Friday, September 13, 2019

ရေစုန်မှာ လှေကြုံစီးခဲ့တယ် (စ/ဆုံး)

ရေစုန်မှာ လှေကြုံစီးခဲ့တယ် (စ/ဆုံး)

သူရဇော်  -  ပုံဖေါ်သည်။

ထွန်းမြိုင်

ကျနော်နဲ့ လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက် အရင်းနှီးဆုံးသူငယ်ချင်း။ ကျနော်ဆည်မြောင်းမှာအလုပ်ဝင်တော့ ပစ္စည်းထိန်းဌာနမှာ အတူတူကျနော်တို့မြို့က မြန်မာနိုင်ငံရဲ့အလယ်ပိုင်း ခရိုင်မြို့လေးပါ။ အဲ့ချိန်က ကျနော်ရော ထွန်းမြိုင်ပါ အသက်၂၀ အရွယ်တွေဘဲရှိသေးတယ်။ ဆည်မြောင်းဌာနပစ္စည်းထိန်းတွေဆိုတော့ သိတဲ့ အတိုင်းလက်ဖျားနဲနဲရေစိုတာပေါ့။

အော် သူများအကြောင်းထက် ကိုယ့်အကြောင်းပြောပြအုန်းမှဖြစ်မယ်။ကျနော့်နာမည် သူရ အဖေမရှိတော့ဘူး။အကိုတစ်ယောက်ရှိတယ် သူရိန် တဲ့။ကျနော့်ထက် ၅ နှစ်ကြီးတယ်။မြို့က အမျိုးသမီးတစ်ယောက်နဲ့ အိမ်ထောင်ကျလို့ ဆံထုံးနောက်ယောင်ပါသွားတယ်။သူ့အမျိုးသမီးက ဈေးထဲမှာ ကုန်ခြောက်ဆိုင်ဖွင့်ထားတော့ သူလဲဈေးသည်ဖြစ်နေပြီပေါ့။

အမေကတော့ အသက်သိတ်မကြီးသေးဘူး ။၅၁ နှစ်ဘဲရှိသေးတယ်။အရွယ်တင်လို့ မထင်ရဘူး။အမေ့တောင်လာရစ်ချင်သူရှိနေသေးတယ်ဗျ။အသားဖြူဖြူ ဆံပင်ကောင်းကောင်းနဲ့ မနိမ့်မမြင့်တဲ့ အရပ် ရှိသင့်သမျှအမို့အမောက် အကွေ့အကောက်တွေပိုင်ထားလို့ ခုချိန်ထိ ပုရိသ တွေယိုင်နေတာပေါ့။

အဖေဆုံးတော့ အမေကအရွယ်ရှိပေမဲ့ ကျနော်တို့ညီအကို ကိုငဲ့လို့ နောက်တစ်ပင်မထူခဲ့ဘူး။အကိုက ပညာရေးမှာ ပါရမီ မပါရှာဘူး ။ဆယ်တန်းကို နှစ်နှစ်ဆက်အကျမှာ ပညာပါရမီမပါပေမဲ့မြာ ပါရမီတော့အပါ။ခု သူ့မိန်းမနဲ့ ခိုးပြေးလို့ နှစ်ဘက်မိဘတွေကစီစဉ်ပေးလိုက်ရတယ်။

ကျနော်က အမေရုပ်နဲ့ အဖေ့အသားရောင်အမွေခံလိုက်ရတယ်။အဖေက အညာသားဆိုတော့အသားညိုတယ်။အရပ်ကောင်းတယ်။ဒီတော့ ကျနော်လဲ အသားညိုညို အရပ်မြင့်မြင့် ဗလ လဲကောင်းပြီး ရုပ်ချောတဲ့သူပေါ့။ဟဲဟဲ..ကြော်ငြာဝင်ရသေးတယ်။

ကျနော်ဆယ်တန်းအောင်တော့ တက္ကသိုလ်ဆက်မတက်ဘဲနဲ့ဆည်မြောင်းကိုအလုပ်ဝင်လိုက်တာ။အဲ့ခေတ်ကဆယ်တန်းဆိုစာရေးအလုပ်ကအလွယ်တကူပါဘဲ။ထွန်းမြိုင်နဲ့ ကျနော်အလုပ်အတူဝင် သူငယ်ချင်းဖြစ်သွားကြတာ။အစကတော့တစ်မြို့ထဲနေပေမဲ့ မရင်းနှီးကြဘူး မရင်းဆို ထွန်းမြိုင်က တိုင်းရင်းသားမဟုတ်ဘူးဗျ ။အရပ်အခေါ် ကုလား အိန္ဒြိယအနွယ်။ဒါပေမဲ့ မြန်မာပြည်ပေါက်။ ကိုးကွယ်တော့လဲ ခရစ်ယာန်ဗျ။ ဒီတော့ အစားလဲမကွဲလေတော့ တရုပ်ဆိုင်လဲတူတူထိုင်ရတာမို့ ပိုပြီးရင်းသွားပြီးနှစ်ကိုယ့်တစ်စိတ်တွေဖြစ်လာကြတယ်။

အဲ့လိုနေရာက ဒီကောင်က မိန်းမခိုးပြေးပါလေရော။သူ့မိန်းမက မြို့ပေါ်ကမဟုတ်ဘူး ကျနော်တို့မြို့နယ်ထဲက ကျေးရွာလေးတစ်ခုက သူ့ကောင်မလေးကိုမတွေ့ခင်က ကျနော်ထင်ထားတာအညာသူဆိုတော့ ကျနော့်လို အသားညိုမယ်လို့။ဟောဗျာ တွေ့တော့ တစ်ခြားစီဘဲ မော်လမြိုင်သူလို့ပြောရင်ရတယ် ။အသားလဲဖြူသလို ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကလဲ ခပ်ပြက်ပြက်နဲ့ ရင်ကြီးသလို တင်လဲကြီးတယ်။

ပြောရရင် သူ့မိန်းမနဲ့ သူ့ကိုသဘောမတူဘူးလေ ။သူ့အိမ်ကပေါ့။ဘယ်တူပါ့မလဲ ဘာသာကလဲခြားနေသေးတယ်။ အသက်ကလဲ ခုမှ ၂၂ နှစ် တစ်အိမ်လုံးလဲ ယောက်ကျားလေးကသူတစ်ယောက်တည်းပါတာ။အစ်မချည်းလေးယောက် သူကအငယ်ဆုံးလဲဖြစ်တော့ ချစ်ကြအလိုလိုက်ကြပေါ့ ခုလိုမိန်းမယူလိုက်တော့ အားလုံးစိတ်ဆိုးပြီးပစ်ထားလိုက်ကြတယ်။

ဒီမှာ အခင်ဆုံးသူငယ်ချင်း ကျနော်။ သူဝန်ကို ကူထမ်းရတော့တာဘဲ။ပထမဆုံးနေစရာရှာရပြီ။လက်ထဲမှာကလဲ ဘယ်လိုဘဲစိုတယ်ပြောပြော ရရသုံးသုံးဆိုတော့ အထုအထယ်မရှိဘူးလေနောက်ဆုံးရပ်ကွက်လေးတစ်ခုက လေးခန်းတွဲတန်းလျားအခန်းလေးကို ငှါးလိုက်ရတယ်။ အခန်းလေးကကျဉ်ပေမဲ့ ညားခါစဇနီးမောင်နံအတွက်ကတော့ အဆင်ပြေပါတယ်။

..............................................................................................................................................

ခင်ဆွေသက်...

ထွန်းမြိုင်ရဲ့ မဟေသီ  မြို့ပေါ်ကမဟုတ်ဘဲ မြို့နဲ့မလှမ်းမကမ်းက ရွာလေးဆီကပေမဲ့ အစ်မဖြစ်သူ ခင်မေသက်အိမ်ထောင်ကျတော့ အစ်မရဲ့အဖေါ်လဲဖြစ် ကိုယ်တိုင်လဲတောအလုပ်တောင်အလုပ် မလုပ်ချင်လို့ အစ်မနဲ့လိုက်နေတော့ မြို့သူတွေလိုဘဲ အဆင်အပြင်တတ်တော့ နဂိုရ် ရှိလို့ နဂိုင်းထွက်တယ်ဆိုဆို ကြည့်လို့ရှုလို့ကောင်းတယ်။အရပ်လေးပုတာကလွဲလို့ ရင်တွေ တင်တွေက 9 မဟုတ်တောင် နဲနဲဘဲလျော့မယ်။

ထွန်းမြိုင်နဲ့ ခင်ဆွေသက်တို့က ရေစက်ပါတယ်။မြို့မှာနှစ်စဉ်ကျင်းပမြဲ ဘုရားပွဲတစ်ခုရှိတယ်။ခုနှစ်ရက် ခုနှစ်လီ ရက်ရှည်ဘုရားပွဲ။အဲ့ပွဲကိုလာတဲ့ ခင်ဆွေသက်နဲ့ ထွန်းမြိုင်တို့ ဆုံကြပြီးနွယ်ကုန်ရာက နောက်ဆုံးခိုးပြေးသည်ထိ ဖြစ်လာကြတယ်။

ထွန်းမြိုင်နဲ့ခိုးပြေးချိန်မှာ ခင်ဆွေသက်က သူ့အစ်မအိမ်ကနေရွာပြန်နေတဲ့ အချိန်။ရွာကနေလိုက်ပြေးလာတာမို့။ပြန်အပ်ကြတော့လဲ ရွာကသူ့အမေဆီမှာပဲပြန်အပ်ကြတယ်။သူတို့မှာကအဖေမရှိတော့ဘူး။အမေမုဆိုးမ နဲ့ အစ်ကိုတစ်ယောက်ဘဲအိမ်မှာကျန်တယ်။ခင်ဆွေသက်အထက်က ခင်ဝေသက်။ခင်ဝေသက်အထက်ကမှ ခင်မေသက်။ ခင်မေသက်အထက်က အစ်ကိုကြီးသိန်းအောင်။အစ်ကိုကြီးက အသက် ၂၆ ။အားလုံးနှစ်နှစ်ကြီး နှစ်နှစ်ငယ်တွေ။သူတို့အဖေ ပိုးထိပြီးဆုံးသွားပေလို့ဘဲ။နောက်မို့ဆိုဘယ်လောက်တန်းစီနေမယ်မသိဘူး။

အကိုကြီး သိန်းအောင် ကလွဲလို့ညီမသုံးယောက်လုံး ခုတော့အိမ်ထောင်ကျပြီပေါ့။ခင်ဝေသက်ကလဲ စစ်သားနဲ့ အကြောင်းပါလို့ ပဲခူးဘက်ကတပ်ရင်းတစ်ခုမှာ။အမေဖြစ်သူ ဒေါ်ခင်လေးကအသက် ၅၃ ဆိုတော့ အရွယ်က ဟိုမရောက်ဒီမရောက်။ဟိုမရောက်ဒီမရောက်ဆိုတာက အိမ်ထောင်ပြုတာပြောတာ။ပြုရဖို့ကျတော့လဲ အသက်ကြီးနေသလိုလို။မပြုပြန်ဘူးဆိုတော့လဲ အချိုးအစား ပစ္စည်းပစ္စယတွေကကောင်းတုန်း။

ထားပါတော့။အဲ့ဒါတွေ ခင်ဆွေသက်တို့ရွှာလေးမှာဘဲအကျဉ်းချုံးပြီး မင်္ဂလာ ပွဲလေးလုပ်လိုက်တယ်။အစ်မတွေတောင်လာဖို့မဖိတ်နိုင်ဘူး။အမေနဲ့အစ်ကိုတို့နဲ့ပဲ ပြီးလိုက်ရတယ်။မင်္ဂလာပွဲပြီးတော့ မြို့ပြန်လာ။ငှါးထားတဲ့ အိမ်ခန်းလေးမှာ လိုအပ်တဲ့ အိမ်သုံးပစ္စည်းတွေ သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက် ပြေးလွှားလို့ဝယ်ရ။အိမ်ခန်းလေးကိုလဲ ကြည့်ကောင်းအောင် ပြင်ရဆင်ရပေါ့။

လေးခန်းတွဲမှာ ရလိုက်တာက အလယ်ခန်း။ဧည့်ခန်းသဘောတစ်ခန်းနဲ့အိပ်ခန်းကတစ်ခန်း။အနောက်ဖက်အဖီချပြီး ထမင်းချက်ဖို့မီးဖိုချောင်သဘော ၅ ပေခန်းလေးကတစ်ခု။ညားခါစလင်မယားတော့ နေပျော်ပါတယ်။ကျနော်ကကန့်လန့်ပါနေတော့ အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ သင်ဖြူးခင်းအိပ်လိုက်ရတာပေါ့။ပြန်မယ်ဆိုတော့လဲ လင်မယားနှစ်ယောက်က ပေးမပြန်ဘူး။

ညစာစားပြီး ခဏတစ်ဖြုတ်စကားထိုင်ပြောပြီးတာနဲ့ ထွန်းမြိုင်ကသူ့မဟေသီကို အိပ်ခန်းဝင်ဖို့ မျက်ရိပ်ပြနေပြီ။ခင်ဆွေသက်ကတော့အားနာလို့ အကိုကလဲအစောကြီးရှိသေးတယ် အိပ်ချင်နေပြီလား ကိုသူရကြီးအားနာစရာ ပျင်းနေမှာပေါ့တဲ့။အာ့ကိုဘဲ ထွန်းမြိုင်က ပျင်းရင်ချောင်းကြည့်ပစေကွာ တဲ့။တော်တော့ဆိုးတဲ့လူခင်ဆွေသက်ဆို ရှက်လို့မျက်နှာတွေနီလို့ပေါ့။ကျနော့်ကလဲအလိုက်သိစွာဘဲ မဆွေသွားလိုက်ပါ ကျနော်လဲပြေးရလွှားရနဲ့မို့စောစောဘဲ အိပ်ချင်နေတာ လို့ပြောလိုက်ရတယ်။

ဒါတောင်မှထွန်းမြိုင်က အဲ့သလိုသိတတ်လို့ သူငယ်ချင်းထဲမှာ မင်းကိုအချစ်ဆုံး လို့လုပ်နေလို့။ငါ့မချစ်နဲ့ဟကောင် မင်းမိန်းမသာမင်းဝအောင်ချစ်လို့ပြောလိုက်ရတယ်။

.........................................................................................................................

ကျနော်လဲ အိမ်မပြန်ဖြစ်ဘူး။ထွန်းမြိုင်နဲ့က တစ်ဌာနထဲဆိုတော့ ရုံးတက်ရုံဆင်းလဲ ဖယ်ရီနဲ့ အတူတူမို့ သူတို့အသားကျတဲ့အထိနေပေးမယ် လို့ ဆုံးဖြတ်ထားတယ်။သိတဲ့အတိုင်းပေါ့အိမ်ထောင်တစ်ခု တည်ပြီဆိုရင် လိုအပ်တဲ့ပစ္စည်းကလဲ မကုန်နိုင်မခမ်းနိုင် ဟိုဟာလေးလိုသေးတယ်။ဒါလေးလိုသေးတယ်နဲ့ယုတ်စွအဆုံး အင်းကျီချိတ်ဖို့ လွယ်အိတ်ချိတ်ဖို့ သံငုတ်ကလေးတွေရိုက်ဖို့တောင် အခန်းနီးချင်းနားက တူငှါးရ သံမရှိလို့ပြေးဝယ်ရ။ ရှင်းရှင်းပြောရင် ကျနော်က ကျွန်ဝယ်ရာ အဆစ်ပါနေတဲ့အဖြစ်။ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် သူငယ်ချင်းအတွက် ကူညီပေးရတာမို့ပင်ပန်းတယ်လို့လဲမထင်ပါဘူး။

မချက်တတ်ချက်တတ်နဲ့ ချက်ကျွေးတဲ့ အိမ်ရှင်မလက်သစ်မဆွေရဲ့ လက်ရာကို သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်ကျိတ်မှိတ် မြိုချပြီးငါ့အလှည့်ကျ အကျင့်ရအောင်ခုထဲက ကျင့်ထားတာကွလို့ပြောပြီးသုံးယောက်သား ရီကြမောကြ။ကျနော့်အဝတ်တွေတောင်လဲစရာမရှိလို့ အိမ်ပြေးယူတော့ အမေက မိန်းမယူတာနင်များလားလို့ စ နေသေးတယ်။ဟုတ်လဲဟုတ်ပါ့။

ထွန်းမြိုင်မိန်းမယူထဲကကျနော်အိမ်မကပ်တာ။တစ်ခုဘဲဆိုးတယ်။ညအိပ်ချိန် သူတို့လင်မယားကလဲညားခါစဆိုတော့ ချစ်စခန်းဖွင့်တာက မီးကုန်ယမ်းကုန် ။ မဆွေခမြာလဲအသံမထွက်အောင်ကြိတ်မှိတ်နေရှာပါတယ်။ဒါပေမဲ့ နောက်ဆုံးမအောင့်အဉ်းနိုင်လို့ ထွက်လာရင် အဲ့အသံက ကျနော့်ရင်ကိုအဆုံးအစမဲ့ ကိုင်လှုပ်ခံရသလိုဘဲ။ကျန်တဲ့ အင့်အင့် အ အ နဲ့ ဖွတ်ဖွတ် ဖတ် ဖတ်တွေကတော့ ဘေးအခန်းကလူတွေကတောင်မနက်ဆို ညကသံစုံတီးဝိုင်းက မြိုင်တယ်လို့ စ ကြတယ်။

တန်းလျားနေရင် လိင်ကိစ္စအရှက်ကုန်တယ်ဆိုတာ ခုမှနားလည်တော့တယ်။တစ်နေ့တစ်ရက်မဟုတ်လေတော့ ဘယ်သူကထိန်းနိုင်ပါ့မလဲ။နေကြထိုင်ကြတော့လဲ နံရံလေးဘဲခြားပြီးခြားတဲ့နံရံလေးကလဲ သစ်သား။ တော်သေးတယ် ထရံဆိုရင်တော့ ဟိုဘက်ဒီဘက်ဒိုးယိုပေါက်ဖြစ်လောက်တယ်။လေလည်ရင်တောင်ကြားနေရတော့ ဆီးခုံရိုက်သံကိုတော့ စဉ်းစားသာကြည့်တော့။

မဆွေလဲ အစကတော့ ရှက်နေသေးတယ်။နောက်တော့နေ့စဉ်ရက်ဆက်ဖြစ်လာတော့လဲ အရေထူသွားရှာပြီပေါ့။သူတို့ကအရေထူပေမဲ့ လူပျိုလူလွတ် ကျနော့်မှာ တစ်ခါတစ်လေ အပြင်မထုတ်ရလို့ အောင့်တောင်နေတယ်။အဲ့တော့လဲ အအောင့်မခံတော့ဘဲ သူတို့စခန်းသွားချိန်မှာအိမ်သာပြေးလို့ လက်စာကျွေးရင် ပြဿနာရှင်းနေရတယ်။

တစ်နေ့ ကျနော်တို့ အလုပ်ကပြန်လာတော့ ထွန်းမြိုင်တို့အိမ်ခန်းမှာ အမျိုးသမီးတစ်ယောက်နဲ့ ယောက်ျားလေးခလေးငယ်တစ်ယောက်ကို တွေ့လိုက်ရတယ်။မဆွေက သူ့အစ်မကြီးမခင်မေသက်နဲ့တူလေး သက်နောင်လို့မိတ်ဆက်ပေးလာမှ မဆွေအရင်ကလိုက်နေတဲ့ အစ်မမှန်းသိရတယ်။မဆွေသာမိတ်မဆက်ပေးရင် မမေကို ညီအစ်မလို့ဘယ်လိုမှမသိဘူး။

ဘာလို့လဲဆိုတော့ မမေက အရပ် ၅ ပေ ၅ လောက်ကိုရှိတာ ညီအစ်မဖြစ်ပြီးအဲ့လိုကွာတာ။နောက်မှမဆွေပြောပြတာက မမေကအဖေတူတာတဲ့ အဖေက ပထန်စပ်တယ်ပြောတယ်။ထောင်ထောင်မောင်းမောင်းကြီးတဲ့။

အဖေ့အမွေရထားလို့ထင်တယ် မမေမျက်နှာပေါက်ကလဲပဲအိန္ဒြိယနွယ်ပုံပေါက်တယ်။ခါးသိမ်ပြီးအောက်ဖက်ကို ကားပြီးဆင်းသွားတဲ့ တင်သားတွေက ပုရိသတွေလည်ပြန်ကြည့်မိရတဲ့အထိစွမ်းဆောင်နိုင်ပါပေတယ်။မမေရဲ့အထူးခြားဆုံးကမျက်လုံးဘဲ။ မမေအကြည့်က ကြာပါတယ်ပြောရမလားပဲ။သူ့အကြည့်ကလူကိုဖမ်းစားနိုင်တယ်။ရွှေရင်အစုံကလဲ သားကောင်းမိခင်ပီသစွာ ဝင့်ဝင့်ထည်ထည်။မမေကိုမြင်လိုက်တဲ့ခဏ ကျနော့်ရဲ့စစ်တမ်းကောက်ချက်ဆိုပါတော့။

.............................................................................................................

မမေတို့သားအမိရောက်လာတော့ ကျနော်အိမ်ပြန်အိပ်ရပြီပေါ့။ဒါပေမဲ့ ရုံးကအပြန်ဆိုရင်တော့ ထွန်းမြိုင်နဲ့အတူတူလိုက်ပြီး ညစာစားပြီးမှ အိမ်ပြန်တယ်။မမေသားလေး နဲ့လဲခင်နေပြီ။မောင်အောင်ထက်ကလေးနှစ်သားပေမဲ့ စကားလဲတတ်သလို ကျနော့်လိုဘဲ ပန်းချီဝါသနာပါလို့ ပိုပြီးခင်နေမိတယ်။ညနေထမင်းစားပြီး မပြန်ခင် အောင်ထက်လေးကို ပန်းချီသင်ပေးရတာ ကျနော့်အလုပ်။

မမေရောက်လာမှ ကျနော်တို့လဲ ထမင်းမြိန်တော့တယ်။မမေကအချက်အပြုတ်တော်တယ်။မဆွေကိုတောင် မမေနားကနေသင်ထားလို့ပြောရသေးတယ်။မမေက အရင်အိမ်လိုက်နေတုန်းကလဲသင်ပေးတယ် သူကပျင်းလို့မသင်တာလို့။ကျနော်ကလဲအဲ့တုန်းကအပျိုလေ မသင်လို့ဘာမှမဖြစ်ဘူး။အခုကအိမ်ထောင်ကျနေပြီသင်ကိုသင်ရတော့မယ်လို့။အဲ့လိုပြောတော့မမေကရီပြီးသူ့ညီမကိုဘဲကြည့်နေတယ်။

မဆွေကတော့သူ့ပြောရပါ့မလားဆို နှုတ်ခမ်းစူလို့ပေါ့။ခုမှမမေလာလို့ အရင်က ဆွေ ချက်ကျွေးတာဘဲစားနေပြီးတော့လို့ ပြောတယ်။မဆွေကအဲ့လိုဘဲ စကားပြောရင် ဆွေ က ဆွေ ကနဲ့သူ့ကိုယ်သူနာမ်စားလေးနဲ့ပြောတတ်တာ။

ကျနော်ကလဲ စကားကိုအနိုင်ယူပြီး အဲ့ဒါကတော့ဟာမစားရင်ငတ်မှာမို့စားရတာ ကြိုက်လို့မှမဟုတ်တာ ဆိုတော့။မှတ်ထားပါမမေ မရှိတော့မှတွေ့မယ်တဲ့။ဟ မတွေ့အောင်ခုထဲကသင်ထားဖို့ပြောနေတာ ဆိုတော့။ မသင်ဘူး မကြိုက်မစားနဲ့ တဲ့ ဪခုတော့ ကျေးဇူး ကန်းပြီလား သူတို့ယူထဲကလိုက်ဒုက္ခခံခဲ့ရတာကို ဆိုတော့မှ။ဟာ ကိုသူရ ကလဲအဲ့လိုမဟုတ်ပါဘူး လို့ပြန်ပြီးလျော့သွားတယ်။အနိုင်ရသွားတဲ့ ကျနော်ကလဲသွားကြီးဖြီးလို့မမေကတော့ ကျနော်တို့နှစ်ယောက် စကားအနိုင်လုနေတာကို ပြုံးလို့ဘဲကြည့်နေတယ်။

မမေ မဆွေတို့ဆီဘာလို့လာသလဲဆိုတာ နောက်မှထွန်းမြိုင်ပြောပြလို့သိရတယ်။မမေနဲ့သူ့ယောက်ျား တရားဝင်ကွာရှင်းလိုက်ကြပြီတဲ့။မမေတို့မှာ လေးနှစ်သား မောင်အောင်ထက်ဘဲရှိတာ။ကွာရှင်းတော့ လက်ရှိပစ္စည်းဥစ္စာတွေကို မမေနဲ့သားကိုပေးခဲ့ပြီး သူ့ယောက်ျားကတော့ ဇာတိဖြစ်တဲ့မြိတ်ကိုပြန်သွားခဲ့တယ်ပြောတယ်။မမေယောက်ျားက စက်ပြင်ဆရာ ကားတွေပြင်သလို အင်ဂျင်မှန်သမျှလဲပြုပြင်နိုင်တယ်။

စီးပွားလဲဖြစ်ပါတယ်။စီးပွားဘက်ကိုအာရုံစိုက်နေတော့ အိမ်ထောင်ရေးဘက်မှာ လစ်ဟင်းလာတယ်။သွေးသားဆူဝေနေချိန်အလှအပကလဲပြည့်နေချိန် ဆိုတော့ လမ်းလျှောက်ရင်းပန်းကိုကောက်သူလဲရှိခဲ့တယ်လေ။နောက်ဆုံးတော့ ခိုးစားရင်းကနေအရှိန်မသတ်နိုင်တော့ လင်နားကိုပေါက်ကြားခဲ့တော့ လူရိုးဖြစ်တဲ့ လင်သားလဲအရှက်ပိုပြီး တရားဝင်ကွားရှင်းလို့ အဝေးကိုရှောင်ပြေးခဲ့တယ်။ 

မမေနဲ့ဖြစ်တဲ့သူလဲ တကယ်ကွဲကြကွာကြတော့ မမေကိုယူရင် အပြောခံရမှာကြောက်တာမို့ သူလဲတခြားပြေးသွားခဲ့တယ်။ကျန်ရစ်တဲ့ ပစ္စည်းဥစ္စာတွေနဲ့ ရွာမှာဆိုင်ကန္နားဖွင့်လို့ မမေကတော့ မကြောင့်မကြမတောင့်မတ နေနိုင်ပါတယ်ခုလဲ ဆိုင်ကအမေနဲ့လက်လွဲလို့ရလို့ ညီမဆီအလည်အပတ်လာခဲ့တာ။ အဲ့မှာ ကျနော်နဲ့တွေ့တော့တာဘဲ။

.........................................................................................................................

ကျနော်နဲ့ထွန်းမြိုင်က လူငယ်တွေဆိုတော့ မကြာခဏညနေထမင်းမစားခင် အသောက်အစားလေးလုပ်လေ့ရှိတယ်။ကျနော်တို့ ဝိုင်းစပြီဆိုရင် မမေက အမြည်းလုပ်ပေးတတ်တယ်။ပြီးရင်ဘေးကနေ မမေရော မဆွေပါ အမြည်းစား စကားပြောနဲ့ဝိုင်းကိုစည်စေတာပေါ့။

အရက်မသောက်တဲ့အချိန်က မမေ ခန္ဓာကိုယ်ကို ခိုးကြည့်ပြီးအရက်ဝင်ပြီဆိုရင်တော့ ပြောင်ပြောင်တင်းတင်း မျက်စိကိုအစာကျွေးတော့တာဘဲ။မမေကလဲ ကျနော့်အကြည့်တွေကို သိပေမဲ့မသိချင်ယောင်ဆောင်လို့ အကြည့်ခံသလို သွားတဲ့လာတဲ့အခါပိုတောင်လှုပ်တယ်လို့ထင်တာပဲ။

မူးလာပြီဆို ထွန်းမြိုင်ကလဲ ကျနော်တို့ရှေ့တင် သူ့မိန်းမမဆွေကို ဖက်လိုဖက် နမ်းလိုနမ်း။ မဆွေကတော့ ရှက်တာမို့ ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ အစ်မရော ကိုသူရရော ရှိနေတာ အားနာစရာကြီးလို့ ပြောရှာပါတယ်။သကောင့်သားထွန်းမြိုင်က ဘာပြောတယ်ထင်လဲ။နင့်အစ်မ ကရိုးနေပါပြီဟာ ဟိုကောင်သူရကလဲ ငါတို့အိပ်တာတောင်အမြဲချောင်းနေမယ့်ကောင် တဲ့။မဆွေက ကိုကတော့ပြောလေဆိုးလေဘဲ တဲ့။

အဲ့လိုပြောတဲ့အခါ မမေကိုကြည့်ရင် သူကလဲကျနော်ကိုကြည့်နေတတ်တယ်။ပြီးသူ့အကြည့်မှာက ရာဂအငွေ့တွေဝေနေသလိုဘဲ။ကျနော်ကလဲ အားမနာပါးမနာ သူ့ရဲ့ထွားကျိုင်းတဲ့နို့အုံကြီးတွေကို အာသာငမ်းငမ်းကြည့်မိတယ်။တစ်ခါတစ်လေ မမေ အမြည်းကုန်လို့ ထပ်လုပ်တဲ့အခါ မီးဖိုချောင်ထဲအထိလိုက်ပြီးကူသလိုလိုနဲ့ မမေရဲ့တင်သား ရင်သားတွေကို မတော်တဆလိုလိုနဲ့ထိမိအောင် ပွတ်မိအောင်လုပ်တော့တာ။

အဲ့လိုထိမိရင် နူးညံ့အိစက်တဲ့ အတွေ့ကြောင့် ကျနော်ညီငယ်ကအတွင်းခံမဝတ်ထားလေတော့ ပုဆိုးရှေ့မှာ တငေါငေါဖြစ်နေတယ်။ အဲ့လိုငေါနေတာကို မမေခိုးကြည့်ပြီးပြုံးနေတာကိုလဲတွေ့နေရတယ်။ထွန်းမြိုင်တို့ လင်မယားမျက်နှာနဲ့မို့ ကျနော်အတတ်နိုင်ဆုံးထိန်းပါတယ်။

တစ်ရက်ကတော့ ကြက်ဥကြော်ပြီးလို့ ပန်းကန်ထဲကုန်းထည့်နေတဲ့ မမေရဲ့နောက်မှာရှိနေတဲ့ ကျနော်။မမေရဲ့ကုန်းပေးသလိုဖြစ်နေတဲ့ ဖင်ကြီးကိုမြင်ပြီး စိတ်လွတ်သွားပြီးအနောက်ကနေငေါနေတဲ့ ညီလေးကို မမေဖင်ကြားထိုးထည့်လိုက်မိတော့ အို ဆိုပြီးဖင်လေးကော့သွားပြီး နောက်ပြန်လှည့်ကြည့်လို့ ကျနော်ကို နခမ်းကိုက်ပြတဲ့ မမေကိုဆွဲဖက်လို့ နခမ်းကိုငုံခဲလို့ စုပ်ပစ်လိုက်တော့။

ပထမအလစ်မိပြီး ကျနော့်နှုတ်ခမ်းနဲ့ အစုပ်ခံနေပြီးမှ သတိလဲဝင်ရော အတင်းရုန်းပြီး အာ မလုပ်နဲ့လေ ဆိုပြီးကျနော်စုပ်ထားတဲ့ သူ့နခမ်းကို လက်ခုံနဲ့သုတ်နေတယ်။ကျနော်လဲ ပြန်ပြီးစိတ်ကိုထိန်းလို့ အိမ်ရှေ့ထွက်လာခဲ့တယ်။အဲ့နေ့က ဝိုင်းမှာသူနဲ့မျက်လုံးချင်းဆုံတိုင်း နခမ်းစုပ်တဲ့ပုံလုပ်ပြသလို သူကလဲနခမ်းကိုက် မျက်စောင်းထိုးပြန်လုပ်ပြတယ်။

စားသောက်ပြီးရင်ကျနော်က ကိုယ့်အိမ်ကိုပြန်။ကျနော့်အိမ်ကရပ်ကွက်တစ်ခုခြားတယ်လေ။စက်ဘီးနဲ့ပြန်တယ်။မနက်ကျစက်ဘီးစီးလာ။ထွန်းမြိုင်အိမ်မှာထား။ထွန်းမြိုင်နဲ့နှစ်ယောက်ရုံးကဖယ်ရီနဲ့ အလုပ်တက်။အလုပ်ဆင်းတော့လဲ ဖယ်ရီနဲ့ပြန်ထွန်းမြိုင်အိမ်မှာ ညစာစားသောက်ပြီးမှ အိမ်ကိုပြန်တယ်။မမေသား အောင်ထက်လေးနဲ့ကလဲ တော်တော်ကိုရင်းနေပြီ။

မမေကလှတယ် တောင့်တယ် ဒါပေမဲ့ ကျနော်တကယ်လက်တွဲဖို့ကျတော့ မရဲဘူး။ဘာလို့လဲဆိုတော့ သူ့ရာဇဝင်ပြန်ကြည့်ရင် ခြံခုန်ခဲ့ဘူးတယ်။ခုန်ခဲ့လို့လဲခုလို တစ်ခုလပ်ဘဝရောက်တာဘဲလေ။အဲ့မိန်းမမျိုးကို ယုံယုံကြည်ကြည်နဲ့တော့ လက်မတွဲရဲတာအမှန်။

ဒါပေမဲ့ မမေအလှကိုတော့ခံစားချင်တယ်။မမေအလှကလဲစွဲဆောင်နိုင်လွန်းတယ်ဗျာ။

 ....................................................................................................................................

