Sunday, August 25, 2019

အယားပြေဖို့ (စ/ဆုံး)

အယားပြေဖို့ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

ကပ်ကိုး ဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။

အိပ်ခန်းတခုထဲမှာဖြစ်သည်။ မျိုးမင်းနှင့် သူ့မိန်းမ နွယ်နွယ် ဆက်စ် ခွေအတူကြည့်နေချိန်ဖြစ်သည်။ သူတို့လင်မယားဒီလိုပဲမကြာခဏ ကြည့်နေကျဖြစ်သည်။ ဇာတ်ကားထဲက နည်းတွေအတိုင်းသူတို့လင်မယားလိုးကြရတာကို နှစ်သက်ကြသူတွေဖြစ်သည်။ ညားခါစက ရိုးရိုးလိုးခဲ့ကြပေမယ့် အခုတော့ နွယ်နွယ်အနေနဲ့ လရည်ပန်းထွက်အောင် လှီးကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင် စုပ်တတ်နေပြီဖြစ်သည်။ မျိုးမင်းအနေနဲ့လည်း စောက်စိလေးလျှာနဲ့ ပွတ်ဆွဲပေးရင်း နွယ်နွယ်ပီးလို့စီးကျလာတဲ့ စောက်ရည်တွေကို နှစ်သက်စွာသောက်တတ်နေပြီ ဖြစ်သည်။

အမေရီကန် ဂျပန် မြန်မာ ထိုင်း အစုံပလုံ ကြည့်ပြီးပညာပြည့်နေသည့် လင်မယားပင် ဖြစ်သည်။ ကနေ့တော့ ကြည့်နေရင်း နွယ်နွယ်မှ ထူးခြားစွာ စကားဆိုလာသည်။ 

“ ကို တချို့ကားတွေဆို မင်းသမီးကသာမပြောင်းတာ မင်းသားတွေအမျိုးမျိုးပြောင်းသွားတယ်နော် မာဆတ် ခွေဆို အရမ်းမိုက်တယ် အကြီးအသေး အတိုအရှည် အမျိုးမျိုးပဲ အားကျလိုက်တာ” 

“ ဘာလဲ နွယ်က ကိုကြီးကို ငြီးငွေ့နေပြီလား” 

“ ဟာ ဟုတ်ပါဘူး ကိုကြီးရ နွယ်ဖြင့် ကိုကြီးဟာကို စုပ်လို့မဝ ခံလို့ကိုမဝသေးဘူး” 

“ ဒါဆို နွယ်ပြောခြင်တာက” 

“ ကိုကြီး သင်းသင်းနဲ့ လိုးနေတာ နွယ်မြင်ပါတယ်နော်။ဒါပေမယ့် ကိုကြီးနွယ့်ကို ချစ်တာ အလိုလိုက်တာ သိပါတယ် အပြောင်းအလဲ စားတာလို့ပဲ နွယ် နားလည်ပေးထားတာ” 

“ ဟာ နွယ် သိတယ်”

“ သိတယ် သိရက်နဲ့ကိုကြီးကိုယုံလို့ ချစ်လို့ ဘာမှမပြောတာ ခွင့်ပြုထားတာ ဟင်း” 

“ အဲလိုပဲပေါ့ နွယ်လည်း တခါတလေ အပြင်စာ စားကြည့်ခြင်တာပေါ့” 

“ နွယ် ဒါတော့မဖြစ်ဘူးနော် ကိုကြီးခွင့်မပြုဘူး အလိုလည်း မလိုက်နိုင်ဘူး” 

“ သိတယ် သိတယ် ကိုကြီးဒီလိုပဲပြောမယ် ဆိုတာ” 

“ ဟုတ်ဘူးလေ နွယ်ရာ ကိုကြီးတို့က ရေဆေးပြောသွားတာ” 

“ နွယ်တို့မိန်းကလေးတွေကျတော့ အတူတူပဲပေါ့ ရေဆေးပြောင်တာပဲကို”

ဒီလိုနဲ့နွယ်နွယ်စိတ်ကောက်ပါတယ်။တွေးကြည့်တော့ အတော်ပဲ ရယ်စရာကောင်းတယ်။ အိမ်ထောင်သည်မယားက တစိမ်းယောကျာ်းနဲ့ နေကြည့်ခြင်တာကို ကိုယ့်လင်ဆီ အရေးဆိုနေတဲ့ အဖြစ် နွယ်နွယ်စိတ်ကောက်ရင် ချော့ဘို့မလွယ် ထမင်းမစား ဘာမစား နှစ်ရက်သုံးရက် အခန်းအောင်းနေတတ်သည်။ စိတ်ဆိုးပြေပြီ ဆိုလည်း အားပြတ်ပြီး ဆလိုင်းချိတ်ပေးရသည် ချည်းပင်။ 

ဒါကြောင့် နွယ်နွယ်စိတ်ကောက်မှာကို သူကြောက် သည်။ ပြန်တွေးကြည့်တော့ ဟုတ်တော့လည်း ဟုတ်သည်။ သူတို့ရည်းစားဖြစ်ပြီး သုံးလလောက်ကတည်းက လိုးခဲ့ကြတာဆိုတော့ ခြောက်နှစ်ပင်ကျော်ခဲ့ပြီ။

.......................................................................

အခုထိ ကလေးကမရတော့ အားအားရှိ စိတ်တိုင်းကျ လိုးခဲ့ကြတာ သူကိုယ်တိုင်ပင် တခြားမိန်းမတယောက်ကို မြင်တိုင်း ဖင်အိုးနဲ့ ပေါင်ကြားကိုပဲအရင် ချက် နေတတ်ခဲ့ကြာပေါ့။ ပြီးခဲ့တဲ့ လေးငါးလလောက်က အခွင့်အရေးလေး ရတာနဲ့ အိမ်မှာခေါ်ထားတဲ့ ရွာကကလေးမလေး သင်းသင်းနဲ့ နေခဲ့ကြတာပင်ဆယ်ခါ မကတော့။ နွယ်နွယ် မသိဘူးထင်ခဲ့တာ သူအမှား။ ခုတော့ ထိုအချကိနဲ့သူကိုပြန်ပီးအရေးဆိုလာချေပီ။ ခက်တာက ကိုယ့်မယားကို အခြားယောက်ျား တယောက်နဲ့ ပေးလိုးရမယ့်အဖြစ်။ မဖြစ်ဘူးကွယ် မဖြစ်ဘူး။ ဒါပေမယ့် သူသိချင်စိတ်တခုတော့ ဖြစ်လာသည်။နွယ်နွယ် ဘယ်သူနဲ့နေခြင်နေပါလိမ့်။ သူအရမ်း သိချင်လာသည်။ 

“ ကဲ နေပါအုံး နွယ် ကိုကြီးတို့ ယောက်ျားတွေအတွက်က အိမ်စာမစားခြင်လို့ အပြင်စာစားတာ လွယ်တယ် တည်းခိုခန်း တက်လိုက်ရင်ကို ဓာတ်ပုံနဲ့ဖုန်းနံပါတ်နဲ့ ရွေးလို့ရသေးတယ် နွယ်တို့အတွက်က မသင့်ဘူးလေ နောက်ပီး ကိုယ့်က နွယ်ရဲ့ကာမပိုင်လင်လေ” 

“ ဟုတ်ပါ့တော် ဟုတ်ပါ့ ကျုပ်ကာမကျ ရှင်ကပိုင်ပီး ရှင့်ကာမကျ ကျမမပိုင်လို့သင်းသင်းက စားနေရတာပေါ့”

“ ဟာ ခက်လိုက်တာ နွယ်ရာ.. ကဲ ပြောကြည့်စမ်း နွယ်က ဘယ်သူနဲ့ အလိုးခံခြင်နေတာလည်း”

“ ရှိပါ့မလား ဒီလိုပဲ တခါတလေ အပြောင်းအလဲလေး အလိုးခံကြည့်ခြင်တယ်လို့ပြောမိတာကို..ကိုကြီး မတရားဘူး သူကျ တခြားတယောက်နဲ့နေပီး ကျမကျ ပေးမနေဘူး” 

“ စိတ်ရှုပ်လိုက်တာ နွယ်ရာ” 

သူစိတ်တိုလာသည်။ စိတ်ပေါက်ပေါက်နဲ့ ပြောခဲ့လိုက်မိသည်။ နေကွာ လို့။ ဒါနဲ့ပီးမသွား ။ လိုးပေးမယ့်သူမှမရှိတာ ဘယ်သူနဲ့ သွားအိပ်ရမှာတုံးလို့အတွန့်တက်သည်။ ခက်ပီ ။ ကိုယ်မယားအာသာပြေဖို့ အခြားယောက်ျားတယောက် ကိုယ်တိုင် ရပေးရမယ့်အဖြစ်။ ကိုယ့်ဘာသာရှာလို့ပြောမထွက်။ သူများစားမှာ မလိုလား။ ကိုယ်တိုင်က စည်းဖောက်ထားတော့ တင်းတင်းလည်းမဆိုသာ။

ဆက်စ် ပွင့်လင်းခဲ့သမျှ အခုတော့ ရွာပတ်ပီ။ နောက်ဆုံးတော့ အကြေအလည် ညှိနှိုင်းပီး တကြိမ်ပဲ ဆက်ဆံဖို့ခွင့် ပြုပေးလိုက်ရသည်။ ထိုကိစ္စအတွက် မျိုး မင်းသူ့သူငယ်ချင်းကိုပဲ အကူအညီ တောင်းလိုက်ရသည်။ ထိုအတွက် တကြိမ်ပဲကူညီဖို့ နောက်မဆက်ဆံဖို့ သူငယ်ချင်းကို ကတိတောင်းရသည်။ ရင်နာပါသည် နွယ်။ မနက်ဖြန်အတွက် မင်းရင်ခုန်ခြင် ရင်ခုန်နေနိုင်ပေမယ့် ငါ့အတွက် အနေခက်လှပါပကောလား။ ကျော်မောင် အနေနဲ့မယုံနိုင်အောင် ဖြစ်နေသေးသည်။ မျိုးမင်းမူးပြီး ပြောချင်ရာပြောနေသလားလို့လည်း ထင်ခဲ့မိသည်။

အကြေအလည် သေချာမေးကြည့်မှ သူ ဆက်စ် ထီဆုကြီးပေါက်မှန်းသိလိုက်ရသည်။ သူ့များမယားပြစ်မှာရင် ဒုသနသော ထိုက်မှန်း သိထားပေမယ့် ကာမပိုင် လင်ရဲ့ခွင့်ပြုချက် မယားဖြစ်သူရဲ့ တောင့်တလိုလားမှုကြောင့် ထိုဒုသနသော ကို ကင်းလွတ်ခွင့်ရလိမ့်မည် လို့တော့ ထင်မိပါသည်။ သူကိုယ်တိုင်က သူငယ်ချင်းမယား နွယ်နွယ်ကို ကြိတ်ချင်နေတာကြာခဲ့ပြီဖြစ်လို့ရေငတ်တုန်း ရေတွင်းထဲကျရတဲ့အဖြစ်။ မျိုးမင်း က အိမ်ကိုသွားဖို့ပြောသည်။ သူရှောင်ပေးမည်တဲ့။ နွယ်နွယ်ကျေနပ်အောင်နေပေးဖို့ မှာလိုက်သည်။ မပူပါနဲ့လေ သူကောင်းကိုယ်ကောင်း မီးကုန်ယမ်းဖို့ ပြင်ဆင်ထားပြီးသား။

တခုပဲနွယ်နွယ်တယောက် အာသာပြေယုံ အလိုးခံမှာကိုပဲ။ ကဲ သွားပြီဗျို့  နွယ်နွယ် တယောက် ရင်ဖိုနေမိသည်။ အပျိုစင် တယောက်မဟုတ်တော့ပေမယ့် တစိမ်းယောက်ျားတယောက်ကို တောင့်တစိတ်ကြောင့် သူ့စောက်ပတ်လေး ယားကျိယားကျိ ဖြစ်လို့နေပါသည်။ ကိုကြီးက ဒီမနက်မှ ပြောပြောထွက်ထွက် ထွက်သွားခဲ့သည်။ မောင်မောင်ကျော် လာလိမ့်မည်။ ကိုကြီး ညနေမှ ပြန်လာမည်တဲ့။ သင်းသင်းရှိနေရင် အနေခက်မှာစိုးလို့ ကိုကြီးခေါ်သွားမယ်တဲ့လေ။ မောင်မောင်ကျော် လာလိမ့်မည်။ ကိုကြီး ညနေမှ ပြန်လာမည်တဲ့။ သင်းသင်းရှိနေရင် အနေခက်မှာစိုးလို့ ကို သွားမယ်တဲ့လေ။

အဲလိုပြောပြီးသင်းသင်းကို ခေါ်ကာထွက်သွားတာ ၁:၃ဝ ကျော်ကျော်ကြာပီ မောင်မောင်ကျော် ကရောက်မလာသေး။ ထိုအတောအတွင်းမှာပဲ သူဒီလိုမျိုးဆက်ဆံလို့ သင့်ပါ့မလားလို့လည်း တွေးနေမိသည်။ ထိုသို့တွေးနေရင်းနဲ့ပဲ ကျော်ကျော်မောင် ရောက်မလာကိုလည်း စိုးရိမ်နေမိသည်။ 

“ နွယ်နွယ် မျိုးမင်း ရှိလား” 

နွယ်နွယ် ရုတ်တရက်ဆိုတော့ လန့်သွားသည်။ အတွေးယောက်ယက်ခတ်နေမိတော့ ကျော်ကျော်မောင် ရောက်လာတာသတိမထားမိ။ 

“ ဟုတ် အပြင်ထွက်သွားတယ်” 

နွယ်နွယ် စကားသံတို့တုန်ရင်နေမိသည်။ 

“ ဪ ဟုတ် ကျနော် ကို မျိုးမင်းက ဒီလွှတ်လိုက်လို့”

“ ဟုတ်”

နွယ်နွယ် မော့မကြည်ရဲ သူ့ကို လိုးပေးဖို့လာခဲ့တာ သိနေတော့လည်း ရှက်လည်းရှက်နေမိသည်။ 

“ ကျနော်ကို အကူညီ တောင်းထားလို့.. အဲဒါ အဲဒါ” 

“ ဟုတ် ” 

ဒီထက် နွယ်ပြောမရ ဆွံ့အနေမိသည်။ ရင်တုန်ပန်းတုန်ဖြစ်နေမိသည်။ ပေါင်းကြားဆီမှလည်း ယားလို့နေပီ။ အရည်တွေလည်း စိုနေပီ။ ဧည့်ခန်းဆိုဖာဆက်တီပေါ်ထိုင်နေတဲ့နွယ်နွယ်ဘေး ကျော်မောင် ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ 

“ နွယ် လှတယ်” 

“ ဟုတ်” 

နွယ်နွယ်လက်ကလေး ကျော်မောင်အသာအယာ ဆွဲကိုင်လိုက်သည်။ နွယ်အလိုက်သင့်ပါလာသည်။ နောက် ပခုံးလေးဆွဲဖက်လိုက်သည်။နွယ်ခေါင်းငုံထားသည်။ ပြန်မမော့တော့။အရမ်းရှက်နေမိသည်။ ကျော်မောင် လက်တဘက်ဖြင့် နွယ်မေးဖျားလေးကို ဆွဲမော့လိုက်သည်။ တဆက်တည်း တဆတ်ဆတ်တုန်နေသော နွယ်နွယ်နှုတ်ခမ်းလေး ဆွဲစုပ်လိုက်သည်။ အလိုက်သင့်ပါလာပီး လိုက်လျောညီထွေစွာဖြင့် နွယ်နွယ် ပြန်တုန့်ပြန်ပေးမိသည်။ 

ကျော်မောင်လက်တို့သည် အငြိမ်မနေ နို့နှစ်လုံးကိုအသာအယာ ဆုတ်ပေးနေသည်။ ထိုနောက် ထိုနောက် ပေါင်ကြားကို အသာ အယာ ပွတ်သပ်ပေးလိုက်သည်။ ပထမ အထိအတွေ့အတွက် ကျော်မောင် ကျေနပ်သွားပီ။ အလိုက်သင့်ပါလာတဲ့ နွယ်နွယ်ရဲ့တုန့်ပြန်မှုကိုသဘောကျသွားသည်။

ပေါင်လေးကို ပွတ်သပ်ပေးလိုက်တော့ ပေါင်နှစ်ဘက်ကို အလိုက်သင့် နွယ်နွယ် ကားပေးသည်။ ပေါင်မှတဆင့် ဆီးခုံမို့မို့လေးကို စမ်းလိုက်သည်။ အမွှေးမရှိ။ အောက်ကို ဆင်းပွတ်သပ်လိုက်တော့ အရည်စိုနေသော စောက်ဖုတ်လေးကို ကိုင်မိလိုက်သည်။ နွယ်နွယ် ယားနေပြီ။ 

“ ဟို အခန်းထဲသွားရအောင် ကိုကျော်မောင် ” 

“ ok နွယ် ” 

ကျော်မောင် ဆက်တီထိုင်ခုံမှထလိုက်သည်။ ထမိန်ပြင်ဝတ်လို့ပြီးသွားသော နွယ်နွယ်ကို ပွေ့ချီလိုက်သည်။ 

“ အမေ့” 

ရုတ်တရက်ဆိုတော့နွယ်နွယ်လန့်သွားသည်။ ကျော်မောင်က ပွေ့ချီရင်း နွယ်နွယ် နှုတ်ခမ်းအစုံအား ဆွဲစုပ်လိုက်သည်။

မျိုးမင်းနဲ့နွယ်နွယ်တို့ ချစ်ဗျူဟာကျင်းရာ အိပ်ခန်းထဲက မွေ့ယာကုတင်ပေါ်နွယ်နွယ်ကို အသာယာချလိုက်သည်။ နွယ်နွယ် ပါးလေးနမ်းရင်း နို့နှစ်လုံးချေပေးလိုက်သည်။ နှုတ်ခမ်းအစုံဆွဲစုပ်ရင်း အပေါ်အင်္ကျီကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ ဗရာစီယာအထက် ရုန်းထွက်နေသော နို့ဖွေးဖွေးလေးကို တက်မက်ဖွယ်တွေ့လိုက်ရသည်။ ဂျိတ်ဖြုတ်ပီး နွယ်နွယ်အထက်ပိုင်း အဝတ်ကင်းမဲ့သွားသည်။ ရင်သားတဘက်ကိုဆုတ်ချေရင်း ကျန်တဘက်ကို ကုန်းစို့ပေးလိုက်သည်။ တအင်းအင်းနှင့် နွယ်နွယ် လွန့်လူးလို့နေသည်။ ဗိုက်သားလေးပွတ်သပ်ကာ နမ်းသည်။ ချက် ခွက်ခွက်လေးကိုလျှာနဲ့ကလိသည်။

ဆီးခုံမို့မို့ဆီ လက်ဖြင့် အသာပွတ်သပ်ပေးသည်။ ထိုနောက် ထမိန်ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ နွယ်နွယ်က ဖင်လေးအသာကြွပေးရင်းကျော်မောင် ဆံပင်တွေကြားထဲ သူ့လက်ဖြင့်ထိုးဖွသည်။ ပြောင်အောင်ရိတ်ထားတဲ့ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးကို တက်မက်စွာ ခဏစိုက်ကြည့်နေမိသည်။ လိုးချင်စိတ်နဲ့ အိပ်မက်ခဲ့ဖူးသော နွယ်နွယ်စောက်ဖုတ်လေး သူ မျက်နာနဲ့နီးကပ်စွာမြင်နေရပီ။ လှုပ်ရှားမှုအားလုံး ခဏတုံ့ဆိုင်းသွား၍ နွယ်ခေါင်းထောင်ကြည့်သည်။ သူ့စောက်ဖုတ်လေး ကျော်မောင် ယက်ပေးတာကို သူခံခြင်သည်။ ကျော်မောင်အနေနဲ့လည်း အရည်ရွှဲနေတဲ့ စောက်ဖုတ်လေး ကုန်းယက်ပေးလိုက်သည်။

စောက်စိလေးကိုလျာနဲ့ဆွဲစုပ်သည် ။စောက်ဖုတ်အတွင်းသားလေးတွေကို လျာနဲ့ ထက်အောက်အပြန်ပြန်အလှန်လှန်ယက်ပေးနေမိသည်။ မိနစ်တွေ ဘယ်လောက်ကြာသွားသည်မသိ နွယ်နွယ် စောက်ရည်တွေ ကျော်မောင်တဝကြီး သောက်လိုက်ရသည်။ သူယက်ပေးနေစဉ်နွယ်နွယ် ဖင်ကြီးကော့ကာ ကော့ကာနဲ့တအင်းအင်းဖြစ်နေသည်။ သူ့ပါးစပ်ထဲ စောက်ရည်တွေ နှစ်ခါပန်းထုတ်လိုက်သည်။ ထိုနောက် အိပ်ယာထက် ပက်လက်လဲကျသွားသည်။ နှစ်ခါပီးသွားမှန်း ကျော်မောင်သိလိုက်သည်။ 

“ ကောင်းလား နွယ်” 

“ ဟုတ်” 

ကျော်မောင်လည်းအိပ်ယာထက်လှဲလိုက်ရင်း နွယ်နွယ် ပါးလေးနမ်းလိုက်သည်။

သူကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေချွတ်ဖို့ပြန်ထိုင်လိုက်သည်။ ဆွဲချွတ်နေတဲ့ သူလက်တွေကို နွယ်နွယ်လှမ်းဆွဲကာ ထထိုင်သည်။ ပီးတော့ နွယ်နွယ်ကိုယ်တိုင် ကျော်မောင်အဝတ်တွေ ဆွဲချွတ်သည်။ ရင်အုပ်ကျယ်ကြီးကိုလက်ဖြင့် အသာယာပွတ်သပ်ရင်းနမ်းသည်။ တက်မက်စွာ နှစ်လိုစွာ ဖြင့်နမ်းသည်။ နောက် ကျော်မောင် ခါးပုံစကိုဆွဲဖြည်။ အောက်ခံ ဆွဲမချွတ်သေးပဲ လက်ဝင်၍ ငပဲလေးကိုကလိသည်။ ကျော်မောင် လီးကို ထုပေးသည်။ နောက် အောက်ခံဆွဲချွတ်ရင်း ကျော်မောင်လေးကိုနမ်းသည်။ဒစ်ကိုဖြဲကာ ဒစ်ကြားတလျောက် လျာဖြင့် ကလိသည်။ နောက် လီးတချောင်းလုံးကုံးစုပ်သည်။

စုပ်နေရင်း ဂွေးဥနှစ်လုံးကိုအသာပွတ်သပ်သည်။ ကျော်မောင်ဖိုးသိုးဖတ်သပ်ဖြစ်သွားသည်။ ဒီအခြေအနေအထိ သူမမျှော်လင့်ခဲ့။ ဒီလိုမျိုး လီးစုပ်ပေးလိမ့်မယ်လို့မမျှော်လင့်ခဲ။ မျိုးမင်းနဲ့နွယ်နွယ် ဆက်စ် ပွင့်လင်းသည်ဆိုစေတော့ တခြားယောက်ျားတယောက်နဲ့အပြောင်းအလဲ အလိုးခံခြင်သည် ဆိုစေအုံးတော့လိုမျိုး ဆက်ဆံရလိမ့်မယ်လို့ထင်မထား။ ခုတော့ ရှယ်ပီလေ။ ကုန်းစုပ်နေသော နွယ်နွယ် ပေါင်တံတွေ ပွတ်သပ်ရင်း ခြောက်ကိုး အနေထားရောက်အောင် ပြင်လိုက်သည်။ ကျော်မောင်အပေါ်တက်ခွကာ သူ့စောက်ဖုတ်ကို ကျော်မောင် ပါးစပ်ဆီ ပို့လိုက်သည်။

ခြောက်ကိုး အနေထားဖြင့် လီးစုပ် စောက်ဖုတ်ယက်ကာ အစွမ်းကုန် ကြဲကြလေတော့သည်။ နွယ်နွယ်ရဲ့ အပြုစုအောက်မှာ သူလည်း တစ်ခါပီးခဲ့ရသည်။ နွယ်နွယ်ပါးစပ်ထဲမှာပဲပီးလိုက်ရသည်။ နွယ်နွယ် မျိုချလိုက်တာသိသည်။ မျိုးမင်းမိန်းမဆိုတာ မေ့ပြီး နွယ်နွယ်အရမ်းချစ်မိသွားသည်။ 

“ ကောင်းလိုက်တာ နွယ်” 

“ အင်း” 

“ နွယ်ရာ ကောင်းလား” 

ခေါင်းညိတ်ကာဖြေသည်။ ကျော်မောင်ကို ဖက်ကာ နွယ်နွယ် ပါးအပ်ထားလိုက်သည်။ 

“ ကို့ လီးက အကြီးကြီး နော်” 

“ ဟုတ်လား မျိုးမင်းထက် ကြီးတယ်ပေါ့” 

“ အင်း” 

