကြားတွင် မှောင်မိုက် ပြာဝေနေသည့် မျက်လုံးများကို စုံမှိတ် ထားရသည်။ နှာခေါင်းထဲသို့ ညှီစို့စို့ အီလည်လည် အနံ့ဆိုးကြီးက အလိပ်လိုက် ဝင်လာနေသည်။ မိမိ ခေါင်းကို လက်နှင့် ဖိထားသည်မို့ ရုန်းလို့လည်း မရ။ ပါးစပ်နှင့် အပြည့် နေရာယူထားသည့် လီးတုတ်တုတ်ကြီးကို ငုံထားရသည်။ လျှာနှင့် မထိအောင် ကြိုးစားမိသဖြင့် လျှာရင်းများ နာလာသည်။ မင်းထိုက်က မွန်း ခေါင်းကို ဖိထားပြီး ပါးစပ်ကို သူ့လီးနှင့် ကော့ကော့ထိုးသည်။ စောစောက နူးညံ့ ညင်သာမှုများ ကြက်ပျောက် ငှက်ပျောက် ပျောက်လေပြီ။

တစ်ချက်တစ်ချက် အာခေါင်ထဲထိ တိုးဝင်လာသည့် လီးတံကြီးက လျှာခင်ကိုပင် သွားထိသည်ဟု မွန်း ခံစားမိသည်။ မင်းထိုက် လှုပ်ရှားမှုများ ကြမ်းလာသလို မွန်းလည်း ပျို့ချင် အန်ချင်စိတ်များ ဖြစ်လာသည်။ ပါးစပ်ထဲတွင် ပြည့်အိုင်လာသည့် တံတွေးများကို ထွေးထုတ်ပစ်ချင်သော်လည်း မရ။ လျှာရင်းများ အလွန် ညောင်းလာသည်မို့ ပါးစပ်ထဲမှ တံတွေးအိုင်ကြီးကို တတ်နိုင်သလောက် ထွေးထုတ်ရင်း မရသည့်အဆုံး၊ စိတ်မသက်သာစွာပဲ မြိုချလိုက်ရသည်။ ဖိတ်တဝက် စင်တဝက်နှင့် မိမိ ဝမ်းထဲ ဝင်သွားသည်က တံတွေးတွေလား သူ့လီးမှ အရည်တွေလား မွန်း မသိ။

ခဏ ကြာတော့ မင်းထိုက် ဆန္ဒ ပြည့်သွားသည်။ မာတောင်နေသည့် အတံကြီးလည်း သူမဟုတ်သလို ပျော့ကျသွားသည်။ မွန်း အတွက်တော့ လျှာတွင် ကျန်ရစ်နေသည့် အရသာကြီးမှာ ညှီစို့စို့ နှင့် နာကျင် ခါးသက်လှပါသည်။ မွန်းကြပ် မှောင်မိုက်နေသည့် ပေါင်ခွကြားမှ ခေါင်း ပြန်ထူလိုက်သည်။ ပတ်ဝန်းကျင် အလင်းကြောင့် မျက်စိများပင် ပြာသွားရ၏။ တစ်စက်မျှ မသောက်ရသေးသည့် ကော်ဖီလည်း ခွက်ထဲတွင် အရာမယွင်း၊ အေးစက်နေပြီ။ မွန်း ရင်ထဲတွင် မျှော်လင့်တကြီး ရစ်ခွေနေသည့် ချစ်သူထံမှ ချစ်ခြင်း၏ ခံစားချက်အချို့လည်း အေးစက် ထုံထိုင်း သွားခဲ့ပြီ။

ပေရေ ပွထ နေသည့် ပါးစပ်ကို ပလုတ် အထပ်ထပ်ကျင်း၊ တစ်ရှူးစကို ရေစွတ်ပြီး နှုတ်ခမ်းများကို အကြိမ်ကြိမ် ဖိ ပွတ်ပါသော်လည်း ရင်ထဲမှ မသတီမှုက လျှော့မသွား။ နောက်ဆုံး ဆိုင်အပြင် ရောက်ပြီး ခဏ၊ ကားပေါ် ပြန်မတက်မီ ထိုးအန် ပါတော့သည်။

...................................................................

( ၄ )

“ ဒါ ဘာသဘောလဲ မောင်.. ဘာရည်ရွယ်ချက်နဲ့ မွန်းကို ဒီနေရာ ခေါ်လာတာလဲ..” 

အရေးကြီးသည့် ကိစ္စ ဆွေးနွေးရန် ဟူသော အကြောင်းပြချက်ဖြင့် မြို့ထဲဘက်ရှိ တိုက်ခန်း တစ်ခုသို့ မွန်းကို မင်းထိုက် ခေါ်လာခြင်းဖြစ်သည်။ ဒါက လီးစုပ်သည့် ကိစ္စ အပြီး နောက် သုံးလေးရက်။ သည်ကြားထဲတွင် နှစ်ဦးသား ဆက်ဆံရေး အတန်ငယ် အေးစက်ခဲ့သည်။ ချစ်သူချင်း ဖြစ်ပါလျှက် သူ့လီးစုပ်ပြီး အန်ထွက် ရကောင်းလားဟု မင်းထိုက်က စိတ်ခုသည်။ မွန်း ဘက်မှလည်း လိင်မှုရေးရာတွင် တစ်ဘက်သတ် အလိုကြီးသူဟု မင်းထိုက်ကို စိတ်ပျက် လာသည်။ ရေရှည် ဆက်ဆံရေးနှင့် ရှေ့ရေးအတွက်တော့ အသေအချာ ဆွေးနွေး သင့်ပြီဟု နှစ်ယောက်လုံး တွေးမိသည်။ ဤနေရာတွင် အတွေး တူသော်လည်း ပြဿနာကို အဖြေ ရှာပုံချင်းတော့ မတူ။ သည်လိုနှင့်ပဲ မတူညီသော သဘောထား နှစ်ခု လုံး၀ ကွဲလွဲရန် အကြောင်း ဖန်လာ လေတော့သည်။

သူ့သူငယ်ချင်းများ စု ပေါင်း ငှားနေသည်ဟု မွန်း သိထားသော တိုက်ခန်းသို့ သူနှင့်အတူ လိုက်ပါလာခဲ့သည်။ ငါ့ကို ဘယ်လို ဘယ်ပုံ အထူးအဆန်း နည်းလမ်းများနှင့် လိင်ဆက်ဆံ လေဦးမလဲဟု မွန်း တွေးမိပါသည်။ သို့သော် မိမိဘက်မှလည်း မည်သို့မည်ပုံ ဆန္ဒ သဘောထား ရှိသည်ကို အကြေအလည် ဆွေးနွေးပြီးမှ သူ့အလိုကို လိုက်နိုင်မလိုက်နိုင် ဆုံးဖြတ်မည်။ တိုက်ခန်း ဆိုတော့ လွတ်လပ်သည်။ မိမိဘက်မှ ပေးနိုင်သလောက် လုံလောက်သော အချိန်လည်း ရှိမည်။ အရင်အခါများလို လူ့မြင်ကွင်း မကင်းရာမို့ သူ့အလို ပြည့်ပြီးရော အစောတလျှင် လိုက်လျော နေစရာ မလို ဟု မွန်း တွေးသည်။ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ညှိနှိုင်းပါမှလည်း မိမိတို့ ရှေ့ခရီး သာယာမည်ဟု မွန်း ခံယူမိသည်။

သို့သော် ယုံကြည်ချက် ဖြည့်တင်းထားသော မွန်း၏ ခြေလှမ်းများ တိုက်ခန်းအတွင်းမှ မြင်ကွင်းကြောင့် တမဟုတ်ချင်း ရပ်တန့် သွားခဲ့ရသည်။ မွန်း မြင်လိုက်ရသူက မိမိနှင့် မရင်းနှီး သော်လည်း မစိမ်းလှသူ အတန်းတူ၊ အခန်းတူ မိန်းကလေး တစ်ဦး။ လက်ထဲတွင် သောက်လက်စ ဘီယာဗူးကိုင်လျက်နှင့် မွေးပွ တဘက်ကြီး ပတ်ထားပြီး ဘာအဝတ်စားမှ မပါ။

“ ဝိုးးးး… စောင့်နေတာ ကြာပြီ ကွာ.. မင်း အခန်းက အိုက်တယ် ဟယ်.. အဲကွန်းလည်း မရှိဘာမရှိနဲ့.. ကိုယ်တော့ ခုလိုပဲ နေလိုက်တော့တယ်..”

“ ဟဟ.. ကောင်းတာပေါ့.. ရယ်ဒီ ပိုဇစ်ရှင်..”

“ ဟိုင်း.. မွန်း.. ကိုယ့်ကို သိတယ်မဟုတ်လား.. ကိုယ်ကတော့ ယူ့ကို ကောင်းကောင်း သိတယ်..”

“ မွန်းလည်း ယူ့ကို သိပါတယ်.. ဇင်မီ.. ဟုတ်တယ် နော်.. ယူ့နံမည် ဇင်မီ မှတ်လား..”

“ Yes, nice to see you, Moon.. ယူနဲ့ ကိုယ် မကြာခင် သူငယ်ချင်း ဖြစ်တော့မှာပဲ..”

“ မွန်းလည်း ဝမ်းသာပါတယ် ဇင်မီ.. သူငယ်ချင်းက ဖြစ်ပြီးသားပါ.. သုံးနှစ်လုံး တစ်ခန်းတည်း တက်လာတာ.. သူငယ်ချင်းပဲပေါ့..”

“ ခစ်ခစ်.. ကိုယ် ဆိုလိုတဲ့ သူငယ်ချင်း ဆိုတာ ဘာကိုမှန်း မွန်း သိပုံမရသေးဘူး.. မရှင်းပြခဲ့ဘူးလား မင်း.. ယူ့လေဒီကို ယူ ဘာမှ ကြိုပြောမထားဘူးထင်တယ်..”

အလိုလိုကမှ သည်နေရာ သည်ပုံစံနှင့် သည်လူနှစ်ဦးအပေါ် ဇဝေဇဝါ ဖြစ်သွားရသည့် မွန်း စိတ်တွေ ဇင်မီပြောလိုက်သည့် စကားကြောင့် ပိုမို စိတ်အိုက်သွားသည်။ ပိုဆိုးတာက ဇင်မီ့ အပြုအမူ။ ဧည့်ခန်း တွင် နှစ်ယောက်ထိုင် ဆိုဖာ ခုံရှည်ကြီး ချထားသည်။ ထိုခုံရှည်နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်တွင် တစ်ယောက်ထိုင် ပလတ်စတစ် နောက်မှီခုံနှစ်လုံး ချထား၏။ မွန်းက ထိုခုံ နှစ်လုံးအနက် တစ်လုံးတွင် ဝင်ထိုင်သည်။ မင်းထိုက်က ဆိုဖာ ခုံရှည်ကြီးတွင် ထိုင်လိုက်သည်။

ဇင်မီက မင်းထိုက် ဘေးတွင် သွားထိုင်လိုက်သည်။ မင်းထိုက် ပေါင်ကို လှမ်းကိုင် လိုက်ပြီး “ကိုယ်တို့ စ ကြတော့မလား မင်း.. ကိုယ် သိပ် လိုချင်နေပြီ.. .ယူ့ လမင်းလေးကရော အဆင်သင့်ပဲလား..” ဟု မေးလိုက်၏။ သူမ ဘာကို ဆိုလိုမှန်း အမူအရာတို့က သက်သေ ပြနေသည်။ မွန်း ရင်ထဲတွင် ဆို့ကြပ် သွားခဲ့သည်။ မျက်လုံးများ ပြာဝေပြီး ဇင်မီ့စကားသံ ညုချွဲချွဲက နားထဲ ထော်လော်ကန့်လန့် ဝင်လာတော့သည်။

“ ဘာတွေလဲ မောင်.. မွန်း ဘာမှ နားမလည်တော့ဘူး..”

“ ကဲ.. ဟန်နီ.. ကိုယ့် ငွေလမင်းကို မင်းပဲ ရှင်းပြပေးတော့ကွာ.. ကိုယ်က စကားတွေနဲ့ အားကုန်ခံလို့ မဖြစ်သေးဘူးလေ.. နော.. ကိုင်းးး ကိုယ်လည်း အိုက်တယ်.. ချွတ်မယ်..”

“ ခစ်ခစ်.. မင်းကတော့လေ.. လုပ်တော့မယ်.. ခုလိုချိန်မှာတော့ ကိုယ့်ကို ဇင်မီလို့ပဲ ခေါ်စမ်းပါကွာ.. မွန်းကို အားနာစရာ..”

“ ……..”

“ ဒီလို မွန်းရဲ့.. ယူ့ဒါလင်က ကိုယ့်ကို ရင်ဖွင့်တယ်.. Sex နဲ့ ပါတ်သက်ပြီး ယူ့ဆီကနေ သူ့စိတ်ကြိုက် သာယာမှု မရဘူးတဲ့.. ဒီတော့ ကိုယ်လည်း ယူ့ဒါလင်ကို ကိုယ်ချင်းစာလို့ ကူညီနိုင်သလောက် ကူညီပေးခဲ့တယ်လေ.. ကိုယ့် အပြုစုတွေကို သူက စွဲနေပြီ.. ဒီတော့ ယူ့ကိုလည်း ဒါတွေ သိစေချင်တယ်.. ကိုယ့်ဆီကနေ သင်ယူစေချင်တယ်.. သင်ယူရင်း သုံးယောက် အတူ ခံစားကြမယ်ပေါ့ကွာ.. ကိုယ် ပြောတာ ယူ သဘောပေါက်မလား မသိဘူး..”

“ တို့က ဘာကို သဘောပေါက်ရမှာလဲ ဇင်မီ.. အခု ရှင်တို့နှစ်ယောက် ဘာတွေ ကြံစည်ပြီး.. ကျွတ်..”

“ You see? မင်း ယုံပြီမဟုတ်လား ဟန်နီ.. ကိုယ့်ရဲ့ ငွေလမင်းက အဲ့လို ဖြစ်နေတယ် ကွာ..”

“ သူ စိတ်ပါလာအောင် ကိုယ်တို့ အရင် စ ကြမယ် ကွာ.. ခစ်ခစ်.. ယူ့ မွန်းက အဝေးကြီး လိုသေးတယ်.. ကိုယ်က တအား လိုချင်နေပြီ မင်းရဲ့.. ကိုယ်တို့ စ နှင့်မယ်.. သူလည်း ဘယ်လို ဝင်နွှဲရမလဲ ဆိုတာ ကြည့်ရင်း သိလာမှာပေါ့.. လာစမ်းပါ.. ကိုယ့် တဘက်ကို ချွတ်စမ်းပါ မင်းရယ်..”

ပြောရင်း မင်းထိုက် ပေါင်ပေါ် တက်လုနီးပါး တိုးကပ်ကာ ရင်ဘတ်ကော့ပေးလိုက်သည်။ ဇင်မီ့ ဒူးတစ်ဘက်က ဆိုဖာပေါ်မှာ။ ခြေတစ်ဘက်က အောက်ချလျက်။ မွန်း ရင်ထဲမှာ ငိုချင်သလိုလို ဒေါသ ဖြစ်သလိုလို။ အံ့သြလွန်းလို့ ဘာပြောရမှန်းပင် မသိတော့။ မျက်လုံး အပြူးသားနှင့် စိုက်ကြည့်နေမိသည်။ ဇင်မီက မွန်းဘက်လှည့်ပြီး မျက်စိတစ်ဘက် မှိတ်ပြသည်။ မင်းထိုက်က ဇင်မီ့ဘက် လှည့်ထိုင်နေသည်။ ဇင်မီ့ ကိုယ်ပေါ်မှ တဘက်ကို တကယ်ပဲ ဖျည်ချလိုက်သည်။ ချက်ချင်း ဆိုသလို ထွက်ပေါ်လာသည့် နို့အုံထွားထွားနှစ်လုံးကို ဆွဲကိုင် စို့တော့၏။

“ အိုးးး.. ယူ သိပ် အလိုက်သိတယ် မင်း ရယ်.. စို့စမ်း.. နာနာလေး ကိုက်ပြီး စို့ ပေးစမ်းပါ.. ကိုယ် သိပ် ထန်နေပြီ..” 

ဇင်မီ့ အပြောနှင့် နှစ်ဦးသား၏ အပြုမူများကြောင့် မွန်း မျက်လုံးထဲမှ မီး ပွင့်သွားသည်။ တဘက်ကြီးက အောက်ထိ ကျမသွားသေးဘဲ ဇင်မီ့ ခါးတွင် ချိတ်နေသည်။ မင်းထိုက် လက်တွေ ဇင်မီ့ပေါင်ကြား ရောက်သွားသည်။ တဘက်ကြီးကိုလည်း စိတ်မရှည်သလို ဆောင့်ဆွဲ ဖယ်လိုက်၏။ ဇင်မီ ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွားပြီ။ သူမ က မွန်းထက် ကိုယ်လုံး ပိုထွားသည်။ ပုရိသတို့ကို ရမ္မက် ထန်စေသည့် ကိုယ်လုံးမျိုး။

မင်းထိုက်က ဇင်မီ့ နို့များကို ဘယ်ညာ တလှည့်စီ အငမ်းမရ စို့ သည်။ လက်ကလည်း အဖုတ် ဖောင်းဖောင်းကြီးကို တလှည့်၊ ဖင်ဖြူဖြူ ဖွေးဖွေးကြီးများကို တလှည့် ပွတ်နေသည်။ ဇင်မီ အသံ တိုးတိုး ညည်းရင်း မွန်းကို လှည့်ကြည့်နေသည်။ မိမိချစ်သူနှင့် မိန်းကလေးတစ်ဦး မိမိရှေ့တွင် ဖြစ်ချင်တိုင်း ဖြစ်နေသည့် မြင်ကွင်းက မွန်း ရင်ကို သာယာမှု ပေးဘို့ ဝေးစွ နာကျည်း မျက်ရည်ပင် လည်လာမိသည်။ တကယ်တမ်း လိင်မှုရေးရာတွင် မွန်း ဘက်က မလိုက်နိုင် ဟူသည့် သူ့ စွဲချက်က တရားမျှတ ပါရဲ့လား။ မွန်း ရဲ့ ပထမဆုံး အပျိုစင်ပန်းကို သူ ဘယ်လို ဘယ်ပုံ ခြွေခူးခဲ့သလဲ။ နောက်ထပ် နောက်ထပ်ရော သူ ခံစား ရယူခဲ့သည်က ချစ်သူနှစ်ဦး သာတူညီမျှ ဖြစ်စေသည့် သာယာမှု ဟုတ်ပါရဲ့လား။

မွန်း၏ အပျိုစင်ပန်းကလေးမှာ လမ်းဘေး လူမြင်ကွင်းတွင် ကြုံသလို ကြွေခဲ့ရသည်။ သူ တိုက်သည့် သောက်ဆေးကို မွန်း သောက်ခဲ့ပြီး ခါတိုင်းထက် ဝေဒနာ ပိုဆိုးသည့် ရာသီစက်ဝန်းကို မွန်း တစ်ယောက်တည်း ရင်ဆိုင်ခဲ့ရသည်။ သူ့ထံမှ မည်သည့်နှစ်သိမ့်မှုမျှ မရသည့်အပြင် သူ့ အာသီသထူးကြောင့် မွန်း ဖျားရပြန်သည်။ တကယ်ပဲ မွန်းဘက်က သူ့အလို ပြည့်အောင် မလိုက်နိုင်ဘူး ဆိုရအောင် သူကိုယ်တိုင်ကရော လိင်ကိစ္စနှင့် ပါတ်သက်ပြီး မွန်းအတွက် သက်တောင့် သက်သာ ဖြစ်အောင် ချော့မြှူ နှုးနှပ်မှုမျိုး ရှိပေးခဲ့လို့လား။ နောက်ဆုံး မွန်း ကိုယ်တိုင်က ချစ်ရမ္မက်ကို အလိုရှိ တောင့်တမိချိန် သူ မွန်း အတွက် ဘာများ ပေးခဲ့ ပါသနည်း။ တွေးရင်း ရင်နာရသည်က မွန်း ပင် ဖြစ်လင့်ကစား သူက တခြား မိန်းကလေး တစ်ယောက်ထံတွင် မွန်း၏ အားနည်းချက်များကို ရင်ဖွင့်သတဲ့လား..။ ခုလည်း တခြားမိန်းကလေး ခေါ်လာပြီး မွန်း ရှေ့မှာ..။ မောင်ရယ်.. လုပ်ရက် လိုက်တာ..။

“ နှိုက် စမ်းပါ ကွာ.. မင်းကလည်း မထိ တထိ ပွတ်နေတယ်.. ကိုယ် တအား ယားနေပြီ လို့..”

“ မနှိုက်ပေးဘူးကွာ.. ဟန်နီ ခံချင်ရင် ကိုယ့်ကို လီးစုပ်ပေး.. စုပ်ပေးရင် ဟန်နီ့စိတ်ကြိုက် နာနာလေး ဆောင့်လိုးပေးမယ်.. ဘယ်လိုလဲ..”

“ ယူ တကယ် အနိုင်ကျင့်တယ်.. လာ ထ..”

“ ဟဟ.. ကိုယ် မင်းကို အာ့ဒါတွေ သဘောကျတာ.. ရှီးးး စုပ်.. စုပ်.. အွန်းး.. ကောင်းလိုက်တာကွာ..”

မင်းထိုက်က ဘောင်းဘီကိုပါ ချွတ်ပစ်လိုက်ပြီး လီးစုပ် ခံနေသည်။ လက်များက ဇင်မီ့ နို့နှစ်ဘက်ကို ဆောင့်ဆွဲ ထားလိုက်သည်မှာ နို့ကြီးနှစ်ဘက် ရှည်မြောမြော ထွက်လာပြီး ရဲတွတ်လာသည် အထိပင်။ ဇင်မီက မင်းထိုက်လီးကို စုပ်ပေးနေရင်း ကိုယ့်အဖုတ် ကိုယ်ပွတ်နေ၏။ မိမိရှေ့မှ မြင်ကွင်းကို ကြည့်ရင်း မွန်း အသားတွေ ဆတ်ဆတ် တုန်လာသည်။ သွေးကြောများ ဆူပွက်ကာ ပေါက်ထွက်မတတ် ခံစားရသည်။ ကိုယ်တိုင် တခုခု လိုချင် လာတာလား၊ ရင်နာ လွန်းတာလား မွန်း မခွဲခြားတတ်ပါ။

သေချာတာတော့ အသက်ရှုရ ခက်လောက်အောင် မော ဆို့ လာခဲ့သည်။ ခေါင်းတွေ ပွင့်ထွက်မတတ် ထူပူ ကိုက်ခဲ လာသည်။ နားထဲမှ လေ တရွှီရွှီ ထွက်နေသလို လည်ချောင်း တလျှောက် မီးတောက် မြိုထားရသလို လောင်မြိုက် လာတော့သည်။ စိတ်ရှိတိုင်းသာဆိုပါလျှင် အာခေါင်ခြစ်ပြီး အော်ဟစ် ပစ်လိုက် ချင်သော်လည်း လက်သီးကို ကျစ်နေအောင် ဆုပ်ပြီး နှုတ်ခမ်းများကို တင်းတင်းစေ့၊ အံကျိတ် ထားခဲ့ပါသည်။

“ မင်း.. ယူ့ မွန်းကို ဝင်ပါ ခိုင်းရအောင်လေ..”

“ အာ.. ဆက် စုပ် ကွာ ဟန်နီ.. ကိုယ့်ကို ဖီးလ် ပျက်အောင်လုပ်ရင် မင်း ဘာမှ မရ ဖြစ်သွားမှာနော်..”

“ အယ်.. မင်းကလည်း.. ဟိုမှာ မွန်း တစ်ယောက်တည်း.. လာ မွန်း.. ကိုယ်တို့တူတူ ပျော်ရအောင်လေ.. မင်းကို တစ်ယောက်တစ်လှည့် ပြုစုမယ်.. လာ..”

“ သူလား ကိုယ့်ကို ပြုစုချင်မှာ.. ထားစမ်းပါ ဟန်နီရာ.. သောက်စကား များမနေနဲ့ စုပ် စမ်း..”

“ အဲ့လို တကိုယ်ကောင်း မလုပ်နဲ့လေ မင်းရယ်.. ဒီနေ့က ယူတို့နှစ်ယောက် ရှေ့လျှောက် အပေးယူ မျှဘို့ ညှိကြမှာ မဟုတ်လား.. ဒီလိုလုပ် ကွာ.. ယူ့စိတ်ကြိုက် ကိုယ့်ကို နောက်ကနေ ဆောင့်.. ကိုယ်က ယူ့မွန်းကို ပြုစုပေးလိုက်မယ်.. လာ မွန်း လာ..”

“ အာ.. ငါ လီးလိုပဲ.. လှည့် ကွာ.. ကုန်း.. ပြီးမှ စောက်ပတ်ကွဲပါပြီ မအော်နဲ့.. ထိုးခွဲ ပစ်မယ်..”

သည် စကားလုံး တစ်တစ်ခွခွ များက မွန်း နားထဲ အတုံးလိုက် အတစ်လိုက် ဝင်လာ နေသော်လည်း သူတို့ နှစ်ဦးနှုတ်ဖျား အသီးသီးမှ လျှောလျှောလျူလျူပဲ ထွက်လာနေကြသည်။ စိတ်မရှည်တော့သည့် မင်းထိုက်က ဇင်မီ့ကိုယ်လုံးကို ဆွဲ လှည့်ကာ ဖင်လုံးထွားထွားကြီးကို ဆွဲထောင်လိုက်သည်။ ဇင်မီက ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကို ဆိုဖာပေါ် ပြားနေအောင် ဝပ်ပြီး ဖင်လေး နောက်ကော့ ပေးထားသည်။ ပေါင်နှစ်ဘက်ကိုလည်း အလိုက်သင့် ကားပေးထား၏။ မင်းထိုက် လက်တစ်ဘက်က ဇင်မီ့ပေါင်ကို ဆွဲထားသည်။ ခွက်နေသည့် ခါးလေးကို လက်တစ်ဘက်နှင့် ထပ် ဖိလိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ ပေါင်ရင်း နှစ်ဘက်ကို ဆွဲ ဖြဲလိုက်၏။

ဇင်မီ့ကို စိတ်ကြိုက် နေရာချနေသည့် မင်းထိုက်၊ မွန်းကို ယောင်၍ပင် လှည့်မကြည့်။ နီရဲ ပြဲကားနေသည့် ဇင်မီ့ အဖုတ်ကြီးက ဆာလောင်မှုအပြည့်နှင့် ရှုံ့ချည်ပွချည် ဖြစ်နေသည်။ မင်းထိုက် အချိန်မဆွဲ၊ အတွင်းနှုတ်ခမ်း နှစ်ဘက်ကို လက်နှစ်ချောင်းနှင့် ဆွဲကားလိုက်သည်။ ပြီးနောက် အကြောပြိုင်းပြိုင်း ထ နေသည့် လီးကြီးနှင့် တစ်ချက်တည်း တဆုံးဆောင့် ထိုးထည့်လိုက်သည်။ ဇင်မီ့ အော်သံ စူးစူးနင့်နင့် ထွက်လာ၏။

“ လိုးစမ်း ဒါလင်.. မင်း စိတ်ကြိုက် လိုး ပစ်စမ်း.. အင်းးး.. အ အ..”

“ အီးး.. အင်းး.. လိုးမှာ.. ဒီလောက် လီးဆာနေတဲ့ စောက်ပတ်.. ကွဲ ထွက်အောင်ကို လိုးပစ်မှာ..”

“ အိုး.. ကြိုက်တယ်.. ကောင်းတယ် ဒါလင်ရယ်.. အရမ်းပဲ.. မွန်းရယ် သိလား.. ယူ့ဒါလင် အလိုး ကောင်းလွန်းတယ် ကွယ်.. ရှီးးး အင်း..”

“ အင့်.. ရော့..”

“ အားး.. ဟားးး… သေပြီ.. သေပြီ ဒါလင်.. ကြိုက်တယ် ကွာ.. ဆောင့်စမ်း..”

“ အင့်.. အင့်ကွာ.. အင့်.. သေစမ်း..”

“ အိုးးး ရှီးး.. တကယ် ထိတယ်ကွာ.. မွန်း လာလေ.. ကိုယ် ယူ့ကို စောက်ပတ် ယက်ပေးမယ်.. လာ မွန်းလေး လာခဲ့..”

“ ငြိမ်ငြိမ်နေစမ်း ဟန်နီ.. ကိုယ် ပြီးချင်နေပြီ..”

“ အိုးး.. ဒါလင်.. မွန်းကို ခေါ်ရအောင်လေ ကွယ်.. အားး.. အ.. မွန်းးး.. လာ.. လာ လေ.. ရှီးးး..”

“ အာ.. ကဲ.. အင့် ကွာ..”

“ အိုးးးး… အီးး.. ရှီးးး..”

ကျောက်ရုပ်ကြီး တစ်ခုလို ငုတ်တုတ် ထိုင်ကြည့်နေမိသည့် မွန်း၊ နှလုံးသားထဲမှ ဆုံးရှုံးမှုနှင့် သွေးသား သဘာဝ၏ လှုံ့ဆော်မှုနှစ်ခုလုံးကို အံကျိတ် ရင်ဆိုင် နေရသည်။ ဇင်မီကတော့ သူမကိုယ်တိုင် ဇိမ်ယူရင်း မွန်းကို လှည့်ကြည့်ကြည့်နှင့် အပါခေါ်နေရှာသေးသည်။ ချစ်သူ ဟူသည့် မင်းထိုက် ကတော့ မွန်းကို ရှိတယ်ပင်ထင်ရဲ့လား မသိ။ ဇင်မီ့ ခါးကို ဆွဲမြှောက် ကိုင်ပြီး ကြမ်းတမ်းစွာ ဆောင့်လိုးနေသည်။ ကြမ်းပေါ် ထောက်ထားသည့် ဇင်မီ့ ခြေထောက်တို့ပင် မြောက်တက် သွားသည်။ မင်းထိုက်က သူ ဆောင့်သွင်းလိုက်တိုင်း တုန် တက်သွားသည့် ဇင်မီ့ ဖင်လုံးကြီးများကို တဖျန်းဖျန်း ရိုက်သေးသည်။ ဇင်မီကလည်း ဒါကို သဘောကျပုံရသည်။ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် အော်ညည်းရင်း.. မချိမဆန့်မျက်နှာနှင့် ကျေနပ် အားရနေသည့် အပြုံးဖြင့် ကောင်းကောင်း အလိုး ခံပေးနေသည်။

အခန်းတစ်ခုလုံး နှစ်ဦးသား၏ အော်သံ ညည်းသံများ၊ တဖတ်ဖတ် ဆောင့်သွင်းနေသံများ ဆူညံနေ၏။ မွန်း ကိုယ်ထဲတွင် နေရာ နှစ်ခုမှ ပြင်းပြစွာ ပူလောင်နေသည်။ နှလုံးသား တည်ရှိရာ လက်ဝဲဘက်ရင်အုံ အတွင်းပိုင်းနှင့် သွေးသားတို့ လောင်မြိုက်ရာ ကိုယ်အောက်ပိုင်း တစ်နေရာ။ သို့သော် သူတို့နှစ်ဦး ငြိမ်သက် သွားသည်အထိ မွန်း မလှုပ်မယှက် ထိုင်နေခဲ့ပါသည်။ ဦးဏှောက်၏ ဆုံးဖြတ်ချက် တစ်ခုကို လိုက်နာရင်း တည်ငြိမ်စွာပဲ ထိုင်နေခဲ့ပါသည်။

................................................................................

(နိဂုံး)

“ တကယ်တမ်း ကိုယ့် ရည်ရွယ်ချက်က တစ်မျိုးပါ မွန်းရယ်..”

“ ……”

“ ယူ့ကို နားလည် စေချင်တယ်.. ကိုယ့်ကို ရှင်းပြခွင့် ပေးပါလား..”

“ မွန်း နားလည်ပါတယ် ဇင်မီ.. အဲ့နေ့ကတည်းက ဇင်မီ မွန်းတွက် ကြိုးစားပေးမှန်း မွန်း နားလည်နိုင်ပါတယ်..”

“ ဒါဆိုရင်လည်း မွန်းရယ်..”

“ မွန်း ဘက်က ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိုင်တော့လို့ပါ..”

“ ……..”

“ သူနဲ့ ရှေ့ဆက်နိုင်ဘို့ မွန်းကိုယ်မွန်း မယုံကြည်လို့ပါ..”

“ ကိုယ် အမှန်တိုင်း ပြောပါ့မယ်..”

“ ………”

“ မင်းထိုက်ကို ကိုယ်တကယ် စိတ်ဝင်စားမိနေတာ ယူတို့ ချစ်သူ မဖြစ်ခင်ကတည်းကပါ မွန်း..”

“ ………”

“ ကိုယ်နဲ့သူ ခုလိုမျိုး အကြိမ်ကြိမ် တွေ့ဖြစ်ကြဖူးတယ်..”

“ ………”

“ သူ့အာသီသတွေ ကိုယ် အကြိမ်ပေါင်းများစွာ ဖြည့်ဆီးပေးခဲ့တာ ယူနဲ့ သူ.. ချစ်သူတွေ မဖြစ်ခင်ကတည်းကပါ..”

“ အော်..”

“ အံ့သြသွားလား မွန်း..”

“ မွန်း နားလည်နိုင်ပါတယ်..”

“ ကိုယ် လိုချင်တာ သူ့ဘ၀ တစ်ခုလုံး ဆိုပေမယ့်.. ကိုယ့်ဆီက သူ လိုချင်တာကျတော့ တစ်ခုတည်း ဖြစ်နေခဲ့တယ်လေ..”

“ ……….”

“ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်.. သူ လိုအပ်လာတိုင်း ကိုယ် အကောင်းဆုံး လိုက်လျောခဲ့တယ် မွန်းရယ်.. သူ့ကို သိပ်ချစ်လို့ပါ..”