အဲ့နေ့က စနေရုံးပိတ်ရက် အိမ်မှာ အမေနဲ့ မနက်အစောမုန့်ဟင်းခါးစားပြီး ထွန်းမြိုင်တို့အိမ်ကို စက်ဘီးနဲ့ ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။ဈေးနားရောက်တော့ မောင်အောင်ထက် လေးပူဆာထားတဲ့ ပုံဆွဲစာအုပ်လေးနဲ့ ပုံဆွဲခဲတံကို အမှတ်ရတာနဲ့ဝယ်လိုက်သေးတယ်။

ထွန်းမြိုင်တို့အိမ်ရောက်တော့ မဆွေနဲ့ထွန်းမြိုင်တို့က အဝတ်အစားသစ်တွေနဲ့ ကိုယ်ရောင်ကိုယ်ဝါတွေ တောက်နေတာမို့ဟ ဘယ်လိုလဲဟ အရောင်အဆင်းတွေ ဝင်းနေပါလားဆိုတော့ထွန်းမြိုင်က အေး မင်းရောက်လာတာ အတော်ဘဲ မမေတို့သားအမိ အဖေါ်ရပြီပေါ့ ငါနဲ့ဆွေက ငါတို့အိမ်သွားမလို့ကွ ဟိုနေ့ကဦးလေးမောင်နဲ့ အမှာပါးလိုက်တယ် အိမ်လာအုန်းလို့  ဆိုပြီးထွန်းမြိုင်ပြောလာတော့ သူတို့လင်မယားအတွက် ဝမ်းသာမိပါတယ်။

မိဘဆိုတာ အစကဘယ်လောက်စိတ်ဆိုးဆိုးလေ နောက်ကျတော့ ကျေနပ်ရ ခွင့်လွှတ်ရမြဲမဟုတ်လား။ ဟေ ဒါဆိုအခြေနေကောင်းလာပြီပေါ့ကွ လို့ကျနော့်အပြောကို ထွန်းမြိုင်က ခေါင်းငြိမ့်ထောက်ခံရင်း အာ့ကြောင့်ငါတို့လင်မယား သွားမလို့ မင်းကမမေတို့ကို အဖေါ်လုပ်ပေးလိုက်ကွာ ဆိုတော့ အေးပါကွာ မင်းတို့သွားစရာရှိတာသာ သွားပါ လို့တိုက်တွန်းလိုက်တယ်။

ထွန်းမြိုင်နဲ့မဆွေတို့သွားတော့ ကျနော်က အောင်ထက်လေးကို ပုံဆွဲစာအုပ်နဲ့ ပုံဆွဲခဲတံ ပေးလိုက်တော့ သူလိုချင်ရာကလို့ပျော်နေတဲ့ အောင်ထက်ခေါင်းကို ပွတ်လိုက်ပြီး ကဲ ကျေနပ်ပြီလား လို့မေးတော့ ဟုတ်ကဲ့ လို့ခေါင်းငြိမ့်ဖြေရင်း ဦးပုံဆွဲပြအုန်းဆိုတာနဲ့ သူ့ကို ပုံလေးတွေဆွဲပြနေရတယ်။

ကျနော်နဲ့အောင်ထက်ပုံဆွဲနေတာ ဘယ်လောက်ကြာသွားသလဲမသိဘူး။ မမေက သူရရေ မင်းတူအလိုလိုက်နေရင် နေကုန်သွားလိမ့်မယ် တော်တော့ လာ ဒီမှာ မမေလက်ဘက်သုပ်ထားတယ် လာစားအုန်းတဲ့။

အဲ့တော့မှ ကျနော်လဲကြမ်းပြင်မှာ ကုန်းပြီးပုံဆွဲနေရာက ခါးကိုဆန့်လို့ ကဲထက်အောင် သားဘာသာဆွဲတော့နော် ဆိုပြီး မမေအနားကပ်ထိုင်လို့ လက်ဘက်ခွက်ဆွဲယူပြီး လက်ဘက်တစ်ဇွန်းနှစ်ဇွန်းကောက်ဝါးလိုက်တယ်။ ကောင်းရဲ့လားသူရ မမေပုဇွန်ခြောက်လေးပါထည့်သုပ်ထားပေးတယ် လို့အပြောကို ကောင်းတယ်မမေ မမေကတကယ်တော်တယ် ပြောတော့ မမြှောက်နဲ့ခုလဲစားနေရတာဘဲ ဘာစားချင်လို့လဲ လို့ မမေပြောမှမမေကိုသေချာကြည့်မိတယ် မျက်နှာမှာ မိတ်ကပ်ပါးပါးလေးတင်ထားပြီး နှုတ်ခမ်းကိုတော့ ပန်းရောင်ဖျော့ဖျော့နခမ်းနီဆိုးပြီးလည်ဟိုက်ဘလောက်အကျီၤက ရင်သားတစ်ချို့တစ်ဝက်ကိုလှစ်ပြထားသလိုဘဲ သင်းပျံ့တဲ့ကိုယ်သင်းနံ့ကလဲ စိတ်ကိုနိူးကြားစေပြန်တယ်။

မမေ ကကျနော်စားချင်ရင် ကျွေးမှာလား ဆိုတော့ မမေကပြီတီတီအပြုံးနဲ့ သူရက ဘာစားချင်လို့ ဆိုပြီးမေးလာတော့ကျနော်လဲ အရဲစွန့်ပြီး မမေကိုစားချင်တာ လို့ပြောချလိုက်တယ်။မမေကခေါင်းငုံ့သွားပြီး ဟာ သူရကလဲ လို့မပွင့်တပွင့်ပြောလာတော့ အခြေအနေကောင်းပြီဆိုတာ သိတာမို့ မမေလက်လေးတစ်ဖက်ကိုဖမ်းကိုင်ပြီး ကျွေးမယ်မဟုတ်လားဟင် ဆိုတော့ မသိဘူးကွာဘာတွေပြောမှန်း လို့မမေကပြန်ပြောတယ်။

လူပျိုလက်ဝက်မြီးတဲ့ ကျနော်လဲ မမေကိုဆွဲဖက်လိုက်တယ်။ပြီးတော့ ပန်းနုရောင်ဆေးဆိုးထားတဲ့ နခမ်းကိုဆွဲနမ်းလိုက်မိတော့ ချိုအီအီအနံ့နဲ့ လျှာမှာနခမ်းနီအရသာကိုခံစားလိုက်ရတာပေါ့။မမေက ဟာ ဧည့်ခန်းကြီးမှာ လို့ ပြောလာတော့ ကျနော်လဲမမေကိုဆွဲထူလို့ ထွန်းမြိုင်တို့ လင်မယားအိပ်ခန်းထဲ ဆွဲသွင်းတဲ့အခါ ဟန်ဆောင်ရုန်းရင်း ကန်ရင်းဘဲ အိပ်ခန်းထဲရောက်သွားပါတော့တယ်။

  .........................................................................................................................................

အိပ်ခန်းထဲရောက်တော့ ထွန်းမြိုင်တို့ လင်မယားအိပ်တဲ့အိပ်ရာဆီကို ဆွဲလှဲလိုက်တော့ မမေကအလိုက်သင့် ပက်လက်ကလေးအိပ်ပေးတယ်။ကျနော်လဲ ခြေဖျားကနေ မမေရဲ့ထမိန်ကိုဆွဲချွတ်လိုက်တော့ မမေကလဲကျွတ်လွယ်အောင် ဖင်ကိုကြွပေးတာမို့ မမေအောက်ပိုင်းက အခံမဝတ်ထားတာကြောင့် မိမွေးအတိုင်း ဖမွေးအတိုင်းဖြစ်လို့ပေါ့။

ကျနော်လဲ နာမည်ကသာလူပျို တာဝန်ကလဲ ပစ္စည်းထိန်းရယ်မို့ ရန်ကုန်ရုံးချုပ်ကို ပစ္စည်းထုတ်သွားရင် အကြံအဖန်နဲ့ ရေလျှံနေတာမို့ ကိုယ်တည်းတဲ့ တည်းခိုခန်းမှာကို တစ်နေ့တစ်မျိုးမရိုးအောင် စခန်းသွားနေကြ။

ခု မမေရဲ့စောက်ပတ်မျိုးမမြင်ဘူးသေးဘူး။မမေက ဆံပင်ကကောင်းသလို စောက်ပတ်အမွှေးကလဲ သန်ချက် အမွှေးတွေဖုံးနေလို့မမြင်ရဘူး။ဒါပေမဲ့ အစိကတော့ လက်မလောက်ပြူးပြီးအပေါ် ချွန်ထွက်နေတယ်။မမေ ဘယ်လောက်ဆာနေသလဲမသိပါဘူး။ကျနော်တောင် မနူးမဆွရသေးဘဲ စောက်ပတ်ဝမှာအရေစိုလို့နေပြီ။ကျနော် ဖြဲကြည့်တော့ နခမ်းဝမှာသပြေသီးမှည့်ရောင်လိုက်နေပြီး အထဲကအတွင်းသားတွေကတော့ နီလို့ရဲလို့ကျနော်သူ့စောက်ပတ်ကို ဖြဲကြည့်နေတဲ့အချိန် မမေတစ်ယောက်မျက်စိစုံမှိတ်လို့ ကျနော်ဘာလုပ်လုပ်ငြိမ်နေမယ်ဆိုတဲ့ပုံ။

ကျနော်လဲ မမေ စောက်ပတ်ကိုသေချာကြည့်နေမိတယ်။မမေစောက်ပတ် ကွဲကြောင်းကြီးကလဲ တော်တော်ရှည်တယ်ဗျာတစ်ထွာလောက်တောင်ရှိမလားဘဲ။နှာထန်သလောက်ပစ္စည်းကလဲကောင်းနေပြန်တယ်။အားရစရာကြီးပေါ့။ ကျနော့်လဲဂျာဖို့တွေဘာတွေသတိမရတော့ဘူး။ အမြန်ဆုံးမမေထဲသွင်းဖို့ဘဲကျိုးစားတာကြောင့် ကျနော့်ခါးကပုဆိုးကို ခေါင်းကကျော်လို့ချွတ်လိုက်တယ်။ကျနော်ပုဆိုးချွတ်တာသိတဲ့ မမေက ကျနော့်လီးဆီကိုခိုးကြည့်တာ ကျနော်သိတယ်။သူအကြည့်မှာတပ်မက်မှုတွေ ဆာလှောင်မှုတွေနဲ့ မျက်လုံးကအရောင်တောက်နေတယ်။အဲ့ဒါကိုတွေ့တဲ့ကျနော် ပိုလို့ထန်လာတယ်လေ။

မမေက ကျနော်လိုးမယ်ပြင်တာမြင်တော့ ဒူးတွေကိုထောင်ပြီးပေါင်ကိုကားပေးတော့ စောက်ပတ်ကဖြဲပြီး ဖွင့်ထားပေးသလိုအဆင်သင့်ဘဲ။အပျိုနဲ့ အအို လိုးရတာ အာ့တွေကွာတာဘဲ။အပျိုဆိုရင် မူယာမာယာနဲ့ရုန်းနေကန်နေလို့ အနေအထားပြင်နေရတာနဲ့ချွေးပျံနေပြီ။ပြီးလိုးပြန်တော့လဲ သစ်တုံးတက်ခွရသလိုဒါကြောင့်ကျနော်တော့ ဘာပြောပြော အပျိုထက် အအိုဘဲလိုးချင်တယ်။

ကျနော် မမေပေါင်ကြားနေရာယူပြီး လီးကိုထည့်မယ်လုပ်တဲ့အခါ မမေကသူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကျနော့်ဆီးစပ်ကို လှမ်းတွန်းထားတယ်။သဘောကတော့ တအားမသွင်းလိုက်နဲ့ ဖြေးဖြေးလိုးဆိုတဲ့ သဘောပေါ့။ဒါပေမဲ့ အဲ့အချိန်မှာက ကျနော့်စိတ်ကမမေက အအို ခလေးအမေ ပြီးတော့ဖင်မငြိမ်ဘဲလင်ငယ်နေလို့လင်မယားကွဲလာတယ်။ အာ့တွေကစိုးမိုးပြီး မမေကိုလိုးရင်မသနားဘဲ ခပ်ကြမ်းကြမ်းလိုးရမယ်လို့ ကိုယ့်ဟာကို နိူးဆော်နေမိတယ်။အာ့ကြောင့်လဲ လီးကို စောက်ပတ်အဝနဲ့တေ့ပြီးတာနဲ့ဘဲအားပြင်းပြင်းထည့်ပြီး တစ်ခါတည်းဆောင့်လိုးချလိုက်တယ်။

ဗလွတ်  ဆိုတဲ့ လီးစောက်ပတ်ထဲဝင်သွားတဲ့ အသံရဲ့နောက်ကအမလေး လို့အော်လိုက်တဲ့ မမေရဲ့ငြီးသံကကပ်ပါလာတယ်။

သေပါပြီ မောင်ရယ် ဘယ်လိုများလုပ်လိုက်တာလဲ တဲ့။မမေနှုတ်က ကျနော်မတောင်းဆိုပါဘဲ မောင် လို့ခေါ်လိုက်တဲ့အသံပါမိန်းမတွေက လီးဝင်တာနဲ့အခေါ်အပြောတယ် ပြောင်းတယ်ဆိုတာတကယ်မှန်တာဘဲနော်။

ကျနော်လဲလီးတဆုံးသွင်းထားပြီးငြိမ်နေလိုက်တယ်။မမေရဲ့စောက်ဖုတ်က ကျနော့်လီးကို စပါးကြီးမြွေက သားကောင်ကိုမြိုထားသလို မြိုထားတဲ့ အရသာကကောင်းလိုက်တာဗျာ။ခလေးအမေသာပြောတယ် မမေစောက်ပတ်က ဖွယ်ခြင်းချောင်ခြင်းမရှိပါဘဲ အိစက်နူးညံ့ပြီး ခပ်နွေးနွေးနဲ့ စိမ်ထားတဲ့လီးကို အရသာအပြည့်အဝပေးစွမ်းနိုင်တယ်။

ကျနော်လဲလီးကိုကျွတ်လုနီးပါးပြန်ထုတ်လိုက် အဆုံးထိအားပါပါဆောင့်လိုးလိုက်နဲ့ လိုးပေးနေသလို မမေကလဲ လီးတစ်ခါဆောင့်ချလိုက်တိုင်း အာ့ အီး အင့် နဲ့အသံပေးရင်း ကျနော့်လီးအရသာခံနေတယ်။ ကျနော်က မမေကို နို့စို့မယ် အင်္ကျီချွတ်လို့ခပ်မာမာဘဲခိုင်းလိုက်တယ်။

အဲ့လိုပြောရတာကိုက ပိုဖီးလာနေသလိုပါဘဲ။ မမေကလဲမငြင်းရှာပါဘူး သူ့ဘလောက်အင်္ကျီလေးကိုချွတ်ပေးတယ်။အောက်ကပေါ်လာတဲ့ဘရာ ကိုကျနော်ချွတ်တဲ့ထိမစောင့်နိုင်တာနဲ့ လက်နဲ့ဆောင့်ဆွဲလိုက်တော့ ဗြုတ် ဆိုပြီးချိတ်တွေပြုတ်ပြီး လက်ထဲပါလာတယ်။လက်ထဲက ဘရာကိုအခန်းခြေရင်းလှမ်းပစ်လိုက်တာပေါ့။

သေပါပြီမောင်ရယ် ကြမ်းလိုက်တာတအားဘဲ လို့မမေပြောတာကို ဂရုမထားဘဲလွတ်လပ်လာတဲ့ ဝင်းအိနေတဲ့နိ့နှစ်လုံးကိုဘယ်ပြန်ညာပြန် တပြွတ်ပြွတ်မြည်အောင် စို့နေတဲ့ ကျနော့်ခေါင်းကဆံပင်တွေထဲ မမေကသူ့လက်ချောင်းတွေထိုးမွှေလို့ ဆော့ကစားရင်း အရသာခံနေတယ်။အဲ့အချိန်မှာဘဲ အခန်းဝက အရိပ်တစ်ခုကြောင့် ကျနော်ရော မမေပါ လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီး နှစ်ယောက်လုံးရဲ့နှုတ်ကလဲဘဲ  ဟာ လို့ထွက်သွားပါတော့တယ်။

......................................................................................................................................................

အခန်းဝမှာက မမေသားလေး အောင်ထက် တံခါးဘောင်လေးကိုကိုင်ပြီး သူ့အမေနဲ့ကျနော် လိုးနေတာကို မမြင်ဘူးလို့သေချာကြည့်နေရှာတယ်။မမေက သားသွားပုံဆွဲလေ သွား လို့ပြောနေပေမဲ့ အောင်ထက်လေးက နေရာမရွေ့ဘူး။ သဘာဝကလှုပ်ဆော်မှုအာရုံကြောင့်ထင်တယ်။ သေချာကြည့်နေတော့တာကျနော့်စိတ်မှာလဲ အမေဖြစ်သူကို သားရှေ့မှာလိုးနေရတာပါလားဆိုတဲ့ အသိဝင်လာလို့ စိတ်တွေပိုကြွလာပြီး မမေစောက်ပတ်ထဲစိမ်ထားတဲ့ လီးကြီးကပိုကြီးလာသလို သွေးတိုးနှုန်းတွေကလဲ လီးတလျှောက် တဒုတ်ဒုတ်ဖြစ်လာတယ်။

ကျနော်လဲ မမေကို အားပါပါနဲ့ ဆောင့်လိုးတော့တာဘဲ မမေလဲ သားကြည့်နေတာကို မေ့သွားပြီးကျနော်လိုးပေးတာကိုသဘောခွေ့လို့ အောက်ကနေပင့်ပြီးကော့ကော့ပေးနေတော့တာ။နှစ်ယောက်သားစိတ်တွေအမြင့်ဆုံးရောက်နေကြတာမို့ ဆီးခုံချင်းရိုက်သံတွေ စောက်ပတ်ထဲကို လီးဝင်လီးထွက်သံတွေအပြင် မမေရဲ့ငြီးငြူသံတွေ ကျနော့်ရဲ့ အသက်ရှူပြင်းပြင်းနဲ့ ကြိတ်မနိုင်ခဲမရ အံ့ကြိတ်သံတွေနဲ့ တစ်ခန်းလုံးညံနေတော့တာဘဲ။

လူပျိုဖြစ်တဲ့ကျနော် အခုလိုစိတ်ကြိုက်လိုးရတော့ စိတ်ကိုထိန်းမရတော့  ကြာကြာမလိုးလိုက်ရဘူး မမေ စောက်ပတ်ထဲလီးကိုတဆုံးထည့်ပြီး သုတ်ရေတွေပန်းလိုက်တယ်။နောက်မမေပေါ်မှာအသာမှောက်လို့ အသက်ကိုမနဲဝအောင်ရှူနေရတယ်ဗျာ။

မမေက မောသွားလားမောင် ဆိုတော့ ခေါင်းငြိမ့်လို့ အင်းလို့ဖြေတော့ မမေကတခစ်ခစ်နဲ့ သဘောကျနေတယ်။ကျနော်ပြီးသွားပေမယ့် မမေမပြီးသေးဘူးဆိုတာ ရိပ်မိတာမို့ ဆောရီးမမေကျနော်မထိန်းလိုက်နိုင်ဘူး ဆိုတော့ ရပါတယ်မောင်ကလူပျိုဘဲမမေနားလည်ပါတယ် တဲ့။

ကျနော်မမေကိုယ်ပေါ်ကနေဘေးကိုလှဲလိုက်တော့ မမေစောက်ပတ်ထဲက ပျော့စပြုနေတဲ့ကျနော်ရဲ့လီးက ပလွတ်ဆိုထွက်လာသလို မမေစောက်ပတ်ထဲကကျနော်ပန်းထည့်ထားတဲ့ သုတ်ရေတွေက ပွက်ဆိုထွက်ကျလာတော့မမေကဘေးမှာချွတ်ထားတဲ့ထမိန်ကိုလှမ်းယူပြီး ဖင်ကိုမြှောက်လို့အောက်ဖက်ကခံထားလိုက်တယ်။ ပြီးမှထွက်သမျှ သုတ်ရေတွေကို သုတ်လိုက်ပြီး ထထိုင်လိုက်တယ်။ပက်လက်လေးနဲ့အမောဖြေနေတဲ့ ကျနော့်ကိုပြုံးပြလို့ ကျနော့်ရဲ့ပျော့လေးတဲ့လီးကိုအသာအယာကိုင်ပြီး ပေနေပွနေတာတွေကို သူ့ထမိန်နဲ့ဘဲယုယုယယသုတ်လို့ပေးပါတယ်။

မမေရဲ့ပြုစုယုယမှုကို ကျနော်တစ်ယောက် မျက်လုံးလေးစင်းလို့ဇိမ်ခံနေလိုက်တယ်။ပြီးမမေကိုဆွဲပြီးရင်ဘတ်ပေါ်မေးတင်ထားပြီး သူ့ကျောပြင်ကိုပွတ်သပ်ပေးနေမိတာပေါ့။မမေကလဲပဲကျနော့်နို့သီးလေးတစ်ခုကို လက်ညှိးလက်မနှစ်ခုနဲ့ဆွဲလိုက်အသံချဲ့ခလုတ်အတိုးအကျယ်လုပ်သလို ကလိလိုက်နဲ့လုပ်နေသလို ကျန်တဖက်ကို သူ့နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့စုပ်လိုက် လျှာလေးနဲ့ထိုးတာတစ်ဖုံ ယက်တာတစ်မျိုး အမျိုးမျိုးလုပ်နေတော့။

စောစောကပျော့နေတဲ့ လီးထဲသွေးတွေပြန်စီးဝင်လာလေတော့ မာတာတာဖြစ်လာလေတော့ မမေခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့အုပ်မိုးလို့ လီးရှိရာအောက်ဘက်ကို တွန်းပေးလိုက်တော့ အလိုက်သိတဲ့မမေက သူ့ကိုလိုးထားတဲ့လီးကို မရွံမရှာ စုပ်ပေးရှာတယ်။လီးကလဲနွေးထွေးတဲ့အာခေါင်အတွေ့ ရစ်ပတ်တွန်းထိုးအမျိုးမျိုးမှေွှနေတဲ့လျှာကြောင့် ဆထက်တစ်ပိုးတိုးပြီး မာကျောတောင့်တင်းလို့လာပါတယ်။

စောစောထဲကမပြီးလိုက်ရလို့ တဏှာရှိန်မသေ သေးတဲ့မမေကျနော့်လီးပြန်မာလာတာနဲ့ ဝမ်းသာအားရ ကျနော့်အပေါ်တက်ခွတော့တာဘဲ။ကျနော့်လီးကိုလဲ သူ့ဖာသာသူကိုင်ပြီး အဝတေ့လို့ ကြိတ်ပြီးထိုင်အချ အီးး လို့တောင့်အသံထွက်အောင်ကောင်းသွားရှာသလို ကျနော်လဲ လီးအဝင်မမေမျက်နှာအသွင်အပြင်ကိုကြည့်ပြီးပိုလို့ဖီးတက်လာတာမို့ အောက်ကနေ ပင့်ပင့်ပြီးဆောင့်လိုက်တာ တဘောက်ဘောက်ကိုမြည်လို့ပေါ့။

မမေကလဲဒီတစ်ချီပြီးရမယ်ဆိုတဲ့ ရည်ရွယ်ချက်နဲ့ ကျနော့်ပေါ်ကနေ ဆောင့်ခါတစ်မျိုး ပွတ်ခါတစ်ဖုံ မျိုးစုံအောင် စိတ်ကြိုက်လိုးနေပါတော့တယ်။ကျနော့်ကလဲ အားကျမခံ အောက်ကနေသူ့ဖင်နှစ်လုံးကို ကိုင်ကိုင်ဆောင့်တာဟာဖြင့် ဆွေမျိုးမေ့တယ်လို့ပြောရမလားဘဲ။

အစထဲကတက်နေတဲ့ အရှိန်ရယ် စိတ်တိုင်းကျ သူကိုယ်တိုင်လိုးရတာမို့ ခဏနေတော့ အားး မောင် မမေပြီးးးပြီးတော့မယ်တဲ့ သူ့ဆီကမက်ဆေ့လဲရရော ကျနော်လဲအောက်ကနေမနားတမ်း ပင့်ဆောင့်ရင်းစိတ်ကိုလွှတ်ပေးလိုက်တော့ နှစ်ယောက်သားတွန့်လိမ်ကွေးကောက်လို့ အရေတွေပြိုင်တူပန်းပြီး ပြီးဆုံးစေလိုက်တယ်။မမေလဲ ဟူးးး  ဆို့တဲ့လေပူတွေမှုတ်ထုတ်ပြီးကျနော့်ရင်ဘတ်ပေါ်ပါးလေးတင်လို့ မှိန်းပြီးလီးအရသာခံနေသလို ကျနော်ကလဲသူ့ဖင်ကြီးနှလုံးကိုဆုပ်ဆုပ်ပေးပြီး စောက်ပတ်အရသာခံနေလိုက်တယ်။

အဲ့အချိန် မမေကသူ့စောက်ပတ်ထဲကိုရောက်နေတဲ့ကျနော့်လီးကို အထဲကနေစုပ်စုပ်ပေးတာက သုတ်ရေတွေတစ်စက်မကျန်အောင် ကုန်သလိုဘဲဗျာ။ကျနော့်ပါးစပ်ကမနေနိုင်ဘဲထွက်သွားတာက မမေရယ် မမေစောက်ပတ်ကြီးကလိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ ဆိုတော့ တကယ်လား တဲ့ ညာစရာလိုလို့လားလို့ မေးလိုက်တော့ မောင်ကောင်းရင်ပြီးတာပါဘဲတဲ့ ကျနော် မမေရဲ့ပါးလေးကို ဖွဖွလေးနမ်းမိပါတော့တယ်။

.........................................................................................................................

နှစ်ချီဆက်လိုက်တာမို့ ကျနော်လဲ အားရကျေနပ်သွားခဲ့သလိုမမေလဲ ဆန္ဒရဲ့အထွဋ်အထိပ်ရောက်သွားတာမို့ ကာမမီးတွေကခဏတော့ငြိမ်းသွားကြတယ်။ သွား ထတော့ တော်ကြာညီမလေးတို့ပြန်လာလို့ တွေ့သွားရင်မကောင်းဘူး တဲ့။မမေရဲ့သတိပေးစကားကြားမှ ကျနော်လဲကုန်းရုန်းထလိုက်ပြီး ပုဆိုးတွေအဝတ်တွေပြန်ဝတ်လိုက်ရတယ်။

မမေကလဲ ကျနော့်ချွတ်ပြီးလွှင့်ပစ်လိုက်တဲ့ ဘရာလေးကိုကုန်းယူနေတော့ ဖင်ကြီးက ကျနော်ဘက်ပေးထားတော့ လိုးပြီးစသူ့စောက်ဖုတ်ဝမှာ သုတ်ရေတွေကပြူထွက်နေပြီး တင်ပါးကြီးကလဲကုန်းနေတာကြောင့် ကားထွက်နေလိုက်တာ နောက်တစ်ခါတောင်ပြန်ချင်နေတယ်။မမေဖင်ကြီးကို မချင့်မရဲဖြစ်လာတဲ့စိတ်နဲ့ လက်ဝါးနဲ့ ရိုက်လိုက်တော့ ဖျန်း ဆိုတဲ့အသံနဲ့အတူ အာ့  ဆိုတဲ့မမေပါးစပ်က အသံထွက်လာပြီး။

ကျနော့်ကိုသမင်လည်ပြန်ကြည့် မျက်စောင်းထိုးတာကို မြင်ရတော့ ရီပြီးဧည့်ခန်းဆီထွက်လာလိုက်တယ်။ကျနော်အမောပြေရေနွေးကြမ်းနဲ့လက်ဘက်စားနေတုန်း အောင်ထက်လေးကသူရဲ့ပုံဆွဲစာအုပ်လေးကို ကျနော့်ရှေ့ထိုးပေးပြီး သားဆွဲထားတာတဲ့။

ကျနော့်ယူကြည့်ပြီးတော့ ပုံတွေကိုလဲမြင်ရော ကိုယ့်နဖူးကိုယ်ပြန်ရိုက်ရင်း သေပါတော့နန္ဒိယရယ် လို့ ငြီးလိုက်မိပါတယ်။ပြီးမှမမေ မမေရေ လာပါအုန်း လို့ခေါ်လိုက်တော့ အဝတ်အစားတွေပြန်ဝတ်ပြီး ဆံပင်တွေမျက်နှာပြင်ပေါ်က အချယ်အသတွေပြင်နေတဲ့ မမေက ထွက်လာပြီး ဘာလို့လဲသူရ လို့မေးလာတော့ မှအာ စောစောကတော့ မောင်ဆို။ ဟာ သူရကလဲ ဘာတွေပြောနေတာလဲ ညီမလေးတို့သိကုန်မှာပေါ့ တဲ့။

ကျနော်လဲ ဘာမှမပြောတော့ဘဲနဲ့ ပုံဆွဲစာအုပ်ကို မမေရဲ့လက်ထဲထည့်ပြီး အဲ့မှာ မမေသားကမှတ်တမ်းတင်ထားတာကြည့်ပေတော့။ ကျနော့်စကားကြောင့် မမေလဲပုံဆွဲစာအုပ်လေးကိုဆွဲယူပြီးကြည့်လိုက်တယ်။ ဟယ်တော် ပုံတွေမြင်ပြီး မမေနှုတ်ကအလန့်တကြားထွက်လာတဲ့အသံပေါ့။မထွက်ဘဲနေပါ့မလားဗျာသူ့သားမောင်အောင်ထက်က ကျနော်နဲ့သူ့အမေတို့ လိုးနေတဲ့ပုံကိုပြန်ဆွဲထားတာ။ဆွဲတာမှ ကျနော့်ကအပေါ်ကလိုးနေတဲ့ပုံအပြင်သူ့အမေအပေါ်ကမြင်းစီးနေတဲ့ပုံတွေပါ အပီအပြင်ဆွဲထားတာ။

သား လာအုန်း လို့မမေခေါ်တော့အောင်ထက်က သူ့အမေဆီလာတော့ သား ဒီလိုပုံတွေမဆွဲရဘူးနော် ငရဲကြီးတတ်တယ် ဆိုတော့ ဟုတ်လားအမေ ဆိုတော့ မမေက အေးငရဲကြီးတယ်သူများတွေကိုလဲ မပြောရဘူး တဲ့။

အောင်ထက်လေးကလဲ အသွက်ဗျ။ အာ့ဆို ဦးနဲ့အမေကရောငရဲကြီးလားဆိုတော့ ကျနော်တို့နှစ်ယောက်ရီကြရသေးတယ်။ပြီးမှ မမေ က အမေတို့ကလူကြီးလေ လုကြီးတွေဆို ငရဲမကြီးဘူး မှတ်ထားနော်သား ဆိုမှ အောင်ထက်လေးက ခေါင်းငြိမ့်ပြီးဟုတ်ကဲ့ တဲ့။ ကဲ သားအဲ့ပုံတွေဖျက်ပစ် နင့်ဦးလေးနဲ့ဒေါ်လေးတို့လာလို့တွေ့ရင် ငရဲကြီးနေမယ် ဆိုတော့ အောင်ထက်လေးတစ်ယောက် ခဲဖျက်နဲ့ ငရဲကြီးမှာကြောက်လို့တဲ့ သူဆွဲထားတဲ့ပုံလေးတွေကိုဖျက်နေတာ ကြည့်ပြီးကျနော်နဲ့ မမေ ပြုံးကြည့်နေလိုက်ပါတော့တယ်။

 ......................................................................................................................

ကျနော်နဲ့ မမေ အဲ့လိုဖြစ်ပြီးနောက် သူလဲကုန်တွေဝယ်ပြီး ရွှာပြန်သွားသလို ကျနော်လဲ ပစ္စည်းထုတ်တာဝန်နဲ့ ရန်ကုန်ဆင်းရတယ်။ရန်ကုန်မှာ တစ်ပတ်ကျော်ကြာတာမို့ ရောက်ရင်ပြုနေကြအကျင့်အတိုင်း ဇယားလေးတွေခေါ်ပြီး ဇယားခင်းပေမယ့် အဲ့အချိန်မှာတောင် မမေကို သတိရနေတာ။ကာမစိတ်လွန်ကဲသလိုကာမဆက်ဆံတဲ့ နေရာမှာ ကျွမ်းကျင်နိုင်နင်းလွန်းတဲ့ မမေကိုကျနော်ဘယ်လိုဘဲသဘောကျကျ တကယ်တရားဝင်လက်ထပ်ပေါင်းသင်းဖို့ကြတော့ မဝံ့ရဲတာအမှန်ပါ။

ရန်ကုန်ကပြန်ရောက်ပြီးနောက်ပိုင်း ကျနော်ထွန်းမြိုင်တို့အိမ်ကို အရင်လို သွားမနေတော့ဘူး။သူတို့လဲနေသားကြသွားကြပြီဖြစ်သလို ယားခါစလင်မယားတွေ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ချစ်ဗြူဟာခင်းနိုင်အောင်လဲပါတယ်။ပြီးတော့ မမေကို ချစ်စကားလေးတောင်မပြောဘဲ ကျနော်ဆန္ဒအတွက် ဖြည့်ဆည်းလိုက်မိတာမို့ သူ့ညီမဖြစ်တဲ့ မဆွေကိုအားနာတာလဲပါတယ်ဆိုပါတော့။

အမြဲမရောက်ပေမယ့် တစ်ပတ်ကိုတစ်ရက်လောက်တော့ စားသောက်တဲ့အခါတော့ ရောက်ဖြစ်ပါတယ်။စားသောက်လို့မူးလာရင် ကျနော်ရှေ့မရှောင် လင်မယားနှစ်ယောက်ကလူကြည်စယ်ကြတာမြင်ရင် မမေကို သတိရမိတယ်။ဒီအိပ်ခန်းထဲမှာ မမေကိုအချစ်ခန်းဖွင့်ခဲ့တာပါလားဆိုတဲ့အသိဝင်လာရင် မမေကိုလွမ်းမိပါတယ်။

အဲလိုနဲ့ နေလာလိုက်တာ တစ်လလောက်ရှိတော့ ထွန်းမြိုင်က သူရရေ မမေရောက်နေတယ်ကွ မင်းကိုလဲမေးနေတယ် တဲ့ကျနော့်ရင်ထဲလှိုက်ခနဲ့ဖြစ်သွားတယ်။ဒါပေမဲ့ ထွန်းမြိုင်မရိပ်မိအောင် မျက်နှာပြင်လို့ ဟုတ်လား အေးညနေအလုပ်ဆင်းရင်ငါလိုက်ခဲ့မယ် လို့ပြန်ပြောလိုက်တယ်။ဖယ်ရီက ထွန်းမြိုင်တို့ရပ်ကွက်ပြီးမှ ကျနော်တို့ရပ်ကွက်ကိုဆက်သွားတာလေ။ ကိစ္စမရှိရင် ကျနော်မဆင်းဘဲ အိမ်ထဲပြန်နေကြပေါ့။

ညနေအလုပ်ဆင်းတော့ ထွန်းမြိုင်နဲ့ အတူတူဆင်းပြီးသူတို့ရဲ့အိမ်ကိုလိုက်သွားလိုက်တယ်။ အိမ်ထဲဝင်လိုက်တာနဲ့ မမေကိုတွေ့လိုက်ရတယ် ဆံပင်ကခေါင်းလျှော်ထားလို့ ကျောပေါ်မှာဖြန့်ချထားတာက တင်ပါးဖုံးတယ်။သနပ်ခါးပါးပါးနဲ့ နှုတ်ခမ်းကိုပန်းရောင်နုလေးဆိုးထားပြီး မျက်လုံးကိုအိုင်းလိုင်နာ ဆိုးထားလေတော့ အစထဲက ကုလားဆင်ဆိုတော့ ဘောလီးဝုတ်က အိန္ဒြိယမင်းသမီးလိုဘဲဗျာ။

အရပ်ကောင်းကောင်းနဲ့မို့ ရှည်လျားတဲ့ပေါင်တံ စွင့်ကားတဲ့တင်တွေ မို့မောက်နေတဲ့ ရင်သားတွေက တစ်ခါစားဘူးသူကို ဘယ်လိုအရသာပါလို့ ပြောစရာမလိုတာမို့ညီလေးကခေါင်းတထောင်ထောင်မို့ ကျောပိုးအိတ်နဲ့ကွယ်ထားရသေးတယ်။

ဟာ မမေ မတွေ့တာကြာလို့ ပိုတောင်လှလာတယ် လို့ရီမောပြီးပြောလိုက်တော့ မမေကလဲ ငါ့မောင်ကအပြောကောင်းတယ်ဘာစားချင်လဲ ဝယ်ကျွေးမယ် လို့အပြုံးနဲ့ပြန်ပြောတဲ့ စကားတွေထဲမှာတော့ ကျနော်တို့နှစ်ယောက်ပဲသိတဲ့ အနက်တွေအဓိပ္ပါယ်တွေကတော့ သူနဲ့ကျနော်ဘဲသိတယ်။အဲ့နေညနေက မမေလဲရှိနေတာမို့ ကျနော်နဲ့ထွန်းမြိုင်က အခွင့်အရေးယူလို့ပုလင်းထောင်ကြတာပေါ့ဗျာ။မမေကအမြည်းလုပ်ပေးပေမယ့် မဆွေကသူ့လင်တော်မောင်ကို မျက်စောင်းတခဲခဲပေါ့။

သောက်ကြစားကြနဲ့ အားလုံးပြီးတော့ မမေကအကုန်သိမ်းကျုံးပြီး ဆေးကြောတာပေါ့။ညီမအိမ်ရောက်ရင် အစ်မကြီးပီပီအကုန်သိမ်းလုပ်တော့တာ။ထွန်းမြိုင်တို့လင်မယားဧည့်ခန်းမှာရှိနေတုန်း ကျနော်မမေရှိရာ မီဖိုထဲဝင်လိုက်သွားပြီး ပန်းကန်ဆေးနေတဲ့ မမေကို နောက်ကသိမ်းဖက်လိုက်တော့ မမေက ဟာ မောင်ကလဲ ညီမလေးတို့မြင်သွားမယ် တဲ့ ရပါတယ်။ သူတို့လင်မယားဧည့်ခန်းမှာ မမြင်ဘူး ဆိုပြီးမမေလည်တိုင်ကိုနမ်းသလို လက်ကလဲပဲ အင်္ကျီအပေါ်ကနေ နို့ကိုအုပ်ကိုင်လိုက်တယ် ဘရာကအပျော့စားမို့ လက်ရဲ့အထိကအိစက်နူးညံ့နေတယ် အောက်ကထနေတဲ့ညီတော်မောင်ကိုလဲ မမေဖင်ကြားကိုထိုးထောက်ထားလို့ အခြေအနေက တအားဖီးလာပြီး ရှေ့ပြေးအရေတွေတောင်ထွက်ပြီဆိုတာသိလိုက်တယ်။

မမေက မောင်ရယ် မလုပ်နဲ့ကွာ နောက်မှနော် ဆိုတော့ အခြေအနေကိုပြန်ထိန်းလိုက်ရတယ်။ မမေကို သတိရနေတာလို့ ဖက်ထားရာကလွှတ်လိုက်ရင်းပြောတော့ မမေလဲမောင့်ကိုသတိရပါတယ် တဲ့။ တကယ်လား ဆိုတော့ ညာစရာလားမောင်ရယ် လို့ပြန်ပြောတဲ့ မမေကို အာ့ဆိုမနက်ဖြန်စနေနေ့ အလုပ်ပိတ်တယ် ။မမေကို မောင့်အိမ်အလည်ခေါ်မယ် လိုက်မလား။ မောင်ခေါ်ရင်လိုက်မှာပေါ့ ဆိုတဲ့ မမေစကားကြောင့် ကျနော် ဝမ်းသာလိုက်သည်ဖြစ်ခြင်း။မမေကိုအိမ်ခေါ်ပြီး အပီအပြင်ချစ်ပွဲဝင်မယ်လို့ရင်ထဲက ကြုံးဝါးတာကို ဘယ်သူသိမလဲ။