“ ဘယ်ဟာပိုကြိုက်လဲ”

“ သိသေးဘူးလေ အလိုးမှ မခံရသေးတာ”

“ ဒါဆို သိအောင် လိုးကြစို့”

“ အင်း လီးစုပ်ရတာတော့ ကို့လီးက ပိုစုပ်လို့ကောင်းတယ် နောက်ပီး စောက်ဖုတ်ယက်ပေးတာလည်း ကိုက ပိုကောင်းတယ်” 

“ တကယ်” 

“ အင်း” 

နွယ်နွယ် အစကလို ရှက်ရွံ့မနေတော့။ အပြောရဲ အနေရဲ နေပီ။ ဒါပဲလေ အရည်ဝင်သွားတော့ ဘယ်သူငြိမ်ငြိမ်လေးနေနိုင်မလဲ။ 

“ ကဲ စလိုက်ကြစို့နွယ်” 

“ ဟုတ် ” 

နွယ်နွယ်ပက်လက်လှန်ပေးလိုက်သည်။ ပေါင်လည်း အလိုက်သင့်ကားထားလိုက်သည်။ ကျော်မောင်က နွယ်နွယ်ပေါင်ကြားဒူးထောက်လိုက်ပီး နွယ်နွယ် ပေါင်တံနှစ်ဖက်ကိုသူ့ဖက်ဆွဲယူရင်း စောက်ဖုတ်နဲ့လီး နီးကပ်သွားအောင် အနေထားပြင်လိုက်သည်။

နွယ်နွယ်ပေါင်နှစ်ဖက်ကို အပေါ်ဖက်ဆီထောင်လိုက်ပီး သူ့ရဲ့ပြဲလန်နေတဲ့ ဒစ်ကြီးကို အဖုတ်ဝမှာတေ့လိုက်သည်။ အထဲထိုးမထည့်သေးပဲ ဒစ်ကြီးနဲ့ နွယ်နွယ်စောက်စိလေး ကလိပေးလိုက်သည်။ နွယ်နွယ်တအင်းအင်းဖြစ်ကာ သွားသည်။ စောစောက သူပြောင်အောင် ယက်ပေးထားတဲ့ စောတ်ဖုတ်လေး စိုစိုပြည်ပြည်ပြန်ဖြစ်လာသည်။ 

“ ထည့်တော့နော် ကို တအားယားနေပြီ” 

ကျော်မောင်လည်း ဒစ်ကိုအဖုတ်ဝမှာတေ့ပီး ဖြည်းဖြည်းခြင်း အထဲထိရောက်အောင် ဖိကပ်လိုက်သည်။ ဆီးခုံနှစ်ခုထိကပ်သွားပီးနောက် အထုတ်အသွင်းမလုပ်သေးပဲ ထောက်ထားတဲ့ လက်တွေကို အနေထားပြင်လိုက်သည်။

နွယ်နွယ်ကျောဘက်မှနေ၍ သိုင်းဖက်လိုက်ကာ လီးတချောင်းလုံးဝင်လာတဲ့အရသာကို ဇိမ်ခံကာ ဟပြဲဟပြဲဖြစ်နေတဲ့ နွယ်နွယ်နှစ်ခမ်းတစုံကို ဆွဲစုပ်လိုက်သည်။ နောက်မျက်နာအနှံနမ်းသည်။ရင်ဘတ်ကြီးဖိကပ်ထားတဲ့ နို့အုံနှစ်လုံးကို အသာပွတ်သပ်လိုက်သည်။ နောက် ဖင်ကိုကြွကာလီးအထုတ်အသွင်းကို ဖြည်းဖြည်းမှန်မှန်လေးလုပ်ပေးသည်။ သားအိမ်ဝဆီအထိ ထိကပ်သွားအောင် အရင်းထိရောက်အောင်သွင်းသည်။ နွယ်နွယ်အနေနဲ့ သူ့ယောက်ျားနဲ့မတူတဲ့ လိုးပုံလိုးနည်းမှာ ဖီးအရမ်းတက်သွားသည်။ သူကလဲ အလိုက်သင့်အောက်ကနေ ဆောင့်ပေးသည်။

လီးကြီးကျွတ်ထွက်သွားမှာပင် စိုးနေသည်။ ဆောင့်လိုက်ကြ ညှောင့်လိုက်ကြပုံများက မီးထွက်မတတ်ပင်။ စောက်ရည်လီးရေသာစိုစိုကြီး မထွက်လို့ကတော့ မီးထတောက်မှာ အသေအချာပင်ဖြစ်သည်။ 

“ ကဲ နွယ် မှောက်လိုက်” 

“ ဟင် ဖင်ထဲထည့်မလို့လား.. ဒါတော့ မရဘူးနော် ကိုကျော်မောင်” 

“ ဖင်မလုပ်ပါဘူး နွယ်ရ နောက်ကနေ စောက်ဖုတ်လုပ်ပေးမလို့ပါ” 

“ ဒါဆို ပီးရော” 

နွယ်နွယ် မှောက်ပေးလိုက်သည်။ ဖင်လေး အထက်ကော့ကော့လေးဖြစ်နေအောင် ကျော်မောင်က အနေအထားပြင်လိုက်သည်။ ထိုနောက် သူ့လီးကိုကိုင်ပီး အနောက်ဖက်ပြု ထွက်နေတဲ့ နွယ်နွယ်စောက်ဖုတ်အဝမှ ဒစ်ကိုတွေ့လိုက်သည်။

ပီးတော့ တဖြည်းဖြည်း ဖိချလိုက်သည်။ စုပ်လိုက်ယက်လိုက်လိုးလိုက်နဲ့ မအားလပ်ခဲ့တဲ့ အဖုတ်လေးသည် ကျပ်ထုတ်မနေတော့ အသာအယာပင် ကျော်မောင်ဒစ်ကြီးက နွယ်နွယ် စောက်ဖုတ်ထဲ စီးစီးပိုင်ပိုင်ကြီးဝင်သွားလေသည်။ အရင်းထိရောက်အောင် ဖိသွင်းကာ နွယ်နွယ်ခါးလေးကို ဆွဲစောင့်လိုက်သည်။ 

“ အော့” 

“ နာလားနွယ်” 

“ ရတယ် ကိုကျော်မောင်” 

ကျော်မောင် လည်း နွယ်နွယ့်ခါးလေး ဆွဲကာဆွဲကာနဲ့ လိုးလိုက်တာ တချီပီးသွားခဲ့တော့သည်။ 

“ နောက်တမျိုးပြောင်းလိုးရအောင် နွယ်” 

“ဟုတ်” 

ကျော်မောင်လည်းမှောက်ယက်ဖြစ်နေသော နွယ်နွယ်ကို ဆွဲထူလိုက်သည်။ထို့နောက် အခန်းထဲရှိသော ဆိုဖာဆက်တီဆီကို နွယ်နွယ်ကို ပွေ့ချီသွားသည်။ နောက် ဆက်တီထိုင်ခုံမှာ ကျော်မောင်ကယိုင်လိုက်ကာ နွယ်နွယ်ကို သူ့ကို ကျောပေး၍တက်ခွစေလိုက်သည်။ ထောင်မတ်နေသေးသော သူ့ဒစ်ကြီးကို နွယ်နွယ် စောက်ဖုတ်မှာတေ့ပေးလိုက်သည်။ 

“ ကဲ နွယ်နွယ် အပေါ်ကနေဆောင့်” 

ဒီလိုပုံစံ မျိုးနဲ့မျိုးမင်းတခါမှမလိုးပေးဖူးပေ။ ကုတင်အထက်မှာပဲ မီးကုန်ယမ်းကုန် စုတ်ယက်လိုးဖူးခဲ့သည်သာဖြစ်တော့ ယခုပုံစံက နွယ်နွယ်အတွက် လိုးနည်းအသစ်ပင်ဖြစ်သည်။ နွယ်နွယ်လည်း ကျော်မောင်ပြောသည်အတိုင်း ဆောင့်သည်။

သားအိမ်အရင်းထောက်မိသည်အထိ ဆောင့်မိကာ ကျင်တက်လာတဲ့အရသာကို ခံစားရသည်။ သူဆောင့်နေစဉ်မှာပင် ကျော်မောင်လက်တို့သည် အငြိမ်မနေ လှုပ်ခါနေသော နို့နှစ်လုံးကို အသာအယာ ဆုပ်ခြေပေးနေသေးသည်။ တခါတခါ လက်တဘက်ဖြင့် သူ့စောက်စိလေးကိုလက်ဖြင့်လာ လာခြေပေး နေသေးသည်။ စောစောက ကျော်မောင်ယက်ပေးနေတုန်းက ပီးသွားလို့ လိုးတဲ့အခါတော်တော်နဲ့မပီးနိုင်တာ အခုလို အထက်ကဆောင့်နေရတော့ ပီးချင်ချင်ပင် ဖြစ်လာသည်။ ကျော်မောင်လည်း နွယ်နွယ့်အခြေအနေကိုသိသည်။ အရသာအပြည့်ခံစားနိုင်အောင် နွယ်နွယ်ဖင်ကို မလိုက်ချလိုက်လုပ်ပေးကာ ကာမအရသာ အစွမ်းကုန်ခံစားနိုင် ကူညီပေးလိုက်သည်။

“ အား ပီးတော့မယ် ဆောင့် ဆောင့် ” 

နွယ်နွယ် အသံထွက်အောင်တောင့်တမိကာ ကျော်မော်ပေါင်ပေါ်မှာ အသားကုန် ဆောင့်ချလိုက်သည်။ 

“ အား ကောင်းလိုက်တာ ကိုကျော်မောင်ရယ် အသက်ရှုတောင်မှားတယ်” 

“ တကယ်လား နွယ်” 

“ အင်း”

“ မျိုးမင်းနဲ့ ဒီလို မလိုးဖူးလား”

“ ဒီလိုလည်းမလိုးဖူးဘူး ဒီလိုလည်းအသည်းထဲထိ အေးကနဲဖြစ်အောင် မခံစားဖူးဘူး” 

ကျော်မောင်လည်းကျေနပ်နှစ်သက်စွာနဲ့ သူ့ပေါင်ပေါ်ခွေကျနေတဲ့နွယ်နွယ်ကို မွတ်သိပ်စွာ နမ်းရင်း နို့လေးနှစ်လုံးကိုဆုပ်ခြေပေးနေမိသည်။ အလိုက်သင့်အနေထားဖြစ်အောင် နွယ်နွယ်ကို ပြင်လိုက်ကာ စိုစွတ်နေတဲ့နှစ်ခမ်းလေးကို ဆွဲစုပ်လိုက်သည်။

နွယ်နွယ် လက်အစုံက ပြန်လည်ပွေ့ဖက်ရင်း ကျော်မောင်ကို တရှိုက်မက်မက် ပြန်လည်းနမ်းရှုပ်နေလေတော့သည်။ နွယ်နွယ်အတွက် လီးအသစ်နဲ့ အလိုးခံရတဲ့အရသာသည် ကျေနပ်စရာအတိ။ သူ့ယောက်ျားထက် ရှည်လည်းရှည် တုပ်လဲ တုပ်တဲ့ကျော်မောင်လေးကို နှစ်သက်မိသွားသည်။ ကျော်မောင်နဲ့ကုတင်ထက်မှာ ပွေ့ဖက်အနားယူရင်း ကျော် မောင့်ပါးနှစ်ဖက်ကို မွတ်သိပ်စွာ နမ်းလိုက်သည်။ ကျော်မောင်အနေနဲ့ကလည်း သူငယ်ချင်းမယား လိုးခွင့်ရခိုက် အစွမ်းကုန် အသားကုန် လိုးရင်း နွယ်နွယ်အပေါ်လိုချင်တက်မက်စိတ်ကလေးပင် ဖြစ်သွားသည်။

တခါထဲ သူငယ်ချင်း နောက်ထပ်မတွေ့ရဘူးဆိုတဲ့ မျိုးမင်းစကားကို ကတိခံထားမိတဲ့အတွက်ပင် နောင်တရမိသလိုလို။ မဟုတ်ရင် သူခိုးစားလို့ ရနိုင်သေးသည်။

“ နောက် ဒီလိုနေခွင့်ရမယ်မထင်တော့ဘူးနော် ကိုယ်တော့ မင်းကိုစွဲသွားပီ နွယ်” 

“ နွယ်လည်း အတူတူပါပဲ အကိုရယ်”

လွတ်ထွက်သွားမှာစိုးသည့်အလား ကျော်မောင်ကို နွယ်နွယ် အတင်းဖက်ထားမိသည်။ အပြောင်းအလဲ စားမိသည်သာမက ထာဝရခံခြင်စိတ်ကြောင့် မျိုးမင်း သည်သူမလင်ဆိုတာ မေ့သွားသည်။ ကျော်မောင် ဆိုတာက သူမယောက်ျားသူငယ်ချင်း သူမအပြောင်းအလဲ အလိုးခံလို့ရအောင်။

သူမယောက်ျား မျိုးမင်းစီစဉ်ပေးသော တခဏတာလင် သို့မဟုတ် သူမကာမဆန္ဒကို အငှားဖြည့်စည်းပေးသူသာ ဖြစ်သည်။ ခက်ပါပေါ့လား ကာမဂုဏ်လူသားနှစ်ယောက်ရယ်။ဒီနေ့ သူ့မယားနွယ်နွယ်ဆန္ဒလိုက်လျောပြီး နွယ်နွယ်နဲ့သူ့သူငယ်ချင်းကျော်မောင် စိတ်ရှိတိုင်း လိုးလို့ရအောင် သူစီစဉ်ပေးခဲ့ပြီး သင်းသင်းနဲ့အတူ အိမ်ကထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။ သင်းသင်းဆိုတာက အိမ်မှာလက်တိုလက်တောင်း ခိုင်းရအောင် ခေါ်ထားတဲ့ ကလေးမလေးဖြစ်သည်။ ကလေးမဆိုပေမယ့် ၂၂နှစ်အရွယ် တခုလပ်မလေး ဖြစ်လေသည်။ သူယောက်ျားက ယိုးဒယား အလုပ်ထွက်လုပ်ရင်း မှာပဲ နောက်မိန်းမ ယူသွားခဲ့သည်။

အခုဆို ၃ နှစ် ကျော်ကျော်ပင် ရှိရော့မယ်။ သူ့ကိုလည်း အကြောင်းခဲ့ပြီး နောက်ယောက်ျားယူလိုက ယူနိုင်ကြောင်း သူ့အနေနဲ့မြန်မာပြည် ပြန်မလာတော့ကြောင်း လှမ်းအကြောင်း ကြားပီးကတည်းက အော်တိုမက်တစ် တခုလပ် ဖြစ်သွားခဲ့ရခြင်း ဖြစ်သည်။ ညားခါစမဟုတ်တော့ သူမအနေနဲ့ သိပ်အထူးအထွေ မခံစားခဲ့ရ။ ဒီလိုနဲ့နေလာရင်း ကိုမျိုးမင်းအိမ်မှာ အိမ်အကူလာလုပ်ဖြစ်ခဲ့သည်။ အိမ်အကူဆိုပေမယ့် သိပ်ပင်ပင်ပန်းပန်းလုပ်ရသည် မဟုတ်။ ထမင်းဟင်းချက် အဝတ်လျှော် ဖုန်သုတ် ဒီလောက်ပဲ လုပ်ရသည်။ ကိုမျိုးမင်းက ဖိနပ်ဆိုင်ဖွင့်ထားတော့။

လင်မယားနှစ်ယောက်လုံး မနက် ၇:၃ဝ တာနဲ့အိမ်ကထွက်သွားကြရပြီ။ထိုအချိန်ဆို သင်းသင်းတယောက်ထဲ အိမ်စောင့် ။ သင်းသင်းအတွက် အလုပ်လုပ်ရတာ မပင်ပန်းပေမယ့် စိတ်ပင်ပန်းစရာကြုံခဲ့ရသည်က ကိုမျိုးမင်းနဲ့ မနွယ်နွယ်တို့ရဲ့ လင်ခန်းမယားခန်း လွတ်လပ်စွာ နေထိုင်မှုပဲဖြစ်သည်။ တခါကဆို တရေးနိုး အပေါ့သွားခြင်တာနဲ့ အိမ်သာဘက်ထွက်အလာ ကိုမျိုးမင်းတို့အခန်းရှေ့က ဖြတ်အလျောက် တအင်းအင်း တရှူးရှူးအသံတွေကြောင့် ဘာဖြစ်နေပါလိမ့်အတွေးနဲ့ခြောင်းအကြည့် လား လား ကိုမျိုးမင်းက မနွယ်နွယ် ပေါင်ကြား ခေါင်းထိုးပြီးစောက်ဖုတ် ယက်နေတာမြင်လိုက်တော့ ရင်တုန်ပန်းတုန်ဖြစ်သွားခဲ့ရသည်။

သင်းသင်းပေါင်ကြားမှာလည်း ရွစိရွစိ ဖြစ်သွားခဲ့ရသည်။ ဟထားတဲ့ တခါးကြားကနေ အသာပဲ ခြောင်းကြည့်နေခဲ့မိသည်။ ကိုမျိုးမင်း လီး ကြီးကို ဒစ်ဖြဲပေးပြီး အားရပါးရစုပ်နေတဲ့ မနွယ်နွယ်ကိုလည်း မနာလိုပင်ဖြစ်ခဲ့ရသည်။ ထိုကဲသို့အဖြစ်အပျက်မျိုး တခါမက ခဏခဏ ကြုံလာတော့လည်း လင်နဲ့ဝေးခဲ့ရသူ တခုလပ်မလေးသင်းသင်းအဖို့ လင်ဆာရောဂါ ရခဲ့တာဆန်းသလားလေ။ အခွင့်အရေးရင် ကိုမျိုးမင်းနဲ့မှမဟုတ် ဘယ်သူနဲ့ဖြစ်ဖြစ် အလိုးခံခြင်စိတ် ကြိတ်ဖြစ်နေတာ ကြာခဲ့ပြီ။ ထိုအခြေအနေရောက်အောင်လည်း ရေလာမြောင်းပေ အမူယာမျိုး နဲ့ကိုမျိုးမင်းကို မကြာမကြာဆွယ်မိသည်။

ခက်သည်က မနွယ်နွယ်။ မနွယ်နွယ်နဲ့ကိုမျိုး မင်းကတပူးတွဲတွဲ ညားခါစ လက်မယားလို အမြဲပွတ်သီးပွတ်သပ် နေနေကြတာပဲဖြစ်သည်။ ကလေးမရှိတဲ့စုံတွဲ လိင်ကိစ္စပွင့်လင်းလွတ်မှုရှိလွန်းတဲ့ လင်မယားဆိုတော့လည်း မနွယ်နွယ် အလစ် သူ့လင်ခိုးစားဖို့ကြံတာ အထမမြောက်နိုင် ဖြစ်နေသည်။ ဒီလိုနဲ့ပဲ သင်းသင်းမျှော်လင့်စောင့်စားနေသော နေ့သည်ရောက်လာခဲ့လေသည်။ မနွယ်နွယ် သူငယ်ချင်းတွေ အိမ်အလည်လာစဉ်က ဖြစ်သည်။ ထိုနေ့က ဥပုတ်နေ့ဆိုတော့ သူတို့လင်မယား ဆိုင်ပိတ်ထားကြသည်။ ရောက်လာသည့် မနွယ်နွယ်သူငယ်ချင်းတွေက မေမြို့တက်လည်ကြဖို့ အရေးဆိုသည်။

ကျောင်းတုန်းကလို လွတ်လွတ်လပ်လပ် ကဲဖို့ ယောက်ျားတွေကို ခေါက်ထားခဲ့ဆိုတော့ ကိုမျိုးမင်းတယောက် အိမ်မှာကျန်နေခဲ့ရသည်။ ထိုအချိန်သည်ပင် သင်းသင်းအတွက် အခွင့်အရေးဖြစ်သည်။ ရှက်စရာတော့ ကောင်းသားလေ သူများလင် ကြောင်တောင်နှိုက်ရမှာ ဆိုတော့ ။ တတ်နိုင်ဘူးလေ။ ကိုယ်မှ မနေနိုင်ပဲ ညစဉ်မြင်တွေ့ခဲ့ရတဲ့ ကိုမျိုးမင်းတို့လင်မယားရဲ့ လိုးပွဲက သူကိုမနေနိုင်မထိုင်နိုင်ဖြစ်စေမှတော့ သင်းသင်းခမျာ သူ့စောက်ပတ်လေးအယားပြေဖို့ အနီးစပ်ဆုံးလိုးပေးနိုင်မယ့်သူက ကိုမျိုးမင်းမှတပါး အခြားမှမမြင်မိခဲ့။ 

(နောက်မှ သင်းသင်းသိခဲ့ရသည်က ကိုမျိုးမင်းအနေနဲ့လည်း သူကိုကြိတ်ကြံနေခဲ့သည့် အကြောင်း) မနွယ်နွယ်တို့ထွက်သွားကတည်းက။

သင်းသင်းအနေနဲ့ ဘယ်လိုကြံရမလဲ အကြံထုတ်နေခဲ့သည်မှာ ခေါင်းပင်ပူနေပီ။ စိတ်ရှုတ်ရှုတ်နဲ့ ရေချိုးဖို့ ရေချိုးခန်းဘက် ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။ ရေချိုးခန်းထဲမပပ ပိုးဟပ်တကောင်မြင်မိတော့မှ သင့်မည်ထင်တဲ့အကြံကို သင်းသင်းရလိုက်တော့သည်။ မျိုးမင်းအနေနဲ့ကလည်း ဒီနေ့ဥပုတ်နေ့ဆိုတော့ အလုပ်လုပ်စရာဘာမှမရှိ ။ မနေ့ညက နွယ်နွယ် ခေါင်းကိုက်လို့ စောစီးစွာအိပ်သွားလို့ လိုးခြင်စိတ်ကို ထိန်းထားခဲ့ရသည်။ တရေးနိုး လိုးမယ်ကြံတော့လည်း မနက်ဖန်ခါမှ တနေကုန်လိုး ဆိုတဲ့ ဇနီးရဲ့ ခွင့်ပြုချက်ဖြင့် သူမကိုအိပ်ရေးဝအောင် အိပ်ပါစေဆိုပီးအိပ်ခိုင်းလိုက်တော့သည်။

ဒီနေ့ တနေကုန်လိုး မယ်တင်းထားသမျှ ရေစုန်မျောကုန်ရပီ ဖြစ်သည်။ ကြာကြာနေရအောင် ကြာဆေး တစ်နာရီကြို သောက်ထားမိတာလည်း ဒုက္ခလှလှတွေ့နေရသည်။ ထိုအချိန်မှာပဲ သင်းသင်းတယောက် ထမိန်ရင်လျားနဲ့ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားတာ တွေ့လိုက်ရသည်။ တခုလပ်မလေးပေမယ့် တင်းတင်းရင်းရင်းနဲ့ လှနေတုန်းမို့ သူစိတ်ကူးနဲ့ လိုးနေခဲ့ရသည်မှာ ဘယ်နှကြိမ်ရှိမှန်းပင်မသိတော့။ ထိုအချိန်မှာပဲ ရေချိုးခန်းထဲမှ သင်းသင်းရဲ့ အော်သံကြီးထွက်လာသည်။ 

“ အမလေး လုပ်ကြပါအုံး” 

သွားသင့် မသွားသင့်ချိန်ဆနေတုံးမှာပဲ 

“ အ ကိုမျိုး လာပါအုံး” 

မဖြစ်တော့ သူကိုနာမည်တပ်ခေါ်နေမှတော့ ရေချိုးခန်းထဲ ခြေလှမ်းတို့ဦးတည်မိပြီး ဖြစ်သွားသည်။အခန်းထဲဝင်လျင်ဝင်ခြင်း မြင်လိုက်ရသည့် မြင်ကွင်းကြောင့် ကျက်သေသေသွားသည်။ သင်းသင်းတယောက် ရင်လျားထားသောထမိန်ကို ရမ်းခါနေသည် တွေ့လိုက်ရသည်။ “ဘာဖြစ်တာလဲ သင်းသင်း” “ပိုးဟပ် ပိုးဟပ်” 

“ ဘယ်မှာလည်း” 

“ ထမိန်ထဲမှာ” 

“ လက်နဲ့ ခါထုတ်လိုက်လေ” 

“ လက်နဲ့ခါထုတ်ရဲမှတော့ ခေါ်နေပါမလား” 

“ လုပ်ပါကိုမျိုး ဖယ်ပေးပါအုံး” 

“ ဟာ နင်ကလဲ သင့်ပါ့မလား”

“ သင့်တယ်သင့်တယ် လုပ်ပါ မြန်မြန်လေး ဖယ်ပေးပါ” 

မျိုးမင်းလည်း သင်းသင်းအနား တိုးကပ်သွားလိုက်သည်။ 

“ ဘယ်မှာလည်း” 

“ ပေါင်မှာ ကပ်နေတာ အီး” 