ပြောရင်း ဇင်မီ့ အသံလေး တိမ်ဝင်သွားသည်။ ဇင်မီ့ လက်လေးနှစ်ဘက်ကို မွန်း ဆုပ် ကိုင်လိုက်၏။ အင်းယားကန်စပ် တစ်နေရာ၏ ညနေခင်းဆည်းဆာက အရောင်အသွေး စုံလင်စွာ လှပနေသည်။ မင်းထိုက်ကို လမ်းခွဲစကား ပြောပြီး နောက်တစ်နေ့၊ ဇင်မီ တွေ့ခွင့်တောင်းသဖြင့် မွန်း သည်နေရာသို့ လာခဲ့ခြင်းပင်။ ဇင်မီက မင်းထိုက်နှင့် မွန်း အတွက် စေ့စပ်ညှိနှိုင်း စကားဆိုသည်။ မွန်း ဘက်မှ မည်သို့မျှ မဖြစ်နိုင်ကြောင်း သေချာတော့မှ သူမ ရင်တွင်းမှ စကားများ သည်သို့ ထွက်ကျ လာခြင်းပင်။

ဆုပ်ကိုင်ထားသည့် မွန်း လက်ကလေးပေါ် မျက်ရည် တစ်ပေါက် ကျလာ၏။ ငုံ့နေသည့် ဇင်မီ့ ခေါင်းလေးကို မွန်း အသာ မော့စေလိုက်သည်။ မွန်း မျက်ဝန်းများလည်း မျက်ရည် လည်နေမိသည်။ ဇင်မီ့ နှဖူးလေးကို မွန်း ဖွဖွ နမ်းလိုက်၏။ အရာရာ နားလည် ပေးနိုင်သော အမ တစ်ဦးက ညီမငယ်လေးကို နှစ်သိမ့်သည့် အနမ်း။ ဇင်မီ့ ကိုယ်လေး သိမ့်သိမ့် တုန်အောင် ငိုချလိုက်သည်။ မွန်း အသာပဲ ထွေးပွေ့ထားလိုက်၏။ ဇင်မီ အငို တိတ်အောင် မွန်း စောင့်ပေးပြီးမှ..

“ ခုလည်း ဇင်မီ မွန်းကို လာတွေ့တာ သူ မသိဘူး ဟုတ်..”

“ ဟင့် အင်း..”

“ တကယ်က မွန်းတို့ကြားမှာ ပြန်ပြီး ပြေလည်ဘို့ဆိုတာ နှစ်ယောက်လုံးဘက်က ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိုင်တော့တာပါ သူငယ်ချင်းရယ်..”

“ ……….”

“ မွန်း သူ့ကို ဘ၀ လက်တွဲဖော်ဖြစ် သဘောထားမိတယ်.. သူ့လိုအင်ကို မွန်း မဖြည့်ဆည်းနိုင်မှန်း ဇင်မီ ကိုယ်တွေ့ပဲ မဟုတ်လား..”

“ ……….”

“ ဒါပေမယ့် ဇင်မီရယ်.. မွန်း နားလည် လက်ခံထားတဲ့ ဘ၀ သာယာမှု ဆိုတာ လိင်ကိစ္စ လိုအင်ပြည့်ဘို့ တစ်ခုတည်းမှ မဟုတ်တာ..”

“ ……….”

“ သူ့ဘက်က ဒါကို ဦးစား ပေးလွန်း နေတဲ့အချိန်မှာ မွန်းကလည်း သူ့သာယာမှု လစ်မစ် ပြည့်မီအောင် မဖြည့်ဆည်းနိုင်ဘူးလေ..”

“ ……….”

“ အရှင်းဆုံး ပြောရရင် ဇင်မီ့လိုလည်း မွန်း ကြိုးစားပေးနိုင်မယ် မထင်ဘူး..”

“ ……….”

“ မွန်းနဲ့ သူ အရှည်သဖြင့် လက်တွဲကြမယ် ဆိုရင် သူ့အတွက် sex ပါတနာ တစ်ယောက်က သပ်သပ် လိုကောင်း လိုနေဦးမှာ...”

“ ……….”

“ ဒီတော့ မွန်းတို့ ရှေ့ရေး သာယာမှု တည်မြဲဘို့ဆိုတာ မွန်းဘက်က သူ့ကို ဘယ်လောက် သည်းခံ ပေးနိုင်မလဲ ဆိုတာပေါ် လုံး၀ မူတည်သွားပြီ မဟုတ်လား...”

“ ……….”

“ ကိုယ်တိုင် မသေချာတဲ့ လမ်းတစ်ခုကို လျှောက်ဘို့ မွန်းမှာ စိတ်ကူး လုံး၀ မရှိဘူး ဇင်မီ.. မွန်းအတွက် စိတ်မကောင်း မဖြစ်နဲ့.. ဘာမှလည်း စဉ်းစား ပေးမနေနဲ့တော့.. နော်..”

“ ကျေးဇူး တင်ပါတယ် မွန်း..”

“ ……….”

ဇင်မီ့ ပါးပြင်ပေါ်မှ မျက်ရည်များကို မွန်း လက်ကလေးနဲ့ သုတ်ပေးလိုက်သည်။ မွန်း မျက်ဝန်းတွင် ရစ်သိုင်းနေသည့် မျက်ရည်များကတော့ ပါးပြင်ထက်ဆီ ကျမလာခဲ့ပါ။ ယောင်္ကျား တစ်ယောက်ကို ချစ်မိကြသည့် မိန်းမသား နှစ်ဦးအနက် မိမိက ကိုယ်ပိုင် ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုကို ပြတ်ပြတ်သားသား ချနိုင်ခဲ့ပြီ မဟုတ်ပါလား။ ဇင်မီလည်း အငို တိတ်သွားခဲ့ပြီ။ နွမ်းလျသော အပြုံးလေးနှင့် မွန်းကို ကြည့်၏။ တကယ်တမ်း တွေးလျှင် မင်းထိုက်အပေါ် တကယ် သည်းခံ ဖြည့်ဆည်း ပေးမည့် ပါရမီ ဖြည့်ဘက် အစစ်က မွန်း မဟုတ်။ အားလုံး နေသားတကျ ဖြစ်သွားသည့် အခြေနေ တစ်ခုအတွက် မွန်း မျက်ရည် မကျလိုပါ။

နှစ်ဦးသား လက်ချင်းတွဲပြီး ကားရပ်ထားရာ နေရာသို့ လျှောက်လာကြသည်။ ဇင်မီ့ကို အိမ်ရှေ့အထိ လိုက်ပို့ပေးလိုက်ပြီး လက်ပြနှုတ်ဆက်လျှက် မောင်းထွက်ခဲ့လိုက်၏။ ကားနောက်ကြည့်မှန်တွင် လက်ပြကျန်ရစ်ခဲ့သည့် ဇင်မ့ီ ပုံရိပ်လေး။ ပါးပြင်မှ မျက်ရည်များ ခမ်းခြောက်ကာ နှုတ်ခမ်းလေး ပြုံးနေပါသည်။ မွန်းလည်း ပြုံးနေပါသည်။ မိမိ ချခဲ့သည့် ဆုံးဖြတ်ချက် အတွက်၊ သူငယ်ချင်းမလေး ဇင်မီ့အတွက်၊ ချစ်ဖူးခဲ့ရသူ မောင့် အတွက်၊ သူတို့ နှစ်ဦး၏ ရှေ့ဆက်မည့် ချစ်ခရီးအတွက် မွန်း ပြုံးနေပါသည်။ မျက်လုံးများရော နှုတ်ခမ်းများပါ၊ နောက်ဆုံး နှလုံးသားကပါ လှိုက်လှဲ ကြည်လင်စွာ ပြုံးနေခဲ့ပါသည်။

........................................♡♡♡........................................

ပြီးပါပြီ။

ချစ်ဖူးခဲ့ပါသော်လည်း အပိုင်း ( ၁ )

ချစ်ဖူးခဲ့ပါသော်လည်း အပိုင်း ( ၁ )

ရေးသားသူ - ငွေလမင်း @ အချစ်တက္ကသိုလ်

(နိဒါန်း)

“ ငွေ လ မင်း..”

“ အင်..”

“ ဝေးးး ဟေးဟေးးး..”

“ ရွှီ.. ဖြောင်း ဖြောင်း ဖြောင်းး..”

“ ငွေ လ မင်း.. ငွေ လ မင်း.. ငွေ လ မင်း..”

လက်ခုပ်သံများ၊ အော်ဟစ် အားပေးသံများနှင့် လက်ခေါက်မှုတ်သံ တရွှီရွှီတို့က လရောင် ဆမ်းသော ညချမ်း၏ အေးမြမှု အောက်တွင် ပွက်လော ညံသွားသည်။ မိမိတို့ မေဂျာ၏ မောင်မယ် သစ်လွင် ကြိုဆိုပွဲဟု ပြောရမည့် သည်ပွဲလေး။ အမှန်တော့ မွန်း အပါအဝင် ယခု ရှိနေသူအားလုံးက တတိယနှစ် ကျောင်းသူကျောင်းသား များသာဖြစ်သည်။ သစ်လွင်ကြိုပွဲ ကျင်းပမည် ဆိုတော့ မေဂျာ ဌာနမှုးက တတိယနှစ် အတန်းကို တာဝန်ပေးသည်။ ဤသို့ဖြင့် လွန်ခဲ့သော ရက် အနည်းငယ်ကတည်းက မွန်းတို့အဖွဲ့ သည်ပွဲအတွက် အလုပ်များခဲ့သည်။ မနက်ခင်းက ပထမနှစ် မောင်ငယ် ညီမငယ်များနှင့် ကျောင်းခန်းမတွင် မိတ်ဆုံစားပွဲ ကျင်းပသည်။ တစ်မနက်လုံး စီနီယာ အကိုအမများအဖြစ် လူတတ်ကြီး လုပ်ကာဟန်ရေး ထုတ်ခဲ့ကြပြီး အရှိန်က မသေ။ သည်တော့ တစ်ယောက်တစ်ပေါက် စုပေါင်းကာ အကြံပြုကြရင်း ပွဲစီစဉ်သူ အဖွဲ့၏ နောက်ဆက်တွဲ အဖြစ် ယခုကဲ့သို့ ညခင်း ပါတီလေး လုပ်ဖြစ်ခြင်း ဖြစ်၏။

လူငယ်တို့၏ ပါတီပွဲ ထုံးစံအတိုင်း ပါဆယ်ဂိမ်း ကစားကြသည်။ သီချင်းသံ ဖွင့်ပြီး ပါဆယ်ထုပ်ကို လက်ဆင့်ကမ်းကြ၏။ တေးသံတိတ်သွားချိန် ပါဆယ်ထုပ်ကလေး လက်ဝယ် ရှိသူက မဲနှိုက်ရသည်။ မဲလိပ်အတွင်းမှ ညွှန်ကြားချက် အတိုင်း အများရှေ့တွင် သရုပ်ဆောင် ပြရမည်။ တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် မဲကျရာ လုပ်ပြကြရင်း ငါးကြိမ်မြောက် ပါဆယ်ထုပ် ကလေးက မင်းထိုက် လက်ထဲ ရောက်သွား၏။ အလှည့်ကျ သရုပ်ဆောင်ရမည့် မင်းထိုက်၊ ပါဆယ်ထုပ်လေး ဘေးချပြီး မဲလိပ်ထည့်ထားသည့် စင်မြင့် ဘက်ဆီ လျှောက်သွား လိုက်သည်။ မင်းထိုက် နှိုက်လိုက်သည့် မဲလိပ်တွင် ယနေ့ညအဘို့ သင့်အာရုံကို ဖမ်းစား ထားသောသူအား လက်စွပ် ဝတ်ပေးပါ ဟု ရေးထား၏။ ဒိုင်လူကြီး လုပ်သူက ငွေလက်စွပ်လေးနှင့် ဝတ်ပေးရမည့် ပုံစံညွှန်ပြထားသော စာရွက် ကမ်းပေး၏။ စာရွက်ကို ကြည့်ပြီး မင်းထိုက် ရယ်မိသည်။ ဒိုင်လူကြီးထံမှ မိုက်ကရိုဖုန်းကို လှမ်းယူ၏။ ကစားပွဲအတွင်းမှ အဖွဲ့သားများကို မျက်လုံး ဝေ့ကြည့်လိုက်သည်။ ယနေ့ညအဘို့ သင့်အာရုံကို ဖမ်းစား ထားသောသူ တဲ့လား။

ကစားပွဲတွင် ဝိုင်းထိုင်နေကြသည့်အထဲမှ မိန်းကလေးများ သူ့ကို ကြည့်နေကြသည်။ မိမိအာရုံကို ဖမ်းစားနိုင်မည့်သူ တစ်ယောက်မျှ မရှိ။ အခန်းထောင့်တွင် ကောင်မလေး သုံးယောက် ဝင်မကစားဘဲ ထိုင်နေ၏။ ထိုထဲမှ တစ်ယောက်သောသူက ငွေလမင်း။ ပထမနှစ်မှသည် ယခု တတိယနှစ် အထိ သုံးနှစ်ဆက်တိုက် Roll one ရသူ စာကြမ်းပိုး ကောင်မလေး။ ပါဝါထူ ကိုင်းနက် မျက်မှန်လေးနှင့် သည်ကောင်မလေးကို သူ သတိထားမိတာ ဟိုးတုန်းကတည်းကပင်။ တွဲနေကျ သူငယ်ချင်းမ နှစ်ယောက်အပြင် ဘယ်သူနှင့်မှ သိပ်ရင်းရင်းနှီးနှီး မရှိ။ စကားလည်း နည်းသည်။ အတန်း မမှန်သော သူများ စာအုပ်ငှားလျှင်တော့ မည်သူ့မဆို ပြုံးပြုံးလေးနှင့် ကူညီတတ်၏။ စာရှင်းပြတာလည်း စိတ်ရှည်သည်။ ကိုယ်ပိုင်ကားမောင်းပြီး ကျောင်းတက်သော်လည်း ထမင်းချိုင့်နှင့်၊ ရေဗူးနှင့်၊ အိမ်မှ ယူလာသော စားစရာ မုန့်နှင့်။

သူတို့အဖွဲ့က သူမကို တက္ကသိုလ်ကျောင်းက ငွေလမင်းဟု အမည် ပေးထားသည်။ အခြား ကြောင့်တော့ မဟုတ်။ မူလတန်းကျောင်း တက်ခဲ့သည့် ပုံစံအတိုင်းနှင့် တက္ကသိုလ်ကျောင်းသူ လူဖြစ် ရှုံးနေရသော သူမကို သနားသောအားဖြင့် ပညတ်သွားရာ ဓာတ်သဘော ပါစေလိုခြင်းငှာ ဤသို့ သမုတ် ပေးထားကြခြင်းပင်တည်း။ ခုလည်း ကြည့်၊ အများသူငါ ပျော်ပျော်ပါးပါး ကစား နေကြသည့်အချိန်၊ သူမက ပွဲကြည့်ပရိတ်သတ် လုပ်နေသည်။ သူမကို စ လည်း စ ချင်သည်။ အသည်းယား အမြင်ကတ်လည်း ဖြစ်မိသည်။ သည်တော့ မိမိ အာရုံကို ဖမ်းစားထားသူအဖြစ် သတ်မှတ်ပေးပြီး ပွဲထုတ်လိုက်မည်ဟု တွေးလိုက်၏။

ဘလောက်စ် အကျီ လက်စက လေးနှင့် စကပ်ရှည် ပျော့ပျော့လေးကို ဝတ်ထားသည့် သူမ ပုံစံက ရှင်းရှင်းလေးနှင့် ကြည့်လို့တော့ ကောင်းနေသည်။ ရုတ်တရက် အားဖြင့် ထင်ထင်ပေါ်ပေါ် လှနေခြင်းမျိုး မဟုတ်သော်လည်း တစိမ့်စိမ့်ကြည့်လျှင် ရင်အေးစေသည့် မိန်းကလေး ဆိုတာတော့ သူ ကောက်ချက် ချမိ၏။ အထူးသဖြင့် နက်မှောင် ထူထဲသော ဆံပင်ရှည်များ။ ပေါင်လည် သာသာ လောက်အထိအောင် ရှည်လျားပြီး နက်မှောင် ဖြောင့်စင်းနေသည့် ဆံပင်များက သူမကို အလှတွင် အယဉ် ဆင့်ပေးထားသည်။ လည်ချောင်း တစ်ချက်ရှင်းပြီး သူမ နံမည်ကို ခပ်ကျယ်ကျယ် အော်ခေါ်လိုက်၏။ ဘော်ဒါအများက လက်ခုပ်သြဘာနှင့် ဝိုင်း ပို့ကြသည်။ သဘောကောင်းပြီး အနေအေးသော ငွေလမင်းကို သူနှင့် ကျိတ်တွဲ စ နေကြတာ ကြာပြီ။ ကောင်မလေး လန်းလန်းတွေ ဝိုင်းဝိုင်းလည်နေသော သူ့အဘို့က ငွေလမင်းကို ရှိတယ်တောင် မထင်။ မာကျူရီ မီးရောင်များ လင်းထိန်နေသည့် ခေတ်ကြီးတွင် ၁၅ရက်မှ တစ်ခါ သာ နိုင်သော လမင်း၏ အလင်းက ပြောပလောက်အောင် မက်စရာကောင်းသည့် အရာမှ မဟုတ်ပေပဲ။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် သည်ညအဘို့တော့ သူမကို အိပ်မက်လှလှမက်အောင် ပြုစားပေးလိုက်မည်ဟု တွေးပြီး သူမ နံမည်ကို အော်ခေါ်လိုက်၏။

စင်မြင့်ကလေးဆီမှ မိမိ နံမည်ကို အော်လိုက်သံကြောင့် သူငယ်ချင်းများနှင့် အတူ ထိုင်နေသည့် မွန်း၊ ရုတ်တရက် ကြောင် သွားသည်။ တကယ်တမ်း မွန်း နံမည်က ငွေလမင်း ဖြစ်သော်လည်း ရင်းနှီးသူ အားလုံးက မွန်း လို့ပဲ ခေါ်ကြသည်။ နောက်တစ်ခု မွန်း ကိုယ်တိုင်က အပေါင်းအသင်း နည်းသူမို့ ခုလို တကူးတက ဖိတ်ခေါ်မှုက မွန်း ဘဝတွင် ပထမဆုံး။ အထူးသဖြင့် မေဂျာ ကင်း ဟု အများက အလိုလို သတ်မှတ်ထားသည့် သူ့နှုတ်မှ မွန်း နံမည်ကို ခေါ်လိုက်ခြင်းက သုံးနှစ်တာ ကာလပတ်လုံးအဘို့ ဒါ ပထမဆုံး။ မွန်း မင်သက်မိနေစဉ် လက်ခုပ်သံနှင့် အော်ဟစ် ဆူညံနေသည့် အသံများ ခေတ္တ တိတ်သွား၏။ အတူထိုင်နေသည့် ခင်ငြိမ်းချမ်း နှင့် သက်သက်မာက မွန်းကို လက် တို့သည်။

“ ဟဲ့ သွားလေ..”

“ အင်..”

“ အင် မနေနဲ့ မွန်း.. သွားလိုက်.. လူတွေ ကြည့်နေတယ်.. ထ မြန်မြန်..”

“ ဟင်.. အင်း အင်း..”

ကစားဝိုင်းထဲတွင် မပါသော်လည်း ခေါ်လိုက်သူက မိမိ အမည်မို့ မွန်း အသာပဲ ထ သွားလိုက်သည်။ မွန်းက ခပ်အေးအေး နေတတ်သော်လည်း အများနှင့် လိုက်လျောညီထွေ မရှိသည့် စရိုက်မျိုးတော့ မဟုတ်ပါ။ မင်းထိုက်က စင်ပေါ် တက်လာသည့် မွန်းကို ပြုံး ပြီး ကြည့်နေသည်။ မွန်းလည်း ပြန်ပြုံးပြလိုက်သည်။ အတန်းထဲတွင် စာအတော်ဆုံး ကျောင်းသူနှင့် မိန်းကလေးများ ပါးစပ်ဖျားတွင် ရေပန်းအစားဆုံး ကျောင်းသား။ တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး မရင်းနှီးသော်လည်း မသိကြတာမှ မဟုတ်ဘဲလေ။ မင်းထိုက်က လက်ထဲမှ စာရွက်လေး မွန်းကို ကမ်းပေးသည်။ ယူဖတ်ကြည့်ပြီး မွန်း မျက်လုံး ပြူးသွား၏။ မင်းထိုက်ကို ပြန်ကြည့်သည်။ မင်းထိုက်က တိုးတိုး ပြောသည်။

“ Can you help me, moon?.. ကူညီမယ် မဟုတ်လား..”

“ ဖြစ်ပါ့မလား မသိဘူး.. မွန်း တစ်ခါမှ ဒါမျိုး မကစားဖူးဘူး..”

“ ကိုယ် သိပါတယ်.. ဒါမယ့် မင်းလုပ်နိုင်မှာပါ.. ကူညီစေချင်တယ်..”

စာရွက်လေးကို ပြန်ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။ သွားကြားထိုးတံ တစ်ချောင်းစီကို ကို ပါးစပ်တွင်ကိုက်ပါ.. မိန်းကလေး ကိုက်ထားသော သွားကြားထိုးတံတွင် လက်စွပ်ကို ချိတ်ထားပါ.. သင်ကိုက်ထားသော သွားကြားထိုးတံဖြင့် ထိုလက်စွပ်ကို ချိတ်ယူပါ.. နှစ်ယောက်လုံး လက်ပိုက်ထားပါ.. ဟု၍ ရေးထားသည်။ မွန်း သက်ပြင်းဖွဖွလေး ချလိုက်၏။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် စမ်းကြည့်လိုက်မည်။ ဝိုင်းထိုင်နေကြသည်ကလည်း မိမိနှင့် သူစိမ်းများမှ မဟုတ်ဘဲ။ သုံးနှစ်လုံးလုံး အတူတက်ခဲ့ကြသည့် အတန်းဖော် သူငယ်ချင်းများမို့ မတော်တဆ မှားသွားလည်း မွန်းအတွက် သိပ် ပြဿနာမရှိပါ။ သွားကြားထိုးတံလေးကို ကိုက်ပြီး လက်စွပ်လေးကို ချိတ်လိုက်သည်။ တောက်ကနဲ ပြုတ်ကျသွားတော့၏။ အားလုံး ဝိုင်းရယ်ကြသည်။ မွန်းလည်း ရယ်မိသည်။ သည်အထိ စိတ်လှုပ်ရှားမှုက သာမာန်ထက် မပိုသေး။ မင်းထိုက်က ကျသွားသည့် လက်စွပ်ကို ကုန်းရှာသည်။ မတွေ့တော့ပါ။ သူငယ်ချင်းများက တစ်ယောက်တစ်ပေါက် ဝိုင်းအော်ကြ၏။ မွန်း စိတ်ထဲတွင် မိမိအမှားကို အားနာစိတ် ပေါ်လာမိသည်။

ပန်းရောင် သန်းလာသည့် မွန်း မျက်နှာလေးက ညမီးရောင်အောက်တွင် ယုန်လေး တစ်ကောင်လို ချစ်စရာ ကောင်းနေသည်ဟု မင်းထိုက် ခံစားမိသွားသည်။ သူမကြောင့် ကျပျောက် သွားသည့် လက်စွပ်လေးအတွက် အားနာ နေပုံရသည်။ 

“ မွန်းတို့ ဘာဆက်လုပ်ကြမလဲဟင်..” 

မေးပုံလေးက ချစ်စရာထက် သနားစရာလေး။ မွန်းမျက်နှာလေးကိုကြည့်ပြီး မင်းထိုက် ရယ်ချင်သွားသည်။ လက်တွင် စွပ်ထားသည့် လက်စွပ်ကို ချွတ်လိုက်၏။ 

“ ဒါနဲ့ ဆက်လုပ်မယ်.. OK?..”

မွန်း ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။ သွားကြားထိုးတံက အလယ် ဖောင်းဖောင်းနှင့် အဖျား ချွန်ချွန်ကလေးမို့ ချိတ်ရတာ မလွယ်။ ဒါကို သတိမထားမိသဖြင့် ပထမတစ်ကွင်း ကျပျောက် သွားခြင်းဖြစ်၏။ သည်တစ်ကြိမ်တော့ သေသေချာချာ ဂရုစိုက်ရမည်။ ကစားစရာ မဟုတ်သည့် သူများပစ္စည်း မဟုတ်ပါလား။

သွားကြားထိုးတံလေးကို ပါးစပ်ထဲ တစ်ဝက်လောက်ထိ ဝင်အောင် ကိုက်သည်။ လက်စွပ်လေး ချိတ်ပြီး သွားကြားထိုးတံလေးကို ကော့ကော့လေး ဖြစ်အောင် ထောင်လိုက်၏။ မိမိက ပေးရမည့်သူ ဆိုတော့ ပိုခက်သလိုပင်။ မိမိ ပါးစပ်ထဲရှိတုတ်ချောင်းလေးမှ လက်စွပ်ကို ယောင်္ကျားလေး တစ်ယောက် ပါးစပ်တွင် ကိုက်ထားသည့် တုတ်ချောင်းလေးဆီ လက်ဆင့် ကမ်းရခြင်းက ထင်သလောက် မလွယ်။ မင်းထိုက်နှင့် မွန်း နှုတ်ခမ်းချင်း ထိလုနီးပါး ဖြစ်သွားသည်။ နှစ်ဦးသား ရှုထုတ်လိုက်သည့် ပင့်သက်နွေးများ မျက်နှာ နှစ်ခုပေါ် ဖြတ်တိုက်ကုန်သည်။ တထိတ်ထိတ် တိုးနေသည့် နှလုံးသွေးများ စီးချင်း ထိုးကုန်ကြသည်။ မွန်းအတွက် ယောင်္ကျားတစ်ယောက်၏ နှုတ်ခမ်းမှ ရနံ့သည် မင်းထိုက်က ပထမဆုံး။ တုန်မှန်းခုန်မှန်း မသိသည့် ရင်အစုံနှင့် နောက်ဆုံးတော့ မွန်း ထံမှလက်စွပ်လေး မင်းထိုက်ဆီ အောင်အောင်မြင်မြင်ပဲ ရောက်သွားသည်။ နှဖူးတွင် စို့နေသော ချွေးလေးများကို လက်ခုံဖြင့် သုတ်လိုက်သည်။ သက်ပြင်းလေး အသာချရင်း “တော်ပါသေးရဲ့.. နောက်တစ်ကွင်း ထပ်မပျောက်လို့..” ဟု ပြောပြီး မင်းထိုက်ကို ပြုံးပြလိုက်သည်။ မွန်းကို စိုက်ကြည့်နေသည့် သူ့မျက်ဝန်းများကြောင့် တဒင်္ဂ မင်သက်မိသွား၏။ အမည်မသိ စွမ်းအားတစ်မျိုး ပျော်ဝင်နေသည့် သူ့အကြည့်များမှ ခပ်မြန်မြန် ရုန်းထွက်ရန် ကြိုးစားသည့်အနေနှင့် စင်ပေါ်မှ လှည့်အထွက်။

“ နေဦးလေ မွန်း..”

“ အင်..”

“ ကိုယ့် ကို ပြီးဆုံးအောင် ကူညီဦးလေ..”

“ ရှင်.. ဘယ် ဘယ်လို..”

“ ကိုယ့် ပါဖောမန့်စ်က သည်လက်စွပ် မင်းကို ပြန်ဝတ်ပေးရမှာ.. အိုကေ..?..”

“ ရှင်.. ဟို.. ဒါ ဒါက.. ဟိုလေ ကစားစရာ လက်စွပ်က ပျောက်သွားပြီဆိုတော့..”

“ အင်းပါ.. ဟုတ်ပါတယ်.. ဒါပေမယ့် ကိုယ်တို့ ဒါနဲ့ပဲ ပထမတစ်ဆင့် ပြီးခဲ့ပြီမဟုတ်လား.. အဆုံးထိ ကူညီစေချင်တယ်..”

မွန်း ဘာပြန်ပြောရမှန်း မသိ ဖြစ်သွားချိန် စင်အောက် ကစားဝိုင်းဆီမှ သံပြိုင် အော်ဟစ်သံနှင့် လက်ခုပ်သံများ တစ်ချက်ချင်း စည်းချက်ညီညီ ထွက်လာသည်။ “လက်.. စွပ်.. ဝတ်.. လက်.. စွပ်.. ဝတ်..” မွန်းလည်း အားနာနာနှင့်ပဲ ကမ်းလင့်နေသည့် သူလက်ရှိရာ မိမိ ဘယ်လက်လေး ပေးလိုက်မိတော့သည်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဒါ ကစားပွဲ သက်သက်ပဲလေ။ သူ့ပစ္စည်း ဖြစ်နေတော့လည်း ခဏနေ ပြန်ပေးလိုက်ရုံပေါ့။ လက်စွပ်လေးက လက်ငါးချောင်းလုံး တစ်ချောင်းနှင့်မျှ မတော်။ အတော်လေး ချောင်နေသည်မို့ မင်းထိုက် ခပ်တိုးတိုးရယ်သည်။

“ လက်ကလေးတွေက တကယ့်ပိစိလေးတွေပဲ..” 

ဟု ပြုံးစစ မျက်နှာနှင့် ပြောသည်။ ပြီးတော့ သူငယ်ချင်းများဘက်လှည့်ပြီး အော်လိုက်၏။

“ ဘော်ဒါတို့.. ငါ့ရဲ့ ငွေလမင်းက လက်စွပ် ချောင်နေတယ်ကွ.. မင်းတို့ သဘောတူရင် ဒါလေးကို သူ့ဆွဲကြိုးမှာပဲ ချိတ်ပေးလိုက်မယ်ကွာ.. ဘိုလဲ..”

“ ဝိုးးး ဟိုးးးဟိုးး.. တကယ် ရိုမန်တစ်ပါလား.. သဘူ တော တယ်ဟေ့..”

သောသော ညံသွားသည့် အသံများကြားတွင် မွန်း နားထဲ ပဲ့တင် ထပ်ခဲ့သည်က ငါ့ရဲ့ ငွေလမင်း ဆိုသော စကားလေး။ ငါ့ရဲ့ ငွေလမင်း တဲ့လား။ လက်ခုပ်သံများကြားတွင် မွန်း ရှက်သွေး ဖြာနေမိသည်။ မင်းထိုက် လက်ချောင်းတို့က မွန်း လည်တိုင်ဆီ ရောက်လာ၏။ ဝတ်ထားသည့် ပလက်တီနမ် ဆွဲကြိုး မျှင်မျှင်လေးမှ ချိတ်ကို ကျွမ်းကျင်စွာ ဖြုတ်သည်။ မွန်း တစ်ယောက် ရင်တွေ ခုန်လိုက်သည့်ဖြစ်ခြင်း။ အချိန်ခဏလေးအတွင်းမှာပဲ မွန်း လည်ပင်းမှ ဆွဲကြိုးလေးတွင် သူ့ လက်စွပ်လေး ချိတ်မိလျှက်သား ဖြစ်သွားသည်။ သူ့မျက်နှာကို မရဲတရဲ မော့ကြည့်မိသည့် အခိုက်၊ မိမိကို စိုက်ကြည့်နေသည့် မျက်ဝန်းစူးစူးများကို ရင်ဆိုင် လိုက်ရပြန်သည်။ လည်တိုင်မှ ဆွဲကြိုးလေးတွင် ချိတ်ထားသည့် လက်စွပ်လေးကို ကိုင်ကြည့်မိ၏။ ထိုနေ့၏ နောက်၊ များမကြာမီ ရက်များတွင် မွန်း တစ်ယောက်၊ မိမိ၏ အသစ်စက်စက် နှလုံးသားလေးကို သူ လိုရာ အသုံးချဘို့ ပေးအပ်ခဲ့မိပါတော့သည်။

........................................................................................

( ၁ )

“ နှစ်ယောက်တည်း တွေ့ရအောင် မွန်းရာ.. ချစ်သူဖြစ်တာပဲ တစ်လပြည့်တော့မယ်.. တစ်ခါမှကို အေးအေးဆေးဆေး မတွေ့ရသေးဘူး..”

“ အယ်.. နေ့တိုင်း တွေ့နေရတာကို မောင်ကလည်း..”

“ အာ.. မရဘူး.. ဒီနေ့ အတန်း ဖျက်ကွာ.. တနေရာမှာ အေးဆေး စကားပြောမယ်..”

“ အွန်.. တနေကုန်ကြီးလား..”

“ ဟုတ်တယ်.. ဘာလဲ.. မလုပ်ပါနဲ့ မောင်ရယ် ပြောဦးမလို့လား..”