ကံကကျနော်ဘက်မှာရောက်နေတယ်။ဒီနေ့ကရှစ်ရက်ဥပုဒ်နေ့ဖြစ်နေတာမို့ အမေ့ကိုဘုန်းကြီးကျောင်း စက်ဘီးနဲ့လိုက်ပို့ပြီးမနေ့က မမေကိုအိမ်အလည်ခေါ်ထားတာမို့ ထွန်းမြိုင်တို့ဆီကိုဆက်သွားလိုက်တယ်။

အိမ်ရောက်တော့ မမေကို မရမ်းစေ့ရောင်ဘလောက်အကျီၤနဲ့အောက်ကလဲ မရမ်းစေ့ရောင် ပြောင်ထမိန်လေးနဲ့ဝမ်းဆက် ပြီးတော့ ဆံထုံးမြင့်မြင့်လေးထုံးလို့ နားသယ်မှာ ဆံစရှည်ရှည်ကိုဘယ် ညာချထားတယ်။ကောင်းပြီးသားမျက်ခုံးကိုထပ်ဆွဲထားတာမို့ ထင်းနေသလို ပန်းနုရောင်နှုတ်ခမ်းဆိုးဆေးကြောင့်လဲပဲကြည့်မဝနိုင်အောင်ပဲဗျာ။

ထွန်းမြိုင်တို့လင်မယားကို စကားစမြည်နဲနဲပြောပြီးတာနဲ့ မမေကို စက်ဘီးနောက်တင်လို့ နင်းလာလိုက်တယ်။လမ်းမတော်ကစတိုးဆိုင်မှာ အအေးဗူးနဲ့ ကိတ်ဝင်ဝယ်လိုက်တယ်။ထမင်းကအမေမနက်ကချက်ပြုတ်ခဲ့ပြီမို့ ဘာမှမလိုတော့ဘူးလေ။အိမ်ကိုရောက်တော့ မမေက အိမ်ထဲကိုစူးစမ်းကြည့်ပြီး မောင်တို့အိမ်လေးကသပ်သပ်ရပ်ရပ်နဲ့ ချစ်စရာလေး တဲ့။

မမေကလဲ အိမ်တင်မကဘူးလေ လူပါ ပါတယ် ဆိုတော့ ဟင့်...သူက ဘယ်တုန်းကများ ချစ်တယ်ပြောဘူးလို့ ရယ်လို့ပြန်ပြောလာတော့ ကျနော် အားနာသွားမိတာအမှန်ပါ။ကျနော်ကလဲလူတစ်မျိုးဗျ။စကားတစ်ခွန်းကို အလွယ်တကူမပြောတတ်သလိုပဲပြောပြီးသားစကားကိုလဲ တည်အောင်ထိန်းတတ်တာကအကျင့်ခုလဲ ကျနော် မမေကို မချစ်ဘူး မမေကိုsexကိစ္စအတွက်ကြိုက်တာ။မမေကိုဆက်ဆံတဲ့ဆက်ဆံမှုက sexသက်သက်။

ကျနော့်မျက်နှာရိပ် မျက်နှာကဲကို မမေကအကဲခတ်မိတယ်လို့ထင်ပါတယ်။ မောင် ဘာမှမစဉ်းစားနေနဲ့ တွေ့တုန်းပျော်ပျော်နေဆိုတဲ့ မမေစကားကြောင့် လေးလံနေတဲ့ ကျနော်ရဲ့စိတ်တွေလဲပြန်လည်လို့ ပေါ့ပါးလာရတယ်။ရင်ထဲက ကျေးဇူး ပါဘဲမမေရယ်လို့ ပြောမိပါတယ်။မမေကိုယ်တိုင်ကလဲ ကာမဂုဏ်ကိုမက်မောစွာခံစားချင်လို့ အပေးအယူမျှပြီဆိုလေတော့ အရာရာကသာယာလို့နေပြီလေ။

မမေကိုကျနော်လက်ဆွဲလို့အိပ်ခန်းထဲခေါ်လာတော့ မမေကလဲအသာတကြည်လိုက်ပါလာလို့ ကျနော်မမေကိုဖက်လို့ သူ့နခမ်းကို အသာအယာငုံစုပ်လိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ ကျနော့်ကျောပြင်ကိုသိုင်းဖက်လို့ အနမ်းကိုပြန်လည်လို့တုန့်ပြန်လာခဲ့တယ်။ကျနော့်အနမ်းတွေကလဲ တစ်ဆင့်ထက်တစ်ဆင့် အရှိန်တွေတက်လာခဲ့ပြီး အသက်ရှူသံတွေက နှစ်ယောက်လုံးဖားဖိုကထွက်တဲ့သံစဉ်တွေလိုဖြစ်လာကြတယ်။ကျနော်လက်နှစ်ဖက်ကလဲ မမေရဲ့စွင့်ကားနေတဲ့ ဖင်ကြီးတွေကိုဆုပ်နယ်လို့ပေါ့။

အနမ်းရှည်ကြောင့် အသက်အောင့်ထားရာကနေ ခဏနားပြီးအသက်ကိုကမန်းကတမ်းရှူလိုက်ကြရတယ်။အဲ့အချိန်မှာမှမမေက မောင် အဝတ်တွေချွတ်လိုက်မှဖြစ်မယ် ကြေကုန်မှာ လို့ပြောလေမှ အင်းဟုတ်သား အာ့ဆိုချွတ်လေ ဆိုတော့ ဟာ မောင်ကလဲ တံခါးသွားပိတ်လေ လို့ပြောမှ ဟီးဟုတ်သား ဆိုပြီးကျနော်အခန်းတံခါးပိတ်ဖို့ အသွားကို မျက်စောင်းချီပြီးကြည့်တဲ့ မမေရဲ့အကြည့်က တကယ့်ကို sexy ဖြစ်တယ်ဗျာ။

.............................................................................................................

ကျနော်ပြန်လှည့်လာတော့ မမေကအပေါ်အကျီၤချွတ်ပြီးပြီမို့ဝင်းမွတ်နေတဲ့ ရင်သားတွေကို အနီရဲရဲဘရာလေးကမနိုင့်တနိုင့်ထိန်းထားရတာကို မြင်တော့ စိတ်တွေမထိန်းနိုင်ဘဲလက်ကလှမ်းမိတော့ မမေကကိုယ်ကိုစောင်းပြီးရှောင်လိုက်ရင်းကနေမောင်ကလဲ ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ ချွတ်နေတာစောင့်ပါအုန်းတဲ့။

ကျနော်လဲ ဟဲ ဆိုပြီး လှလွန်းလို့မနေနိုင်ဖြစ်သွားတာ ဆိုတော့ ပိုကိုပိုပါတယ်ဆိုပြီး ဘရာလေးချွတ်ပြီး ကျနော့်စာကြည့်စားပွဲကကုလားထိုင်ကျောမှီလေးပေါ်ကိုတင်လိုက်ပြီး နို့လေးတွေကိုသူ့လက်နဲ့အုပ်ထားတာမို့ ကျနော်ကအတင်းဖယ်ပြီး ပေါ်လာတဲ့နို့ကို နို့ဆာနေတဲ့ခလေးငယ်ပုံနဲ့ အတင်းကုန်းစို့လိုက်တယ်

 ပြွတ်ပြွတ်  ပြွတ်ပြွတ်

ဟင့် အင့် လို့မမေနှုတ်ကသံစဉ်တွေနဲ့အတူ ကျနော့်ခေါင်းလေးကိုသူ့လက်နဲ့ထိန်းထားပေးသလို ကျန်လက်တစ်ဖက်နဲ့ သူ့နို့ကိုကိုင်လို့ ကျနော်စို့နေတာကိုထိန်းပေးနေရှာတယ်။နို့ကိုစို့နေရင်းမမေထမိန်ကို ကျနော်ဖြည်ချလိုက်တယ်။ထူးဆန်းတာက မမေကဘယ်တော့မှအထဲကအခံမဝတ်တာဘဲ။

ထမိန်ခြေရင်းပုံသွားတာနဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ နက်မှောင်တဲ့အမွှေးတွေနဲ့ ခုံးထနေတဲ့မမေရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို မြင်လိုက်ရတဲ့ခဏ ကျနော့်အာခေါင်တွေခြောက်ပြီး တံတွေးတွေမြိုနေရသလို ပေါင်ကြားထဲကကျနော့်လီးကလဲငေါထွက်လာခဲ့တယ်။

ကျနော့်လဲ လက်ခလယ်နဲ့ အကွဲကြောင်းတစ်လျောက်ကိုအောက်ဘက်ကနေ အပေါ်ကိုခပ်ကြမ်းကြမ်းပွတ်ဆွဲပေးလိုက်တော့ မမေတစ်ယောက်ခြေဖျားလေးတွေထောက်ပြီး အားးး လို့တောင်အသံထွက်လို့ဖင်လေးကော့သွားတယ်။ကျနော့်လက်မှာလဲ မမေ စောက်ဖုတ်ထဲကအရေတွေထွက်နေပြီဆိုတဲ့ အတွေ့အာရုံရလိုက်တယ်။

မမေကိုကုတင်ပေါ်တွန်းလှဲလိုက်တော့ အလိုက်သင့်လေးလှဲပေးတာမို့ မမေတင်ပါးတွေကကုတင်စွန်းတင်ပြီး ခြေထောက်တွေကအောက်မှာမို့ ကုတင်စောင်းတင်ထားတဲ့အနေအထားကိုအလိုလိုရောက်သွားခဲ့တယ်။ တကယ်ဆို မမေကိုဂျာရမယ့်အချိန် ဒါပေမယ့် ကာမတောထဲမှာကျင်လည်စ ကျနော် မမေကိုလိုးဖို့ဘဲစိတ်ကသန်နေတော့ ပေါင်နှစ်ချောင်းကြားဝင်ပြီး မမေရဲ့စောက်ပတ်ကိုဖြဲပြီး ကျနော့်လီးကိုတေ့လို့ ဆောင့်လိုးလိုက်ပါတယ်။

 ဖွတ်  အင့်

ဆိုတဲ့အသံတွေနဲ့အတူ ကျနော့်လီးက မမေရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲအဆုံးထီမြှပ်ဝင်သွားတဲ့ခဏ လီးကစောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေနဲ့ထိတွေ့ခံစားမှုကဖြင့် ပြန်မပြောနိုင်လောက်အောင်ကောင်းလိုက်သည်ဖြစ်ခြင်း။

ဝင်ပြီဆိုတာနဲ့ လူပျိုပီပီဆောင့်လိုးလိုက်တာ ကုတင်မြည်သံတွေ မမေရဲ့ ညီးသံ စောက်ဖုတ်နဲ့လီးရိုက်သံ သံစုံတွေမြိုင်မြိုင်ကြီးထွက်လို့ပေါ့။ မမေကလဲ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ထောင်ကားလို့ပေးထားသလို ကျနော့်ဖင်နှစ်လုံးကိုလဲ သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ဖမ်းလို့ဆုပ်ထားပြီး ကျနော့်ဆောင့်တိုင်းအားပါအောင့် ဆောင့်ဆောင့်ဆွဲပေးနေတယ်။ဒါကြောင့်ပြောကြတာနေမှာ မိန်းမလိုးရင်အပျိုထက်အအို တစ်ခုလပ် မုဆိုးမ ကပိုလိုးကောင်းတယ်ဆိုတာ။

အပျိုကရှက်နေတာနဲ့ သစ်တုံးတက်ခွနေရသလိုဘဲတဲ့။ခုလဲတစ်ခုလပ် မမေရဲ့ ကာမဆက်ဆံမှုကျွမ်းကျင်ခြင်းရလာဒ်ကကျနော်ကိုယ်တွေ့ခံစားနေရပြီ။ကျနော်လဲလိုးကောင်းကောင်းနဲ့ပဲဆောင့်လိုးလိုက်တာ ငါးမိနစ်တောင်မကြာဘူးထင်တယ်။ မမေစောက်ဖုတ်ထဲ သုတ်ရေတွေပန်းပြီး ပြီးလိုက်တော့တယ်။

အားး အားးမမေ ကျနော်မရတော့ဘူးး.ဟူးး ပြီးးးပြီးးပြီ ဆိုတော့မမေကကျနော့်ကျောကိုတင်းတင်းဖက်ထားပြီး သူ့စောက်ဖုတ်ထဲကနေ ကျနော့်လီးကို ညှစ်ပေးတော့တာဘဲဗျာ။

ကောင်းချက်ကတော့ လန်ထွက်နေတယ်။မမေ ရယ်လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာဆိုပြီးသူ့ရင်ဘတ်ပေါ်ခေါင်းတင်ပြီးမှိန်နေတော့မမေက ခေါင်းကဆံပင်တွေကို ဖွပေးရင်း တကယ်ကောင်းလားတဲ့။ ကျနော်လဲ ကောင်းတာပေါ့မမေရဲ့ ကောင်းလွန်းလို့မထိန်းတောင် မထိန်းနိုင်တော့ဘူး လို့ပြောတဲ့ ကျနော့်ကို မမေကပြုံးလို့ ကျေကျေနပ်နပ်ကြီးကြည့်နေပါတော့တယ်။

.................................................................................................

မမေနဲ့ကျနော်ဖက်ပြီး အမောဖြေနေကြတယ်။မမေကကျနော့်ရင်ဘတ်ပေါ် ခေါင်းတင်ပြီး ကျနော့်ဗိုက်သားလေးတွေကိုပွတ်သပ်ပေးနေသလို ကျနော်ကလဲမမေရဲ့ ကျောပြင်ကိုပွတ်သပ်ပေးနေမိတယ်။ မမေက ဗိုက်သားတွေကတစ်ဆင့်ဆီးခုံက ကျနော့်လီးမွှေးတွေကို လက်နဲ့ဖွလို့ဆော့ကစားနေတော့အားပြန်ပြည့်လာတဲ့ ကျနော့်လီးကလဲ တဖြည်းဖြည်းပြန်လို့မာလာခဲ့တယ်။

ကျနော်လဲ မမေခေါင်းကို စုံကိုင်ပြီး အောက်ဖက်တွန်းလိုက်တော့ မမေက ကျနော့်မျက်နှာကို မော့ကြည့်ပြီး ဟွန်းးး ဆိုနှာခေါင်းလေးရှုံ့ပြတယ်။ ကျနော်ကဘာမှပြောမနေဘဲ မမေခေါင်းကိုသာ လီးရှိရာတွန်းပို့လိုက်တော့ မမေလဲ ကျနော့်လီးကိုယုယုယယ ကိုင်ကြည့်နေတယ်။ မမေကိုင်ခြင်းကိုသိလိုက်တာနဲ့ ကျနော့်လီးကလဲ လေထိုးလိုက်သလို တင်းမာလာတော့တာပဲ မမေက အာ့ကိုကြည့်ပြီး အဟိ လို့အသံလေးထွက်လို့ရီပြီး ကျနော့်ရဲ့လီးကို အထက်အောက်ဆွဲပေးတော့ ကျနော့်ဒစ်ရဲရဲကြီးက ဒုံးပျံကြီးလို မိုးကိုထောင်လို့။

မမေက သူ့နှုတ်ခမ်းလေးကို အသာဟလို့ ကျနော့်လီးကိုဟပ်လိုက်တယ်ဆိုရင် ရှီုးးအားးကောင်းလွန်းတဲ့အရသာကြောင့်ကျနော့်ရဲ့ ပါးစပ်ကထွက်လာတဲ့အသံတွေပေါ့။ မမေက ကျနော့်အရသာတွေ့နေမှန်းသိတော့ သူ့ပါးစပ်ထဲရောက်နေတဲ့ ကျနော့်လီးကို လျှာစွမ်းမျိုးစုံပြနေတော့ ကျနော့်မှာ လူးလွန့်ကော့ပြန်နေပါတော့တယ်။ ကျနော်လဲအားကျမခံ သူ့စောက်ဖုတ်ကို နောက်ကနေအတင်းဖမ်းကုတ်တော့တာပေါ့။သူလဲဖီးတတ်နေတာပဲ သူ့ရဲ့စောက်ဖုတ်တစ်ခုလုံးရွှဲရွှဲစိုနေတယ်လေ။

ကျနော်လဲလက်ခလည်ကို စောက်ဖုတ်ထဲအဆုံးထိထိုးထည့်ပြီး ရှေ့ထိုးနောက်ဆုတ်နဲ့လက်နဲ့လိုးပေးလိုက်တယ်။

ကျနော်လက်နဲ့လိုးတော့ မမေကပိုစိတ်ပါပြီး ကျနော့်လီးကိုစိတ်တိုင်းကျစုပ်တာမှ ပြွတ်ခနဲ့ ပြွတ်ခနဲ့ အသံတွေတောင်ထွက်နေတယ်။ကျနော့်ကလဲ သူ့စောက်ဖုတ်ကို လက်တချောင်းနဲ့လိုးရတာ ချောင်သလိုဖြစ်နေတာမို့ အားမရလို့ နောက်လက်ညှိးတချောင်းထပ်ပူးပြီး လိုးပေးလိုက်တော့ မမေဖင်ပြီးကော့ခါကော့ခါနဲ့ဖီးတွေတက်နေတယ်။ပါးစပ်ကလီးထည့်ထားတော့အသံတော့မထွက်နိုင်ဘူးပေါ့။

နောက်တော့ သူရောကျနော်ပါမနေနိုင်လောက်အောင်ဖြစ်လာကြလို့ အားးမမေ မရတော့ဘူး လိုးချင်နေပြီ လိုးချင်ပြီ လို့ပြောတော့ မမေလဲ ကျနော့်လီးကိုသူ့ပါးစပ်ကထုတ်လိုက်ပြီး ကျနော်အပေါ်ခွထိုင်လို့ လီးကိုစောက်ဖုတ်ဝတေ့လိုက်တယ်။ပြီးမှအသာထိုင်ချလိုက်တော့ အရေတွေစိုရွှဲနေတော့ အသာအယာဘဲဆုံးတဲ့ထိဝင်သွားတယ်။အဲ့လိုလီးဝင်နေတဲ့အချိန် မမေရဲ့မျက်လုံးကလေးမှေးပြီး လီးအရသာခံနေတဲ့မျက်နှာလေးကို အောက်ကနေမော့ကြည့်နေတဲ့ ကျနော်။ဖီးတွေတအားတက်ပြီး မမေဖင်နှစ်လုံးကိုစုံကိုင်လို့ အောက်ကနေ တလစပ်ပင့်ဆောင့်ပစ်လိုက်တဲ့အခါ

ဖွတ် ဘတ် ဖွတ် ဗြုစ် ဘွတ်

အာ့

အီးး

ဟင့်

ဖွတ်

ဆိုတဲ့ စောက်ပတ်နဲ့လီးဆီကအသံတွေ မမေပါးစပ်က မနေနိုင်လို့ထွက်လာတဲ့အသံတွေနဲ့ မြိုင်နေတော့တာပဲ။လေးငါးဆယ်ချက်ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်လိုးပြီးမှ ကျနော့်ရဲ့ကော့ထားတဲ့ခါးကိုကြမ်းပေါ်ပြန်ချပြီး နားလိုက်တယ်။

မမေက. ဘယ်လိုလဲ ဆရာကြီးမောသွားပြီလား လို့ခနဲ့သလို လှောင်သလိုပြောလာပြန်တော့ မခံချင်စိတ်နဲ့ ပြန်ပင့်ပြီးလိုးလိုက်ပြန်ပါတယ်။ဒီတစ်ခါလဲ ဆယ့်လေးငါးချက်ဆောင့်ပြီးကျနော့်ကြမ်းပေါ်ပြန်ကျသွားပြန်တယ်။

ဒီတော့မမေက အလိုက်တသိနဲ့ သူကပဲ အပေါ်ကနေပြီးယောက်ျားတွေလိုးသလို ကျနော့်ကို ဆောင့်လိုးတော့တာ ရှယ်ဘဲဗျာ။ကျနော်ကအောက်က အလိုက်သင့်လေး ကော့ပေးထားရုံပဲ။ သူလိုးပေးနေတုန်းခါနေတဲ့ နို့တွေကို ကျနော်ကပါးစပ်နဲ့လိုက်ဟပ်ပြီး တပြွတ်ပြွတ်စို့ပေးနေလိုက်တယ်။နောက်တော့ သူက မဆောင့်လိုးတော့ဘဲ မဆလာကြိတ်သလို လီးနဲ့စောက်ဖုတ်ကိုတပ်ထားပြီးကြိတ်တော့တာ။

အာလာလာ ဒါလဲကောင်းတာပဲဗျာ သူလဲစောက်စိကိုထိတာမို့ဖီးလာတယ်ထင်တယ် မျက်လုံးစုံမှိတ်လို့ မွှေတာ။ခဏအတွင်းနှစ်ယောက်သား နောက်တစ်ချီပြီးပြန်လေရော။ကျနော့်ပေါ်မှာမှောက်ပြီးအမောဖြေနေတဲ့ မမေရဲ့ ကားနေတဲ့ဖင်သားကြီးတွေကို ကျနော်ကပွတ်သပ်ပြီး ကာမအရသာကို ပြည့်ပြည့်ဝဝကြီးခံစားနေလိုက်ပါတော့တယ်။

..................................................................................................................................

မမေနဲ့ကျနော် နှစ်ချီပြီးတော့ ရေချိုးကြတယ်။ ရေချိုးခန်းထဲမှာ မမေကကျနော့်လီးကို သေသေချာချာ ဆပ်ပြာနဲ့ဆေးကြောပေးတာက တကယ့် ရိုမန်တစ်ဆန်တယ်ဗျာ။လီးကိုကိုင်တာကအစ အရေပြားကိုဆွဲလှန်ပြီး ဒစ်ကြားတွေပါမကျန် သေချာကိုတိုက်ချွတ်ဆေးကြောပေးတဲ့ မမေကို ကျနော်တကယ်အားနာနေမိတယ်။ခုလိုဖွတ်ဖွတ်ကြေအောင်လိုးနေပေမဲ့ ချစ်တယ်ဆိုတဲ့စကားလေးကိုတောင် ကျနော်မပြောခဲ့ဘူး။

ဒါကလဲကိုယ့်ခံယူချက်နဲ့ကိုယ်လေ။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် မမေကိုပြန်ပေးဆပ်ချင်တာနဲ့. လာ မမေကို ကျနော် ပြန်ဆေးပေးမယ် ဆိုပြီးမမေကိုကျနော်ရှေ့ဆွဲလိုက်ပြီး ရေမြုပ်စမှာ ဆပ်ပြာရေတွေလောင်းလိုက်ပြီး မမေပေါင်ကြားက နေအပေါ်ဘက်ဆီကို ဆွဲပြီးပွတ်လိုက်တော့ မမေကပေါင်ကားထားပေးရှာတယ်။ကျနော်လဲအမွှေးတွေထူထူနဲ့ မမေစောက်ဖုတ်ကြီးကို စိတ်တိုင်းကျပွတ်ပြီးဆပ်ပြာတိုက်ပေးနေလိုက်တယ်။

ပွတ်ပါများလာတော့ မမေလဲစိတ်ပြန်ထလာသလိုဘဲ ကျနော့်ကိုဖက်ထားပြီး မျက်လုံးလေးမှေးလို့ အသက်ရှူသံတွေကပြင်းလာတယ်။သူ့ပုံမြင်တော့ ကျနော်လဲပြန်ထလာခဲ့တာမို့ အပေါ်ယံနဲ့ နှုတ်ခမ်းဝကိုသာ ပွတ်နေတိုက်နေရာကနေ လက်ခလည်ကိုအထဲထိုးသွင်းလိုက်တယ်။ ရှီုးးး လို့မမေနှုတ်ကအသံထွက်သလိုဖင်လဲကော့သွားတော့တယ်။

ပြီးကျနော့်လီးကိုဖမ်းဆုပ်လို့ မချင့်မရဲနဲ့ တင်းတင်းဆုပ်လိုက်တာမို့ သူ့လက်ထဲမှာဘဲ ကျနော့်လီးကတိုးလို့မာလာတင်းလာတော့တယ်။တင်းလာတဲ့ ကျနော့်လီးကို မမေက ရှေ့ထိုးနောက်ဆုတ်နဲ့ ထုပေးနေတယ်။သူကအဲ့လိုလုပ်လာတော့ ကျနော်ကလဲသူ့စောက်ဖုတ်ထဲကိုလက်ခလည်နဲ့တင်အားမရလို့လက်ညှိး

ပါပူးပြီးထိုးနေလိုက်တယ်။တကယ်ပါဘဲဗျာ မမေဏှာကြီးချက်က သူ့စောက်ဖုတ်ကခုန်းထပြီး အစိကလဲလက်မလောက်ကြီးလာပြီးထောင်လို့တောင်နေတယ်။ကျနော်လဲပိုစိတ်ပြင်းလာလို့လက်နှစ်ချောင်းကနေ နောက်ထပ် လက်သူကြွယ်ပါပူးပြီးတော့လက်သုံးချောင်းနဲ့လိုးပေးသလို သူကလဲကျနော့်လီးကို ထုတာကပြုတ်ထွက်မတတ်ကြမ်းနေတော့တာ။

ကျနော့်လဲမနေနိုင်တော့တာနဲ့ မမေကို ထိုင်ခိုင်းလိုက်တယ်။ပြီးတာနဲ့သူ့ဆံပင်တွေကိုလက်နဲ့တစ်ပတ်လျိုရစ်ကိုင်လိုက်ပြီးမှကျနော့်လီးကို သူ့ပါးစပ်ကိုတေ့ပေးလိုက်တယ်။ဟလာတဲ့ပါးစပ်ထဲ ကျနော့်လီးကိုဆောင့်ထိုးလိုက်တော့ အွတ်.အဟွတ် နဲ့အာခေါင်သွားထောက်ပြီး သီးသွားတာ မျက်ရည်တွေတောင်ဝဲလို့အဲ့အချိန်မှာ ကာမဘီလူးစီးနေတဲ့ ကျနော်ကတော့သနားရမှန်းမသိဘူး။ ဆံပင်ကိုရစ်ထားပြီး ပါးစပ်ကို စောက်ပတ်အသွင်နဲ့နင်းကန်ဆောင့်လိုးနေလိုက်တယ်။

နောက်တော့ မမေအသက်မရှူနိုင်တော့ဘူးထင်တယ်အတင်းရုန်းပြီး အမလေးမောင်ရယ် သေတော့မှာပဲ ဘယ်လိုများလုပ်နေလဲ တဲ့ ကျနော့်ကတော့ဘာမှပြန်မပြောဘဲ သူ့ကိုဆွဲလှည့်ပြီးဖင်ကုန်းခိုင်းတော့ မမေကလဲအထာပေါက်စွာနဲ့ ရေချိုးခန်းကြမ်းပြင်မှာ လေးဘက်ကုန်းပေးရှာတယ်။လိုးကျင့်ရပြီးသားမိန်းမတွေကိုလိုးလို့ကောင်းတာကအဲ့ဒါဘဲဗျ။ခုကြည့် မမေကုန်းပေးပုံလေးကခါးလေားကိုခွက်ပြီးဖင်ကိုကော့ပေးထားတော့ စောက်ဖုတ်လေးကနောက်ကိုပြူးထွက်ပြီး လီးကိုကြိုနေသလိုဘဲ။

ကျနော်လဲနောက်ကနေရာယူပြီး မမေစောက်ပတ်ဝကိုလီးတေ့ပြီးထိုးလိုက်တာ အိစက်နေတဲ့စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေနဲ့ကျနော်လီးတွန်းတိုက်ပြီးဝင်သွားရတဲ့အရသာကတော့ ဘာနဲ့မှမလဲနိုင်တဲ့ အရသာပဲ။လီးတဆုံးဝင်တာနဲ့ ကျနော်ကဆောင့်စရာမလိုအောင် မမေကရှေ့ထိုးနောက်ငင် လုပ်ပေးနေတော့တာ။ကျနော်တကယ်ကိုမမေကိုကြိုက်သွားမိတယ်။ကာမဆက်ဆံတဲ့နေရာမှာအပြစ်ဆိုစရာမရှိအောင် ပြည့်စုံတဲ့အရည်အချင်းတွေနဲ့ပါ။

မမေ နေ နေ ကျနော်ဆောင့်မယ်။လို့သူ့ကိုပြောပြီး ကားနေတဲ့ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကိုစုံကိုင်ပြီး ကျနော်ဆောင့်လိုက်တာ မကြာခင်မှာဘဲ မမေရောကျနော်ပါ နောက်ထပ်ကာမပန်းတိုင်ကိုတူပြိုင်ပြိုင် လှမ်းလိုက်ကြပါတော့တယ်။

...................................................................................................................

ကျနော်နဲ့မမေ အဲ့နေ့ကထမင်းစားပြီး နောက်တစ်ခါထပ်နေလိုက်သေးတယ်။မမေကိုပြန်ပို့တော့ ဒူးတွေတောင်မခိုင်ချင်သလိုလို ဖြစ်နေပြီ။မမေကတော့ သူ့လိုအင်တွေပြည့်သွားလို့ထင်တယ်။မြူးမြူးကြွကြွပါပဲ။ကျနော် မမေနဲ့ကာမဆက်ဆံရတာကိုကြိုက်ပေမယ့် မမေရဲ့ ကာမစိတ်ကိုသိရတော့ တရားဝင်မသိမ်းပိုက်ရဲဘူးဗျာ။

ကျနော့်လက်ထဲကြမှ ထပ်ရှာစားနေရင် သေပြီပေါ့။မမေလဲနောက်ရက်မှာ ရွာပြန်သွားတယ်လို့ ထွန်းမြိုင်ပြောလို့သိရတယ်။ဒီကြားထဲမှာ ကျနော်လဲဌာနကအလုပ်ကိစ္စနဲ့ ရန်ကုန်ကို ခဏခဏဆင်းနေရတယ်။

ကျနော်မြို့ပြန်ရောက်တဲ့အခါမှာ မမေလာသွားတယ် ကျနော့်ကိုတောင်မေးသွားသေးတယ်။အစရှိတဲ့စကားတွေကို ထွန်းမြိုင်ဆီက ပြန်ပြန်ကြားနေရတယ်။မမေနဲ့ကျနော် မတွေ့နိုင်ပဲ လွဲလွဲနေကြတယ်။ကျနော်လဲ မမေကို တွေ့ချင်နေမိတယ်။မမေရဲ့ အပြုစုအယုယတွေကို တမ်းတနေမိတာ။

မနေ့ ကတော့ထွန်းမြိုင်က မမေတောင်ရောက်နေတယ်ကွဆိုတာနဲ့ ကျနော် ထွန်းမြိုင်တို့အိမ်ဖက် ထွက်လာခဲ့တယ်။ရုံးဖွင့်ရက်ဖြစ်ပေမယ့် အမြဲလိုလို T Duty နဲ့သွားနေရတဲ့ကျနော့်ကိုဌာနက နားလည်မှုနဲ့ခွင့်ပြုထားလို့ ရုံးတက်စရာမလိုဘူးလေ။

ထွန်းမြိုင်အိမ်ရောက်တော့ မဆွေကို ချက်ပြုတ်နေတာပဲတွေ့ပြီး မမေကို မတွေ့တာနဲ့မဆွေ မမေရောက်နေတယ်ဆို လို့မေးလိုက်တော့ ဟုတ်တယ် ကိုသူရ ရေ အခုသူတို့ ဈေးသွားကြတယ်  နေပါအုန်းသူတို့ဆိုတော့ ဘယ်သူတွေလဲ မမေရဲ့အမေတို့လား လို့ပြန်းမေးကြည့်မှအော် ကိုသူရ မသိသေးဘူးနော် မမေကခုအိမ်ထောင်ပြုတော့မှာ သူ့လူနဲ့မင်္ဂလာပွဲအတွက် လိုအပ်တာတွေလာဝယ်တာ။

ဗျာ ....လို့နှုတ်ကယောင်ထွက်သွားသလို ဆုံးရှုံးလိုက်ရပြီဆိုတဲ့အသိရင်မှာ ရောက်လာတော့ ဝမ်းနည်းသလိုလိုခံစားရပြန်တယ်။

ဒါပေမဲ့ ဟန်လုပ်ပြီး ဟာဒါဆိုစားရပြီးပေါ့ ဆိုတော့ ကိုသူရစားချင်ရင်ရွှာသာလိုက်သွားတော့ သူတို့ကရွှာမှာဆောင်မှာ..တဲ့ နေပါအုန်းမဆွေရဲ့ သူ့အမျိုးသားကရွှာကပဲလား။ မဟုတ်ဘူးကိုသူရရေ မမေကဆိုင်အတွက်ကုန်ဝယ်ရင်းတွေ့တာတဲ့ သူ့လူက ကားသမားလေ။ ဩော်ဪ လို့ပဲပြန်ပြောလိုက်ရတယ်။

မဆွေကတော့ ကိုသူရ အေးအေးဆေးဆေးပဲမဟုတ်လား အိမ်မှာစားပြီးမှပြန် ကိုသူရလဲအိမ်မရောက်တာကြာနေပြီ တဲ့။အေးပါဟာ။မရောက်တာကတော့ ထွန်းမြိုင်မပြောဘူးလား။ဌာနကိစ္စနဲ့ အမြဲလိုလိုခရီးထွက်နေရလို့ဟ။ အင်းအကိုကတော့ပြောပါတယ်။ ကျနော်နဲ့ မဆွေတို့ထွေရာလေးပါးပြောနေကြပြီးနာရီဝက်လောက် အကြာမှာတော့ မမေတို့ပြန်ရောက်လာတယ်။

လွတ်တဲ့ငါးပဲကြီးတာလား လှလိုက်တဲ့မမေဗျာ ပန်းနုရောင်ဝမ်းဆက်လေးနဲ့ မို့မောက်နေတဲ့ရင် သိမ်နေတဲ့ ခါး စွင့်ကားနေတဲ့တင်တွေမြင်ပြီး စားနေကြမို့ အာခေါင်တွေခြောက်လို့တံတွေးတောင်မြိုနေရတယ်။

မမေကလဲအားနာတဲ့အပြုံးနဲ့ ကိုသူရရောက်တာကြာပြီလားလို့မေးလာလို့ မကြာသေးဘူးမမေ မဆွေပြောလို့ စားရတော့မှာဆို လို့ပြန်မေးလ်ုက်တော့ ရှက်တဲ့မျက်နှာပေးလေးနဲ့ အဟင်းးးဆိုပြီးရီနေတယ်။

ပြီးမှ ကိုသူရ ဒါမမေအိမ်သားဘဲ ကိုမြသာတဲ့ ဆိုပြီးမိတ်ဆက်ပေးတာနဲ့ တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ်ဗျာတွေဘာတွေလုပ်ရတာပေါ့။ကိုမြသာကြည့်ရတာ အသက်တော့ ၃၅ လောက်ရှိမယ် ထင်တယ် အသားညိုညိုအရပ်ပြက်ပြက်နဲ့ ကားသမားပီပီ ဗိုက်ကပူချင်နေသေး။မမေနဲ့ကတော့မလိုက်လိုက်တာလို့နှမြောနေမိပေါ့။

စားသောက်လို့ ကျနော်ပြန်ခါနီးမှာ မမေကို မမေအောင်ထက်လေးရော နေကောင်းတယ်ဟုတ်လား လို့မေးတော့။ကောင်းပါ့ကိုသူရကို မေးမေးနေတယ် တဲ့။ ကျနော်မနက်ဖြန်ကြရင်သူ့ဖို့ဝယ်ထားတဲ့ ပုံဆွဲစာအုပ်တွေလာပေးမယ်။ဆိုတော့ ဟုတ်ကဲ့ တဲ့ကျနော်မမေရဲ့ မျက်နှာကို သေချာကြည့်ပြီးတစ်ခုတော့ရှိတယ်မမေ သူပုံဆွဲတဲ့ မြင်ကွင်းထဲတော့ မနေမိစေနဲ့နော်။ဆိုတော့ မမေလေ နခမ်းကို ကိုက်လို့ကျနော့် ကိုမျက်စောင်းထိုးပါလေရော။

ကျနော်လဲ တ ဟားဟား နဲ့ရီလိုက်တယ်။မဆွေနဲ့ကိုမြသာတို့ကတော့ဘာသိပါ့မလဲနော်။။

အော် တိုက်ဆိုင်မှုကြုံလေတိုင်း ရေစုန်မှာ လှေကြုံစီးခဲ့မိတဲ့အချိန်ကို သတိရမိသလို။ကျနော်စီးခဲ့တဲ့ မမေဆိုတဲ့ လှေလေးလဲ ဘဝရေစီးကြောင်းကို အောင်မြင်စွာကျော်ဖြတ်နိုင်ပါစေလို့ဆုတောင်းနေမိပါတော့တယ်။။



 အားပေးမှုကိုကျေးဇူးတင်စွာဖြင့်

                                   သူရဇော် 17-10-2018(wed)


        

...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................ 