သင်းသင်းကပြောပြောဆိုဆို ထမိန်ကို အောက်နှိမ့်ချလိုက်သည်။ပေါင်ရင်းထိမမြင်ရပေမယ့် ဖွေးဆွတ်ကာ မို့မို့ဖောင်းဖောင်းလေးဖြစ်နေတဲ့ နို့နှစ်လုံးကို အရင်မြင်လိုက်ရသည်။ 

“ ဟာ လှတယ်ကွာ” 

“ လှလည်း နောက်မှလှပါကိုမျိုးရယ် မြန်မြန်လေးဖယ်ပေးပါ ပေါင်မှာကပ်နေတဲ့ ပိုးဟပ်ကို” 

“ ထမိန်နဲ့ကွယ်နေတာ ကိုမျိုးမှမမြင်ရတာ ဘယ်လိုဖယ်ပေးမလဲ” 

“ ကဲ ဖယ် ဖယ်  ”

ဆိုကာ ထမိန်ချွတ်ချလိုက်တော့သည်။ လုံးတီးဖြစ်သွားသော သင်းသင်းပေါင်မှာ ကပ်နေသော ကျေးဇူးရှင်ပိုးဟပ်ကလေးသည် အသက်မဲ့ကာ ငြိမ်သက်နေသည် တွေ့လိုက်ရသည်။ ဖြူဖွေးနေသော ပေါင်တံသွယ်သွယ်လေးကို အသာကိုင်ကာ ပိုးဟပ်ကို ဖယ်ပေးလိုက်သည်။

မျိုးမင်းလက်တို့သည် သင်းသင်းပေါင်သွယ်သွယ်လေး ကို ထိကပ်ထားဆဲပင်။ နောက်ပွတ်သပ်ပေးရင်း လှတယ်သင်းသင်းရယ် ဆိုကာ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ကာ ပေါင်သွယ်သွယ်လေး နမ်းရှုပ်လိုက်လေသည်။ ထိုမှတဆင့် ဆီးစပ်ကအမွှေးအုပ်အုပ်လေးကို နမ်းလိုက်လေတော့သည်။ 

“ ကိုမျိုး” 

သင်းသင်း ကမသင့်တဲ့ပုံစံဖမ်းသည်။ တကယ်က ထိုအရာနဲ့ဆန့်ကျင်ဘက်သာဖြစ်သည်။ လွတ်ထွက်သွားမှာစိုးလို့ အတင်းဆွဲကပ်ထားခြင်း သည်သာဖြစ်သည်။ 

“ ကိုယ်မနေနိုင်တော့ဘူး သင်းသင်းရယ်” 

“ ဟင့်အင်း ကိုမျိုး မရဘူးကွာ” 

ဆိုပီး သင်းသင်းကိုအတင်းဆွဲလှဲလိုက်ကာ။

နို့နှစ်လုံးကို တရှိုက်မက်မက်နမ်းလည်းနမ်း လက်တဘက်နဲ့ဆုပ်ခြေလို့ခြေပက်လက်ကလေးဖြစ်နေတဲ့ သင်းသင်းရဲခပ်ဟဟလေးဖြစ်နေတဲ့ ပေါင်နှစ်ဖက်ကိုဆွဲဖြဲလိုက်ကာ အမွှေးအုပ်အုပ်လေးနဲ့ အဖုတ်မဲမဲလေးကို မွှေးလိုက်လေတော့သည်။ တဆက်တည်း သိသိသာသာ ပြူးထွက်နေတဲ့ စောက်စိလေးကို လျှာနဲ့ထိုးကလိလိုက်လေတော့သည်။ ငြင်းဟန်ပြု ပေမယ့် အလိုးခံချင်တဲ့ စိတ်ဆန္ဒလေး အောင်မြင်ခဲ့ပြီမို့ သင်းသင်း ကျေနပ်စွာပင် ကော့ကာကော့ကာပေးလိုက်သည်။ 

“ ယားတယ် မနေတတ်တော့ဘူး” 

“ အင်း ဒီထက်ကောင်းအောင် ကိုမျိုးက ပြုစုအုံးမှာ” 

မျိုးမင်းရဲ့အယက်အပြု ကျွမ်းကျင်မှုကြောင့် သင်းသင်းတယောက် ဖျပ်ဖျပ်လူးလို့နေသည်။

အလိုးမခံရတာကြာခဲ့ပြီမို့ မျိုးမင်းရဲ့ စောက်ဖုတ်အယက်အပြု မှာတင် စောက်ရည်တွေ ပန်းထွက်ခဲ့ရသည်။ မျိုးမင်းလည်း လိုးဖို့ပြင်လိုက်သည် ။ ဝတ်ထားတဲ့ ပုဆိုးချွတ်ချလိုက်သည်။ ငပဲက ငေါငေါကြီး ။ သင်းသင်းရဲ့ပေါင်နှစ်ဘက်ကိုကားကာ သူ့ဒစ်ကို စောက်ဖုတ်အဝမှာတေ့မယ်လုပ်တော့ သင်းသင်းတယောက် အတင်းကုန်းထသည်။

“ ဟင့်အင်း ကိုမျိုး” 

“ ဘာလဲ ကိုယ် ယားနေပီ သင်းသင်းကို လိုးပါရစေ” 

“ အင်း လိုးပါ ပီးမှလိုး အခုတော့ နေအုံး” 

သင်းသင်းတယောက်ငုတ်တုတ်ထထိုင်ကာ မျိုးမင်းကို ပက်လက်လှန်စေသည်။ နောက် သူတောင့်တနေခဲ့တဲ့ မျိုးမင်းရဲ့ဒစ်ကြီးကို ဖြည်းဖြည်းခြင်းငုံ့ကာ စုပ်လိုက်လေသည်။

“ ဟား ကောင်းလိုက်တာ သင်းသင်းရာ” 

သင်းသင်းအနေနဲ့တခါမှလီးမစုပ်ဖူးပေမယ့် ညတိုင်းချောင်းကြည့်ထားတဲ့နွယ်နွယ့်ရဲ့လီးစုပ်ပုံအတိုင်းနမူနာထားကာစုပ်ပေးနေသည်။ မျိုးမင်းလည်း မရွယ်ပဲစော်ကဲမင်းဖြစ်ကိန်းကြုံပြီမို့ အစွမ်းကုန်ကြဲဖို့ ပြင်လိုက်လေတော့သည်။ တကယ်တော့ သင်းသင်းနဲ့ မျိုးမင်း လိုးဖြစ်ခဲ့ကြတာ အမှတ်တမဲ့မဟုတ်။ တယောက်နဲ့တယောက် ကြိတ်ကြံနေခဲ့ကြပြီး လိုးခွင့်ကြုံချိန်မှာ လိုးဖြစ်အောင် နှစ်ယောက်လုံးရဲ့ ကြိုးစားအားထုတ်မှု အောင်မြင်ခဲ့ခြင်းသာဖြစ်သည်။ ထိုနောက်ပိုင်းမှာလည်း လိုးခွင့်ကြုံအောင် အခြေအနေဖန်တီးခဲ့ကြကာ လိုးခဲ့ကြသည်မှာလည်း အကြိမ်ကြိမ်။

မထင်မှတ်ပဲ နွယ်နွယ်သိသွားသည့် အတွက် အလျော်အစား တောင်းသလို တစိမ်းယောက်ျားတယောက်ရဲ့ အလိုးခံခြင်ကြောင်း ချစ်ဇနီးရဲ့ ဂျစ်တိုက်မှုနဲ့ပင် နွယ်နွယ်အလိုးခံဖို့ သူငယ်ချင်း ကျော်မောင်နဲ့ ညှိကာ ယနေ့ စီစဉ်ပေးခဲ့ရသည်။ ချစ်ဇနီးရဲ့ လိုးပွဲကြီး ထမြောက်အောင်မြင်ဖို့ သူနဲ့သင်းသင်းက ရှောင်ထွက်ပေးခဲ့ရလေသည်။ သူတို့ နှစ်ဦး မြို့ပြင်ကတိုက်ခန်းလေးဆီ ဦးတည်ကာ ထွက်လာခဲ့ကြသည်။ ဒီတိုက်ခန်းလေးက မျိုးမင်းနဲ့နွယ်နွယ် အိမ်ထောင်မကျခင်က ချစ်ဗျူဟာကျင်းရာ ဌာနတခုပင် ဖြစ်လေသည်။ သခင်မအသစ်လေးကို လက်ခံဖို့မျက်စိရှက်နေမလား တိုက်ခန်းလေးရေ။

မျိုးမင်းနဲ့သင်းသင်းကတော့ ချစ်ဗျူဟာကျင်းဖို့ရယ်ဒီဖြစ်လို့နေပါပြီ။ သင်းသင်းတယောက် မျိုးမင်းလီးကို ထုပေးရင်း ဂွေးစိနှစ်လုံးကို အသာအယာ စုပ်သပ်လိုက်သည်။ အကြော အမြောင်းမြောင်းမြင်ရအောင်ပင် တောင်မတ်နေတဲ့ လီးတချောင်းလုံးကိုလျှာနဲ့ လှည့်ပတ်ကာကလိသည်။ ဒစ်ကိုအသာယာ စုပ်ပေးသည်။ ပါးစပ်ထဲပြည့်သိပ်နေတဲ့မျိုးမင်းလီးကို အကြော အမြောင်းမြောင်းမြင်ရအောင်ပင် တောင်မတ်နေတဲ့ လီးတချောင်းလုံးကိုလျှာနဲ့ လှည့်ပတ်ကာကလိသည်။ ဒစ်ကိုအသာယာ စုပ်ပေးသည်။ ပါးစပ်ထဲပြည့်သိပ်နေတဲ့မျိုးမင်းလီးကို ငုံထားရသည်ကပင်သင်းသင်းအတွက် သုခဖြစ်သည်။

မျိုးမင်းလည်း သင်းသင်းရဲ့ဆခြေထောက်နှစ်ဘက်ကို ဆွဲယူလိုက် သင်းသင်းစောက်ဖုတ်လေးကို ကလိလေသည်။ ခြောက်ကိုး အနေထားယူကာ အောက်ကနေပင့်ကာ စောက်စိကိုစုပ်သည်။ စောက်ပတ်ဘေးနှစ်ခမ်းသားတွေ ကို ပယ်ပယ်နယ် ယက်သည်။ စောက်ခေါင်းထဲအထိ လျှာနဲ့ ထိုးကလိသည်။ စိမ့်ထွက်လာတဲ့ စောက်ရည်ကြည်တချို့ကို စုပ်ယူကာမျိုချသည်။ ငံကျိကျိမနေ အနံအသက်မရှိ။ ချောကျိကျိ နဲ့စုပ်ယက်လို့ကောင်းသည်။ ခြောက်ကိုးအနေအထားနဲ့ စုပ်ယက်လို့အားရမှ နောက်ပုံစံတမျိုး ပြောင်းကြသည်။ မျိုးမင်းကအိပ်လျက်။ သင်းသင်းက မျိုးမင်းခေါင်းပေါ်ခွကာ အပေါ်ကနေ စောက်ပတ်နဲ့ပွတ်သလိုထက်အောက်လှုပ်ပေးသည်။

မျိုးမင်းက လျာနဲ့အောက်ကနေ သင်းသင်းစောက်ပတ်ကို ကလိသည်။ ထိုသိုတဖန် ကြာပြန်တော့ သင်းသင်းက ခုတင်ပေါ်ပက်လက်မကျ ထိုင်လျက်ပုံစံလဲမဟုတ် အနေအထားပြောင်းသည်။ မျိုးမင်းက သင်းသင်းလက်နှစ်ဘက်ကို ခုတင်ရဲ့ ဆခေါင်းရင်းနံရံမှာဆွဲကပ်ရင်း အသင့်ဟထားပေးသော သင်းသင်းရဲ့ပါးစပ်ထဲ လီးထည့်ကာ ပါးစပ်ကိုလိုးသည်။ ထိုပုံစံအားရပြန်တော့ သင်းသင်းက ခုတင်အဖြားမှာ ပက်လက်လှန်ကာ မျိုးမင်းလီးကိုစုပ်သည်။ မျိုးမင်းက ခုတင်အောက်ကနေ မတ်တတ်နဲ့ လီးအစုပ်ခံရင်း သင်းသင်းစောက်ဖုတ်ကို ကလိသည်။

နှစ်ဦးစလုံး ထွက်ကျလာတဲ့လရည် စောက်ရည် တို့ကိုမက်မက်စက်စက် သောက်ကြသည်။ 

“ ကောင်းလိုက်တာ ကိုမျိုးရယ်” 

“ အင်း ကိုယ်လဲအတူပါပဲ သင်း” 

“ ကိုမျိုးမိန်းမလဲ ဒီအချိန်ကောင်းနေလောက်ပီနော် ကို” 

“ အင်း ကောင်းနေမှာပေါ့” 

မျိုးမင်းမအီမလည်ဖြေသည်။ ကျော်မောင့်လီးကို နွယ်နွယ်စုပ်နေမလားဆိုပီး ရင်မောရသည်။ အလိုပဲခံဖို့ လီးစုပ်မပေးဖို့ မမှာခဲ့ရ။ 

“ ဟူး”

“ ဘာလဲ ကို မနွယ် အလိုးခံနေတာကို စိတ်မသက်သာနေတာလား” 

“ အင်းပေါ့ သင်းသင်းရယ် သူက ကိုယ့်မယားလေ” 

“ ဒါတော့ ကိုမတရားတာလေ ကိုကျ သင်းနဲ့လိုးလို့အားရမှ မနွယ်ခမျာ တစိမ်းတယောက်ရဲ့ အလိုးခံဖူးရတာ။ဘာဖြစ်လဲ နေပါစေ အားရအောင်နေပစေပေါ့” 

“ ကို့ ကို သင်းသင်းက စိတ်တိုင်းကျ ပြုစုမှာပဲဟာ” 

“ ဒါတော့ ဒါပေါ့” 

“ ကဲ ကို တော်ပီ သင်းနဲ့ဘယ်လိုလိုးကျမလဲစဉ်းစား ကြာလေကောင်းလေပဲကို သင်းကလေ ကိုလီးတချောင်းလုံး သင်းရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲ မနုတ်ပဲစိမ်ထားခြင်တာသိလား” 

“ အိုကေ သင်း လိုးကြစို့” 

နှစ်ယောက်သားပွေ့ဖက်ကာ ခုတင်ပေါ် လှဲအိပ်လိုက်ကြသည်။ တယောက်နဲ့ တစ်ကိုယ်လုံး တယောက်က အကြားအလပ်မရှိအောင် နမ်းရှုပ်ရင်း ပက်လက်ရိုးပုံစံနဲ့ပဲ လိုးပွဲကို စတင်လိုက်လေတော့သည်။ မျိုးမင်းက ဆအောက်ကပက်လက် သင်းသင်းက မျိုးမင်းအပေါ်က ပက်အနေအထားနဲ့ပဲဖြစ်သည်။

သင်းသင်းရဲ့စောက်ဖုတ်ကို မျိုးမင်းလီးက အောက်ကနေ ညှောင့်ပေးသည်။ သင်းသင်းက မထိတထိဖြစ်နေတဲ့စောက်ဖုတ်နဲ့လီးကို နီးကပ်စေဖို့ အပေါ်ကနေပြန်ညှောင့်သည်။ထိုလိုးနည်းက နှစ်ဦးစလုံး ဆောင့်ချက်ညီမှ အဆင်ပြေသည်။ မထိတထိ လိုးရတဲ့အရသာက တမျိုးထူးသည်။ သင်းသင်းအပေါ်ကနေ ဆောင့်ချလိုက်ချိန်မှာ မျိုးမင်းက တချိန်တည်းအချိန်ကိုက် အောက်ကနေ အထက်ကို လှန်ထိုးရသည် ။

အားနေတဲ့ လက်နှစ်ဘက်ကလည်း အငြိမ်နေမရ အပေါ်က သင်းသင်းရဲ့နို့အုံ နှစ်လုံးကို ဆုပ်ခြေသည့်အခါခြေ။ တင်ပါးနှစ်ဖက်ကိုပွတ်သပ်ပေးသည့်အခါပေး။ အအားမနေရအောင် အတော်အလုပ်များသည့် လိုးနည်းဖြစ်သည်။ ဒါပေမယ့် ဒီလိုနည်းကို နှစ်ယောက်လုံးကသဘောကျနေလေတော့သည်….. ။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



Saturday, August 24, 2019

လူပျိုကြီးနှင့်အိမ်နီးချင်း (စ/ဆုံး)

လူပျိုကြီးနှင့်အိမ်နီးချင်း (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

“ ပြွတ်...စွပ်....စွပ်....”

“ အ....အား....”

“ သိပ်နာနေလား....”

“ အင်း....ဟင်း...”

မနေ့ညကမှစပြီးခံဖူးသည့် စောက်ပတ်က အခု ဒုတိယညရောက်လာပေမယ့် လိုးပြီးရင်း လိုးရင်းလုပ်နေတာကြောင့် နာကျင်ကျိန်းစပ်နေသည်။

“ ဒါဆို မနက်မှဆက်လုပ်မယ်လေ....”

“ ဟင့်အင်း....ဝင်နေပြီပဲကွာ....ဖြေးဖြေးလုပ်....နောက်မှကြမ်းချင်ကြမ်းပေါ့....”

အားအင်ချိနဲ့သော သွယ်သွယ်၏ လေသံလေးက အိမ်ထောင်ဦး ဒုတိယည၏ ဂီတသံစဉ်လေး ဖြစ်နေသည်။ အထဲ ကို တစ်ချောင်းလုံးဝင်နေပြီ။ အရည်ကြည်တွေက ရွှဲကနဲ ရွှဲကနဲ ထွက်လာနေသည်။ စောက်ဖုတ်အုံတစ်ခုလုံး၏ အပြင်ဖက် ရော အတွင်းဖက်မှာပါရှိသည့် ကြွက်သားတွေ အသားစိုင်တွေက တဖြေးဖြေး မာကျစ်ကာ ဖောင်းထလာကြပြီ။ ဒီအခြေအနေ တွင် ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ရပ်လိုက်လို့ဖြစ်မလဲ။ သွယ်သွယ်မှာ ဒီအချိန်တွင် အလိုးရပ်လိုက်မည့်ဒဏ်ကို မခံနိုင်ပါ။

“ သွယ် သိပ်နာနေမှာစိုးလို့ပါ....”

“ လုပ်မှာလုပ်ကွာ စကားပြောမနေနဲ့....”

စောက်ခေါင်းထဲတွင် ငြိမ်၍စိမ်ထားသော လီးချောင်းပူပူမာမာကြီးကို အမြန်ဆုံးပြန်၍ လှုပ်ရှားစေချင်နေသည်။ တင်း နေသော ဖင်ကြီးမှာ ဝင်း၍ဖွေးနေသည်။ ထိုဖင်ကြီးနှစ်ခြမ်းကြားမှ ပြူးပြီးထွက်နေသော စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ယောက်ျားလက် ခုပ်တစ်ခုစာမျှ ဖူးထွက်နေသည်။ ခါးလေးကို စုံကိုင်၍ လီးကို တစ်ချက်ချင်း ဆွဲဆွဲနှုတ်ကာ လိုးပေးသည်။

“ ပြွတ်....ပြွတ်...ဖွတ်....ပြွတ်....”

“ အင့်....အင်း.....ဟင်း.....အ....အ....အင်း.....”

“ သွယ်သွယ် နာသေးလား....”

“ တဖြေးဖြေးပျောက်လာပြီ....လုပ်....အကို့ သဘောကျသာလုပ်တော့....”

“ ဗြွတ်....ပြွတ်...စွပ်....ဖွတ်....”

“ အင့်....အမလေး....လေး...အကိုရယ်....”

သွယ်သွယ်၏ ဖင်ကြီးရှေ့တိုးနောက်ငင်နှင့် လုပ်ပေးလာသည်။ အရည်ကြည်လေးတွေက ပထမချော်ချွတ်ချောမော နေရာမှ အထဲတွင် တဖြေးဖြေးစေးထန်းလာသည်။ နှစ်ယောက်စလုံး အကျေနပ်ကြီး ကျေနပ်မိနေကြသည်။ လင်မယားညားတာမှ၅ရက်ပင်မပြည့်သေး။ သိန်းအေးက အလုပ်ဖြင့် နယ်သို့ဆင်းသွားသည်။ သိန်းအေး အလုပ် က အဆောက်အဦး ဆေးသုတ်သည့် ကန်ထရိုက်။ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်နှင့် အတူတွဲလုပ်သည်။ နယ်တွင် တိုက်သုံးလုံး လက်ခံထားသည်။ အဆောက်အဦးအပြင်ဘန်းသာမက အတွင်းဖက်နံရံကြမ်းခင်း၊ အခန်းစီး မျက်နှာကျက်တွေပါ တစ်တိုက် လုံး လက်ခံထားတော့ အနည်းဆုံး ခြောက်လလောက်ကြာမည်။

ဒီတော့ သွယ်သွယ် တစ်ယောက်ထဲ အိမ်တွင်နေ၍ မဖြစ် တော့။ အမဖြစ်သူတို့ အိမ်သို့ပြောင်း၍နေခဲ့ရသည်။ သွယ်သွယ်၏ အမ နွယ်နွယ်က သာကေတ (၇) ရပ်ကွက်ထဲတွင်နေသည်။ သူ့ယောက်ျား ကိုစိုးက လိုင်းကားဒရိုက်ဘာ။ သားသမီးမရှိတော့ ဆယ်ပေအိမ်လေး တစ်လုံးကို အပိုင်ဝယ်၍နေနိုင်ခဲ့သည်။ အရင်က သွယ်သွယ်မှာ အမဖြစ်သူနှင့် အတူနေခဲ့ရာမှ သိန်းအေးနှင့် အိမ်ထောင်ကျပြီး အိမ်ခွဲဆင်းသွားတာဖြစ်သည်။ 

ဒီတော့ ပတ်ဝန်းကျင်းက သွယ်သွယ်အဖို့ စိမ်းမနေပါ။ မိတ်ဆွေအပေါင်းအသင်း အိမ်နီးချင်းတွေနဲ့ သွယ်သွယ် နေပျော်ပါ သည်။ ဒါပေမယ့် အိပ်ယာဝင်ချိန်တွင်တော့ လင်ဖြစ်သူကို သတိရလှသည်။ ဟိုတုန်းက အကြောင်းတွေကို ပြန်တွေးပြီး သတိရနေတတ်သည်။ သွယ်သွယ် စိတ်ကူးယဉ်တွေးတောမိနေတာက မဆုံးသေး။ အခန်းထဲမှ အမဖြစ်သူတို့လင်မယား၏ အသံက သဲ့သဲ့ထွက်၍လာသည်။

“ ပြွတ်....ပြွတ်....စွပ်....စွပ်....ဘွပ်....ပြစ်....”

“ အင့်....အင့်....အင့်....အင့်...”

အိမ်လေးက ငြိမ့်ကနဲ သိမ့်ကနဲခါယမ်း၍ တကျွီကျွီမြည်နေသည်။

“ ဖြေးဖြေးပါဆို ကိုစိုးကလဲ....”

ဖြေးလုပ်ရတာ အားမရဘူးဟ....”

“ အပြင်ဖက်မှာ သွယ်သွယ်ရှိတယ်....”

“ သူလည်း အိမ်ထောင်ကျနေပြီပဲကွာ....သူအပျိုတုန်းက ငါအသံမမြည်အောင် ကြိတ်လုပ်ခဲ့တာပဲ....ခုတော့ မတားပါနဲ့ကွာ....”

“ ပြွတ်....ပြွတ်....စွပ်....စွပ်....ပြွတ်....ပြွတ်....”

“ အင့်....အင့်....အင့်....”

နွယ်နွယ်နှင့် ကိုစိုးတို့ အသံက ခပ်အုပ်အုပ်ပြောနေသော်လည်း သွယ်သွယ်မှာ သူတို့အသံတွေကို သဲသဲကွဲကွဲကြား နေရသည်။ သွယ်သွယ် သက်ပြင်းလေးတစ်ချက်ချ၍ ထဘီလေးကို ဆွဲလှန်ကာ လက်ကလေးတစ်ဖက်က အရည်လေးတွေ စိမ့်ထွက်နေသော စောက်ဖုတ်လေးကို ရွရွလေး ပွတ်ပေးနေမိသည်။ စိတ်ထဲတွင် ဝမ်းနည်းသလိုလည်း ခံစားနေရသည်။

“ ပြွတ်....ပြွတ်....ဖွတ်...ဖွတ်....”

“ အင်း....ဟင်း....အင့်...ဟင်း....ဟင်း....ကောင်းလိုက်တာ ကိုစိုးရယ်....ဟင်း....ဟင်း....”