 စူပွပွ ဖြစ်သွားသည့် ချစ်သူ့မျက်နှာကို ကြည့်ရင်း မွန်း ပြုံးမိသည်။ ဟုတ်တော့လည်း ဟုတ်ပါတယ်လေ။ ချစ်သူတွေ ဆိုသည့် နောက်တော့လည်း အေးအေးဆေးဆေး တွေ့ချင် ရှာမှာပေါ့။ သည်လိုနှင့်ပဲ သူ ခေါ်ဆောင်ရာနောက်သို့ မွန်း လိုက်ပါလာမိသည်။ ပန်းခြံတစ်ခုသို့ ရောက်ခဲ့ကြ၏။ သုံးထပ် သစ်သားမျှော်စင်ကြီးတစ်ခုပေါ် တက်ခဲ့ကြသည်။ အပေါ်ဆုံး အဆင့် ရောက်တော့ ထောင့်ကလေး တစ်ခုတွင် ထိုင်ဖြစ်ကြသည်။ ချစ်သူတို့ဘာ၀ အနမ်း ချိုချိုတို့ ဖလှယ်ဖြစ်သည်။ မင်းထိုက် အနမ်းတို့က ကြမ်းတမ်းလွန်းသည်။ မွန်း နှုတ်ခမ်းလေး ထူပူလာ၏။ အပေါ်အောက် နှုတ်ခမ်းနှစ်မြွှာကို တစ်လှည့်စီ စုပ်နမ်းသည်။ ပါးစပ်အတွင်း ထိုးသွင်းလာသည့် လျှာကို မွန်း မတုန့်ပြန်တတ်။ ကိုယ့်လျှာကို စုပ်ထားပေးဟု မင်းထိုက် ပြောလိုက်သည်။ ချစ်သူ ဆန္ဒရှိရာအတိုင်း အလိုက်သင့် ဖြည့်ဆည်း ပေးလိုက်၏။ မင်းထိုက် လက်တို့က မွန်း ရင်စိုင်ကို ဆုပ်နယ် ချေမွလာသည်။ တစ်ချက်တစ်ချက် အားစိုက် ညှစ်လိုက်သဖြင့် မွန်း ကိုယ်လေး တွန့်သွား၏။ နာလို့ ဖြည်းဖြည်းလုပ်ဘို့ ပြောချင်သော်လည်း မိမိ နှုတ်ခမ်းများက သူ့စိတ်ကြိုက် ဝါးမြို ခံနေရသဖြင့် မစွမ်းသာ။ ချစ်သူလူဆိုးလေး အချစ်ကြမ်းသမျှ အောင့်အီး သည်းခံရင်း မွန်း စိတ်အိုက် လာမိသည်။

ရင်သားများကို အားပါးတရ ညှစ်နယ်နေသည့်လက်က အကျီအောက် ရောက်လာသည်။ အို… မွန်း သဲ့သဲ့ ညည်းမိ၏။ မျက်စိများ ပြာဝေလာသည်။ သူ.. ဘာလုပ်မလို့.. အတွေး မဆုံးခင် မင်းထိုက် လက်တွေက ဘရာချိတ်ကလေးကို ကျွမ်းကျင်စွာ ဖြုတ်ချလိုက်သည်။ အေးစက်စက် လက်များ မွန်း နို့အုံပေါ် ရောက်လာတော့၏။ ရုတ်တရက်မို့ မွန်း မရုန်းနိုင်ခဲ့။ ငြင်းရန် စိတ်ကူးမိသော်လည်း ဒါ ငါ့ ချစ်သူပဲလေ ဆိုသည့်စိတ်က မွန်းကို အနိုင်ယူသွားသည်။ မင်းထိုက် တစ်ယောက် မွန်း နို့အုံ နှစ်ဘက်ကို အားပါးတရ ညှစ်ချေနေသည်။ လုံးကျစ် တင်းရင်းနေသည့် နို့လေး နှစ်ဘက်မှာ မင်းထိုက်၏ လက်ဝါးကြမ်းကြမ်းကြီး အောက်တွင် အလှည့်ကျ ထူပူ လူးလှိမ့် နေရသည်။ တစ်ချက်တစ်ချက် နို့သီးခေါင်းလေးများကို ညှစ်ချေသည်။ ခပ်ဆဆ ဆွဲပြီး လိမ်ဆွဲသလို ဆော့သည်။ နှုတ်ခမ်းမှ အနမ်းများကလည်း ကြမ်းသည်ထက် ကြမ်းလာ၏။ ခဏကြာတော့ အနမ်းများ ရပ်ပြီး အကျီကို အတင်း ဆွဲမသည်။ အို.. မောင်.. မောင်ရယ်..။ လိပ်တင်လိုက်သည့် အကျီနှင့် အောက်လျှောချထားသည့် ဘရာကြားတွင် ရင်စိုင်မို့မို့နှစ်ခု ပူးကပ်လျှက် ထွက်လာ၏။ မင်းထိုက် အသက်ရှုသံများက ခါတိုင်းနှင့် တခြားစီ။ စိတ်ရိုင်း ဝင်နေသည့် သူတစ်ဦးအလား နို့အုံများကို အတင်း ကုန်း နမ်းတော့၏။

“ မောင်ရယ်.. ဖြည်း.. ဖြည်းဖြည်း.. မွန်း နာလို့ပါ.. နော်..”

“ အွမ်း.. ငြိမ်ငြိမ်နေ ကွာ..”

 နွားမူးဆူးတိုး ဆန်လွန်းနေသည့် ချစ်သူ၏ အပြုအမူများကြောင့် မွန်း ငိုချင်လာမိသည်။ အထိအတွေ့များက ကြမ်းတမ်းလွန်းသဖြင့် မိမိဘက်မှာ သာယာမှု မခံစားရသည့်အပြင် စိတ်ညစ်လာသည်။ မင်းထိုက်က မွန်း နို့အုံကို ကိုက်ခဲထားသည်။ နို့သီးခေါင်းများကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း စို့၏။ နို့နှစ်ဘက်လုံး နီရဲ ထူပူလာသည်အထိ စိတ်ကြိုက် စို့သည်။ လက်များကမူ ထမီခါးဆီ ရောက်လို့လာပြီ။ အသံတုန်တုန်လေးဖြင့် ကြိုးစား ပြောမိသည်။

“ မောင်ရယ်.. ဒါတော့ နေပါဦး.. မွန်း.. မွန်း အဆင်သင့် မဖြစ်သေးလို့ပါ.. နော်..”

“ အာ ကွာ.. နှစ်ယောက်တည်း တွေ့ဘို့လေးတောင် ခုလောက် ရှားပါးနေတာ.. နေဘူး.. မရဘူးကွာ မွန်း.. မောင် တအား ထန်နေပြီ..”

“ အို..”

“ လိုးချင်တယ်.. တအားလိုးချင်တယ် ကွာ..”

“ အိုးးး.. မောင်ကလည်း.. မွန်း.. အိုး.. မောင်ရယ်.. နေပါဦး.. ခဏ..”

“ ဘာလဲ ကွာ.. မွန်း.. လုပ်ပါ.. နော်..”

“ နေ့ခင်းကြီး မောင်ရယ်.. ပြီး ပြီးတော့ ခုနေ တစ်ယောက်ယောက် တက်လာရင် ဘယ်လို လုပ်မလဲလို့..”

“ အာ့မို့ ငြိမ်ငြိမ်နေခိုင်းတာလေ ကွာ.. ခဏလေးပါဆို..”

 ပြောရင်းဖြင့် လက်များက ထမီကို ဆွဲမယူနေပြီ။ မွန်း အော်ငိုပစ်ချင်စိတ် ပေါက်လာ၏။ မိမိက လိင်ကိစ္စကို ဘာမှ နားမလည်။ ချစ်သူရယ်လို့ ဖြစ်လာလျှင် သည်ကိစ္စက အနှေးနှင့် အမြန် ပါလာမည်ဟု လက်ခံထားပါသော်လည်း မိမိအတွက် ပထမဆုံး အတွေ့အကြုံမှာ ခုလိုနေရာနှင့် ခုလို ပုံစံကြီးတော့ မဖြစ်သင့်ဘူး မဟုတ်ပါလား။ တဇွတ်ထိုး ဆန်လွန်းနေသည့် ချစ်သူကိုလည်း မလွန်ဆန်နိုင်။ ပတ်ဝန်းကျင်ကို အော်ဟစ်အကူညီ တောင်းရအောင်ကလည်း မိမိ ချစ်သူ အရင်းခေါက်ခေါက်ကြီး။ နောက်တစ်ခု မွန်း သူ့ကို ချစ်ခဲ့မိတာ အပျော်သက်သက် မဟုတ်။ တနေ့ လက်ထပ်မည့် ဘဝအဖော်အဖြစ် ရည်ရွယ်ပြီး လက်တွဲခဲ့သူ။ အင်းလေ.. ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် သူက ငါ့ချစ်သူ.. ငါ လက်ထပ်မယ့်သူ.. ငါ့ကို ပိုင်မယ့်သူပဲ..။

မွန်းဘက်က စိတ်လျှော့ပြီး ငြိမ်သက်ပေးလိုက်မိတော့သည်။ မင်းထိုက်က မွန်းကို မျှော်စင်ကြမ်းပြင်ပေါ် ဆွဲလှဲလိုက်၏။ ငြင်းဆန်ရန် စိတ်ကူး ရှိတော့ပုံမရသည့် ချစ်သူလေး။ နို့နှစ်ဘက်က ဟင်းလင်း ပွင့်နေပြီ။ ထမီ ကို ခါးထိရောက်အောင် လိပ်တင်လိုက်၏။ ဖြူဝင်းသွယ်လျသော ပေါင်တံ နှစ်ချောင်းတွင် ကြက်သီးများ အဖုဖု ထ နေသည်။ မျက်စေ့ စုံမှိတ်ပြီး အံကျိတ်ထားသည့် ချစ်သူကို ကြည့်ပြီး ရမ္မက်ဇောများ ထန်သည်ထက် ထန်လာ၏။ မင်းထိုက် စိတ်က ဆန်းသည်။ လူ့မြင်ကွင်း တွင် ကသုတ်ကရက် လိင်ဆက်ဆံရတာကို သဘောကျသည်။ ပင်တီလေးကို မရမက ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး မွန်း ပေါင်နှစ်ဘက်ကြားတွင် နေရာယူလိုက်သည်။ သည်လို သနားစရာ မျက်နှာပေးလေးက မင်းထိုက်စိတ်ကို ထိပ်တက်အောင် တွန်းပို့နေသည်။ ဘောင်းဘီဇစ်ကို ခပ်သွက်သွက် ဖြုတ်လိုက်၏။ သည်နေ့အဘို့ မွန်းထံမှ ကာမပန်းကို အရခူးမည်ဟု ကြံရွယ်ထားသဖြင့် ဂျင်းပန်အောက်တွင် အတွင်းခံ ဝတ်မလာခဲ့။ အကြောပြိုင်းပြိုင်း ထ နေသည့် လိင်တံကြီး က ဘောင်းဘီ ဇစ်ကြားမှ မာန်အပြည့်ဖြင့် ထွက်လာသည်။

အပီအပြင် နေရာ ယူပြီး ပိပိလေးဆီ လိင်တံကို တေ့လိုက်သည်။ မွန်းဘက်က လုံး၀ အဆင်သင့် ဖြစ်သေးပုံမရ။ ပိပိလေးတွင် တုတ်ခိုင်သော လိင်တံကြီး အဆင်ပြေပြေ ဝင်နိုင်လောက်အောင် ချောဆီ ထွက်မနေ။ လက်နှစ်ချောင်းနှင့် ဖြဲဟလိုက်တော့ အတွင်းသားလေးက နီရဲပြီး လှလွန်းသည်။ တွင်းပေါက်ဝလေးကလည်း ကျဉ်းကျဉ်းလေး။ မနည်းလှသော အတွေ့အကြုံများအရ ဘာမှ မဝင်ဘူးသေးသည့် ရတနာဂူဝလေးမှန်း သိလိုက်သည်။ သည်တိုင်းဆို လွယ်မည်မထင်။ မိမိကလည်း ဆာလောင်မွတ်သိပ်လှပြီမို့ တွင်းကလေး ဆီမှလိုအပ်သော စိုစွတ်မှုရရန် မိမိဘာသာ ကြံစည်ရတော့မည်။ ခေါင်းတစ်ချက်ငုံ့ပြီး တွင်းဝတည့်တည့်ကို ထွီကနဲ တံတွေး တစ်ချက်ထွေးလိုက်၏။ နှုတ်ခမ်းလေး ဖိကိုက်ထားသည့် မွန်း၊ လွန့်ကနဲ ရုန်းသည်။ မိမိ ပစ္စည်းကို တံတွေးနှင့် ထွေးခံလိုက်ရမှန်း သိလိုက်၏။ စိတ်ထဲတွင် ဝမ်းနည်း သွားသလိုလို ခံစားလိုက်မိသည်။ ထွေးလိုက်သည့် တံတွေးများက တွင်းကလေး အောက်ဘက်သို့ စီးကျပြီး စအို၀ ရှုံ့ရှုံ့လေးဆီ ရောက်လာသည်။ မင်းထိုက် အချိန် သိပ်မဆွဲ။ စီးကျနေသည့် တံတွေးပေါက်ကို လီးထိပ်ဖြင့် ဆီး ခံလိုက်၏။ စအို၀ တည့်တည့် ထောက်မိ သွားသည်။ လီးတံကြီးကို အရင်းမှကိုင်ပြီး အက်ကွဲကြောင်းလေး အတိုင်း ဆွဲတင်လိုက်သည်။ လိုသော နေရာ တည့်တည့်အရောက် တစ်ချက် ဖိသွင်းလိုက်၏။ နာသွားသော မွန်း ရုန်းသည်။ မျှော်စင်နံရံနှင့် ကပ်နေသည်မို့ ထပ်ရုန်း၍ မရ။

မင်းထိုက် အလျှော့မပေးပဲ ဆက်သွင်းသည်။ မွန်း၏ နာနာကျင်ကျင် ညည်းညူသံက သူ့စိတ်ကို ပိုမို အားဖြည့်နေ၏။ မွန်း အရမ်း နာသည်။ သို့သော် အသံကျယ်ကျယ်လည်း မအော်ရဲ။ တစ်ယောက်ယောက် ကြားသွားပါလျှင် သူလည်း ဒုက္ခရောက်၊ ကိုယ်လည်း အရှက်ကွဲ မဟုတ်ပါလား။ အတင်း ဖိကပ်ထားသည့် ကိုယ်အောက်ပိုင်းကို လွတ်လို လွတ်ငြား ဖနောင့်လေး အားပြုပြီး ရုန်းကြည့်သည်။ ထိုသို့ လှုပ်ရှားလိုက်ကာမှပင် မိမိဘက်မှ သူ့အတွက် အဖုတ်လေး ကော့ပေးလိုက်သလို ဖြစ်သွားတော့သည်။ အားထည့်ပြီး ဆောင့်ချလိုက်သည့် တစ်ချက် အဖုတ်လေးထဲ လီးတံကြီး နင့်ကနဲ တဆုံး ဝင်သွားသည်။ မွန်း လည်း အသည်းခိုက်မတတ် နာကျင်သွားသည်။

အားး.. အ.. ဟင့်.. ။ 

ငိုသံပါလာသည့် မွန်း အသံလေးက အရမ်း ဆွဲဆောင်မှုရှိသည်။ မင်းထိုက်ကို ရမ္မက် ဒီရေ တိုးသည်ထက် တိုးလားအောင် လှုံ့ဆော် နေသည့်အလား။ လူ့သူလေးပါး မလွတ်ရာနေရာမို့ သူလည်း ထင်သလောက် မကြမ်းရဲ။ မွန်းလည်း အသံ ရဲရဲ မထွက်နိုင်။ ဒါကပဲ သူ့အတွက် စိတ်လှုပ်ရှားစရာ။ နောက်တစ်ကြိမ်တော့ ဟိုတယ် ခေါ်သွားပြီး အပီအပြင် ကျုံးပစ်မည်ဟု တွေးလိုက်၏။ မျက်စိ စုံမှိတ်ရင်း ညည်းညူ နေရှာသည့် ပန်းဆီရောင် မျက်နှာလေးကို ကြည့်ပြီး ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်သွင်းသည်။ အောက်မှ ကြမ်းခင်း၏ မညီညာမှုနှင့် အပေါ်မှ ဆောင့်ချက်များက မွန်းအတွက် ခံရခက်လွန်းသည်။ တစ်ချက်တစ်ချက် နံရံနှင့်ခေါင်း ဆောင့်မိသေး၏။ အလောသုံးဆယ် ဖြစ်နေသော ချစ်သူ၏ အလို မြန်မြန် ပြည့်သွားပါစေတော့ဟူ၍ ဆုတောင်းရင်း မျက်ရည်ကျမိသည်။

ဆယ်ချက်လောက် မရပ်မနား ဆက်တိုက် ဆောင့်သွင်းပြီးနောက် ပို၍ အားပါလာသည့် ဆောင့်ချက် သုံးလေးချက်နှင့်အတူ မင်းထိုက် ငြိမ်ကျသွားသည်။ ပျော့သွားသော သူ့လီးတံကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ နီရဲ ရောင်ကိုင်းသွားဟန်ရှိသော အဖုတ်လေးခမျာ ပူလောင် စပ်ဖျဉ်းပြီး အထိ မခံနိုင်လောက်အောင် နာကျင် ကျန်ခဲ့၏။ သို့သော် မွန်း ခမျာ နာကျင်မှုကို အချိန်ကြာကြာ မဖြေသိမ့်နိုင်အား။ အနီးဝန်းကျင်မှ ကြားလာရသော လူသံများကြောင့် ဖရိုဖရဲ ဖြစ်နေသည့် အဝတ်စားများကို ခပ်မြန်မြန် ပြင်ဝတ်လိုက်ရသည်။ မျှော်စင်ကြီး တသိမ့်သိမ့်လှုပ်လာပြီး တက်လာသည့် ခြေသံများလည်း ကြားရသည်။ တော်ပါသေးရဲ့.. လွန်ခဲ့တဲ့ ဆယ်မိနစ်လောက်ကသာ ခုလို လူတွေ တက်လာကြလျှင် မွန်း တော့ အရှက်ကွဲပြီ။ ခုလည်း ကလေးတစ်သိုက်က မွန်းတို့ ရှိရာ အထပ်သို့ ရောက်လာပြီးမှ ပြန်ပြေးဆင်းသွားသည်။ အပေါ်မှာ အတွဲ ရှိတယ်ဆိုသည့် တစ်ယောက်တစ်ပေါက် အသံများ ကြားလိုက်ရ၏။ မွန်း ရှက်လိုက်သည့် ဖြစ်ခြင်း။ ဖြစ်နိုင်လျှင် အငွေ့အဖြစ် ပျံတက် သွားချင် ပါသော်လည်း ကျေမွ နေသည့် အဝတ်အစားများ၊ နီရဲထူပူနေသည့် မျက်နှာနှင့်ပင် ကလေးတစ်သိုက် ရှေ့မှ ဖြတ်ဆင်း ခဲ့ရသည်။

“ ငါတို့ နည်းနည်း နောက်ကျသွားတာ ကွ.. ဒီအကိုကြီး အမကြီးကို လိုးနေတာနေမယ်.. အမကြီး အကျီတွေ ပေနေတယ် တွေ့လား.. အဲ့ဒါ ကြမ်းပေါ် ပက်လက်လှန်ပြီး အလိုးခံထားလို့..”

 နောက်မှ ကျန်ခဲ့သည့် စကားသံက မွန်းနားထဲ သံရည်ပူ လောင်းသလို ဝင်လာသည်။ မွန်း ကားပေါ်တက်ပြီးတော့ မင်းထိုက်က အနားရှိ ကွမ်းယာဆိုင်လေးတွင် တစ်စုံတစ်ခု ဝင် ဝယ်သည်။ ကွမ်းယာသည်က လေးထောင့်ပုံးပုံစံ ဆိုင်ကလေးအတွင်းမှ ထွက်လာပြီး ကားပေါ် ထိုင်နေသည့် မွန်းကို ယောင်လည်လည်နှင့် လာကြည့်သည်။ မင်းထိုက် ကားပေါ် တက်သည်။ သူဝယ်လာသည့် ပစ္စည်းကို မွန်းလက်ထဲ ထည့်ပေး၏။ “သောက်လိုက် မွန်း..” ဟု ပြောသည်။ ဆေးနှစ်လုံး ပါသည့် ကဒ်ကလေး။ ရိုးသားအေးဆေးသည့် စာကြမ်းပိုးမလေး မွန်း၊ သည်ဆေးက ဘာအတွက် ဆိုတာလောက်တော့ နားလည်ပါသည်။ ဘာမှ မေးမနေတော့ဘဲ ကား cool box ထဲမှ ရေအေးတစ်ဗူး ထုတ်ယူပြီး နှစ်လုံးလုံး သောက်ချလိုက်သည်။ ကွမ်းယာဆိုင်ကလူ၊ စပ်စပ်စုစု ကြည့်နေဆဲ။ မွန်း တစ်ယောက် မိမိ အဖြစ်က လမ်းဘေး ဆန်လွန်းလှပါလား ဆိုတာထက်ပိုပြီး ဘာမျှ မစဉ်းစားနိုင်ခဲ့ပါချေ။

.................................................................................

( ၂ )

ထိုနေ့၏ နောက် တစ်ပတ်အကြာ။ ချစ်ရသူက နှစ်ယောက်တည်း တွေ့ဘို့ တောင်းဆိုပြန်သည်။ ဖြစ်ချင်တော့ ထိုရက်က မွန်း ရာသီ လာနေသည်။ ထိုကဲ့သို့ ရာသီစက်ဝန်း နေ့များတွင် မွန်း စိတ်တွေ မကြည်တတ်။ ရံဖန်ရံခါ ဝမ်းနည်းသည်။ တစ်ခါတစ်လေလည်း ဘာကိုမှန်းမသိ ဒေါသထွက်ချင် ထွက်နေတတ်သည်။ ပင်ကိုယ် စိတ်အားငယ်တတ်သူမို့ အများအားဖြင့်တော့ ဝမ်းနည်းပြီး အလိုလိုနေရင်း ငိုချင်နေတတ်တာက များသည်။ သွေးဆင်းများသော ရက်များတွင် ပိပိလေးမှလည်း နာကျင်မှု အနည်းငယ် ရှိနေတတ်၏။ မင်းထိုက် တောင်းဆိုလာတော့ မွန်း ပြောပြလိုက်သည်။ မိမိ အဖုတ်လေးကို မညှာမတာ လိုးခဲ့သော ချစ်သူမောင်က ရာသီသွေးကိုတော့ ရွံတတ်ပုံပင်။ သို့သော် သူ့ဘက်က စိတ်တော့ မလျှော့။

ကျောင်းအဆင်း ညနေခင်း ကျူရှင် တစ်ချိန် ဖျက်ပြီး အဝေးပြေးလမ်းမ တစ်နေရာသို့ မွန်းကို ခေါ်သွားပြန်သည်။ ဖြစ်နိုင်လျှင် မွန်းလည်း ခုလိုအချိန်မျိုး ချစ်သူ့ရင်ခွင်တွင် ခေါင်းလေးမှီကာ နေချင်မိသည်။ ထိုမျှော်လင့်ချက်ကလေးနှင့် သူခေါ်ရာနောက် ပါသွားမိပြန်၏။ လမ်းဘေးတစ်နေရာတွင် ကားရပ်သည်။ မွန်းဘက်က တံခါးကို လာဖွင့်ပေးပြီး ဆင်းစေ၏။ အချိန်က ညနေစောင်း။ ဆည်းဆာအလှကို အတူခံစားရင်း အနမ်းမိုး ခြွေမိကြပြန်၏။ သူ့ရင်ခွင်တွင် မွန်းကို နွဲ့မှီစေသည်။ နှုတ်ခမ်းချင်း နမ်းစုပ်နေရင်း မင်းထိုက် လက်တစ်ဘက်က မွန်း အကျီ ရှေ့ကျယ်သီးများကို ဖြုတ်တော့သည်။ မွန်းလည်း ငြင်းမနေတော့။ နို့များကို ခပ်တင်းတင်း ညှစ်သည်။ ခဏနေတော့ အနမ်းများ ရပ်တန့်ကာ နှုတ်ခမ်းများက နို့အုံဆီသို့။ မိမိနို့များကို ပယ်ပယ်နှယ်နှယ် စို့နေသည့် သူ့ခေါင်းကို မွန်း ထိန်းကိုင် ထားပေးလိုက်သည်။ လုပ်ပါစေတော့။ သည်နေ့အဘို့ သည့်ထက်ပိုပြီး လုပ်လို့မှ မရဘဲလေ။

မွန်းဘက်ကတော့ ဘာခံစားမှုမှ ဖြစ်မလာ။ ရာသီစက်ဝန်းကြောင့် ဆီးစပ်နှင့် ဗိုက်နားမှ နာကျင် ကိုက်ခဲမှု အနည်းငယ် ရှိနေသည့်အပြင် ဒါလည်း လမ်းဘေးပါပဲလား ဆိုသည့်စိတ်က မွန်း အာရုံတို့ကို စုစည်း မရအောင် နှောင့်ယှက် နေသောကြောင့်ပင်။ ဖြတ်မောင်းသွားသည့် ကားတစ်ချို့ မလိုအပ်ဘဲ ဟွန်း တီးသွားကြသည်။ တချို့လည်း ဝေးလားဝါးလား အော်ဟစ် သွားကြသည်။ ရှိပါစေတော့ ဆိုတာထက် ပိုပြီး မွန်းတစ်ယောက် ဘာမှ မတွေးတတ်နိုင်မီ မင်းထိုက် စကား စ လာသည်။

“ မွန်း..”

“ ဟင်..”

“ လိုး ချင်လာပြီ..”

“ အိုးးး..”

“ တကယ် မွန်းရဲ့.. မယုံရင် ကိုင်ကြည့်ပါလား.. မောင့်လီးကြီး မာတောင်နေတယ်.. အွန့်.. ကိုင်ကြည့်..”

မွန်းလက်ကို ဆွဲပြီး သူ့အတံကြီးကို ပုဆိုးပေါ်မှ အုပ် ကိုင်စေ၏။ အတွင်းခံ ဝတ်မထားပြန်သည့် မင်းထိုက် အောက်ပိုင်းတွင် ပူနွေးမာတောင်နေသည့် ဒုတ်တံကြီးက မိုးမျှော်လုလု ထောင် တက်နေသည်။ မွန်း အတော်ပဲ စိတ်အိုက်သွားမိသည်။ ဟိုတစ်ပါတ်က အကြမ်း ခံထားရတာ မျက်စိထဲ ပြန်မြင်လာမိ၏။ ထိုနေ့က သောက်ခဲ့သည့် ဆေးကြောင့်ပဲလား၊ သည်တစ်လ ရာသီသွေးက ခါတိုင်းထက် အဆင်းများနေသည်။ နာကျင်မှုလည်း အရင်ထက်ပို၏။ အားကုန်နေသလိုလည်း ခံစားနေရသည်။ ခုနေများ အဲ့တုန်းကလို အကြမ်းပတမ်း အလုပ်ခံရလျှင် မွန်း သေ သွားနိုင်ဟု ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် စိုးရိမ်မိသည်။

“ ရမှ မရတာ မောင်ရယ်.. မွန်း တကယ် ဆင်မပြေဘူးလေ ကွာ.. နော်..”

“ ရအောင် လုပ်မှာပေါ့.. မွန်းကလည်း..”

“ အင်.. ဘယ်လို လုပ်မှာလဲ ဟင်..”

“ အဖုတ်ကို မလိုးဘူးလေ..”

“ ဘယ်လို ဘယ်လို..”

“ အဖုတ်ကို မလိုးဘူးလို့.. ဆံပင်ကို လိုးမယ်..”

“ ဟင်..

ကြံကြံ ဖန်ဖန် စကားကြောင့် မွန်း အံ့သြမိသည်။ မွန်း ဆံပင်က တင်ပါး ကျော်ကျော် ပေါင်လည်လောက် ရှိသည်။ ဆံလုံးထွားပြီး ဖြောင့်စင်း နက်မှောင်နေ၏။ ခေါင်းလျှော်ပြီးစ ဖားလျား ချထားလျှင် ကိုယ်လုံးကလေး ပျောက်လုလု ဖြစ်သွားသည်အထိ ထူထဲသည်။ ပြောရလျှင် မွန်း တကိုယ်လုံးတွင် တန်ဘိုးအထားဆုံး အလှမှာ ဆံပင်ဖြစ်၏။ ခုတော့ ကြံကြံဖန်ဖန် ဆံပင်ကို လိုးမည် ဆိုသဖြင့် တကယ်ပဲ မျက်လုံးပြူးမိသည်။ မွန်းတစ်ယောက် အံ့သြမဆုံးမီ မင်းထိုက် က ကျစ်ဆံမြီးကို ဖြည်ချနေပြီ။

ကားပေါ်ရှိ အိတ်ထဲမှ ဘီးလေး သွားယူပြီး ခေါင်းဖြီး ပေးသည်။ ပြီးတော့ မွန်း ဆံပင်များကို စု ကိုင်ပြီး နောက်တည့်တည့်တွင် မတ်တပ်ရပ်လိုက်၏။ ထိုင်နေသည့် မွန်း၏ နားထင်ရင်းနှင့် သူ့လီးကို တည့်လောက်အောင် ချိန်၍ ပေါင်နှစ်ဘက်ကို ခပ်ကွကွ ကားပြီး ရပ်သည်။ ဆံပင်များကို လိမ်ကျစ်ပြီး သူ့ လီးတံ ငေါက်တောက်ကြီးတွင် ပတ်သည်။ ထို့နောက် ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်၊ စိတ်ကြိုက် လုပ်တော့၏။ လက်များလည်း မရပ်နားသလို ခါးကို ကော့ကော့ပြီးလည်း ဆောင့်သေးသည်။ မာတောင့်တောင့် လီးတံ စိုစိုကြီးက မွန်း နားထင်စပ်ကို တစ်ချက်တစ်ချက် လာ ထိသည်။

တအူးအူး တအီးအီးနှင့် စိတ်လွတ်လက်လွတ် အော်ဟစ်ပြီး ဆောင့်လိုက်တိုင်း သူ့ လီးတံကြီးက မွန်း ဆံအုံအကြား တွန်းထိုး ဝင်လာနေသည်။ လီးတွင် ပတ်ထားသည့် ဆံပင်များကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်နေခြင်းမို့ တစ်ချက် ဆောင့်သွင်းလိုက်တိုင်း ဆံရင်းကို ဆောင့်ဆွဲသလို ဖြစ်နေသည်။ ရာသီစက်ဝန်း၏ ဝေဒနာအပြင် ချစ်သူ၏ ထူးထူးဆန်းဆန်း အာသီသနောက်ကို မလိုက်နိုင်သည်မို့ သူ့လှုပ်ရှားမှုများက မွန်းကို စိတ်ကျဉ်းကျပ်စေပြန်၏။ မင်းထိုက် တစ်ယောက် ချစ်သူ၏ ဆံပင်ကို စိတ်ရှိလက်ရှိ လိုးရတာ အရသာ တွေ့နေ၏။ သည် အတွေ့ကြုံကို မိမိ လိုချင်နေတာ ကြာပြီ။ စားဖူးသမျှ မိန်းကလေးတိုင်းက ဆံတိုမလေးများသာမို့ အခွင့်မသာခဲ့။

ဘယ်နှစ်ချက်မှန်းမသိ ဆောင့်ချင်တိုင်း ဆောင့်ပြီး ခံစားချက်က ထိပ် တက်လာသည်။ ဆံပင်နှင့် ပတ်ထားသည့် လီးကြီးကို ခပ်တင်းတင်း အုပ်ကိုင်ပြီး အားကုန် ဆောင့်ပစ်သည်။ မွန်းထံမှ တအင့်အင့် အသံလေးများ ထွက်လာပြီ။ ဆံပင်ကို နောက်မှနေ၍ အတင်း ဆောင့်ဆွဲနေသလို ဖြစ်နေသောကြောင့် ဖြစ်မည်။ မင်းထိုက် ပို အကြိုက်တွေ့သွားသည်။ အော်ပါ ကွ.. အော်လိုက်စမ်းပါ.. မင်း အာ့လို အော်ပေးမှ ငါ့တွက် အားပိုရှိတာ..။

ဆံစုထဲမှ ထိုးထွက်လာသည့် လီးထိပ်က နားထင်ရင်းကို သွားသွားထိသည်။ အရသာ ရှိလိုက်သည့် ဖြစ်ချင်း။ နောက်များဆိုလျှင်တော့ တနေကုန် အချိန်ပေးပြီး ဆံပင်တစ်ချီ၊ အဖုတ်တစ်ချီ စိတ်ကြိုက်လိုးပစ်မည်။ ဆံစမှသည့် ခြေဖျားထိ အဘိုးတန်သည့် ချစ်သူလေး။ ပူနွေး ချွဲကျိနေသည့် သုတ်ရည် များ မွန်း နထင်မှ လည်တိုင် တလျှောက် စီးကျ ကုန်သည်။ လူလည်း အတော် အားကုန်သွားပြီမို့ မွန်းကို နောက်မှ ဖက်ပြီး ထိုင်ချလိုက်၏။ လည်ကုတ်ပေါ် စီးကျနေသည့် သုတ်ရည်များကို သူမ ဆံပင်နှင့်ပဲ ပြန်သုတ်ပေးလိုက်သည်။

မွန်း၏ ဆံပင်အရင်းနှင့် လည်တိုင်ကြားတွင် သုတ်ရည်များက အထွေးလိုက် ပျစ်ခဲနေသည်။ ရှန်ပူရနံ့ မွှေးမွှေးနှင့် ရောနေသည့် မိမိသုတ်ရည်၏ အနံ့များက မင်းထိုက်အတွက် ယစ်မူးစွဲလန်းစရာ ကောင်းလွန်းနေသည်။ ဒူးနှစ်ဘက်ပေါ် လက်လေး ပိုက်တင်လျက် ထိုင်ရင်း ဟိုးအဝေးမှ မိုးကုပ်စက်ဝိုင်းဆီ ငေးကြည့်နေမိသည့် မွန်း မျက်ဝန်းများကတော့ ဝိုင်းစက် ကြောင်စီကာ အရောင် မဲ့နေခဲ့ပါသည်။ ပုစွန်ဆီရောင် နေဝန်းကြီးလည်း ဆုံးဆုံးမြုပ် ပျောက်ကွယ်လုပြီမို့ ပြန်ခဲ့ကြသည်။

ထိုညနေအဘို့ အပြန်လမ်းတလျှောက်မှသည် နှစ်ဦးသား လမ်းခွဲချိန်အထိ မွန်း သူ့ကို ဘာစကားမှ မဆိုဖြစ်တော့။ အိမ်ရောက်တော့ ရေတစ်ခွက်ပင် မသောက်နိုင်အား။ ရေချိုးခန်းသို့ အပြေးအလွှား ဝင်ကာ ရှန်ပူတစ်ဗူးလုံး ကုန်လုနီးပါး ဖြစ်သွားသည်အထိ ခေါင်းကို အထပ်ထပ် လျှော်မိသည်။ တကယ်တမ်း မွန်း ဆံပင်က ဆိုင်တွင် လျှော်မှ အဆင်ပြေသည်။ သည်ဆံအုံကြီး ခြောက်ဘို့အရေး အနည်းဆုံးတော့ လူနှစ်ဦး ကူညီပေးမှ။ ဖြစ်ချင်တော့ ထိုညက မိခင် ဖြစ်သူလည်း တရားစခန်း ဝင်နေသဖြင့် အိမ်တွင် မရှိ။ အချိန်မတော် ခေါင်းလျှော်ပြီးမှ မိမိ ဆံပင် ခြောက်ဘို့အရေး ဖခင်ကိုလည်း အကူညီ မတောင်းဖြစ်။ ကိုယ့်ဒုက္ခနှင့် ကိုယ်မို့ မွန်းခမျာ ညစာ ထမင်းပင် မစားနိုင်ပါတော့ချေ။

နောက်ဆုံး အစိုဓာတ် မကုန်သေးသည့် ဆံပင်နှင့်ပဲ အိပ်ရာ ဝင်လိုက်ရသည်။ နောက်နေ့မနက် မိုးမလင်းမီပင် လူက ကိုယ်တွေ ခြစ်ခြစ်တောက်အောင် ပူနေပြီး အဖျားဝင်တော့သည်။ အနှစ်ချုပ်လိုက်တော့ ချစ်သူ၏ ထူးဆန်းသည့် ဝါသနာကို ပါရမီ ဖြည့်ခဲ့ရသည့် မွန်း မှာ သုံးရက်ဆက်တိုက် ကျောင်းပျက်ရပါလေတော့သည်။

အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>>

နေတက်ရင် ကျေနပ်စရာပါ (စ/ဆုံး)

နေတက်ရင် ကျေနပ်စရာပါ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - မန်းကျော်ရှိန် (M.A)

ကိုနေဝင်းတို့ ငယ်ငယ် က အဟဲ အာလူး စိုက်တော့မယ်။ ငယ်ငယ်က ဆိုပေမယ့် အဲဒီခေတ်ကို နဖူးတွေ၊ ဒူးတွေ သိမီလိုက်သူတွေက နေဝင်းတို့ ထက် ပို စီနီယာကျတဲ့ အကိုကြီးတွေ ၊ အမကြီးတွေ ၊ ဦးလေး၊ဒေါ်လေးတွေပါ။ အဲဒီအချိန်တုန်းက မြန်မာပြည်မှာဖျော်ဖြေရေး ကဏ္ဍ မှာ ရုပ်ရှင်၊ တီဗွီ၊ ကက်ဆက်၊ ရေဒီယို ၊ စတိတ်ရှိုး ၊ ဇာတ်ပွဲ ဒီလောက်ပဲ။ နေဝင်းတို့ကလေးဘဝက ရပ်ကွက်တိုင်း စာအုပ် အငှားဆိုင်၊ ကက်ဆက်တိတ်ခွေ အငှားဆိုင်လေးတွေ ရှိခဲ့တာ လွမ်းမိသေး။ ခုခေတ်လို Audio book ချန်နယ်တွေလည်း မရှိ။ ကိုယ့်ဘာသာ စာအုပ်တွေ ရှာဖတ်ရတာ။ ထားပါတော့ ဒီအကြောင်းတွေ ပြောနေရင် ဆုံးနိုင်ဖွယ် ရှိတော့မှာ မဟုတ်ဘူး။

.........................................................................................................