ပြီးပါပြီ။


Sunday, September 1, 2019

အန်တီဌေး (စ/ဆုံး)

အန်တီဌေး (စ/ဆုံး)

အမရာမောင် ရေးသည်။

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

ညက ကိုသန့် အမူးလွန်ပြီး သူ့ချစ်သူ နွယ်ဆိုသော ကောင်မလေး မှတ်ပြီး အတင်းဖက် အတင်းချုပ် လိုးခဲ့တာအတွက် စိတ်ထဲမှာတော့ မတင်မကျ ။ ဒီကောင်လေး နိုးလာတဲ့အခါ စကားတောက်ကြည့်မယ် ဟု တွေးနေတုန်း ကိုသန့်က ထမင်းစားစားပွဲမှာ လာထိုင်တယ် ။ ခေါင်းကို သူ့ဘာသာ နှိပ်နေပြီး အရက်နာကျ ခေါင်းကိုက်နေပုံ ပေါ်တယ် ။ ဒေါ်သန်းဌေး သံပုရာရည်တစ်ခွက် အမြန်ဖျော်ပြီး..

“ သား ကိုသန့် သံပုရာရည်လေး သောက်လိုက် ..သား ညက ဘယ်လောက်တောင် သောက်ခဲ့လဲ.. ဒီခလေး  ”

ကိုသန့်လည်း သံပုရာရည်ကို သောက်ရင်း ခေါင်းကုတ် စဉ်းစားနေတယ်။

“ အန်တီဌေးသားကို အောင်အောင် လိုက်ပို့တာလား အောင်အောင် အလုပ်သွားပြီလား ”

တဲ့။ ဒေါ်သန်းဌေး စိတ်ထဲ ပေါ့သွားတယ်။ အင်း ဒီခလေးညက ကိစ္စဘာမှ သိပုံမရ။ အိမ်ခန်းထဲက ကိစ္စလည်း သိပုံမရ။

“ သားကို အန်တီကိုယ်တိုင် အခန်းထဲထိ တွဲပို့ပြီး ခြင်ထောင်ပါ ထောင်ပေးခဲ့တာ ”

ကိုသန့် အံသြဟန်နဲ့..

“ ဟုတ်လား အဲ့လောက်တောင် မူးသွားတာလား ”

“ ဒါနဲ့ သားဘာလို့ အဲ့လောက် သောက်ရတာလဲ  ”

ဆိုပြီး စကားကိုဆက်ပေးတယ်။ ကိုသန့်လည်း

“ သားချစ်သူက သားကို အဆက်ဖြတ်သွားလို့ စိတ်ညစ်ပြီး သောက်မိတာပါ.. သူနဲ့သား အတော်တွဲခဲ့တာ ဘာအကြောင်းပြချက်မှ မရှိဘဲ ဖြတ်သွားတာ အာ့ကြောင့် ခံပြင်းတာရယ်..ဝမ်းနည်းတာရယ်ကြောင့်ပါ..  ”

ဒေါ်သန်းဌေးလည်း သူ့တူကို မိန်းမတွေနဲ့ ပတ်သက်လို့ မခံစားဖို့ ခံစားချက် မကုန်ရင်လည်း ဒီလောက်ထိမသောက်ဖို့ တရား ဟောနေတော့တယ်။ ကိုသန့်လည်း အရက်နာကျလို့ တရေးပြန်မှိန်းရင်း ညက အဖြစ်ကို ပြန်စဉ်းစားနေတယ်။

သူ့အနေနဲ့ မူးပေမဲ့ အထင်မှားစရာ မမှတ်မိစရာမရှိ။ သူ့မှာ ရည်းစားမှမရှိတာ ။ သူ့အဒေါ်အရင်း ဒေါ်သန်းဌေးက ယောင်္ကျား သေတာ ကြာပြီ။ အသက်က ငါးဆယ် အရက်ပု ။ လူကောင်က အနေတော်အသက်ထက် အရွယ်က ပိုနုတယ်။

အစကတော့ အဒေါ်ဆိုတဲ့ အသိက ထိန်းထားသေးတယ် ။ ဒေါ်သန်းဌေး အဝတ်လျှော် ရေးချိုးပြီး ထမိန်ရေစိုနဲ့ကို နေ့စဉ် တွေ့ရပါများတော့ သူ့စိတ်တွေ ဖေါက်ပြန်လာတော့တာပဲ ။ အသားမဖြူ မညိုနဲ့ ဗိုက်က ခလေး ၃ ယောက်လောက် မွေးခဲ့ပေမဲ့ ချပ်ရပ်နေတယ်။ တင်သားတွေက တင်းပြီး ကော့တက်နေတယ် ။ အဝတ်ကို ဘရပ်နဲ့ ကုန်းတိုက်တဲ့ အခါမျိုးဆို ဖင်သားဆိုင်တွေက ထမိန်မှာ တင်းကားပြီး မီးညောင့်ရိုးအတိုင်း ခါးအထိ အချိုင့်အမြောင်းက ခွဲခြားထားတော့ မကြည့်ရ မနေနိုင်အောင် ဖြစ်နေရတယ် ။

အန်တီဌေးသား အောင်အောင် တဖြစ်လဲ သူနဲ့ညီကိုတော် သူငယ်ချင်းဖြစ်သူက သူ့မိန်းမ အမျိုးတွေဆီ သွားလည်မယ်။ သူ့ကိုခေါ်တယ် ။ အန်တီဌေး တစ်ယောက်တည်းမို့ ငါနေခဲ့မယ်ဆိုပြီး အကြံနဲ့ငြင်းခဲ့တာ ။အရက်လည်း ဒီလောက်မမူး ဟန်ဆောင်ကြံစည်ခဲ့တာ ။ အခြေအနေ မဟန်ရင်လည်း သား အတော်မူးလို့  လူမှားသွားတယ်ဆိုပြီး တောင်းပန်မယ်ပေါ့ ။ မထင်မှတ်ဘဲ စားလိုက်ရတော့ ပျော်လိုက်သည့် ဖြစ်ခြင်။း အန်တီဌေးလည်း သူ့အကွက်ကို အဟုတ် မှတ်နေတယ် ။

တစ်ခုမကြေနပ်တာကတော့ အန်တီဌေးရဲ့ နို့ကို မစိုခဲ့ရတာ ။ စောက်ဖုတ်ကို သေချာမကြည့်ခဲ့ရဘဲ အလျင်စလို လိုးခဲ့ရတာ ပဲ။  သူ့ကို စွဲသွားခိုက်သွားအောင် မလိုးခဲ့ရတော့ နောက် တခါလိုးရတဲ့ အခါတော့လို့ စိတ်ထဲ ကြိမ်းဝါးပြီး မှိန်းနေလိုက်တော့တယ်။ ဒေါ်သန်းဌေးလည်း သူ့တူ ကိုသန့် ဘာမှမသိ ဘာမှ မှတ်မိခြင်းမရှိ လို့ စိတ်လက် ကြည်သာနေတယ်။ ညက ရုန်းထွက်လို့ ရပေမဲ့ ရုန်းမထွက်ဘဲ ခံခဲ့တာကို တွေးမိပြီး ဒီအရွယ်ရောက်မှ လိပ်ပြာမလုံ ရှက်မိပြန်တယ် ။

ကိုသန့်ရဲ့ ခပ်ကြမ်းကြမ်း သူမကို ကိုင်တွယ် လုပ်ကိုင်ပုံကို သဘောကျမိပြန်တယ်။ ဒါမျိုးနဲ့ ကင်းကွာတာကလည်း နှစ်မှ မနည်းပဲကိုး ။ တူ နဲ့ အဒေါ်ဆိုတာ အသာထား။ ယောင်္ကျား နဲ့မိန်းမ စိတ်ကွယ်ရာ ဆိုတာက တကယ့်ကို အခင်းဖြစ်ပွားရာ ။ နောက်တစ်ခုက သူမအိမ်ဆီ အိမ်ပေါ်က ဆင်းလာတာဆိုပေမဲ့ အိမ်စားရိတ်စား စရိတ်အားလုံး ကိုသန့်က ပေးတယ် ။ ကိုသန့်က ဝပ်ရှော့တွင် သံဂဟေလုပ်ငန်း။ သူငယ်ချင်းနဲ့စပ်တူဖွင့်ထားတာ သူမအကို ကိုသန့် မိဘတွေ မသိ။ 

ကိုသန့်က မိဘချုပ်ခြယ်မှူနဲ့ မနေခြင်လို့ကို ဒီလို စီစဉ်ထားတာ ။ နောက်တစ်ခုက ညီအကိုမောင်နှမအားလုံးကို စိတ်နာ ခပ်ကင်းကင်းနေသူ သူမဆီဆို သူ့အိမ်က လာရှာမှာ မဟုတ် ဟု ယူဆပြီး လာနေတာဖြစ်ကြောင်း အောင်အောင်ကိုလည်း သူ့ဆီမှာ အလုပ်လုပ်ခိုင်းမယ်ဆိုကြောင်း အောင်အောင် ကလည်း အမေနဲ့သား အတူနေရမဲ့ဟာ ခြံထဲမှာ တဲထိုးပြီး သူ့မိန်းမနဲ့ ခလေးနဲ့ နေတယ်။

မအေနဲ့ တအိမ်ထဲ လာမနေဆိုတော့ ကိုသန့် လာနေတာဟာ ဒေါ်သန်းဌေးအတွက် အစစအရာရာကောင်းမွန်တယ် ။ အတိုးပေးထားတာလေးက သူမ အိုစာမင်းစာ အသားတင် စုယုံ အားကိုးစရာ ရတာပဲ ။ယောင်္ကျားက အရက်သမား ဒင်းကြောင့်ပဲ ဆွေခန်းမျိုးခန်းပြတ်ရပြီ ။ မာနနဲ့ ယောင်္ကျားသေပြီးလည်း မဆက်သွယ်ခဲ့ပေမဲ့ ကိုသန့် တစ်လလောက် သူ့အိမ်လာနေတာ မာနတွေပြန်ရလာ ယုံကြည်မှုတွေ ပြန်ရလာခဲ့တယ်။ ဒါကြောင့်လည်း ပါတာပေါ့။ ကိုသန့်ကို ရုန်းကန်မထွက်ဘဲ ကြည်ကြည်ဖြူဖြူ ဖြည့်ဆည်းပေးခဲ့တာ။ နောက်တစ်ခုက သူမအနေနဲ့ ရာသီသွေး မပေါ်တာ တစ်နှစ်လောက်ရှိပြီ ။ ကိုသန့်သုတ်ရည်အတွက် မစိုးရိမ်ရတော့ ကိုယ်ဝန်မရနိုင်။ ညနေ မိုးချုပ်တဲ့အထိ ကိုသန့်ကတော့ အပြင်မထွက်။

ဒေါ်သန်းဌေး ရပ်ကွက်ထဲ ငွေတိုးလေးတွေ စုဖို့ ထွက်သွားမှ အခန်းထဲက ထွက် ထမင်းစား ရေမိုးချိုးပြီးအပြင်ထွက်တယ်။ ကိုသန့် ညနေပိုင်းပြန်ရောက်တော့ အိမ်မှာ ရပ်ကွက်ထဲက ဒေါ်သန်းဌေး ဘော်ဒါမိန်းမတွေ အဖွဲ့ကြနေတယ် ။ ကိုသန့် ခေါင်းကလေး ငုံ့ အရိုအသေပေးပြီး ဝင်လာတော့ ဒေါ်သန်းဌေးက

“ ဘယ်က ပြန်လာတာလဲ ”

“ အလုပ်ထဲ ခနသွားကြည့်တာပါ အန်တီဌေး ”

ဒေါ်သန်းဌေးက သူ့တူ ကိုသန့် အကြောင်း ရွှန်းရွှန်းဝေအောင် အမွှန်းတင်ပြောပြတယ်။ လေးဆယ်ကျော်တန်း မိန်းမတစ်သိုက်က အရွှန်းဖောက်တယ် ။ မဌေးကို ဒီကနေ့က စပြီး အဒေါ်တော်ပါရစေ တဲ့။ ငါ့တူက အသက် ၂၅ ရှိပြီ။ မိန်းမတွေကို စိတ်မဝင်စားဘူး ။ အလုပ်ပဲ ။ ငါဒုက္ခရောက်တာကြားလို့ သူလာနေပေးတာ အောင်အောင်က ကိုသန့် စကားနားထောင်တယ်။

ဒါ့ကြောင့်လည်း ငါလှမ်းခေါ်တာနဲ့ ရောက်လာတာ။  ငါ့တူက ညဉ်းတို့ကို စိတ်ဝင်စားလို့များကတော့ ငါ့အကြွေးမပေးနဲ့ ဟု ပြန်ပက်တယ်။ ကိုသန့် ထမင်းစားခန်းထဲကနေ မသိမသာ အကဲခတ်ကြည့်တော့ သူ့အဒေါ် သူငယ်ချင်းတွေက တင်တောင့်တောင့်တွေ ဆွဲဆောင်မှုအပြည့် ။

သူ့အဒေါ် စကားကြောင့်သာ ဟန်နဲ့ပန်နဲ့ အရက်ပုလင်းကို မမြင်ကွယ်ရာကနေငှဲ့ပြီး ဟင်းနဲ့ မြည်းနေတယ်။ အသင့်ဝယ်လာတဲ့ ကြာဆေးကိုလည်း လိုရမယ်ရ ကြိုသောက်ထားတယ်။ သူထမင်းစားနေတာလား ဆိုပြီးဒေါ်သန်းဌေးက လာကြည့်တော့ ပုလင်းကို တွေ့သွားတယ် ။

ဟိုကောင်မတွေ မမြင်စေနဲ့ဆိုတဲ့ အမူအယာပြပြီး သားလေး အကုန်ထည့်စားနော်..ဆိုပြီး အသံမြှင့်ပြောတယ်။ မိန်းမတစ်သိုက်ရဲ့ စကားဝိုင်းပြီးတော့ သူလည်း အတော်ထွေနေပြီ ဆေးစွမ်းကလည်း လီးကိုသံချောင်းလို မာနေပြီ။ သူကတော့ အမူးဇာတ်ကို ပြန်သွင်းဖို့ အန်တီဌေး အလာကို စောင့်နေတယ်။ 

သားလေး သိပ်မသောက်ပါနဲ့ ဆို ငါ့တူနဲ့တော့ ဆိုပြီး ဇာတ်ကျိုးခြင်ယောင်ဆောင်နေတဲ့ သူ့ကို လာလာအခန်းထဲ သွားအိပ် ဆိုပြီး လက်တွဲခေါ်တယ်။ ကုတင်စောင်းမှာ ထိုင်ပြီး ခေါင်းငိုက်စိုက်နေတဲ့ သူ့ဘေးဝင်ထိုင်ပြီး ငါ့တူလေး အသဲကွဲလောက်အောင် အဲ့ ကောင်မက ဘယ်လောက်ချောလဲ လို့ မေးတယ်။ အလကားပါ အန်တီဌေးလောက်တောင် မလှဘူးလို့ သူက မူးတဲ့ အသံနဲ့ပြောတယ်။

“ ဒါများ သားရယ် မေ့ပလိုက်ပေါ့ ”

“ မေ့လို့ရတယ် သားမှာ ညညအဖော်ပြုပေးမဲ့ လူရှိရင် သားသူ့ကို မေ့လို့ရမှာ  ”

ဒေါ်သန်းဌေးလည်း ခနတော့ တိတ်ဆိတ်သွားပြီး

“ အပိုင်းထဲက ကောင်မလေးတစ်ယောက်လောက် အန်တီဌေး ခေါ်ပေးမယ်လေ ”

“  အဲ့လိုလည်း မဟုတ်ဘူး အန်တီဌေးရယ် ”

“ သားပြောတာ နားမလည်ဘူး ”

သူတို့ တူအရီး အဖေါ်ဆိုတဲ့ စကားရပ်မှာ အတော်ကြာဟုတ်တယ် မဟုတ်ဘူး လုပ်နေကြသေးတယ်။နောက်ဆုံးတော့ အန်တီဌေးကို ဒီည လာအဖေါ်ပြုပေးဖို့ တောင်းဆိုတော့ လာအိပ်ပေးမည် ဟု သဘောတူတယ်။

ကိုသန့်ကတော့ မီးမှိန်မှိန်လေးရဖို့ မီးလုံးပြောင်းထွန်းလိုက်တယ်။ ရင်လည်းခုန်နေတယ်။ ဒေါ်သန်းဌေးကတော့ လက်ပြတ်အကျီၤပြောင်းဝတ်ပြီး သနပ်ခါးရေကြဲ လိမ်းလိုက်သေးတယ်။ အိမ်သာထဲမှာ ရေနဲ့သူမဟာကို သေသေချာချာဆေးတယ်။

သူမအနေနဲ့ စဖို့ကလည်း မဖြစ်နိုင်။ အဒေါ်အနေနဲ့ဆိုတော့ ကောင်လေးစိတ်ကြွအောင်တော့ သူမအသက်အရွယ်အရ ဘယ်လိုနေ ဘယ်လိုလုပ်ရမယ်ဆိုတာ သိပါတယ်။ ကိုသန့်က ပါးပါးနပ်နပ်နဲ့ ဝင်လာနိုင်ပါ့မလား  ။ ဟူး ... ဒီညတော့ ဖြစ်ခြင်မှဖြစ်မှာလို့ သူမ စဉ်းစားမိပြန်တယ်။ မီးတွေပိတ်ပြီး အခန်းတံခါးကို ဂျက်ထိုးလိုက်တယ် ။

ကိုသန့်က အိပ်ယာထဲမှာ ဒေါ်ဌေးလည်း ကိုသန့် ဘေးဝင်လှဲရင်း တင်းရင်းစွင့်ကားတဲ့ သူမတင်ကို ကိုသန့်ဘက် ကော့ပေးထားရင်း လက်က သားအိပ်တော့ဆိုပြီး လှမ်းပွတ်လိုက်တယ် ။ သူမရဲ့ရနံ့ သူမ တင်သားက စွဲဆောင်ပြေီဆိုတာ လှည့်မကြည့်လည်း သိတယ်။

ကိုသန့်ကတော့ သူ့အဒေါ်ရဲ့ တင်သားကို လက်နဲ့ ပွတ်ခြင်စိတ်ကို မနည်းထိန်းနေရတယ်။ တံတွေးတွေကြိတ် မြိုချနေရတယ်။ နှစ်ယောက်စလုံး အိပ်ယာထဲရောက်တာ အတော်ကြာတဲ့အထိ အခြေအနေမထူးသေး။ ကိုသန့်လည်း တွေးရင်းကြံရင်း အကြံတစ်ခုရတယ်။

ဒါကြောင့် သက်ပြင်းကို အသံမြည်အောင် ချတော့ သူ့အဒေါ် သူ့ဖက်လှည့်လာတယ်။ သားအိပ်မပျော်ဘူးလား လို့ နဖူးလေးကို စမ်းရင်း ကိုသန့်လည်း သူ့အဒေါ်လက်ကို ဖမ်းဆုပ်ပြီး အန်တီဌေး သားအိပ်မပျော်တာများနေပြီ။ အဲ့လို ဖြစ်တာများရင် သားအိပ်နေရင်း လမ်း ထလျှောက်တာတို့ ဖြစ်တတ်တယ်။ နောက်ပြီးစိတ်ထဲပေါ်တာ အကုန်လုပ်တော့တာ ဘာမှ မသိတော့ဘူး ။ အသိစိတ် မရှိတော့ဘူး ။ သူစိမ်းနဲ့ဆို မဖြစ်ဘူး။ ကိုယ့်အဒေါ်အရင်းမှ အဆင်ပြေမှာ ဒါကြောင့်ပါ ။ ဒီည အဲ့လိုဖြစ်ဖို့များနေတယ်လို့ ပြောပြီး အချိန်အနည်းငယ် စောင့်နေတယ် ။

ကိုသန့်ခြင်ထောင် လှပ်ပြီး ထထွက်လိုက်တယ် ။ သားဘယ်ကိုလဲ ဆိုတော့ စကားကို ပြန်မဖြေ ။ အခန်းတံခါးကို ဂျက်ဖြုုတ်ပြီး အိမ်သာဘက် ထွက်လာတယ် ။နောက်ကနေ မီးဖွင့်ပြီး ဒေါ်သန်းဌေး လိုက်လာတယ် ။ တကယ် ဖြစ်နေတာလားလို့လည်း ဇဝေဇဝါ။ ကိုသန့်ကတော့ ခပ်တည်တည် ။ အိမ်သာထဲ မဝင်ဘဲ သူ့အဒေါ်ဘက်ကိုလှည့် ပုဆိုးကိုလှန်ပြီး သေးပေါက်နေတယ်။ 

ဆေးအရှိန်ကြောင့် ထောင်မတ်ကြီးထွားတောင်နေတဲ့ လီးကို ဒေါ်သန်းဌေး ငေးနေတယ်။ ပုဆိုးကို ပြန်ချပြီးအခန်းထဲပြန်ဝင်သွားတော့ မီးတွေပိတ်ပြီး နောက်က နေလိုက်ရတယ် ။ ခြင်ထောင်ထဲ ရောက်တော့ ကိုသန့်က ငုတ်တုတ်ထိုင်နေတယ် ။

ဒေါ်သန်းဌေးလည် းအခြေအနေ အကဲခတ်ပြီး ဘေးမှာဝင်ထိုင်တယ်။ ကိုသန့်က ပုဆိုးဆွဲလှန်ပြီး သူ့လီးကို လက်နဲ့ ဆွနေတယ် ။ အိပ်ပျော်နေတဲ့ ပုံနဲ့ ကိုသန့် မျက်လုံးအသာလေး ဖွင့်ကြည့်တော့ သူ့လီးကို အဒေါ်က အာရုံစိုက်နေတယ်။ ဒေါ်သန်းဌေး လက်ကို စမ်းမိသလိုနဲ့ လက်ကိုကိုင်ပြီး သူ့လီးပေါ် တင်ပေးလိုက်တယ် ။ လီးနဲ့လက်နဲ့ ထိနေပေမဲ့ အန်တီဌေး လက်က လက်သီးဆုပ်ထားတယ် ။သူလည်း မျက်စိမှိတ်ရက်ကလက်သီးစုပ်ကို ဖြေပြီး သူ့လီးကို ဆုပ်ကိုင်ခိုင်းတယ်။ ပြီးတော့ ထုခိုင်းတယ်။

ဒေါ်သန်းဌေးလည်း အံသြတာရယ် ရင်တုန်တာရယ်နဲ့ အစကတော့ ကိုသန့် ခိုင်းတဲ့အတိုင်း ကိုသန့်ကိုကြည့်တော့ သိပုံမရတော့ စိတ်ရဲတင်းလာတယ်။ ကိုသန့်က ဒါကို သိတယ်။  သူ့လက်ကို လွှတ်ပေးလိုက်တော့ အန်တီဌေး အသာအယာလေး ထုပေးနေတယ်။ လက်တစ်ဖက်သူ့ လအုကို ပွတ်ပေးနေတာများ တကယ့်ကို အရသာ။ သူလည်း ပက်လက်လှန် အိပ်ပေးလိုက်တယ် ။ အန်တီဌေးက တကယ့် ပညာသယ် ။ သူ့ပေါင်တွင်းကြောတွေက အစ လက်နဲ့ ပွတ်နေတယ် ။

သူလည်း အန်တီဌေး ဖင်ကို ပြန်ပွတ်ပေးလိုက်တယ် ။ ကိုသန့်လည်း ပြန်ကုန်းထရင်း ဂွင်းထုပေးနေတဲ့အန်တီဌေး မျက်နှာကို ဆွဲယူပြီး နုတ်ခမ်းကို ညင်ညင်သာသာ စုပ်ယူလိုက်တယ် ။ ဒေါ်သန်းဌေးလည်း ပြန်စုပ်ရင်း လျှာနဲ့ ပြန်ကလိလိုက်တယ် ။ လျှာခြင်းနှစ်ဦးသား ကလိကြရင်း စုပ်ကြရင်း ဒေါ်သန်းဌေး သိလိုက်တာက သူ့တူ ဟန်ဆောင်နေတာ သူ့ဆီ ပါးပါးနပ်နပ်ဝင်လာတာဆိုတာ သိလိုက်တယ် ။ စိတ်ထဲကလည်းကျေးဇူးတင်နေမိတယ်။

ကိုသန့်ကလည်း သူ့အဒေါ်စိတ်ထဲက အရာကို လက်ဝါးခြင်းအောက်မှာ ဆုပ်ကိုင်ရင်း အပြန်ပြန် အလှန်လှန် လက်ချောင်းခြင်းမက်ဆေ့ပို့တဲ့ အနေနဲ့ သူက အန်တီဌေးလို့ စိတ်ထဲက ခေါ်တဲ့ အနေနဲ့ သုံးချက်ကုပ်ရင် အန်တီဌေးက တူလေးလို့ နှစ်ချက်ပြန်ကုပ်တယ် ။ သေချာသလောက်ရှိတော့မှ ကိုသန့် နမ်းနေတာကို အသာကလေးခွါပြီး အန်တီဌေးလို့ ခေါ်တော့ သား လို့ပြန်ထူးတယ် ။ သူတို့ပြန်နမ်းကြတယ် ။ အနမ်းက ပိုပြင်းလာတယ်။  ရမက်လည်း ထန်လာတယ်။

သူတို့ နှစ်ဦးကုတင်ပေါ်က ဆင်းပြီး မတ်တပ်ရပ် နမ်းကြတယ်။ ကိုသန့်က နမ်းရင်းချစ်တယ်လို့ တဖွဖွပြောတယ် ။ အန်တီဌေးကလည်း တို့လည်းချစ်တယ်လို့ ညုတုတုနဲ့ ပြန်ပြောတယ် ။ ပြီးတော့ အခန်းမီးလုံးကို လင်းတာနဲ့ ပြန်ပြောင်းထွန်းလိုက်တော့ တခန်းလုံး လင်းသွားတယ် ။ ကိုသန့်ဘာလို့ ပြောင်းထွန်းတာလဲ လို့ သူမမေးတော့ အန်တီဌေးအလှကို ကြည့်ခြင်လို့ဟု ကိုသန့်က ဖြေတယ် ။

ဒေါ်သန်းဌေးလည်း သူ့ကို သူအံ့သြနေတယ် ။ သူ့သားအငယ်ဆုံးနဲ့မှ ရွယ်တူ ။ တူအရင်း မိမိအသက်နဲ့တစ်ဝက်လောက်သာ ။ တူအရင်းကိုသန့် အပေါ် ချစ်သူလို ရင်ခုန်နေမိတယ် ။ မစဉ်းစားနဲ့ဆိုပြီး ခံစားချက်တွေ လွှတ်လိုက်တော့တယ် ။ ကိုသန့်က အန်တီဌေးကို ကျေးဇူးတင်တယ် တဲ့။

ဘာလို့ ဟု သူက ရွှန်းရွှန်းလဲ့လဲ့ ပြန်ကြည့်ရင်း မေးတော့ ညက သားလုပ်တာကို မငြင်းလို့ လက်ခံပေးလို့ ဆိုတော့ ဒါဆိုသားက သိတယ်ပေါ့ ဆိုတော့ သူမ စိတ်ဆိုးမှာကြောက်လို့ ပြာပြာသလဲ တောင်းပန်ရှာတဲ့ သူ့ကို မဆိုးပါဘူးကွယ် ။ သားက ပေါ်တင် တောင်းဆိုရင်တောင် အန်တီဌေး ခွင့်ပြုမှာပါလို့ ဒေါ်သန်းဌေး စေတနာရေစီးကမ်းပြို ပြောမိတယ် ။

ဒိန်းဒလိန်းနတ်က သူမကို ဝင်ပူးသွားပြီ မဟုတ်လား။ အန်တီ့လို အဘွားကြီးကို ငါ့သားက ဘာတွေကြည့်ကြိုက်တာလဲ လို့ မေးတော့ ကိုသန့်က အန်တီဌေးက အပျိုတွေထက် လှတယ် ။ သားလည်း အန်တီဌေးရေချိုးနေတာ သနပ်ခါးလိမ်းတာ မြင်ရတာများတော့ အဒေါ်ဆိုတာ ပျောက်သွားတယ်။ ဘယ်လိုမှ တားဆီးလို့ မရအောင် ဖြစ်သွားတယ် ။ ချစ်တယ် အန်တီဌေးရယ် ဆိုပြီး ပြန်နမ်းတယ် ။ ဒီတခါတော့ သူတို့နှစ်ယောက်ကြားက အလွှာတွေ ကွာကျသွားတယ် ။ စည်းတွေ မရှိတော့ ပျက်ပြယ်သွားကြပြီ။

ကိုသန့်ကဌေး လို့ ခေါ်လို့ ရလားဆိုတော့ ရတယ် လို့ အန်တီဌေးက ဖြေတယ် ။ မောင်လို့ ခေါ်ပါလား ဆိုတော့ ပါးစပ်မရဲသေးဘူး တဲ့ ။ အင်္ကျီတွေ အကုန်ချွတ်လိုက်တော့ နို့ကလေးတွေ မသိမသာ တွဲရုံမှအပ အတော်ကလေးကို ကျန်နေသေးတဲ့။  အလှတရား ။ နို့တွေကို စို့ပေးနေတဲ့ ကိုသန့်ခေါင်းကို အန်တီဌေးက ပွတ်သက်ပေးနေတယ် ။ ကုတင်အောက်မှာ ဒူးထောက်ချလိုက်ပြီး သူ့လျှာက ချက်ကို ဆင်းသွားတယ်။ချက်ကနေ အောက်ကို ဆင်းတော့ အန်တီဌေးက အထိတ်တလန့်..

“ သား ဘာလုပ်မလို့လဲ ဘုန်းနိမ့်ကုန်မယ်  ”

ခေါင်းကို အတင်းဆွဲတင်တယ်။ သူက အန်တီဌေးကို ပြန်တွန်းပြီး ပက်လက်လှန် လှဲချလိုက်တယ်။ ကုတင်စပ်နားအထိ ဆွဲယူ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲကားပြီး အတင်းယက်လိုက်တယ်။ စောက်ဖုတ်နံ့ကို ရှူရင်း အတင်းယက်နေတော့ အန်တီ အရှုံးပေးလိုက်တဲ့ အနေနဲ့ပေါင်တွေ တင်းထားတာ လျှော့ချလိုက်တယ်။

သူကလည်း အရှိန်ကို လျှော့ပြီး စောက်ဖုတ်ကို မျက်နှာနဲ့ ခွာကြည့်တော့ စောက်ဖုတ်နုတ်ခမ်းသား ညိုညိုတွေက ဆင်နားရွက်လို တံခါးရွက်လို တဖက်ဆီ စောက်စိကလည်း သာမန်ထက်ကြီးတယ် ။ အသက်ကြီးတာကြောင့်လား မသိ။ အမွှေးတွေက သိပ်မနက်ဟု ထင်ရတယ်။ ကြည့်ရင်းက အဒေါ်အရင်းကို ငါယက်နေရပါလားလို့ အသိ ဝင်လာတော့ စိတ်ကပိုကြွလာတယ် ။

အမှန်ပြောရရင် သူက ဗာဂျာမှာ ဆရာ။ ဖာသည်မတောင် သူ့ကို စွဲတာ။ သူ့လက်စွမ်း အဲ လျှာစွမ်းကို ပြလိုက်တော့တယ်။ ဆင်နားရွက် တံခါးတွေကနေ အစိကို ခလုတ်တိုက်တာနဲ့ စလိုက်တာ ။ အန်တီဌေး ခါးတွေ ကော့အသံတွေထွက်လာတယ်။

ဒေါ်သန်းဌေးလည်း ကိုသန့် ဒီလောက် ဒီကိစ္စကို အတွေ့အကြုံများမယ် မထင်ထား။ စောက်ဖုတ်ထဲက အကြောတွေပါ အီစိမ့်နေတယ် ။ ကောင်လေး အရမ်းတော်တာပဲ ။ သေသွားတဲ့ ယောင်္ကျီားနဲ့ တခြားဆီပဲ။သူ့လီးကိုသာ စုပ်ပေးရတာ ဘယ်လို စုပ်ဆိုပြီး ခိုင်းသေးတာ။  ကြာတော့သူလည်း ယောကျ်ားတွေကိုဘယ်လို စုပ်ပေးရင် မြန်မြန်ပီး အရသာဖြစ်သလဲ သိလာရ ကျွမ်းလာရတယ်။ လီးစုပ်သက်သက်နဲ့ သူ့ကိုတောင် မလိုးတော့တာ သေတဲ့ အထိပဲ။

ဒါ့ကြောင့်လဲ အပျိုရှုံးရအောင် သူ့တင်တွေမှာ အဆီအနှစ်ကျန်တာ။ ပေါင်ကြားထဲမှာ ကိုသန့်က အစွမ်းပြနေတာ ဒေါ်သန်းဌေး အတော် ကောင်းလာတယ်။ ထထိုင်ပြီး ပေါင်ဖြဲပေးလိုက်တယ်။ ကိုသန့်ခေါင်းကို ကိုင်ရင်း နဖူးက ဆံနွယ်စလေးတွေ သက်တင်ပေးတော့ သူမကို မော့ကြည့်တယ်။ အဲ့လို ယက်ပေးနေရင်းမော့ကြည့်တာက သူမရဲ့ ကာမမီးကို အရှိန်တင်လိုက်တာပါပဲ ။ ခလေးလေးရယ် ကောင်းလိုက်တာ မောင် ရယ်..ကောင်းလိုက်တာလို့ ပြောနေမိတယ် ။

ကိုသန့်လည်း သာမန်ထက် ကို ကြာကြာ ယက်ပေးနေမိတယ် ။ လိုးဖို့ အချိန်တန်ပြီဆိုတာ သိတော့ မတ်တပ်ပြန်ရပ်ပြီး သူမပေါင်ကို ဖြဲလိုက်တယ် ။ လီးဒစ်နဲ့ အပေါ်အောက်ပွတ်ပေးတော့ အိပ်ယာခင်းတွေကို ဆွဲဖြစ်နေတဲ့ အန်တီဌေး။ တဖြည်းဖြည်းခြင်း လီးဒစ်ကို ထိုးတော့ အောက်မှာ တဆတ်ဆတ် တုန်နေတဲ့ အန်တီဌေး။

“ အား အ အား အင်းအင်း ”

ညီးတာက ဖာသယ်မတွေထက်တောင် ကျယ်သလိုပဲ ။ တဖြည်းဖြည်းခြင်း အထုတ်အသွင်း လုပ်ရင်း သိလာရတာက မနေ့ကထက် ပိုစီးစီးလေး လုပ်နေရသလိုပဲ။ အန်တီဌေး အသံလေးက သူ့ကို ထန်လာစေတယ် ။ အောက်ကနေ အန်တီဌေးက ပြန်ဆောင့်ပေးနေတယ်။ အန်တီဌေးကို ဆွဲယူပြီး အပေါ်ကို တင်ပေးတော့ အော်ညည်းပြီး စောင့်လိုက်တာ ။ ပြီးတော့ စကောဝိုင်းပုံစံနဲ့ သူ့လီးကို ချွတ်ယူနေတယ် ။ တော်သေးတယ်။ ကြာဆေးသောက်ထားပေလို့။

ကုတင်ပေါ် လက်ထောက်ပြီး ဒေါ့ဂီဆွဲတော့ သူ့ ဆောင့်လိုးချက်က တကယ်ကြမ်းတာ ။ ဒါတောင် အားမရ ။ ကြမ်းပြင်မှာ လေးဘက်ထောက်တော့ သူမှန်းပြီး ဂွင်းထုခဲ့ရသော.. အိုး ဘယ်တော့မှ မဖြစ်နိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး ဆိုသော သွေးသား အရင်းအချာ ဆိုတဲ့ အသိက အခန်းထဲမှာ တဖတ်ဖတ်နဲ့ ဆောင့်လိုးသံ ညည်းသံနဲ့ ကိုသန့် အမြန်ဆုံးအကြမ်းဆုံးနဲ့ ခါးသိမ်လေကို ပစ်ပစ်သွင်းဆောင့်ရင်း သားအိမ်ကို ထိအောင် အားကုန်ဆောင့်လိုက်တာ အန်တီဌေးလည်း ပြီးခြင်လာတယ်။ နာပေ၊အောင့်ပေမဲ့ ဖင်ကို ပိုကောင့်ပေးမိတယ်။

“ သားရေ......မောင်ရေ.......ဆောင့် ဆောင့် နာဆောင့်လို့ အော်လိုက်မိတယ် ”

ကိုသန့်ရဲ့ သုတ်ရည်တွေ သူမ ကိုယ်ထဲ ပန်းထည့်လိုက်တာ များမှများ သူမဆီက ထွက်တဲ့ အရည်ပါ ပေါင်းပြီး ပြန်လျှံထွက်လာကြတယ်။ ကိုသန့်က ပညာတတ်မို့လား မသိ ။ အောင်အောင်တို့နဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်ရှေ့မှာ အနေအထိုင် ကောင်းတယ်။ ပြောစရာ သတိပေးစရာမလို ။ ညပိုင်းကျမှ လင်မယားအသွင် ပြောင်းကြရတယ် ။ အခေါ်အပြောကလည်း မိန်းမ ယောင်္ကျားဆိုပြီး လင်မယားလို ပြောင်းသွားကြတယ် ။ 

ကိုသန့်လည်း အန်တီဌေးက မလိုးခင် တချီပြီးအောင် မှုတ်ပေးတာအပေါ် စွဲနေပြီ ။ ဆေးမပါ ကြာကြာ လိုးနိုင်လာတော့ အပေးအယူ မျှလာတယ်။  ၄ လလောက် အကြာမှာ ထူးဆန်းတာ တစ်ခုဖြစ်လာတယ် ။ ဒေါ်သန်းဌေး ရာသီတွေ လာတာပဲ ။ သွေးဆုံးပြီဆိုပြီး ခါမှ သူတို့ ကွန်ဒွန်းသုံးလိုက်သေးတယ်။

နောက်တော့ ဒီအတိုင်း စခန်းသွားကြပြန်တယ်။ ဒေါ်သန်းဌေး ကိုယ်ဝန်ရတော့တယ်။ ဒီတော့ စစ်ကိုင်းခြောင်မှာ တရားအားထုတ်ဖို့ သွားမယ်ဆိုပြီး ရန်ကုန်မှာ တိုက်ခန်းငှါးပြီး ခလေးလေးဘက်ထောက်မှ တရားစခန်းပြန် ထွက်လာတဲ့ပုံစံ ဖမ်းရတယ် ။

ကိုသန့်ကတော့ တစ်ပတ်တခါ သွားရတယ်။ နောက်တော့ ခလေးမွေးစားဖို့ ခေါ်သလိုလိုနဲ့ ကိုယ့်ရင်သွေးကို ပြန်မွေးရတယ်။ ခလေးကိုတော့ ဖေဖေမေမေ ၂ယောက်စလုံးကို ခေါ်ဖို့ သင်ရတယ်။ ကံကောင်းတာက သူတို့ အနေအထိုင်ရယ် တူအရီးအရင်းဆိုတာရယ် ပရိယာယ်ရယ်ကြောင့် ဘယ်သူမှမရိပ်မိ ။ ခလေး မွေးပြီးမှ ဒေါ်သန်းဌေး ပိုလှလာတယ် ။ လူပျိုကြီး သူဌေးတစ်ယောက်က လာတောင်းတဲ့ အထိပါပဲ။



...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................ 