မအောင့်နိုင် မအီးနိုင်ဘဲ ညီးတွားလိုက်သော အမဖြစ်သူ နွယ်နွယ်၏ ညီးတွားသံ နောက်ဆုံးစကားရပ်က သွယ်သွယ် ကို အိပ်ယာထဲမှ ငေါက်ကနဲ ထထိုင်သွားစေသည်။ တဆက်ထဲ သွယ်သွယ် ခြင်ထောင်ကို မ၍ ထွက်လိုက်သည်။ အိမ်က ဆယ်ပေအိမ်ဖြစ်ပြီး အိမ်ရှေ့ခန်းနှင့် အတွင်းဖက်ကို ဝါးထရံခြား၍ကာထားသလို နောက်ဖေးမီးဖိုချောင်နှင့်လည်း ဝါးထရံခြား ၍ ကာထားသည်။ သွယ်သွယ် အိပ်တာက မီးဖိုချောင်ခေါင်းရင်းပိုင်းဖက်တွင်ဖြစ်သည်။ ခြေရင်းဖက်တွင် ဝင်ပေါက်ထွက် ပေါက်တစ်ခုရှိ၍ ထိုဝင်ပေါက်ထွက်ပေါက်၏ အပြင်ဖက်တွင် ငါးပေပတ်လည်ခန့် အဖီလေးထိုး၍ မီးဖိုရှိသည်။ 

ခြင်ထောင်ထဲမှ ထွက်လာပြီးသည်နှင့် သွယ်သွယ်မှာ မီးဖိုချောင်နှင့်အတွင်းဖက် ပိုင်းခြားကာထားသော ထရံနားသို့ ကပ်၍ တစ်ဖက်သို့ ချောင်းကြည့်လိုက်သည်။ အိမ်ရှေ့ခန်းတွင်ထွန်းထားသော နှစ်ပေမီးချောင်း၏ အလင်းရောင်က သူမ၏အမ နွယ်နွယ်တို့ အိပ် ခန်းထဲသို့ လင်းလင်းချင်းချင်း ဝင်ရောက်လျက်ရှိသည်။ မြင်လိုက်ရသူ သွယ်သွယ်သည် သွေးသားတွေ သောင်းကျန်းနေသည့်အကြားကပင် မျက်စိရှက်သွားသည်။ ကိုစိုးရော နွယ်နွယ်ပါ နှစ်ယောက်စလုံးတွင် အဝတ်အစားမရှိကြပေ။

နွယ်နွယ်က အိပ်ယာပေါ်တွင် ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကို ပြားနေအောင်ဝပ်၍ ဖင်ပူးတောင်းထောင်ပေးထားပြီး ကိုစိုးက နောက်မှနေ၍ သူမ၏ ဖင်သားကြီးနှစ်ခုကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်ဆုပ်ကိုင်ကာ ဆောင့်ဆောင့်လိုးနေသည်။ နောက် သို့စူထွက်နေသော စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးထဲသို့ လီးကြီးအရည်တရွှဲရွှဲဖြင့် ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ဖြစ်နေသောနေရာကို အသေအချာကြည့်လိုက်မိရင်း သွယ်သွယ် အသက်အောင့်လိုက်မိကာ တစ်ကိုယ်လုံး ကြက်သီးဖြန်းကနဲထသွားမိသည်။ 

အိမ် ထောင်သည်ဘဝရောက်လို့ ကိုယ်ကိုယ်တိုင် အလိုးခံခဲ့ရပေမယ့် ဒီလိုယောက်ျားနှင့် မိန်းမ ပယ်ပယ်နယ်နယ်လိုးနေကြတာမျိုး ကို သွယ်သွယ် တစ်ခါမှ မမြင်ဘူးခဲ့ပေ။ အမြင်ဆန်းသလောက် ကာမမီးရှိန်ကလည်း ငယ်ထိပ်ထိရောက်လာသည်။ ဒူး ထောက်၍ ထိုင်လိုက်ကာ သွယ်သွယ်သည် ပေါင်နှစ်လုံးကို ချဲလိုက်ပြီး ထဘီကို လှန်တင်ကာ သူမ၏ လက်ကလေးက စောက်ပတ်ပေါ်သို့ပြန်၍ရောက်သွားပြန်သည်။

“ ပြွတ်....ဖွတ်....စွပ်....စွပ်....ဖွတ်....ဆောင့်စမ်းပါ.....လုပ်စမ်းပါ....ကိုစိုးရယ်....နာနာလေး....အင်း....ဟင်း...ဟင်း ...အင်း....”

စောစောက ဖြေးဖြေးလုပ်ပါဆိုခဲ့သော နွယ်နွယ်မှာ အခုပွဲကြမ်းလာပြီ။ ကိုစိုးကလည်း အကြိုက်တွေ့သွားသည်။ တင်သားကြီးနှစ်ဖက်ကိုကိုင်ထားသော သူ၏ လက်နှစ်ဖက်က နွယ်နွယ်၏ ခါးပေါ်ရောက်သွားပြီး ခါးလေးကို သေသေချာချာ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ညှပ်ကိုင်ကာ သူ၏လီးချောင်းကြီးကို တဆုံးနီးပါး ထုတ်ထုတ်ပြီး အားရပါးရ ဆောင့်တော့သည်။

“ ပြွတ်....ဖွတ်....စွပ်....စွပ်....ဖွတ်....ပြွတ်....”

“ အင်း....ဟင်း....ကောင်းလိုက်တာ ကိုစိုးရယ်....ဟင်း....ဟင်း....ဘယ်လိုကောင်းမှန်းမသိဘူး....ဟင်း....ဟင်း..... ဟင်း....”

တမိုက်လောက်ရှိသော လီးတန်တုတ်တုတ်မဲမဲကြီးက အလိုးခံနေသော အမဖြစ်သူ နွယ်နွယ်၏ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ အားရပါးရလိုးဆောင့်ရင်း သူမ၏ သွေးသားတွေကိုသာ ထိုးဆွနေတာမဟုတ်။ ကြည့်နေသော သွယ်သွယ်၏ တစ်ကိုယ်လုံးရှိ သွေးသားတွေကိုလည်း အပြင်းအထန် ထိုးဆွနေလေသည်။ အရည်ကြည်တွေ ဆက်တိုက်ထွက်နေသော စောက်ခေါင်းဝသို့ သွယ်သွယ်၏ လက်ချောင်းလေးထိုးသွင်းမည်ပြုပြီးမှ သွယ်သွယ်၏ အကြည့်က မီးဖိုချောင်ခြေရင်းဖက်သို့ ရောက်သွားသည်။ 

ညနေဈေးမှ သူမကိုယ်တိုင်ဝယ်ခဲ့သည့် ခရမ်းသီးများကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သွယ်သွယ် တစ်ဖက်ခန်းသို့ တစ်ချက်ချောင်း ကြည့်လိုက်ပြီးမှ ခရမ်းသီးများရှိရာအနီးသို့ လျှောက်လာပြီး ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ချလိုက်ကာ အရှည်တစ်ထွာကျော်ကျော် လောက်နှင့် လုံးပတ်တစ်ကျပ်ခွဲလုံးလောက်ရှိသော ခရမ်းသီးတစ်လုံးကို ကောက်ကိုင်လိုက်ပြီး နောက်မှနံရံသို့ ကျောမှီ၍ ခပ် လျှောလျှောလေးထိုင်ကာ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ထောင်၍ကားလိုက်ပြီး ထဘီလေးကို လှန်တင်လိုက်ပြန်သည်။ ပြီးတော့ အမွှေး လေးတွေ ခပ်စိပ်စိပ်ပေါက်နေသော စောက်ဖုတ်လေးကို လက်ဖဝါးဖြင့် သုံးလေးခါလောက် ပွတ်တိုက်ပြီးမှ စောက်ဖုတ်နှုတ် ခမ်းသားနှစ်ဖက်ကို အသာဖြဲ၍ ခရမ်းသီးကို တေ့လိုက်သည်။

“ အင်....ဟင့်....ဟင့်....”

ခရမ်းသီးထိပ်နှင့် စောက်စေ့လေးကို ထိုးမွှေရင်း သွယ်သွယ် တစ်ကိုယ်လုံး ဆတ်ဆတ်တုန်သွားသည်။ ပြီးတော့မှ မျက်လုံးစုံမှိတ်ကာ ခရမ်းသီးကို စောက်ခေါင်းထဲသို့ တဖြေးဖြေးနှဲ့၍ သွင်းယူရင်း သွယ်သွယ်၏ ပါးစပ်လေးက ဟ၍ ဟ၍ လာ သည်။ သွယ်သွယ်လက်ထဲမှ ခရမ်းသီးကို စောက်ခေါင်းထဲသို့ ဝင်နိုင်သလောက်ဝင်အောင် သွင်းသည်။

“ ကျွတ်....ကျွတ်....ကျွတ်....အဟင်း....ဟင်း....”

သားအိမ်ဝသို့ ခရမ်းသီးထိပ်နှင့်ထိ၍ ကျင်ကနဲ ဖြစ်သွားတော့မှ အသွင်းရပ်လိုက်သည်။ တထွာသာသာရှိသော ခရမ်း သီးက အပြင်ဖက်တွင် လက်သုံးလုံးခန့်သာ ကျန်တော့သည်။ ခရမ်းသီးကို စောက်ခေါင်းထဲမှ တဝက်လောက် ပြန်ထုတ်လိုက် နှင့် လုပ်သည်။ ခရမ်းသီးကို ရိုးရိုးသွင်းတာထုတ်တာမဟုတ်ဘဲ လက်ဖြင့်ကိုင်ထားရင်းက ခရမ်းသီးကို လှည့်၍ လှည့်၍ စောက်ခေါင်းထဲတွင် မွှေမွှေပြီး သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်လုပ်နေတာဖြစ်သည်။ ဒီအချိန်တွင် သွယ်သွယ်အား တွေ့မြင်ရသူ မည်သူမဆို သွယ်သွယ်မှာ တဏှာကြီးကြောင်း ကောက်ချက်ချမည်မှာ မလွဲဧကန်ဖြစ်လေသည်။

“ စွပ်...စွပ်....စွပ်.....အင်း...အင်း....ဟင်း....ဟင်း.....”

အရည်တွေက ရွှဲသထက်ရွှဲရွှဲပြီး ထွက်လာသလို သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်လုပ်နေသော ခရမ်းသီးကြီးကလည်း အဝင် အထွက် သွက်လက်လျင်မြန်၍လာသည်။

“ စွပ်....ပြွတ်....စွပ်....စွပ်.....အင်း....ဟင်း....ဟင်း...အင်း.....အင်း....ကျွတ်....ကျွတ်....”

သွယ်သွယ်မှာ အားမလိုအားမရဖြင့် လျှာလေးကိုထုတ်၍ သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးကို ယက်လိုက်ပြီး ခရမ်းသီးကို သွက် သွက်ကြီး အထုတ်အသွင်းလုပ်နေသည်။ ခဏမျှအကြာတွင်တော့ သွယ်သွယ်မှာ မေးကြောလေးတွေ ထောင်ထလာအောင် အံကိုကြိတ်လိုက်ပြီး ခရမ်းသီးကို လက်ဖြင့်အသေအချာဆုပ်ကိုင်၍ ခပ်ပြင်းပြင်းလေးငါးချက်လောက် စောက်ခေါင်းထဲသို့ ထိုး စိုက်ကာ....“ အ....အ...အင်း....အီး....” ဟူသော မသဲမကွဲညီးသံလေးနှင့်အတူ တစ်ကိုယ်လုံး ပျော့ကျသွားလေတော့သည်။

“ လူပျိုကြီး....ခုမှ အိပ်ယာထလာသလား....”

အသံကြားရုံနှင့် မသန်းရီမှန်း ဖေတင် သိလိုက်သည်။ လက်တစ်ဖက်က သွားပွတ်တံကိုင်ရင်း အိမ်ရှေ့ရေစည်ဘေး သို့ မျက်နှာသစ်ရန်ဆင်းလာသော ဖေတင် ခေါင်းရင်းအိမ်ဖက်သို့ လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။

“ ဟုတ်တယ် မသန်းရီရေ....အလုပ်ပိတ်ရက်မို့ နေမြင့်အောင် အိပ်လိုက်တာ....ဟဲ....ဟဲ....”

မသန်းရီစကားရှည်တတ်မှန်းသိ၍ မပြောချင်ဘဲနှင့် ဖေတင် သေသေချာချာ ရှင်းပြလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ဖေတင်က သူမကိုလည်း စူးစူးရဲရဲကြည့်လိုက်မိသည်။ ကလေးတစ်ယောက်အမေ အသက်(၃၅)နှစ်လောက်ရှိပြီဖြစ်သော မသန်းရီက ပါတိတ်တပတ်နွမ်းဝမ်းဆက်လေးနှင့် လှချင်တိုင်းလှနေသည်။ လုံးကြီးပေါက်လှလို့ဆိုရလောက်အောင် ခန္ဓာကိုယ်က တလုံး တခဲကြီးမဟုတ်သော်လည်း စွဲမက်စရာကောင်းလောက်အောင်တော့ အချိုးကျ ဖွံ့ထွားလုံးတစ်စွင့်ကား၍နေသည်။ သူ့ကို ဖေတင် စူးစူးရဲရဲကြည့်နေမှန်းသိ၍ မသန်းရီ မျက်နှာရဲသွားသည်။

“ သိပါဘူးတော်....လူပျိုကြီးတွေ ညဖက်ဘာတွေ အလုပ်ရှုပ်နေမှန်းမှ မသိတာ....ဟင်း....ဟင်း....”

“ သန်းရီကလည်းဟာ စောစောစီးစီး လုပ်ပြီ....”

ဖေတင် သူမထံမှ အကြည့်ကိုလွှဲလိုက်ပြီး ရေစည်ပေါ်မှ ရေဖလားကို လှမ်း၍ကိုင်လိုက်သည်။

“ အမသန်းရီကလည်း ကျမဦးလေးက ရိုးပါတယ်....အဲ့လိုမပြောပါနဲ့....ဟင်း...ဟင်း....”

အဲ လာပြန်ပြီတစ်ယောက်။ ဖေတင် ခြေရင်းအိမ်ဖက်သို့ လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ တီရှပ်အဖြူရောင်လေးနှင့် ထဘီအနက် လေးနှင့် ရယ်ကြဲကြဲလုပ်ကာ ရပ်နေသော သွယ်သွယ်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

“ အေး....ဟုတ်သားပဲဟာ....ညီးပဲ သန်းရီကို ကြည့်ပြောပါတော့....”

“ မိသွယ်....ညီးဘာသိလို့လဲ....ဒီလူပျိုကြီးအကြောင်းကို နောက်မှငါပြောပြမယ်....လာ....သွားကြမယ်....”

“ အမ...ဈေးခြင်းတောင်းမပါဘူးလား....”

“ ညီးကရော...”

“ ဟင်း....ဟင်း...အမ ခြင်းတောင်းထဲ ကပ်ထည့်မလို့ ဝက်သားတစ်မျိုးထဲဝယ်မှာ....”

“ ကောင်မလေးနော်....အချောင်တော်တော်လိုက်....ဟင်း....ဟင်း....ညီးလည်း မလွယ်ဘူး....”

“ လာပါ အမရာ....ကျွတ်ကျွတ်အိတ်ဝယ်ပြီး ထည့်ကြတာပေါ့....”

သူတို့နှစ်ယောက် လမ်းမပေါ်ရောက်သွားကြလျှင် ဖေတင်က မသိမသာခိုး၍ကြည့်လိုက်သည်။ သွယ်သွယ်ရဲ့ အလုံး အထည်ကလည်း မသေးလှပါလား။ သန်းရီလောက်ကို ရှိနေသည်။ ဖေတင်၏ အတွေးက မဆုံးသေး။ သူ့ထံသို့ သမင်လည် ပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်သော မသန်းရီ၏ မျက်လုံးများနှင့် ဆုံမိလိုက်သည်။ ဖေတင် သူမတို့ကို ခိုးကြည့်နေတာတွေ့တော့ မသန်းရီ မျက်နှာပြုံးဖြီးဖြီးဖြစ်ပြီး ပြန်လှည့်သွားသည်။

မသန်းရီ ယောက်ျားအောင်ချစ်က သင်္ဘောကျင်းတွင် အလုပ်လုပ်သည်။ သူတို့တွင် သမီးတစ်ယောက်ရှိပြီး ဒီနှစ် ဆယ်တန်းဖြေရမည်ဖြစ်သည်။ သားသမီးမရှိသော အောင်ချစ်၏ အမက အကုန်အကျခံကာ ဘော်ဒါထားပေးထားသည်။ အောင်ချစ် အလုပ်က တစ်ပတ်မှ နှစ်ရက်ခန့်သာ အိမ်ပြန်နားရသည်။ တစ်ယောက်ထဲဖြစ်နေသော မသန်းရီမှာ မိန်းမချင်း အဖော်များနှင့် သူမ၏အိမ်တွင် တရုံးရုံးဖြစ်လျက်ရှိသည်။ မသန်းရီတို့ ဒီအိမ်တွင်နေလာတာ သူတို့၏ သမီးလေးတစ်သက်ပင် ကြာခဲ့ပြီဖြစ်တော့ ဖေတင်နှင့်က ငယ်ပေါင်းကြီးဖော်တွေလို ပြောမနာဆိုမနာဖြစ်နေသည်။

သွယ်သွယ်ဆိုသော ကောင်မလေးကတော့ နှပ်ချေးတွဲလောင်းကတည်းက ဖေတင်တို့ ထိန်းလာတာဖြစ်သည်။ ဖေတင့် အမေ ဒေါ်အေးရှိတုန်းကဆိုလျှင် သွယ်သွယ်က ဒေါ်အေး၏ လက်ကတုံးတောင်မွှေး။ အိမ်မှာလာပြီး စားလိုက်၊ အိပ်လိုက် လုပ်နေရုံမက ဒေါ်အေးဘယ်သွားသွား အဖော်အဖြစ် သွယ်သွယ်ကပါတတ်သည်။ အခု ဖေတင့်အမေ ဒေါ်အေးဆုံးသွားတာ ခြောက်နှစ်ကျော်ပြီ။ 

သွယ်သွယ်ပင်လျှင် အပျိုကြီးဖားဖားဖြစ်၍ အိမ်ထောင်ပင်ကျသွားပြီဖြစ်သည်။ ဖေတင်တို့က သားအမိ နှစ်ယောက်ထဲနေတာဖြစ်သည်။ အခု မိခင်ဖြစ်သူက မရှိတော့သည့်အခါ ဖေတင်တစ်ယောက်ထဲ နေထိုင်ခဲ့တာဖြစ်လေသည်။ ဖေတင် အလုပ်က ဝပ်ရှော့ဆရာဖြစ်သည်။ 

အလုပ်ဆင်းသည့်ရက်တွင် သူဌေးက ထမင်းကျွေးသည်။ အလုပ်ပိတ်ရက်ဆိုလျှင် လမ်းထိပ်က ထမင်းဆိုင်မှာ စားသည်။ ဒါက တစ်ခါတစ်ရံမျိုးမှသာ စားဖြစ်တာဖြစ်သည်။ များသောအားဖြင့် ခေါင်းရင်းအိမ်မှ မသန်းရီနှင့် ခြေရင်းအိမ်မှ နွယ်နွယ်နှင့် သွယ်သွယ်တို့ အိမ်မှလည်း အလုပ်ပိတ်ရက်ဆိုလျှင် ထမင်းဟင်းများ သူ့တစ်ယောက် စာ လာပို့တတ်သည်။ ဆယ်လေးငါးနှစ်အတူတူနေလာကြတာဆိုတော့ ခင်မင်ရင်းနှီးမှုက ဆွေမျိုးတွေလို ဖြစ်နေကြလေ သည်။

ဖေတင် အိမ်ပေါ်သို့ပြန်ရောက်၍ မျက်နှာသုတ်ပြီး ဘေးပြတင်းပေါက်ကို ဖွင့်လိုက်တော့ သွယ်သွယ်တို့ အိမ်ကို တွေ့ လိုက်ရသည်။ ဖေတင် မသန်းရီပြောသွားသော “ ညက ဘာတွေအလုပ်ရှုပ်နေမှန်းမှ မသိတာ...” ဆိုသော စကားကို အမှတ် ရလိုက်သည်။ သူတို့အိမ်တွေက (၁၀)ပေအိမ်လေးတွေဖြစ်ပြီး တစ်အိမ်နှင့်တစ်အိမ်က သုံးပေမျှသာ ကွာခြား၍ ညလူခြေ တိတ်ချိန်တွင် တစ်ဖက်မှ ကိုစိုးနှင့် နွယ်နွယ်တို့ ကဲကြသည့်အသံတွေက အတိုင်းသားကြားနေရသည်။ 

ထိုအခါမျိုးတွင် ဖေတင် မနေနိုင်။ အိမ်နှစ်လုံးကြားသို့ဝင်၍ ချောင်းတတ်သည်။ ဝါးထရံကာအိမ်ဆိုတော့ ဖေတင်အဖို့ အခွေကြည့်ရသည် ထက်ပိုပြီး ရှင်းရှင်းလင်းလင်းရှိလှသည်။ ညတုန်းကတော့ ဖေတင် ကံဇာတာ တက်လာသည်။ နွယ်နွယ်တို့ လင်မယား ကာမစပ်ယှက်နေတာတင်မက သွယ်သွယ်တစ်ယောက် စိတ်တွေထပြီး ဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်နေပုံကိုပါ တွေ့မြင်ခဲ့ရလေသည်။

အိမ်နှင့် (၇)ဈေး မိန်းမခြေလှမ်း (၁၅) မိနစ်ခန့်သာ လျှောက်ရသည်။ မသန်းရီနှင့် သွယ်သွယ်တို့ ကားမစီးတော့ဘဲ ခပ်ဖြေးဖြေးပဲ လျှောက်လာကြသည်။

“ အမသန်းရီ.....ဦးလေး ဖေတင်အကြောင်း ပြောမလို့ဆို....”

“ အော် အေး....”

“ ပြောလေ အမ...”

“ ညီးကလည်းအေ...လောလိုက်တာ....ဘယ်က စပြောရမလဲလို့ စဉ်းစားနေတာ....အင်း....ဒီလိုအေ့...အကိုဖေတင် က လူပျိုကြီးဆိုတော့ မိန်းမမရှိဘူး....”

“ ဟွန်း....ဒါများ အဆန်းလုပ်လို့....”

“ နားထောင်စမ်းပါအုံးအေ....ညီးကလဲ....”

“ ဆက်ပြောလေ....နားထောင်နေတယ်....”

“ ဟိုတစ်နေ့က သူအလုပ်ကပြန်လာပြီး ခဏနေတော့ ဒိုဘီကလာပို့ထားတဲ့ သူ့အဝတ်တွေ ငါသွားပို့တယ်....အဲဒါ သူဘာလုပ်နေတယ်မှတ်လဲ....”

“ ဘယ်သိမှာလဲ....”

“ နိုင်ငံခြားကလာတဲ့ ဝတ်လစ်စလစ်ပိုစတာကြီးကိုချိတ်ပြီး အဲဒီရှေ့မှာရပ်ပြီး ဂွင်းထုနေတယ်....”

“ အယ်....သူကလည်း မနေနိုင် ဝယ်စားလိုက်ရင်ရတာပဲဟာ....”

“ မိန်းမမရှိတော့ သနားစရာပေါ့ဟာ....”

“ ဟီ...ဟိ....အမကလည်း ပါးစပ်က သနားနေတယ်....ထဘီချွတ်ပြီး ဝင်သွားလိုက်ရင်ပြီးရော....”

“ သေနာမလေး....လင်ရမှ ပါးစပ်က ကြမ်းလာတယ်....ညီးသာဝင်သွား....”

“ ကျမကတော့ ဒါမျိုးမကြုံသေးပါဘူး....”

“ နေပါအုံးအေ....ငါ့စကား ဘယ်ရောက်သွားလဲမသိဘူး....ငါပြောချင်တာက အဲ့ဒါမဟုတ်ဘူး....ငါတွေ့လိုက်ရတဲ့ သူ့ပစ္စည်းကြီး....”

“ ပြောစမ်း....ပြောစမ်း....အမ ဘယ်လိုဟာကြီးလဲ....”

ပြာပြာသလဲမေးလိုက်သော သွယ်သွယ်အား မသန်းရီက လှည့်၍မျက်စောင်းထိုးလိုက်သည်။

“ ပြောမှာပေါ့အေ.....ညီးကလဲဖြစ်နေလိုက်တာ....သူ့ဟာကြီးက သစ်သားငြုပ်ကျည်ပွေ့ကြီးလား မှတ်ရတယ်အေ.... နဲတာကြီးမဟုတ်ဘူး....ငါဖြင့် အဲဒါကြီး မြင်လိုက်ရပြီး (၂)ရက်လောက် အိပ်မပျော်ဘူး....”

“ ဟိဟိ....အမကလည်း ဖြစ်ရတယ်.....ဟိဟိ....”

“ ဟဲ့ မသန်းရီတို့ ဒီမှာ ငါးကြင်းခုတ်သားတွေရှိတယ်နော်....”

ဈေးဝရောက်၍ ဈေးသည်တစ်ယောက်က ဆီးကြိုအော်ပြောလိုက်သံကြောင့် သူမတို့နှစ်ယောက် စကားစပြတ်သွား ကြလေသည်။

........................................................................................................