တနေဝင်လို့ တမိုးချုပ်ခဲ့ပြန်ပြီ။ ဒီတော့လည်း ကိုနေဝင်းနဲ့ မတင်မာ တို့လည်း ဘုန်းလကျ်ာ အုန်းစက်ရာ အိပ်ယာထက် ရောက်နေကြပြီ။ မအိပ်ခင် စကားလေးတွေ ရောက်တက်ရာရာ ပြောကြတာပေါ့။ လင်မယားကိစ္စကလည်း အိမ်ထောင်သက်လေးတွေ ကြာလာတော့ ညတိုင်း မလိုးဖြစ်ကြတော့ပါဘူး။ မိန်းမကလဲ လက်ထဲဖုန်းနဲ့ သူကြည့်ချင်ရာတွေ ကြည့်၊ ကျွန်တော်ကလဲ ဖုန်းနဲ့ပဲပေါ့။ ကိုယ်ကြိုက်တာကို ကိုယ်ပွတ်နေကြရင်း တခွီးခွီးနဲ့ မိန်းမဖြစ်သူ မတင်မာ ဆီက အသံထွက်လာပါရော။

“  မိန်းမ ဘာတွေ သဘောကျနေတာလဲ ”

“  ဒီမှာ ဆိုပြီး သူ့ဖုန်းလာပြတယ် ”

ဖုန်းထဲမှာ တစ်တော့ ဖိုင်လေး တခုမှာ အကယ်ဒမီပေးပွဲ ညက ထင်တယ်။ ပြောနေတဲ့စကားက ဒီ နေဝင်း ဆိုတဲ့ ကလေးမလေးဟာ...... တဲ့။ သောက်ဂွ။ အကယ်ဒမီ ရသွားတဲ့ နေဝင်းကို မိန်းကလေးထင်ပြီး ရမ်းဖြီးနေတာလေ။

“  ယောင်္ကျားလဲ နေဝင်း ပဲနော်၊ မိန်းမ ဖြစ်သွားဦးမယ် ခစ်ခစ် ”

“  ဒီက နေဝင်း က အစစ်နော် ကျား စစ်စစ် ၊ ဇွတ်ကျား မဟုတ်ဘူး ”

ပြောပြီး မတင်မာကို ခွလိုက်တော့ ၊ မတင်မာက 

“  သိပါ့တော်၊ ညတိုင်း တိုက်ချင်နေတဲ့ လီးဓါပြကြီး၊ ခစ်ခစ်၊ ဒါနဲ့ ရှင့် အဖေ အမေက ဒီနာမည်ဘာလို့ ပေးခဲ့တာလဲ၊ နေဝင်း တဲ့ ဟွန်း၊ သမ္မတကြီး ဦးနေဝင်း ကို သဘောကျလို့လား၊ ရုပ်တူလို့လား၊ မတူပါဘူးနော်၊ နှာဘူး ကျတာတော့ တူမှာပေါ့၊ ဦးနေဝင်းကြီးက အဲဒီကိစ္စ နာမည်ကြီးတယ် ”

“  ငါ့ကို ဒီနာမည်ပေးတာ အဖိုးဟ၊ အဖိုးက ကောလိပ်ဂျင်နေဝင်း သိပ်ကြိုက်တာ၊ ဒါကြောင့် သူကြိုက်တဲ့ မင်းသားနာမည် ပေးခဲ့တာ။ ပြောင်းချင်တာပေါ့၊ သူငယ်ချင်းတွေက ချဉ်ပက်ကြီး ဦးနေဝင်းကြီး တင်းကြတိုင်း ငါ့ကို ရောကျိတ်တာ ငါလိုးမ နေဝင်း တဲ့ ဟားဟား၊ ငါ့မှာ အဖေ တွေကို ပေါလို့၊ ငါ့အမေတော့ မသက်သာဘူး ”

“  မင်းသား နေဝင်း အကယ်ဒမီ ရတာ အတိတ်၊နိမိတ် အရ မကောင်းဘူး မိန်းမရဲ့ ”

“  လုပ်ပါဦး အယူတော်မင်္ဂလာ ဦးနိုး ရဲ့ ”

“  ယနေ့ ကမောက်ကမ ဖြစ်နေတဲ့ အခင်းအကျင်းဆိုးကြီးဟာ ဦးနေဝင်းကြီးက စခဲ့၊ မြစ်ဖျားခံခဲ့တာလေ၊ ခု ကြည့် ဒီနှစ် နေဝင်း နာမည်နဲ့ကောင်က အကယ်ဒမီ ထရတော့ အင်း ငါ့အထင်တော့ ”

“  ဟော ရှင်နော် အိပ်ယာထဲ နိုင်ငံရေးတွေ ပါလာပြန်ပြီ၊ ဟိုတလောကလို ညစာ (၁) လလောက် ဖြတ်ထားလိုက်လို့ ငတ်နေမယ် ”

“  မလုပ်ပါနဲ့ မ ရယ်၊ အဲဒီရက်ပိုင်းက အေးတာကလဲ လွန်ပါရော၊ ငါ့မှာ မိန်းမ လဲ မဖက်အိပ်ရနဲ့  ”

“  နဲနဲတော့ ပြောမယ်ဟာ ”

“  ဆိုပါဦး ”

“  ဦးနေဝင်းကြီးက ပြောဖူးတယ်တဲ့၊ စာအုပ်တွေထဲတော့ မပါပါဘူး၊ တဆင့်စကားပေါ့၊ ငါက တိုင်းပြည် အုပ်ချုပ်ချင်အားကြီး လို့ အုပ်ချုပ်နေတာ မဟုတ်ဘူးတဲ့၊ ငါမှ မအုပ်ချုပ်ရင် ဘယ်သူများ ရှိလို့လဲ တဲ့ ၊ ခုဆို လွတ်လပ်ရေး ရအောင် အရေးကြီး ကဏ္ဍမှာ ပါဝင်ခဲ့တဲ့ ရဲဘော်သုံးကျိတ်ဝင်တွေ အကုန်လုံး တောခိုပြီး တောထဲ ရောက်ကုန်တော့၊ မြို့မှာ ငါပဲ ကျန်တာလေ၊ ဒီတော့ ငါပဲ အုပ်ချုပ်ရမှာပေါ့ တဲ့ ဟားဟား၊ သူပြောတော့လဲ ဟုတ်တုတ်တုတ် ”

“  ဟုတ်သလိုလိုပဲ နော်၊ သူပဲ ကျန်ခဲ့တာလေ ”

“  နောက်ကြားဖူးတာ ရှိသေး၊ အတိတ် ၊ နိမိတ်နဲ့ ဆိုင်တာလေး၊ ခု အဲဒီ နိမိတ် အတိုင်း ဖြစ်နေတာ ”

“  အင်း ”

“  အစိုးရ တရပ် တက်တိုင်း ဖူးစရာဘုရား တစ်ဆူ တိုးတာ မြန်မာပြည်မှာ ကလင်တာကျပဲ။ ဦးနေဝင်းကြီးက လည်း မဟာဝိဇယ စေတီ တည်ခဲ့တာပဲ။ ဘုရားတည်ဖို့ မြေနေရာညှိ၊ မြေသန့်၊ ရာဇမတ်တွေ ဘာတွေ ကာထားပြီး အစောင့် အကြပ်တွေ အများကြီး ချထားတဲ့ ကြားက ဖြစ်ခဲ့တာ၊ နောက်နေ့မနက် ဦးနေဝင်းကြီးက ဘုရားတည်မယ့် နေရာကို လာမှာဆိုတော့ လူခြုံရေးတွေ ဆိုတာ အထူးကို ချထားတာပေါ့၊ ခွေးတောင် ဖြတ်မရအောင် ချထားတာ၊ အဲဒီ မနက်စောစော မှာပဲ ဘယ်ကမှန်းမသိတဲ့ ခွေးလေခွေးလင့်မ တကောင်က အဲဒီ ရာဇမတ်ကာထားတဲ့ နေရာကြီးမှာ သားလာပေါက်နေတာ တဲ့။ ခု ထိ စစ်ခွေး စစ်ခွေး ဆိုပြီး စစ်ခွေးလက်အောက်က ကို မလွတ်နိုင်ဘဲ ဖြစ်နေတာ အဲဒီနိမိတ်ကြောင့်ပဲထင်တယ် ”

“  ဒါတော့ ဖြစ်နိုင်တယ်၊ ခုပဲ ကြည့်လေ၊ စစ်မှုထမ်း ဥပဒေ တဲ့၊ ပွတ်လောကို ရိုက်လို ”

“  ဟားဟား ရယ်တော့ ရယ်ရသား၊ စစ်သားတွေကို အမျိုးမျိုး ဆဲဆို၊ ရိုင်းစိုင်း၊ အပုတ်ချနေသူတွေက စစ်မှုထမ်းရမယ်လဲ ဆိုရော ၊ အသံလေးပဲ ကြားရသေးတာနဲ့ ပြေးကြ လွှားကြနဲ့ အိပ်မပျော်၊ စားမဝင်တွေကို ဖြစ်လို့၊ ဂျင်း သတင်း ဌာနတွေကလဲ အဲဒါနဲ့ ပက်သတ်ပြီး ဂျင်းတွေ ပိုထဲ့နေတော့ ပွတ်ပွတ်ကို ညံလို့။ အင်း အမုန်းတရား အာဃာတ ကြီးလွန်းနေတော့လဲ ခေတ်ပညာတွေ တက်ထားကြပေမယ့် ဖြစ်နိုင်၏မဖြစ်နိုင်၏ မသုံးသပ်နိုင်တော့ဘူး၊ အကုန်ယုံတော့တာပဲ ”

ဒီတော့ မိန်းမ က စစ်ခွေးလို့ပြောခဲ့ပြီး၊ စစ်တပ်ကို မုန်းနေသူ ဖြစ်ပေမယ့် ခုနောက်ပိုင်းတော့ ဂျင်း သတင်းတွေ အဖတ်များလာတော့ သဘောတော့ ပေါက်စ သိလာပါပြီ။

“  စစ်သား အတင်းစုခံရတာက ခုမှအဆန်းလုပ်လို့၊ မိန်းမတို့ အဖေရဲ့ အဆက်အနွယ် အမျိုးတွေက ကော်သူလေး ခေတ်ကို ကောင်းကောင်းမီခဲ့သူတွေ၊ ကေအင်ယူ စစ်သားလုပ်ရမှာ စိုးလို့ သားရှင်တွေက သူတို့သားကို ကိုရင်ဝတ်၊ မြို့က စာသင်တိုက်တွေ ပို့ထားတာ၊ ခုဆို သာသနာဘောင်မှာ တချိုုပျော်သွားပြီ၊ စာတက်ပေတက် ဆရာတော်တွေတောင် ဖြစ်နေကြပြီ၊ ခစ်ခစ်၊ မ တို့ သွားသွားနေတဲ့ ကျောင်းက ဆရာတော်လေ သူက ကရင်ပြည်နယ်ဇာတိပေါ့။ မ ကလဲ ကရင်သွေး ပါမှန်းသိတော့ ဆရာတော်က တခါတခါ မိန့်သေး၊ ငါတို့က ဗိုလ်မြ သာသနာပြုခဲ့လို့ ဘုန်းကြီးဖြစ်ရတာ တဲ့၊ မဝတ်ချင်ပေမယ့် ယောင်္ကျားလေးဆို ကရင်စစ်သား လုပ်ရမှာမို့ ဝတ်ခဲ့ရတာတဲ့။ ခုတော့ ဒကာကြီး ဗိုလ်မြ ကို ကျေးဇူးတင်ရမယ်၊ သူက ခရစ်ယာန်ဘာသာကို သက်ဝင်ယုံကြည်ပေမယ့် သွယ်ဝိုက်တဲ့ နည်းနဲ့ ဗုဒ္ဓသာသနာကို ကူညီသွားတာ ဟဲ့ တဲ့ ”

“  ဟား ဟား ဟုတ်သားပဲ မိန်းမရဲ့၊ ခု ခေတ် တော်လှန်နေတဲ့ ကောင်တွေကတော့ ကွာ ၊ ဘုန်းကြီးပါ ဒလန် ဆိုပြီး သတ်နေတာ၊ ရိုင်းလိုက်တဲ့ အညာသားတွေ၊ ဟိုရက်က ထိုင်းရောက်နေတဲ့ သူငယ်ချင်းကတောင် ပြောနေသေးတယ်။ သူ အယုဒ္ဓယ မြို့ဟောင်း သွားလည်တော့ ဘုရားပျက်တွေမှာ ဒီဟာတွေကို မြန်မာပြည်က ဦးအောင်ဇေယျ က ဖျက်ဆီးခဲ့တာလို့ ကမ္ဗျည်း ထိုး ကျောက်စာတွေမှာ ရေးထားတာ တဲ့။ အရင်ကတော့ အဲဒီ စာတွေ ရေးထိုးထားတဲ့ ဘုရားဝန်းက ကျောက်စာတွေဖတ်မိတိုင်း ဒါ သက်သက် ဗမာကို နှိမ်ချ ရေးထိုးထားတာပဲ လို့ပေါ့ ကွာ၊မခံချင်ဘူးပေါ့။  ဦးအောင်ဇေယျကလဲ ဗုဒ္ဓဘာသာ အညာသားလေး ၊ စေတီ ၊ ပုထိုးတွေ ဖျက်မလားပေါ့၊ ခုတော့ အညာဘက်မှာ ဘုန်းကြီးတွေ အသက်ခံရ၊ ကျောင်းတွေ မီးရှို့ခံရ၊ ဘုရား ဌာပနာတွေ ဖောက်တာတွေ ကြားရတော့မှ ငါ့စိတ်ထဲ ငါလိုးမ အညာသားတွေ ၊ ထိုင်းတွေ ရေးထိုးထားတဲ့ ကျောက်စာတွေဟာ ဖြစ်နိုင်တာပေါ့ လို့ တွေးမိတော့တာတဲ့ ”

ဒီတော့ မိန်းမကလည်း

“  ခေတ်အဆက်ဆက် တော်လှန်ရေး သမိုင်းမှာ ဘာသာ၊ သာသနာ ကို ထိခိုက်လာရင်တော့ အနှေးနဲ့ အမြန် ကျဆုံးတက်တာပဲ

“  ဒါနဲ့ မိန်းမ ၊ မိန်းမ အဖေနဲ့ အမေက ကရင်ပြည်နယ်ကနော်၊ တခေါက်မှလဲ သွားပြန်မလည်ကြဘူးလား ”

“  အင်း အဖေဘက်ရော၊ အမေဘက်ရော အမျိုးတွေက ကရင်ပြည်နယ်ဘက် သိပ်မရှိကြတော့ဘူး၊ အကုန် ရန်ကုန် မှာ အခြေချနေတာ၊ အဖေက လဲ ကရင်စစ်သား လုပ်ရမှာမို့ ကိုရင်ဝတ်၊ ရန်ကုန် စာသင်တိုက်မှာ နေတာပေါ့၊ လူပျိုပေါက် အရွယ်ဖြစ်တော့ ၊ မပျော်တော့ဘူးလေ၊ ဒီတော့ ရွာပြန် လူထွက်၊ ဒီတော့ မိဘတွေ ပြူးပြူးပြာပြာတွေ ဖြစ်ပြီး အမျိုးနဲနဲဝေးတဲ့ အမေ နဲ့ မြန်မြန်ပေးစားပစ်တာ၊ အိမ်ထောင်ကျသွားရင် စစ်သားမကောက်တော့ဘူးလေ၊ နောက်တော့ ရန်ကုန်တက်လာကြပြီး အခြေတွေကျကုန်တာပေါ့ ”

ဒါကြောင့် အဖေနဲ့ အမေက စကားများတိုင်း အဖေက အမေကို 

“  နင့်ကို ငါမချစ်ဘဲ ယူရတာ၊ ငါ စစ်သား မလုပ်ချင်လို့ ”

အမေကလဲ 

“  မချစ်လို့ဘဲနော် ဟင်း မပြောချင်ဘူး ပါးစပ်ကသာ မချစ်ဘူး မချစ်ဘူးနဲ့ ည ကျရင်တော့ ဟွန်းကလေးတွေ ရှေ့မို့ မပြောချင်ဘူးနော်  ”

“  ဟုတ်တယ်လေ မချစ်လို့ပဲတော်တော့တယ်၊ အဖေနဲ့ အမေ မွေးပြစ်တာ ကလေး (၆) ယောက်၊ ခ်ခ် ၊ ကလေးတွေများတော့ မ တို့ ငယ်ငယ်က အတော် ခြွေခြွေတာတာ နဲ့ အမေရော၊ အဖေရော အတော် ရုန်းကန်ခဲ့ရတာ၊ သားသမီးတွေ အချစ်ရေး ၊ အိမ်ထောင်ရေးမှာ အထူးလွတ်လပ်ခွင့်ပေးထားတယ်။ ကိုယ်ချင်းစာလိုတဲ့၊ ဘယ်လောက် ခေတ်စံနစ်ကို စိတ်နာလဲ မသိ၊ မ တို့ကို အမိုး၊ အပါး လို့တောင် ခေါ်ခွင်မပေးဘူး၊ အဖေ၊ အမေ ပဲ ခေါ်တဲ့ ”

“  မိန်းမကလဲ ခလေးမွေးတာက ချစ်တာ၊ မချစ်တာနဲ့ မဆိုင်ဘူးလေ၊ အချစ်နဲ့ လိင်ကိစ္စက တခြားစီပဲ၊ မချစ်ဘဲလဲ လိင်ကိစ္စ လုပ်နိုင်တာပဲလေ၊ ကြေးစားမလေးတွေ ဆို မချစ်လဲ အလိုးခံရတာလေ၊ အလိုးခံနေရတိုင်း ချစ်ရမယ်ဆို ဘယ်လွယ်မလဲ ”

“  ဟုတ်တယ်နော် ကို ခစ် ခစ်  ”

“  ဟော ဘာတွေ အတွေးပေါက်ပြီး ရယ်နေတာတုန်း ”

“  အမေ ပြောခဲ့တာကို ပြန်သတိရလို့၊ အမေက ခဏခဏပြောနေတာလေ၊ မချစ်ဘူး မချစ်ဘူး နဲ့ ညကျရင်တော့ ဟွန်း ဆိုတာ ဘာလဲ ဟင် ၊ အတင်းမေးတော့ ၊ အမေက စိတ်ပေါက်ပေါက်နဲ့ ဟဲ့ ညကျရင် အလိုးက မပြတ်ဘူးလို့ ပြောတာဟေ့ ကဲ ... တဲ့၊

“  မ အဖေက ငထန်ပေါ့ ”

“  ဟွန်း သူများ အဖေကိုနော် အဟီး၊ ထန်တာတော့ ထန်တယ် ကို ရဲ့၊ ပြောပြရမလား ၊ မ ကိုတော့ အထင်မသေးရဘူးနော် ”

“  အင်းပါ ၊ကိုလဲ အဲ ဒီ ဖီးလ် ရှိတာပဲ၊ ပြောပြမယ်၊ မ, အရင်ပြော ”

“  မ မှာ လဲ အင်းစင်းဖီးလ် ရှိနေသလိုပဲ၊ မ စိတ်သိပ်မပါတဲ့ အခါဆို မ မြင့်ခဲ့ရတဲ့ ဟာလေး ပြန်စဉ်းစားမိရင် စောက်ရည်တွေ စိမ့်လာရော ”

“  မ , က အိမ်မှာ အကြီးဆုံး၊ အဲဒီနေ့က သောကြာနေ့၊ မိုးတွေကလဲ အရမ်းရွာနေတာ၊ အေးစိမ့်နေရော၊ အခြား ညီမတွေ မောင်လေးတွေက ကျောင်းသွားနေတယ်၊ ရာသီလာခါနီးရက်မို့ မအီမသာ ဖြစ်နေတော့ ကျောင်းလဲ မသွားချင်၊ စိတ်ထဲလဲ နောက်နေ့စနေ ဆိုတော့ မသွားတော့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး အိပ်နေတာ၊ မ က အခန်းထဲမှာ၊ မ တို့ အိမ်က အဲဒီတုန်းက ကြို့ကုန်းမှာ ထရံကာ ၊ မိသားစုများတော့ အခန်းကိုယ်စီ မရကြဘူး၊ မိန်းကလေးတွေက တခန်း၊ မောင်လေးတွေကတော့ အိမ်ရှေ့ ခန်း မှာပဲ အိပ်ကြရတာ၊ အဖေနဲ့ အမေရဲ့ ခြေရင်းဘက်ကပေါ့၊ အပြင် ဘက်က အဖေ့အသံကြားရတယ် ”

“  မိန်းမ ဒီနေ့ အလုပ်မသွားဘူးကွာ မိုးကအေးစိမ့်နေတာပဲ ၊ အိမ်မှာပဲ နှပ်မယ်  ”

“  တော့် သဘောလေ၊ နားချင် နားလိုက်ပေါ့၊ ဒီတရက်၊ ကျွန်မတောင် ချက်ပြီး ပြုတ်ပြီး ရေချိုးရ ကောင်းမလား မကောင်းမလား စဉ်းစားနေတာ အေးစိမ့်နေရော ”

မ လဲ စိတ်ဝင်စားလို့ မ အခန်းက ထရံပေါက်ကနေ ကပ် ချောင်းကြည့်တော့ ၊ ဟုတ်တယ် အမေက ထမီရင်လျှားနဲ့၊ အဖေက အလုပ်သွားခါနီး အမေကြွေးတဲ့ နံနက်စာကို စားနေရင်း မတ်တပ်ရင်းရင်း အမေ့ကို နောက်က သိုင်းဖက်ပါလေရော၊

“  တော်နော် နေ့လည်ဘက်ကြီး ”

“  မိန်းမကလဲ ဘယ်သူမှ မရှိဘူးလေ၊ မိုးကလဲ အေးနေတာနဲ့ အဟီး ”

“  မ လဲ အခန်းထဲကနေ ရီချင်သွားတယ်၊ ဒီနေ့ မ ကျောင်းမသွားတာ  အမေရော၊ အဖေရော မသိကြဘူး။ နောက်တော့  အဖေက အမေ့ နောက်က ဖက်ထားရာကနေ ထမီရင်လျားကို ဆွဲ ချွတ်ပစ်တော့ ဝါး အမေက အကိတ်ပဲ၊ ဖြူဖြူ တုတ်တုတ် လုံးကြီးပေါက်လှကြီး၊ စောက်ဖုတ်ကြီးက ဖောင်းနေတာပဲ၊ စောက်မွှေးတွေတော့ မရှိဘူး၊ ဟော အဖေလဲ ချွတ်ချလိုက်ပြီ၊ အဖေ့လီးကြီးက အရင်းမှာ အမွှေးတွေနဲ့ ၊ ခြောက်လက်မလောက် ရှည်တယ်၊ သွားတိုက်ဆေး ဗူးကြီးလောက်တုတ်တယ်၊ ဒစ်ကြီးက ပြဲလန်ကြီး၊ မ စိတ်ထဲ အဖေ့လီးကြီးကို မြင်ပြီး အာခေါင်တွေ ချောက်လာတယ်၊ အဖုတ်က စိုလာပြီး တခုခု ထိုးထည့်တာ ခံချင်သလိုလို ဖြစ်လာတယ်၊ 

နောက်တော့ အဖေက  ဧည်ခန်း ထိုင်ခုံပေါ် ထိုင်ချလိုက်တယ်၊ လီးကြီးက ထောင်လျှက်၊ အမေ့ခါးကို ဆွဲယူပြီး ကပ်လိုက်တော့ အမေက အဖေ့ကို ကျောပေးလျှက်သားပေါ့၊ နောက်တော့ အဖေက ဖက်ထားရာကနေ အမေ့ တင်ပါး နှစ်ဘက်ကို ဖြဲပြီး သူ့လီးကြီးထည့်လိုက်တယ်၊ အမေ့မျက်နှာ မော့တက်သွားတယ်၊ နောက်တော့ အဖေက အမေ့ခါးကို ကိုင်ပြီး ဆောင့်တော့တယ် ၊မ ငယ်ငယ်က စို့ခဲ့ရတဲ့ အမေနို့ကြီးတွေ ဆိုတာ ခါရမ်းနေတာပဲ၊ အသံတွေလည်း မြည်လိုက်တာ၊ အမေကလဲ ကြီးကို နောက်ကို တွန်းတွန်းပြီး ခံပေးနေတယ်၊

မ လဲ အဖုတ်ကို ပွတ်နေရပြီ၊ ခုနေ အမေ့ နေရာမှာ ဆိုရင်တော့ လား ဆိုပြီး စိတ်ကူးပြီး အပြင်က အဖေတို့ ဆောင့်တာ မြန်လေ၊ မ လဲ မြန်မြန် ပွတ်မိလေပဲ၊ အေပါက်ထဲတော့ မထိုးထည့်ရဲ့ဘူး။ (၅) မိနစ်လောက်လဲ ကြာရော အဖေလဲ အမေ့ခါးကို အတင်းဆွဲဖိကပ်ထားတော့တယ်။ ခဏငြိမ်နေကြပြီး အမေလဲ ကြွလိုက်ရော အဖေ့ လီးကြီး ကျွတ်ထွက်ပြီး အမေ့ ပေါင်ကြားကနေ ဖြူုဖြူ အရည်တွေ စီးကျလာရောပဲ။ မ လဲ စောက်ရည်တွေ တဖြန်းဖြန်းထွက်ပြီး မောသွားတာပဲ၊ အဲဒီ မြင်ကွင်းကို မျက်စိထဲကနေ ခုထိ မထွက်တော့ဘူး၊ အထူးသဖြင့် အဖေ့လီးကြီးကိုလေ ”

“  ပြောရင်း ခုထောင် စောက်ရည် စိမ့်လာပြီ ကွာ ”

ဆိုကာ လီးကို လာဆုပ်ကိုင်ကာ ဖြေးဖြေးသာသာ ကလိနေတယ်၊

“  ကဲ ကို ပြောပါဦး  ”

“  ကို့ အဖေက သင်္ဘောသား၊ အိမ်နေရချိန်က နည်းတယ်၊ အမေကလဲ ပြောတယ်၊ မောင်ရယ် ရတုန်းရှာထားရတာ၊ ဒါကြီးက အချိန်မရွေးမောင့်အတွက်ပါ ဆိုပြီး ပြောတာ ခဏခဏ ကြားရတယ်၊ အဖေ သင်္ဘောပြန်တက်ရခါနီးဆို နေ့နေ့ညည လိုးကြတော့တာ၊ ဈေးဝယ်ရတာ လဲ မပြီးနိုင်တော့ဘူး၊ သူ့ချစ်လင် အတွက် လိုတာလေးတွေ စုံအောင်ထည့်ပေးနိုင်ဖို့လေ၊ တခါတလေ အမေက ပြောသေး၊ မောင်ကြိုက်တဲ့ ဟာကြီးကို ကွင်းလှီးပြီးထည့်ပေးလိုက်ချင်တာတဲ့ ဟားဟား၊ 

တနေ့တော့ ကိုလဲ အဖေတို့ အပြင်သွားနေတုန်း အိပ်ခန်းထဲ ဝင်ပြီး အပြာဓါတ်ပုံစာအုပ်တွေ ကြည့်ဖို့ ဝင်မွှေနေတုန်း၊ ခါတိုင်းလဲ ဝင်မွှေနေကြပါ၊ အပြင်က အဖေတို့ ပြန်လာသံကြာပါရော၊ ဘာမေ့ခဲ့လို့လဲ မသိ၊ ခပ်မြန်မြန်ပဲ အပေါ်ထပ် တက်လာနေကြတာ၊ ကို လဲ ကြံရာမရတော့ အဖေတို့ အိပ်တဲ့ ကုတင်း ခြေရင်းက အဝတ်ဘီဒိုကြီးထဲ ဝင်းပုန်းနေလိုက်ရတယ်၊ တံခါးတော့ အသက်ရှုရအောင် နဲနဲ ဟ ထားရတာပေါ့၊ တခုခု မေ့ကျန်ခဲ့လို ပြန်လာယူပြီး ပြန်ထွက်ကြမယ် ထင်တာ၊ လိုးကြလိမ့်မယ် မထင်ဘူး၊ ဘယ်ဟုတ်မလဲ ရောက်ရောက်ချင်းပဲ အမေရော၊ အဖေရော အဝတ်တွေ ချွတ်ကြတော့ ဟိုက် ငါတော့ သေပြီ၊ သူတို့ လိုတဲ့ အဝတ်တွေ ဒီအထဲများ ရှိနေမလား၊ ဘယ် ဟုတ်မလဲ ၊ 

အမေက ကုတင်ပေါ်တက် ဖင်ပူးတောင်းထောင်ပေးထားတာ ၊ ကိုနေရာကဆို မြင်ကွင်းက တဲ့နေတာပဲ ၊ အမေက အကောင်သာသေးတာ အဖုတ်ကြီးက အယ်စတုံကြီး၊ အမွှေးလဲ မရှိဘူး၊ အဖေလဲ ကုတင်ပေါ်တက်ပြီး အမေ့ အမေ့ ဖင်ပေါက်ကို ယက်တော့တာ၊ တံတွေးတွေလဲ ထွေးချနေတာ၊ ဖင်လိုးပုံတွေ စာအုပ်ထဲ မြင်ဖူးတယ်၊ ချရ မရ တာ မသိတာတွေ၊ ခု အဖေက ဖင်လိုးမလို့လားမသိဘူး၊ ဟော အဖေက အိပ်ယာပေါ် မတ်တပ်ထရပ်ကာ အမေ့ခါးတဖက်တချက်ဘေးမှာ ခွကာချဲ ရပ်လိုက်တယ်၊ သူ့လီးကို တံတွေးတွေ ထပ်စွတ်ပြီး ထိုင်ချမယ့်ဟန် နဲ့ ဒူးကွေးလိုက်တော့ အဖေ့လီးက အမေ့ ဖင်ပေါက်နဲ့ တဲ့သွားတာ ကွက်တိပဲ၊ ဟောလီးကြီး ကိုင်ပြီး ဖင်ပေါက်ဝမှာ တေ့ပြီး ဖိသွင်းလိုက်တော့ တဝက်လောက် ဝင်သွားတယ်၊ အမေ့လဲ တကျွတ် ကျွတ်နဲ့ စုပ်သပ်နေတယ်၊ 