ပြီးပါပြီ။


ငတ်မွတ်ခေါင်းပါးခြင်းမှ ကင်းဝေးရပါလို၏ အပိုင်း ( ၄ )

ငတ်မွတ်ခေါင်းပါးခြင်းမှ ကင်းဝေးရပါလို၏ အပိုင်း ( ၄ )

ရေးသားသူ - အညတြ

“ ပြွတ်...ပြွတ်...ပြွတ်....ပြတ်..ပြတ်..ပြွတ်...ပြွတ်........”

“ အား....အိုး...................ဟင်း..........ကောင်း...ကောင်းတယ်.......မေညို . . . .”

မေညိုရဲ့ လီးစုတ်တဲ့အသံတွေက အားရစရာကြီး ။သက်ထွေးအောင်လည်း မေညို စုတ်နေတဲ့အချိန် မေညို့ပါးစပ်ထဲကို လီးကြီး ကော့ထိုးနေသည် ။မျက်လုံးစုံမှိတ်ပြီး အရသာခံနေသည် ။ ပါးစပ်ကလည်း ညည်းနေသည် ။

မေညိုက သူ တော်ပြီလို့ မပြောမချင်း ဆက်စုတ်ပေးနေတာကြောင့် သက်ထွေးအောင်လည်း တဝကြီး အရသာခံလိုက်ရသည် ။ သူက တော်ပြီ လို့ ပြောတာတောင် မေညိုက ဆက်စုတ်ချင်နေသေးသည် ။

မေညို့ကို စိတ်တိုင်းကျ ပုံစံအမျိုးမျိုးနဲ့ သက်ထွေးအောင် လိုးသည် ။မေညိုသည် ဟိုတယ် ကားရပ် ဂိုဒေါင်ထဲက ကားထဲမှာ ကျဉ်းကျဉ်းကြပ်ကြပ် လိုးခဲ့ရတာကို အားမရလို့ သက်ထွေးအောင်ဆီကို လိုက်လာပြီး ကုန်းရတဲ့ မေညိုသည်လည်း သုံးခါတောင် ပြီးခဲ့လို့ ကျေနပ်အားရသည်လို့ ပြောပြီး ပြန်သွားခဲ့သည် ။သက်ထွေးအောင်လည်း မေညို့ကို စိတ်ကြိုက် လိုးလိုက်ရလို့ မောမောနဲ့ အိပ်ပျော်သွားသည် ။

ဒီအချိန်မှာ မေစိမ်းတို့အိမ်မှာ လူတွေ အားလုံး အိပ်မောကျ မှောင်မဲ တိတ်ဆိတ်နေသည် ။သို့ပေမယ့် ဦးဗလမောင်တင် တယောက်ကတော့ အိပ်လို့ မပျော်နိုင်သေးဘူး ။ တခူးခူး တခေါခေါ ဟောက်ပြီး နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပျော်နေတဲ့ မိန်းမ မေစိမ်းကို အကဲခတ်ကြည့်လိုက်သည် ။ပါတီပွဲတွေ ဆက်နေခဲ့လို့ ပင်ပန်းနေတဲ့အတွက် အခုလို အိပ်ပျော်နေတာဘဲ ။

ညနေပိုင်းက ဆူညံစည်ကား ရှုပ်ရှက်ခတ် နေတဲ့ ပါတီပွဲကြီးထဲ ဦးဗလမောင်တင်သည် မေနှောင်းကို တိတ်တဆိတ် အကဲခတ်နေခဲ့ပေသည် ။မေနှောင်းသည် တဏှာ အရမ်းသောင်းကျန်းနေတာက ဖုံးလို့ ဖိလို့ မရအောင် ဖြစ်နေပြီ ။သက်ထွေးအောင်ဘဲ ကျေနပ်အောင် လိုးမပေးနိုင်လို့လား ။ မေနှောင်းကဘဲ တအားကို လိင်စိတ်တွေ များလွန်းနေလို့လား ။ မသိဘူး ။

မေနှောင်းရဲ့ ဖင်တုံးကြီးတွေက တုန် တုန် တုန် တုန်နဲ့ မို့ ဦးဗလမောင်တင် ခိုးကြည့်ပြီး စိတ်တွေ တအားထန်နေခဲ့သည် ။ မေနှောင်းသာ သဘောတူရင် တချီတပွဲလောက်တော့ ဆွဲလိုက်ချင်စိတ်တွေ ပေါက်နေသည် ။

အရက်ဘားမှာ ဝိုင်ပုလင်းထဲက ဝိုင်တွေကို ဖန်ခွက်ထဲ ငှဲ့ထည့်နေတဲ့ မေနှောင်း အနားမှာ လူမရှိနေဘူး ။အနားကို တိုးကပ်သွားပြီး...“ မေနှောင်း သိပ်လှတယ်....” လို့ ပြောလိုက်သည် ။မေနှောင်းက “ ဟင်းဟင်း....အကိုကြီးက မြှောက်နေပြန်ပြီ......” လို့ ပြန်ပြောလိုက်တဲ့ မေနှောင်းရဲ့ လည်ဟိုက်ဘလောက်စ်ထဲက ပြူးမောက် ထွက်နေတဲ့ ရင်သားစိုင် နှစ်မွှာကလည်း ဖြူဝင်း လုံးဝန်းလှသည် ။

“ တကယ်..တကယ်ပြောတာ..ကိုယ်က မေနှောင်းရဲ့ အလှကို သိပ် သဘောကျတယ်....ဟင်း..မေနှောင်းနဲ့ သီးသန့် တွေ့ချင်မိတယ် ...”

အရက်ကလည်း မူးနေလို့ ဦးဗလမောင်တင် ပါးစပ်က ရဲတင်းနေသည် ။ မေနှောင်းကလည်း ယောကျ်ားတွေနဲ့အတွေ့အကြုံက များလွန်းနေတာမို့ ဒီလောက် ပြောလိုက်တာကို စိတ်ဆိုးလိမ့်မယ် လို့ သူမထင်မိဘူး လေ ။

မေနှောင်းက “ တကယ်လား..အကိုကြီးက တကယ်တွေ့ချင်တာလား...ဘယ်မှာ တွေ့မလဲ....” လို့ သူ့ကို စိုက်ကြည့်ပြီး ပြန်မေးလိုက်လို့ သူထင်တာ မှန်နေတဲ့အတွက် ဦးဗလမောင်တင် အတော့်ကို ပျော်သွားပြီ ။

“ ညကျရင် ကားဂိုဒေါင် အပေါ်ထပ်က အိပ်ခန်းလေးမှာ ဆုံကြရအောင် ...” လို့ သူ ပြောလိုက်သည် ။ မေနှောင်းလည်း ဝိုင်မူးပြီး စိတ်တွေက လာနေတဲ့အချိန် သူ့ကို ထန်နေတဲ့ ဦးဗလမောင်တင် က လာချိန်းနေလို့ ပျော်သွားသည် ။ ဦးဗလမောင်တင်သည် သက်ထွေးအောင်နဲ့ မေနှောင်း မယူခင် မေနှောင်း အပျို ဘဝထဲက မေနှောင်းကို တိတ်တဆိတ် သဘောကျနေခဲ့တာကို မေနှောင်း သိခဲ့သည် ။

ဘာဘဲ ပြောပြော သူနဲ့ တပွဲတလမ်း အကဲစမ်းလိုက်မည် လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး သူ့ကို “ ကောင်းပြီ..တွေ့ကြမယ်...” လို့ ပြန်ပြောလိုက်သည် ။

ကားဂိုဒေါင် အပေါ်ထပ်က အိပ်ခန်းလေးသည် သူ စိတ်တိုင်းကျ ဆောက်ထားတဲ့ အခန်းလေးပါ ။ တောက်ပ သန့်ရှင်းပြီး အဲကွန်းလည်း တပ်ထားသည် ။ ဒီအခန်းလေးကို ဘယ်သူ့ကိုမှ သူ ပေးမနေခဲ့ဘူး ။ သူ့အတွက် အေးအေးဆေးဆေး တယောက်ထဲ အိပ်နိုင်ဖို့ ဆောက်ထားခဲ့တာ ။

အိမ်ထဲကနေပြီး လှေခါးလေးနဲ့ တက်သွားလို့ ရတဲ့ ဒီအခန်းလေးထဲမှာ ဦးဗလမောင်တင်သည် အိမ်ဖေါ် အိမ်အကူကောင်မလေး တော်တော်များများကို ခြေတော်တင် ဖျက်ဆီး စားသုံးခဲ့သည် ။မေစိမ်းသည် ဒီအခန်းလေး ရှိနေတာကို မေ့နေတတ်တာမို့ သူ့ကို ရှာမတွေ့တဲ့အခါ ဒီအိပ်ခန်းလေးကို လာ မရှာတတ် ။အခုလည်း မေနှောင်းကို ချိန်းလိုက်ပြီ ။

ပါတီပွဲလည်း စဲသွားရော ဦးဗလမောင်တင် သူ့အိပ်ခန်းဆီကိုတက်သွားပြီး ရေချိုးသည် ။ ကျကျနန ဆေးကြောသန့်စင်လိုက်သည် ။ ဆီးစပ် ပေါင်ကြားက အမွှေးတွေကို အပြောင် ရိပ်လိုက်ပြီး သေသေချာချာ ဆေးကြောသည် ။ မေနှောင်းနဲ့ အားရပါးရ စိတ်တိုင်းကျ ဖြုတ်ကြမှုတ်ကြတော့မည် မဟုတ်လား ။

မေစိမ်းလည်း အိပ်ပျော်သွားရော ဦးဗလမောင်တင် အိမ်အောက်ထပ်ကို ဆင်းခဲ့သည် ။ မီးဖိုခန်းကို ဖြတ်ပြီး ကားဂိုဒေါင် အပေါ်ထပ်ကို ရောက်နိုင်တဲ့ လှေခါးလေးကနေ တက်ခဲ့သည် ။

သူထင်တာက သူက စောရောက်နေနှင့်မည်လို့ ။အိပ်ခန်းလေးထဲကို ရောက်သွားတော့ သူ့ထက် အရင် စောရောက်နေတဲ့ မေနှောင်းကို သူ တွေ့လိုက်ရသည် ။မေနှောင်းသည် ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လှဲလျောင်းရင်း သူ့ကို စောင့်နေသည် ။

မခို့တရို့ အပြုံးလေးနဲ့ ပါးလွှာတဲ့ ညဝတ် အင်္ကျီလေးကို ဝတ်ထားသည် ။ ပါးလွန်းလို့ မေနှောင်းရဲ့ ရင်သားစိုင်တွေကို အတိုင်းသား မြင်နေရသည် ။

“ မေနှောင်း....ရောက်နေပြီကိုး..ဟင်းဟင်း....အကိုကြီး နောက်ကျသွားတယ်...”

“ ရတယ် အကိုကြီး.....လာလေ....အချိန် ဆွဲမနေနဲ့....”

ဦးဗလမောင်တင်လည်း မေနှောင်းရဲ့ ရင်သီးဖုတွေကို ထင်းထင်းကြီး တွေ့နေရလို့ မျက်လုံးပြူးကြီးတွေနဲ့ ငေးစိုက်ကြည့်ရင်း မေနှောင်းရဲ့ အနားကို တိုးကပ်သွားလိုက်သည် ။

မေနှောင်းက ခေါင်းကို မော့ မျက်လုံးတွေကို မှေးစင်းပြီး နှုတ်ခမ်းထူထူ နှစ်ချပ်ကို မပွင့်တပွင့်ဟပြီး ဦးဗလမောင်တင်ကို စောင့်ကြိုနေသည် ။ဦးဗလမောင်တင်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းကြီးတွေက မေနှောင်းရဲ့ နှုတ်ခမ်းထူထူတွေကို ဖိကပ်ပြီး စုတ်ယူလိုက်တဲ့အချိန် ညဝတ်အင်္ကျီပါးလေးကို မေနှောင်းက ချွတ်ချပစ်လိုက်သည် ။ အိပ်ခန်းလေးရဲ့ မျက်နှာကျက်

က မီးရောင်နဲ့ ဖွံ့ထွားတဲ့ ရင်သားတွေက ဝင်းဖြူ လုံးကြွနေကြလို့ ဦးဗလမောင်တင်လည်း လှမ်း ဆုပ်လိုက်မိသည် ။မေနှောင်းကလည်း ဦးဗလမောင်တင်ရဲ့ ပေါင်တန်တွေ ကြားကို လှမ်း စမ်းလိုက်သည် ။

အိုး....လုံးပတ် တုတ်တုတ် ဒုတ်ကြီးက မာကျောတင်းမာ ထောင်ထနေတာကို မေနှောင်း စမ်းကိုင်မိသွားသည် ။

ဟင်း..လီးကတော့ စံချိန်မှီကြီး...ဘဲ....။

မေနှောင်းရဲ့ ကိုယ်လုံးတီး အလှက ဦးဗလမောင်တင်ရဲ့ ကာမရာဂစိတ်တွေကို တအား ထကြွပြင်းထန်လာစေသည် ။မေနှောင်းသည် သူ့လင် သက်ထွေးအောင်ရဲ့ လီးကို အားရ တင်းတိမ်မှု မရှိဘဲ တခြားလူတွေကို လိုက်ကုန်းနေရသည် ဆိုတဲ့ အချက်ကလည်း သူ့ကို တအား စိတ်တွေ ကြွစေသည်လေ ။

မေနှောင်းရဲ့ ဖွံ့ထွားတဲ့ နို့ကြီး နှစ်လုံးကို မျက်နှာနဲ့ ပွတ်သပ် ဆော့ကစားရင်း လက်တဖက်က ပေါင်တန်တွေ ကြားက မို့ဖေါင်းတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပွတ်သပ်လိုက်သည် ။ အကွဲကြောင်းကြီးသည် အရည်တွေနဲ့ စိုစိုရွှဲနေတာကို သူ စမ်းမိပြီး အပေါက်ထဲကို သူ့လက်ချောင်းတွေကို ထိုးနှိုက်လိုက်သည် ။

“ အိုး.....”

မေနှောင်းရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေ ပွင့်ဟသွားသည် ။

မေနှောင်းရဲ့ လက်တဖက်ကလည်း ဦးဗလမောင်တင်ရဲ့ လီးတုတ်တုတ်ကြီးကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည် ။ နှစ်ယောက်စလုံး ကာမစိတ်ရိုင်းတွေ အရမ်း နိုးကြွပြီး ခြောက်ကိုး ပုံစံနဲ့ ဦးဗလမောင်တင်က မေနှောင်းရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို တအား ကုန်းစုတ်ယက်သလို မေနှောင်းကလည်း ဦးဗလမောင်တင်ရဲ့ လီးတုတ်ကြီးကို အားရပါးရ စုတ်သည် ။

စောက်ဖုတ်ထဲကို အတင်းထိုးသွင်းမွှေနှောက်နေတဲ့ ဦးဗလမောင်တင်ရဲ့ လျာကြီးကို မေနှောင်း တအား ခိုက်သွားရသလို လီးအဆုံးအရင်းအထိ ငုံကာ စုတ်နေတဲ့ မေနှောင်းရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေ ..လျာနဲ့ ပါးစပ်တွေကို ဦးဗလမောင်တင်က စွဲသွားရသည် ။

မေနှောင်းလည်း တအား ယားနေပြီမို့ မရှက်နိုင်ဘဲ သူမကို ချက်ချင်းဘဲ လိုးပေးဖို့ ဦးဗလမောင်တင်ကို ပြောလိုက်သည် ။ဦးဗလမောင်တင်လည်း မေနှောင်းရဲ့ ခြေထောက်တွေကို မတင် ထမ်းပြီး သူ့လီးကို မေနှောင်းရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို ဖိသွင်းလိုက်သည် ။

“ အိုး ...”

လုံးပတ်တုတ်တဲ့ လီးကြီးမို့ မေနှောင်းရဲ့ စောက်ဖုတ် အတွင်းသားတွေကို တအားပွတ်တိုက် တိုးဝင်သွားသည် ။ အကြောပေါင်းတထောင် ဆိမ့်သွားအောင် ကောင်းလွန်းသွားရလို့ မေနှောင်းလည်း တအားအော်ညည်းလိုက်သည် ။သူ့လီးကြီးက ပြန်ဆုတ် ပြန်တိုး အသွင်းအထုတ်တွေက ဆက်တိုက်ဘဲ ။

ဗျစ်ဗျိဗျိ ..ဖွတ်..ဖွတ်....ဖွတ်ဖွတ်ဖွတ်..

ဦးဗလမောင်တင် ဆက်တိုက် လိုးနေပြီ ....။ မေနှောင်းရဲ့ နို့ကြီးတဖက်ကို စို့ရင်း ဖိညှောင့်နေသည် ။

“ ကောင်းတယ်..လိုး..လိုး...တအားဆောင့်လိုးပေး...အို....ကောင်းတယ်.......အား.....အား...အမလေး.....ဆောင့်ပေး...ဆောင့်ပေး.....”

ဖွတ်ဖွတ်ဖွတ်....ဘွတ်....ဖွတ်ဖပ်..ဖွတ်ဖပ်...အိုး...အား.....အား......

“ ဖင်ကုန်းလိုက်....”

ဖင်တောင့်တဲ့ မေနှောင်းကို ဖင်ထောင်ခိုင်းပြီး အပေါ်က တက်ခွကာ မြေစိုက်လိုးနည်းနဲ့ ဖိဖိလိုးသည် ။စောက်ရည်တွေ ရွှဲနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ လီးကြီး လိုးဆောင့်တဲ့ အသံ တဖွတ်ဖွတ် ထွက်နေသည် ။

“ အား...အား......အား.....အိုး.....အီး........”

ထိလွန်းပြီး မေနှောင်း ပြီးသွားသည် ။ ဦးဗလမောင်တင်က ဆက်တိုက် ဆက်ဆောင့်ထည့်ပြီး သုတ်ရည်တွေ တဖတ်ဖတ် ပန်းထုတ်ပြီး မေနှောင်းနဲ့ ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် ဆိုသလို ပြီးသွားသည် ။နှစ်ယောက်စလုံး ပြိုင်တူလို တချိန်ထဲ ပြီးသွားရတဲ့ အလိုးပွဲလေး တပွဲမို့ သူတို့ နှစ်ယောက် ကျေနပ်ကြသည် ။

မေနှောင်းက အဝတ် ပြန်ဝတ်ပြီး ထပြန်ဖို့ လုပ်လို့ ဦးဗလမောင်တင်က မေနှောင်းကို ဆွဲထားလိုက်ပြီး....“ နေပါအုံး...မေနှောင်းရယ်.....နောက်တချီလောက် ထပ် ဆွဲလိုက်ကြရအောင်ပါ ....” လို့ပြောလိုက်တော့ မေနှောင်းလည်း သူ့လိုဘဲ ထပ် လိုးချင်စိတ် ရှိနေသေးလို့ သူ့ဘေးမှာ ပြန် လှဲချလိုက်လေသည် ။

ပါတီမှာ တအားသောက်ပြီး တအားမူးခဲ့တဲ့ မေစိမ်း ရေငတ်လို့ နိုးလာသည် ။ ဘေးကုတင်မှာ ဦးဗလမောင်တင်မရှိဘူး ။

အင်း..ဘဲကြီး သေးထပေါက်တာလား.....ဒါမှ မဟုတ် အိမ်အကူ ကေဂျာလေးကို သွားတက်ခွနေတာလား ။ မေစိမ်း ရေထသောက်သည် ။ အိပ်ခန်းထဲမှာ ရေ မရှိလို့ အောက်ထပ်က ရေခဲသေတ္တာဆီကို ဆင်းခဲ့သည် ။ကေဂျာရဲ့ အိပ်ခန်းရှေ့ရောက်တော့ ဦးဗလမောင်တင် တယောက်ကို လီးတန်းလန်းကြီးနဲ့များ တွေ့ရလေမလားဆိုပြီး ကေဂျာ့အခန်းတံခါးကို တွန်းဖွင့်ကြည့်လိုက်သည် ။

ကေဂျာသည် ထမိန်လေး လည်ပင်းထိ လန်တက်ပြီး ဖင်ဟောင်းလောင်းနဲ့ တခူးခူး ဟောက်နေသည် ။ ကေဂျာရဲ့ စောက်မွှေးထူထူနဲ့ စောက်ပတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီးကို တွေ့နေရသည် ။

အင်း..ဘဲကြီး ဘယ်ရောက်နေပါလိမ့်....။

အိမ်မှာ မေနှောင်းရော မေညိုရော ရှိနေတော့ သူတို့ထဲက တယောက်ယောက်နဲ့များ ဖိနေသလား မသိဘူး ။ရေသောက်ပြီး အိမ်ပေါ်ထပ်ကို တက်ဖို့ ပြင်ခိုက် ခြံထဲဆင်းတဲ့ မလွယ်ပေါက် တံခါးလေးကနေ မေညို ဝင်လာတာကို တွေ့ရသည် ။ ညကြီးသန်းကောင် ဘယ်က ပြန်လာပါလိမ့် ။

“ ဟင် မေညို...နင် ဘယ်က ပြန်လာတာလဲ..တယောက်ထဲလား....” လို့ မေးလိုက်သည် ။ မေညို့ပုံစံက လိုးပြီးပြန်လာတဲ့ပုံမျိုး ပေါက်နေသည် ။

“ သူငယ်ချင်းတယောက်နဲ့ သွားတွေ့တာ မစိမ်း....”

“ ဟင်း..မေညို....နင့်ပုံကို မြင်တာနဲ့ ငါသိတယ်...နင် သွားအိပ်လာတာ မဟုတ်လား.....”

“ မစိမ်းရယ်....သိလည်း အသာနေပေါ့....အိပ်ချင်နေပြီ....မနက်မှ တွေ့မယ်......”

မေညို လှေခါးက တက်သွားသည် ။ ဖင်အောက်ဖက်မှာ အရည်ကွက်နဲ့ ။အင်း..ငါတို့ ညီအမတွေလည်း ဒီဟာနဲ့ ပတ်သက်လာရင် စိတ်ကြီးကြတယ်....မလွယ်ဘူး......။မေနှောင်း အိပ်တဲ့ အိပ်ခန်းကို သွားကြည့်လိုက်သည် ။ မေနှောင်း မရှိနေဘူး ။အင်း....ဘဲကြီးနဲ့ မေနှောင်း ကြိတ်နေကြတာ ဖြစ်မယ် ...။

မေစိမ်းသည် အိမ်သာထဲ ဝင် သေးပေါက်ရင်း မနက်ဖန် သက်ထွေးအောင်နဲ့ ဗြုံးကြမယ့် အစီအစဉ်ကို တွေးရင်းပြုံးနေမိသည် ။ ဒီကောင့်ကို လိုးပစ်ချင်နေတာ ကြာပြီ ။ မီးကုန်ယမ်းကုန် ဆွဲပစ်လိုက်မယ်....။မိုက်ရိုင်းတဲ့ ပက်စက်တဲ့ အတွေးတွေကြောင့် မေစိမ်း ရဲ့ သွေးသားတွေ ဆူကြွလာသည် ။ စိတ်တွေထလာသည် ။ စောက်ပတ် တအား ရွလာသည် ။ ယားလာသည် ။ ခံချင်လာသည် ။

ပြူတင်းပေါက်က နေရောင်ထိုးလို့ သက်ထွေးအောင် အိပ်ရာက နိုးလာသည် ။အင်အားတွေ ပြန်ပြည့်နေသည် ။ ပေါင်ကြားက ဒုတ်က မာကြော မတ်ထောင်နေသည် ။ ညက မေညိုနဲ့ သုံးချီဆွဲခဲ့တာတောင် မနက်မှာ သူ့ဒုတ်က မြူးနေသည် ။ဒီနေ့ မေစိမ်းနဲ့ ကုန်လှောင်ရုံမှာ ချိန်းထားကြသည် ။ မေစိမ်းနဲ့ လိုးဖြစ်ကြမှာက သေချာနေသည် ။ မေစိမ်းကိုလိုးရင် သူတို့ ညီအမသုံးယောက်စလုံးကို သူ လိုးဖူးသွားမှာ ဖြစ်သည် ။

သက်ထွေးအောင်သည် နှစ်ပေါင်း တော်တော်များများ လိင်ဆက်ဆံတာ မဲ့ပြီး ငတ်မွတ်ခေါင်းပါးတဲ့ကိန်း ဆိုက်ရောက်ခဲ့ပေမယ့် အခုနောက်ပိုင်းမှာတော့ ကံတရား အပြောင်းအလဲတွေနဲ့ ကြုံပြီး အမှန်တကယ် စားသုံးသူကြီး တယောက် ဖြစ်လာရသည် ။

သူ ဆုတောင်းပြည့်သည် လို့ ဆိုရမည် ။ အရင်က သူသည် “ ငတ်မွတ်ခေါင်းပါးခြင်းမှ ကင်းဝေးရပါလို၏ ” လို့ အကြိမ်ကြိမ် ဆုတောင်းခဲ့ဘူးသည် မဟုတ်ပါလား ။




........................................💚💛💖💝💙........................................ 

ပြီးပါပြီ။





ငတ်မွတ်ခေါင်းပါးခြင်းမှ ကင်းဝေးရပါလို၏ အပိုင်း ( ၃ )

ငတ်မွတ်ခေါင်းပါးခြင်းမှ ကင်းဝေးရပါလို၏ အပိုင်း ( ၃ )

ရေးသားသူ - အညတြ

မေနှောင်းသည် အိပ်ခန်းထဲကို ရောက်တာနဲ့ ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို အကုန် ချွတ်ပစ်လိုက်သည် ။ဝသုန်လတ်နဲ့ အပီလိုးခဲ့တာ တကိုယ်လုံး ညစ်ပတ်ပေရေနေခဲ့သည် လို့ စိတ်ထဲမှာ ထင်မိနေသည် ။ ရေတ၀ ချိုးပစ်လိုက်ချင်သည် ။

ဒီအချိန်မှာ ဖုန်းလာသည် ။

“ ဟင်..ညွန့်လွင်ဇော်.....ခေါ်တာပါလား....”

“ ဟယ်လို....”

“ မေနှောင်း..ကိုယ်ပါ..”

“ အင်း..ကိုညွန့်..ပြောလေ...”

“ ကိုယ်တို့ ဘယ်တော့ ဆုံရမှာလဲ...”

“ ကိုညွန့်...မေနှောင်းလည်း အခုမှ အိမ်ပြန်ရောက်တယ်...ဆုံမယ်...ဆုံမယ်......နည်းနည်းလေး အချိန်လေး ပေးအုံးနော်..”

“ တတ်နိုင်ရင်တော့ မေနှောင်း ဒီနေ့ဘဲ ဆုံလိုက်စေချင်တယ်....”

“ အင်း..အခု ရေချိုးလိုက်အုံးမယ်.....ဖုန်းပြန်ခေါ်လိုက်မယ်လေ...”

“ အိုကေ....မေနှောင်း..စောင့်နေမယ်....”

အင်း..ညွန့်လွင်ဇော်လည်း နှာထန်နေပြီ ထင်တယ် ။

မေနှောင်းလည်း သူ့ကို သဘောကျပါတယ် ။ ပိန်ပိန်ပါးပါး ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်နဲ့..အလိုးသန်မယ့် လီးကြီးမယ့်လူပုံမျိုး....။ တချီလောက်တော့ ဆွဲကြည့်လိုက်ချင်မိတာဘဲ ။ရေချိုးခန်းထဲကို ဝင်လိုက်ပြီး ရေပန်းကို ဖွင့်လိုက်သည် ။

တဗျန်းဗျန်းကျနေတဲ့ ရေတွေအောက် ဝင်ရပ်ပြီး ဆပ်ပြာမွှေးရည်နဲ့ တကိုယ်လုံးကို ပွတ်သပ်ပြီး ရေချိုးလိုက်ရတာတအား လန်းဆန်းသွားသည် ။ စောစောက ဝသုန်လတ် တအားသို့ယက်ခဲ့တဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ကျကျနန ပွတ်တော့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေက စူထွက် မာတင်းပြီး ထောင်ထောင်လေးတွေ ဖြစိနေသည် ။ ထို့အတူဘဲ ပေါင်တန်တွေ ခလယ်က မို့ဖေါင်းနေတဲ့ ဆီးခုံကြီးကို ပွတ်တော့ လက်ချောင်းတွေက နှုတ်ခမ်းသားထူထူနုနုတွေ ကိုထိမိခိုက်မိကုန်တော့ ပြန်တည်ငြိမ်နေတဲ့ စိတ်တွေသည် ကြွထလာရပြန်သည် ။

သက်ထွေးအောင်သည် ချိုမာက သူ့ကို လက်မခံတော့လို့ ငတ်နေပြန်ပြီ ။ ဒါကြောင့် တင်းလွန်းနေတဲ့ စိတ်တွေကို ဖြေလျော့ဖို့ အင်တာနက်က အပြာပုံတွေ ဗီဒီယိုတွေကို ကြည့်ပြီး လက်နဲ့ အာသာဖြေဖျောက်နေ မိတဲ့အချိန် ခြေသံလိုလို ကြားလိုက်ရလို့ အခန်း အပြင်ကို ကြည့်မိလိုက်တဲ့အခါ မိန်းမကို တွေ့လိုက်ရသည် ။

“ဟင်..မေနှောင်း ပြန်လာပါလား...”

လီးတန်ကြီး တောင်ရက်နဲ့ လှမ်းကြည့်လိုက်တဲ့အခါ ဖင်ကားကားကြီး တလှုပ်လှုပ်နဲ့ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်သွားတဲ့ မေနှောင်းရဲ့ ကျောပိုင်းကို တွေ့လိူက်ရတဲ့အခါ ရင်ဝကို အကန်ခံရတာကို အမှတ်မရတော့ဘဲ မေနှောင်းရဲ့ အိပ်ခန်းထဲကို လိုက်ဝင်သွားလိုက်ပါသည် ။

မေနှောင်းကတော့ သက်ထွေးအောင် လိုက်လာသည်ကို မသိဘဲ ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေအားလုံးကို ချွတ်ပစ်နေသည် ။ ဖုန်းလာပြီး မေနှောင်း ဖုန်းပြောနေတဲ့အချိန် သက်ထွေးအောင်သည် တံခါးအကွယ်ကနေ မေနှောင်းရဲ့ အဝတ်မဲ့ မိမွေးတိုင်း ကိုယ်တွေကို တပ်မက်စွာနဲ့ ငေးမောနေသည် ။ မေနှောင်း ဖုန်းနဲ့ ဘာတွေ ပြောနေသလဲ ဆို တာကိုတော့ သူ မကြားရဘူး ။ မေနှောင်း ရေပန်းအောက်မှာ ဝင်ရပ်ပြီး ကိုယ်တွေကို ဆပ်ပြာရည်နဲ့ ပွတ်ပြီး ရေချိုးနေတဲ့အခါ သက်ထွေးအောင်လည်း စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ မေနှောင်း ရှိရာကို ပြေးသွားမိသည် ။

မေနှောင်းလည်း ပေါင်ကြားက အကွဲကို ပွတ်သလို နို့လုံးကြီးတွေကို ပွတ်မိလို့ စိတ်တွေ ပြန်ကြွလာမိတဲ့အချိန်လင်ဖြစ်သူ သက်ထွေးအောင်ကြီး ကိုယ်တုံးလုံးကြီးနဲ့ ပြေးဝင်လာတာကို တွေ့လိုက်ရတဲ့အခါ ရုတ်တရက် ကြောင်သွားပြီး ငေးကြည့်မိလိုက်တဲ့အချိန် သက်ထွေးအောင်က အတင်း ဝင်ဖက်တော့သည် ။

“ မေနှောင်းရယ်..မရက်စက်ပါနဲ့တော့ ကိုသက်ကို ပေးလိုးပါကွာ....” လို့ သနားစဖွယ် တောင်းခံနေတဲ့ သက်ထွေးအောင်ကို အရင်လို မတွန်းပစ်မိတော့ဘူး ။ သက်ထွေးအောင်ကလည်း မေနှောင်း ငြိမ်ခံနေတာကို သိလိုက်လို့ ကဲတက်လာတော့သည် ။

မေနှောင်း နို့လုံးကြီးတွေကို ဆုပ်ညှစ်ရင်း နို့သီးလေးကို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ စစို့ပစ်သည် ။ သူ့လီးတန်ကြီးကလည်း မေနှောင်းရဲ့ ပေါင်တန်တွေ ကြားထဲကို ဖိထောက်သည် ။

“ ကိုသက်...တော်တော့်ကွာ....”

မေနှောင်းက တားလိုက်ရင်း ရေပန်းကို လှည့်ပိတ်လိုက်သည် ။

“ မေနှောင်းရယ်..စောက်ပတ် မယက်ရတာ တအား ကြာနေပြီ..ကိုသက်ကို ပေးယက်ပါကွာ....”