ဟင်းပန်းကန်လေးကိုင်၍ သွယ်သွယ် သူမ၏ အိမ်ပေါ်မှ ဆင်းလိုက်သည်ကို ဖေတင် တွေ့လိုက်သည်။ သူ့ဆီသို့ သွယ်သွယ်လာတော့မည်။ အပေါ်က ဝတ်ထားသော တီရှပ်အဖြူလေးက ဈေးသွားတုန်းက တီရှပ်လေးဖြစ်ပေမယ့် အထဲက ဘော်လီကိုတော့ ချွတ်ထားပုံရသည်။ အိမ်ပေါ်မှအဆင်း နို့နှစ်လုံးက ဗရမ်းဗတာခါရမ်းသွားသည်ကို တွေ့မြင်လိုက်ရသည်။ အောက်ဖက်ကဝတ်ထားတာတော့ ဈေးသွားတုန်းက ထဘီအနက်လေးမဟုတ်ဘဲ အရောင်လွင့်ပျယ်စပွင့်ရိုက်ထဘီ အနီ ရောင်လေးကို ဝတ်ထားသည်။

ဖေတင် မသန်းရီကိုတော့ တိုက်စစ်ဆင်ပြီးပြီ။ သွယ်သွယ်ကိုလည်း တိုက်စစ်ဆင်ရဦးမည်။ ဖေတင် ငေါက်ကနဲထ၍ အတွင်းခန်းဖက်သို့ ဝင်လာလိုက်သည်။ ပြီးလျှင် အခန်းထဲတွင် ချိတ်ဆွဲထားသော ဝတ်လစ်စလစ်ပုံရှေ့တွင် ရပ်လိုက်ပြီး သူ့ ပုဆိုးကို ကွင်းလုံးချွတ်ချလိုက်သည်။ 

ဖေတင်က ညကသွယ်သွယ်တစ်ယောက် ဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်နေတာကိုတွေ့မြင်ခဲ့ရပြီး နောက် သွယ်သွယ်ကို အတော်လိုးချင်နေတာဖြစ်သည်။ သွယ်သွယ်ကို အခုတွေ့လိုက်ရတော့ သူ့လီးကြီးက ထောင်းကနဲ ထောင်းကနဲ ထ၍လာသည်။ ပုဆိုးချွတ်ချလိုက်ပြီးသည်နှင့် ဖေတင်က အိမ်ရှေ့ခန်းနှင့် အတွင်းခန်း ဝင်ပေါက်ထွက်ပေါက်ဖက်ကို တစောင်းပေး၍ သူ့လီးကြီးကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။

သွယ်သွယ်အိမ်ပေါ်သို့ လှမ်းတက်လိုက်တော့ ကိုဖေတင်ကို မတွေ့ရ။ အသံပြုမည်ကြံလိုက်ပြီးတော့မှ မနက်က မသန်းရီပြောသွားသည်ကို သတိရလိုက်ပြီး လက်ထဲက ဝက်သားဟင်းပန်းကန်လေးကို အိမ်ရှေ့စားပွဲပေါ်တင်လိုက်ပြီး ခြေသံမကြားအောင် အတွင်းသို့ဝင်သည့်အပေါက်နားကပ်၍လာပြီး အထဲသို့ ကြည့်လိုက်သည်။

“ အာ....ဟာ....”

အမသန်းရီပြောသည့်အတိုင်းပင်။ ဦးလေးဖေတင်၏ ပစ္စည်းကြီးက ငြုပ်ကျည်ပွေ့ကြီးလား အောက်မေ့ရသည်။ ဦးလေးဖေတင်က သူ့ရှေ့က ဝတ်လစ်စလစ်ပုံကိုကြည့်ကာ သူ့လီးကြီးကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ပြီး တစ်ချက်ခြင်း ဂွင်း တိုက်နေသည်။ လီးကြီးသာ ဧရာမဖြစ်တာမဟုတ်။ အောက်က ဂွေးအုမဲမဲကြီးတွေကလည်း ဖောင်းတင်းလုံးတစ်ပြီး နဲတာကြီး မဟုတ်။ 

ပုဆိုးကို ကွင်းလုံးချွတ်ချထားသဖြင့် သူ၏ တုတ်ခိုင်တောင့်တင်းလှသော ပေါင်တံကြီးတွေကလည်း ကြွက်သားအ မြောင်းမြောင်းထ၍ နေသည်။ သွယ်သွယ်၏စိတ်တွေ ထိန်းမရအောင်ထ၍လာသည်။ သွယ်သွယ် မျက်စေ့ကိုမှိတ်ကာ အခန်း တံခါးကိုမှီပြီး ထဘီကိုမ၍ လက်လျှိုသွင်းပြီး စောက်ဖုတ်လေးကို ဖွဖွလေးပွတ်၍ပေးနေမိသည်။ သူမ၏ ရင်တစ်ခုလုံး ဘလောင်ဆူစေကာ ရာဂစိတ်များ ထကြွလောင်မြိုက်လာသည်။ အလိုးခံချင်စိတ်တွေကလည်း ထိန်းမရအောင် ထ၍လာသည်။

ဖေတင် ပြုံးလိုက်သည်။ သွယ်သွယ်က မသန်းရီထက်ပိုပြီး ထန်သည်။ မသန်းရီတုန်းက ဒီလိုမျိုးမဟုတ် သူလုပ်ပြတာကို တဝကြည့်ပြီး တုန်တုန်ယင်ယင်ဆင်းပြန်ပြေးသွားသည်။ အခုတော့ သွယ်သွယ်က သူ့ကိုပင် ဂရုမထားတော့လောက်အောင် စိတ်တွေထနေပြီ။

သွယ်သွယ်၏ ပါးပြင်လေး နွေးကနဲတစ်ချက် ခံစားလိုက်ရသည်။

“ ဟင်....ဦးလေး....”

“ လာ....ကုတင်ပေါ်ကို....”

“ ဟင့်အင်း....”

“ လာပါဆို.....အချိန်ကြာတယ်.....ခရမ်းသီးထက် ပိုကောင်းတယ်ဟ....သိလား.....”

သွယ်သွယ် ရှက်စိတ်တွေက ရာဂစိတ်နှင့်အပြိုင်ဖြာသွားသည်။ သွယ်သွယ်ငိုင်၍အသွား ဖေတင်က သူမကို ပွေ့၍ ကုတင်ပေါ်တင်လိုက်သည်။ ဖေတင်၏ လီးကြီးက တရမ်းရမ်းဖြစ်နေသည်။ သွယ်သွယ် မျက်လုံးစုံမှိတ်ထားလိုက်သည်။ ဖေတင်က သူမ၏ ထဘီကိုလျင်မြန်စွာ ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ ရိတ်ထားပုံရပြီး ပြန်ပေါက်ကာစ အမွှေးငုတ်တိုလေးများဖြင့် စောက်ဖုတ်အထက်ဆီးခုံဝင်းဝင်းလေးကို လီးထိပ်လုံးလုံးကြီးဖြင့် ပွတ်သပ်ပေးလိုက်သည်။

“ အ....အ....”

သွယ်သွယ် တွန့်ကနဲ တွန့်ကနဲဖြစ်သွားသည်။ အကွဲကြောင်းလေးကြားသို့ လီးထိပ်ကို ခပ်ဖိဖိလေးစိုက်ပြီး အထက် အောက်စုံချီဆန်ချီ ဆွဲပေးလိုက်သည်။ သွယ်သွယ်၏ ပေါင်နှစ်လုံး ကားခနဲဖြစ်သွားသည်။ လီးတန်ကြီးကို ခါးလည်မှကိုင်ပြီး စောက်ပတ်အောက်ဖက်နားရှိ အလိုးခံသည့်အပေါက်သို့ နှစ်သွင်းဖိချလိုက်သည်။ သွယ်သွယ်ထံမှ ‘ အူး ’ ကနဲ အသံတစ် ချက်ထွက်လာပြီး ကော့တက်သွားသည်။ 

ဖေတင်က သွယ်သွယ်၏ တီရှပ်လေးကို အပေါ်သို့လှန်တင်လိုက်သည်။ ငေါက်ကနဲ ငေါက်ကနဲ ကျစ်လစ်မာတင်းသော နို့ကြီးနှစ်လုံး ထွက်ပြူ၍လာသည်။ ဖြူဝင်းသောနို့အုံကြီးများတွင် အကြောစိမ်းကြီးများက ယှက်သန်းနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို စုံကိုင်ကာ ဖွဖွချေပေးရင်း မသိမသာလေးဆွဲကာ လီးကို ဖြေးဖြေးချင်းစိုက်ချလိုက်သည်

“ အိ....အိ....အ.....အ.....အီး.....”

လီးတန်ကြီးက အရင်းထိဝင်သွားကာ ဂွေးအုကြီးများက သွယ်သွယ်၏ ဖင်ဝကို ဖိကပ်မိနေသည်။ အမွှေးကြမ်းကြီး များ၏ ယားကျိကျိအထိအတွေ့နှင့် စောက်ခေါင်းထဲသို့ ဇိကနဲစိုက်ဆင်းလာသော လီးတန်ကြီး၏ အတွေ့အရသာများကြောင့် သွယ်သွယ် လောကကြီးကို မေ့သွားကာ မျက်တောင်များစင်းပြီး တဟင်းဟင်းဖြစ်လာသည်။ ဖေတင် သူ့ကိုယ်ပေါ်မှ စွပ် ကျယ်ချိုင်းပြတ်ကို ခေါင်းမှဆွဲ၍ချွတ်လိုက်သည်။ ဖေတင် ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်သွားပြီ။ ထို့နောက် လီးကို တဆုံးသွင်းကာ ဖိကပ် စိမ်ထားပြီး နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ငုံ့၍စို့သည်။

“ ဟင်း....ဟင်း....ဟင်း.....အင်း....လုပ်.....လုပ်တော့လေ.....”

စောက်ခေါင်းထဲက လီးက ခဏကြာအောင် ငြိမ်နေတော့ သွယ်သွယ် မနေတတ်တော့။ အဖျားတက်သလို တဟင်း ဟင်းဖြစ်လာပြီး ဖေတင်၏ လက်မောင်းအိုးကြီးတစ်ဖက်ကို ထုရိုက်ရင်းအထဲမှ မဆန့်မပြဲဝင်နေသော လီးကြီးကိုလည်း စောက်ဖုတ်နှင့် ညှစ်၍ပြောသည်။ ဖေတင်ကိုယ်ကိုကြွကာ လီးကို လျှောကနဲဆွဲ၍ ထုတ်လိုက်သည်။

“ ပြွတ်....ဖွတ်...အင်း....ဟင်း....”

ဖေတင် လီးကို ပြန်၍ဆောင့်အချ သွယ်သွယ်က မစောင့်နိုင်တော့ဘဲ သူမ၏ ဖင်ကြီးကို တစ်ထွာလောက်မြင့်အောင် ကော့ပင့်ဆောင့်၍ လီးကြီးကို ပြန်၍သွင်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ ကျေနပ်သွားပုံဖြင့် ဟင်းကနဲ သက်ပြင်းချလိုက်သည်။ ငယ်ငယ်ချောချောလှလှ သိပ်ထန်သောကောင်မလေးကို ချနေရပြီမို့ ဖေတင် အကျေနပ်ကြီး ကျေနပ်၍နေသည်။

“ သွယ်သွယ်....အပေါ်ကနေပြီး စိတ်ကြိုက်ဆောင့်ပါလား....”

“ အင်း....လုပ်မယ်....ဆင်း....ဆင်း....ဦးလေး....မြန်မြန်ဆင်း.....”

သွယ်သွယ် ရာဂစိတ်တွေ ပေါက်ကွဲနေပြီး အငမ်းမရပြောပြီး ပက်လက်ဖြစ်သွားသော ဖေတင်၏ အပေါ်သို့ ခွတက် ကာ ဧရာမလီးကြီးကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်လိုက်ပြီး အားရပါးရဖိဆောင့်ချလိုက်သည်။

“ ပြွတ်...ဖွတ်....ဗြစ်....ဗြစ်....ပြွတ်....အား...အ....အား.....”

မိန်းမကြမ်းတော့ ယောက်ျားမခံနိုင်ဖြစ်ရသည်။ လီးကြီးအပေါ်ယံအရေပြားကို စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားများဖြင့် ဖိညှပ်ကာ အားရပါးရဖိဆောင့်ချလိုက်သည့်အတွက် စောက်ပတ်ထဲသို့ လီးတဆုံးဝင်သွားသည့်အချိန်တွင် အရေပြားကို လီး အရင်းထိဖိဆွဲဆောင့်ချလိုက်သလိုဖြစ်သွားသည့်အတွက် ကျင်ကနဲ နာသွားပြီး ဖေတင် မျက်နှာကြီးမဲ့သွားကာ ‘ အား ’ကနဲ အသံထွက်သွားသည်။ 

လီးတဆုံးဝင်သွားပြီးနောက် သွယ်သွယ်က ဆီးခုံခြင်းပွတ်လှည့်ပေးကာ ဒူးထောက်ချလိုက်ပြီး ဖေတင်၏ ရင်အုပ်ကြီးပေါ်သို့ သူမ၏လက်လေးများထောက်လိုက်ပြီး ရှုံ့မဲ့မဲ့ဖြစ်နေသော ဖေတင်၏ မျက်နှာကို အငမ်းမရငုံ့၍နမ်းသည်။ ပြီးတော့မှ သူမက ဖင်ကိုကြွကြွပြီး တစ်ချက်ခြင်း ဆောင့်ဆောင့်လိုးသည်။

“ ပြွတ်....ပြွတ်...ဖွတ်...စွပ်...ပလွတ်....ဗြစ်....ပြွတ်....ဗြစ်....ဗြစ်...စွပ်....စွပ်....”

“ အင်း....ကောင်းလားဟင်....ဦးလေး....”

“ အင်း....သွယ်သွယ့်ဟာလေးက ကြပ်ညှပ်နေတာပဲ....သိပ်ကောင်းတာပဲ....”

“ ပြွတ်....စွပ်....ဗြစ်....ပြွတ်.....စွပ်....ပြွတ်.....”

“ ဒါဆို ဦးလေးကြိုက်ရင် ကျမတို့ နေ့တိုင်း လုပ်ကြမယ်နော်....”

“ ရွှတ်....”

“ အင့်....အင့်....အင့်....ပြွတ်....ပြွတ်....စွပ်....ဗြစ်....အင့်....အ....ဖွတ်....ဖွတ်....ပလွတ်....ဗြစ်....ပြွတ်.....”

အဆောင့်မပျက်ပြောရင်း သွယ်သွယ်က ဖေတင်ကို ငုံ့နမ်းပြန်သည်။

ထိုအချိန်တွင် သူတို့ရှိရာအတွင်းခန်းထဲသို့ ဝင်လာသူကတော့ မသန်းရီပင်ဖြစ်ပါသည်။ မသန်းရီမှာ ဖေတင်အတွက် ထမင်းနှင့်ဟင်းလာပို့ရင်း ဖေတင်နှင့် သွယ်သွယ်တို့ ဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်နေကြသည်ကို မမျှော်လင့်ဘဲ တွေ့မြင်လိုက်ရသည်။ မသန်းရီ အပေါက်ဝမှ ရပ်၍သူတို့နှစ်ယောက်ကို ခဏရပ်ကြည့်သည်။ ဟိုတစ်နေ့ကတည်းက မသန်းရီမှာ ဖေတင်၏ ပစ္စည်းကြီးကို တွေ့မြင်ခဲ့ရပြီး ကြိတ်မနိုင်ခဲမရဖြစ်နေရသည့်အထဲ ဖေတင်နှင့် သွယ်သွယ်တို့ သဲသဲမဲမဲကာမစပ်ယှက်နေကြပုံ ကို ရပ်ကြည့်ပြီး ဘယ်လိုမှ စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ သူတို့ရှိရာ အတွင်းခန်းထဲသို့ မသန်းရီ ဝင်လာခဲ့ခြင်းပင်ဖြစ်လေသည်။

“ သွယ်သွယ်....”

“ ဟင်....ဟာ....”

သွယ်သွယ်က လီးကိုဆွဲချွတ်ပြီး ဖေတင်၏ အပေါ်မှလှိမ့်ဆင်းလိုက်သလို ဖေတင်ကလည်း ငေါက်ကနဲ ထထိုင်လိုက် သည်။ မသန်းရီမှာ အသိဉာဏ်မဲ့သော စက်ရုပ်တစ်ရုပ်သဖွယ်ဖြစ်နေသည်။ သူမပါးစပ်မှ သွယ်သွယ်ဟုခေါ်လိုက်ပြီး သူမ၏ ခါးမှထဘီကို မသန်းရီက ချွတ်ချလိုက်သည်။ အံ့အားသင့်နေသော ဖေတင်က ချက်ချင်းသဘောပေါက်သွားပြီး မသန်းရီကို ခုတင်ပေါ်သို့ဆွဲထိုင်ပေးလိုက်ပြီး သူမ၏ အင်္ကျီတွေကို အမြန်ချွတ်ပစ်လိုက်ရာ အလုံးလိုက်အခဲလိုက်နို့အုံကြီးတွေ ထွက်ပေါ် ၍လာသည်။ 

ဖေတင်၏ လက်တစ်ဖက်က မသန်းရီ၏ အမွှေကြမ်းကြမ်းနှင့် စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပွတ်သပ်ပေးရင်း နို့ကြီးနှစ်လုံး ကို တပြွတ်ပြွတ်စို့၍ပေးလိုက်ရာ မသန်းရီ၏ လက်နှစ်ဖက်က ဖေတင်၏ခေါင်းကြီးကို ဖွဖွလေးဖက်ထားလိုက်လေသည်။ ဖေတင်နှင့် မသန်းရီတို့ မိမိရှေ့၌ ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်နေပုံကိုမြင်ရသော သွယ်သွယ်က နဂိုကလည်း ခပ်ထန်ထန်ဆိုတော့ မနေနိုင်တော့ဘဲ ဖေတင်၏ ဘေးသို့ ပြေးကပ်ကာ ဖေတင်၏ လီးကြီးကို ပထမဂွင်းတိုက်ပေးသည်။ နောက်လီးပေါ်မှ အရည် ခွံကို ဆွဲချ၍ ဒစ်ကြီးကိုဖော်လိုက်ပြီး ဒစ်ကြီးကို ပါးစပ်ဖြင့် ကုန်း၍ငုံကာ လျှာဖြင့် ကလိပေးလိုက်ရာ ဖေတင်မှာ ဖင်ကြီးခါယမ်းသွားသည်။

“ လာ....သန်းရီ...လှဲလိုက်....”

မသန်းရီကလည်း တုန့်ဆိုင်း၍မနေတော့ဘဲ ကုတင်ပေါ်လှဲချလိုက်လျှင် ဖေတင်က ကဗျာကယာတက်ခွပြီး စောက်ပတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးအဝသို့ လီးကိုတေ့၍ လိုးသွင်းလိုက်သည်။

“ ဗြစ်....ပြွတ်....ဖွတ်...ဗြစ်....ပြွတ်....”

“ အေ့....အား....ကျွတ်....ကျွတ်.....ဟင်း....နဲတာကြီးမဟုတ်ဘူး.....”

မသန်းရီ ဒီလီးကြီးကို လေးငါးရက်ကြာအောင် စိတ်ကူးယဉ်ခဲ့ရသည် မဟုတ်ပါလား။ ထိုအချိန်တွင် သွယ်သွယ်က ဖေတင်ရှေ့ မသန်းရီ၏ မျက်နှာပေါ်တွင်ခွ၍ လေးဘက်ကုန်းလိုက်သည်။ မသန်းရီက ဖေတင်လိုးတာကိုခံရင်း သွယ်သွယ်၏ စောက်ပတ်ကြီးကို ယက်ပေးသည်။ တစ်ချက်တစ်ချက် စောက်စေ့ထိုးထိုးထောင်ထောင်လေးကို စုပ်၍ပေးသည်။ တအင်း အင်း တအအ အသံများသည် သုံးယောက်စလုံးထံမှ ပူလောင်ပြင်းပြစွာ ပေါ်ထွက်၍နေသည်။

“ ပြွတ်....ဖွတ်....ပြွတ်....ဘွပ်...အင့်....အွန်း....ရှီး....အား....ဟား....ကျွတ်.....ကျွတ်.....”

မသန်းရီ၏ စောက်ပတ်ကြီးမှာ အရည်ကြည်များ စိုရွှဲ၍ ပြဲလန်ဖောင်းကား၍လာသလို သွယ်သွယ်၏ စောက်ပတ်ကြီး မှာလည်း မသန်းရီ၏ တံတွေးများဖြင့် စိုစွတ်ပြောင်လက်၍ လာသည်။ မသန်းရီမှာ ကြီးမားသောလီးကြီးနှင့် ဖေတင်က ကျွမ်း ကျင်စွာလိုးနေသည့်အရသာကို မက်မက်မင်မင်ကြီးခံစားနေရကာ သွယ်သွယ်၏ စောက်ပတ်ကိုယက်ပေးရင်း သူမ၏မျက်လုံး များက တစ်ချက်တစ်ချက် စင်း၍ကျသွားသည်။ အဝတ်ကင်းမဲ့သော ကာမသားကောင်သုံးဦးစလုံးမှာ မှောင်မိုက်သော ကာမ နွံအတွင်းသို့ အရှိန်အဟုန်ပြင်းစွာ နစ်ဆင်းလျက်ရှိလေသည်။

“ အ....အင်း.....အင်း....ထွက်....ထွက်တော့မယ်.....လုပ်....လုပ်....လုပ်စမ်းပါ....အား....အ....အီး.....အီး....အား.. ....အ....”

မသန်းရီမှာ သွယ်သွယ်၏ စောက်ပတ်ကို ပါးစပ်မှလွှတ်ပေးရင်း ပရမ်းပတာပြောသည်။

“ သွယ်သွယ့် ဖင်ကြီး ဦးလေး ရှေ့ကပ်လိုက်....”

သွယ်သွယ်က လေးဖက်ထောက်လျက်က သူမဖင်ကြီးကို ဖေတင်ရှေ့သို့ တိုးလိုက်ရာ ဖေတင်က သူ့လက်ညှိုးကို သွယ်သွယ်၏ စောက်ပတ်ထဲထိုးသွင်း၍ ခပ်ကြမ်းကြမ်းမွှေပေးသည်။ ဖေတင်မှာ တစ်ဖက်မှလည်း မသန်းရီကို ပယ်ပယ်နယ် နယ်ကြီး လိုးဆောင့်နေသည်။

“ အား....အီး....အား....အား....ထွက်.....ထွက်ကုန်ပြီ.....အား....အ....ကျွတ်....ကျွတ်.....”