နောက်တော့ အဖေလဲ အဆုံးထိ ဖိသိပ်လိုက်တော့ အဆုံးထိ ဝင်သွားရော၊ နောက်တော့ ဆောင့်တော့တာပဲ၊ ဆောင့်လိုက်တိုင်း အမေ့လက်တွေကက အိပ်ယာကို တဘုန်းဘုန်း ထုနေတယ်၊ ဖင်လိုးခံနေရတော့ ဆောင့်လိုက်တိုင်း စောက်ဖုတ်ကွဲကြောင်းကြီး ဟစိ ဟစိ ဖြစ်နေရော၊ ကို လဲ ကြည့်ရင်း အဖေ့နေရာမှာ ဆိုရင်ပေါ့ တွေးပြီး ထုတော့တယ်၊ မကြာပါဘူး၊ အဖေ ပြီးတော့ လီးကို ချွတ်လိုက်ရော ဖင်ထဲက အဝါရေတွေ ထွက်ကျလာတော့တယ်၊ ကိုလဲ သုတ်တွေ ထွက်လာတော့ ဘီဒိုထဲရှိ နီးရာ အဝတ်တခုနဲ့ ဆွဲသုတ်ပစ်လိုက်တယ်၊ ဘီဒိုထဲကနေ ဘယ်လို ပြန်ထွက်ရမလဲ ကြံရာမရ ဖြစ်နေတုန်း အဖေရော၊ အမေရော ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားကြတော့တယ်၊ ဖင်လိုးပြီးရင် သန့်ရှင်းရေးက ချက်ခြင်းလုပ်မှ ရတာလေ။ တော်သေး ဖင်လိုးကြလို့ မဟုတ်ရင်၊ မှိန်းကြေဦးမှာ၊ အဲတော့မှ ခြေသံလုံလုံနဲ့ ပြန်ထွက်ခဲ့တော့တယ်၊ အောက်ထပ်ရောက်တော့မှ လက်ထဲပါလာတဲ့ အဝတ်ကို ကြည့်လိုက်တော အမေ့ အတွင်းခံ ဖြစ်နေတယ်၊ ကို လဲ နှာခေါင်းနား  ကပ်ပြီး နမ်းရှုပစ်လိုက်တယ် ”

“  လူဆိုး၊ ဒါကြောင့် ဖင်လိုးတာ ဝါသနာကြီးနေတာ ခစ်ခစ်၊ ကဲ ကြည့်ဦး ပြောရင်း ရယ်ဒီ ဖြစ်နေပြီ၊ ကို နော် ကိုယ့် အမေ ဖင်ကို ခုပဲစိတ်ထဲ ပြန်ပစ်မှားနေပြီ မဟုတ်လား ”

“  ပြောဘူး၊ အသေသာ သတ်ပစ်..၊မ ကရော ခု မအဖေ လီးကြီး နဲ့ ခံချင်စိတ် ဖြစ်နေပြီ မဟုတ်လား၊ ကဲ လာ ”

ပြောပြောဆို မ ပြောပြတဲ့တိုင်း ကုတင်းစောင်း သွားပြီး ခြေထောက်ကို ကြမ်းပြင်မှာ ချကာ ထိုင်ပေးလိုက်တယ်၊ မ လဲ ထလာကာ ကျွန်တော့်ကို ကျောပေးပြီး လီးပေါ် ထိုင်ချလိုက်တော့တယ်။ သူ့စိတ်ထဲ သူ့အဖေ လီးကို စိတ်ကူနေလားမသိ၊ လီဝင်တာ ဆုံးသွားတာနဲ့ မနားတမ်း ဆောင့်ဆောင့် ချတော့တာပါပဲ။

“  အဟား မ ရယ် ကြမ်းလှချည်းလား  ”

“  အရမ်း ဖြစ်နေတာ ၊ အဖေ့ အကြောင်း စဉ်းစားလိုက်ရင်  အဲလိုပဲ ”

အချက် (၂၀) လောက် ဆောင့်ဆောင့်ချပြီး မြန်မြန်ပဲ ပြီးသွားပါတော့တယ်။

အဲဒီနောက် နှစ်ယောက်သား ဖက်ကာ အမောတွေ ဖြေနေကြရင်း၊ ခဏကြာတော့ မ က ကျွန်တော့် ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝှေ့ရင်း

“  ကို အင်းစက်ဆိုတာ အပြင်မှာ တကယ်ရှိလားဟင် ”

“  ဟေ လိုက်မေးကြည့်ရမှာပဲ လေ ဟားဟား ”

“  ဘယ်သူက လိုက်မေးရဲမှာလဲ ”

“  သိဘူးလေ၊ ဟိုတခါ လိပ်ပြာပြင်တဲ့ အမကြီးကို သွားဗျူးတဲ့ မီဒီယာကို အကူအညီတောင်းပြီး ဈေးထဲ၊ ရပ်ကွက်ထဲ တအိပ်တက်ဆင်း လိုက် ဗျူး ခိုင်းရမယ် ဟားဟား ”

“  ခစ် ခစ် မ က အကောင်းပြောတာကို ”

“  စ တာပါ မ ကလဲ ”

“  အင်းပါ ”

“  အင်းစက်ဖီးလ်ဆိုတာ အများစုက ရှိတက်တယ်ကြတယ်လေ၊ ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ မိန်းကလေး ဘဝမှာ အရင်ဆုံး ထိတွေ့ဆက်ဆံရတဲ့ အမျိုးသားဆိုတာက ဖခင် ဖြစ်သူပဲလေ၊ ယဉ်ကျေးမှု တွေ လူ့ဘောင်စည်းကမ်းတွေ အရသာ စောင့်စည်းနေကြလို့ပါ။ သား ယောင်္ကျားလေး အဖို့လဲ အဲလိုပဲလေ၊ သူ့ဘဝမှာ အရင်ဆုံး ထိတွေ့ရတာက မိခင်ပဲ မဟုတ်လား၊ အနောက် ဥရောပ နိုင်ငံတွေမှာ ဒီကိစ္စကို အတော် ခေါင်းစားနေကြတယ်၊ ကျယ်ကျယ်လောင်လောင်လဲ မပြောရဲကြဘူး။ နားမည်ကျော် အပြာ ဝက်ဘ်ဆိုဒ် ကြီးတွေ (XNXX,XXX atc) မှာ အရင်က  mom and son , dad and daughter, brother and stather  ဆိုပြီး Seach box  မှာ ရိုက်ရှာရင် ကိုယ်ရိုက်လိုက်တဲ့ အတိုင်းပေါ်တယ်၊ ခုတော့ အဲလိုတွေ ရိုက်ရှာရင် ရှေ့က Step ဆိုပြီး ပဲရှိတော့တယ်၊ 2010  နောက်ပိုင်းပေါ့၊ အဲဒီ အရင်က ခွင့်ပြုထားသေးတယ်။ အရင်းအချာတော့ လက်မခံသေးဘူး၊ ဝမ်းကွဲ တွေတော့ လိုးလို့ ရတယ်ဆိုတဲ့ သဘောပေါ့ ”

“  ဖိအား အပေးခံရလို့ နေမှာပေါ၊ ဟိုရက်ကတောင် နာမည်ကြီး ဆိုရှယ် မီဒီယာတွေရဲ့ CEO တွေကို လွှတ်တော် အမတ်တွေက ခေါ်ပြီး ဖိအားပေးတာ ပြန်စောဒကတက်တာကို လုံးဝလက်မခံ စကားကို မပြောမခံပဘဲ သူတို့ကချည်းပဲ အတင်း ဖိအားတွေ ပေး၊ မေးမြန်းနေတာ၊ ကြည့်နေရင်း စိတ်ပါတိုလာတယ် ”

“  အေးပါကွာ၊ သတင်းတွေလဲ ဖတ်ပေါ့၊ အရမ်းကြီး လည်း လိုက္ခံစား မနေနဲ့ပေါ့၊ လိုက်ခံစားနေရင် ကိုယ်ပဲ စိတ်ညစ်ရမှာ လောကမှာလေ နေတက်ရင် ကျေနပ်စရာချည်းပါ ကွာ ”

မ က စိတ်ပေါက်ပေါက်နဲ့ ကျွန်တော့်ကို အောက်ပါ အတိုင်း ပြောပါတော့သည်။

“  ကို က နေတက်ရင် ကျေနပ်နေပေါ့၊ ခု မ တို့ကလေးတွေက တယောက်မှ (၃၅) နှစ်မပြည့်ကြသေးဘူး။ စစ်မှုထမ်းရင်း သေသွားရင် ဘယ်နှယ် လုပ်မလဲ ဟွန်း ”

“  မ ကလဲကွာ ၊ စစ်ထဲ ဝင်တိုင်းသာ သေကြရင် ၊ ခု မ ရဲ့ အချစ်တုံးကြီး မအလ ဆို ခုလို အာဏာတောင် မသိမ်းနိုင်ဘူး၊ မကြေနပ်လဲ ကြေနပ်လိုက်ပါ မ ရယ်..နော် ”

ပြောပြီး မ ရဲ့ ကျောပြင်လေးကို ပွတ်သပ်ပေးပြီး ခလေးငယ်လေးကို ချော့သိပ်သလို တင်ပါးလေးကိုပါ ပုတ်ပေးရင်း 

“  ဝါး... အိပ်ချင်ပြီ ကွာ၊ အိပ်တော့နော် ၊ လိမ္မာတယ် နော် ”

........................................♡♡♡........................................

ပြီးပါပြီ။

ဂမ္ဘီရလောဟိတ ဂမုန်း အပိုင်း ( ၂ )

ဂမ္ဘီရလောဟိတ ဂမုန်း အပိုင်း ( ၂ )

ရေးသားသူ - တောကျီးကန်း (M.B.A)

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

နှစ်ယောက်သား ကာမအရသာ ခံစားပြီး နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်ပျော်သွားရာကနေ နိုးလာတော့ အမ က ဘေးစောင်း ကွေးကွေးလေး အိပ်နေရင်း သူဖုန်းမှာ မက်ဆေ့တွေ reply  ပြန်နေပါတယ်။ သူ့ယောင်္ကျား မနေ့ညက ပို့ထားတဲ့ စာတွေ ကို reply လုပ်နေတာ ထင်ပါတယ်။

ကျော်ကြီးလဲ နိုးလာတော့ အမဖက်ကိုလှည့်ပြီး ခါးကဖက်ကာ နို့လေးတွေကို ပွတ်သပ်ပေးနေတယ်။ အမလဲ သူ့ဖုန်းကို ပိတ်လိုက်ပြီး

“  နိုးပြီးလား ချစ်မောင်လေး ” 

“ ဟုတ် ၊ လူလဲ နိုးပြီး၊ ဟဝှာလဲ နိုးပါပြီ အဟီး ” 

အမလဲ ကျွန်တော့်ဖက်ကို ချစ်စဖွယ်လေးပြုံးပြီး လှည့်လာပါတယ်။ အမ မျက်နှာက ဆံနွယ်လေးတွေက ကပိုကရိုနဲ့ အရမ်းကို လှနေပါတယ်။

“  ဟော သိပါ့၊ ခုပဲ အမ ဖင်လာထောက်နေပြီ၊ ယောင်္ကျားလေးတွေ အများစုက တရေးနိုး ပိုထန်ကြတယ်နော်၊ ယောင်္ကျားဆိုလဲ တရေးနိုး ထ လုပ်တာ သိပ်ဝါသနာပါတာ၊ အိပ်နေရင်းပါ ခိုးလုပ်သေးတာ ခစ်ခစ် ” 

“ အိပ်ရေးဝပြီး အားပြည့်နေလို့လေ အမရဲ့ ၊ ကျားဟိုမုန်းက မနက်ဖက်မှာ ပိုအားကောင်းတယ်လေ၊ ဒါကြောင့် လင်မယားတွေကြားမှာ လင်းဆွဲ ဆိုတာ နာမည်ကြီးတာပေါ့ ” 

ပြောရင်း အမနှုတ်ခမ်းလေးကို နမ်းလိုက်တော့

“ ဟိုး ဆရာ မျက်နှာသစ်ရသေးဘူးလေ ” 

“ မသစ်နဲ့တော့ ” 

“ ဆီးလေးတော့ သွားပါရစေဦး ဆရာ ” 

ပြောရင်း အမလဲ ကျော်ကြီးခြေရင်းက မျက်နှာသုတ်ပုဝါကြီး ပက်ကာ အပေါ့ထသွားပါတယ်။ အမထွက်သွားတော့မှ ကျော်ကြီးလဲ အခန်းထဲက ဆီးဗူးထဲ သေးပေါက်ပြီး ခြေရင်းစားပွဲက ဖုန်းကိုထယူကာ စောင်လေး ပြန်ခြုံရင်း ဖုန်းပွတ်နေပါတယ်။ အမလဲ ပြန်ဝင်လာရင်း စောင်ပါးလေးထဲ ပြန်ဝင်ကာ ကျော်ကြီးဖုန်းကို အတူကပ်ကြည့်နေပါတယ်။ လက်ကလဲ ကျော်ကြီးပေါင်ကြားထဲ နှိုက်ရင်း 

“ ငကျော် ဆီး မသွားဘူးလား ” 

“ သွားပြီးပြီလေ၊ ဆီးဗူးထဲမှာပဲ ” 

“ ငပျင်းလေး  ” 

“ ငါက သရဲကြောက်တက်တယ်ဟ အဟီး ” 

“ ညက နင်ပြောထားတဲ့ ဒိထက် အံ့သြစရာ ဖိုင်ပြမယ်ဆို ” 

“ အဟီး အမကလဲ ဝါသနာမပါရှာဘူးနော် ” 

“  အေးလေ နင်ပဲပြောထားပြီးတော့ ဘာတွေများ အံ့သြစရာများ ပါဦးမလဲလို့ပေါ့ ” 

ဒါနဲ့ ကျော်ကြီးလဲ ဖုန်းထဲက ဖိုင်တဖိုင်ဖွင့်လိုက်ပြီး မူဗီတစ်ခုကို ဖွင့်ပြလိုက်ပါတယ်။ မူဗီ ဖွင့်ဖွင့်ချင်းမှာပဲ 

“ ဟယ် အဖေ နဲ့ အန်တီနွယ် ” 

ဆိုပြီး ထအော်တော့ ကျော်ကြီးက 

“  အေးဆေးကြည့်လေ ” 

ဟုတ်ပါတယ်၊အဖေက သူ့ညီမ ဒေါ်မာလာနွယ် (ကျော်ကြီးတို့အခေါ် အန်တီနွယ်ပေါ့) ကို လိုးနေတာပါ။ အန်တီနွယ်က အရွယ်အတော်တင်ပြီး နုပါတယ်။ မေသန်းနု လိုလို ဘာလိုလိုနဲ့၊ အန်တီနွယ်က ပက်လက်ပေါင်ကားထားပြီး အဖေက အန်တီနွယ်ရဲ့ ဒူးကွေးနေရာကနေ ရင်ဘက်အထိ တွန်းတင်ပြီး လိုးနေကြတာ၊ အဖေ့လီးကိုတော့ သေချာမမြင်ရသေးပါဘူး၊ အန်တီနွယ် အဖုတ်ကလဲ ဆယ်ကျော်သက်အရွယ် အဖုတ်လေးလို ပဲ ၊ ဖောင်းဖောင်း စိစိလေး၊ ကြွက်နားရွက်တွေ ဘာတွေ ထွက်မနေဘူး၊ အဖုတ်ထဲ ဝင်နေတဲ့ အဖေ့လီးကြီးကြောင့် ဖောင်းအိနေတဲ့ အဖုတ်လေးမှာ ဘေးနှစ်ဖက်ကို တင်းကားထွက်နေတယ်။

အောက်ကနေလဲ အဖေ ဆောင့်ချက်တိုင်း ကော့ကော့ပေးနေတယ်။ အန်တီနွယ်မျက်နှာလေးက ဖီးလ်အပြည့်နဲ့ မျက်လုံးလေးစင်းပြီး အရသာခံ ဇိမ်ကျနေပုံပဲ၊ ဟော မကြာပါဘူး၊ အဖေက အောက်က ပက်လက် အနေအထား ၊ အဖေ့လီးကြီးက ဒစ်ကြီးပြဲလန်ပြီး ထောင်နေတယ်။

“ အဖေ့ လီးက ငကျော် နင်ထက်တုတ်တယ်နော်၊ အရှည်ကတော့ တူတူလောက်ပဲ ” 

“ အမနော် နင် အဖေ့လီးကို သဘောကျနေပြီလား ဟားဟား  ” 

“ နင်ရော ဘာထူးလဲ အန်တီနွယ် အဖုတ်မြင်တော့ နင့်လီးက ပိုထောင်လာတာ မဟုတ်လား ခစ်ခစ် ” 

“ အဖေ့လီးက တောင်လာတော့ ကြီးလိုက်တာ နော် ” 

“ အံမယ် နင်မြင်ဖူးလို့လား အပြင်မှာ ” 

“ အပျိုပေါက်ဘဝက မြင်ဖူးတယ်လေ၊ အဖေအောက်စလွတ်နေတာ မြင်ဖူးတာ၊ မတောင်ခင်က ခပ်သေးသေးဟ ” 

“ အဲဒါ လီးသူခိုးခေါ်တယ်၊ မတောင်ခင် ခပ်သေးသေး၊ တောင်လဲတောင်ရော သုံးဆလောက်ကြီးရှည်လာတာလေ၊ အမ အပြင်မှာ ယောင်္ကျားလီး ဘယ်နှစ်ချောင်းမြင်ဖူးလဲ  ” 

“ ဟဲ့ သုံးချောင်းပေါ့ ငကျော်ရဲ့၊ ငါ့ လာအစ်မနေနဲ့၊ငါက မိန်းကလေးရဲ့၊ ပွေလို့ရှုပ်လို့ရတာ ဟုတ်ဘူး၊ ခုထိ တလက်ကိုင်နော်၊ လီးဆိုလို့ အဖေရယ် ၊ ငါ့လင်ရယ်၊ နင့်လီးရယ်ပဲလေ ၊ ဟော အန်တီနွယ် ဖိထိုင်နေပြီ၊ ကြည့်စမ်းပါဦး ” 

ဟုတ်ပါတယ်။ အန်တီနွယ်က ဆံပင်တွေလဲ နက်မှောင် သန်စွမ်းပြီးတော့ ဆံပင်ကို ဘီစပတ် ပတ်ထုံးလိုက်ရင်း အဖေ့လီးပေါ် ကျောပေးထိုင်ချင်ရင်း မြင်းစီးနေတာပါ၊ တခါတခါ ခါးမက်မက်၊ တခါတလေ ကုန်းကုန်းကွကွ နဲ့ပေါ့။ အဖေ့လီးကြီးမှာတော့ စောက်ရည် ဖြူဖြူတွေ အမြုပ်တွေ ထနေပါတယ်။ 

အဖေကလဲ အန်တီနွယ် တင်ပါးတွေကို ပွတ်သပ်ရင်း တချက်တချက် ဟစိဟစိ ဖြစ်နေတဲ့ စအိုပေါက်လေးထဲ လက်နဲ့ ကလိနေတယ်၊ သိပ်မကြာပါဘူး၊ ဖိုင်က ပြီးသွားတယ်။ အမဆီက 

“  ဟယ် ကောင်းခန်းရောက်မှ၊ ငါက အဖေ အန်တီနွယ်ကို ဖင်များလိုးဦးမလားလို့

“ ဖင်တော့လိုးမှာပါ၊ အဲဒီဖိုင်တော့ ငါ့ဆီ မရှိဘူးဟ၊ ဒါတောင် ဟိုတလောက အဖေ့ဖုန်းလာပြင်ခိုင်းလို့ ကူးထားတာ၊ အဖေ့ကိုလဲ သတိပေးလိုက်ရသေးတယ်၊ ဖုန်းတွေ ဆိုင်ပြရင် သတိထားဖို့ ဖုန်းတွေရဲ့ အားနည်းချက်၊ ဆိုင်တွေရဲ့ အကြောင်းတွေပေါ့ ” 

“ အဖေက ဘာပြန်ပြောလဲ ” 

“ အေးပါ ဖိုးကျော်ရယ်၊ ငါလဲ ဒီလောက်တော့ သိပါတယ်တဲ့၊ သူက ဆရာကြီးတောင်ဖြစ်နေသေး အဟီး ” 

“ ဒါနဲ့ အမက အဖေဖင်လိုးထားတဲ့ဖိုင် ကြည်ချင်လို့လား ” 

“ အဟီး အဖေ့လီးတုတ်တုတ်ကြီးနဲ့ ခံရတဲ့ဖင်တော့ မလွယ်ဘူး၊ အတော် အီစိမ့်သွားမယ် ” 

“ အန်တီနွယ်ကို လိုးထားတဲ့ ဖိုင်တော့ မရှိဘူး၊ အမေ့ဖင်လိုးထားတာတော့ ရှိတယ် ” 

“ ဟယ်၊ အမေတော့ ဘယ်လိုနေမလဲ မသိ၊ ခိခိ၊ အမေ့အိုးက ငရံ့ကိုယ်လေးဆိုတော့ သိပ်ကိတ်တာ ဟုတ်ဘူး၊ ပြကြည့်လေ ” 

“ အမလဲ မငြင်းဘူးနော်၊ အမရော ဖင်ခံဖူးလား ” 

“ ငကျော်ရယ် အင်တာနက်ခေတ်မှာ ဘယ်ယောင်္ကျားက နေမလဲ၊ လိုးတာပေါ့ဟဲ့၊ တခါထဲပါ၊ ကောင်းတော့ကောင်းတယ်၊ သူကလဲ အရသာတမျိုးပေါ့၊ ငါလဲ အတွေ့အကြုံက မရှိ၊ နင့်ယောက်ဖကလဲ စမ်းကြည့်ချင်တာနဲ့ လုပ်ကြတာ၊ အဆုံးထိ လိုးထည့်တော့ ပြီးလဲပြီးရော လီးဆွဲထုတ်လိုက်တဲ့အခါ သူ့ဒစ်ခေါင်းတခုလုံး အီးအီးတွေ ပေပွကုန်တာ၊ သူလဲ နောက်တော့ မလိုးတော့ပါဘူး၊ ဖင်က သေချာဆေးကြောထားမှ ဟဲ့ ” 

“  အေးပါ ၊ အခု အမေ့ကို လိုးထားတာ ကြည့်မယ်၊အဖေက ဖင်လိုးတာ ဆရာကျတယ် ” 

ဒါနဲ့ ဖိုင်ကိုဖွင်ပြလိုက်တယ်၊ မြင်ကွင်းက အမေ့ ငါးရဲ့ကိုယ် တင်ပါးဖြူဖြူကြားက စအို၀က ညိုညိုလေး၊ တင်ပါးမှာရာ စအို တဝှိုက်မှာရော ဆီတွေတော့ ရွဲနေတာပဲ။ အဖေ့လီးကြီးကလဲ ဆီတွေနဲ့ အတူ ဒစ်ပြဲကြီးပါ ပြောင်လတ်နေတယ်။ ကျော်ကြီးလဲ အသံလေး နဲနဲတင်လိုက်ပါတယ်။ အဖေက သူ့လီးကို ကို ကိုင်ပြီး ဒစ်ဖူးကြီးကို အမေ့ဖင်ဝမှာ တေ့လိုက်တယ်။ ဖင်ပေါက်ဝသေးသေးကို အဖေ့ဒစ်ကြီးက ကွယ်ပျောက်သွားစေတယ်။ နောက်တော့ အမေ့လက်နှစ်ဖက်က တင်ပါးကို နောက်ပြန် ဖြဲထားပေးတယ်။

“ အ ဖြေးဖြေးနော်၊ ဝင်သွားမှ အကို့စိတ်ကြိုက် ” 

အဲဒီအချိန် နဲနဲဖိသိပ်လိုက်တော့ 

“ ဗစ် ဖလု  ” 

ကနဲ့ ဒစ်ဖူးကြီး တင်းကြပ်စွာ တိုးဝင်သွားတယ်။ 

“  ရှီး အ ကျွတ် ကျွတ်  ” 

အမေ့အသံလေး က တုန်ရင်စွာထွက်လာသလို၊ တင်ပါးနှစ်ဖက်ကလဲ တဆတ်ဆတ် တုန်လို့နေတယ်။ ဒစ်ဖူးကြီးရဲ့ ဒစ်အရစ်ကြီးနောက်နားကို အမေ့ ဖင်ပေါက်ဝလေးက စုပ်ယူငုံခဲလို့ထားတယ်၊ အဖေ့လီးဒစ်နောက်က အကြောတွေက လှုပ်စိလှုပ်စိ နဲ့ ၊ ကြည့်နေသူတွေအဖို အသည်းယားစရာပဲ။  အဲဒီအချိန် ကျော်ကြီးလီးက အစွမ်းကုန် ထောင်လာပြီး အရေကြည်လေးတွေတောင်မှ စိမ့်ထွက်လာနေပြီ။ အမလဲ ကျော်ကြီးလီးကြီးကို တင်းတင်းကြီး ဆုပ်ညှစ်ထားပြီး

“ ငကျော် နင်ကလဲ အမေ့ဖင်ထဲ လီးဝင်နေတာကြည့်ပြီး ပိုတောင်နေပါလား၊ နင် အမေ့ဖင်ကို လိုးချင်နေတာလား ” 

“ အဟီး နင်ကရော အဖေ့လီးနဲ့ မခံကြည့်ချင်ဘူးလား ” 

“  အေးဟယ် အဖေ့လီးကြီး ဇိမ့်တွေ့ပြီး ဘယ်လောက်ကောင်းနေမလဲ ကြည့်ပါလား  ” 

“ အမေ့ ဖင်ပေါက်လေးကလဲ ကြပ်ညက်နေမှာပဲလေ ၊ ညှစ်ထားတာ ” 

ပြောနေရင်း အမရဲ့ လက်က ကျော်ကြီးလီးကို ခပ်သွက်သွက်လေး ထုပေးနေတယ်။ 

“ အမ သိပ်မကြမ်းနဲ့ဟ ပြီးသွားမယ်၊ ဆက်ကြည့် ” 

မူဗီထဲမှာ အဖေက ခဏစိမ်ထားကာ ဇိမ်ယူပြီး အမေ့ဖင်ပေါက်လေး နဲနဲလျော့သွားပုံပေါက်တော့မှ နဲနဲထပ်ဖိလိုက်တယျ။ လီးတန်ကြီး တဝက်လောက် နစ်မြုပ်တိုးဝင်သွားတယ်၊ အမေ့ဖင်နှုတ်ခမ်းသားလေး က အဖေ့လီးတန်ကြီးကို မနိုင်ဝန်ကိုထမ်းထားရသလို စုပ်ဆွဲမြိုယူနေတယ်။

“ အ အား ကို ဖြည်းဖြည်း ရှီး  ” 

“  အေးပါ တဝက်ပဲ လိုးမှာ ၊ အရသာက ဒစ်နောက်နားထိလောက်မှပဲ အထဲမှာ ဂလိုင်ကြီး ” 

နောက်တော့ အဖေ့လဲ လီးကြီးကို တဝက်လောက်ပဲ ဆွဲထုတ်လိုက်၊ ပြန်ဆောင့်လိုက်နဲ့ ဇိမ်ယူလိုးနေပါတယ်၊ လီးတန်ကြီး ဆွဲထုတ်လိုက်တိုင်း အမေ့ဖင် နှုတ်ခမ်းသားတဝှိုက် အသားစိုင်က စူထွက် အုံကြွလာတယ်။ အမေဆီကလဲ ကောင်းလာပြီး

“  အား ရှီး ကောင်းလိုက်တာ... ဆောင့် ဆောင့် အား.. ” 

အချက် (၃၀) လောက်ဆောင့်ပြီး ဖင်စအိုရဲ့ တင်းကြပ်တဲ့ အရသာကြောင့် အဖေလဲ ပြီးသွားပုံပဲ။ ငြိမ်ပြီး လီးတန်ကြီးက တုန်တုန်တုန်နဲ့ အမေ့ဖင်ထဲ ပန်းထည့် ဇိမ်ယူနေပုံပဲ၊ ခဏနေတော့ လီးကြီးကိုလဲဆွဲထုတ်လိုက်ရော ဖလွတ်ဆို သုတ်ရည်တွေရော၊ ဝါညစ်ညစ် အရည်တွေရော စူပွစူပွလုပ်နေတဲ့ အမေ့ဖင်ပေါက်ကနေ ယိုစီး ထွက်ကျလာပါတော့တယ်။

ကျော်ကြီးလက်ကလဲ ဖုန်းက ဘုတ်ကနဲ ပြုတ်ကျသွားပါတော့တယ်။

“  ဟဲ့ ငကျော် ဘာဖြစ် ” 

“ အဟီး ငါ အရမ်းစိတ်ပါသွားလို့ဟ ၊ ဒီဖိုင်ကြည့်မိတိုင်း ငါထုမိတယ်ဟာ၊ အမ ဟိုဘက်လှည့်ဟာ ” 

အမလဲ အပြာကယာ တဖက်လှည့်ကာ ကွေးနေပေးလိုက်တယ်၊ အမအဖုတ်မှာလဲ စောက်ရည်တွေ ရွှဲနေတာပဲ။ အဲဒီ ရွှဲနေတဲ့ စောက်ရည်တွေကို ယူပြီး ဖင်ဝမှာ သုတ်လိုက်တယ်။

အမတင်ပါး အကိတ်ကြီးရဲ့ အပေါ်ဘက် အခြမ်းကို အသာဖြဲမ ပြီး ဖင်ဝမှာ ရယ်ဒီဖြစ်နေတဲ့ ဒစ်ကြီးတေ့ကာ ဖိသိပ်လိုက်တာနဲ့ ဖလွတ် ဗြွတ် ဆိုပြီး ဒစ်ခေါင်းမြုပ်သွားတယ်၊

“ ဟဲ ငကျော် နသိုးကြိုးပျက်ဟယ် ဖင်ဟဲ့ စောက်ဖုတ်မဟုတ်ဘူး၊ အောင့် သွားတာပဲ ” 

“  အေးပါ အမကလဲ၊ ငါ အရမ်းစိတ်လောသွားလို့ပါ ” 

အမဖင်စအိုကလဲ တစ်စို့ကြီးဝင်နေတဲ့ ဒစ်ကို နွေးနွေးထွေးထွေး ဆွဲညှစ်ထားတယ်။ ကျော်ကြီးလဲ ဝင်သလောက်လေးသာ ဇိမ်ယူရင်း

“ အမအိမ်သာတက်ခဲ့လား ခုနက ” 

“ အင်း ဘာလို့လဲ ” 

“ ငါ အဆုံးထိ ထည့်လိုးချင်လို့ ” 

“ နင် သိပ်မကြမ်းနဲ့နော်၊ ဖင်က တခါလောက်သာ ခံဖူးသေးတာဟ ” 

“  အေးပါ အမရယ် ” 

ပြောပြောဆိုဆို ဖိဖိသိပ်ကာ ထည့်လိုက်တော့ လီးတန်အရည်ပြားတလျောက် စအိုနှုတ်ခမ်းသားတွေနဲ့ ပွတ်တိုက်ရင်း တအိအိ တထစ်ထစ်နဲ့ လီးတစ်ချောင်းလုံး တိုးဝင်နစ်မြုပ်သွားပါတော့တယ်၊ အမ တင်ပါးကြီးနဲ့ ကျွန်တော့် ဆီးခုံမွှေးတွေ ထိသွားတော့မှ အမနို့တွေကို ဆုပ်နယ်ရင်း

“ ရှီး ကောင်းတာ အမရယ်  ” 

ပြောလဲပြော အမရဲ့ ဂုတ်သားလေးတွေကို နမ်းရင်း အမတင်ပါး နှစ်ဖတ်ကို အတင်းဖိကပ်ထားလိုက်တယ်။ နောက်တော့ လက်နဲ့ အမအဖုတ်ကိုစမ်းပြီး အစိဖုလေးကို ကလိလိုက်တော့ အမ ဖင်က လီးကို တင်းနေအောင် ပြန်လည် ညှစ်ညှစ်လာတယ်။ ဒါနဲ့ အမ အဖုတ်ထဲ လက်နှစ်ချောင်းနဲ့ ထိုးကလိနေပေးလိုက်တယ်။ နောက်တော့ ကျော်ကြီးလဲ ဇိမ်ယူကာ တချက်ချင်း မှန်မှန်လေး ဇိမ်ခံကာ လိုးနေပါတယ်။ ဖင်၀ ရဲ့ ညှစ်အားကြောင့် သိပ်ကြာကြာ မခံလိုက်ပါဘူး။

“  ရှီး အမ ငါ ပြီးချင်လာပြီ ” 

“  ပြီးလိုက်လေ  ” 

ကျွန်တော်လဲ ခပ်သွက်သွက်လေး အချက် (၂၀) လောက် ဆောင့်ရင်း သုတ်ရည်တွေထွက်သွားပါတော့တယ်။ အမရဲ့ အဖုတ်ကလဲ လက်နှစ်ချောင်းကို ညှစ်ရင်း ဖင်စအိုကလည်း ကျော်ကြီး လီးကထွက်တဲ့ သုတ်ရည်တွေကို ရှုံ့ပွ ရှုံပွ စုပ်ယူနေပါတယ်။ ကျော်ကြီးလဲ အမကို ဖက်ကာ မှိန်းနေတယ်။ 

“ သိချစ်တယ် မမ ရယ် ” 

“ အင်းပါ၊ နင်တို့ ယောင်္ကျားတွေက မူးနေတဲ့ အချိန်တို့၊လိုးနေတဲ့အချိန်တို့ပြောတဲ့စကားက တထေရာတည်းပဲ ခစ်ခစ် ” 

“ မမကလဲ သူစိမ်းယောင်္ကျားနဲ့ ယူလိုက်ပြီးမှ ဘာမှဆွေမတော် မျိုးမစပ်တဲ နှနှစ်မိသားစုက အမျိုးတွေဖြစ်ကြတာလေ၊ တအိမ်ထဲ အတူနေ တစ်ပေါက်ထဲက ဆင်းလာတဲ့ မောင်နှမလိုတော့ ဘယ်လို ကြင်နာနိုင်မလဲ၊ လင်မယားဆိုတာ တယောက်နဲ့တယောက် အခွင့်ရေးရရင် အနိုင်ယူချင်ကြ ကျောချင်ကြတာလေ

“ ငကျော်ရယ် နင်က အိမ်ထောင်သာ မကျသေးတာ၊ တကယ့် အိမ်ထောင်ရေး အဘိဓမ္မာ ဆရာကြီးကျနေတာပဲ၊ ကာမစည်းစိမ်လေး ခံစားချင်တဲ့ အရွယ်မှာ လင်ယူမိပေမယ့် ချစ်ခင်ကြင်နာယုယ ဖေးမမှုကတော့ မောင်နှစ်မတွေကိုတော့ မမီလောက်ဘူး၊ သဘာဝအရ မောင်နှမချင်း ပေါ်တင်မယူရလို့ ဘေးသူစိမ်းနဲ့ ယူလိုက်ရတာ၊ သူတို့ဝေယျာဝစ္စ၊သူတို့ အာသာဆန္ဒဖြည့်ပေးနေရတာ တခါတလေ အရမ်း စိတ်ညစ်ရတယ် ” 

စကားပြောရင်း ဖင်ထဲက လီးက နဲနဲပျော့လာတော့ အမက

“ ကဲ ငကျော် သိပ်ဇိမ်မယူနေနဲ့တော့၊ လကွယ်နေ့ မနက်စောစော ဘုန်းကြီးကျောင်း အတွက် ဆွမ်းဟင်းထချက်ရဦးမယ် ” 

ဒါနဲ့ ကျော်ကြီးလဲ အမဖင်ထဲက မပျော့မမာဖြစ်နေတဲ့ လီးကြီးကို ဖလွတ်ကနဲ့ ဆွဲနှုတ်ရင်း ပက်လက် လှန်ချလိုက်တယ်၊ အမလဲ လူးလဲ ထရင်း ကျော်ကြီးလီးကြီးကို တယုတယ ကုတင်ဘေးက ညဝတ်အင်္ကျီကို ကောက်ယူကာ သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးနေတယ်။ ပြီးတော့ ကျော်ကြီးပါးကို နမ်းရင်း

“  မောင်လေး နားနေလိုက်ဦး၊ နိုးရင် အိပ်ယာခင်းတွေ ဆပ်ပြာမှုန့်နဲ့ ပုံးထဲစိမ်ထား၊ ငါတော့ ရေချိုး ပြီး ချက်ရဦးမယ် ” 

ပြောပြောဆိုဆို အမလဲ သူ့အတွင်းခံကို ကောက်ယူပြီး ကျော်ကြီးအခန်းက ထွက်သွားပါတော့တယ်။

..........................................................................................................................