ငိုသံပါကြီးနဲ့ တောငးခံနေတဲ့ သက်ထွေးအောင်ကို သနားစိတ် နည်းနည်း ဝင်သွားမိတာနဲ့ မေနှောင်းလည်း ကုတင်ဆီကို သူ့ကို ဦးဆောင်ပြီး ခေါ်သွားလိုက်သည် ။

သက်ထွေးအောင်ကတော့ လျာထုတ်ပြီး တပြတ်ပြတ် နဲ့ ယက်နေပြီ ။ထောင်ထနေတဲ့ စောက်စိကို ယက်မိလို့ မေနှောင်း တုန်ခါသွားသည် ။ “ အိုး . . .”သက်ထွေးအောင်ရဲ့ နဖူးကို ရုတ်တရက် တွန်းလိုက်မိသည် ။ သက်ထွေးအောင်ကတော့ မမှုဘူး ။ ယက်ခွင့်မ ရတာ နှစ်နဲ့ ချီနေပြီမို့ ဖိဖိယက်တော့တာဘဲ ။

မေနှောင်းလည်း သူယက်တာကိုတော့ သဘောကျမိသွားပြီး ပေါင်တွေကို အစွမ်းကုနု် ဖြဲကားပေးပြီး မျက်လုံးတွေ စုံမှိတ်ခါ ခံယူနေသည် ။

စောစောက ဝသုန်လတ် လိုးပေးခဲ့တာတွေနဲ့ တင်းတိမ်နေပြီလို့ ထင်ခဲ့မိခဲ့ရာက စိတ်တွေ ပြန်ကြွထပြီး အခုလိုအယက်ခံနေမိတာ ဖြစ်သည် ။ သက်ထွေးအောင်ကလည်း မိန်းမ ကြိုက်အောင် အမျိုးမျိုး ကြိုးစားပေးနေသည် ။စောက်ဖုတ်ထဲကို လျာထိုးသွင်းပြီး မွှေနှောက်ပေးသည် ။ စောက်စိကို လျာထိပ်နဲ့ ထိုးကလိပေးလိုက် နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ ငုံစုတ်ပေးလိုက်နဲ့ လုပ်ပေးနေသည် ။

မေနှောင်းလည်း သူလုပ်ပေးတာတွေကို ကြိုက်သည် ။ အင်း..ဒီလို ဆိုတော့လည်း ယောကျ်ားက မဆိုးပါဘူးလို့ တွေးပြီး ခံနေသည် ။ “ ကိုသက်..ခဏ..” လို့ တားလိုက်ပြီး လေးဖက်ကုန်းပေးလိုက်သည် ။ ဖင်ကြီးထောင်ထားပေးလိုက်သည် ။

“ ကိုသက် ဒီလိုပုံနဲ့ ယက်ပေး....” လို့ လည်း ပြောလိုက်သည် ။ သက်ထွေးအောင် အတွက် တအား ပျော်သွားရတာပေါ့ ။ မိန်းမက ဖင်တောင် ကုန်းထောင်ပေးပြီး မှုတ်ခိုင်းနေလို့ ။ ဘယ်ရမလဲ ။ တဘူးဘူး...တရှူးရှူးနဲ့ မှုတ်တော့တာဘဲ ။ မေနှောင်းရဲ့ အော်သံတွေ ညည်းသံတွေ ဆူညံနေသည် ။

သက်ထွေးအောင်က လျာကို စောက်ဖုတ်ထဲကို ထိုးသွင်းပြီး တအား မွှေနှောက်ပစ်လိုက်သည် ။ မေနှောင်း ထွန့်ထွန့်လူးသွားရပြီး တအား ကောင်းလွန်းသွားရပြီး အထွဋ်အထိပ်ကို တက်လှမ်းသွားသည် ။ ပြီးသွားသည် ။

“ အိုး...အမလေး.....အား.....အိုးအိုး........ကောင်း..ကောင်း...ကောင်းသွားတယ်.....အီး.......အီး.....”

သက်ထွေးအောင်လည်း မေနှောင်း ပြီးသွားအောင် မှုတ်ပေးနိုင်လို့ အရမ်း ကျေနပ် အားရ ဖြစ်မိပေမယ့် မေနှောင်းသည် သူလည်း ပြီးသွားရော သက်ထွေးအောင်ကို ပေးမလိုးတော့ဘဲ မောင်းထုတ်နေလို့ သက်ထွေးအောင်သည် လီးတောင်ရက် တန်းလန်းကြီးနဲ့ အခက်တွေ့ပြီး ပေးလိုးဖို့ တောင်းပန်သည် ။ မေနှောင်း

က ဘူးဆို ဖယုံမသီးဘူး.....သွား...ကိုယ့်ဖါသာ ဂွင်းသွားထုချေ...လို့ မောင်းထုတ်လို့ ကုတ်ခြောင်းခြောင်းနဲ့ အိပ်ခန်းထဲက ထွက်သွားလိုက်ရသည် ။

မေနှောင်းလည်း စောက်ဖုတ်သွားဆေးပြီး အဝတ်အစားလဲလိုက်သည် ။ ညွန့်လွင်ဇော်ကို ဖုန်းပြန်ဆက်ပြီး ဝသုန်လတ်နဲ့သွားခဲ့တဲ့ ဟိုတယ်ကိုဘဲ ပြန်ချိန်းလိုက်သည် ။

လိုးမယ့်လိုး မလိုးဘူးသေးတဲ့ နုတ်ပိတ်ဖို့လည်း လိုအပ်နေတဲ့ ညွှန့်လွင်ဇော်နဲ့ဘဲ လိုးတော့မည် လို့ မေနှောင်း ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး သက်ထွေးအောင်ကို ပေးမလိုးတော့တာ ။

ဟိုတယ်ကို ရောက်တော့ ဟိုတယ် မန်နေဂျာက စောစောကဘဲ ဝသုန်လတ် နဲ့ တကြောင်းဆွဲသွားတဲ့ မေနှောင်း ပြန်ရောက်လာပြီး နောက်တယောက်နဲ့ ချိန်းတွေ့လို့ တအံ့တသြ ဖြစ်နေသည် ။ မေနှောင်းကတော့ ဂရုမစိုက်ဘူး ။ ညွှန့်တင်ဇော် အလာကို ဝိုင်တခွက် မှာ သောက်ပြီး စောင့်နေလိုက်သည် ။

မေညို နဲ့ ကိုမာဒင်တို့သည် ဦးဇာနီခင်အောင်ရဲ့ ကွယ်ရာမှာ ချိန်း လုပ်ကြသလို ဦးဇာနီခင်အောင် ကို အိပ်ဆေးတိုက်ပြီး သူအိပ်နေတဲ့အချိန်တွေမှာ စိတ်တူကိုယ်တူ အပြတ်ဖိုက်ကြရင်း တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ရဲတင်းလာကြပြီး အရင် ကလောက် သတိမထားကြတော့ ။

မနက် ဘရိတ်ဖတ်စ် စားချိန်မှာတောင် ထမင်းစားခန်းက စားပွဲမှာ ဦးဇာနီခင်အောင် ရှိနေတဲ့အချိန် မီးဖိုခန်းထဲမှာ ကိုမာဒင်က မေညိုရဲ့ ဖင်ကို နှိုက်သလို မေညိုကလည်း သူ့လီးကို ဖမ်းညှစ်တာမျိုးတွေ လုပ်လာသည် ။တနေ့မှာ ညဖက်ကြီး ဦးဇာနီခင်အောင် အိပ်ပျော်နေတဲ့အချိန် ခါတိုင်းလို မေညို့အိပ်ခန်းမှာ မလိုးကြဘဲ ဧည့်ခန်းက ဆိုဖါကြီးမှာဘဲ အပြတ်လိုးလိုက်ကြသည် ။

နောက်တနေ့ မနက်မှာ မေညို အိပ်ရာထ နောက်ကျသည် ။ ညက စိတ်တိုင်းကျ သုံးချီ ဆွဲပစ်လိုက်တာမို့ ပင်ပန်းပြီး မထနိုင်ဘူး ။ အကိုကြီး ဦးဇာနီကို ကိုမာဒင်ကဘဲ ဘရိတ်ဖတ်စ် လုပ်ကိုင်ပေးမှာဘဲ ဆိုပြီး မထဘဲ အိပ်လိုက်တာ မေညို နိုးလာတဲ့အချိန် တအိမ်လုံးလည်း တိတ်ဆိတ်နေပြီး မီးဖိုခန်းက ကြော်လှော်တဲ့ အနံ့တွေဘာတွေလည်း မရလို့ “ ကိုမာဒင်....ကိုမာဒင်.....” လို့ အော်ခေါ်လိုက်မိသည် ။

ဦးဇာနီခင်အောင် က “ မေညို....မာဒင်ကို ရှာနေတာလား....” လို့ မေးလို့ “ ဟုတ်တယ်..အကိုကြီး....” လို့ ဖြေလိုက်ပြီး ဦးဇာနီခင်အောင်ရဲ့ အိပ်ခန်းကို လျောက်သွားလိုက်တဲ့အခါ ဦးဇာနီခင်အောင်က “ မာဒင် အလုပ် ထွက်သွားပြီ.....” လို့ ပြောလိုက်သည် ။

“ ဟင်...ဟုတ်လို့လား အကိုကြီးရယ်...ဘာမှလည်း ကြိုမပြောဘဲနဲ့ ”

“ အင်း...သူ အရေးကြီးတာ လုပ်စရာ ရှိလို့ ဆိုပြီး စောစောကဘဲ ထွက်သွားတာ မေညို.....”

“ ဟာ..ဒါဆို အကိုကြီးကို ကြည့်ဖို့ လူရှာရမှာပေါ့.....”

“ အင်း...အကိုကြီး စဉ်းစားမိတာတော့ မေညိုတို့ အမဝမ်းကွဲကို မန္တလေးကနေ ခေါ်လိုက်မလားလို့....”

“ မပင်စီ လား.....”

“ အင်း...”

“ အကိုကြီး သဘော.....မပင်စီက သဘောကောင်းပါတယ်...ယောကျ်ားကလည်း မရှိတော့..သူလည်း ဝင်ငွေလည်းလို....နေတယ်...”

ကိုမာဒင် ကို အကိုကြီးဘဲ အလုပ်က ထုတ်ပစ်လိုက်တယ် လို့ မေညိုတော့ ထင်မိနေတာဘဲ ။ညက လိုးကြတာတွေကို အကိုကြီး သိသွားလို့ ချက်ချင်းဘဲ မနက်စောစောမှာ အလုပ် ထုတ်ပစ်လိုက်တာ ဖြစ်မယ်။

ကိုမာဒင်နေသွားတဲ့ အိပ်ခန်းလေးကို ရောက်သွားပြီး သူအိပ်တဲ့ အိပ်ရာမှာ ထိုင်ချလိုက်ရင်း ကောင်းကောင်း လိုးပေးတဲ့ လီးတချောင်းတော့ ပျောက်ကွယ်သွားရပြန်ပြီ လို့ စိတ်ပျက်နေမိဆဲ ကိုမာဒင်ရဲ့ ကျန်ခဲ့တဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေး တထည်ကို တွေ့လိုက်သည် ။ ဝတ်ပြီးသား အဟောင်းလေးမို့ ဘောင်းဘီလေးရဲ့ ဂွဆုံနေရာက အနံ့လေးကို ရှူနေမိသည် ။ သူ့လီးတန်ရဲ့ အနံ့လေ ...။

မေညိုတယောက် ဆာလောင်မွတ်သိပ်တဲ့ ဘဝကို ပြန်ရောက်သွားရပြန်ပြီ ။ အန်တီပင်စီ ရောက်လာသည် ။ မေညိုလည်း အန်တီပင်စီ ရှိတာကြောင့် အိမ်ပြင်ကို ထွက်လို့ ရသွားပြန်သည် ။

မေညိုလည်း သူ့ကို ဖိုက်ပေးမယ့် ဘဲ ရှာမိပြန်သည် ။ဒီအချိန်မှာ မကြီးမေစိမ်းရဲ့ သား ဘိုမင်းမောင်တင်ရဲ့ မင်္ဂလာဆောင် အတွက် ရန်ကုန်မြို့ကို သွားဖို့ ပြင်ရပြီ ။မေစိမ်းနဲ့ ဦးဗလမောင်တင်တို့သည် သားကြီး ဘိုမင်းရဲ့ မင်္ဂလာပွဲကို လုပ်ကိုင် မစပေးဖို့ အတူတူ ပြန်ပေါင်းနေ

ကြရသည် ။ မေစိမ်းနဲ့ အပြတ်ဖိုက်ပေးတဲ့ မိုက်ကယ် တယောက် သူ့အနားက ခွာသွားလို့ ဆာလောင်ငတ်မွတ်တဲ့ ဘဝကို ပြန်ရောက်သွားရသည် ။

ဦးဗလမောင်တင်သည်လည်း မင်းသမီးလေး ဟာမိုနီက နောက်လူနဲ့ လစ်သွားလို့ မေစိမ်းရဲ့ အိမ်ကို ပြန်ရောက်နေပြီး ငတ်မွတ်ခေါင်းပါးတဲ့ ကိန်းဆိုက်သွားပြီ ။ သို့ပေမယ့် ဦးဗလမောင်တင်သည် ဇရှိတဲ့ လူတယောက် ။

မင်္ဂလာပွဲ အတွက် အလုပ်များနေတဲ့ အချိန်မှာ အိမ်က အိမ်ဖေါ်မလေး ကေဂျာ့ကို ကြံစည်လေသည် ။

ကေဂျာမှာလည်း အတွေ့အကြုံများခဲ့တဲ့ ကောင်မလေးပါဘဲ ။ ဆယ်ကျော်သက် အရွယ်ထဲက သူတို့နေခဲ့တဲ့မြို့မှာ ရည်းစားတွေ ထားပြီး ကဲခဲ့တဲ့သူမို့ ဦးဗလမောင်တင်က သူ့ကို စိတ်ဝင်စားတာကို ပြသတဲ့အခါ သူကလည်း တုံ့ပြန်တဲ့ အကြည့်တွေ အမူအရာတွေ ပြသလို့ ရောင်းသူဝယ်သူ အသံတူသွားကြသည် ။

ဦးဗလမောင်တင်က ကေဂျာလေးကို မုန့်ဖိုးတွေ ပေးပြီး စည်းရုံး သိမ်းသွင်းသည် ။ကေဂျာကို မထိတထိလေးတွေ ဖက်သည် ။ ကိုင်သည် ။ ပွတ်သည် ။ ကေဂျာကလည်း သူလိုချင်တာလေးတွေ

ကို မေစိမ်း အလစ်မှာ ဦးဗလမောင်တင်ကို မှာသည် ။ ဦးဗလမောင်တင်ကလည်း တိုက်တလုံးတောင် ဝယ်ပေးခဲ့သေးတာဘဲ ။ စောက်ဖုတ်ရဖို့ အတွက် ဆိုရင် မနှမျော ။ ကေဂျာ တောင်းတာလေးတွေက သူ့အတွက် အသေးအဖွဲပါ ။ ဝယ်ပေးတာပေါ့ ။ ကေဂျာကို ဝင်လို့ ရပြီ ဆိုတာ သေချာတော့ ကေဂျာ့အခန်းကို ညသန်းကောင်ကျော် သွားဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည် ။ ကေဂျာကို ညကျရင် လာခဲ့မယ် ဆိုတာကို ကြိုတင် အသိပေးလိုက်သည် ။ ကေဂျာက ရှက်ပြုံးလေးနဲ့ ခေါင်းညှိမ့်ပြတော့ ဦးဗလမောင်တင် ပျော်ပြီပေါ့ ။မေစိမ်းနဲ့က တခန်းစီ အိပ်ကြတာမို့ ဦးဗလမောင်တင်က အောက်ထပ်က ကေဂျာရဲ့ အခန်းကို ဆင်းသွားလိုက်တာကို မေစိမ်း မသိလိုက် ။

ကေဂျာ ။

ကေဂျာသည် မိသားစုရဲ့ စီးပွား တိုးတက်ဖို့ သူများတကာတွေလိုဘဲ ငွေရှာဖို့ မြန်မာပြည် အထက်ပိုင်းက မြို့တော်ကြီး ဖြစ်တဲ့ မန္တလေးမြို့ကို ရောက်ခဲ့သည် ။ အဲဒီက တဆင့် ရန်ကုန်မြို့ကို ရောက်လာခဲ့သည် ။

ဆယ်ကျော်သက် အရွယ်ထဲက ရည်းစားတွေ ထည်လဲ ထားခဲ့တဲ့ ကေဂျာသည် မြို့သားလူလည် ဗိုလ်မှူးသားတယောက်နဲ့ ရည်းစား ထားမိခဲ့တဲ့အချိန် လက်မြန်လက်သွက်တဲ့ ဒီ ရည်းစားက အတင်းဖွင့်ခဲ့လို့ အပျိုရည် ပျက်ခဲ့သည် ။

မန္တလေး ကို ရောက်တော့လည်း လူတယောက်နဲ့ ညိစွန်းမိပြန်သည် ။ဒီခေတ်မှာက ဒါက မဆန်းသလို ဖြစ်နေပြီ ။ ကေဂျာလည်း အတွေ့အကြုံ တခါမက ရှိခဲ့ပြီ ။ ရန်ကုန်မြို့ကို ရောက်တော့ ကေဂျာက ဖျတ်ဖျတ်လပ်လပ် နဲ့ အင်္ဂလိပ်စကားလေးကလည်း မတောက် တခေါက်တတ်တော့သူတကာ အိမ်ဖေါ်တွေ ငါးသောင်း လောက်နဲ့ လုပ်နေတဲ့အချိန် ကေဂျာက တသိန်း အထိ ရသည် ။ ရုပ်ရည်လေးကလည်း ဖြူဖြူဖွေးဖွေးလေးမို့ သူဌေးအိမ်တွေက သန့်လို့ ဆိုပြီး ဈေးပိုပေးချင်ကြသည် ။

ဦးဗလမောင်တင်နဲ့ ဒေါ်မေစိမ်းတို့ အိမ်ကို ရောက်တော့လည်း ကြည့်ကောင်းတဲ့ ဖြူဝင်းဝင်း အသား အရည် သန့်ပြန့်အောင် နေတတ် ဝတ်စားတတ်တာကြောင့် လူတွေက မိသားစုထဲက ဆွေမျိုးနီးစပ်လို့တောင် ထင်ကြသည် ။ ကေဂျာ့ရုပ်က ပုံပန်းက အိမ်အကူ အိမ်ဖေါ်မ နဲ့ မတူဘူး မဟုတ်လား ။

ဦးဗလမောင်တင်ရဲ့ ရက်ရောမှုတွေကြောင့် ကေဂျာလည်း ဒီ“ ဦး ” အပေါ် တဦးမှာ မေတ္တာ တဦးမှာ စေတနာ ဆိုသလို အပြန်အလှန် စေတနာထားမိသည် ။

တရက်မှာ မီးဖိုခန်းထဲ တယောက်ထဲ ရှိနေတဲ့အချိန် ဦးဗလမောင်တင်နဲ့ ပက်ပင်းတိုးမိကြသည် ။ ဦးဗလမောင်တင်က ကေဂျာရဲ့ အမေကို ရန်ကုန်ကို လာလည်ဖို့ ခရီးစားရိတ် အ၀၀ကို တာဝန်ယူပေးထားတဲ့ ကြီးမားတဲ့ အကူအညီကို ပေးထားလို့ သူ့အပေါ် အာနာလှလို့ သူ ဖင်လာကိုင်တာ နို့လာညှစ်တာတွေကို ကျေကျေနပ်နပ်နဲ့ ငြိမ်ခံပေးလိုက်မိသည် ။ တဆင့်ပြီး တဆင့် တက်လာသည် ။

ဘဲကြီးက ညဖက် ကေဂျာ့အိပ်ခန်းဆီကို ဆင်းလာမည် လို့ ပြောသည် ။ဘယ်အရာမဆို တန်ရာတန်ကြေး ဆိုတာ ရှိသည်လေ ။ သူ့ဈေးနဲ့သူပေါ့ ။

ကေဂျာလည်း ဘဲကြီး ပေးတာကျွေးတာတွေက များလွန်းလို့ အားနာမိသည် ။ သူလာမည် ဆိုတာကို မငြင်းပယ်မိ ။ မြစ်ကြီးနား နဲ့ မန်းလေးမှာ ကေဂျာ့ကို ဖြုတ်ခဲ့တဲ့ ရည်းစားတွေ ဆို ဦးဗလမောင်တင် လောက် မပေး မကျွေးဘဲ ရအောင် ဖြုတ်သွားကြတာ ။ သူတို့ကို ပုလွေတောင် အဆစ် ကိုင်ပေးခဲ့ရသေးသည် ။

ဦးဗလမောင်တင်သည် အိမ်ပေါ်ထပ် လှေခါးကနေ ခြေဖေါ့နင်းပြီး အောက်ထပ်က ကေဂျာ့ အိပ်ခန်းလေးဆီကို ဆင်းလာသည် ။

ဦးဗလမောင်တင်သည် ဟာမိုနီကို လက်လွှတ်ဆုံးရှုံးပြီးတဲ့နောက် စော်ဖန်တဲ့ အလုပ်ကို ငွေအများကြီး ပုံအောပြီး မလုပ်နိုင်တော့တဲ့ အခြေအနေမှာ နည်းနည်းပါးပါး ချွေရုံနဲ့ ဝါးရနိုင်တဲ့ ကေဂျာလို အိမ်အကူလေးကိုဘဲ ဆူလွယ်နပ်လွယ် စားသုံးတော့မည် လို့ ဆုံးဖြတ်ပြီး ခပ်သွက်သွက်ဘဲ လှုပ်ရှားခဲ့တာ ဖြစ်သည် ။

ဝသုန်လတ်သည် နိုင်ငံခြားက ပြန်ရောက်နေတဲ့ ငယ်သူငယ်ချင်း သုတဇော်ကို ထမင်းကျွေးဖို့ ရွှေဘဲစားတော်ဆက် ကို ရောက်လာသည် ။ သုတဇော်က ဒတ်ဘယ်ဘလက် ဝစ်စကီ ပုလင်းကြီးကို ဖေါက်လို့ ဘဲကင် အကောင်းစားနဲ့ သူငယ်ချင်း နှစ်ယောက် အပီ ဆွဲနေကြတုံး ဘေးဝိုင်းက လူသုံးယောက် စကားပြောနေကြတာက တချက်တချက် အသံကျယ်သွားလို့ ဝသုန်လတ်လည်း သူတို့ ပြောတာတွေကို တပိုင်းတစ ကြားလိုက်မိသည် ။ညွန့်လွင်ဇော် ဆိုတဲ့ လူက သူ့ဘော်ဒါနှစ်ယောက်ကို ကြွားလုံး ထုတ်နေတာ ။

သူ့စကားထဲ မေနှောင်း ဆိုတာကို ကြားလိုက်မိလို့ ဝသုန်လတ် စိတ်ဝင်စားသွားသည် ။ မသိမသာ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ဟိုတခါ ဟိုတယ်မှာ မေနှောင်းနဲ့ စကားပြောကြတဲ့ သတိ ဖြစ်နေသည် ။ ဒီ ညွန့်လွင်ဇော်က မေနှောင်းကို အပြတ် ဖိတဲ့အကြောင်း အာနေတာ ။ ကြွားနေတာ ။ သူ့သူငယ်ချင်းရဲ့ မိန်းမကို တိတ်တဆိတ် လိုးရတာကို အရသာခံ ကြွားနေသည် ။ သူ့ဘော်ဒါတွေကလည်း အားကျပြီး ပြုံးပြုံးကြီးတွေ နဲ့ နားထောင်နေသည် ။

မေနှောင်းက သူလိုးတာတွေကို ဘယ်လိုစွဲသွားတဲ့အကြောင်း ရွှီးနေသည် ။ဝသုန်လတ်လည်း ညွှန့်လွင်ဇော်ကို ဆွဲထိုးချင်စိတ် ပေါက်နေပေမယ့် သူငယ်ချင်း သုတဇော်ကို အားနာလို့ သူမလုပ်ဖြစ်ဘူး ။ မေနှောင်းကိုလည်း ဒီကောင့်ကို ကုန်းတဲ့အတွက် စိတ်ဆိုးမိသည် ။

သူကတော့ သက်ထွေးအောင် ကွယ်ရာမှာ သူ့မယားကို လိုးနေပေမယ့် သူ့လက်ထဲကနေ ခေါ်လိုးနေတဲ့ ညွှန့်လွင်ဇော်ကို သူ မကျေနပ် ။

ညွန့်လွင်ဇော်ကတော့ ဝသုန်လတ် တယောက် ဘေးစားပွဲမှာ ရှိနေတယ် ဆိုတာကို မသိဘဲ စွတ်တင်နေသည် ။မေနှောင်းနဲ့ လိုးကြတဲ့အကြောင်းတွေကို အသေးစိတ် ပြောပြနေသည် ။

ဝသုန်လတ်လည်း သူ့အပြင် တခြားကောင်နဲ့ လိုးတဲ့ မေနှောင်းကို စိတ်မချတော့ ။ တခြားကောင်ဆီက ရောဂါပိုးတွေ သူ့ဆီကို ကူးစက်မည် လို့ တွေးနေသည် ။ တကယ်တော့ ဝသုန်လတ်သည် ရေရှည် စားခဲ့လို့ မေနှောင်းကို လုပ်ရတာ ရိုးအီလာလို့ အကြောင်းရှာပြီး စိတ်မချရဘူးလို့ လုပ်နေတာပါ ။သူက မေနှောင်း ထက် ငယ်တဲ့ ချာတိတ်မတွေကို ဖန် ဖို့ သူငယ်ချင်း သုတဇော်နဲ့ တိုင်ပင်နေသည်လေ ။သုတဇော်ကလည်း နိုင်ငံခြားမှာ အလုပ်ကောင်းသည် ။

ငွေက ပေါသည် ။ စော်လိုက်တဲ့နေရာမှာ ငွေကို ပုံအော သုံးတတ်သူ ဖြစ်သည် ။ မြန်မာပြည်ကို ရောက်နေခိုက်ကောင်မလေးတွေကို ပေးကျွေးပြီး စည်းရုံးနေတဲ့လူတယောက်လေ ...။မေနှောင်းသည် ဝသုန်လတ်ကို ဖုန်းခေါ်နေတာ မရလို့ ဒေါပွနေသည် ။

“ တောက်....သူ ဘယ်ရောက်နေသလဲ..ဖုန်း မကိုင်ရအောင်..သူ ဘာတွေ ဖြစ်နေသလဲ.......”

မျက်နှာပုတ်ပုတ်နဲ့ အလုပ်လုပ်နေတဲ့ မေနှောင်းကို သူ့ဘောစိ ဦးကျော်ဇောခိုင်က အကဲခတ်နေသည် ။သူ့အလုပ်ခွင်မှာ မျက်နှာပုတ်တာကို ဦးကျော်ဇောခိုင်က မကြိုက် ။ဝန်ထမ်းတွေကို သူ အမြဲ သတိပေးနေခဲ့သည် ။ ကပ်စတန်မာတွေနဲ့ ထိတွေ့ ဆက်ဆံတဲ့နေရာမှာ ပြုံးချိုတဲ့မျက်နှာလေးတွေနဲ့ ခင်ခင်မင်မင် ရှိဖို့ အရေးကြီးတယ် လို့ အမြဲ သွန်သင်နေခဲ့သည် ။

မေနှောင်းရဲ့ အချိုးကို ဦးကျော်ဇောခိုင်က သိပ်မကြိုက် ။ သို့ပေမယ့် မေနှောင်းသည် အိုးကောင်းကောင်း..စနေနှစ်ခိုင်ထည်ထည်နဲ့ စော်မို့ သူက လွှတ်ပေးထားသည် ။

ဦးကျော်ဇောခိုင်ရဲ့ မိန်းမသည် အမေရိကန်နိုင်ငံမှာ ရောက်နေသည် ။ အစိုးရ တာဝန်နဲ့ နှစ်နှစ်စာချုပ်နဲ့ တာဝန်ထမ်းဆောင်နေသည် ။ ဒါကြောင့် သူသည်လည်း “ ဆာလောင်မွတ်သိပ်နေသူများ အဖွဲ့ ” ထဲမှာ ပါနေသည် ။စော်မြင်တိုင်း ငမ်းငမ်းတက် လိုက်ကြည့်နေမိတဲ့ ဦးကျော်ဇောခိုင်က မေနှောင်းရဲ့ တင်ပါးအိအ်ကြီးတွေကို ငေးမောမိတာ အမှန်ပါ ။

အခုလည်း မျက်နှာပုတ်ပုတ် နဲ့ လာတဲ့ကပ်စတန်မာတွေကို ခပ်ပြတ်ပြတ် မချေမငံ ဆက်ဆံနေတဲ့ မေနှောင်းကိုအခွင့်သင့်တုံး ပညာပေးရေး လုပ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည် ။

သူ့စားပွဲဘေးကို အလုပ်တခုနဲ့ ရောက်နေတဲ့ စာရေးမလေးကို “ ဟေ့...ခင်သီတာအေးသိမ့်.....ကောင်တာက မေနှောင်းကို ငါ့ရုံးခန်းထဲကို လွှတ်လိုက်စမ်း....” လို့ ခိုင်းလိုက်သည် ။

မကြာခင် မေနှောင်း တယောက် သူ့စားပွဲရှေ့ကို ရောက်လာသည် ။ သူ သူမကို မထိုင်ခိုင်း ။

“ ဆရာခေါ်တယ် ဆိုလို့...”

“ ဟုတ်တယ်..မေနှောင်း.....မင်းကို ငါ အကြိမ်ကြိမ် သတိပေးခဲ့တယ်...ကပ်စတန်မာတွေနဲ့ ဝန်ထမ်း အချင်းချင်းကို ပြုံးရွှင်စွာနဲ့ ခင်ခင်မင်မင် ဆက်ဆံဖို့....ဒါပေမယ့် မင်းက ဂရုမစိုက်ဖူး...မေနှောင်း....တလောကလုံးက မင်းလုပ်စာနဲ့ စားနေကြတဲ့ပုံမျိုးနဲ့ မင်းက အပေါ်စီးက မာရေကျောရေနဲ့ ဆက်ဆံနေတယ်....ဒီတော့ မင်းကို အရေးယူ ရတော့ မယ်....မင်း မနက်ဖန် အလုပ် လာစရာ မလိုတော့ဘူး....”

“ ရှင်. ...”

“ ဟုတ်တယ်....မင်းကို အလုပ်ကနေ ထုတ်ပစ်လိုက်ဖို့ ငါ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီ..မေနှောင်း.....”

“ မ....မ......မလုပ်ပါနဲ့ ဆရာရယ်....မေနှောင်း...တောင်းပန်ပါတယ်......”

“ မင်း အချိုးမှ မပြင်တာ မေနှောင်း...ဘယ်လို လုပ်ကြမလဲ....”

“ မေနှောင်း..မှားပါတယ် ဆရာရယ်....မေနှောင်း ဆရာ ကျေနပ်တဲ့အထိ တောင်းပန်ပါတယ်....ဆရာ မေနှောင်းကို ခွင့်လွှတ်ပေးပါ...အလုပ်တော့ မထုတ်ပါနဲ့...”

ဦးကျော်ဇောခိုင်က မျက်နှာကို မော့ထားတင်းထားသည် ။မေနှောင်း မျက်ရည်ပေါက်တွေ တတောက်တောက် ကျပြီး ရှစ်ခိုး တောင်းပန်ပြီ ။ဦးကျော်ဇောခိုင်က ဘယ်လိုမှ တောင်းပန်လို့ မရဘူး ။

“ ပြန်စဉ်းစားပေးပါအုံး ဆရာရယ်....တခါထဲ မဆုံးဖြတ်လိုက်ပါနဲ့..မေနှောင်းကို ဆရာ ကြိုက်သလို ဆုံးမပါ...ဆရာရိုက်ချင်ရိုက် လုပ်ချင်တာ လုပ်ပါ....မေနှောင်း ခံပါမယ်.....အလုပ်တော့ မထုတ်ပစ်ပါနဲ့.....”

“ ခက်တယ်...မေနှောင်း...ခက်တယ်....ဟင်း.....”

“ မေနှောင်း ဆရာနဲ့ ဒီညနေ တွေ့လို့ရမလားဟင်....ဆရာ့ကို တခုခု လိုက်ကျွေးပါရစေ......”

“ ဟိတ်..မင်း ငါ့ကို လပ်ထိုးနေတာလား မေနှောင်း....”

“ မဟုတ်ပါဘူး....ဆရာရယ်....မေနှောင်း.....ဆရာ့ကို တောင်းပန်ချင်လို့ပါ.....နော်..နော်....ဆရာ....ဒီညနေ...ဆရာ ပြန်ရင် မေနှောင်း ဆရာနဲ့ လိုက်ခဲ့ပါရစေ....နော်...နော်......”

ဦးကျော်ဇောခိုင်က ငြိမ်နေသည် ။ စဉ်းစားနေတဲ့ပုံစံ လုပ်နေသည် ။မေနှောင်း က သူ့လက်တွေကို ပြေး ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည် ။

“ ဆရာ...မေနှောင်း...ဆရာ အလုပ်ဆင်းတဲ့အချိန် ...ဆရာ့ကားနားက စောင့်နေမယ်နော်....နော်...ဆရာ....”

ဦးကျော်ဇောခိုင်က “ အင်း..” လို့ မျက်နှာတင်းတင်းနဲ့ ပြောလိုက်သည် ။

“ ဒါဆို မေနှောင်း သွားလိုက်တော့မယ်နော်....”

“ အေး....”

ဦးကျော်ဇောခိုင်က ခပ်မာမာ ပြောလိုက်သည် ။ မေနှောင်း သူ့ရှေ့က ထွက်သွားတဲ့အချိန် မေနှောင်းရဲ့ အိုးကောင်းကောင်းကြီးတွေ တုန်ခါသွားတာကို သူငေးမောကြည့်မိလိုက်ပြီးတော့ “ ဟေ့ ပြန်လာအုံး....” လို့ လှမ်းခေါ်လိုက်သည် ။ မေနှောင်း ပြန်ရောက်လာသည် ။

“ ဘာလဲဟင် ဆရာ....”

ဦးကျော်ဇောခိုင်ရဲ့ လက်တဖက်က မေနှောင်း တင်ပါးအိအိကြီးတွေကို ဆုပ်နယ်သည် ။

တောက်.....ကောင်းလိုက်တဲ့ ဖင် …. ။

ကိုင်လို့ သိပ်ကောင်းသည် ။ ကိုင်လို့ မဝဘူး ။

ပြီးတော့ ပေါင်ကြားက စောက်ဖုတ်ကို အုပ်ကိုင်လိုက်သည် ။ စောက်ဖုတ်က ဖေါင်းဖေါင်းကြီး ။လက်ချောင်းတွေက စောက်ဖုတ်ကွဲထဲ ရောက်သွားသည် ။

“ အို့.....”

မေနှောင်း ခါးလေးကော့တက်သွားသည် ။

“ နင့်ကို ငါ လိုးချင်တယ်ဟာ.....”

ဦးကျော်ဇောခိုင်က တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်သည် ။

ကေဂျာသည် ဦးဗလမောင်တင် ဒီည ဆင်းလာမည် ဆိုတာကို သိနှင့်နေလို့ ရင်တွေ ခုံနေတာ အရမ်းဘဲ ။ရည်းစားထားပြီး လိင်ဆက်ဆံဘူးခဲ့ပေမယ့် အခုလို သက်ကြားအို ဘဲကြီးတယောက်နဲ့ မဖြစ်ဖူးခဲ့ဘူး ။ ဖြစ်ခဲ့ဘူးတာတွေကလည်း နည်းနည်း ကြာသွားပြီ ။ ယောကျ်ား တယောက်ရဲ့ လီးတန်ကြီးနဲ့စောက်ဖုတ်ထဲ ထိုးဆောင့် ခံရတော့မည် ဆိုတာက သေချာနေပြီ ။ ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် ဘဲကြီး ကြိုက်သွားအောင် သူ့အလိုတွေကို လိုက်လျောပေးလိုက်ဖို့ ကြိုတင် စဉ်းစားထားသည် ။ သူ အနံ့ဆိုးတွေ မနံရစေဖို့လည်း စောစောထဲက ရေမိုးချိုး ဆေးကြော သန့်စင်ထားခဲ့သည် ။

အိပ်ရာဝင်တဲ့အချိန် ပါးတဲ့ ဘလောက်စ်လေးကို အတွင်းခံ မပါဘဲ ဝတ်သလို ကျော့ပါးတဲ့ အိမ်နေရင်း ထမိန် အနွမ်းလေးကို ဝတ်လိုက်သည် ။ အိပ်ရာထက်မှာ တစောင်းလေး လှဲနေရင်း ခြေသံကို နားစွင့်နေလိုက်သည် ။ ညသန်းကောင်ကျော် အချိန် ဒေါ်မေစိမ်း အိပ်သွားတဲ့ အချိန်မှာ ဦးဗလမောင်တင် ခြေဖေါ့နင်းပြီး အောက်ထပ်ကို ဆင်းလာသည် . .။ ကေဂျာလည်း ဒီအချိန်ကြီး ဆင်းလာတယ် ဆိုထဲက

သူကြီးဘဲ ဖြစ်မည် လို့ ကြိမ်းသေ တွက်ထားပြီးသားပါ ။ ခြေသံက ကေဂျာ့အခန်းဝကို ရောက်လာသည် ။ မကြာခင် ကြုံတွေ့တော့ရမယ့် ဟာတွေအတွက် ကေဂျာ့တကိုယ်လုံး ကြက်သီးတွေ ဖျန်းကနဲထသွားရသည် ။

“ ကေဂျာ.....”

လေသံလေးနဲ့ ခေါ်လိုက်တဲ့ ဦးဗလမောင်တင်ရဲ့ အသံကို ကြားလိုက်ရသည် ။ ကေဂျာလည်း ကုတင်ပေါ်မှာ လှဲနေရာက ထထိုင်လိုက်သည် ။

“ ဟင်...အန်ကယ်.....”

ဦးဗလမောင်တင်က ကေဂျာ့ဘေးမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်သည် ။ ကိုယ်ချင်း ပူးကပ် ထိနေသည် ။ ခောမွတ်တဲ့ ကေဂျာ့ လက်မောင်းသားလေးတွေကို သူ့လက်ကြီးက လာကိုင်သည် ။ ဆုပ်ကိုင်တာ မဟုတ်ဘဲ လက်မောင်းသားလေးတွေကို ပွတ်သပ်ပြီး ကိုင်လိုက်တာ ။

“ နင် တအားမိုက်တယ်..ကေဂျာရယ်....ငါ...ငါလေ...နင့်ကို တအား ကြိုက်မိတယ်ဟာ......”