မသန်းရီမှာ မျက်စိနှစ်လုံးစုံမှိတ်ကာ ရှုံ့ရှုံ့မဲ့မဲ့ကြီးပြောရင်း သူမ၏ ခါးမှာ ကော့ကော့ တက်သွားလေသည်။ မသန်းရီ ငြိမ်သွားတော့မှ ဖေတင်က သူ၏ မပြီးသေးသောလီးကို သွယ်သွယ်၏ စောက်ခေါင်းထဲ ဗြစ်ကနဲ ထိုးထည့်လိုက်သည်။



...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



မိုးနတ်သူဇာ အပိုင်း ( ၃ )

မိုးနတ်သူဇာ အပိုင်း ( ၃ )

{ ဇာတ်သိမ်းပိုင်း }

နရသူ ရေးသည်။

"ဒေါ်လေး မရွှေ ရှိလား …  သူဇာ "

"မရှိဘူး မန်ကျည်းတန်းဖက်ကို ထွက်သွားတယ် ဒေါ်သိန်းမေတို့ ညီအစ်မတွေဆီက အစုငွေတွေ ပြန်တောင်းမယ်ဆိုပြီး သွားတာ … ညနေမှ ပြန်လာမယ်နဲ့တူတယ် "

"ဒါဖြင့် အတော်ပဲ ငါလည်း ငွေနည်းနည်း ကြိုယူစရာရှိလို့ … သူပြန်လာတဲ့အထိ စောင့်လိုက်မယ် "

မိုးသူဇာ သူ့ကို မျက်စောင်းထိုး၍ကြည့်လိုက်သည်။ သူ့ကို စချင်လာ၍ …

"အင်း စောင့်လေ အိမ်ရှေ့မှာထိုင်စောင့်နေပေါ့ သူဇာတော့ တစ်ယောက်တည်း ပျင်းလို့ အခန်းထဲ ဝင်အိပ်တော့မယ် "

မိုးသူဇာ အိမ်ထဲခန်းကို ဝင်လာခဲ့လိုက်သည်။အခန်းတွင်းရှိ ကုတင်ပေါ်မှာ လှဲချလိုက်ရင်း နံရံဖက်ကို မျက်နှာမူပြီး ဘေးတစ်စောင်းအနေအထားနှင့် ခွေခွေကလေးလဲလျောင်းကာ အိပ်နေလိုက်ပါသည်။ မကြာပါ။

အခန်းထဲဝင်လာသည့် ခြေသံကို ကြားရပြီး ဦးခင်မောင်တစ်ယောက် သူမရှိရာ ကုတင်ကြီးဆီကို အသာအယာ ချဉ်းကပ်ရောက်ရှိလာတာကို သိလိုက်ရပါသည်။ကုတင်ကြီး သိမ့်ကနဲ ဖြစ်သွားပြီး ဦးခင်မောင် ကုတင်ပေါ်တက်လာကာ သူမတင်ပါးအနောက်ကနေ သူ့လက်တစ်ဖက်ကို တင်၍ ပိုင်စိုးပိုင်နင်း ပွေ့ဖက်လိုက်ပါသည်။

"အို …ဘာလုပ်တာလဲ "

"ချစ်လို့ပါ သူဇာလေးရယ် "

"လွှတ်နော် … ရှင် …  လွှတ် ဆိုလွှတ် …"

"မလွှတ်ဘူးကွာ …"

"ရှင် …  ရှင် … "

"ဟင်း ကောင်မလေးတစ်ယောက် …မြန်မာရုပ်ရှင်တွေ အကြည့်များလို့ ဂေါက်သွားပြီနဲ့တူတယ် ဟင်း ဟင်း "

မိုးသူဇာ ဒီတော့မှ ခိကနဲ ရယ်သံကလေးထွက်လာသည်။ သူမကိုယ်ကလေးကို သူ့ဖက်ကို ဆွဲလှည့်လိုက်တော့ အလိုက်သင့်ကလေးပါလာပြီး နှစ်ယောက်သား အိပ်ယာပေါ်မှာ လူးကာလှိမ့်ကာနှင့် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ပွေ့ဖက်နမ်းစုပ်ကာ နေမိကြတော့သည်။

ဦးခင်မောင်၏သွက်လက်မြန်ဆန်သောလက်များက သူမကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်လွှာတွေကို တစ်လွှာချင်း တစ်ထပ်ချင်း ချွတ်ချလိုက်သည်။ သူကိုယ်တိုင်လည်း ပုဆိုးကိုချွတ်၍ လီးတန်းလန်းနှင့်ပင် မိုးသူဇာအနားကို တိုးကပ်လာသည်။ အရင်တစ်ညက အမှောင်ထဲမှာတွေ့ရတာမို့ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ကိုယ်အင်္ဂါအလုံးစုံကို မမြင်တွ့ခဲ့ရဘဲ ယခုမှသာမြင်တွေ့ခွင့်ရကြ၍ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ကြည့်မဝနိုင်အောင် ဖြစ်နေရလေသည်။ 

အညာသား ဦးခင်မောင်၏လက်က သူမနို့အုံကို ဖျစ်နယ်ကိုင်ကာ နို့သီးခေါင်းလေးနှစ်လုံးကို လှိမ့်ချေကစားပေးနေရာက နို့တစ်ဖက်ကို သူ့ပါးစပ်နှင့်ကုန်းစို့လိုက်လေသည်။သူ့ညာဖက်လက်ကလည်း မိုးသူဇာ၏ပေါင်ကြားထဲကို တိုးဝင်သွားကာ သူမစောက်ပတ်ဖောင်းမို့မို့ကလေးကို ကိုင်စမ်းလာသည်။

မိုးသူဇာ၏လက်တစ်ဖက်ကလည်း အားကျမခံဆိုသလိုပင် ဦးခင်မောင်၏ ပေါင်ခွကြားကို တိုးဝင်သွားကာ သူ့လချောင်းတွဲတွဲကြီးကို ဖျစ်ညှစ်ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ လီးချောင်းကြီးကို မာတောင်တောင့်တင်းလာအောင် ပွတ်သပ်ဆွပေးနေပါသည်။

"ဦး လီး … တကယ်ကြီးတယ်နော် "

"ကြိုက်လား … သူဇာ "

"အင်း အသည်းယားစရာကြီး မြွေကြီးတစ်ကောင်လိုပဲ "

"စုပ်ပေးမလား "

"အင်း စုပ်မယ်… ဦးလည်း သမီးကို ပြန်လုပ်ပေးရမယ် နော်  "

"လုပ်ပေးမှာပေါ့ ဒီနားလာ …သမီးကိုယ်လေးကို လှည့်လိုက် "

ဦးခင်မောင်က အတွေ့အကြုံရင့်သူပီပီ သူမကို ခြောက်ဆယ့်ကိုးပုံစံနေခိုင်းပြီး သူ့မျက်နှာပေါ်တည့်တည့်မှာ သူမစောက်ပတ်ကို ဖိထိုင်ချခိုင်းလိုက်ကာ သူ့လီးကို စုပ်စေလိုက်ပါသည်။မိုးသူဇာလည်း သူ့လီးကြီးကို ကောင်းစွာစုပ်ပေးလိုက်သည်။ လဒစ်ကြီးကို ပါးစပ်ထဲ ထည့်ငုံရင်း ဒစ်အောက်ခြေပတ်လည်ကို လျှာထိုး၍ ဆွကစားပေးသည်။ ယက်ပေးသည်။ လီးကိုယ်ထည်ကြီးကို ပါးစပ်နှင့်ပြွတ်ကနဲပြွတ်ကနဲ စုပ်နမ်း၍ လီးတစ်ချောင်းလုံးကို အားပါးတရ စုပ်ငုံလိုက်ကာ  လျှာဖြင့်ယက်လိုက်သပ်လိုက်လုပ်၍  အပီအပြင်နှူးပေး ဆွပေးနေသည်။

ဦးခင်မောင်လည်း သူ့မျက်နှာအပေါ်တည့်တည့်မှာ ရှိနေသည့် သူမစောက်ပတ်ကို အပီအပြင် ဘာဂျာကိုင်ပေးနေပြီဖြစ်သည်။ သူမ၏စောက်စိကလေးကို သကြားလုံးစုပ်သလို စုပ်သည်။ စောက်ပတ်တစ်ပြင်လုံးကို ယက်သပ်ပေးရုံသာမက အကွဲကြောင်းကလေးထဲကိုလည်း လျှာထည့်၍ မွှေနှောက်ယက်ဆွပေးသည်။

စောက်စိကို တပြွတ်ပြွတ် စုပ်ရင်း စောက်ခေါင်းထဲ လက်ညှိုးလက်ခလယ် နှစ်ချောင်းပူးထည့်၍ လက်နှင့် ဆောင့်လိုးပေးသည်။ သူမစောက်ခေါင်းကလေးထဲမှ ကာမရှေ့ပြေးဖြစ်သော စောက်ရည်များက ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရစွာဖြင့် ပွက်ကနဲပွက်ကနဲ ပွင့်လျှံထွက်အံ၍ စီးကျလာရလေတော့သည်။သူ့လီးကလည်း အပြတ်ပင် တောင်မတ်လာသည်။ လဒစ်သားရေပြဲလန်ကာနေသော သူ့လီးကြီးတဆတ်ဆတ်တုန်ခါ၍ တောင်မတ်နေပုံမှာ ကြက်သီးထဖွယ်ရာပင် ကောင်းနေပေသေးတော့သည်။

"ကဲ … လိုးရအောင် သူဇာရေ …"

သူပြောလိုက်တော့ မိုးသူဇာချက်ချင်းပင် ကုန်းထပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်အနေအထားနှင့် လှဲအိပ်ချလိုက်ကာ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ပြဲပြဲကားကားလုပ်၍ သူအသင့်လိုးနိုင်ရန် ကိုယ်ဟန်ပြင်ပေး လိုက်လေသည်။

"ဦး လိုးရင် လိုးလေ …သူဇာလည်း ဦးလုပ်တာနဲ့  စောက်ပတ်ထဲမှာ တအားရွနေပြီ …မခံနိုင်တော့ဘူး "

"အေး လိုးမယ် စောက်ပတ်သာ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆွဲဖြဲထားလိုက် "

ဦးခင်မောင် ပြောလိုက်သည်။ တစ်ဆက်တည်း သူမပေါင်နှစ်ဖက်အကြားမှာ ဆောင့်ကြောင့်ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး သူ့လီးဒစ်ထိပ်ဖူးကြီးကို မိုးသူဇာ၏ စောက်ပတ်အဝတွင်တေ့၍ ဖိဆောင့်သွင်းလိုက်ပါသည်။

တစ်ညတာ သုံးလေးချီမျှ လိုးပြီးခဲ့ပြီဖြစ်သော မိုးသူဇာ၏ စောက်ပတ်ဟပြဲပြဲကလေးထဲကို သူ့လီးချောင်းကြီး ကြပ်သိပ်စွာဖြင့် ထိုးဖောက်တိုးဝင်သွားပါသည်။ မိုးသူဇာ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်။မျက်စိမှိတ် အံကြိတ်၍ ဦးခင်မောင် လဒစ်ထိပ်ပြဲကြီး၏ လိုးသွင်းမှုကို ရင်တထိတ်ထိတ်နှင့်ခံစားနေပါသည်။ လီးအဝင်လွယ်အောင် ဆိုပြီး သူမလက်ချောင်းကလေးများဖြင့်လည်း စောက်ပတ်အဝကို အားစိုက်၍ ဖြဲပေးထားလိုက်သည်။

သူမ၏ နီရဲဖောင်းကြွလျှက်ရှိသော စောင်ပတ်အာတာပြဲကလေးမှာ လီးနှင့်ယဉ်ပါးနေဟန်ဖြင့် ဦးခင်မောင် လဒစ်ကြီး၏ လိုးသွင်းမှုကို မယုံနိုင်စရာကောင်းအောင် ကြံ့ကြံ့ခံလို့နေသည်။ အရွယ်နှင့်မလိုက်အောင် အလိုးခံနိုင်သူဖြစ်ပြီး ဦးခင်မောင်လီးကြီးမှာလည်း သူမစောက်ပတ်ထဲသို့ အရှိန်ပြင်းပြင်းနှင့်ပင် လီးတစ်ဆုံးအထိ စိုက်နစ်ဝင်သွားလေသည်။

"အိ ယာ့ အ အ … အိ အင့် အင့် … ဆောင့် မြန်မြန် လိုးပေး … ဦး …သူဇာ့ကို မညှာနဲ့ အသေသာလိုးပစ်လိုက် '

"ငါ နင့်စောက်ပတ်ကို သိပ်ကြိုက်တယ် လီးအသွင်းအနှုတ် သိပ်ကောင်းတာပဲ စီးစီးကြပ်ကြပ်နဲ့ လိုးရတာ ဘာနဲ့မှမတူဘူး "

"ဟင့်ဟင့် လိုး လိုးစမ်းပါ …ဦးစိတ်ကြိုက် အာရပါးရလိုး …ကျွန်မစောက်ပတ်က ဒေါ်လေးကို လိုးတာနဲ့ရော တူရဲ့လား "

"နင်တို့နှစ်ယောက် တစ်ယောက်တစ်မျိုးစီပေါ့ …ဟိုက လင်ရပြီးသား … ဒါပေမယ့် လီးနဲ့မလိုးရတာကြာတော့ သူလည်း နင့်အတိုင်းပဲ အပျိုစောက်ပတ်လို ဖြစ်နေတာ "

"ဦးတော့ စံပါပဲ ကံသိပ်ကောင်းတယ်နော် ကျွန်မကိုရော ဒေါ်လေးကိုရော နှစ်ယောက်စလုံး လိုးရတယ် "

မိုးသူဇာက ပြောလိုက်ရင်း သူ့ခါးကို လက်နှစ်ဖက်နှင့်ဆွဲဆွဲချကာ အောက်ကနေ သူမဖင်ကြီးကို မြောက်ကြွ၍ ကော့ညှောင့်ဆောင့်ပေးနေပါသည်။ ဦးခင်မောင်လည်း လီးကို ဖိချလိုက်ပြန်ကြွလိုက်လုပ်၍ စောက်ပတ်ထဲကို တစ်ဆုံးလိုးသွင်းပေးနေလေသည်။

လီးကြီးမှာ သူမစောက်ပတ်ထဲကို လေးလေးမှန်မှန်ကြီးပင် တစ်ချက်ချင်း ဝင်ထွက်နေပါသည်။ လဒစ်ခေါင်းကြီးကစပြီး လီးအရင်းဆုံးအထိ ဇွက်ကနဲဖွပ်ကနဲ အသံထွက်အောင် အားပါပါ ဖိကာဆောင့်ကာ လိုးပေးခြင်းမို့ အတော်ကလေး အားရကျေနပ်ချင်စရာလည်း ကောင်းလှပေသည်။

မိုးသူဇာစောက်ပတ်ကလေးက စောက်ရည်တွေ အလျှံပယ်ကြီးထွက်ကျလာသည်။ နေ့ခင်းကြောင်တောင် လိုးခြင်းဖြစ်သော်လည်း တစ်ယောက်ကိုယ်အင်္ဂါကိုတစ်ယောက် အလုံစုံမြင်တွေ့ပြီး ယခုလို အားပါးတရ လိုးဆောင့်ရခြင်းမျိုးကို မိုးသူဇာရော ဦးခင်မောင်ပါ နှစ်ယောက်စလုံး အကြိုက်တွေ့နေလျှက်ရှိကြပေသည်။ကာမရာဂစိတ်ကိုလည်း ပိုမို၍ ထက်သန်စေကာ လိုးပြီးရင်းလိုးလို့ မဝနိုင်အောင်ပင် နှစ်ယောက်သား ထန်ချင်တိုင်း ထန်နေကြလေတော့သည်။

မိမိစောက်ပတ်ထဲသို့ ဦးခင်မောင်၏မဟားဒရားကြီးလွန်းလှသော လီးချောင်းကြီး ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်နှင့် အချက်ပေါင်းမရေမတွက်နိုင်အောင် ဝက်ဝက်ကွဲ လာရောက်လိုးဆောင့်ချနေပုံကိုကြည့်၍ မိုးသူဇာ အသက်တောင် ရဲရဲမရှူရဲလောက်အောင် ဖြစ်နေမိပေသည်။နာရီဝက်လောက် လိုးအပြီးမှာ ဦးခင်မောင်က …

"သမီး ဟိုဖက်လှည့် ဖင်ကုန်းပေးပါလား သမီးဖင်ကိုကြည့်ပြီးလိုးချင်တယ် "

"ရတယ်ဦး ဒါပေမယ့်ဖင်တော့ မလိုးရဘူးနော် "

တစ်ခါဖူးမျှ ဖင်မခံဖူးသည့် ဖင်အပျိုစင်ပုံစံမျိုးနှင့် မိုးသူဇာပြောလိုက်ပါသည်။

သူမဖင်ကို ကုန်းအပေးမှာ ဦးခင်မောင်လီးက ဖင်သားအနောက်ကနေပြီး သူမဖင်နှစ်ဖက်အကြားမှ စောက်ပတ်ထဲကို ရုတ်တရက်ကြီး ဆောင့်ဝင်လာလေသည်။ မိုးသူဇာက သူမဖင်ကို ခပ်ကော့ကော့ကလေး လုပ်ပြီး ဦးခင်မောင်၏လီးကြီး ဆောင့်အချကိုစောင့်၍ တစ်ချက်ချင်းပြန်ပြန်ညှောင့်ပေးနေသည်။လီးကြီး၏လိုးသွင်းမှုကလည်း တစ်ချက်ချင်းလေးလေးမှန်မှန်နှင့်ရှိရာက တဖြည်းဖြည်းပို၍ မြန်ဆန်လာသည်။ ထိထိမိမိလည်းရှိလာသည်။

သူမစောက်ပတ်ကလည်း လိုးချိန်ကြာမြင့်လာလေလေ အရည်ပိုလိုက်လာလေလေဖြစ်၍ စောက်ရည်များဖြင့် ရွှဲရွှဲစိုကာ ချွဲကျိကျိဖြစ်နေသော စောက်ခေါင်းလမ်းလေးတစ်လျှောက်မှာ တဇွပ်ဇွပ်တဖွပ်ဖွပ် အသံဗလံများနှင့် အတူ လီးအဝင်ချောသလောက် လိုးချက်သွက်သွက် အကြမ်းပတမ်းလိုးဆောင့်မှုကို ခံစားနေရပြီ။ဦးခင်မောင်က တရစပ်လိုးလေလေ သူမ၏စောက်ပတ်ယားယံမှုဝေဒနာကို မပြေပြေအောင် ဖြေဖျောက်ပေးနေ သလိုမို့ နာကျင်မှုကို အံကြိတ်တင်းခံပြီး ပက်ပက်စက်စက်ကြီးပင် ဆက်လက်အလိုးခံနေမိပေသည်။

ဒေါ်လေးမြရွှေ မရှိတာကို အခွင့်ကောင်းယူပြီး နှစ်ယောက်သား စိတ်ရှိလက်ရှိ အချိန်ဆွဲလိုးပစ်လိုက်ရာ တစ်ယောက်နှစ်ချီစီလောက် သုက်ရည်တွေ ထွက်ပြီး ကာမပန်းတိုင်ဆီ ဆိုက်ရောက်သွားကြလေသည်။ ဒုတိယအချီမှာ မိုးသူဇာကိုယ်တိုင် ဦးခင်မောင်၏လီးကြီးကို အပေါ်စီးကနေ မြင်းစီးသလိုလုပ်ကာ တက်လိုးပေးခြင်းဖြစ်၍ နှစ်ယောက်စလုံး တော်တော်ကလေးစည်းစိမ်တွေ့ခဲ့ရလေသည်။

သူ့လီးမှာ တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့်ပင်ဖြစ်ရာ သူမစောက်ပတ်က အပေါ်ကနေထိုင်၍ ဖိဆောင့်ချချိန်မှာ စောက်ပတ်ကို သစ်ငုတ်တိုတစ်ချောင်းပေါ် တက်ထိုင်နေရသလို ပြည့်ပြည့်ကြပ်ကြပ်ထိထိမိမိ ရှိလွန်းလှသဖြင့် သူတစ်ချီလရည်ထွက်ချိန်ရောက်သည်အထိ မိုးသူဇာခမျာ စောက်ရည်သုံးခါလောက်ထွက်အောင်ပင် ရေကုန်ရေခမ်း လိုးပေးလိုက်ရပါသည်။စောက်ရည်ထွက်ရလွန်း၍ မိုးသူဇာ တော်တော်ကလေး ပန်းလျနွမ်းနယ် သွားရလေသည်။ ဒီတစ်ချီပြီးတော့ မိုးသူဇာ ခဏနားပြီး လူလည်း တော်တော်ပင်ပန်းသွားပြီမို့ မထင်မှတ်ဘဲ အိပ်ပျော်သွားရလေသည်။

သူမနိုးလာချိန်တွင် နဘေးမှာ ဦးခင်မောင်တစ်ယောက် ဆေးလိပ်ထိုင်သောက်နေတာတွေ့ရပြီး သူ့အနေနှင့် သူမနိုးထလာချိန်ကို အနားကနေ အသင့်စောင့်နေဟန်တူပေသည်။မိုးသူဇာ သူ့ကို ရှက်တက်တက်လေး ပြုံးပြလိုက်မိပြီး …

"သူဇာ မောမောနဲ့ အိပ်ပျော်သွားတာ "

"ထ ရေလေးဘာလေး ချိုးချင်ချိုးပေါ့ "

"ဟင့်အင်း ဦးနဲ့ နေချင်သေးတယ် "

"ဦးက ဒီအတိုင်းမနေဘူး နော် "

"ကဲ မနေရင် ဘာလုပ်ချင်လဲ ပြော သူဇာ လီးစုပ်ပေးရဦးမလား ပြစမ်း ဒီလီးကို … "

မိုးသူဇာပြောလည်းပြော သူ့ပုဆိုးအောက်က လီးကို ဆွဲလှန်ကာ ကြည့်လိုက်ရာ လီးကြီးက ပျော့တာလည်းမဟုတ် မာတောင်နေတာလည်းမဟုတ်ပါဘဲ ခပ်တုတ်တုတ် နဂိုနေအတိုင်းရှိနေပြီး သူမလက်နှင့် အထိမှာပင် ရုတ်တရက် ခေါင်းထောင်ထလာတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။

မိုးသူဇာ သူ့လီးထိပ်ကြီးကို ပွတ်သပ်ပေးလိုက်သည်။ လီးကြီးက ပိုမာလာတာတွေ့ရပြီး လုံးပတ်လည်းနှစ်ဆခန့် ပိုကြီးလာသည်။

"သူဇာ ဆွမနေနဲ့တော့ စုပ်ချင် စုပ်ပေးလိုက် "

ဦးခင်မောင်က ပြောလိုက်၍ မိုးသူဇာလည်း သူ့မျက်နှာကို ရယ်ကျဲကျဲနှင့်ကြည့်လိုက်ကာ …

"အင်း စုပ်ပေးမယ် ဦး လီးကြီး က လူကို ဒီလောက်လိုးထားတာတောင် တောင်ချင်နေတုန်းပဲနော် "

သူမက ပြောလိုက်တော့ …

"ဒါက ဟောဒီစောက်ပတ်အနံ့ကို ရနေလို့ ဖြစ်မှာပေါ့ သူက စားနေကျအစာဆိုရင် ဘယ်တော့မှ လက်လွှတ်ချင်တာ မဟုတ်ဘူး "

"အမလေ့လေး စကားတတ်လိုက်တာ ဦးရယ် "

မိုးသူဇာရင်ထဲမှာ ကျလိကျလိဖြစ်လာ၍ သူ့အနားကို တိုးကပ်လာပြီး ဦးခင်မောင်အား ပွေ့ဖက်ကာ ကုတင်ပေါ်မှာ ဟိုလူးဒီလှိမ့်နှင့် ဖက်ရမ်းနမ်းရှုံ့နေလေတော့သည်။ နှုတ်ခမ်းချင်းဖိကပ်၍ အတန်ကြာအောင် နမ်းလိုက်စုပ်လိုက် လုပ်နေမိကြသည်။

မိုးသူဇာ … ဖြစ်နိုင်မည်ဆိုလျှင် သူ့အနားမှာပဲ နေချင်သည်။ သူ ဘာလုပ်လုပ် သူ့အလိုလိုက်ကာ စိတ်တိုင်းကျ နေပေးလိုက်ချင်သည်။ နေ့နေ့ညည လိုးချင်သလိုလိုး မှောက်ပဲလိုးလိုး လှန်ပဲလိုးလိုးပေါ့။ ဒါကလည်း မိန်းမသားတို့သဘာဝ အရည်ဝင်လျှင် အသေခင်သည် ဆိုသော ရှေးဟောင်း ကာမသျှတ္တရကျမ်းလာ အဆိုအမိန့်စကားအတိုင်းပင် ဖြစ်နေလေမလား မပြောတတ်ချေ။ ဦးခင်မောင်နားနားတိုးကပ်၍ မိုးသူဇာ စကားလေးတစ်ခွန်း မေးလိုက်သည်။

"ဦး သမီးစောက်ပတ်ကိုရော နမ်းချင်သေးလား "

"နမ်းချင်တာပေါ့ နမ်းလို့မဝသေးဘူး လိုးလို့လည်း မဝသေးဘူး "

"တကယ် …"

ဆိုပြီး …

"ဒါဖြင့် နမ်းချင်လည်းနမ်း … လိုးရင်လည်းလိုး ခပ်မြန်မြန်သာ လိုး … ညနေရောက်နေပြီ ဒေါ်လေးတောင်ပြန်လာတော့မယ် "

ဦးခင်မောင်လည်း မိုးသူဇာအပြောကြောင့် အချိန်မဆိုင်းတော့ဘဲ သူမကိုယ်လုံးကလေးအား ကုတင်ပေါ်လှဲချပြီး ပေါင်ကြားထဲကို သူ့တစ်ကိုယ်လုံး ဝင်ရောက်၍ စောက်ပတ်ကို စုပ်လိုက်နမ်းလိုက်လုပ်ကာ မှုတ်ယက် ဆွပေးနေလေတော့သည်။

မိုးသူဇာက ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ကျကျနနကြီးဖြဲကား၍ ဦးခင်မောင်၏ စောက်ပတ်ယက်ပေးခြင်းအား ဇိမ်ယူခံစားလို့နေပါသည်။ကာမစိတ်တွေက တလိမ့်လိမ့် ထကြွထက်သန်လာခဲ့ရပြန်ပြီ။အတန်ကြာတော့ သူမစောက်ပတ်တစ်ခုလုံး စောက်ရည်များရွှဲစိုလာကာ မြင်မကောင်းအောင်ဖြစ်လာတာမို့ သူ့ကို အသာဖယ်ခိုင်းလိုက်ပြီး သူမကတစ်လှည့် ဦးခင်မောင်လီးကြီးကို အားပါးတရ စုပ်ပေးလေသည်။