ကျွန်မလည်း ကျော်ကြီးအခန်းက ထွက်လာကာ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ပြီး ရေချိုးဖို့ ပြင်ရင်း မောင်လေးနဲ့ အတူ ချစ်ရည်လူးခဲ့တာတွေ စဉ်းစားရင် သိမ့်ကနဲ သိမ့်ကနဲ ကြည်နူးမိတယ်။ မကြာခင်ကမှ ဖင်ထဲ ရှိနေသေးတဲ့ သုတ်ရည်တွေရော၊ စောက်ဖုတ်တွေရော သေသေချာချာ ဆေးကြော ရေချိုးပစ်လိုက်ပြီး ချက်ဖို့ပြုတ်ဖို့ လုပ်ရပါတော့တယ်။ ညက အားရပါးရ ဇိမ်ခံကြတာချင်း အတူတူ မနက်ကျ စောစောထ ရတာလဲ ယောင်္ကျားလေးတွေထက် မိန်းကလေးက နာသလား မသိဘူး။ သူတို့က အိပ်ယာထဲ ဆက်မှိန်းနေလို့ရသေး။ အဖုတ်ရော ဖင်ရော အလိုးခံလိုက်ရတော့ နဲနဲတော့ ငြီးစီစီတော့ ဖြစ်နေတယ်။

ထမင်း၊ဟင်းတွေကျတ်တော့ အရုဏ်ကျင်းနေပြီ။ ဒါနဲ့ အပေါ်ထပ် ဘုရားခန်းရှိရာသို့ ဆွမ်းတော်၊ရေချမ်းကပ်ဖို့ တက်လာလိုက်တယ်၊ အပေါ်ထပ်မှာက ဘုရားခန်းရယ်၊ အဖေ့စာကြည့်ခန်းရယ်၊ ဧည့်ခန်းရယ်၊ အဖေနဲ့အမေ အိပ်ခန်းရယ် ရှိတယ်။ အဖေ့စာကြည့်ခန်းက တံခါးပိတ်လေ့မရှိဘူး။ စာကြည့်ခန်းရှေ့လဲ ရောက်ရော ညမွှေးပန်း ရနံ့လိုလို၊ တောစံပယ် အနံ့လိုလိုလေး ရလိုက်တယ်၊ ဒီအနံ့ကို ညကလဲ ကျော်ကြီးနဲ့ လိုးနေတုန်း ခဏတဖြုတ် ရလိုက်တယ်၊ ဒါနဲ့ ထူးဆန်းတယ် ထင်ပြီး ဘယ်ကများ လာတဲ့ အမွှေးနံ့လဲလို့ စပ်စုချင်လာတာနဲ့ စာကြည့်ခန်းထဲ ဝင်လာလိုက်တယ်။

ဟော တွေ့ပါပြီ။ စာကြည့်ခန်းထဲမှာ အဖေ တယုတယ စိုက်ထားတဲ့ အမြင့်တစ်ပေခွဲ၊ အကျယ်တစ်ပေလောက်ရှိတဲ့ အိုးထဲက ဆနွမ်းပင်လိုလို အပင်က အမွှေးနံ့ထွက်နေတာပဲ။ ဒီအပင်ကို ကျွန်မအိမ်ပြန်ရောက်ကတည်းက ရှိမှန်းသိနေပေမယ့် သေသေချာချာ သတိမထားမိဘူး။ အိုးထဲ ကျောက်စရစ်ခဲ ဖြူဖြူလေးတွေ ခံပြီး စိုက်ထားတာ။ ဒါနဲ့ အနားကို ပိုတိုးကပ်လိုက်တယ်၊ ဒီအခါ အမွှေးရနံ့က ကျွန်မနှာခေါင်းထဲ ပိုလို့တိုးဝင်လာတယ်။ အဲဒီအချိန် မနက်ကရေချိုးထားပေမယ့် ညက ကဲထားတာကြောင့် နုံးပြီး ညီးစီစီဖြစ်နေတာတွေဟာ ရုတ်တရက် ယူပစ်သလို ချက်ချင်းပျောက်သွားပြီး တကိုယ်လုံး ပေါ့ပါးလန်းဆန်းသွားတယ်။

ဒါနဲ့ ဆွမ်းတော်တင်ဖို့ ဗန်းတွေယူပြီး အောက်ထပ်ကို ပြန်ဆင်းလာတယ်။ ထူးဆန်းတာကို ပြောချင်လို့ ကျော်ကြီးကို ဝင်နှိုးတော့ ဒင်းက အားရပါးရ ဟောက်တောင်နေသေးတယ်။ ကျွန်မလဲ အတင်းလှုပ်နှိုးပြီး အပေါ်ထပ်လိုက်ခဲ့ဖို့ ခေါ်တော့ သူလဲ အိပ်မှုံစုံမွှားနဲ့ ထလိုက်လာတယ်။ ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ အင်္ကျီတောင် မပါဘူး၊ ပုဆိုးကလည်း ပိုသီဖက်သီနဲ့။ အဖေ့စာကြည့်ခန်းဝလဲ ရောက်ရော အမွှေးနံ့က ပိုပြီးစူးစူးရဲရဲ ထွက်လာတယ်။ နှစ်ယောက်သား အပင်နားရောက်တော့ ခုနကထက် ပိုမွှေးလာတယ်။ 

“ နင်သတိထားမိလား ငကျော်၊ ဒီအနံ့မျိုး ငါတို့ ညက တချက်ရလိုက်တယ်နော် ” 

“ ဆန်းတယ်နော် အမ ” 

“ မဆန်းနဲ့ဦး ငကျော် ခု နင်ညက ကဲခဲ့လို့ ပင်ပန်းတာတွေ ချက်ချင်း ပျောက်သွားတယ် မဟုတ်လား  ” 

“  အေးဟ လူလဲ လန်းဆန်းပေါ့ပါးသွားတာပဲ ” 

ဒါနဲ့ ကျော်ကြီးက အပင်နားတိုးကပ်သွားတော့ အပင်က လေမတိုက်၊ ဘာမတိုက်နဲ့ အရွက်တွေ ခါရမ်းကာလှုပ်ရှားလာကြတယ်။ နှစ်ယောက်သား အံ့သြပြီး အောက်ပြန်ဆင်းလာကြတယ်။ 

“ အမ အရမ်းဆန်းတယ်၊ အဟီး ငါက ကြောက်တက်တယ်ဟ၊ အဖေ့ကို ဒီအကြောင်း ခုပဲဖုန်းဆက်ရမယ်၊ အဖေက မှာထားတယ်၊ ဒီအပင်ထူးခြားလာရင် သူ့ဆီ ချက်ချင်း အကြောင်းကြားတဲ့ ၊ ငါ အခုပဲ ဖုန်းဆက်မယ် ” 

ဒါနဲ့ ကျော်ကြီးလဲ အဖေ့ဆီဖုန်းခေါ်လိုက်တယ်။ အမပါ ကြားရအောင် ဖုန်းစပီကာကို ဖွင့်ထားလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အမကို ဖုန်းပေးလိုက်ပြီး

“ အမ နင်ပြောပြလိုက်ဟာ၊နင်က အစအဆုံး မြင်ထားရတာ ” 

“  အေး အေး ” 

“ ဟလို ” 

အဖေ့ဆီက အိပ်မှုန်စုန်မွှား အသံနဲ့ ပေါ့။ အင်းလေ ခုမှ မနက်အရုဏ်တက်စလေ၊ ရန်ကုန်ကလူတွေက ဒီအချိန်ဆို အိပ်ယာထဲ နှပ်လို့ကောင်းတုန်းပေါ့။ အဖေဘက်က 

“  ပြောလေ ဖိုးကျော် ” 

“  ဖိုးကျော် မဟုတ်ဘူး အဖေ၊ သမီး အေးမူပါ ” 

“  ပြော ဘာအရေးကြီးလို့လဲ သမီး မနက်စောစောစီးစီး ” 

ဒါနဲ့ ကျွန်မလဲ အဖေ့ကို မနက် အိပ်ပေါ်စတက်ကတည်းက တွေ့ကြုံခဲ့ရသမျှကို ခရားရေလွှတ်ပြောပြလိုက်တော့တယ်။ စကားဆုံးတော့ အဖေဆီက ဝမ်းသားအားရ အသံနဲ့ 

“ သမီးတို့ ဘာမှ စိတ်မပူနဲ့၊ အဖေ ခုမနက်ပဲ ပြန်လာမယ်၊ဒီအကြောင်း ဘယ်သူမှမပြောနဲ့၊ သမီးမေမေကတော့ အထိုက်အလျောက် သိထားတယ်၊ သမီးအမေလဲ ဒီနေ့ ပြန်လာမယ်လို့ အဖေ့ကို ည က ဖုန်းဆက်ထားတယ်။ ဖိုးကျော်ကို ဖုန်းပေးလိုက်ဦး ” 

“  ကျော်ကြီး က သမီးအနားမှာ ရှိနေတယ် ၊ အဖေပြောလေ ” 

“  အေး၊ ဖိုးကျော် ရေးမချိုးရသေးပဲ အဲ့အပင်နား သွားမကပ်နဲ့ ဟုတ်လား ” 

“ ဟုတ် အဖေ ” 

“  အေး အေး ဒါပဲနော် ၊ အဖေ ဒီမနက်ပဲ ပြန်လာမယ် ” 

ပြောပြီး ဖုန်းချလိုက်တယ်၊ ကျွန်မလဲ ဖုန်းပိတ်ကာ ကျော်ကြီးကို ပြန်ပေးရင်း

“ ငကျော် ငါတို့ လိုးနေတုန်းရတဲ့ အနံ့ဟာ ဒီအပင်က လာတာပဲ။ တို့အကြောင်း အဖေသိသွားပြီထင်တယ်၊ ငါတို့တော့ အသတ်ခံရမလားမသိဘူး၊ သွားပြီ ” 

“ အမကလဲ စိုးရိမ်ရန်ကော ၊အဖေ့အသံက ပျော်ရွှင် အူးမြူးနေတဲ့ အသံဟ၊ တို့အကြောင်း သိသွားလဲ မပူနဲ့၊ သူလဲ အန်တီနွယ်ကို စားနေတာပဲဟာ ” 

“ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အဖေပြန်လာမှပဲ အကြောင်းစုံ သိရမှာပေါ့၊ သိပ်လဲ ပူမနေနဲ့ ” 

ကျွန်မလဲ စိတ်အေးသွားပြီး လုပ်စရာရှိတာတွေလုပ် ၊ ဆိုင်ဖွင့်ပြီး ဈေးရောင်းနေရပေမယ့် ရင်ထဲ တအုံနွေးနွေးပေါ့၊ ဆန်းတာက ညက ကဲထားပြီး အိပ်ရေးမဝပေမယ့် ဘာမှ ပင်ပန်းနွမ်းနယ်မှုမရှိပဲ စိတ်ရောလူရော ပေါ့ပါ့းလန်းဆန်းနေတာပဲ။ ကျော်ကြီးကို သတိထားမိတော့လဲ ကျွန်မလိုပါပဲ။

နေ့လည်လောက်ကျတော့ အမေပြန်ရောက်လာတယ်၊ အမေက ငါးရံ့ကိုယ်လုံးလေးမှာ ကီမိုနို ဝန်းဆက်နဲ့၊ ဆံထုံးမှာ ပန်းတွေလဲ ဝေလို့၊ ဆိုင်ကယ်နောက်က ခါးဖက် လိုက်လာတဲ့ သားတော်မောင် ထူးခန့်ကျော်က အိပ်ငိုက်နေပါပြီ။ ကျွန်မလဲ အမေ့ကို ပြုံးပြရင်း သားကိုခေါ်လိုက်တော့ သားက ရင်ခွင်ထဲရောက်တာနဲ့ မကြာဘူး အိပ်ပျော်သွားရော။ ကျွန်မလဲ ကလေးကို အခန်းထဲ သိပ်ပြီး၊ အပေါ်ထပ်ရှိ အမေ့ဆီကို တက်သွားလိုက်တယ်။ အမေက စာကြည့်ခန်းထဲရောက်နေပြီး အပင်က ထွက်နေတဲ့ အနံ့ကို အားပါးတရ ရှုနေတယ်။ 

ကျွန်မကို လှည့်ကြည့်ပြုံးပြရင်း ပျော်နေတယ်၊ အမေ့ကြည့်ရတာ အရင်ကထက် ပိုမိုပေါ့ပါး လန်းဆန်းသွက်လက်နေသလိုပဲ၊ ကျွန်မလဲ စိတ်ပူပြီး

“ အမေက ရေးမချိုးရသေးဘဲ အပင်နားသွားတာ ဘာမှမဖြစ်ဘူးနော်၊ မနက်က ငကျော် ရေးမချိုးဘဲ အပင်နား သွားကပ်တော့  လေတိုက်သလို ထပြီးလှုပ်ရမ်းလာတယ် အမေရဲ့ ” 

“ ခစ်ခစ် သြော် ဒါလား၊ သမီး အဖေပြန်လာတော့မှ ပြောပြလိမ့်မယ် ” 

ပြောရင်း ကျွန်မကို ဖက်ကာ မွှေးမွှေးပေးပါတော့တယ်။ ကျွန်မလဲ အမေ့ပါးကို ပြန်မွှေးရင်း ခဏကြာတော့ ဆိုင်ပြန်ထိုင်ရမှာမို့ အောက်ထပ်ကို ဆင်းလာပါတော့တယ်။

......................................

ညနေ ( ၄ ) နာရီလောက်ကျတော့ အဖေ ပြန်ရောက်လာပါတယ်။ အဖေ့ ဆိုင်ကယ်နောက်မှာ စက္ကူကဒ်ထူပုံးတစ်ပုံးပါလာပါတယ်။ အဖေက အဲဒီ ပုံးကို ပေါ့ပါ့ပါးပါးပဲ မ ယူလာပြီး အိမ်အပေါ်ထပ် တက်သွားတယ်။ ကျွန်မလဲ အဖေ့နောက်ကနေ တက်လိုက်သွားပါတယ်။ နောက်တော့ ကျော်ကြီးလဲ အိမ်အပေါ်တက်လာပါတယ်။

အဖေလဲ ယူလာတဲ့ စက္ကူပုံးထဲက အိမ်မှာရှိတဲ့ အပင်နဲ့ ပုံစံတူ အပင်တစ်ပင်ထုတ်ပြီး ခုံတစ်လုံးယူက ယှဉ်လျက်တင်ထားလိုက်ပါတယ်။ နောက်ယူလာတဲ့ အပင်က ပင်စည် အရင်းနားမှာ သွေးနီရောင် သန်းနေပါတယ်၊ အနီရောင် ဆိုတာထက် နီညိုရောင် ခပ်ရင့်ရင်ပါ။ အဖေလဲ အိမ်မှာ ရှိနှင့်ပြီးသား အပင်က အမွှေးရနံ့ကို အားပါးတရ ရှုရှိုက်လိုက်ပြီးမှ စကား စပြောပါတယ်။

“  အား ခုမှ လန်းဆန်းသွားတယ်  ” 

ပြောပြီးနောက် ကျွန်မတို့ဖက် လှည့်ကာ 

“ သမီး ဖုန်းဆက်ဆက်ချင်း အားချင်း ပြန်လာဖို့ပဲ၊ သမီးတို့ အန်တီနွယ်က ဒီမနက်မှ အိမ်ပြန်ရောက်လာတာ၊ သူနဲ့လမ်းကြုံတယ်၊ သူလဲ မန္တလေးပြန်မှာ ခဏစောင့်ဆိုလို့ ကြာနေတာ၊ ခု သူ့ကားနဲ့ပဲ အဖေ ပြန်လာတာ၊ သူကတော့ အရေးတကြီး ကိစ္စရှိလို့ မန်လေး ဆက်သွားပြီ၊ ဝင်တောင် မဝင်တော့ဘူး ” 

အန်တီနွယ်က သူ့ကုမ္ပဏီကိစ္စတွေနဲ့ အလုပ်များနေတက်သူပါ။ ကားတစ်စီးနဲ့ ရန်ကုန်၊မန္တလေး အိမ်ဦးကြမ်းပြင်မှာပဲ။ အဖေကတော့ ဝန်ထမ်းကောင်း ပီသခဲ့တော့ ကားမစီးနိုင်ဘူးထင်ပါတယ်။ ရွာလမ်းကလဲ ကားမောင်းလို့ မရသေးတာလဲ ပါမှာပေါ့။ ရန်ကုန်သွားရင် ကားဂိတ်နားက မိတ်ဆွေအိမ်မှာ ဆိုင်ကယ် အပ်ထားခဲ့ပြီး ပြန်လာမှ တဖန် ပြန်စီးလာတက်ပါတယ်။

ကျွန်မလဲ အဖေ့ကို ရေတစ်ခွက် လှမ်းပေးလိုက်တော့ ယူသောက်ရင်း

“ ဒီအပင်က နေထွက်ကနေ နေဝင်ထိ အမွှေးနံ့ထွက်နေမှာ၊ ရှုလိုက်ရရင် အရမ်းပေါ့ပါး လန်းဆန်းသွားတာ၊ ဒါကောင့် နေမဝင်ခင် အဖေ အရောက်ပြန်လာတာ  ” 

ပြောရင်း ကျွန်မ နဖူးလေးကို ရွှတ် ကနဲ့ မွှေးလိုက်တယ်။ အမေကလည်း ပြုံးနေရင်းနဲ့

“ ကဲပါ နားပါဦး ဖေကြီးရဲ့  ” 

“ အေး အေး သားရော၊ သမီးရော ညဖက် ဆိုင်ပိတ်ရင် အပေါ်ထပ်မှာ တက်လာကြဦး၊ အဖေပြောစရာတွေ ရှိလို့ 

ကျော်ကြီးရော ကျွန်မပါ ပြိုင်တူပဲ 

“  ဟုတ်ကဲ့ ဖေဖေ ” 

ဒီလိုနဲ့ ညဘက် (၇) နာရီလောက် ဆိုင်စောစောသိမ်း၊ ရေမိုးချိုး၊ မိသားစု ထမင်းဝိုင်းလေး လက်ဆုံ စားကြကာ အပေါ်ထပ် ဧည့်ခန်းမှာ အသီးသီး ထိုင်လိုက်ကြပါတယ်။ သား ထူးခန့်ကျော်က ကျွန်မအိပ်ခန်းထဲမှာ တပ်ပလက်လေးနဲ့ ဂိမ်းဆော့ရင်း ကျန်ခဲ့ပါတယ်။

အဲဒီနောက်တော့ အဖေဟာ လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ် (၃၀) လောက်က သူသစ်တောဝန်ထမ်း ပေါက်စ ဘဝ ရိုးမတောကြီးထဲမှာ အလွန်ထူးဆန်းစွာ ကြုံတွေ့ခဲ့ရတဲ့ အံ့သြဖွယ် အဖြစ်အပျက်တွေကို ပြန်လည်ပြောပြပါတော့တယ်။

အပိုင်း ( ၃ ) ဆက်ရန် >>>>

ဂမ္ဘီရလောဟိတ ဂမုန်း အပိုင်း ( ၁ )

ဂမ္ဘီရလောဟိတ ဂမုန်း အပိုင်း ( ၁ )

ရေးသားသူ - တောကျီးကန်း (M.B.A)

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

“  ငကျော် ဒီနေ့နင့် အမကြီး ပြန်လာမယ် ၊ ကားဂိတ်သွားကြိုလိုက်ဦး ”

“  ဟုတ် အမေ ”

အမတို့ နေတဲ့ စစ်ကိုင်းတိုင်းထဲမှာ အခု (၂၀၂၁) အခြေအနေကို အားလုံးသိတဲ့ အတိုင်းပါပဲ။ ပဋိပက္ခတွေ ဖြစ်လာပြီဆိုရင် ကျော်ကြီးက တဖက်တည်းကို ဘယ်တော့မှ အပြစ်မတင်ဘူး။ ရန်ဖြစ်ကြတယ် ဆိုကတည်းက နှစ်ဖက်လုံး အသုံးမကျလို့ ဖြစ်ရတာပဲလို့ ယူဆတယ်။ ဒီလိုဖြစ်လာရင် ကြားထဲက ပြည်သူတွေပဲ နာတာပါပဲ။ ကျွဲနှစ်ကောင်ကြားက မြေဇာပင် ဖြစ်ကြရတာပါပဲ။ 

အဲဒီဒေသမှာ နေတဲ့ ပြည်သူတွေဆိုတာ ဗန်း စကောထဲ ဇီးသီးတွေထည့် အလှိမ့်ခံနေရသလိုပါပဲ။ ပထမတော့ အမလဲ နေလို့ရသလောက်တော့ နေရှာပါသေးတယ်။ နောက်ပိုင်း ဘုန်းကြီးတွေရော၊ဝန်ထမ်းတွေရော အသတ်ခံလာရတော့ သူလဲ မနေရဲတော့ပါဘူး။ 

ဒီလို ကိစ္စတွေက မြန်မာ့သမိုင်းမှာ မကြာခဏ ဖြစ်ခဲ့ဖူးတာပဲ။ အရင်ကတော့ ခုခေတ်လို မီဒီယာ အားမကောင်းတော့ စာမဖတ်တဲ့သူတွေ မသိရဘူးပေါ့။ ကျော်ကြီးကတော့ ငယ်ငယ်ကတည်းက စာဖတ် ဝါသနာပါလေတော့ အဖေဖြစ်သူ သစ်တောဝန်ထမ်းဟောင်းရဲ့ အိမ် အပေါ်ထပ်မှာ ရှိတဲ့ စာအုပ်စင်ပေါ်က စာအုပ်တွေ အကုန်ဖတ်ဖူးတယ်။ 

အဖေကလည်း ဝန်ထမ်းဘ၀ စောစောအနားယူတာ အကြောင်းတော့ရှိတယ်။ လူက အသက်နည်းနည်းရလာရင် ဝန်ထမ်းဘဝနဲ့ အဆင်မပြေတော့ဘူးကွ။ ကိုယ်သားလောက်ရှိတဲ့ ကောင်က ဘာမှမသိပဲ အာဏာလာပြနေတော့ ထွက်ပစ်တာ အေးရောဆိုပဲ။ ခုတော့ စာအုပ်တွေနဲ့ နှပ်နေတာပေါ့။ အသက်က (၆၀) ကျော် ဆိုပေမယ့် သန်တုန်း၊မြန်တုန်း၊ အိမ်နေရင်းစာဖတ်၊ ဖုန်းပွတ်ပေါ့။

မကြာခဏ ရန်ကုန်တော့ သွားတယ်။ သူ့ညီမ ကုမ္ပဏီမှာ ရှယ်ယာကိစ္စတွေ အတွက် သွားတယ်လို့တော့ သိရတယ်။

ဟိုခေတ်က စာရေးဆရာကြီးတွေ ရေးတဲ့ စာတွေ၊ ဝတ္ထုတွေထဲမှာ (၁၉၆၂) ခု ဝန်းကျင်က အဖြစ်အပျက်တွေ ဖတ်သိရတော့ ခုလက်ရှိအခြေအနေနဲ့ အတော် ဆင်နေတာကို သိရတယ်။ အဲဒီခေတ်က ရောင်စုံ သူပုန်ခေတ်လေ။ ခုလိုပဲ လက်နက်ကိုင် အဖွဲ့များစွာရဲ့ မိုက်ဂုဏ်ပြမှု၊ရမ်းကားမှုတွေကို နီးရာဓါးကြောက်ရတဲ့ ပြည်သူတွေဘ၀ လည်း ခုလိုပဲနေမှာပါပဲ။ 

ဒါကြောင့် သမိုင်းဆိုတာ အသစ်အသစ်တွေ ဖြစ်တာမဟုတ်ဘဲ အဟောင်းတွေပဲ တစ်ပတ်ပြည်လည်နေတာ ဆိုတဲ့ စကားကိုတောင် သတိရမိသေးတယ်။ အဲဒီစာရေးဆရာကြီးတွေထဲ ကျော်ကြီး အကြိုက်ဆုံး စာရေးဆရာကတော့ ဆရာကြီး သော်တာဆွေ ပါပဲ။ အဲ တစ်ခုတော့ရှိတယ်၊ စာအုပ်တွေကြားထဲ ကိုယ်နားမလည်တဲ့ ဂိုဏ်းတစ်ဂိုဏ်းနဲ့ ပက်သတ်တဲ့ စာအုပ်အချို့တော့ရှိတယ်။ အင်္ဂလိပ်လိုရော၊ ဟိန္ဒီ လိုရော ရှားပါးစာအုပ်တွေပါပဲ။ အဲဒါတွေတော့ မဖတ်ဖြစ်ပါဘူး။ ဖတ်လဲ မဖတ်တက်ဘူးလေ။

အမက နဖူးစာ ရွာလည်ကာ တနယ်တကျေးက ယောင်္ကျားနဲ့ အိမ်ထောင်ကျပြီး အညာဘက်သွားနေရတာ။ ယောင်္ကျားက မလေးရှားမှာ အလုပ်သွားလုပ်နေတယ်။ ခေတ်ကာလအရ ပြည်ပမှာ အလုပ်သွားလုပ်တဲ့သူ တစ်ယောက်လောက် ရှိတဲ့ အိမ်သာ နည်းနည်း အသက်ရှုချောင်ကြတယ်။ ဒါတောင် အလုပ်သွားလုပ်သူက ပို့ပေးနိုင်ဦးမှ၊လိမ္မာဦးမှ၊ မဟုတ်ရင်တော့ ကျန်ခဲ့တဲ့ မိသားစုကတော့ သွားပြီပဲ၊ ဘယ်သွားမလဲတော့ မသိဘူး။ 

တချို့ဆို ဟိုမှာ အရက်သောက်၊ ဆေးရှု၊ အင်ဒိုမတွေနဲ့ တွဲပြီး လေနေတဲ့သူတွေလည်း ဒုနဲ့ဒေး။ ယောက်ဖက အဲလို မဟုတ်လို့ တော်သေးတယ် ဆိုရမယ်။ အမက အိမ်မှာ အိမ်ဆိုင်လေး တည်ပြီး ယောက္ခမတွေနဲ့ အတူတူနေကြတယ်။ ယောင်္ကျားပို့ပေးတဲ့ ပိုက်ဆံကို မတို့မထိဘဲ သူ့ဘာသာအိမ်ဆိုင်လေးနဲ့ ရပ်တည်တယ်။ ယောင်္ကျားပို့ထားတာလေး စုပြီး အိမ်ဆောက်မယ်ပေါ့။ ခုတော့ အခြေအနေက နေဖို့တောင် မလွယ်တော့ဘူး။ ယောင်္ကျားကလဲ အမကို

“  အေးမူ အဆင်မပြေရင် နင့်အမေအိမ် သွားပြန်နေဟာ ၊ ကြာရင် အညာက ဒီထက်ဆိုးလာနိုင်တယ်၊ ငါစိတ်ပူတယ်..၊ ငါပြောတာ နားထောင် စမ်း ”

ဆိုပြီး အမြဲ ဖုန်းဆက်ပြောနေတော့ ဆိုင်လေးပိတ်ပြီး အရေးကြီးတဲ့ စာရွက်စာတမ်းလေးတွေရယ်၊ သယ်နိုင်သမျှ တနိုင် သယ်ကာ မိဘ ရပ်ရွာကို ပြန်လာခဲ့ရတော့တယ်။ အမမှာ (၅) နှစ်အရွယ် သားလေး ထူးခန့်ကျာ် လဲရှိတယ်။ အမက ခုမှ အသက်က (၂၅) ပဲ ရှိသေးတယ်။

ဒါနဲ့ ကျော်ကြီးလည်း ကားဂိတ်ကို ဆိုင်ကယ်လေးနဲ့ ထွက်လာလိုက်တယ်။ ဟော ကားဆိုက်လာပါပြီ။ ကားဆိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ အမ က

“  ဟေ့ ငကျော် ငါက ဒီမှာဟ  ”

ကားပေါ်က လှမ်းခေါ်မှ အမက အတော်လန်းနေတာပဲ ၊ ဒါပေမယ့် အတော်ဝဖိုင့်နေပြီ။ နေကာမျက်မှန်၊ စပို့ရှပ် အဖြူရောင်၊ အောက် ဘောင်းဘီ အနက်နဲ့၊ ဆံပင်ပုံစံက ကျောလောက်အရှည်ကို အတွန့်လေးတွေ အလိတ်လေးတွေနဲ့ သူဟာသူကြည့်ကောင်းအောင်တော့ ထားတက်သား၊ တစ်ခါ ဝတဲ့ဘက်ရောက်နေတဲ့ ဘော်ဒီကို အကြပ်တွေဝတ်ထားတော့ အမ ကိုယ်လုံးရဲ့ အဖု အထစ်တွေက အထင်းသား၊ အထူးသဖြင့် ခွကြားက အဖုတ်နေရာကြီးက ဖောင်းဖောင်း ထင်းထင်းကြီးပေါ့။ ဘေးက တူလေးကတော့ ကျော်ကြီးကို မမှတ်မိပါဘူး။

“  ကဲ ဘာပစ္စည်းတွေ ပါသေးလဲ အမ ”

“  လူတောင် အနိုင်နိုင် ငကျော်ရဲ့၊ ခရီးဆောင်အိတ်နဲ့ အဝတ်အစားထည့်တဲ့ အိတ် ခပ်လတ်လတ် တစ်လုံးပဲ ပါတယ် ”

ဒါနဲ့ ကျော်ကြီးလဲ အိတ်တွေ ရွေးသယ်ပြီး ကားနားရပ်နေတယ်။ ကားထဲ  ရွာက ဘယ်သူတွေများ ပါဦးမလဲပေါ့ ဆိုပြီး ဟိုဟိုသည်သည် ဝေ့ကြည့်လိုက်တယ်။ ဟော တွေ့ပါပြီ။ ရွယ်လည်ပိုင်းက ကိုနိုင်ဦး ။

“  ဟာ ကိုနိုင်ဦး လဲ ဒီကားနဲ့ ပါလာတာလား ”

“  အေးဟ ဒါနဲ့ မင်းက ... ”

“  အမတို့ကို လာကြိုတာလေ၊ အမတို့လဲ ဒီကားနဲ့ပဲ လာတာ ”

“  ဟုတ်လား၊ ငါလဲ မတွေ့မိပါလား ”

ဒီတော့မှ အမ ကို လက်ညှိုးညွှန်ပြလိုက်တော့မှ အမက 

“  ဟာ ကိုနိုင်ဦး၊ တကားတည်းစီးလာတာ ကျွန်မ သတိမထားမိဘူး၊ ခုမှတွေ့ရတယ် ”

အမှန်က အမ အပျိုဘဝကတည်းက ကိုနိုင်ဦးကြီးက ကျိတ်ပိုးနေတာလေ၊ အမ လင်မရခင်က ကိုနိုင်ဦးက ကျွန်တော့်ကို ယောက်ဖ အမြဲ ခေါ်နေတာ။ ဒါကြောင့် အမက တကားတည်း အတူစီးလာပေမယ့် မသိယောင်ဆောင်လာတာနေမှာ။

“ အတော်ပဲ ကျွန်တော့်တူလေးနဲ့ အထုတ်တွေ ကိုနိုင်ဦး ဆိုင်ကယ်နဲ့ အိမ်ကို လမ်းကြုံထည့်ပေးလိုက်မယ် ”

“ အဟဲ ရပါတယ်ကွ ဖိုးကျော်ရ၊ မင်း အမ အထုတ်ထမ်းပြီး ငါခိုးခွင့်မရလိုက်ပေမယ့် အဟဲ အခု ဒီအထုတ်တွေရော ငါ့မတော်လိုက်ရတဲ့ ငါ့ဒူးမနာသားလေးရော ... အဟဲ...ကဲ လာ သား  ”

ဆိုပြီး မျက်နှာက ရူးနေသေး။ နောက်တော့ အထုတ်နှစ်ထုတ်နဲ့ တူလေးက သူ့ခါးဖက်ပြီး ပါသွားလေရဲ့။

“  ဟဲ့ ငကျော် ငါ့ဝိတ်နဲ့ နင့် ဆိုင်ကယ်ရပါ့မလား၊ငါ့ဝိတ်က များတယ်ဟ ”

“  ကဲပါ တက်မှာသာတက်စမ်းပါ အမရဲ့ ၊ မကျချင်ရင်၊ အားမနားနဲ့ ဖက်သာဖက်ထား ”

အမက နောက် ခွတက်လိုက်တယ်။ ဆိုင်ကယ်က အိခနဲ နိမ့်သွားသလိုပဲ။ ဆိုင်ကယ် စထွက်တာနဲ့ အမ ကိုယ်လုံး အိအိထွေးထွေး အထိအတွေ့က ကျော်ကြီး ကို ရင်တွေ တဒိန်း ဒိန်း ခုန်စေတယ်။ ခွပြီး အမက ခါးကို ဖက်ထားတော့ အမရင်ထွားထွားကြီးတွေက ကျော်ကြီး ကျောကို အိကနဲ့ အိကနဲ့၊ ရွာလည်တွေက အရင်ကလို မဟုတ်တော့ဘူး၊ ကွန်ကရစ်လမ်းတွေ ဖြစ်နေကြပြီ။

အိမ်ရောက်တော့ အမ ကို အမေက ဖက်ငိုတော့တာပဲ၊ အဖေကတော့ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ပါပဲ။ အဖေက စာဖတ်အား ကောင်းတော့ တော်ရုံ မီဒီယာတွေရဲ့ ဝါဒဖြန့်တာတွေ ၊ ဂျင်းထည့်တာတွေကို မယုံတက်ဘူး၊ အမေကသာ ဖေ့ဘုတ်တို့၊ ဘောမမီဒီယာတို့၊ နီပိန်း မီဒီယာ တို့ရဲ့ နှစ်ဖက်စလုံးက ဂျင်းသတင်းတွေမှန်မျှ အကုန်လိုက်ဖတ်ပြီး နေစရာနေရာ မရှိဖြစ်နေတာ။ ခုလဲ ကြည့်လေ။ အမရောက်လို့ ခဏနား ၊ ရေမိုးချိုး၊ ထမင်းစားပြီး တာနဲ့ အမေနဲ့ အမ ပြောလိုက်တဲ့ စကားတွေ ည (၁၀) နာရီထိ မပြီးတက်သေးဘူး၊ တညလုံးများ ပြောမလားမသိ၊ ဒါတောင့် အရင် ဖုန်းလိုင်းတွေ ကောင်းနေတုန်းက အမေနဲ့ အမ အမြဲ ဆက်နေကြ၊ နောက်ပိုင်း ဖုန်းလိုက်တွေ သိပ်မကောင်းတော့မှ တော်သွားတာ။ သူ့သား ထူးခန့်ကျာ်ကတော့ ဘေးမှာ တုန်းလုံး ပက်လက် အိပ်မောကျနေပြီ။ အမေကလဲ အရွယ်တင်ပါတယ်၊ အသက်က ခုမှ (၄၆) ၊ မပိန်မဝ၊ အသားအရည်က တင်းတင်းရင်းရင်းပဲ ရှိသေးတယ်။ နားထင်နားက ဆံစလေးတွေ ဖြူရုံက လွဲရင်ပေါ့။

..........................................................................