ဦးဗလမောင်တင်ရဲ့ အသံကြီး တုန်ခါနေသည် ။လက်က ကေဂျာ့ပေါင်တန်ကို လာကိုင်လိုက်ပြန်သည် ။ သူ့မျက်နှာကြီးကတော့ ကေဂျာ့ မျက်နှာကို လာထိကပ်ပြီး နမ်းရှူသည် ။

“ အန်ကယ်....အန်တီ စိမ်း သိသွားရင် ကေဂျာ အိမ်ကနေ ထွက်ရမှာနော်.....ကေဂျာ ကြောက်တယ်.....မိသားစုအတွက် ငွေလိုနေတယ်.အန်ကယ်ရယ်...အလုပ် ပြုတ်လို့ မဖြစ်ဘူး.....”

“ သဘောပေါက်တယ်..ကေဂျာရယ်..အန်ကယ်က ကေဂျာ့ကို တာဝန်ယူမှာပါ.....ရော့..ဒါတွေက ကေဂျာ သုံးဖို့..မိသားစုကို ပို့ချင်လည်း ပို့ပေါ့...”

ဘဲကြီးက ကေဂျာ့လက်ထဲကို ငွေတထပ်ကြီး ထည့်ပေးသည် ။

ဟာ...အများကြီးဘဲ....။

ကေဂျာ တအား ပျော်သွားသည် ။ ဘဲကြီးက အလိုက်သိသားဘဲ ။ သူ့ကို ကြည်ကြည်ဖြူဖြူ ပေးဖို့ ပိုပြီး စိထဲ ဆုံးဖြတ်မိသည် ။

“ အန်ကယ် ဘာလုပ်ချင်လဲဟင်.....”

“ ကေဂျာ့ကို အကုန်လုပ်ချင်တယ်.....”

ကေဂျာလည်း ခစ်ကနဲ ရယ်လိုက်မိသည် ။သူ့စကားကြီးကလည်း အကုန်လုပ်ချင်တယ် တဲ့...။

“ ဘာအကုန်လဲ ပြောပြလေ.....”

“ ကေဂျာ့ကို နမ်းချင်တယ်..တကိုယ်လုံး နေရာလပ် မကျန်အောင်...ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး.....”

“ ဟွန့်..နေရာလပ်တော့ ချန်ထားပေးပါ အန်ကယ်ရယ်..အန်ကယ် အနံ့တွေ ဘာတွေ နံစော်ကုန်မှာ စိုးလို့ပါ...”

“ အန်ကယ်က ဂရု မိစု်ကဘူး..ကေဂျာ့ကို နေရာ အကုန် နမ်းချင်တယ်....”

“ ကဲ...ကဲ......တားမရလည်း နမ်း......နမ်း...အန်ကယ့် သဘော.....သဘော....ခစ်...ခစ်........”

“ ကေဂျာ့ ဘလောက်စ်လေး ချွတ်လိုက်နော်....”

“ ဟွန့်...အန်ကယ် ချွတ်ပေး......”

ညုတုတုလေးနဲ့ နွဲ့ဆိုးဆိုးလိုက်တဲ့ ကေဂျာရဲ့ ဘလောက်စ်လေးကို ဦးဗလမောင်တင် ချွတ်ပေးပြီ ။ ဟာမိုနီနဲ့တုံးက ရခဲ့တဲ့ ဖီလင် အရသာလေးတွေကို ပြန်ရလို့ ဘဲကြီး ပျော်သွားသည် ။ဘလောက်စ်လေး ကျွတ်သွားပြီးတော့ ကေဂျာ့အခန်းလေးထဲက ညမီးမှိန်မှိန်လေးနဲ့ နို့ကြီး နှစ်လုံးကို ဝိုးတဝါး တွေ့လိုက်ရတော့ ဘဲကြီး အငမ်းမရဘဲ ကိုင်လိုက် ညှစ်လိုက် စို့လိုက်တွေ ဖြစ်ကုန်သည် ။

ပြွတ်ပြွတ် ပြတ်ပြတ် အသံတွေ မှောင်နေတဲ့ ကေဂျာ့အိပ်ခန်းလေးထဲမှာ ကြားနေရသည် ။

“ အင်း..အင်......အင်း...အင်း...”

ကေဂျာ့ ညည်းသံလေးလည်း ထွက်လာသည် ..။ နို့အစို့ခံရတော့ ကေဂျာ တယောက် ဖီလင်တွေ စွတ်တက်လာသည် ။ စိတ်တွေ နိုးထ ထကြွလာသည် ။ တနည်းအားဖြင့် ခံချင်စိတ်တွေ ဖြစ်လာသည် လို့ ဆိုနိုင်သည် ။ အလိုးခံချင်တဲ့ စိတ်တွေ....စောက်ပတ် အယက်ခံချင်တဲ့ စိတ်တွေ ပေါ့ ...။

ဦးဗလမောင်တင်လည်း နို့တွေကို အပီအပြင် ကိုင်စို့ ညှစ်နယ် နေတဲ့ အချိန်မှာ ထမိန်အနွမ်းလေးကိုလည်း တပါတည်း ချွတ်ပစ်လိုက်သည် ။ ကေဂျာတယောက် အဝတ် လုံး၀ မရှိတော့ ။ ကိုယ်တုံးလုံးလေး ဖြစ်သွားတဲ့အချိန် ဦးဗလမောင်တင်က ကေဂျာ့ပေါင်ကြားကို လိုက်နမ်းနေပြန်ပြီ ။

“ အို...အန်ကယ်ရယ်....အီး...အမလေး........မရွံဘူးလားကွာ.......”

ကေဂျာ့အသံလေး ထွက်လာသည် ။ ဘဲကြီးက ဘာမှ ပြန်မပြောဘူး ။ လက်တွေ့ကျကျ အလုပ်နဲ့ သက်သေပြနေသည် ။ စောက်ဖုတ်ကို လျာကြီးနဲ့ ဖိဖိ ယက်နေပြီ ။

ကေဂျာလည်း ဦးဗလမောင်တင် ယက်တာကို အရမ်းကြိုက်သည် ။ စောက်ပတ်အယက်ခံရတဲ့ အရသာကို ကေဂျာကြိုက်သည် ။ ယောကျ်ားတယောက်က ကိုယ့်စောက်ပတ်ကို လျာကြီးနဲ့ ကုန်းယက်ပေးနေတာကိုက စိတ်ထစရာကြီး ။ နောက်ပြီး ဒီယက်နေတဲ့ ဘဲက လီးတုတ်တုတ် ရှည်ရှည်ကြီးနဲ့ မကြာခင် ဒီစောက်ပတ်ထဲကိုဖိသွင်း ဆောင့်လိုးပေးအုံးမှာလေ ။ဦးဗလမောင်တင်က သူ့လျာထိပ်နဲ့ စောက်စိကို ပတ်ခြာလှည့် ထိုးမွှေ ဆွပေးနေပြန်သည် ။

“ အိုး......အိုး.....အား......အို့အို့......ကျမ..ကျမ...မခံနိုင်တော့ဘူး......”

ဒီလောက် ဆွပေးနေတာကို ဘယ်သူခံနိုင်မလဲ ။ စောက်ပတ်က တအားရွစိတက်နေပြီး ခံချင်စိတ်တွေက တအား အရမ်း ပေါ်ပေါက်နေပြီလေ ။

ဦးဗလမောင်တင်က သူ့လက်ချက်နဲ့ ကေဂျာတယောက် ထွန့်ထွန့်လူး ယားလွန်းနေတာကို သိလို့ အရမ်း သဘောကျနေသည် ။ စောက်ပတ် ယက်တာကို ရပ်လိုက်ပြီး ကေဂျာရဲ့ မျက်နှာပေါ်ကို ခွထိုင်လိုက်ရင်း သူ့လိင်တန်ကြီးကို ကေဂျာ့ပါးစပ်ပေါက်နား တိုးကပ်ပေးလိုက်သည် ။ သဘောကတော့ လီးကို စုတ်ပေးတော့ လို့ ဆိုလိုတယ် ဆိုတာကို ကေဂျာ သဘောပေါက်သည် ။

စောက်ပတ် တအား ယားပြီး အလိုးခံချင်လွန်းနေပြီ ဆိုမှ သူကလည်း လီးကို စုတ်ခိုင်းနေပြန်ပြီ ။ ဒါပေမယ့် ဘဲကြီး ကျေနပ်အောင် သူ့ဟာကြီးကို အရင်းပိုင်းကနေ ဆုပ်ကိုင်လိုက်ရင်း တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ စုတ်ပေးလိုက်သည် ။

“ အိုး..ရှယ်ဘဲ...ကေဂျာရယ်..နင် ပုလွေ တကယ် ကျွမ်းတာပါလား.....အိုး...အိုး.....စုတ်..စုတ်.....” လို့ ဘဲကြီးက ပြောလိုက်ရင်း သူ့ဟာကို ကေဂျာ့ပါးစပ်ထဲကို ထိုးထိုးညှောင့်နေသည် ။

“ ပြွတ်....ပြတ်...ပြိ...အု.......အု......”

ကေဂျာ အလူးအလဲ ခံလိုက်ရသည် ။ တော်ပါသေးသည် ။ ဘဲကြီး သိပ်အကြာကြီး မညှောင့်ဘဲ ကေဂျာ့ပါးစပ်ထဲက သူ့လတန်ကြီးကို ပြန်ထုတ်သွားပြီး ကေဂျာ့ စောက်ပတ်ကို လိုးဖို့ လုပ်လို့ ။

ဘဲကြီးက အသက်ကြီးပေမယ့် သူ့လတန်က မာကြော တင်းတောင့်နေသည် ။ မတ်မတ်ထောင်နေသည် ။ကေဂျာလည်း တအား ခံချင်နေလို့ သူ့ကို ပေါင်ဖြဲကားပေးပြီး သူလည်း ဖိသွင်းရော တအား အရသာရှိသွားရသည် ။

“ အီး......”

လုံးပတ်တုတ်တဲ့ သူ့အတန်ကြီးက ကေဂျာ့စောက်ပတ်ထဲ ပြည့်ကြပ်နေတော့ သူ ထိုးထည့်လိုက်တဲ့အချိန် ကေဂျာ့ အတွင်းနံရံတွေကို တအား ပွတ်တိုက်သွားလိုက်တာမို့ တဖျင်းဖျင်း အရသာထူးတွေ ခံစားလိုက်ရသည် ။ယောကျ်ားနဲ့ အလိုး မခံရတာကလည်း ကြာပြီ ဆိုတော့ ကေဂျာ့အတွက် တကယ့်ကို အရသာထူး သည် ။သူဖိဆောင့်သမျှကို ကော့ပေး ပင့်ပေးပြီး တအား တုံ့ပြန်မိရသည် ။

“ ကောင်းလား ကေဂျာ......”

“ အင်း..အင်း....ကောင်းတယ်.....တအား....တအားကောင်းတယ် . . ”

“ ဆောင့်မယ်နော်...“

“ ဆောင့်..ဆောင့်...တအား.....တအား...တအား ဆောင့်......”

သူ တအားဆောင့်နေသည် ။တဖပ်ဖပ် အသံတွေ ဆူညံနေသည် ။ သူ့တရှူးရှူး အသက်ရှူသံပြင်းပြင်းကြီးကိုလည်း ကြားနေရသည် ။ သူ့ဂွေးကြီး နှစ်လုံးက ကေဂျာ့ဖင်ကြားကို တဖပ်ဖပ်နဲ့ ရိုက်ခတ်နေကြသည် ။ အရည်တွေက တအား ထွက် ယိုစီးကျနေသည် ။

“ အား....အား.......အား.........”

ကေဂျာ တကိုယ်လုံး တုန်ခါနေရင်း ဦးဗလမောင်တင်ရဲ့ လက်မောင်းတွေကို သူမလက်နှစ်ဖက်နဲ့ တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ရင်း ခါးလေးကော့တက်သွားသည် ။ “ အမလေး...အား...အား....အား......အိုး.....” လို့ အော်ရင်း ပြီးသွားသည် ။ ဦးဗလမောင်တင်လည်း ကေဂျာပြီးအောင် တအားဆက်တိုက် ဆောင့်ပေးနေတာ ဖြစ်ပြီး ကေဂျာ လမ်းဆုံး လှမ်းတက်သွားပြီးတာနဲ့ သူ့တန်ဆာထဲက သုတ်ရည်တွေကို ကေဂျာ့ဘိုက်သားပြင်လေး အပေါ်မှာ ပန်းထုတ်လိုက်ရင်း ပြီးသွားလေသည် ။

ဦးဗလမောင်တင် လည်း ကေဂျာ့အခန်းမှာ အကြာကြီး နှပ်မနေတော့ ။ အပေါ်ထပ်ကို ကုတ်ခြောင်းခြောင်းနဲ့ ပြန်တက်သွားသည် ။မေနှောင်းသည် ဦးကျော်ဇောခိုင်က သူ့ကို အလုပ်ဖြုတ်ပစ်မှာကို ကြောက်လို့ သူချိန်းတဲ့နေရာကို သွားပြီး သူ့အလိုကို လိုက်ဖို့ သဘောတူလိုက်သည် ။

ညွန့်လွင်ဇော်ကို နုတ်ပိတ်တဲ့အနေနဲ့ မကြာသေးခင်က သွား ကုန်းလိုက်ခဲ့ပြီးနောက် ညွန့်လွင်ဇော်က လိုက် အာချောင်တာနဲ့ ယောကျ်ား သက်ထွေးအောင်ရဲ့ ညီ ဝမ်းကွဲ ဇော်ဇော်နောင် က မေနှောင်းကို ညွန့်လွင်ဇော်နဲ့ မေနှောင်း လုပ်ကြတာတွေကို သူသိတဲ့အကြောင်း..သက်ထွေးအောင်ကို ပြန်ပြောပြလိုက်ရမလား လို့ လာပြီး ခြိမ်းခြောက်သည် ။ မေနှောင်းလည်း ဇော်ဇော်နောင်ကို အမြင်ကပ်တာနဲ့..“ ပြန်ပြောလည်း ဂရုမစိုက်ဘူး....” လို့ ဘုတောပစ်လိုက်သည် ။

တကယ်လည်း သက်ထွေးအောင်ကို စိတ်မှ မလာတော့တာ ။ သိသွားပြီး ကွဲချင်သပ ဆိုလည်း ကွဲလိုက်ကြမည်လို့ မေနှောင်း တွေးနေခဲ့သည် ။

ဦးကျော်ဇောခိုင်ကတော့ ပြေလည်အောင် လုပ်ရမည် ။ အလုပ်ပြုတ်သွားရင် မလွယ်ဘူး ။ သက်ထွေးအောင်ကလည်း အလုပ်က ကောင်းလှတယ် မဟုတ်ဘူးလေ ။ ရရစားစား....လခက သိပ် မကောင်းဘူး ။

ဦးကျော်ဇောခိုင်က သူ့တပည့်တယောက်ရဲ့ တိုက်ခန်းကို မေနှောင်းကို ခေါ်သွားသည် ။ မေနှောင်းလည်း သူ့အကိုင်အတွယ် ကြမ်းကြမ်းတွေကို ခံလိုက်ရတာ စိတ်တွေ ထကြွခဲ့ရလို့ သူ့ကို သွားကုန်းရမှာကို စိတ်လှုပ်ရှားနေမိသည် ။ သူ့ကို ကြည့်တာနဲ့ တကယ် လိုးမယ့်လူကြီး ဆိုတာ အကဲခတ်မိသည် ။

ဂင်တိုတို ခပ် တုတ်တုတ် ငတိကြီးက သူ့လီးကို ကိုင်ခိုင်းလို့ ရုံးခန်းထဲမှာ ကိုင်လိုက်ရသည် ။ နည်းတဲ့လီးကြီး မဟုတ်ဘူး ။ တုတ်တုတ်ခဲခဲ လီးမဲမဲ ရှည်ရှည်ကြီး ...။

သူ့လီးကို ကိုင်နယ်ပေးရတာနဲ့ မေနှောင်း စောက်ပတ်က အရည်တွေ တောက်တောက်ယို ကျရသည် ။ လီးကြီးကို ကိုင်ဆုပ် ပေးနေရတော့ စောက်ပတ် တအား ယားပြီး ခံချင်စိတ်တွေ တဖွားဖွားပေါ်လာရသည် ။ သူခေါ်သွားတဲ့ တိုက်ခန်းကို တောင် မသွားနိုင်ဘဲ ဦးကျော်ဇောခိုင်ရဲ့ ရုံးခန်းထဲမှာဘဲ အလိုးခံလိုက်ချင်မိသည် ။

ဦးကျော်ဇောခိုင်နဲ့ လုပ်ကြမယ့် တိုက်ခန်းကို သွားတဲ့အခါ လမ်းမှာထဲက မေနှောင်းသည် မကြာခင် တွေ့ကြုံရတော့မယ့် အတွေ့အကြုံတွေကို ကြိုတင် မှန်းဆပြီး စိတ်တွေ ပြင်းပြင်းထန်ထန် ဖေါက်ပြန် ထကြွနေပေသည် ။

တိုက်ခန်းပေါ်ကို ရောက်ဖို့ လှေခါးက တက်တဲ့အခါ ဦးကျော်ဇောခိုင် ဖက်ကို မသိမသာ စောင်းငဲ့ကြည့်လိုက်တဲ့အခါ သူ့ပုဆိုးရှေ့မှာ အထဲက သူ့ကောင်ကြီးဟာ ငေါငေါကြီး ထိုးထွက်နေတာကို တွေ့လိုက်ရသည် ။ သူလည်း ငါ့လိုဘဲ ထန်နေပါလား လို့ သိလိုက်လို့ ပြုံးမိသည် ။

ဦးကျော်ဇောခိုင်က မျက်စိလျင်သည် ။ ပါးသည် ။

“ ဘာပြုံးတာလဲ..” လို့ မေးသည် ။

မေနှောင်းလည်း “ မကြာခင် အန်ကယ်နဲ့ ကြုံရမှာတွေကို တွေးပြီး စိတ်လှုပ်ရှားမိလို့ပါ....” လို့ ဖြေလိုက်သည် ။

ဦးကျော်ဇောခိုင်က “ အင်း..ငါရောဘဲ..မင်းနဲ့ လုပ်ရမှာကို မင်္ဂလာဦးည ကြုံရမှာလိုဘဲ ဖြစ်နေတယ်....ဟင်း..မင်းက တော်တော် ဆက်ဆီ ဖြစ်တဲ့ မိန်းမတယောက်ဘဲ မေနှောင်း......မင်းကို နေ့စဉ် အလုပ်ခွင်မှာ ငါ မြင်မြင်နေတဲ့အခါမင်းကို စတိုခန်းထဲ ဆွဲသွင်း...ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီး လိုးပစ်ချင်တဲ့ စိတ်ရိုင်းတွေ ဝင်မိတာ အခါခါဘဲကွ....” လို့ လေသံခပ်မာမာနဲ့ ပြောလိုက်ပါသည် ။

ဦးကျော်ဇောခိုင်သည် မေနှောင်းကို အခန်းထဲကို ရောက်တာနဲ့ “ မင်း အဝတ်တွေ အကုန်လုံးကို ချွတ်လိုက်စမ်း.....မေနှောင်း...” လို့ ခပ်မာမာနဲ့ ပြောလိုက်သည် ။

သူ့ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကိုလည်း တခုပြီး တခု ချွတ်ပစ်နေသည် ။မေနှောင်းလည်း ရုံးခန်းမှာထဲက သူ့လီးမဲမဲ တုတ်တုတ်ကြီးကို သဘောကျနေခဲ့တာပါ ။သူ့ရှေ့မှာ ကိုယ်တုံးလုံး ချွတ်ရတာကိုတော့ မေနှောင်း နည်းနည်း ရှက်မိသည် ။ သို့ပေမယ့် မေနှောင်းလည်းယောကျ်ား တော်တော်များများနဲ့ ကြုံဖူးနေပြီဘဲလေ ။ အဝတ်တွေ အကုန် ကျွတ်သွားတော့ ဦးကျော်ဇောခိုင်ကမေနှောင်းရဲ့ ကိုယ်တွေကို မျက်လုံးပြူးကြီးတွေနဲ့ စူးစိုက်ကြည့်ပြီး...“ မင်း အရမ်းတောင့်တယ်ကွာ....မင်းကို မြင်တာနဲ့ စိတ်ရိုင်းတွေ ဝင်လာမိတာ အမြဲဘဲ.....” လို့ ပြောလိုက်ပါသည်။ သူသည်လည်း ကိုယ်လုံးတီးကြီး ဖြစ်နေပြီ ။ သူ့လီးတုတတုတ်မဲမဲကြီးက အကြောတွေ ထောင်ထင်းထနေတာကြောင့် ကြည့်ရတာ ပို စိတ်ကြွမိရသည် ထင်တာဘဲ ။ ဒစ်ကြီးကလည်း တခြား တွေ့ဖူးတဲ့ လီးတွေလို မဟုတ်ဘဲ ထူးခြားနေသည် ။ မဲညိုညိုကြီး ။

လီးကြီးရင် ဘာလို့မှန်းမသိဘူး ။ မေနှောင်း စိတ်ပိုလာသည် ။ အကြီးစား ဆိုက် လီးနဲ့ အသွင်းအထိုး ခံရမှာကိုရင်ခုံ စိတ်လှုပ်ရှားမိသည် ။ ဦးကျော်ဇောခိုင်က မေနှောင်းရဲ့ ဖင်တုံးတွေကို လက်နဲ့ ဖမ်းဆုပ်လိုက်ပြီး ကုတင်ဆီကို ခေါ်သွားသည် ။ ကုတင်ပေါ်မှာ လှဲအိပ်လိုက်ကြပြီးတာနဲ့ သူက မေနှောင်း နို့ကြီးတွေကို လက်တွေနဲ့ ဆုပ်ညှစ်သည် ။ နို့သီးခေါင်းကို ပါးစပ်နဲ့ ငုံစုတ်သည် ။

“ မထင်ရဘူး..မေနှောင်း..မင်းဟာ မင်း အသက်ထက် ပိုငယ် နုနေတယ်..မင်းက တောင့်တာလည်း အရမ်း....မင်း ကို ငါ အခုလို အမြဲတွေ့ချင်တယ်....မင်းကို အလုပ်မဖြုတ်တဲ့အပြင် ငါ မင်းလိုတာကိုလည်း ပေးမယ်ကွာ...”

သူ့လက်ညှိုး လက်ခလယ် တုတ်တုတ်ကြီးတွေက မေနှောင်းရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်သပ် ထိုးနှိုက်နေပါသည် ။

“ အင်..ဟင့်...အန်ကယ်.......အိုး.......”

လက်နှစ်ချောင်းပူးရက်နဲ့ အသွင်းအထုတ် လုပ်ပေးနေသည် ။ အရည်တွေက တရွှမ်းရွှမ်းနဲ့ ထွက်နေသည် ။

“ အင်း.......ဟင်းဟင်း........”

“ စွပ်...စွပ်...စွပ်.......စွပ်..စွပ်...စွပ်........”

တင်းမာဖီးထနေတဲ့ နို့ကြီးတလုံးရဲ့ နို့သီးခေါင်း ညိုညိုလေးကို ဦးကျော်ဇောခိုင်က ငုံစုတ်လိုက်သည် ။

“ ပြွတ်...ပြွတ်...ပြွတ်...ပြွတ်...“

“ အိုး...ဟင့်ဟင့်.....အ.....အ......အ.....”

မေနှောင်းလည်း သူက နို့သီးတွေတွေကို တအားစုတ်ယူနေတဲ့အချိန် ထိုးထိုးထွန့်ထွန့်နဲ့ အသဲတယားယားနဲ့ သူ့အတန်မဲမဲတုတ်တုတ်ကြီးကို လှမ်းဆွဲ ကိုင်ဆုပ်မိလိုက်သည် ။ ပူနွေးနွေး လီးကြီးရဲ့ ထိပ်က အပေါက်လေးထဲက အရည်ကြည်ပျစ်ပျစ် စီးထန်းထန်းတွေ ယိုစီးကျနေသည် ။

“ ငါ့လီးကို စုတ်ပေးစမ်း......”

ဦးကျော်ဇောခိုင်ရဲ့ အမိန့်သံ မာမာကြီးကို ကြားလိုက်ရတဲ့အခါ မေနှောင်းသည် ချက်ချင်းဘဲ သူ့လီးတုတ်တုတ် မဲမဲကြီးကို ပြွတ်ကနဲ ငုံစုတ်ပစ်လိုက်မိသည် ။

“ စုတ်..စုတ်..အရင်းအထိ ငုံစုတ်စမ်း.....”

“ ပြွတ်..ပြွတ်.....”

“ အား....ကောင်းတယ်.....စုတ်...စုတ်.....နင့်လျာနဲ့ ထိုးကလိပေး...ကောင်းတယ်.....စုတ်...စုတ်......လျာနဲ့ ထိုးပေး.......”

မေနှောင်းလည်း ဦးကျော်ဇောခိုင်ကို စိတ်ပါလက်ပါနဲ့ ကောင်းကောင်း စုတ်ပေးလိုက်သည် ။ဘဲကြီး တအူးအူး တအားအားနဲ့ ခါးကော့ပြီး မေနှောင်းရဲ့ ခေါင်းကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည် ။

“ ကောင်းလိုက်တာဟာ...အူး....အမလေး........အား...အား...”

ဒီအတိုင်းဆိုရင် ဦးကျော်ဇောခိုင် ပြီးသွားနိုင်သည် ..။

မေနှောင်း သောက်ပတ် တအား ယားနေသည် ။ အတွင်းထဲမှာ လှိုက်လှိုက် ယားနေတာ ။ သူလိုးတာကို ခံချင်သည် ။ အစုတ်ကို ရပ်ပစ်လိုက်သည် ။

လီးကြီးကို ပါးစပ်ထဲက ထုတ်လိုက်တော့ ဦးကျော်ဇောခိုင်က “ အင်..မစုတ်တော့ဘူးလား..” လို့ မေးလိုက်သည် ။ မေနှောင်း က “ မေနှောင်းတို့ လုပ်ကြရအောင်..တအားကို လိုချင်နေပြီ..အန်ကယ်..”လို့ ပြောလိုက်သည် ။

ဦးကျော်ဇောခိုင် မျက်နှာကြီး ပြုံးသွားသည် ။မေနှောင်းက အလိုးခံချင်တယ်လို့ ပြောတာကြောင့် သူ့လီးကြီး မတ်ကနဲ ထောင်တင်းသွားပြီး သူ့စိတ်တွေ တအား ထန်သွားသည် ။ မေနှောင်းကို ပက်လက် ပေါင်ဖြံကား ခိုင်းပြီး တက်လိုးတော့သည် ။

“ အီး....အိုး.....အန်ကယ့်လီးက ကြီးလိုက်တာ.....အမလေး.....မေနှောင်း စောက်ပတ်လေး ကွဲသွားပြီလား မသိဘူး ....”

လီးက တုတ်လွန်းလို့ စောက်ပတ်ထဲ တင်းကြပ်နေသည် ။ ပြည့်နေသည် ။ ဦးကျော်ဇောခိုင်က မညှာမတာ လိုးပြီ ။ တဖွတ်ဖွတ် တဖပ်ဖပ် အသံတွေ ဆက်တိုက် ညံနေသည် ။

“ အား...အား.....အား......အား.....အိုး.............အီး...ကောင်းတယ်........အိုး....တအားကောင်းတယ်ကွာ....”

“ ဖွတ်ဖွတ်ဖွတ်...ဘွီး...ဘွတ်.....ဖပ်ဖပ်ဖပ်......ဖွတ်ဖွတ်.....”

လီးတုတ်သလို အလိုးကလည်း ရှယ်ဘဲ ။မေနှောင်း ပြီးအောင် သူ တအား လိုးပေးသွားသည် ။ တကယ့်ကို အလိုးသမားကောင်း တယောက်ဘဲ ...။ဆိုးတာက မေနှောင်းပြီးသွားပြီး မကြာခင် သူ ပြီးတဲ့အချိန် မေနှောင်းရဲ့ မျက်နှာကို အနီးကပ် သုတ်တွေနဲ့ ပန်းထည့်တာဘဲ ။ ဘယ်တုံးက အောင်းစုထားတယ် မသိဘူး ။ ရေလည်များသည် ။

သုတ်ရည်ပျစ်ပျစ်တွေ တဖပ်ဖပ်နဲ့ ပန်းထွက်လာပြီး မေနှောင်းရဲ့ မျက်နှာအနှံ့ ပေရေကုန်သည် ။

လူဆိုးကြီး ။

သူ့လီးကြီးကိုလည်း သုတ်ရည်တွေ ထွက်ရက် တန်းလန်းနဲ့ မေနှောင်းရဲ့ ပါးစပ်ထဲ အတင်း လာထိုးထည့်ပေးသည် ။

“ စင်အောင် ယက်....အကုန်ရှင်းလိုက်....”

သူခိုင်းတဲ့အတိုင်း သူ့လီးထိပ်ကို စုတ်ပစ်လိုက်သည် ။ သူ တအား ကြိုက်သွားသည် ။

ဦးကျော်ဇောခိုင် လိုးတာကို မေနှောင်း အရမ်းကြိုက်သွားသည် ။ ဆောင့်အားက တအားကောင်းသည် ။ လီးကကြီးတုတ်သည် ။ ဒီလို ရိုင်းရိုင်းကြမ်းကြမ်း လိုးပေးတာကို မေနှောင်း ခိုက်သည် ။ကြိုက်သည် ။ သူက တဏှာလည်း ကြီးသည် ။ စောက်ပတ်ကိုတင် မက ဖင်ပေါက်ကိုပါ လိုးဖို့ ကြံသည် ။ မေနှောင်းလည်း စိတ်ကို လွှတ်ထားလိုက်ပြီး သူနဲ့ တချီပြီး တချီ လိုးပစ်လိုက်သည် ။ သူ မေနှောင်း ဖင်ပေါက်ကို သူ့နှုတ်ခမ်းကြီးနဲ့ စုတ်ပေးသည် ။ လျာနဲ့လည်း ယက်ပေးသည် ။ ပြီးတော့ ဖင်ပေါက်ကို လိုးသည် ။ ဖင်ကိုလိုးလိုက် စောက်ပတ်ကို လိုးလိုက် ။ မေနှောင်းနဲ့သူ တယောက်နဲ့တယောက် ပွင့်လင်းသွားကြသည် ။ နောက်တော့ သူနဲ့ မေနှောင်း မချိန်းဘဲ မနေနိုင်..မလိုးဘဲ မနေနိုင်ကြ ။ သူ့မိန်းမ သိသွားသည် ။ သူ့မိန်းမက ထက်သည် ။ သူ့ကို လူကြားထဲပါးရိုက်တာတို့ တံတွေးနဲ့ထွေးတာတို့ လုပ်သည် ။ ငြိမ်မခံဘဲ သူ့ကို မရရအောင် ပြန်ဆွဲသည် ။ မေနှောင်းနဲ့သူဇာတ်လမ်းက တခန်းရပ်သွားကြရသည် ။

မေစိမ်းရဲ့သား မင်္ဂလာဆောင် နီးကပ်လာပြီ ။

မေညို ရန်ကုန်ကို ရောက်လာပြီ ဆိုတာကို မေနှောင်းက သက်ထွေးအောင်ကို ပြောပြသည် ။ မေစိမ်းတို့အိမ်မှာ နေသည် တဲ့ ။

မေနှောင်းသည် သူ့ဘောစိဦးကျော်ဇောခိုင်နဲ့ ချိန်းလိုးနေတာကို သက်ထွေးအောင် သိသွားလို့ သက်တွေးအောင်ကို အချိုသပ် ပြန်ဖါးနေသည် ။ လတ်တလော သက်ထွေးအောင်နဲ့ မကွဲလိုက်ချင်သေးဘူး ။

သက်ထွေးအောင်ကလည်း မေနှောင်း တခြားယောကျ်ားနဲ့ လိုးနေတာကို သိရက်နဲ့ ဘာကြောင့် ဒေါသမပြသလဲ မေနှောင်း နားမလည်ဘူး ။ မေနှောင်းကို သဘောကောင်းပြနေသည် ။ မေနှောင်းကို တညနေမှာ ဆိုင်ကောင်းတခုကို ခေါ်သွားပြီး ဝိုင်အကောင်းစားနဲ့ အစားအသောက်ကောင်းတွေကို ကျွေးတိုက်သည် ။

သူ့အပေါ် ရန်မလုပ်တဲ့အပြင် ဂရုစိုက် ကောင်းပြနေတာတွေကို မေနှောင်း အံ့သြနေသည် ။

အပြန်မှာ သက်ထွေးအောင်က အိမ်ကို တန်း မပြန်သေးဘဲ မြို့ပြင်ကို ကားလျောက်မောင်းရအောင်လို့ ပြောလာသည် ။ မေနှောင်းလည်း သူ့ကို အလိုလိုက်မည် လို့ ဆုံးဖြတ်ထားတဲ့အတွက် သူနဲ့အတူ မြို့ပြင်ကို သွားလိုက်ကြသည် ။ လေတဖြူးဖြူး တိုက်နေတဲ့ ကွင်းပြင်ကြီး တခုမှာ ကားကို ရပ်ပြီး သက်ထွေးအောင်နဲ့ မေနှောင်း ရှူမျှော်ခင်းတွေကို ကြည့်တဲ့အချိန် မေနှောင်းက မေညိုတယောက် ဦးဇာနီကြီးက တအား အိုနေပြီး လိင် မဆက်ဆံနိုင်တော့တာကြောင့် ဆာလောင်နေသည် လို့ စပြောလိုက်သည် ။

သက်ထွေးအောင်ကလည်း..မေညိုနဲ့ ကိုသက်နဲ့က ဘဝတူတွေပေါ့နော်....ငတ်ပြတ်ဆာလောင်နေတဲ့ ဘဝတူတွေ ဖြစ်နေပြီ လို့ ညည်းသလို လေသံနဲ့ ပြောလိုက်သည် ။

“ ကိုသက်က တနေရာရာမှာ ရှာစားလိုက်ပေါ့.....” လို့ မေနှောင်းက ဟာသလိုလို လုပ်ပြီး ပြောသည် ။

သက်ထွေးအောင်က “ ကိုယ်က မေနှောင်းက လွဲပြီး ဘယ်သူနဲ့မှ မလုပ်ချင်ဘူး......” လို့ ပြောပြီး မေနှောင်းရဲ့ ခါးလေးကို ဖက်လိုက်သည် ။ မေနှောင်းလည်း သူ့ကို သနားမိသွားတာတော့ အမှန်ဘဲ ။ မေနှောင်းက သူ့ကွယ်ရာမှာ ယောကျ်ား တော်တော် များများနဲ့ ချိန်းတွေ့ ပျော်ပါးထားသည် မဟုတ်လား ။

“ အော်..ကိုသက်ရယ်....”

သူ ရင်ဝကို ဆောင့်ကန်မိတာတွေကိုလည်း မေနှောင်း သတိရမိလိုက်သည် ။

“ ကိုယ့်ကို တခါလောက် နမ်းပေးပါလားဟင်.....”

မေနှောင်း သူ့ကို စိုက်ကြည့်လိုက်ရင်း သူ့ပေါင်ကြးကို လက်က ရောက်သွားမိသည် ။ သူက ပုဆိုး ဝတ်လာတာကြောင့် ဒီပုဆိုးကို ဖြေချလိုက်ရမလား လို့ စဉ်းစားနေဆဲမှာဘဲ သူက ပုဆိုးကို ဖြေချွတ်လိုက်သည် ။ ပတ်ဝန်းကျင်မှာက လူသူပြတ်လပ် တိတ်ဆိတ်နေသည် ။ လေတိုက်နေတဲ့ ကွင်းပြင်ကြီးထဲ့ နေဝင်ဆည်းဆာ ရှုခင်းက မေနှောင်းရဲ့ စိတ်တွေကို ပျော့ပြောင်းစေသည် ။

ငှက်တအုပ်က တန်းစီပြီး အနောက်အရပ်ဆီကို ဦးတည်ပြီး ပျံသန်းနေကြသည် ။ သက်ထွေးအောင်သည် အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ ဝတ်မထား ။ ပုဆိုး ပြေသွားတာနဲ့ သူ့လီးက မတ်ရက်ထောင်ရက်ကြီးပေါ်လာသည် ။ မေနှောင်းလည်း လက်နဲ့ အသာ ထိလိုက် ကိုင်လိုက်သည် ။

ပူနွေးနွေး လီးတန်ကြီးကို ကိုင်လိုက်တော့ မေနှောင်းရဲ့ စိတ်တွေ မြန်ဆန် လှုပ်ရှားလာသည် ။ ကာမစိတ်တွေ ပေါ်ပေါက်လာသည် ။ လီးထပ် ဒစ်အပိုင်းကို လက်နဲ့ အသာ ဖွဖွလေး ပွတ်သပ်ပေး နေမိသည် ။

သက်ထွေးအောင်သည် သူလုပ်ပေးနေတာကို သဘောကျ သာယာနေတာကို မေနှောင်း တွေ့ရသည် ။ သူ့ကို နည်းနည်း လုပ်ပေးလိုက်ပါအုံးမယ် လို့ မေနှောင်း ဆုံးဖြတ်ပြီး လုပ်ပေးနေမိတာပါ ။

စုတ်ပေးလိုက်ရင် ကောင်းမလား ...။

သူ့ကို စုတ်ဖို့ စိတ်မပါလှ ။ ဒါပေမယ့် သက်ထွေးအောင်က မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ စုတ်ပေးဖို့ကို ပူဆာနေသည် ။သူ့လီးကို ကိုင်ဆုပ် ပွတ်သပ်နေရင်း မေနှောင်းလည်း စိတ်ပါလာသည် ။ ထန်လာသည် ။မေနှောင်းလည်း သူ့လီးကို ကွင်းတိုက်ပေးနေရာက ငုံ့စုတ်လိုက်သည် ။ လျာလေးနဲ့လည်း ဒစ်လုံးကို သိမ်း ယက်ပေးလိုက်သည် ။သက်ထွေးအောင်ရဲ့ ညည်းသံ ထွက်လာသည် ။

“ အား...အင်း.....အင်း.......အိုး.....”