စောက်ပတ်ရော လီးပါ မခံမရပ်နိုင်အောင် ဖြစ်လာကြတော့မှ အလိုးစခန်းဆီ ထပ်မံရောက်ရှိလာခဲ့ကြသည်။ ညနေမစောင်းခင် ဒေါ်လေးမြရွှေရောက်မလာခင်အချိန်အထိ နှစ်ချီ သုံးချီလောက် ထပ်လိုးလိုက်ကြသည်။ ခွေးကုန်းရော တစ်ပေါင်ကျော် တစ်တီတူးစုံလို့ … ဦးခင်မောင်နှင့်ကျမှပဲ ပုံစံမျိုးစုံ အလိုးခံရတော့သည်။

"သမီးစောက်ပတ်တော့ ဦးလီးကြီး လိုးတာနဲ့ ပြဲလန်ကုန်ပြီထင်တယ် "

မိုးသူဇာက ပြောတော့ …

"သမီး နောက်ဆိုရင် ဦးထက် လီးကြီးတဲ့ ကောင်တွေနဲ့ လိုးပေါ့ ဒါမှ သမီးစောက်ပတ်မချောင်ဘဲ ခပ်ကြပ်ကြပ်ကလေး လိုးနိုင်လိမ့်မယ် "

"လီးကြီးမကြီး သမီးမှ မသိတာ …ဦးကလဲ ကြံကြံဖန်ဖန်ပြောရော့မယ် ဟင်း ဟင်း  "

"အလကားစတာပါ သမီးရယ် မိန်းမတွေရဲ့စောက်ပတ်ဆိုတာ သားရေကွင်းလိုပဲ လီးသေးရင်သေးသလို ကြီးရင်လည်းကြီးသလို လိုသလိုဆွဲဆန့်နိုင်တယ် အပေါက်ဝပြဲလန်တယ်ဆိုတာ မရှိပါဘူး သမီးရဲ့"

"အင်း ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ပေါ့ ဦးရယ် သမီးလည်း ဦးနဲ့တွေရတော့မှ လီးအရသာ ဘာဆိုတာ …သိလာတယ်လို့ ဆိုရမှာပဲ မဟုတ်လား … လို့ "

သူမက အမှန်အတိုင်းပင် ပြောဆိုဝန်ခံလိုက်လေသည်။ညနေ ၅ နာရီလောက်ကျမှ ဒေါ်လေး ပြန်ရောက်လာသည်။

ဦးခင်မောင်လည်း သူနေ့လည်ကတည်းက ရောက်လာသည့်အကြောင်းများပြောပြီး ဒေါ်လေးမြရွှေနှင့် အလုပ်စကားများ ဆက်လက်ပြောဆိုနေကြကာ မိုးသူဇာလည်း ရေချိုးဦးမည်ဆိုပြီး ရေချိုးခန်းရှိရာဖက်ကို ထွက်လာခဲ့လိုက်ပါသည်။ဦးခင်မောင်က ညနေစာ ထမင်းစားသောက်ပြီးမှ လယ်ထဲကို ပြန်သွားသည်။

ရက်သတ္တပတ် နှစ်ပတ်ခန့် အိမ်မှာနေထိုင်ပြီး သူမ၏ဘော်ဒါဆောင်မှ မမကြီး ဒေါ်သန်းသန်းဝေဖုန်းဆက်ခေါ်၍ မိုးသူဇာလည်း ဒေါ်လေးကို အကျိုးအကြောင်းပြောဆိုကာ မြို့ပြန်လာခဲ့လေသည်။ကျောင်းပိတ်ရက်ဖြစ်ပေမယ့် ဒီတစ်နှစ်ဆယ်တန်းပြန်ဖြေဖို့ ပြင်ဆင်စရာရှိသည်များကို စတင်ပြင်ဆင်ရန်ဆိုပြီး ဒေါ်လေးကိုအကြောင်းပြ၍ မြို့ကို တက်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

မိုးသူဇာက တောမှာမပျော် မြို့မှာသာပျော်သည်။ ဆွေမျိုးသားချင်းတွေရှိပေမယ့် မည်သည့်အိမ်မှာမှ မနေဘဲ သူမအတွက် အစစအရာရာ လွတ်လပ်မှုရှိသည့် ပြင်ပအမျိုးသမီးဘော်ဒါဆောင်တစ်ခုမှာပင် နေထိုင်ပျော်မွေ့နေလေသည်။ဒေါ်သန်းသန်းဝေက ယခင်က တက္ကသိုလ်ဆရာမတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး နိုင်ငံခြားသင်္ဘောသားတစ်ယောက်နှင့် အိမ်ထောင်ကျပြီး နောက်ပိုင်းတွင် အလုပ်မှထွက်ကာ အမျိုးသမီးဘော်ဒါဆောင်တစ်ခုဖွင့်လှစ်၍ 

ကိုယ်တိုင်လည်း ပြင်ပကျူရှင်ဆရာမတစ်ယောက်အနေဖြင့် ဆယ်တန်းအဆင့်ကနေ အဝေးသင်တက္ကသိုလ် ပထမနှစ် ဒုတိယနှစ်အတန်းများအထိ ဝိုင်းကျူရှင်တွေဘာတွေ လိုက်သင်ကာ စီးပွါးဖြစ် ငွေရှာနေသူလည်း ဖြစ်သည်။မိုးသူဇာ ဆယ်တန်းဘော်ဒါနေကာစ အချိန်မှာ ဆရာမနှင့်တွေ့ဆုံခဲ့သည်။ ဒေါ်သန်းသန်းဝေက သင်္ချာဘာသာ အသင်အပြ အတော်ကောင်းသည်။ သူမမှာ ကိုယ်ပိုင် ဘော်ဒါဆောင်တစ်ခုလည်း ရှိသည်ဆိုတာသိရသည်။ 

သူမအရင်နေခဲ့သည့် နေရာက ဆယ်တန်းသီးသန့်ဖြစ်၍ စည်းကမ်းအလွန်တင်းကြပ်လွန်းသဖြင့် နယ်မှဒေါ်လေးကိုပင် အသိမပေးဘဲ အဆိုပါ ဆယ်တန်းဘော်ဒါဆောင်မှ ထွက်လာခဲ့ကာ  ဒေါ်သန်းသန်းဝေ၏ ကိုယ်ပိုင်အဆောင်မှာပင် သူမနှင့်အတူ လိုက်နေခဲ့သည်။

ဒေါ်သန်းသန်းဝေဆီမှာက ကျောင်းသူသီးသန့်မဟုတ်ဘဲ တက္ကသိုလ်လာတက်သည့်ကျောင်းသူတွေရော ပြင်ပ အလုပ်လုပ်ကိုင်သူအမျိုးသမီးတွေပါ ငှားရမ်းနေထိုင်ကြ၍ လူစုံသည်ဟုဆိုရမည်။ ဒေါ်သန်းသန်းဝေအနေနှင့် မိုးသူဇာလို စိတ်ကစားလွန်းသူ မိန်းကလေးတစ်ယောက်ကို ကျောင်းသင်ခန်းစာအရာမှာ ဘယ်လိုမှ ထူးချွန်နိုင်မည်မဟုတ်ဘဲ ဆယ်တန်းအောင်ဖို့ အလွန်ဝေးသူမှန်းသိပြီးသားပင်ဖြစ်သည်။

 သူမ၏အဆောင်မှာ ထားခြင်းဖြင့် နှစ်ယောက်သားအဖော်လည်းရပြီး သင်္ချာဘာသာရပ်ကလွဲ၍ အခြားဘာသာတွေကို သူမနှင့်တခြားဆရာမသုံးလေးယောက် သင်ကြားနေသော ဝိုင်းတွေမှာ လိုက်တက်စေကာ သူမကျွမ်းကျင်သည့် ဘာသာကိုတော့ သူမအခန်းထဲမှာ ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျပင် အနီးကပ် သင်ကြားပို့ချပေးနေခြင်းလည်း ဖြစ်ပေသည်။

ဆရာမတစ်ယောက်အနေနှင့် သူမသင်ကြားပေးသည့် ဘာသာရပ်ထဲမှာ ကျောင်းပညာသာမကဘဲ လိင်မှုဗေဒဆိုင်ရာ ကာမဂုဏ်နှင့်စပ်လျဉ်းသည့်  ကာမပျော်မြူးမေထုံကျူးသည့် အဋ္ဌာရသအတတ်လည်း တစ်ခုအပါအဝင်ဖြစ်မည်ဆိုတာကိုတော့ စာရှုသူတို့လည်း အထူးပြောစရာမလိုအောင် ရိပ်စားမိပြီးဖြစ်ပေလိမ့်မည်။မိုးသူဇာပြန်လာတာကို ဒေါ်သန်းသန်းဝေတစ်ယောက်  ဝမ်းသာအားရပင် ဆီးကြိုနေပေသည်။

ဆရာမဒေါ်သန်းသန်းဝေမှာအသက်အားဖြင့် သိပ်မကြီးသေးပါ။ အသက် ၃၅ နှစ်ဝန်းကျင် ဒေါ်လေးထက် နှစ်နှစ်သုံးနှစ်လောက်ငယ်ပြီး အသားဖြူဖြူ မျက်နှာဝိုင်းဝိုင်းပြည့်ပြည့် ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် တောင့်တောင့်တင်းတင်းနှင့် ချစ်စရာအလွန်ကောင်းသော အမျိုးသမီးချောကြီးတစ်ဦးလည်း ဖြစ်ပေသည်။လင်ဖြစ်သူ သင်္ဘောအရာရှိကိုမျိုးဇော်နှင့် လွန်ခဲ့သည့် သုံးနှစ်ခန့်လောက်ကတည်းက ကွဲခဲ့ကြပြီး မိမိဘဝကို ထင်ရာစိုင်းနေသည့် ပညာတတ်ဆရာမတစ်ဦးဖြစ်သည်။

သူမ၏ဘော်ဒါဆောင်မှ အမျိုးသမီး တော်တော်များများနှင့် အချစ်စခန်းဖွင့်ဖူးပြီး လိင်တူရောလိင်ကွဲပါ ကာမဆက်ဆံမှုကို ဝါသနာအားကြီးလွန်းလှသည့် မိန်းမသားတစ်ယောက်လည်း ဖြစ်နေပေတော့သည်။သူမ၏တပည့်မတွေထဲက တစ်ဦးဖြစ်သည့် မိုးသူဇာအပေါ်မှာ အထူးပင် သံယောဇဉ်ကြိးသူလည်းဖြစ်သည်။

"မမ မျှော်နေတာ ကြာပြီ မိုးမိုးရယ် ပြန်မှလာပါ့တော့မလားလို့ ဟင်း ဟင်း "

"တောမှာ ပွဲတွေကြည့်ပြီး အပျော်လွန်သွားလို့ ပါ … မမရယ် မိုးလည်း မမကို လွမ်းနေတာပါပဲ "

နှစ်ယောက်သား ဖက်ရမ်းနှုတ်ဆက်၍ အိမ်ထဲကို လျှောက်ဝင်လာခဲ့ကြသည်။

"မမ ဧည့်သည် ရှိတယ် ထင်တယ် …ဟုတ်လား မမ … "

ဧည့်ခန်းရှိ ဆက်တီခုံနဘေးမှာ ချထားသော ခရီးဆောင်အိတ်ကြီးနှစ်လုံးကို တွေ့လိုက်ရ၍ မိုးသူဇာက ဒေါ်သန်းသန်းဝေမျက်နှာကို ကြည့်ပြီး မေးလိုက်ရာ ဒေါ်သန်းသန်းဝေ ခေါင်းအသာညိတ်လိုက်ပြီး မိုးသူဇာ၏ ခါးကလေးကို အသာအယာ သိုင်းဖက်လိုက်ကာဖြင့် …

"မမ ဆီမှာ ဂိုက်လာလုပ်ပေးနေတဲ့ တပည့်မကလေး တစ်ယောက်ပါ အိမွန်ကျော် …တဲ့ ကျောင်းပိတ်ရက်ဆိုတော့ သူလည်းအားနေတာနဲ့ ရန်ကုန်လျှောက်လည်ကြမယ်ဆိုပြီး ခေါ်လိုက်တာ ခု မင်းလေးပါ ပြန်ရောက်လာပြီ ဆိုတော့ … "

ဒေါ်သန်းသန်းဝေက ပြောလက်စ စကားကို တစ်ပိုင်းတစ်စနှင့်ရပ်ထားလိုက်ရာက မိုးသူဇာကို အဓိပ္ပါယ်ပါပါကလေး ပြုံး၍ စိုက်ကြည့်နေလိုက်ပါသည်။

"သူ ဘယ်မှာလဲ "

"စျေးထဲခဏထွက်သွားတယ် နေ့လည်မှပြန်ရောက်မယ်ထင်တယ် "

မိုးသူဇာလည်း ဘာမျှပြန်မပြောတော့ဘဲ သူ့မမ ခါးကလေးကိုသာ ထွေးဖက်ထားလိုက်ပါသည်။

နှစ်ယောက်သား အိပ်ခန်းထဲကို ဝင်ခဲ့ကြသည်။ အခန်းအလယ်ရှိ နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ မမဒ်ါသန်းသန်းဝေနှင့်အတူ ယှဉ်တွဲ၍  ထိုင်လိုက်ကြပြီး မိုးသူဇာက သူ့မမရဲ့ရင်ခွင်ထဲကို ကနွဲ့ကလျကလေး တိုးဝင်လိုက်ရာက နှစ်ယောက်သား မျက်နှာချင်း တဖြည်းဖြည်း နီးကပ်လာခဲ့ကြပြီး နှုတ်ခမ်းလွှာချင်း ဖိကပ်နမ်းစုပ်၍ ကာလရှည်ကြာကွဲကွာခြင်းအတွက် အတိုးချကာ ချစ်နလန်ထနေမိကြလေသည်။

"မမ မိုးကို … အချစ် မပေါ့ရဘူး …နော် "

"မိုးမိုးရယ် ဘာဖြစ်လို့ ခုလို ပြောရတာလဲ ဟယ်"

"မိုး မမကို နည်းနည်းကလေးမှ စိတ်မချဘူး သိလား "

"မိုး မမကို ချစ်လား "

"ချစ်တာပေါ့ မ ရဲ့ …"

"ဘယ်လောက်ချစ် "

"မမအတွက် မိုး ဘာမဆို ပေးပြီးသားပဲ ဘာလဲ မမ မယုံဘူးလား"

"ဟင်းဟင်း ယုံပါသတဲ့ မိုးရယ် …ဟွင်း ငချွဲမကလေး ဟို ပြန်ပြီးကတည်းက ဘာမှကို အဆက်အသွယ်မလုပ်ဘဲ သူမို့လို့ နေနိုင်လိုက်တာ "

"မမကို ခေါ်သွားလိုက်ချင်တယ် ပျော်စရာ ကောင်းလွန်းလို့ …"

"ဘာတွေ ပျော်ခဲ့ရသလဲ ပြောပြနော် မိုး "

"အင်း နောက်မှ ပြောမယ်လေ … ခု…  မိုးမှ မအားသေးတာ ဟင့်ဟင့် ဟင့် "မိုးသူဇာက ညုတုတုကလေးပြောလိုက်ပြီးနောက် ဆရာမဒေါ်သန်းသန်းဝေ၏ ကိုယ်လုံးအိအိကြီးကို ခါးကနေ လှမ်းဆွဲဖက်၍ ကုတင်ပေါ်လှဲအိပ်ချလိုက်ရာက နှစ်ယောက်သား အပြန်အလှန်ပွေ့ဖက်လူးလှိမ့် နမ်းစုပ်နေမိကြလေတော့၏။

ကိုယ်ပေါ်ရှိအင်္ကျီတွေတစ်လွှာချင်း ကျွတ်ကွာကျသွားကြသည်။ ရင်စည်းဘရာကိုယ်စီနှင့် … ဘရာစီယာအောက်မှ ရုန်းကြွမြင့်မောက်စွာ ထွက်ပေါ်နေကြသော ရင်သားစိုင်အိအိကြီးတွေက ဆန့်ကျင်ဖက်လိင်တို့ မြင်တွေ့ရုံနှင့်ပင် အသည်းဘဝင်ကို ပူလောင်ဆူပွက်လာအောင် လှုံ့ဆော်စေနိုင်စွမ်းရှိမည်မှာ ဧကန်မုချပင်ဖြစ်ပေလိမ့်မည်။

မိုးသူဇာက သူမကိုယ်ပေါ်မှဘရာကိုရော ဒေါ်သန်းသန်းဝေ၏ရင်နှစ်မြွှာပေါ်က ဘစီယာကလေးကိုပါ ချိတ်ဖြုတ်၍ ချွတ်ပေးလိုက်သည်။ ရင်သားအိအိ နှစ်စုံက အပြင်လောကဆီကို ခုန်ပေါက်ထွက်ပေါ်လာကြလေသည်။ရင်သားအချင်းချင်း ခလုတ်တိုက်ထိတွေ့ မိတ်ဆက်မိကြသည်။ နို့သီးအချင်းချင်း လူးလှိမ့် ပွတ်တိုက်၍ အတွေ့အရသာကို စတင်ခံစားမိကြသည်။

မိုးသူဇာလက်တစ်ဖက်က ဒေါ်သန်းသန်းဝေ၏ခါးဝတ်ထမီ အထက်ဆင်စနေရာကလေးကနေ ဆွဲဖြေချွတ်ချပေးလိုက်သလို ဒေါ်သန်းသန်းဝေကိုယ်တိုင်လည်း မိုးသူဇာ ထမီကို အောက်ကနေပင့်လှန်ပြီး သူမခေါင်းပေါ်ကနေ ကျော်၍ပင် တစ်ကွင်းလုံး ချွတ်ပစ်လိုက်လေပြီ။

တပည့်နှင့်ဆရာ ဟူသော အသိတို့ လွင့်ပါးပျောက်ဆုံးကုန်သည်။ခါးမှာ နောက်ဆုံးလက်ကျန်အဖြစ် ကျန်ရှိနေကြသည့် အတွင်းခံ ပင်တီပါးကလေး နှစ်ထည်မှာ ကုတင်အောက်ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ ပိုင်ရှင်မဲ့များအဖြစ် ကျွတ်ပုံကျသွားရရှာလေပြီ။

နှစ်ယောက်သား အထိအတွေ့အောက်မှာ တသိမ့်သိမ့်တငြိမ့်ငြိမ့် စည်းစိမ်ယူကာ မိန်းမောနေမိကြတော့သည်။ တစ်ယောက်စောက်ပတ်ကို တစ်ယောက် နှိုက်ဟယ်ဆွဟယ်ပြုကာ နှူးပေးဆွပေးနေကြသည်။ နို့အုံနှစ်လုံးကို မညှာမတာ ညှစ်နယ်၍ နို့သီးခေါင်းကလေးတွေကို ပွတ်လှိမ့်ချေကာ ကာမသုခကို အငမ်းမရစွာ ခံစားနေကြသည်။

"သမီး မှုတ်ပေးမယ် မမ "

"ဟင့်အင်း မမရောပဲ "

"ဒါဖြင့် အတူတူ လုပ် "

"အင်း "

စစ်စတီနိုင်းဟုခေါ်သည့် နှစ်ယောက် ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် အထက်အောက်လှည့်အိပ်ကာ စောက်ပတ်ကိုပြိုင်တူ ယက်ဆွပေးရသည့်အလုပ်ကို အထူးတလည် ကျွမ်းကျင်ယဉ်ပါးစွာဖြင့် ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်ကြီး လုပ်ကာ ရမ္မက်နှိုးဆွမွေ့ပျော်လျှက် ရှိနေကြပေသည်။

"အား … အင့် … အင့် ယား ယားတယ် မမရယ် "

"မမလည်း … ဖြစ် ဖြစ်နေပြီ … အဖုတ်ထဲက တအားရွနေပြီကွယ် သမီးလျှာကလေးနဲ့ ကောင်းကောင်းထိုးပေးနော် "

"မိုးကိုလည်း လုပ် … မမ အ … အ အား အစိကို တအားမကိုက်နဲ့လေ အ အင့်ဟင့် ဟင့် ကျွတ်ကျွတ် မခံနိုင်တော့ဘူးမမရယ် အား ဘယ်လိုကြီးလဲ ဟင့်ဟင့် "

ဒေါ်သန်းသန်းဝေ၏ စောက်ပတ်ကို တစ်ပြင်လုံးလျှာဖြင့်ယက်သပ်ပြီး စောက်ခေါင်းကလေးထဲကို လျှာဖြင့်ထိုးမွှေကာ လက်ချောင်းများနှင့်လည်း ထိုးထိုးဆောင့်ပေးသည်။

သူမကလည်း မိုးသူဇာ၏စောက်ပတ်ဖောင်းအိအိကလေးကို လက်ယောင်လိုက်၍ နီရဲခုံးထလာသည့်တိုင်အောင် လက်ဖဝါးဖြင့် တဖတ်ဖတ်ရိုက်လိုက် စောက်စိကို လှုပ်နှူးဆွကစားလိုက် စောက်ခေါင်းထဲ လျှာရော လက်ရော တစ်ပြိုင်တည်း အသုံးပြုပြီး အမျိုးမျိုးအဖုံဖုံ စိတ်ထန်လာအောင် အပြတ်နှူးပေးလိုက်ရာ နှစ်ယောက်စလုံး တစ်စထက်တစ်စ ပိုမို၍ စီတ်ရိုင်းကြွလာကြရလျှက် ကုတင်ပေါ်မှာ ငါးပြေမဆားထိသည့်နှယ် မခံချိမခံသာ ထွန့်ထွန့်လွန့်လွန့် လူးလွန့်ပြီး စောက်ပတ်တစ်ဝိုက်မှ စောက်ရည်များလည်း ရှုမြင်၍ မကောင်းအောင်ပင် ရွှဲရွှဲယိုကာ အပြင်ဖက်ကို ဒလဟောကြီး စီးယိုထွက်ကျလာခဲ့ရချေပြီ။

"လိုး လိုး မမရယ် အား အိ အ အ ကောင်းကောင်းတယ် ပွတ်ပေး ဆောင့်ဆောင့် အင့်မြန်မြန် အ အ လီးနဲ့လိုးသလိုလိုး လိုးပေး ဟင့်ဟင့် "

"မိုးမိုးရယ် ငါ စိတ်တွေ မထထအောင် နင်ဆွနေတာလား ကလေးရယ် ဟင်း လီးအတုနဲ့သာ လိုးပစ်လိုက်ရ "

ဒေါ်သန်းသန်းဝေပြောပြီး အိပ်ယာခင်းအောက်မှာ သူမ အသေအချာ သိမ်းဆည်းထားသော ဖိုက်ဘာလီးအတုချောင်းကို အောက်ကနေဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး မိုးသူဇာကို ကိုင်လှုပ်ပြလိုက်သည်။

"အဲဒါ ဘယ်လို လိုးရမလဲ "

"ဟောဒီ ခါးပတ်နဲ့ ပတ်ပြီး လိုးရမယ် နင် ခံကြည့်မလား "

"မိုးပြီးရင် မမကို လည်း တစ်လှည့်လိုးမှာနော် "

"ကောင်းပြီ လိုး နင်အရင်စမလား ငါအရင်လိုးပေးရမလား "

"မမပဲသုံးတတ်တာ မမအရင်လိုးပေး စောက်ပတ်ပြဲပစေလိုး မိုးစောက်ပတ်က ပြဲနေပြီးသားပဲ ဒီမှာကြည့် "

ဆိုပြီး သူမစောက်ပတ်ကလေးကို လက်နှင့် ဟိုဖက်ဒီဖက်ဆွဲဖြဲကာပြလိုက်လေသည်။ ဒေါ်သန်းသန်းဝေက လီးအတုမှာအသင့်ပါလာသည့် ခါးပတ်ကို အသေအချာတပ်လိုက်ကာ မိုးသူဇာ ပေါင်နှစိဖက်ကို သူမလက်ဖြင့်ဖိဖြဲပစ်လိုက်ပါသည်။

လီးအတုဒစ်ထိပ်ကို သူမစောက်ပတ်အဝမှာ ဖြည်းဖြည်းချင်းပွတ်တိုက်မွှေနှောက်ပြီး အရည်လိုက်သထက် လိုက်လာအောင် ဆွကာဆွကာပေးလိုက်သေးသည်။ စောက်ရည်က ရွှဲလိုက်တာမှ အိပ်ယာခင်းတွေပါ အကွက်လိုက်ကြီး ဖြစ်နေပေပြီ။

"မမ လိုးတော့ "

"အင်း ကဲ နင် ရ ရလား ခံနိုင်ရဲ့လား "

"ရတယ် တစ်ဆုံးလိုး နည်းနည်းလေးပဲ နာ …တာ အိ အင့် ဟင့် အ ကောင်း ကောင်း တယ် လိုး လိုးပေး "

"ခွေးမလေး ဘယ်ကတည်းက ညည်းစောက်ပတ် ရွနေတာလဲ ဟင်း ဟင်း ငါ လိုးတာ မဖြုံဘူးပေါ့ ဟုတ်လား "

"ဆောင့်ပါ မမရဲ့ ကြမ်းကြမ်းဆောင့်လိုးပေး ကောင်းလွန်းလို့ပါ ဆို ဟင့် ဟင့် "