ဒီလိုနဲ့ အမလဲ အိမ်ရောက်ပြီး တပါတ်လောက် ရွာထဲ ရှောက်လည်၊ ထူးခန့်ကျော်ကလဲ အိမ်နီးချင်းကလေးတွေနဲ့ အသားကျပြီး ဆော့တာ အိမ်တောင် သိပ်မကပ်ချင်တော့ဘူး။ နှစ်ပတ်လောက် ရှိလာတော့ အမကလဲ ဒီအတိုင်း မနေတာတက်နဲ့ အိမ်ဆိုင်လေး ဖွင့်မယ်၊ ဈေးရောင်းမယ် ဆိုပြီး ပြင်ပါလေရော။ ကျော်ကြီးရွာက အိမ်ခြေများတယ်၊ မြို့နဲ့ နည်းနည်းလှမ်းတော့ အိမ်ဆိုင်တွေ ရှိပေမယ့် သူ့မိတ်နဲ့သူတော့ ရောင်းရတာပါပဲ။ ဒီတော့ အိမ်အောက်ထပ်ကို ရှေ့ဖက်အခြမ်း မျက်နှာစာကို ဖျက်ပြီး ဆိုင်ပုံဖြစ်အောင် ပြင်ရဆင်ရတာပေါ့။ ပစ္စည်းတွေ ထားဖို့ စင်တွေ ရိုက်ရ၊ အမတို့ သားအမိ နေဖို့ အထပ်သားနဲ့ အခန်းဖွဲ့ပေးရ နဲ့ အလုပ်တွေ ရှုပ်ကုန်တာပေါ့။

အမ ကိုယ်ခန္ဓာ ၀၀ကြီးနဲ့ ကျော်ကြီး တို့ အလုပ်တွေ လုပ်ကြရင်း တွန်းမိ၊ တိုက်မိ ကြတာပေါ့။ ကျော်ကြီးက မပိန်မပါး၊အသားလတ်လတ်၊အရပ်က သာမာန်ပါပဲ။ အမကလဲ အိမ်နေရင်း စပို့ရှပ် ပွပွကြီးတွေ ဝတ်ထားတယ်။ ဝတဲ့ဖက်ရောက်ပြီး ကိတ်နေတော့ သူရင်သားကြီးတွေက အင်္ကျီလည်ပေါက်ကနေ ပြူးကနဲ ဝင်းကနဲ၊ အလုပ်လုပ်နေချိန်ဆို ချွေးတွေထွက်တော့ ရင်းသားနေရာမှာ ချွေးတွေနဲ စိုပြီး အမရဲ့ ကိုယ်နံ့လေးနဲ့ ချွေးနံ့တို့က ကျော်ကြီးကို ရင်ခုန်နေပြန်ရော။ 

တခါတလေ ကျော်ကြီးက 

“  အမ နင်က ဒီထက်နဲနဲလေး ပိန်လိုက်ရင်  မေပန်းချီ နဲ့ တူသွားမှာ ”

“  အံမယ် ကိုယ့်အမ ကိုပြန်မြှောက်နေပြန်ပြီ၊ ဘာစားမလဲ ”

“  တကယ်ပြောတာ၊ ဝိတ်ချလိုက် ”

“  အေးဟယ်၊ ငါလဲ ကလေးတဖက်၊ ဆိုင်တဖက်နဲ့ ဘယ်အချိန်မှာ ဝိတ်ချနိုင်မှာလဲ ”

တစ်ညနေတော့ အိမ်မှာ အဲဒီနေ့က အိမ်မှာ ဘယ်သူမှ မရှိကြဘူး၊ ရွာတောင်ပိုင်းက အလှူအိမ်အကြိုရက်မှာ အဖေရော၊ အမေရော၊ တူတော်မောင်ရော သွားကူလုပ်နေကြတယ်။ အိမ်မှာ အစ်မနဲ့သူ  စင်လေးရိုက်နေရင်း မမှီမကမ်း ဖြစ်နေတော့ ထိုင်ခုံ ပေါ်တက် လှမ်းပြီးသံရိုက်နေချိန်ပေါ့၊ ဆိုင်ဆိုတာကလဲ စိတ်ကူးပေါက်တိုင် ဟိုဟာလေးထလုပ်၊ဒီဟာလေး ထလုပ် နဲ့ လက်စကို မသတ်နိုင်ဘူးလေ။ ဒါကလဲ ထုံးစံပါပဲ။ ခုံက တရုတ်ထုတ် ပလက်စတစ်ခုံ။ ဟောင်းနေပြီ။ ကော်က ကွာလတီ အတော်နည်းပြီး ကျွတ်ဆတ်နေပြီ။ ကျော်ကြီးဝိတ်ကိုတောင် မနိုင်ချင်တော့။ တန်းလေးရိုက်မလို့ သံလေး ၂ ချောင်း၊ပါးစပ်ထဲ ကိုက်ထားပြီး ရိုက်စရာတူကို ခါးထိုးထားတယ်။ အမကတော့ ဘေးနားမှာ ကုန်းကုန်းကွကွနဲ့ ဟိုဟာ ရွေ့ ၊ဒီဟာရွေ့ လုပ်နေတာပေါ့။ ကုန်းနေတဲ့ အမ ခါးက ထမိန်က လျော့တိ လျောရဲ နဲ့ဆိုတော့ အမ တင်ပါးဆိုင်ကြီးတွေကို မြင်ပြီး ကျော်ကြီးလီးက ခပ်တန်းတန်း မတောင့် တတောင် ဖြစ်နေတာ။

ဒါနဲ့ ပလက်စတစ် ခုံပေါ် တက်လိုက်တုန်း ကျော်ကြီးပုဆိုးစက ခုံစောင်းပေါ် ရောက်နေတာ မသိဘဲ အဲဒီအပေါ်ကို နင်းပြီး လှမ်းတက်လိုက်သလိုြ ဖစ်သွားတော့ ပုဆိုကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်သလို ဖြစ်သွားပြီး ခါးထိုးထားတဲ့ တူရော ပုဆိုးရော ပုံလျှက် ကျသွားတော့တယ်။ ညနေ ရေချိုးခါနီး အချိန်ဆိုတော့ အတွင်းခံကလဲ မဝတ်ထားမတော့  လီးကြီးက ရှေ့ကို ခပ်ကိုင်းကိုင်းကြီး ငေါထွက်နေတယ်။ လီးဒစ်ကြီးကလဲ ပြဲလန်လို့။

ဒါကို အမက အနီးအနားက လှမ်းကြည့်ပြီး ကြောင်နေတယ်။ လီးကြီးက အကြီးကြီးလေ၊ အရှည်ကလဲ (၆) လက်မလောက် ရှိမယ်။

“  အို ...ဟဲ့  ”

ကျော်ကြီးလဲ ပါးစပ်ထဲကိုက်ထားတဲ့ သံကိုပါ ထွေးထုတ်ပြီး 

“  အမ ငါ့ကိုကူဦးလေ ”

ဆိုတော့ အမကလဲ ကပြာကသီ သူ့ဆီထအလာ၊ ဖြစ်ချင်တော့ အဲဒီအချိန် ဆွေးနေတဲ့ ပလက်စတစ်ခုံက ဂျွတ်ကနဲ့ အသံမြည်ပြီး ကျိုးအကျ၊ အမကလဲ သူ့ရှေ့နားအရောက် အမပေါ်ကို ယိုင်ပြီး ကျသွားတော့တယ်။ အမလဲ ဘုမသိ ဘမသိ ကျွန်တော်ကိုယ်လုံးကို ဖက်ထားမိလျှက်ကြီး ပေါ့။ ကံကောင်းတာက အနီးအနားမှာ ဆိုင်တည်ခင်းဖို့ ပုံထားတဲ့ ဆန်အိတ်နဲ့ ၊ပဲအိတ်၊ ကုန်ခြောက် အိပ်တွေပေါ် ကျသွားတယ်။ အထိမနာကြဘူး။ အမက အိတ်တွေအပေါ် ပက်လက် ကျော်ကြီးက အပေါ်ဖက်က ဖက်လျှက်သားကြီး။

အဲဒီအချိန် ကျော်ကြီးလီးက အမအဖုတ်တည့်တည့်နေရာကို ထောက်လျက်သား ကွက်တိကျသွားတော့တယ်။ ဒီတော့ အမတွေ ဘာတွေ စောက်လိုက်ကန်းဆိုး မသိတဲ့ ကိုရွှေလီးက ဖျောင်းကနဲ့ အစွမ်းကုန် ထတောင်လာပါလေရော၊ အမမျက်နှာကို ကြည့်လိုက်တော့ မျက်လုံးလေး မှေးစင်းနေတယ်။  

အမလဲ ကျော်ကြီးလီးရဲ့ အတွေ့အထိကြောင့် အိမ်ထောင်သည်ပီပီ အဖုတ်လာထောက်နေမှတော့ အသက်ရှုသံတွေ မြန်လာကာ ဖီးလ်တက်လာပုံပဲ။ အမစောက်ဖုတ်ကလဲ စောက်ဖုတ်သဘာဝအတိုင်း အလိုးခံထားဖူးတော့ စောက်ရည်တွေက စိမ့်ကနဲ စိုလာတာပေါ့။ ခန္ဓာကိုယ် တစ်ခုလုံး ရမ္မက်သွေးတွေ ဆူဝေလာပြီး ကျော်ကြီးခါးကို ဖက်ထားလျှက်ကို မဖြုတ်မိဘူး။

ကျော်ကြီးလဲ အမ မရုန်းမဖယ်တော့ တစ်ကိုယ်လုံး ရမ္မက်သွေးတွေ ဆူဝေပွတ်လာပြီး အမ နှုတ်ခမ်းကို လှမ်းစုပ်ဖိကပ်လိုက်တော့တယ်။ အမကလဲ ပြန်လည်တုန့်ပြန်လာတယ်။ ဒါတင်မက ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကလဲ အလိုလိုကားသွားပြီး ထမိန်ကတိုတို ဝတ်ထားတာမို့ ကျော်ကြီးခါးကို သူ့ဒူးတွေနဲ့ ချိတ်ခွလာကြတယ်။

ဒါနဲ့ ကျော်ကြီးလဲ ကျွတ်လုလု ဖြစ်နေတဲ့ အမ ခါးက ထမီကို ဆွဲချွတ်မလို လုပ်လိုက်တော့ အမက သတိဝင်လာပြီး ကျွန်တော့် ရင်ဘက်ကို တွန်းကာ

“  အို မောင်လေး ငကျော် အမတို့ က မောင်နှမတွေ မှားမိကြတော့မလို့ ”

ဒီတော့မှ ကျော်ကြီးလဲ အမကိုယ်က ပြန်အခွါ လီးကြီးက ဒစ်ထိပ်မှာ ရည်ကြည်လေးတွေတောင် သီနေပြီ။

ခပ်မက်မက်ဖြစ်သွားတဲ့ ကျော်ကြီးလီးကြီးကို အမက ကြည့်နေရင်း

“  ဟွန်း လူပျိုလီးတဲ့ ခွီး  ”

“  ဘာလိုလဲ ဟင်  အမ ” ”

“  သိဘူး ”

ဆိုပြီး ရှက်ပြုံးလေးနဲ့ ထပြီး ထမိန်ပြန်ဝတ်ကာ သူနေတဲ့ အခန်းထဲပြန်ဝင်သွားတော့ အမဖင်မှာ စောက်ရည်ကွက်ကြီးမှ နည်းတာကြီး မဟုတ်ဘူး

 အမလဲ လင်နဲ့ ဝေးပြီး လီးငတ်နေတော့ အတော် ခံစားသွားရလိမ့်မယ်။ ခုည သွားချောင်းလို့ကတော့ သေချာတယ်။ ဒီဂျေပွတ်နေမှာပဲ။ ကျော်ကြီးလည်း ဘာထူးလဲ။

အဲဒီည  ထုံးစံအတိုင်း နေ့လည်က အမရဲ့ အထိအတွေ့ကို စဉ်းစားလိုက်တိုင်း လီးက ချိုးနှိမ်မရအောင် တောင်တောင်ထလာတော့ ငါးဦးကော်မတီနဲ့ လက်သမားလုပ်လိုက်ရတော့တယ် ။ ကောင်း...တာ ။

......................................................

အိမ်ရဲ့ အာက်ထပ်မှာ ကျော်ကြီးက တခန်း၊ အမတို့ သားအမိက တစ်ခန်း၊ အဖေနဲ့ အမေက အပေါ်ထပ်မှာပဲနေတယ်။ အဖေနဲ့ အမေက ရပ်ထဲ ရွာထဲ လူမှုရေးတွေမှာ အားတက်သရော ရှိတော့ အိမ်လဲ သိပ်မကပ်ပါဘူး၊ အမေဆို ခုမှ သူ့မြေးလက်ကို ဆွဲပြီး အိမ်လည်လို့ကောင်းနေတော့တာပေါ့။ သူ့မြေးက အသွက် ဆိုတော့ အဖွားရဲ့ အချစ်တော်ဖြစ်နေတာပေါ့။

ကျော်ကြီးနဲ့ အမ က အနေဝေးတယ်၊ ကျော်ကြီးက ငယ်ငယ်ကတည်းက ရန်ကုန်မှာပဲ အနေများတာ၊ ခုတောင် သူငယ်ချင်းနဲ့ ဖွင့်ထားတဲ့ ဖုန်းပြင်ဆိုင်ပိတ်လိုက်လို့ အိမ်ပြန်ရောက်နေတာ။ သူလဲ ကိုရီးယား ထွက်နိုင်ဖို့ ကြိုးစားနေရင်းပေါ့။

နောက်တော့ အမလဲ ဆိုင်ဖွင့်၊ ဈေးရောင်း၊ အမရဲ့ ဈေးရောင်းပညာရော၊ အပြောအဆို၊ ပေါင်းသင်းဆက်ဆံရေးရောကြောင့် ရောင်းကောင်းတယ်။ တူတော်မောင် ထူးခန့်ကျော် လဲ ကျောင် းစ,တက်နေပြီ။

ကျော်ကြီးကတော့ ရန်ကုန်မကြာမကြာသွားလိုက်၊ အမကို ဆိုင်ကူလိုက်ပေါ့။ အိမ်မှာပြန်အောင်းနေလိုက်ပေါ့။ အဖေနဲ့ အမေကလဲ ခုမှ လွတ်လွတ်လပ်လပ် လည်နိုင် ပတ်နိုင်သွားတာ။ မအေးချမ်းတဲ့ ဒေသတွေရှောင်ပြီး အေးချမ်းတဲ့နေရာတွေဆို ဘုရားဖူးဆိုလဲ သွားလိုက်တာပဲ။ အလှူဆိုလဲ သွားလိုက်တာပဲ။ တခါတလေ ထူးခန့်ကျော်လဲ ပါသွားတက်တယ်။

တရက်တော့ ဟိုဖက်ရွာက အမေ့အမျိုးတစ်ယောက် နာရေးရှိတော့ အိမ်မှာကျော်ကြီးတို့ မောင်နှမနှစ်ယောက်ပဲ ကျန်ခဲ့တယ်။ အမ ကလေးလဲ ပါသွားတယ်။ ည အိပ်ကြမယ်တဲ့။

ဆိုင်လူပါးတဲ့ အချိန်ဆို အမနဲ့ စကားတွေ ဖောင်ဖွဲ့ပေါ့။ သူလင်ရွာဘက်ကအကြောင်းရော၊အခြား အကြောင်းတွေရော၊ သတင်းစုံ၊ အတင်းစုံပေါ့။ ဆိုင်ဆိုတာက လူစုံ၊ဝင်ထွက်ကြတဲ့ အရပ်ဆိုတော့ ရွာထဲက အပျို၊လူပျိုတွေအကြောင်း၊ လင်မယားတွေ အကြောင်း၊ သာရေး၊နာရေးတွေအကြောင်းပေါ့။  မကြားချင်လဲ အခမဲ့ သတင်းဖြန့်သူတွေကြောင့် ကြားနေရတာပါပဲ။ ကျော်ကြီး အမက ဆိုင်ပါးဝနေတော့ ပြဿနာတော့ မတက်ပါဘူး။ 

တချို့ ဈေးဆိုင်တွေက ဆိုင်ထိုင်နေရင်း ကြားရသမျှ ကို ကိုယ်သိကိုယ့်ရင်ထဲ မထားဘဲ နောက်တယောက်ကို လက်ဆင့်ကမ်း ပြန်ပြောမိတော့ ဆိုင်ရှေ့ ထမိန်စွန်တောင်စွဲပြီး လာရန်တွေ့ကြတာတွေ ၊ လာဆဲဆိုကြတာတွေ ဖြစ်ကုန်ကြရော။ မြေပြင်မှာက အွန်လိုင်းလိုမဟုတ်ဘူး။ ကိုယ်ပြောထားရင် ပြဿနာက ကိုယ့်ဆီပဲ ပြန်ရောက်တာ။ အွန်လိုင်းလို အကောင့်တုနဲ့ ရေးချင်ရာရေး လို့ ရတာမှ မဟုတ်တာ။ ဒီတော့ ရန်တွေဖြစ်ကြ၊ မိတ်တွေပျက်ကြပေါ့။

အမနဲ့ အဲလိုတွေပြောရင်း အွန်လိုင်းက အဖော် အချွတ်တွေကြောင့် လင်မယားကွဲကြတာတွေ၊ အရှက်ရတာတွေပါ ပြောဖြစ်ကြရော။အထူးသဖြင့် မင်းသမီး၊မင်းသားအကြောင်းတွေပေါ့၊ ကျော်ကြီးက  အမကို

“  အမကလဲ ကျွန်တော်တို့ ဖုန်းပြင်ဆိုင်တွေဆို အဲဒါတွေ မမြင်ချင် အဆုံး၊ ကိုယ်ဖုန်းနဲ့ကိုယ် အပြင်းပြေ ရိုက်ထားတာတွေက ဖုန်းလဲ ပျက်ရော ဆိုင်ကိုရောက်လာတာပဲ၊ တချို့ကလဲ အဲဒါတွေ ဖျက်ထားပြီးပြီ ဆိုပြီး စိတ်ချလက်ချ ဆိုင်လာအပ်ကြ၊ထားခဲ့ကြတာလေ။ တကယ်တော့ နားလည်သူတွေက ဘယ်လောက်ဖျက်ထား ဖျက်ထား ပြန်ရှာတက်တယ်လေ။ အများစုက ဖုန်းပြင်ဆိုင်တွေက စပြီးပြန့်ကြတာပဲလေ..၊ တချို့ မိုတယ်၊ဟိုတယ်တွေလည်း ယုတ်မာပြီး Spy cam တက်ထားပြီး အကောင့်တုနဲ့ ဆက်သွယ်ပြီး ငွေညှစ်တာလဲ ရှိသေးတယ် ”

အဲလိုလဲ ပြောလိုက်ရော အမလဲ မျက်နှာပျက်သွားပြီး

“  ဟင် ဟုတ်လား ”

“  တချို့ ဆို အမကလဲ ရိုက်ထားတာ ငါတို့နှစ်ယောက်ထဲ သိတာပဲ ဆိုပြီး နောက်တော့ အွန်လိုင်းပေါ်လဲ ရောက်ရော ၊ သမီးရည်းစား၊ လင်မယား ထသတ်ကြတော့တာပဲလေ ခိခိ  ..၊ အွန်လိုင်းဆိုတာက ကောင်းကျိုးရှိသလို၊ နည်းပညာအသိ အားနည်းရင် စောက်ရှက်တွေ ဗြန်းဗြန်းကွဲတာမျိုးလေ၊ တချို့ အွန်လိုင်းမှာ ရည်းစားဖြစ်ပြီး ပြကြ၊ပွတ်ပြ၊ထုပြကြတာတွေ တဖက်က ဖမ်းထားပြီး ပြန့်ကုန်တော့ ငါတို့ပါ ကြည့်ရတာပေါ့...အဟား ဟား ”

“  ဖျက်တိုင်း မပျက်ဘူးပေါ့ ငကျော် ”

“  မပျက်ပါဘူး ”

“  ဘာလဲ အမဖုန်းထဲမှာ ရှိလို့လား ”

“  ဟီး ရှိတာပေါ့ဟ ငါ့ပုံတွေရော၊ နင့်ယောက်ဖပုံတွေရော၊ နင့်ယောက်ဖနဲ့ငါနဲ့ သူ့မလေးသွားခါနီး အမှတ်တရ အလွမ်းပြေ ကြည့်ရအောင် ဆိုပြီး ကဲထားတာတွေရော ရှိတာပေါ့၊ ခုလိုဝေးနေချိန် ပြန်ကြည့်ရအောင်လေ၊ ခိခိ၊ ငါတို့မိန်းကလေးတွေက နင်တို့လို အပြင်မှာ ကလပ်သွား၊ဖန်စားလို့ ရတာမဟုတ်ဘူးလေ၊ ငါက ဆိုင်ပဲ ထိုင်နေရတော့ ဖုန်လေးပဲ အဖော်ပြုရတာ.... ခ်ခ် ”

အမ က ပြောရင်း စိတ်တွေထလာပုံရတယ်၊ ကျော်ကြီးလဲ စချင်တာနဲ့

“  ဒါဆို အမလဲ ဒီဂျေ သမားပေါ့ ဟားဟား ”

“  ကောင်စုတ် ဆိုပြီး ကျော်ကြီးခါးကို ထုပါလေရေ ”

“  အမကလဲ ရှက်နေရသေး၊ လင်ရလို့ ခလေးတောင် ကျောင်းတက်နေပြီ ”

“  ဟဲ့ ဒါမျိုးက သိသာသိစေ၊ မမြင်စေနဲ့ကိစ္စဟဲ့ ”

“  ဟုတ်တယ်ဟ၊ အဖေနဲ့ အမေတောင် ဒီကိစ္စမလုပ်ခဲ့ရင် ငါတို့လူဖြစ်လာမှာမဟုတ်ဘူးလေ၊ ဒါပေမယ့် ခုခေတ်က ဖုန်းခေတ်လေ၊ ဖုန်းတွေ ပေါ်လာတော့ မဆန်းတော့ပါဘူး အမရယ်၊ ကိုယ့်အဖေ၊ အမေ လုပ်နေတာကိုပါ ဖုန်းနဲ့ခိုးရိုက်တာ၊ ကိုယ့်အမ ရေချိုးနေတာရော၊ ဘေးအိမ်က ရေချိုးနေတာတွေရော ခိုးရိုက်တာတွေ ရှိနေပြီလေ၊ အမသတိထားမိလား၊ အခုဆို အမေတောင် အရင်ကလို အပြင်မှာ ရင်လျားနဲ့ မချိုးတော့ဘူးလေ၊ ရေချိုးခန်းနဲ့ ဘာနဲ့ ဟားဟား ”

အဲလိုလေးတွေ ပြောကြရင်း အမနဲ့ ပိုမို ပွင့်လင်းလာကြတယ်၊ အမလဲ အဲလိုလေးတွေပြောနေရင်း ဖီးလ်တွေတက်နေတာ သာယာနေတာ သိသာတယ်။ ထိုင်ပြောနေရာက ဈေးဝယ်လာလို့ ထရောင်းရင် ဖင်မှာ ကွက်ကွက်နေတာ ကျော်ကြီးသိတာပေါ့။

...........................................

တရက်တော့ အမက 

“  ဟဲ့ ငကျော် ငါဖုနးဘာဖြစ်လဲ မသိဘူး၊ အတော်လေးနေတယ်၊ ကြည့်ပေးပါဦးဟာ ”

“  အဟဲ အမကလဲ ဆိုင်ပြကြည့်လေ ”

“  အဟီး နင်ပြောပြာထားလို့ ငါဘယ်လိုပြရဲမလဲ ဟ၊တော်ကြာ အကိတ်မမကြီးရဲ့ HD ဆိုပြီး ပြန့်သွားမှ  ”

“  ငါ့တော့ စိတ်ချတယ်ပေါ့

“  သြော် နင့်မှ စိတ်မချရင်၊ ဘယ်သူ့စိတ်ချရမလဲဟ ၊ ငါ့ဟာတွေ ပြန့်ရင် နင်လဲ စောက်ရှက်ကွဲမှာပေါ့ ဟဲ့ ”

“  စတာပါ အမကလဲ၊ ည ဆိုင်သိမ်းတော့ ကြည့်ပေးမယ်၊ အခန်းထဲလာခဲ့ပေါ့ ”

“  အေး အေး ”

ညဖက်ဆိုင်သိမ်းပြီးချိန်ကျတော့ အမလဲ ကျွန်တော့် အခန်းထဲရောက်လာရော၊ ကျွန်တော့် အခန်းကလဲ လူပျိုခန်းကိုး၊ ရှုပ်ပွနေတာပဲ၊ စိတ်ပါလို့ ထုပြီးရင်လဲ အိပ်ယာထဲမှာပဲ ဆိုတော့ အမက အခန်းထဲ ဝင်လာလာချင်းပဲ  

“  ငကျော် နင့်အခန်းကလဲ ဝင်လိုက်တာနဲ့ လူပျိုနံ့ကို မွှန်နေတာပဲ  ”

“  အဟီး လူပျိုပါဆိုနေမှ ”

“  တော်ပါ လူပျိုမိုလို့ပဲ ၊ ဟိုတခါ ခုံကျိုးတုန်းကများ အဟီး ”

အမကတော့ မျက်နှာဝိုင်းဝိုင်းလေးမှာရော၊ လက်မောင်းတွေမှာရော၊ ရင်ညွှန့်လေးမှာရော သနားခါး အဖွေးသားနဲ့၊ မွှေးကြိုင်နေတာပဲ။ သနပ်ခါးနံ့ရော၊ ခပ်သင်းသင်း ကိုယ်လိမ်းပေါင်ဒါနံ့လေးရော၊ ကျော်ကြီးတောင် နှာခေါင်းယားကျိကျိဖြစ်လာတယ်။ ညအိပ်ဝတ် ဂါဝန်ပွပွကြီးကြီးအောက်မှာ ပြည့်တင်းထွားကြိုင်းတဲ့ မမရဲ့ နို့ကြီးတွေ ဖင်လုံးကြီးတွေက တလုံးတခဲကြီး၊ ဒီတော့ ကျော်ကြီးရင်ကို ရမ္မက်လှိုင်းတွေက တဝုန်းဝုန်း ရိုက်ခက်လာတော့တာပေါ့။

ကျွန်တော်လဲ လပ်တော့ကို ပါဝါဖွင့်ထားပြီး၊ 

“  အမ လာ..ထိုင်၊ ဒီမှာ  ”

ပြောပြောဆိုဆို ကုတင်ခြေရင်းက ကွန်ပျူတာ စားပွဲမှာ ထိုင်ခိုင်းလိုက်တယ်။ ထိုင်ခုံကလဲ ပလက်စတစ်ခုံ၊ ခြေတံရှည်လေးတွေ ၂ လုံး၊ ဒါကလဲ မကြာမကြာရွာထဲ ကဖုန်းပျက်သူတွေ ကျော်ကြီး ပြင်တက်မှန်းသိလို့ ခုံအပို တစ်လုံးဆောင်ထားရတာ။ 

“  ကွန်ပျူတာက လိုလို့လား ”

“  တခါတလေ လိုတာပေါ့၊ ဖုန်းထဲ မရှိမဖြစ်လိုအပ်တဲ့ ဖိုင်တွေ ဖျက်မိရင် ပြန်ပြီး ရီစတိုး လုပ်ဖို့လိုတယ်လေ၊ အံမယ် ခုမှ ရှက်နေ၊ ရိုက်ချင်တာတွေ ရိုက်ထားပြီးမှ ဟွန်း ”

ကျော်ကြီးလဲ အမနဲ့ စားပွဲရှေ့ အတူတူကပ်ထိုင်လိုက်တယ်၊ အမအသားက နူးညံ့အိနွေးနေတာပဲ။ အမဆီကလဲ သက်ပြင်းချသံကြီး ကြားလိုက်ရတယ်။ အဲဒါနဲ့ ဖုန်းကိုဖွင့်စစ်ကြည့်တော့ ကျော်ကြီးထင်တဲ့ အတိုင်းပါပဲ၊ ဖုန်းထဲက မန်မိုရီတွေ ပြည့်နေတာတွေ ရှင်းထုတ်ပြီး ၊ ရီစတိုး လုပ်စရာရှိတာတွေ ရှင်းလိုက်တော့ ဖုန်းကအတော်ပေါ့သွားတော့တယ်။

“  အမ ဖုန်းတော့ အတော်ပေါ့သွားပြီ၊ ဆိုဒ်တစ်ခုက ဗိုင်းရပ်ဝင်နေတာ ရှိတယ်။ လပ်တော့နဲ့ ချိတ်ပြီး ရှင်းရမယ်၊ အမလဲ ဗဟုသုတရအောင် ထိုင်ကြည့်နေပေါ့ ”

“  အင်းပါ ”

ဒါနဲ့ ကျော်ကြီးလဲ သူ့ဖုန်းနဲ့ ကိုက်ညီမယ့် ဗိုင်းရက်စ် သတ်တဲ့ အပရီကေရှင်းတွေ သိမ်းထားတဲ့ မန်မိုရီ အပြားကြီး လပ်တော့နဲ့ ချိတ်ပြီး ဖိုင်တွေထဲ လိုက်ရှာနေတာပေါ့။ဟော တွေ့ပါပြီ။ ဒါနဲ့ အမဝင်ထားတဲ့ ဆိုဒ်တွေ လိုက်ကြည့်တော့ အမက ဂျပန်အင်းစက်တစ်ကားဝင်ကြည့်ထားရာကနေ ဖြစ်နေတာကိုး၊

“  အမကလဲ အင်းစက်ကားကြီး ကြည့်တာပဲလား ”

“  အဟီး ဘာရယ်ဟုတ်ပါဘူး ဒီလိုပါပဲ  ”

သူမျက်နှာကြည့်လိုက်တော့ ရှက်နေသလိုပဲ။ကျော်ကြီး စိတ်ထဲ အမလဲ အင်းစက်ဖီးလ် သမားလားမသိ၊ ဟုတ်မယ်လေ၊ သူ့အနေနဲ့က ဆိုင်မှာပဲ အချိန်ကုန်နေရတော့ အိမ်မှာရှိတဲ့ ယောင်္ကျားတွေ အပေါ်ပဲ စာလိတ်နေချင် နေမှာပေါ့။ အဲဒါနဲ့ အဲဒီဗိုင်းရပ်ကို ရှင်းပြီး၊ အခြားဖိုင်တွေ လိုက်ကြည့်သလို ဘာလိုလိုနဲ့ အမဖုန်းထဲက ဟာတွေ ကူးထားလိုက်တယ်။