ဒစ်ဖျားကိုဘဲ လျာလေးနဲ့ မွှေ့ကစားပေးလိုက်သည် ။ သက်ထွေးအောင် တွန့်ကော့သွားပြီး တအိုအိုနဲ့ ဖြစ်နေသည် ။ မေနှောင်းလည်း သူ့ကို မလုပ်ပေးစဖူး လုပ်ပေးလိုက်မိသည် ။ ခံချင်စိတ်တွေလည်း ပေါ်လာသည် ။တော်တော်လေး ကြာကြာ စုတ်ပေးလိုက်အပြီး သူ့ငံကျိကျိ လီးကြီးကို ပါးစပ်ထဲကနေ ထုတ်လိုက်သည် ။

“ ဟင်......”

သက်ထွေးအောင်က အရသာခံနေဆဲ ရပ်လိုက်လို့ စိတ်ပျက်သွားသလို မျက်နှာပေးနဲ့မို့ မေနှောင်းလည်း “ မလိုးချင်ဘူးလား...” လို့ သူ့ကို မေးလိုက်သည် ။

သက်ထွေးအောင်လည်း “ လိုးချင်တာပေါ့ကွာ...ဟီး....” လို့ မျက်နှာကြီး ပြုံးလို့ ပြောလိုက်ပြီး မေနှောင်းကို ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီး သူ့လီးကို စောက်ဖုတ်မှာ တေ့ထောက်ပြီး ဖိသွင်းလိုက်သည် ။

“ အိုး”

ဗျစ်ကနဲ လီးကြီး အရှိန်နဲ့ ဝင်လာလို့ မေနှောင်းလည်း လန့်အော်သည် ။ သက်ထွေးအောင်ကို လီးသေးသည် ဆိုပြီး စိတ်မပါလာခဲ့တာ အခုတော့လည်း သူ့လီးက မဆိုးပါဘူး ။ တဖတ်ဖတ်နဲ့ ဆောင့်ထည့်နေတာကို အရသာခံကြည့်ရင်း မေနှောင်း စဉ်းစားလိုက်တာပါ ။

သက်ထွေးအောင်လည်း မေနှောင်းကို အနားကပ်ခွင့်မရ မထိမကိုင်မလိုးရတာ ကြာပြီ ဆိုတော့ အခုလို ဖင်ကုန်းပေးနေတာကို လိုးလိုက်ရတာက အင်မတန်မှ အရသာ ရှိနေသည် ။ ပြူးထွက်နေတဲ့ မေနှောင်းရဲ့ စောက်ဖုတ်အိအိကြီးထဲကို တအား ဆောင့်ထည့် လိုးပစ်နေသည် ။

“ အား...အား......အား.....”

မေနှောင်းလည်း ဦးကျော်ဇောခိုင် နဲ့ ပြတ်သွားတဲ့အချိန် မလိုးရတာ ကြာနေလို့ တအား အလိုးခံချင်နေတာနဲ့သူ့ကို ပေးလိုးလိုက်တာဘဲ ဆိုပါစို့ ။ မဆိုးပါဘူး ။ သက်ထွေးအောင်က မေနှောင်း ကုန်းပေးနေတာကို အနောက်ကနေ ခါးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ စုံကိုင်ပြီး ဒလစပ် ပြင်းပြင်း ဆောင့်ထည့်ပြီး လိုးပေးနေသည် ။ သူ့ဆီးစပ်နဲ့ မေနှောင်းရဲ့ ဖင်တုံးတွေ ရိုက်တဲ့အသံ တဖပ်ဖပ် ထွက်နေသည် ။

သူ့လဥတွေကလည်း တဘတ်ဘတ်နဲ့ လာရိုက်နေသည် ။သူ့အသက်ရှုသံပြင်းပြင်း တရှူးရှူး ထွက်နေသည် ။ မေနှောင်းနဲ့သူ နှစ်ယောက်လုံး သိပ်ကောင်းသွားကြသည် ။ ပြိုင်တူလိုလို ပြီးကြသည် ။

.........................................................................................

မေစိမ်းအိမ်မှာ မိသားစုတွေ ပြန်ဆုံကြသည် ။

မေညိုလည်း သက်ထွေးအောင် နဲ့ ပြန်ဆုံတော့ မေနှောင်းက ပေးမလိုးလို့ သက်ထွေးအောင် ငတ်မွတ်ခေါင်းပါးနေတယ် ဆိုတာကို မေစိမ်း ပြောပြလို့ သိထားတာကြောင့် လတ်တလော စောက်ပတ်ယား နေတဲ့ဟာကို သက်ထွေးအောင် နဲ့ ဖြေရှင်းပစ်လိုက်မလား လို့ ခေါင်းထဲမှာ တွေးမိသည် ။ လူလစ်ရင် သက်ထွေးအောင်နဲ့ လိင်ဆက်ဆံတဲ့အကြောင်း စကားစမည် လို့လည်း ပြင်ထားသည် ။

အရေးထဲ မေစိမ်းရဲ့ ယောကျ်ား ဦးဗလမောင်တင်ကြီးက မေညို့ဖင်တွေကို လူလစ်ရင် လိုက်ကြည့်နေတာကို မေညို သတိထားမိသည် ။ ဒီဘဲကြီးက နှာဘူးထတာ အရမ်းဘဲ ။ အိမ်ဖေါ်မလေးနဲ့လည်း မေစိမ်းရဲ့ကွယ်ရာမှာဆို တတွတ်တွတ်နဲ့ ဘာတွေ ပြောနေမှန်း မသိဘူး ။ သူတို့ တိတ်တိတ်ပုန်း လိုးနေကြတယ် ထင်တာဘဲ ။

တနေ့ မနက် လူလစ်တဲ့အချိန် ဦဗလမောင်တင်က မေညို့ကို စကားပစ်လာသည် ။ ဦးဇာနီကြီး အိပ်ရာထဲလဲ တာမို့ မေညို တယောက် အထီးကျန် ဆန်နေမှာဘဲ လို့ စကားစလာသည် ။ မေညိုလည်း သူ့ထက်စာရင်သက်ထွေးအောင်ကို ပိုပြီး စိတ်ဝင်စားတာမို့ သူ့ကို ခပ်တန်းတန်းဘဲ နေပစ်လိုက်သည် ။

သက်ထွေးအောင်နဲ့က မေစိမ်းတို့ ဟိုတယ်မှာ ညစာစားပွဲ လုပ်တဲ့ညက လူလစ်တဲ့အချိန် ဟိုတယ် ကားရပ်တဲ့ နေရာမှာ တွေုဖြစ်ကြသည် ။

ဖြစ်ပုံက ဒီလိုပါ ။

ညစာစားပွဲက ဘူဖေး ကိုယ်တိုင်ယူ ကြိုက်တာထည့်စား တဲ့ စနစ်မို့ တီးဝိုင်းကလည်း အမှောင်ချထားတဲ့အထဲဆူဆူညံညံ တီးခတ်နေ..လူငယ်တွေကလည်း ခုန်ပေါက်ကနေကြလို့ ဘယ်သူ ဘယ်ရောက်နေသလဲ မသိနိုင်တဲ့ ပါတီပွဲကြီးပေါ့ ။

မေညိုလည်း အဲကွန်းကြောင့်ချမ်းစိမ့်စိမ့်နဲ့မို့ ကားပေါ်မှာ ထားခဲ့တဲ့ ဆွယ်တာလေးကို သွားယူသည် ။ အဲဒီအချိန်မှာ သက်ထွေးအောင် နဲ့ ဆုံကြသည် ။ သက်ထွေးအောင် က မေနှောင်းရဲ့ ခွာမြင့်ဖိနပ်ကို ကားထဲ လာထားတာ ။

မေညိုလည်း အခွင့်ကောင်းတာနဲ့ သူ့ကို စကားစလိုက်သည် ။ ကားဂိုဒေါင်ကြီးကလည်း နည်းနည်း မှောင်ပြီး လူက ပြတ်သည် ။

“ ကိုသက်..တခြား မိန်းမ နဲ့ တွေ့ဖြစ်လားဟင်.....”

မေညိုရဲ့ အသံတွေက မသိမသာ တုန်နေသည် ။

“ ဟင့်အင်း..မတွေ့ဖြစ်ဘူး...မေညို....”

သက်ထွေးအောင် လိမ်လိုက်သည် ။

“ ဟင့်အင်း.....မေညိုရော....တခြား ယောကျ်ား....”

“ ဟင့်အင်း....ကိုသက်......မေညို ...မေညို......အခုထိ ...ဘယ်သူနဲ့မှ.....မဖြစ်သေးဘူး.....”

မေညိုလည်း လိမ်လိုက်သည် ။

“ အို..မေညိုရယ်.....ကိုယ်တို့ နှစ်ယောက်က ဘဝတူတွေ ဖြစ်နေပါလား......”

“ မေနှောင်းက ဘာမှန်းလည်း မသိဘူး..ကိုသက်ရယ်...ဆောရီးဘဲ.....ဦးဇာနီက အသက်ကြီးလို့ ပန်းသေလို့ ထားပါတော့..မေနှောင်းက ဒီလောက်လည်း အသက်မကြီးသေးဘဲနဲ့..ဘာဖြစ်တာလဲ မသိပါဘူး....ကိုသက်...တော်တော် တင်းကြပ်နေလားဟင် ....အဲလိုကြီး မကောင်းဘူး....ကိုသက် လျော့ပစ်လိုက်ဖို့ လိုအပ်တယ် သိလား.....”

“ အင်း..ဟုတ်တယ်....မေညို.....တခါတခါ အရမ်း မွန်းကြပ်သလို ခံစားရတယ်.....”

“ ဟုတ်တယ်....ကိုသက်.....ဒီကိစ္စက လူသိလို့လည်း မကောင်းဘူးလေ ....ကိုသက်ကို မေညို တခု ပြောမယ်....မေညိုနဲ့ ကိုသက်တို့ နှစ်ယောက်ဘဲ သိကြတဲ့ လှို့ဝှက်ချက်လေးပေါ့....ကိုသက် ခံစားနေရတာတွေကို မေညို ကိုယ်ချင်းလည်းစာ..သနားလည်း သနားတယ်....မေညိုတို့ နားလည်မှုလေး တခု...လုပ်ကြရအောင်လားဟင်.....”

သက်ထွေးအောင်သည် အခုလို မေညို ပြောလာလိမ့်မယ်လို့ မထင်ထားခဲ့ပါဘူး ။

“ ဘယ်လိုမျိုးလဲဟင် ....”

သက်ထွေးအောင်ရဲ့ အသံတွေ တုန်ခါနေသည် ။

“ ကိုသက်နဲ့ မေညိုတို့..ဟိုလေ....ဘဝ...ဘဝတူတွေ ဆိုတော့...တယောက် အလိုကို တယောက် ..”

မေညိုက ဆက် မပြောနိုင်..အသံလေး တုန်ရီ ပြီး တိမ်ဝင်သွားသည် ။

“ ကိုယ်သဘောပေါက်တယ်...မေညို......”

သက်ထွေးအောင်ရဲ့ လက်က မေညို့ ပေါင်တန်ပေါ်ကို ရောက်သွားသည် ။ သူတို့ရဲ့ မျက်နှာချင်းက အရမ်းကို နီးကပ်နေသည် ။ ဘယ်သူက ဘယ်သူ့ကို စ ဖိကပ်လိုက်သလဲ သိဖို့ မလွယ် ။စိတ်တူကိုယ်တူ တပြိုင်နက် နှုတ်ခမ်းချင်း ဖိကပ်မိကြသည် ။ အငမ်းမရ စုတ်လိုက်မိကြသည် ။ လက်တွေကလည်း အငမ်းမရ လှမ်းပြီး ဆုပ်ကိုင် ပွတ်သပ် မိကြသည် ။ မေညို့လက်က မရဲတရဲနဲ့ သက်ထွေးအောင်ရဲ့ ပေါင်ကြားကို စမ်းလိုက်သည် ။ မာမာတုတ်တုတ် အတန်ကြီးကို ကိုင်မိတာနဲ့ မေညို့စိတ်တွေလည်း တဟုန်ထိုး ထကြွသွားရတော့သည် ။

သက်ထွေးအောင်ရဲ့ လက်ကလည်း မေညို့ပေါင်ကြားကို ရောက်သွားသည် ။ မေညိုက သက်ထွေးအောင်ရဲ့ အတန်ကြီးကို ပုဆိုးပေါ်ကနေ ကိုင်ပွတ်နေသလို သက်ထွေးအောင်ကလည်း မေညို့အကွဲကြောင်းကို ရှာစမ်း ပွတ်နေသည် ။ သူတို့နှုတ်ခမ်းတွေကလည်း အငမ်းမရ စုတ်နေကြသလို လျာချင်း လုံးထွေး စုတ်ယက်မိနေကြသည် ။

အရင်ဆုံး သက်ထွေးအောင်က မေညို့ စကပ်ကို လှန်တင်ဖို့ ကြိုးစားလိုက်သည် ။ကိုသက်...လူတွေ မြင်နေမယ်နော်....လို့ မေညို တိုးတိုးလေး သူ့ကို ပြောလိုက်သည် ။ရာဂစိတ် ပြင်းပြလာတဲ့အခါ ဘာကိုမှ ဂရုမထားတော့ဘဲ ရာဂနောက်ကိုဘဲ ကောက်ကောက်ပါအောင် လိုက်ပါတတ်တာမို့ သက်ထွေးအောင်သည် မေညို့ကို လိုးဖို့ကိုဘဲ အာရုံထားနေတာက အမှန်ပါဘဲ ။

မေညိုကလည်း သူ့နည်းတူဘဲ တဏှာပေမကို ငတ်မွတ်နေသူ ဆိုတော့ သက်ထွေးအောင်ရဲ့ လီးတန်ကို မြင်ရကိုင်ရကထဲက စိတ်တွေ ပြင်းပြင်းထန်ထန် ထကြွပြီး ခံချင်စိတ်တွေ ဟာ ထိန်းလို့မရဘူး ။ ကိုယ်ကို အနောက်ကို လှန်ချလိုက်ပြီး ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ကားပေးလိုက်သည် ။

သက်ထွေးအောင်ကလည်း ကားဂိုဒေါင်ထဲက ကားထဲမို့ အချိန်ဆွဲမနေနိုင် ။ တခါထဲ လီးကို မေညို့စောက်ဖုတ်ထဲ ဖိသွင်းလိုက်သည် ။ အရည်တွေက တားမရဆီးမရ တသွင်သွင် ယိုစီးနေတာမို့ လီးသည် အထစ်အငေါ့မရှိဘဲ စွပ်ကနဲ ဝင်သွားပေမယ့် လုံးပတ်တုတ်လွန်းတဲ့ ဆိုက်ကြီးမို့ မေညို့အဖို့ စောက်ခေါင်းထဲ ပွတ်တိုက်သွားတဲ့ဖီလင်ကြောင့် “ အူး........” လို့ အော်လိုက်ရတဲ့အထိ အရသာထူးသွားသည် ။သက်ထွေးအောင်ကို တအားဆွဲကိုင်ဆုပ်ရင်း ဖင်ကြီးတွေကို ကော့ပေးလိုက်သည် ။

သက်ထွေးအောင်ကလည်း လီးကို တဆုံး ဖိသွင်းရင်း မေညို့နို့ကြီးတွေကို ကိုင်ဆုပ်ရင်း ညှောင့်ထည့်တော့သည်။

“ အိုး......အား........အား......အား.....“

သက်ထွေးအောင်ရဲ့ လီးက သေးသည် အားမရလို့ မေနှောင်း တခါက ပြောခဲ့ဘူးတာကို မေညို နားမလည်ဘူး။အခု လိုးနေတာ လီးက ဒီလောက်လည်း မသေးပါဘူး ။ မေနှောင်း လျောက်ပြောနေတာ ဖြစ်မည် လို့ တွေးနေတုံးတဖပ်ဖပ်နဲ့ နင်းဆောင့်တာကို ခံလိုက်ရသည် ။

“ အိုး...အိုး.....အိုး......”

သက်ထွေးအောင်ရဲ့ ဂွေးစိနှစ်လုံးက ဆောင့်အားပြင်းတာမို့ ဆောင့်လိုက်တိုင်း မေညိုရဲ့ ဖင်ကြားကို တဖပ်ဖပ်နဲ့လာရိုက်ခတ်နေသည် ။ အရည်တွေက စိုစိုရွှဲနေတာမို့ ဖပ်ပြတ်ပြတ် ဖပ်ပြတ်ပြတ်နဲ့ အသံတွေ ထွက်သည် ။နို့ကြီးတလုံးကို လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ရင်း နို့သီးကို စုတ်ရင်း ဆောင့်ထည့်သည် ။ ဒလကြမ်းဘဲ ။မေညိုလည်း တအားကြိုက် တအားကောင်းပြီး သိပ်မကြာလိုက်ဘဲ ပြီးသွားရသည် ။

“ အိုး.....အား.....အား.....”

သက်ထွေးအောင်လည်း ပြီးချင်ချင် ဖြစ်နေပြီ ။ မေညို ပြီးအောင် ထိန်းပြီး လိုးနေတာ ဖြစ်သည် ။ မေညိုလည်းပြီးရော အားသွန် ဆောင့်ထည့်တာ သူလည်း ဆက်တိုက်လို ပြီးသွားရသည် ။

“ အိုး.......အား.........အင်း........ဟူး........ကေင်းလိုက်တာ မေညိုရယ်.....အား.........”

ခဏ ငြိမ်ပြီး အရသာခံ အမောဖြေလိုက်ကြပြီးနောက် မေညိုက စပြီး ပေပွနေတဲ့ အရည်တွေကို တစ်ရှူးနဲ့ သုတ်သည် ။ သက်ထွေးအောင်လည်း ကားထဲက ထွက်လိုက်သည် ။

“ ဟင်......”

သူတို့ကို စိုက်ကြည့်နေတဲ့ မေစိမ်းကို သက်ထွေးအောင် တွေ့လိုက်သည် ။

မေစိမ်းက...“ သွားကြ..သွားကြ....နင်တို့ကို မေးနေကြတယ်.....” လို့ ပြောလိုက်သည် ။ မေညိုက “ မစိမ်း....ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောပါနဲ့နော်....” လို့ ငိုသံပါလေးနဲ့ ပြောလိုက်သည် ။ မေစိမ်းက “ ဟိတ်....ဒါမျိုးတွေက ဒီလိုဘဲ..ဘာမှ ပူမနေနဲ့....” လို့ ပြောရင်း မေညို့လက်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ကားဂိုဒေါင်ကြီးကနေ ဟိုတယ်ဖက်ကို လျောက်

သွားလိုက်သည် ။သက်ထွေးအောင်လည်း သူတို့ အနောက်ကနေ လိုက်သွားသည် ။သက်ထွေးအောင်လည်း သူနဲ့ မေညိုတို့ ဖြစ်ကြတာကို မေစိမ်း တွေ့သွားလို့ မေနှောင်းကို ပြန်ပြောတော့မှာ

သေချာတယ်လို့ တွက်လိုက်တာကြောင့် ဟိုတယ်ထဲမှာ လူတွေ ခုန်ပေါက်ကကြ သောက်စားပျော်ပါးနေကြတဲ့ အထဲ စိတ်ဆင်းရဲနေသည် ။ မေနှောင်းနဲ့ အကြီးအကျယ် ဖိုက်ကြရမှာက သေချာသလောက် ဖြစ်နေသည် ။

မေနှောင်းသည် သူကသာ ရှုပ်ကဲနေပေမယ့် သက်ထွေးအောင်က သူ့ညီမမေညိုနဲ့ ညိစွန်းသည် ဆိုတာကိုတော့လုံး၀ လက်ခံမှာ မဟုတ်ဘူး ဆိုတာကို သက်ထွေးအောင်က သိနေသည် ။ မေစိမ်းရဲ့ ယောကျ်ား ဦးဗလမောင်တင် လက်ထဲ လာထည့်ပေးတဲ့ ဝစ်စကီကို တစိမ့်စိမ့် သောက်နေရင်း ဘာလုပ်ရမလဲ ဆိုပြီး အကြံအိုက်နေသည် ။

မေနှောင်းသည် မေစိမ်းရဲ့ မိတ်ဆွေတွေနဲ့ ဝိုင်သောက်ရင်း စကားကောင်းနေသည် . မေနှောင်းရဲ့ ရယ်သံတွေ ကတော်တော် ကျယ်သည် ။ တီးဝိုင်းက တေးဂီတ အသံ ရပ်သွားတဲ့ အချိန်ဆိုရင် မေနှောင်းရဲ့ အော်ရယ်လိုက်တဲ့ အသံက သိသိသာသာ ကျယ်သည် ။သက်ထွေးအောင် ငိုင်နေတာကို မေနှောင်းက သတိထားမိသည် ။

“ လာလေ..ဘာထပ်စားအုံးမလဲ.....” လို့ မေးသည် ။ သက်ထွေးအောင်က “ မစားတော့ဘူး..ဝစ်စကီ သောက်နေတယ်..” လို့ ပြန်ပြောလိုက်သည် . .။ မေညိုနဲ့ မေစိမ်း တီးတိုး စကားပြောနေကြတာကို သက်ထွေးအောင် တွေ့သည် ။ မေညိုသည် မေနှောင်းတို့ မမြင်နိုင်တဲ့ အများသုံး အိမ်သာ အနားမှာ သက်ထွေးအောင်ကို “ မေစိမ်းအတွက် မပူနဲ့ ...မေညိုတို့အကြောင်းကို သူ ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောဘူး လို့ လာပြောတယ် ” လို့ တိုးတိုးလေး လာပြောပြသည် ။ မေညိုသည် သူနဲ့ ထပ်တွေ့ချင်သေးသည် လို့ ထပ် ပြောလိုက်တဲ့အတွက် သက်ထွေးအောင် ဆတ်ကနဲ မော့ကြည့်သည် ။ မေညိုနဲ့သူလည်း ထပ်တွေ့ချင်သေးတာပါဘဲ ။ “ ဖုန်းဆက်ချိန်းမယ်လေ....” လို့ မေညိုက ပြောသည် ။ သက်ထွေးအောင်လည်း အမှောင်ထဲမှာမို့ မေညိုရဲ့ တင်ပါးတွေကို လက်နဲ့ ဖမ်းဆုပ်လိုက်သည် ။

“ ဟိတ်..လူတွေ မြင်သွားမယ်..နောက်မှ.....” လို့ မေညိုက ပြောလိုက်သည် ။ အဲလိုပါးစပ်က ပြောလိုက်ပေမယ့် မေညိုသည် သက်ထွေးအောင်ရဲ့ ပေါင်ကြားကို လက်နဲ့ လှမ်းပွတ်လိုက်သည် ။ သူလည်း ထပ်လိုချင်နေတယ် ဆိုတာ ထင်ရှားနေသည် ။

“ ကိုသက်...”

“ ဟင်.....”

“ ခိခိ....မေစိမ်းကလေ...အရမ်းရယ်ရတယ်..သိလား..တိုးတိုး ကပ်မေးနေတယ်...ကောင်းလား....တဲ့...နောက်ပြီး ကိုသက်ဟာကြီး ဘယ်လိုလဲ..ကြီးလား...တဲ့...”

သက်ထွေးအောင်လည်း မေစိမ်း က မီးစိမ်းပြလို့ တော်ပါသေးတယ် ဆိုပြီး စိတ်သက်သာရာရသွားသည် ။ မေညိုနဲ့လည်း ထပ်တွေ့ပြီး ထပ်ဗျင်းကြရမည်မို့ ကျေနပ်နေသည် ။

ဟိုတယ်က အပြန်မှာ မေနှောင်းက မေစိမ်းတို့အိမ်ကို လိုက်အိပ်မည် လို့ ပြောပြီး သက်ထွေးအောင်နဲ့ အိမ်ပြန်မလိုက်ဘူး ။

သက်ထွေးအောင် အိမ်ပြန်ရောက်ပြီး ရေချိုးရင်း မေညိုနဲ့ ဗျင်းခဲ့ကြတာကို ပြန်တွေးပြီး ဖြစ်ပျက်သွားခဲ့တာကိုလည်း အံ့သြနေဆဲ ဖြစ်နေသည် ။ အမူးနည်းနည်း ပြေသလို ဖြစ်လာတာကြောင့် အရှိန် ထပ်တင်ဖို့ မီးဖိုခန်းထဲက အရက်ကောင်တာကနေ ဟိုမှာ သောက်ခဲ့တဲ့ ဝစ်စကီမျိုးကိုဘဲ ထပ်နှိပ်ဖို့ လုပ်လိုက်သည် ။ဒီအချိန်မှာ မေစိမ်း ဖုန်းဆက်လာသည် ။

“ ဟိတ် ကိုသက်....တယောက်ထဲ ဘာလုပ်နေလဲ...”လို့ စပြောသည် ။ မေစိမ်းက “ ကိုသက်နဲ့ မေစိမ်း အေးဆေးတွေ့ချင်တယ်...စကားစမြည်ပြောကြရအောင်...” လို့ ပြောလိုက်တာမို့ သက်ထွေးအောင်လည်း “ ပြောလေ..မစိမ်း ဘယ်တော့ တွေ့ကြမလဲ....” လို့ ပုံမှန်အသံဖြစ်အောင် ကြိုးစားပြီး ထိန်းရင်း မေးလိုက်သည် ။

“ ကိုသက် မနက်ဖန် အားလား...”

“ အားတယ်...မစိမ်း.....မင်္ဂလာပွဲ အချိန် မစိမ်းတို့ လိုအပ်ရင် ကူညီလို့ ရအောင် တပတ်လုံး ခွင့်ယူထားတယ်....မစိမ်း...”

“ ဒါဆို ကိုသက်နဲ့ မစိမ်းတို့ တွေ့ကြမလားဟင်....”

သက်ထွေးအောင် စိတ်ထဲမှာ မရှင်းတာက မစိမ်းက ဘာတွေ ပြောချင်နေတာလဲ...မေညိုနဲ့ ဖြစ်တဲ့ဟာကို အပြစ် တင်နေမှာလား....။

“ တွေ့လေ မစိမ်း......” လို့ ပြန်ပြောလိုက်သည် ။ မေစိမ်းက “ ဒီလိုတွေ့တာကို ဘယ်သူမှ မသိစေနဲ့နော်..” လို့ ထပ်ပြောလိုက်တဲ့အခါမှာတော့ မေစိမ်း သူ့ကို တွေ့ချင်တာ စကားပြောချင်တာထက် သူနဲ့များ ဖြုတ်ချင်လို့လားဆိုတဲ့ အတွေးက ဝင်လာသည် ။ မေစိမ်းရဲ့ ဖင်တုံး တောင့်တောင့်ကားကားကြီးတွေကိုလည်း မြင်ယောင်သွားလေသည် ။

မေစိမ်းက “ မနက်ဖန် ...တွေ့ကြမလား.....ဆရာစံလမ်းပေါ်က မစိမ်းတို့ရဲ့ ကုန်လှောင်ရုံကို လာခဲ့လေ..အပေါ်ထပ်က ရုံးခန်းလေးမှာ မစိမ်း ကိုသက်ကို စောင့်နေမယ်....” လို့ ချိန်းလိုက်တော့ သက်ထွေးအောင်လည်း သူလာခဲ့မည် လို့ ပြောလိုက်သည် ။

ဒီ ကုန်လှောင်ရုံကို သက်ထွေးအောင်လည်း ကောင်းကောင်း သိသည် ။

အရင်ခေတ်က အင်ပို့အိပ်စပို့ လုပ်ငန်းတွေကို မေးစိမ်းတို့ အကြီးအကျယ် လုပ်တုံးက နိုင်ငံခြားကို တင်ပို့မယ့်ကုန်တွေကို သိုလှောင်တဲ့ ဂိုဒေါင်ကြီးတခုပါ ။

နောက်ပိုင်း တခြား လုပ်ငန်းတွေကို ပြောင်းလုပ်လိုက်တော့ ဒီ ကုန်လှေင်ရုံကို မစိမ်းတို့ သိပ် မသုံးတော့ ။သူတို့ မသုံးတဲ့ ကားပျက်တွေကို ခဏ ထားတတ်သလို လူမသိစေချင်တဲ့ ကုန်မျိုး ဆိုရင်လည်း ဖွက်ထားတတ်တဲ့နေရာ တခု ဖြစ်သည် ။

အပေါ်ထပ် ရုံးခန်းလေးမှာ အိပ်ခန်းလေးလည်း ပါသည် ။ တခါတရံ ဒီအခန်းလေးမှာ မေစိမ်းရဲ့ ယောကျ်ား ဦးဗလမောင်တင် အိပ်တတ်သည် ။ နောက်ပိုင်းတော့ သူလည်း သွားတောင် မသွားတော့ဘူး ။

မေစိမ်းနဲ့ ဒီလို ချိန်းလိုက်တာနဲ့တင် သူ့ငပဲက ဟုတ်ကနဲ ထထောင်လာသည် ။မေစိမ်းနဲ့ ဖြုတ်ပစ်တော့မည် လို့ တွေးလိုက်တာနဲ့ သူ့စိတ်တွေက ထကြွလသည် ။ မေနှောင်းကလည်း ဒီနေ့ည မေစိမ်းတို့ အိမ်မှာ အိပ်မည် တဲ့ ။

သက်ထွေးအောင်လည်း တယောက်ထဲ စိတ်တွေ လာပြီး လီးကလည်း တောင်နေတာနဲ့ အင်တာနက်က အပြာဆိုက် ဗီဒီယိုကားတွေကို ထိုင်ကြည့်နေပြီး သူ့ငပဲကြီးကို လက်နဲ့ ပွတ်တိုက် ဆော့ကစားနေသည် ။မေညိုနဲ့ ကားထဲမှာ ဖြုတ်ခဲ့တာတွေကို ပြန်စဉ်းစား မြင်ယောင်ပြီး ကွင်းထုနေသည် ။ မနက်ဖန်ကျရင် မေစိမ်းနဲ့

ကုန်လှောင်ရုံမှာ တွေ့ကြလို့ မေစိမ်းက အထာပေးရင် မေစိမ်းကို နှိပ်မည်လို့ သူ ကြံစည်နေသည် ။ ဒီအချိန်မှာ သူ့အိမ်ရှေ့မှာ ကားတစီး ရောက်လာတဲ့အသံကို ကြားလိုက်ရသည် ။ မေနှောင်း မအိပ်ဖြစ်ဘဲ အိမ်ကို ပြန်လာပြီ ထင်သည် ။ သူ အိမ်ရှေ့ ပြူတင်းပေါက်ကို ရောက်သွားပြီး အပြင်ကို ကြည့်လိုက်မိသည် ။

ဟင်.....မေညို သူ့ဆီကို လာတာ ဖြစ်နေသည် ။

လီးကလည်း မတ်မတ်ထောင်နေပြီး တအား လိုးချင်နေတဲ့အချိန် နတ်ကောင်းနတ်မြတ်တွေက သူ့အလိုကို သိပြီး ကူညီ မစလိုက်သလားလို့တောင် သူ ထင်မိသွားသည် ။တင်တောင်..တင်တောင်....တင်တောင်.....

တံခါး ဘဲလ်ကို နှိပ်တာမို့ သူ အပြေးကလေး သွားဖွင့်လိုက်သည် ။

“ ကိုသက်.....မတတ်နိုင်ဘူးကွာ..ကိုသက်နဲ့ တွေ့လို့ မဝသေးလို့ မေညို လိုက်လာခဲ့တာ...”

“ လာ မေညို...အထဲဝင်......”

“ မစိမ်းကို မေညို အရေးကြီး လုပ်စရာလေး ရှိလို့ ခဏ အပြင် သွားလိုက်အုံးမယ် ဆိုပြီး ထွက်လာတာ..သိပ်တော့ ကြာကြာ မနေဘူး..ကိုသက်....” လို့ မေညိုက ပြောလိုက်ပါသည် ။

သက်ထွေးအောင်လည်း မေညိုကို အိပ်ခန်းထဲကို တခါထဲ ခေါ်သွားလိုက်သည် ။ သူ့လက်တွေက မေညို့ ခါးလေးကို ဖက်လိုက်သည် ။ မေညို့ဆီက ရေမွှေးနံ့သင်းသင်းက ပျံ့လွင့်နေသည် ။ “ ကိုသက်..မေညိုနဲ့ ကို

သက်က ငတ်မွတ်ခေါင်းပါးခြင်း ဘေး ဆိုက်နေတဲ့သူတွေလေ.....ဟင်းဟင်း.....တယောက်နဲ့တယောက် ကူညီကြယိုင်းပင်းကြရမယ်လေ....” လို့ ရယ်ပြီး ပြောလိုက်တဲ့အခါ သက်ထွေးအောင်လည်း သူ့ပုဆိုးကို ဖြေချလိုက်ပြီးမတ်မတ်ထောင်နေတဲ့ သူ့လီးကြီးကို မေညို့ကို ပြလိုက်သည် ။

“ ဟယ်....တောင်နေပြီတော့.....”

မေညိုက ရယ်လိုက်ပြီး သက်ထွေးအောင်ရဲ့ လီးတုတ်တုတ်ကြီးကို လှမ်းပြီး ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပါသည် ။

သက်ထွေးအောင်ရဲ့ လီးတန်ကြီးသည် ပူနွေးနေသည် ။ မေညိုလည်း ထိပ်ပိုင်း ဒစ်လုံးကြီးကို လက်ကလေးနဲ့ ဖွဖွလေး ပွတ်သပ်ပေးနေသည် ။ “ ကိုသက်ကို လီးသေးသလေး ဘာလေးနဲ့ ဟွန်း...တကယ်လည်း မသေးဘဲနဲ့” လို့ မေညိုက ပြောလိုက်ပြီး သက်ထွေးအောင်ရဲ့အရှေ့မှာ ဒူးလေးတုပ်ပြီး ထိုင်ချလိုက်သည် ။

သက်ထွေးအောင်ရဲ့လီးထိပ်ကို သူမ နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ မထိတထိ ပွတ်သပ်ပြီး ကလိပေးလိုက်သည် ။ထူထူပြဲပြဲ နှုတ်ခမ်းလေးတွေထဲကို မငုံသေးဘဲ အသဲယားလာအောင် ဆော့ကလိပေးနေတာကို သက်ထွေးအောင် အားမရတော့ဘဲ မေညို့ နှုတ်ခမ်းတွေထဲကို လီးကို ထိုးသွင်းထည့်ချင်လာမိသည် ။

မေညိုက လျာကလေးကို ထုတ်ပြီး ဒစ်လုံးကြီးကို ပြတ်ကနဲ ပြတ်ကနဲ ယက်လိုက်သည် ။

“ အင်း....”

သက်ထွေးအောင်ရဲ့ ပါးစပ်က ညည်းသံ ထွက်လာသည် ။

သက်ထွေးအောင်က တအား စုတ်စေချင်နေပြီ ဆိုတာကို မေညိုက သိသည် ။ မစုတ်ပေးလိုက်သေးဘဲ လျာနဲ့လိုက်ယက်နေသည် ။ မထိတထိနဲ့ ဆွပေးနေသည် ။ သက်ထွေးအောင်က “ စုတ်..စုတ်တော့....” လို့ ပြောလိုက်တဲ့အခါ ကျမှ မေညိုက လီးကြီးကို ငုံလိုက်သည် ။ လက်တဖက်က ဂွေးစိကြီးတွေကို ဖမ်း ဆုပ်ထားရင်း အားရပါးရ စုတ်ပေးပါတော့သည် ။



အပိုင်း ( ၄ ) ဆက်ရန် >>>>