ကျွန်တော်လဲ ကျွန်တော့်ဖိုင်တွေထဲ ဟိုရှာဒီရှာ လုပ်နေရာက ကျော်ကြီး အခြားသူတွေ ဖုန်းလာပြင်စဉ်က ကိုယ်ကြိုက်လို့ ကူးထားလိုက်တဲ့ ကိုယ်တိုင်ရိုက် ဟုမ်းမိတ် မှတ်တမ်းတင်ဖိုင်လေးကို အမှတ်မထင် ကလစ်မိတော့ မူဗီက ဘွားကနဲ့ တက်လာပါရော...၊ကျော်ကြီးလဲ ကပြာကသီ ပြန်ပိတ်ပေမယ့် အမက မြင်ဖြစ်အောင် မြင်သွားပါလေရော။

“  ဟဲ့ ငကျော် နင့်လက်က မြန်ထှာ၊ ဘာကြီးလဲဟ ၊ ငါလဲ စိတ်ဝင်စားလို့ ”

“  ကြည့်ရဲလို့လား ”

“  နင်ကများ၊ ငါက ယောင်္ကျားရလို့ ကလေးတောင်ကျောင်းတက်နေပြီ ”

ကျော်ကြီးစိတ်ထဲ မိန်းမတွေများ၊ သူတို့ကြည့်ချင်ရင် အကြောင်းပြချက်က မြန်ထှာ၊ ကျော်ကြီးပြောဖူးတဲ့စကားနဲ့ ပြန်အချည်ခံရပါရော။ ဒါနဲ့ ကျော်ကြီးလဲ ပြန်ဖွင့်ပြရတာပေါ့။

“  အမ နင် ပါးစပ်တော့လုံပစေနော် ”

“  သြော် နင်ကလဲ ဘာမိုလို့လဲ ”

“  ကြည့်ကြည့်ပေါ့ ”

ဟော တွေ့ပါပြီ။ အမ ပါးစပ်က ဟယ် ဆိုပြီး ထအော်တာ။ အသံထွက်လာလို့ အမ ပါးစပ်ကို ယောင်ပြီး လှမ်းပိတ်လိုက်ရတယ်၊ အမှန်က အိမ်ထဲမှာ ညဘက် နှစ်ယောက်ထဲ ဘယ်သူမှ မရှိပါဘူး၊ အမက ပါးစပ်လှမ်းပိတ်လိုက်တဲ့ လက်ကို ဖယ်လိုက်တော့ ကျော်ကြီးလက်က အမ ပုခုံးပေါ် မသိမသာ တင်ထားလိုက်တယ်။ အမက ဘာမှမပြော မူဗီဖိုင်ကိုသာ စိတ်ပါလက်ပါကြည့်နေတယ်။ 

အမ အံသြမယ်ဆိုလဲ အံ့သြစရာပဲလေ။ ခပ်တောင့်တောင့် မိန်းမတယောက်က ပေါင်ကားထားပြီး ယောင်္ကျားတစ်ယောက်က အားပါးတရ လိုးနေတဲ့ဖိုင်လေ။ စောက်မွှေးထူထူ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ လီးကြီးဝင်ထွက်နေတာ အနီးကပ် ရိုက်ထားတာ၊ နေ့ခင်းဘက်ကြီး ရိုက်ထားတော့ ရှင်းနေတာာပဲ၊ တဗွက်ဗွက်နဲ့ တစွက်စွက်နဲ့ အသံတွေပါ ထွက်နေတာ။ အောက်က မိန်းမကလဲ ကော့ကော့ခံနေတာ၊ မျက်နှာမပါအောင် ကြိုးစားရိုက်ပေမယ့် လက်က မငြိမ်တော့ လှစ်ကနဲ့ အောက်က ခံနေတဲ့ မိန်းမ မျက်နှာပေါ်သွားတော့ အမ ထအော်တာ။ ခြေရင်း နှစ်အိမ်ကျော်က အပျိုကြီး မချိုမာဦးလေ။ ဖိုင်က တမိနစ်ကျော် ပဲဆိုတော့ ရပ်သွားရော။

ဒါနဲ့ အမက 

“  အပျိုကြီး မချိုမာကြီးနော် ၊ ဘယ်သူနဲ့ ခံနေတာလဲ ၊ အဆက်ရှိသေးလား ”

အမက သိချင်နေတာနဲ့ ကျော်ကြီးဈေးကိုင်ပြီလေ။

“  အဟဲ အပေး အယူလေး လုပ်မယ် ”

“  ဘာ အပေးအယူလဲ ”

“  အမနဲ့ အမယောင်္ကျား လုပ်နေတဲ့ ဖိုင်ပြလေ ”

“  အေး  ”

အမှန်က သူ့ဖုန်းလပ်တော့နဲ့ စချိတ်လိုက်ကတည်းက အော်တို ကူးပြီးသား။ ခုတော့ အတူတူကြည့်ရတော့မယ်။ ဒါနဲ့ မသိယောင်ဆောင်ပြီး၊ ဘယ်ဖိုင်ထဲလဲ ။ ဖိုင်တွေ မောက်နဲ့ လိုက်ထောက်ရင်း တွေ့တော့

“  အဲ ဖိုင် ၊ တဖိုင်ပဲကြည့်နော် ”

“  အေးပါ ”

ဒါနဲ့ အစဆုံး တဖိုင်ကိုဖွင့်လိုက်တော့ အမ မျက်နှာက ရဲနေတာပဲ။ ကျော်ကြီးလဲ ကြည့်နေရင်း အမ ပုခုံးကို တင်းနေအောင် ဖက်ထားလိုက်တယ်၊ ပေါ်လာပါပြီ။ အမက ပက်လက်၊အံ့မယ် အောက်က ခေါင်းအုံးလေးတောင် ခုထားသေးတယ်။ အဖုတ်ကြီးက ဖောင်းပြီး၊ ခပ်စေ့စေ့တင်းတင်းလေး၊ အတော်လှတယ်၊ ကြွက်နားရွက်တွေ ဘာတွေထွက်မနေဘူး။ အမွှေးတွေတော့ မရှိဘူး၊ နောက်တော့ ယောက်ဖလီးကြီးက အဖုတ်ဝနားမှာ ရမ်းနေတယ်၊ သာမန်ပါပဲ၊ ငါးလက်မကျော်လောက်ပဲ။ နောက် တော့ လီဒစ်ကြီးတေ့ပြီး စထည့်လိုက်တော့ ယောက်ဖလက် တဖက်က ဖုန်းကိုင်ထားတော့ အပေါက်ကသိပ်မတည့်ချင်ဘူး၊ ဒါနဲ့ အမလဲ သူ့လက်နဲ့ ကိုင်ပြီး လီးဒစ်ကို အကွဲကြောင်း တလျောက် ခဏ ပွတ်ဆွဲနေတယ်၊၊ ပြီးမှ အဖုတ်ဝထဲ တေ့ပေးလိုက်တော့ ယောက်ဖလဲ နဲနဲဖိလိုက်တာနဲ့ တဝက်လောက် လျှေကနဲ ဝင်သွားတယ်။

အဲအချိန် ကျော်ကြီးလက် က အမရဲ့ နို့တွေကို ဆုပ်နယ်နေပါပြီ၊အိစက်ပြီး ဝါဂွမ်းစိုင်လို နူးညံ့နေတာပဲ။  အမကလဲ ဘာမှမပြောဘူး၊ သူလင့်လိုးနေတာကို သတိရပြီး မခံရတာလဲ ကြာတော့ သူ့စိတ်ထဲ သူ့ဘေးနားက ကျော်ကြီးကို သူ့လင်ထင်သွားလားမသိ။ ခေါင်းလေး ကျော်ကြီး ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝှေ့လာပြီး သူ့ရဲ့ လက်ဖောင်းဖောင်း အိအိလေးတွေက ကျော်ကြီးပေါင်ကြားထဲ ရောက်လာပြီး ကျော်ကြီး လီးတန်ကြီးကို လာဆုပ်နှယ်နေပါပြီ။ ကျော်ကြီးလဲ ဇိမ်ပေါ့။ ဟော မကြာပါဘူး။ ယောက်ဖ ပြီးသွားပြီ၊ သုံးမိနစ်လောက်ပဲ၊ လီးကို မချွတ်သေးပဲ ငြိမ်နေတယ်။ အဲဒီအချိန် အမ အဖုတ် က လှုပ်စိလှုပ်စိနဲ့ ယောက်ဖလီးကို ညှစ်နေတာ ကျော်ကြီးလီးလဲ အမလက်ထဲကနေ ထောင်းကနဲ ပိုတင်းသွားတယ်။ အမကလဲ လီးကို ပိုတင်းတင်းကြီး  ဆုပ်ညှစ်လိုက်တယ်။ နောက်တော့ ယောက်ဖလီးလဲ  အဖုတ်အပြင်လဲရောက်ရော ယောက်ဖသုတ်ရည်တွေရော အမ စောက်ရည်တွေရော လျှံကျလာတော့တယ်။

အဲ ဒီ အချိန် မီးက ဖြတ်ကနဲ့ ပျက်သွားရော။နှစ်ယောက်လုံး အသိဝင်လာပြီး မမလဲ လီးကို လက်ကလွှတ် ရင်ခွင်ထဲကနေ ရုန်းထွက်လိုက်တယ်။ လပ်တော့ အလင်းရောင်အောက်မှာ မမမျက်နှာက အရမ်းလှနေတယ် ။ ကျော်ကြီးကပဲ စကာ

“  မီးက အရေးထဲ ပျက်ပြီ၊ လပ်တော့ ဘတ္ထရီက နဲနဲတော့ ခံသေးတယ် ”

“  ငကျော် ခုနက ဖိုင်အဆက်လေး လုပ်ပါဦး ဟ ”

ဒါနဲ့ ကျော်ကြီးလဲ အပျိုကြီး မချိုမာ ရဲ့ ဖိုင် ဆက်ဖွင့်တော့ ပေါ်လာပါပြီ။ ဖုန်းကို အိပ်ယာဘေး မှာ ထောင်ထားပြီး ချိန်ရိုက်ထားတော့ အပျိုကြီးကို လိုးတဲ့လူ မျက်နှာကိုလဲ မြင်ရရော

“  ဟယ် ကိုစိန်လှကြီး၊ မောင်နှမ အရင်းကြီး၊ မိုးကြိုးတွေ ပစ်တော့မှာပဲ၊ ငါက ရုပ်ရှင်တွေမှာပဲ ဘာမှမတော်သူတွေ တမင်သရုပ်ဆောင်ခိုင်းပြီး ရိုက်ပြနေတယ်ထင်တာ၊ သူ့မိန်းမနဲ့ ခလေးတွေ မသိဘူးလား မသိဘူး၊ သြော် သိပြီ၊ ဟိုတလောကပဲ သူ့မိန်းမရော ခလေးတွေရော ဟိုဘက်ရွာက သူဦးလေးဆုံးလို့ သွားကြတာ၊ အဲဒီအချိန် ဖြစ်မယ် ”

ဟုတ်ပါသည်။ မချိုမာက ဝန်ထမ်းတစ်ဦးပါ။ ကရင်ပြည်နယ်၊ ဖာပွန် ခရိုင်မှာ ဝန်းထမ်းတွေမနေရဘူးဆိုတော့ အကိုဖြစ်သူအိမ်မှာ လာပြန်နေတာ။ အပျိုကြီးပေါ့၊ အကိုဖြစ်သူက သမီးအပျိုအရွယ် ဆယ်တန်းအောင် တယောက်နဲ့အတူ ခလေးဝေးလွန်းတော့ (၅) နှစ်အရွယ် သားတစ်ယောက်ပဲ ရှိတယ်။

“  မပစ်လို့ပေါ့၊ မဟုတ်ရင် မိုးကြိုးပစ်ရင် နှစ်ယောက်လုံးသေနေပြီပေါ့၊ ကဲပါ ဆက်ကြည့် ”

ပြောလိုက်တော့ အမလဲ ကျော်ကြီး ပုခုန်းလေးကို မှီရင်း ရင်ခွင်ထဲပြန်ဝင်လာတယ်။လက်ကလဲ ကျော်ကြီးလီးကိုပုဆိုးထဲထိ ထိုးထည့်ပြီး လှမ်းဆုပ်ကိုင်ထားတယ်။ ကျော်ကြီးလဲ ရဲလာပြီး အမ အဖုတ်ကို ဂါဝန်ထဲလက်ထည့် အတွင်းခံထဲထိပါ လက်လျှိုပြီး အုပ်ကိုင်ထားလိုက်တယ်။ လင်မရှိတော့ စောက်မွှေးတွေ မရိတ်ဖြစ်ဖူးထင်တယ်။ စောက်မွှေးထူထူနဲ့ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးက အိစက်နေတာပဲ။  မူဗီထဲမှာတော့ ညီမအပျိုကြီး မချိုမာကို ခေါင်းအုံးပေါ် လက်ထောက်ထားခိုင်းပြီး ဖင်ထောင်ဝပ်ထားခိုင်းတယ်။ မချိုမာအိုးနဲ့ နို့တွေကလဲ အသက် (၄၀) လောက်သာ ပြောရတာ တင်းရင်း အယ်ထွက်နေတုန်းပဲ။ ဘာအဝတ်မှမရှိတော့ ရှင်းနေတာပဲ။ ကိုစိန်လှကတော့ သူ့နောက်က နေရာယူနေတယ်။ အဲအချိန် အမက 

“  ဟယ် သူ့လီးကြီးက အရှည်သား၊ နင့်ဟာနီးနီးပဲ  ”

ဆိုပြီး ကျော်ကြီး လီးကို ဖြေးဖြေးလေး ထုပေးနေတယ်၊ကျော်ကြီးလဲ ပုဆိုးကို ဘယ်အချိန် လျှောချမိမှန်းမသိ၊ ခုံအောက်မှာ ကွင်းလိုက်ပုံနေပြီ။ ဟော ကိုစိန်လှသူ့လီးကြီးသွင်းပါပြီ။ မချိုမာ ကားလေးကော့တက်သွားတယ်။ အဆုံးထိ ဝင်းသွားတော့မှ သူ့ညီမခါးကို ကိုင်ပြီး တစ်ချက်ချင်းဆောင့်ပါတယ်။ ဆောင့်လိုက်တိုင်းလဲ တင်ပါးကြီးတွေက တုန်တုန်ထနေပါတယ်။ အချက် (၃၀) လောက်ဆောင့်ပြီးတော့ ကိုစိန်လှ လီးကြီး ထုတ်လိုက်ပါတယ်။ လီးတန်ကြီးမှာ စောက်ရည်တွေနဲ့ ပြောင်လက်နေပါတယ်။ အပျိုကြီးက ရုတ်တရက်ထထိုင်ပြီး ကိုစိန်လှလီးကြီးကို ထစုပ်ပါတယ်။ မကြာပါဘူး လီးကြီးက တဆက်ဆက်တုန်ပြီးအပျိုကြီးပါးစပ်ထဲ ဝင်ကုန်ပါတယ်။ နှုတ်ခမ်းဒေါင့်ကလဲ သုတ်ရည်တချို့ စီးကျလာပါတယ်။ အဲဒီမှာညတင် မူဗီက ပြီးသွားပါတယ်။ 

မပြီးသေးတာက ကျော်ကြီးတို့နှစ်ယောက်ပါ။ အဲဒီအချိန် ကျွန်တော်လဲ အမရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို ခပ်ရှည်ရှည် ဆွဲစုပ်ပြီး လျှာနဲ့ အမ ပါးစပ်ထဲ လိုက်မွှေနေပါတယ်။ အမကလဲ ပြန်တုန့်ပြန်လို့ လျှာချင်း နှုတ်ခမ်းထဲမှာ ရစ်ပတ်နေပါတယ်။ ကျွန်တော်လဲ အမကိုယ်ကို ထိန်းပြီး အိပ်ယာဘက်ကို အနမ်းတွေ မခွါပဲ အသာအယာလှဲချလိုက်ပါတယ်။ အိပ်ယာပေါ်ရောက်တော့မှ အမ ညဝတ်ဂါဝန်ကို လှန်ပြီး  မမရဲ့ နို့တွေကို ဆုပ်နယ်နေပါပြီ။ ပါးစပ်ကို နှုတ်ခမ်းက ခွါလိုက်ပြီး နို့သီးခေါင်းထိပ်လေးတွေကို လျှာနဲ့ ဝေ့ဝှိုက် ကစားပေးလိုက်တော့ အမဆီက တဟင်းဟင်းနဲ့ ညည်းသံတွေထွက်လာပါပြီ။ နောက်တော့ အမ ဂါဝန်ကို အကုန်လုံးချွတ်လိုက်ပါတယ်။ အမကလဲ ကူညီပါတယ်။ ဝိုး ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်သွားတဲ့ အမရဲ့ ဖွင့်ထွားလှတဲ့ သဘာ၀ အလှတွေက ခြေရင်းဘက်က လပ်တော့ အလင်းရောင် အောက်မှာ အရမ်းလှနေပါတယ်။ ကျော်ကြီးလဲ အမလက်နှစ်ဖက်ကို မြှောက်လိုက်ပြီး ဂျိုင်းနေရာကို လျှာနဲ့ ယက်ပေးလိုက်ပါတယ်။

အမနဲ့  ချွေးနံံ့ခပ်ပြင်းပြင်းလေးရယ် ၊ ကိုယ်လိမ်းပေါင်ဒါနံ့လေးရယ်က ကျော်ကြီးစိတ်ကို ပိုမိုထန်စေပါတယ်။ အမဆီကလဲ တရှီးရှီးနဲ့ 

“  ငကျော်ရယ်..၊ အို မောင်လေးရယ် .. ရှီး .. ကျွတ် ”

ဆို ပြီး ကျော်ကြီးခေါင်းတွေကို တယုတယ ပွတ်ပေးနေပါတယ်။ နောက်တော့ ကျော်ကြီးလဲ ချက်၊ အဲဒီအောက်ပိုင်း ဆင်ဦးကင်းနဲ့ တူတဲ့  ဆီးခုံမို့မို့ပေါ်က စောက်ဖုတ်မွှေး ကြမ်းကြမ်း တွေကို အသာအယာဆွဲယူ ကစားပေးရင်း ကျန်လက်တဖက်ဖြင့် အမစောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းတလျှောက် ပွတ်ပေးနေပါတယ်။ စောက်ရည်တွေကတော့ အရမ်းပဲ စိုရွှဲနေပါပြီ။ အမ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားရှိ ကြွက်နားရွက်တွေက ခပ်သေးသေးဆိုတော့ ကြည့်ရတာ လှပါတယ်။ နောက်တော့ ကျော်ကြီးလဲ အကွဲကြောင်းထိပ်နားက စောက်စိဖုလေးကို လျှာလေးနဲ့ ဝှိုက်ကာ ကလိပေးလိုက်တော့ အမ ပေါင်ကြီးတွေက ကျော်ကြီးခေါင်းကို အားမာန်အပြည့်နဲ့ ညှစ်ထားကာ တင်ပါးနှစ်ဖက်လဲ အိပ်ယာထက်ကနေ တမိုက်လောက် ကြွပြီး ကျော်ကြီး မျက်နှာနဲ့ အတင်းလိုက်ကပ်နေပါတယ်။ ပါးစပ်ကလဲ 

“ အ အား ရှီး ကျွတ် အား အား ”

နဲ့ အော်ညည်းပြီး ခေါင်းနှစ်ဖက် ဘယ်ညာလူးရမ်းနေပါတယ်။ နောက်တော့ ကျော်ကြီးခေါင်းကို တွန်းပြီး အတင်း ထထိုင်လိုက်ပါတယ်။ ကျော်ကြီးတောင် လန့်သွားတယ်။ အမဘာများဖြစ်လဲပေါ့။ ကျော်ကြီး ကိုယ်လုံး ကို အတင်းဖက် အိပ်ယာပေါ် အတင်းဆွဲလှဲပြီး တွန်းလှဲလိုက်ပါတယ်။ ကျော်ကြီးပေါင်ကား ခေါင်းအပ်ပြီး ထောင်မက်နေတဲ့ ကျော်ကြီးလီးကို လက်နဲ့ တချက်နှစ်ချက် ထုပြီး ပါးစပ်နဲ့ ဒစ်ထိပ်ကို ငုံခဲလိုက်ပါတယ်။

“  အို ”

ဖျပ်ကနဲ အဲအချိန် မီးက ပြန်လာတယ်။ အမကလဲ လီးငုံလျက်က မျက်နှာကို ဆီးခုံမှာ အပ်လိုက်ပါတယ်။ ရုတ်တရက် ရှက်သွားပုံပဲ။ ဒါပေမယ် အိမ်ထောင်သည် ပီပီ ခဏပါပဲ။ ကျော်ကြီး လီးဒစ် အရစ်နောက်နားကို သူ့သွားလေးနဲ့ မနာအောင် ဖွဖွလေး ကိုက်ရင်း ဒစ်ထိပ်က အပေါက်လေးကို  လျှာနဲ့ ကလိတော့ ကျော်ကြီးလဲ ချက်ချင်း ဝဋ်ပြန်လည်တာပဲ ခါးကို ကော့တက်ပြီး အမ ခေါင်းကို ဆုတ်ကိုင်ထားရပါတယ်။

ဒီတော့မှ အမလဲ လီးကို လွှတ်လိုက်ကာ ဝဲကျနေတဲ့ ဆံပင်တွေကို ခါရမ်းလိုက်ပြီး ကျော်ကြီး လီးပေါ်ခွ နေရာယူပါတော့တယ်။ ကျော်ကြီးလီးက ကိုးဆယ် ဒီဂရီထောင်မတ်ပြီး ဒုံပျံကြီးအလားပေါ့။ အမလဲ လီးပေါ် ကုန်းကုန်းကွကွကြီး အနေအထားဖြင့် လက်နဲ့ လီးကို အသာအယာထိမ်းကိုင်ပြီး အဖုတ် အကွဲကြောင်း တလျှောက် ပွတ်ဆွဲလိုက်ပြီးမှ စောက်ဖုတ်ဝမှာ တေ့ပြီးဖိ လိုက်တော့တယ်။

“  အစ်  အဟား ”

ဒီတခါအော်ရတာက ကျော်ကြီးပါ။စောက်ရည်တွေနဲ့ ရွှဲပြီးစိုစွတ်နေပေမယ့် ခလေးတယောက် အမေသာဆိုတယ်။ အမအဖုတ်ရဲ့ တပ်ကြပ်တဲ့ အထိအတွေ့က ဒစ်တစ်ခုလုံးကို နွေးထွေးစွာ စုပ်ညှစ်ထားပါတယ်။ အမလဲ ပါးပ်လေး ဟပြီး အသက်ပြင်းပြင်းရှုနေပါတယ်။ ဝိုး ကောင်းလိုက်တဲ့ အရသာ။ နောက်တော့ အမလဲ သူ့ဝိတ်အားနဲ့ ထပ်ဖိလိုက်တော့ လီးတန်တဝက်လောက် နွေးထွေးစွာ တအိအိနဲ့ ကျွံကျသွားပါတော့တယ်။ 

“  အား .. ရှီး ကောင်းလိုက်တာ မမရယ် ”

အမအဖုတ်အတွင်းကလဲ ဝင်နေသမျှ လောက်ကို နွေးထွေးစွာစုပ်မြို လွှမ်းခြုံပေးထားပါတယ်။ နှုးညံ့တဲ့ အတွင်းသားတွေနဲ့  လွှမ်းခြုံရစ်ပတ်ခံထားရတဲ့ လီးတန်ရဲ့ ကာမအာရုံကြောထဲရှိ သွေးတို့က တဒုတ်ဒုတ်နဲ့ ရုန်းကန်နေပါတယ်။ ကျော်ကြီးလဲ မနေနိုင်တော့နဲ့ အောက်ကနေ ခါးအားကို သုံးပြီး ကော့တင်လိုက်ရာ ဗွက် ကနဲ့ ဆီးစပ်နဲ့ ကျွန်တော်ဆီးခုံ ထိပြီး လီးအဆုံးထိ ဝင်သွားတော့ပါတယ်။ အဲတော့မှ အမလဲ ပါးစပ်လေးဟပြီး ကော့တက်သွားပါတယ်။ သူ့တင်ပါးကို ဖိထိုင်လိုက်တော့မှ ကျော်ကြီးလကျောနဲ့ အိပ်ယာ ပြန်ကပ်သွားပါတယ်။ လီးကြီးလဲ ခုမှ ဂိတ်ဆုံးရောက်လို့ထင့်၊ နွေးထွေးနူးညံ့တဲ့ အမရဲ့ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား အိအိတွေထဲ အရသာခံရင်း ခဏ မှေးမှိန်နေပါတယ်။

ပြီးတော့မှ အမက တချက်နှစ်ချက် သူ့တင်ပါးကို နှဲ့လိုက် ၊ အတွင်းသားတွေနဲ့ လီးကို ညှစ်လိုက်ပြီး  သူ့ကိုယ်လုံးကို ကိုင်းလိုက်ပြီး ကျွန်တော်နားနာထိ သူ့ပါးစပ်ကပ်လိုက်ကာ

“  လူဇိုးလေး အမက ဇိမ်နဲ့ အဆုံးထိ တဖြေးဖြေး ထည့်မလို့ဟာ အတင်း ကော့တင်လိုက်တယ် ”

“  အရမ်းကောင်းပြီး မခံစားနိုင်တော့လို့ပါ မမရယ် ”

“  အင်းပါ မောင်လေးလီးကြီးက တကယ်ပဲ၊ ပြည့်ကြပ်ပြီး အရမ်းအားရစရာကြီး ”

“ ရွှတ် ”

ကနဲ့ ကျော်ကြီးပါးကို နမ်းပါတယ်။

အမက အပေါ်က ဖက်ထားတော့ အမရဲ့ ရင်သားနှစ်ဖက် အိအိထွေးထွေးတွေရဲ့ အထိအတွေက ကျော်ကြီး တစ်ကိုယ်လုံးကို ရမ္မက်ပိုကြွစေပါတော့တယ်။ အဲဒီနောက် အမက ဖက်ထားရက်ကနေ သူ့ခါးအားသုံးရင်း လီးကြီးကိုညှစ်ကာ တင်ပါးကို ကြွကာကြွကာ ဆောင့်ဆောင့်ချပါတော့တယ်။ အချက် (၃၀) လောက် မနားတမ်း ဆောင့်ဆောင့်ချပြီးတော့ အမလဲ မောနေပါတယ်။ ဆောင့်လိုက်တိုင်းလဲ အမဆံပင်တွေက ကျော်ကြီးပါးပေါ် ယားကျိကျိနဲ့၊ ကျော်ကြီးလဲ အမဆံပင်တွေကို ပါးစပ်နဲ့ ကိုက်ထားမိတယ်။ အချက်တိုင်းမှာ ကျော်ကြီးအတွက် လောကနိဗ္ဗာန်ပါပဲ။

“  ဖက် ဖက် ဘွတ် ဘွတ်  ဘွက် ”

နဲ့ အတူ ဆောင့်ချက်တိုင်း စောက်ရည်တွေက ပိုမို ထွက်လာတာမို့ အသံတွေက စည်းချက်ညီစွာ ထွက်ပေါ်နေပါတယ်။ အခန်းထဲလဲ ချွေးနဲ့ စောက်ရည့်နံ့တွေနဲ့ လှိုင်နေပါပြီ။ အမကလဲ ဇိမ်ခံ ပြီး လီးအရသာကို သူ့တင်ပါးကြီး နှဲ့နှဲ့ပြီး ညှစ်ယူနေပါတယ်။

သိပ်မကြာပါဘူး ၊ အမအဖုတ်ထဲက တခုခုက ကျော်ကြီးလီးရဲ့ ဒစ်အောက်နားလေးကို ယားကျိကျိလေးနဲ့ ညှစ်စုပ်တာ ခံရပြီး အမအဖုတ်ထဲက ပွစိပွစိနဲ့ လီးကို ဆုပ်ဆွဲနေပါတယ်။ ခဏကြာတော့ ကျော်ကြီးအပေါ် မှိန်းနေပါတယ်။ အမပြီးသွားပါပြီ။ ခဏနေတော့ ဘေးဘက် လှဲချရင်း

“  ဆောရီးနော် မောင်လေး၊ မောင်လေးက လူပျိုသာဆိုတယ် ခုထိ မထွက်ပဲ ထိန်းထားနိုင်တယ်၊ ပြောရင်း ”

ရွှတ် ကနဲနမ်းကာ ပြန်ဖက်ထားရင်း လီးကြီးကို လက်နဲ့ ဂွင်းထုပေးနေတယ်။ကျော်ကြီးလဲ အမနှုတ်ခမ်း လှလှလေးကို နမ်းရင်း

“  အမနှုတ်ခမ်း ထူထူလေးထဲပြီးချင်တာ ”

“  အိုကေ  ”

ပြောရင်း အမလု ကျော်ကြီးလီး ထစုပ်ပါတော့တယ်။ အမ မှုတ်တဲ့ စကေးက ပထမတန်းပါပဲ။ ဒစ်ခေါင်းကို ငုံထားပြီး ဒစ်အောက်မေးလေးကို မပြာမပြာဖိကိုက်လိုက် အပေါက်လေးကို လျှာဖျားနဲ့  ထိုးကလိလိုက်နဲ့  လီးအရင်ပိုင်းကို သူ့လက်အိအိလေးဖြင့် ဆုပ်ပြီးထုထုချပေးနေတယ်။

“  အား  ”

အမ အပြုအစုက ရှယ်ပါပဲ။

“  ပလွတ် ပြွတ် ပြွတ်”

“  အား အား အမရယ် ချစ်လိုက်တာ...”

သူ ကျိတ်ပြီး စွဲလန်းမိခဲ့တဲ့ အမရဲ့ နှုတ်ခမ်းထူထူလှလှလေးထဲ ဝင်ထွက်နေတဲ့ ဒစ်ဖူးကြီးရယ်၊ နူးညံ့တဲ့ လက်ဖောင်းဖောင်းလေးရဲ့ ထုချက်အောက်မှာ အရသာကောင်းနေတာကြောင့် သိပ်မကြာပါဘူး ပြီးချင်လာပါတော့တယ်။ 

“  အမ ပါးစပ်ထဲ ပြီးလိုက်မယ်နော်”

အဲဒီတော့မှ အမလဲ လီးစုပ်ထားတာ မလွှတ်ဘဲ ခေါင်းညိမ့်ပြတယ်။ကျော်ကြီးလီးတန် ထိပ်က တဆက်ဆက်တုန်ယင်ကာ အမပါးစပ်ထဲ သုတ်တွေ တထုတ်ထုတ်နဲ့ ပန်းထွက်ကုန်ပါတယ်။ 

အဲဒီ အချိန် သိသာတဲ့ အမွှေးနံ့တစ်ခုက အခန်းထဲ (အခန်းအပြင်လောက်က) ကြိုင်လှိုင်သွားပါတော့တယ်။

အမလဲ လီးတန်ကြီးကို ငုံကာ ထားတော့ သုတ်ရည်တွေ ပါးစောင်ကနေ စီးကျလာပါတော့တယ်။ အမလဲ သုတ်တွေ ကို မြိုချနေပါတယ်။ ဒါနဲ့ကျော်ကြီးလဲ အမကို ထဖက်ကာ သုတ်တွေနဲ့ ပေပွနေတဲ့ အမနှုတ်ခမ်းကို စုတ်ယူနမ်းလိုက်တော့ ညှီစို့စို့ အနံ့ရနေပါတယ်။ ကိုယ့်ဆီက ဟာပဲလေးဆိုပြီး ကျော်ကြီးလဲ အမနှုတ်ခမ်းက ပေနေတာတွေ ပြောင်စင်အောင် ယက်ပေးလိုက်ပါတော့တယ်။

အဲဒီနောက် အိပ်ယာထဲ ဖက်လျက် အနားယူနေရင်း

“  အမ ဘာလို့ မြိုချလိုက်တာလဲ”

“  ချစ်လို့လေ”

“  ခုလို အမေရဲ့ အဖုတ်တပေါက်ထဲက ထွက်လာတဲ့ လီးနဲ့စောက်ပတ် လိုးကြပြီး ထွက်လာတဲ့ ကိုယ့်မောင်လေးရဲ့ သုတ်ရည်ကို မြိုချချင်စိတ်က ထိန်းမရလို့ ခ်ခ်”

“  ပြီးရော၊ ဒါနဲ့မိုးကြိုးလဲ မပစ်ပါလား ”

“  အမ သတိထားမိလား ၊ ကျွန်တော် သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်သွားတော့ အမွှေးနံ့တခု ရလိုက်တယ်လေ၊ ညမွှေးပန်းနံ့လိုလိုပဲနော်”

“  အင်းနော်၊ ဒို့ခြံထဲ ညမွှေးပန်းပင် မရှိပါဘူး”

“  မောင်နှမချင်းက လိုးလို့ရတယ်၊ ယူလို့သာမရတာပါ အမရဲ့၊ နောက်ရက်မှ အမ အံ့သြသွားမယ့် ဖိုင်တခု ပြဦးမယ်”

“  ကောင်းလိုက်တာ အမရယ်၊ အခုထိ ကိုယ်ထဲ အရသာတွေ စိမ့်နေတုန်းပဲ၊ နောက် မကြာမကြာ အခြေအနေပေးရင်း လိုးကြမယ်နော်”

“  အင်းပါ၊ အမလဲ ယောင်္ကျားလေးတွေလို အပြင်မှာ ခိုးစားမရတော့ မောင်လေးနဲ့ပဲ ခံစားပစ်လိုက်တော့မယ် ခစ်ခစ်  ”

“  ကြောက်စရာကြီးပါလား နော် ခစ် ခစ်”

“  ငကျော် လူရှေ့သူရှေ့တော့ သိက္ခာရှိပစေနော်”

“  ဟုတ် မ ”

ဆိုပြီး နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ကြည်နူးစွာ ဖက်အိပ်လိုက်ကြပါတော့တယ်။

အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန်>>>>