ဒေါ်သန်းသန်းဝေ သူမကို ငဲ့ညှာနေဖို့ရာ အကြောင်း လုံးဝမရှိတော့ပြီ။ ယခုမှပင် သူမစိတ်တိုင်းကျ မိုးသူဇာကို ထင်တိုင်းကြဲခွင့် ရရှိခဲ့ခြင်းဖြစ်ပါသည်။ 

သူမခါးကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်ပြုလုပ်၍ မိုးသူဇာစောက်ပတ် ဖောင်းအိအိကလေးထဲကို လီးအတုနှင့် အသားနီလန်ပြီး ဖွတ်ဖွတ်ညက်ညက်ကြေမတတ် ကွဲပြဲသွားအောင်ပင် သဲကြီးမဲကြီး အသေအလဲ ဖိဆောင့်လိုးပစ်လိုက်လေတော့သည်။

မိုးသူဇာ၏ အခံပက်စက်ပုံကလည်း သူမအနေနှဗ့် မယုံနိုင်စရာပင် ဖြစ်နေလေသည်။ တစ်ချီတည်းသာမဟုတ် နှစ်ချီတိတိပြီးအောင် ဝက်ဝက်ကွဲ လိုးပြီး လိုးသူကသာ ဖတ်ဖတ်မောသွားရသည်။ သူမကတော့ ဖီလင်တက်လို့ကောင်းတုန်းပင် ရှိနေပေသေးသည်။ မိုးသူဇာ နှစ်ကြိမ်တိတိပြီး၍ ဒေါ်သန်းသန်းဝေထံမှ ခါးပတ်ကိုယူ၍ ပတ်ပြီး သူမကို တစ်လှည့်လိုးပေးရပြန်သည်။

ဒေါ်သန်းသန်းဝေက သူမ အမြဲတစေ အသုံးပြုနေကျပစ္စည်းဖြစ်၍ သူမစောက်ပတ်က လီးအတုနှင့် ယဉ်ပါးနေပြီဖြစ်သည်။ ကလေးတစ်ယောက်၏လက်ကောက်ဝတ်ခန့်ရှိမည့် လီးအတုကြီး၏ ဝင်သံထွက်သံတဇွပ်ဇွပ်က အခန်းထဲမှာ စည်းချက်ကျကျ ပေါ်ထွက်ကာနေလေတော့၏။မိုးသူဇာလည်း ခါးညောင်းအောင်လိုးပေးလိုက်ရတော့သည်။

ဒီတော့မှ ယောက်ျားတွေအဖို့ သူမတို့မိန်းမသားတွေမပြီးပြီးအောင် ဘယ်လောက်အထိတောင်များ ခါးအညောင်းခံ အားအင်အကုန်ခံပြီး ကုန်းရုန်းလိုးပေးရသလဲဆိုတာ ယောက်ျားတွေအပေါ် ပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ် ကိုယ်ချင်းစာနာစိတ်ကလေး ဝင်လာခဲ့မိတော့သည်။

အော် လူသားဘဝဆိုတာ ကာမစည်းစိမ်ခံစားရာမှာတောင် အပင်ပန်းအဆင်းရဲခံပြီး အနာခံအမောခံကာ တစ်ဦးအလိုဆန္ဒပြည့်ဝဖို့ရန်အတွက် တစ်ဦးက တတ်နိုင်သမျှလိုက်လိုက်လျောလျော ဖြည့်ဆည်းပေးရခြင်းပဲ မဟုတ်လား။ ဒါကြောင့်ပင် ပညာရှိကြီးများက လူ့ဘဝဟူသည် ဒုက္ခဆင်းရဲပဲ ရယ်လို့ တင်စားမိန့်ကြားခဲ့ကြခြင်းပဲ ဖြစ်ရပေလိမ့်မည်။

နှစ်ယောက်သား နှစ်ချီစီလိုးပြီး မောမောနှင့်နားလိုက်ကြသည်။ကုတင်ပေါ်မှာပဲ တစ်ဦးကိုတစ်ဦးဖက်၍ လဲလျောင်းရင်း ယောက်ျားနှင့်လိုးရသည့်အတွေ့အကြုံတွေကို ကိုယ်စီကိုယ်ငှဖောက်သည်ချ၍ ရင်ဖွင့်ပြောပြနေကြလေသည်။ဒေါ်သန်းသန်းဝေ၏ဧည့်သည်ဖြစ်သော အိမွန်ကျော်ပြန်လာတော့ မိုးသူဇာနှင့်အိမွန်ကျော်ကို မိတ်ဆက်ပေးလိုက်သည်။ 

အိမွန်ကျော်က အသက်၂၀ ။၂၁နှစ်ဝန်းကျင် ဘွဲရပြီးစ မိန်းကလေးတစ်ယောက်ဖြစ်သည်ဟုသိရသည်။ မိုးသူဇာလိုပင် ချောချောလှလှ ငါးးရံ့ကိုယ်လုံးကလေးနှင့် ဖွံ့ဖွံ့ထွားထွားတစ်တစ်ရစ်ရစ်ရှိသော မိန်းမပျိုချောလေးတစ်ဦးပင်ဖြစ်သည်။ဒေါ်သန်းသန်းဝေက အခန်းထဲမှာပင် တံခါးကို လုံခြုံအောင်ပိတ်၍ မိန်းမငယ်ကလေးနှစ်ယောက်နှင့် သူနိုင်ကိုယ်နိုင် အချစ်ပွဲဆင်နွှဲလိုက်ကြသည်မှာ ည ၈ နာရီ ထိုးသည်အထိပင်ဖြစ်လေသည်။ 

အိမွန်ကျော်လည်း စောက်ဖုတ်အယက်အစုပ်ခံရသည်။ လီးအတုနှင့်လည်း လေးချီလောက် အလိုးခံရသည်။ ဒေါ်သန်းသန်းဝေတစ်လှည့် မိုးသူဇာတစ်လှည့် လိုးပေးလိုက်ကြခြင်းဖြစ်သည်။သုံးယောက်သား စိတ်တူကိုယ်တူ တစ်ဦးသဘောတစ်ဦးသိပြီးဖြစ်၍ အပေးအယူ ပိုမျှလာခဲ့ကြသည်။သုံးလေးရက်နေပြီး ရန်ကုန်ကို အလည်သွားမည်။

သံလျင် ကျိုက်ခေါက် ချောင်းသာ ပုသိမ် အစရှိသည့် အပျော်ခရီးစဉ်လည်းဖြစ်သည်။ မိန်းကလေးနှစ်ယောက် အဖို့မှာလည်း ဆရာမကိုယ်တိုင်စပွန်ဆာလုပ်၍ ခေါ်ဆောင်သွားမည်ဖြစ်သော ခရီးအတွက် စိတ်ကူးနှင့်ပင် ကြိုတင်ရင်ခုန် စိတ်လှုပ်ရှားနေကြပေသည်။

စင်စစ်မှာတော့ ဒေါ်သန်းသန်းဝေက သူမ၏ ကာမကိစ္စအတွက်သက်သက်သာမက ငွေကြေးမြိုးမြိုးမြက်မြက် ရလိုမှုများအတွက်ပါ မိန်းမငယ်ကလေးနှစ်ယောက်ကို အခွင့်အရေးရခိုက် အပြည့်အဝအသုံးချခြင်းသာ ဖြစ်သည် ဆိုသည့်အချက်ကိုတော့ငယ်ရွယ်နုနယ်၍ အသိမကြွယ်လှသေးသည့် သူမတို့လို မိန်းမငယ်ကလေး နှစ်ယောက်အနေဖြင့် ဘယ်လိုနည်းနှင့်မျှ ကြိုတင်သိရှိ နားလည်နိုင်မည်လည်း မဟုတ်ကြပါချေ။

ဒေါ်သန်းသန်းဝေမှာ မြို့ပေါ်ရှိ ငွေရှင်ကြေးရှင် တဏှာရူး သူဋ္ဌေးကြီးများ၏လက်ထဲသို့ သူမတို့ကဲ့သို့ မနူးမနပ်ကောင်မလေးများကို ကြေးကြီးကြီးနှင့် ရောင်းကုန်အဖြစ် အစွံထုတ်လေ့ရှိသည့် ဂျင်တစ်လုံးလို မွှတ်နေအောင် လည်ပတ်လွန်းလှသည့် မိန်းမလည်မကြီးတစ်ယောက်ပင် ဖြစ်သည် မဟုတ်ပါလား။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



မိုးနတ်သူဇာ အပိုင်း ( ၂ )

မိုးနတ်သူဇာ အပိုင်း ( ၂ )

နရသူ ရေးသည်။

ဖိုးလုံးကတော့ လရည်မထွက်၍ ငိုချင်နေပြီ။ ဖိုးလုံးဟောဟဲလိုက်သံကို သိသိသာသာကြီးကြားလာရသည်။

"သူဇာ နင်အပေါ်တက်လိုးပေးလိုက်စမ်း ဒီအတိုင်းဆို ဟိုကောင်ပြီးမှာ မဟုတ်ဘူး "

ဖိုးလုံးကြာလွန်းနေ၍ မောင်စိုးက မိုးသူဇာကို လှမ်းပြောလိုက်သည်။ သူ့အတွေ့အကြုံအရ ဒီလို ပေရှည်နေတာမျိုးကို မိန်းမလုပ်သူကိုယ်တိုင် တက်လိုးလိုက်ခြင်းအားဖြင့် ဖြေရှင်းနိုင်မည်ဆိုတာ သိထားနှင့်ပြီးဖြစ်သည်။မိုးသူဇာလည်း စောက်ပတ်က ပူကျိန်းလာပြီမို့ မောင်စိုးစကားကို နားထောင်ပြီး ဖိုးလုံးကို သူမစောက်ပတ်ထဲကနေ လီးပြန်ချွတ်ခိုင်းလိုက်ရသည်။

"ကိုဖိုးလုံး မပြီးသေးရင် ကျွန်မတက်လိုးပေးမယ် ရတယ်မဟုတ်လား "

ဖိုးလုံးလည်း …

"ရတယ် ငါအောက်ကနေ လီးကို ကော့ဆောင့်ပေးမယ် "

ဆိုပြီး ပြောလိုက်ရင်း မိုးသူဇာကိုယ်လုံးကလေးကိုပါ သူ့ကိုယ်ပေါ်မ တင်ပေးလိုက်သည်။ မိုးသူဇာလည်း သူ့ကိုယ်ပေါ်တက်ခွပြီး ဖိုးလုံးလီးနှင့်တည့်တည့် သူမစောက်ပတ်အဝလေးကို တေ့ချိန်လိုက်ကာ အပေါ်ကနေ ဖိထိုင်ဆောင့်ချလိုက်သည်။ 

ခုချိန်ထိ မိုးသူဇာတစ်ယောက် ဖိုးလုံး အကြာကြီးအချိန်ဆွဲလိုးနေတာကိုခံရင်း သုံးချီပင်ပြီးခဲ့ရပြီဖြစ်သည်။ မိုးသူဇာ ရာဂထန်ပြင်းနေသလောက် အပြီးကလည်း မြန်လွန်းနေသည်။ ယခု အချီကသူမအတွက် လေးချီမြောက်လိုးခြင်းပဲ ဖြစ်နေတော့သည်။

မိုးသူဇာ သူမစောက်ပတ်ထဲ လီးဝင်သွားသည်နှင့် ကိုယ်လုံးအိအိကြီးကို အရှေ့ကို ကုန်းကုန်းကွကွ ငုံ့ကိုင်းပြီး ဖင်ဆုံကြီးတအိအိ ဖိနှိမ်လှုပ်ရှားကာဖြင့် အဆက်မပြတ်ကျုံးဆောင့်ချနေလေတော့သည်။ ဇွတ်ဖွပ် ဘွတ် ဘွပ် ဟူသောအသံဗလံများက သူမလိုးဆောင့်နေရာကနေ ဖုံးမနိုင်ဖိမရထွက်ပေါ်လို့နေလေသည်။

"ကို ဖိုးလုံး ရ ရလား "

"ဆောင့် ရတယ် မြန်မြန်ဆောင့် အား ကောင်း ကောင်းတယ် သူဇာ နင်လိုးတာ တကယ်ကို အားရစရာကြီးပဲ လိုး လိုးစမ်းကွာ ကြမ်းကြမ်းလိုး "

"ဟင်းဟင်း လိုးမယ် ကျွန်မစောက်ပတ်ကွဲချင်ကွဲ ပြဲချင်ပြဲပစေ လိုးမှာပဲ ကိုစိုးလည်း ဒီအတိုင်းမနေနဲ့ ကျွန်မနို့ကို စို့ပေးဦးလေ "

ကိုစိုးလည်း သူမပြောသည့်အတိုင်း တစ်ဖက်ကနေ သူမနို့ကို ဖျစ်ညှစ်ချေနယ်ကာ ဆွဲဆွဲစို့ပေးလိုက်သည်။ ယခုလို ယောက်ျားနှစ်ယောက်နှင့် တစ်ပြိုင်တည်းတွေ့ဆုံ၍ ပလူးပလဲလုပ်ရင်း တစ်ယောက်က နို့နယ်ပြီး ကျန်တစ်ယောက်ကို မိမိကိုယ်တိုင် အားရပါးရကြီးလိုးပေးနေရသောအဖြစ်ကို မိုးသူဇာ အရမ်းပင် သဘောကျ သွားမိလေသည်။ အားကြိုးမာန်တက်ဆောင့်လိုးပေးလိုက်ရင်း သူမ ပြီးချင်ချင်ဖြစ်လာသည်။

ဖိုးလုံးလည်း လရည်ထွက်ချင်လာပြီ ဖြစ်သည်။နောက်ထပ်မိနစ်နှစ်ဆယ်လောက်လိုးချလိုက်ရာ သူမရော ဖိုးလုံးပါ လရည်နှင့်စောက်ရည်များ ပြိုင်တူ ပန်းထွက်သွားကြလေသည်။မိုးသူဇာ မောဟိုက်ပင်ပန်းသွားပြီး ဖိုးလုံးရင်ဘတ်ပေါ် မှောက်ရက်သား လှဲအိပ်ချလိုက်ရင်း အတန်ကြာအောင်ပင် ငြိမ်ကျသွားရလေတော့သည်။

နောက်ပိုင်းမှာတော့ ဖိုးလုံးကကိုင်လိုက် မောင်မောင်စိုးက ဆွနှုးပေးလိုက်နှင့် မိုးသူဇာစောက်ပတ်ကို နှစ်ယောက်သား အပီအပြင်ဘာဂျာကိုင်ပေးလိုက်ကြပြီး မိုးသူဇာလည်း သူတို့နှစ်ယောက်၏လီးကြီးတွေကို ပြန်တောင်လာအောင် စုပ်ကာယက်ကာ ဆွကာဖြင့် ကာမစိတ်တွေပြန်လည်နိုးကြွလာခဲ့ကြပြီး သုံးယောက်သား ဘတစ်ပြန်ကျားတစ်ပြန် တစ်ချီပြီးတစ်ချီ ဆက်လိုးနေလိုက်ကြပြန်ပါသည်။၁၂ နာရီ ထိုးချိန်လောက်ကျတော့ ကိုစိုးက စတင်ပြီး …

"မပြန်ခင် ငါတို့နှစ်ယောက် နင့်ကို ဖင်နဲ့စောက်ပတ် အရှေ့အနောက်ညှပ်လိုးမယ် နင် ဖင်အလိုးခံမယ် မဟုတ်လား "

ပြောလိုက်ရာ မိုးသူဇာက …

"လိုးချင်လည်းလိုးပါ … ဒါပေမယ့် ကျွန်မက … ဖင်တော့ မခံဖူးဘူးနော် "

ဆိုပြီး ဘယ်လိုနေပေးရမလဲ ဟုမေးရင်း ကိုးစိုးက ဖိုးလုံးကို ပက်လက်နေခိုင်းပြီး သူမကို ဖိုးလုံးအပေါ်ကနေ လီးပေါ်တက်ထိုင်ခိုင်းလိုက်ကာ ဖင်ကို ခပ်ကော့ကော့လေးလုပ်၍  ကုန်းထောင်ထားစေလိုက်ပါသည်။

ကိုစိုးအနောက်ကနေ သူမဖင်နှစ်ဖက်ကို ဖြဲပြီး ဖင်ပေါက်ဝကို တံတွေးထွေးထည့်လိုက်သည်။ ဖင်ကိုလိုးရာမှာ တံတွေးနာနာဆွတ်ပေးမှဖြစ်မည်။ ဒါမှမဟုတ် ဆီအသင့်ရှိသည်ဆိုလျှင် စားဆီအုန်းဆီ ဘာဖြစ်ဖြစ် ရွှဲနေအောင် ဖင်ဝကိုရော လီးကိုပါ အရင်ဦးစွာ သုတ်လိမ်းပေးထားဖို့ လိုအပ်ပါသည်။ ဒါမှလည်း ဖင်ထဲ လီးဝင်နိုင်မည်ဖြစ်ပြီး လွယ်လင့်တကူ လိုးဆောင့်ပေးနိုင်မှာဖြစ်သည်။

မောင်စိုးက ဖင်ထဲကို လီးဝင်အောင် ဂရုတစိုက်ထည့်သွင်းလိုက်သည်။ အရင်ဆုံး လဒစ်ခေါင်းကို ဝင်အောင်သွင်းပြီး ဒစ်ဝင်သွားတော့ သူမစောက်ခေါင်းကလေးက ခေါင်းဝင်ကိုယ်ဆန့်ဆိုသည့်စကားအတိုင်း လီးကိုယ်ထည်ကြီးကိုပါ တဖြည်းဖြည်းနစ်ဝင်သွားအောင် ထည့်လိုးနိုင်လာသည်။

မိုးသူဇာမှာ သူမစောက်ပတ်ထဲတွက်လည်း ဖိုးလုံးလီးက တစ်ဝက်လောက်နစ်ဝင်နေပြီး ကိုစိုးသူမဖင်ပေါက်ကို အနောက်ကနေလီးသွင်း၍ ဆောင့်လိုးအချမှာ ကိုစိုးလီးရော ဖိုးလုံးလီးကိုပါ ဖိသွင်းလိုက်သလိုဖြစ်သွားပြီး လီးနှစ်ချောင်းတစ်ပြိုင်တည်း ဖင်နှင့်စောက်ပတ်နှစ်ပေါက်စလုံးကို အထည့်ခံလိုက်ရတာမို့ သူမနှုတ်မှနေပြီး "အား အီး …ကျွတ်ကျွတ် ကျွတ် " ဟူ၍ အော်ညည်းလိုက်မိကာ မျက်ရည်ပေါက်ပေါက်ကျအောင်ပင် နာကျင်အခံခက်သည့် ဝေဒနာကို အသည်းအသန်ခံစားလိုက်ရလေသည်။

"အား နာတယ် နာတယ် လီးနှစ်ချောင်းစလုံး တစ်ပြိုင်တည်းမထည့်နဲ့လေ …တစ်ချောင်းထွက်ပြီးမှ တစ်ချောင်းထည့်ပေါ့ …ဒီအတိုင်းသာဆို ကျွန်မ ဖင်ကွဲပြီး သေလိမ့်မယ် ဟင့် ဟင့် ဟင့် "

မိုးသူဇာပြောလိုက်၍ ကိုစိုးက …

"ဟုတ်တယ် ဆောရီး … ငါ …လောကြီးသွားတာဟ … ဖိုးလုံးလီးကို နင်ဖိချပြီး ဖင်ပြန်ကြွလာမှ ငါလိုးရမှာ နောက်တစ်ကြိမ်မဖြစ်စေရဘူး သူဇာ … ခဏလေးအောင့်ခံထားလိုက်"

ပြောပြီး သူက ဖိုးလုံးလီးအထွက်နှင့်သူ့လီးအဝင်ကို ချိန်ညှိပြီး လိုးပေးလိုက်သည်။ မထင်မှတ်ဘဲ တဖြည်းဖြည်းနှင့် ပိုမိုအဆင်ချောလာတာကိုတွေ့ရသည်။ မိုးသူဇာ အောင့်ခံနိုင်လာသည်။ ဖိုးလုံးလည်း သူ့လီးကို မိုးသူဇာဆောင့်ချက်နှင့်အညီ အောက်ကနေ တစ်ချက်ချင်း ပြန်ကော့ညှောင့်ကာ လိုးပေးနေသည်။မောင်စိုးလီးလည်း တစ်ကြပ်နေသော သူမဖင်စအိုပေါက်ကလေးထဲကို သူ့လီးတစ်ဝက်လောက်အထိ ရှောရှောရှူရှု လိုးသွင်း ပေးနိုင်လာသည်။ 

ပထမဆုံးအကြိမ် ဖင်လိုးခြင်းမို့ သူ့အနေနှင့် လိုတာထက်ပိုပြီး လောဘကြီးလို့တော့ မရပါချေ။ ပြီးတော့လည်း မိုးသူဇာဖင်ပေါက်ထဲကို လိုးသွင်းပေးနေသောသူ့လီးက သူမစောက်ပတ်ထဲ ဝင်ထွက်နေသည့် ဖိုးလုံးလီးထက် ပိုတုတ် ပိုရှည်နေသည့်အတွက် အစစအရာရာ သူမကို ငဲ့ညှာပေးနေရသေးသည်။

ဒါမှလည်း သူ့အနေဖြင့် သူမကို ရေရှည်ဆွဲစားနိုင်မှာဖြစ်သည်။မိုးသူဇာ ဖင်စအိုဝကလေးမှာ အဝင်အထွက်မှန်မှန်လိုးပေးနေသော သူ့လီးဒဏ်ကို တစ်စတစ်စ ပိုခံနိုင်လာပြီဖြစ်၍ မောင်စိုးအရဲစွန့်ပြီး သူ့လီးအရင်းထိ ဝင်အောင် ဖိလိုးဆောင့်ချလိုက်သည်။ 

တော်ရုံနှင့်မဝင်၍ လီးကိုပြန်ချွတ်ကာ တံတွေးရည်ဖြင့် ရွှဲနစ်အောင်သုတ်လိမ်းပေးလိုက်ရပြီး သူမစအိုဝလေးကိုလည်း တံတွေးထပ်ထွေးချလိုက်ကာ အရည်ရွှဲအောင်လုပ်ပေးလိုက်သည်။ ပြီးမှ လီးကို ဖင်ပေါက်ကလေးထဲ တစ်တစ်ကြပ်ကြပ်နှင့်ပင် ပြန်လိုးသွင်းပေးနေသည်။

မိုးသူဇာဖင်ပေါက်က လီးနှင့်ပထမဦးဆုံး အဖွင့်ခံလိုက်ရ၍ ဖင်စအိုဝ စုတ်ပြဲပြီး သွေးအနည်းငယ်ထွက်နေသည်။ ကိစ္စတော့ မရှိပါ။ ဖင်အလိုးခံနေမှတော့ ဖင်ဝက ကွဲပြဲစုတ်ပြတ်ကာ အပေါက်ပိုကျယ် ပိုမိုချောင်ချိလာရမည်မှာ ဧကန်မုချပင်ဖြစ်သည်။ မည်သူမှ မရှောင်လွှဲနိုင်ကြသည့် ဖြစ်ရပ်မျိုးသာ ဖြစ်သည်။ဖိုးလုံးကို အချက်လေးငါးဆယ်ဖိလိုးချရင်း ဖင်ကိုလည်းအလိုးခံနေရသဖြင့် မိုးသူဇာ စောက်ရည်ဒလဟောထွက်ကျကာ တစ်ချီပြီးရလေသည်။ 

သူမတစ်ချီအပြီးမှာ ဖိုးလုံးလည်း စောက်ရည်ကြောင့်လီးအဝင်ကောင်းလာတာမို့ " သူဇာ မရပ်နဲ့ ဆက်လိုးပေးထား "လို့ ပြောပြီး သူ့လီးကိုလည်း အောက်ကနေ ကော့ကော့ထိုးပေးလိုက်လေသည်။ ဖိုးလုံး မကြာခင်ပြီးတော့မှာကို သိပြီး မိုးသူဇာ သူ့ကိုယ်ပေါ်ကိုမှောက်အိပ်ချကာ ဖင်တစ်ခုလုံး ထောင်ကားပြီး တရစပ်ပင် အံကလေးကြိတ်၍ ဖိဆောင့်ချပေးနေပါသည်။

ဒီအချိန်ဟာ မောင်စိုးအဖို့ အခွင့်ကောင်းတစ်ရပ်ပင်ဖြစ်လေရာ ရသည့် အခွင့်အရေးကို ဘယ်လိုမှ လက်အလွှတ်မခံနိုင်တော့ဘဲ သူ့လီးတစ်ချောင်းလုံးအား မိုးသူဇာဖင်စအိုပေါက်ကလေးထဲသို့ အပြည့်အသိပ် ဖိသိပ်လိုးထည့်လိုက်ရင်း လီးတစ်ဆုံးလိုး၍ အရသာယူလိုက်တော့သည်။

"အား အ အီး … အိ ဟီး အီး … နာ နာလိုက်တာနော် ကိုစိုး ဘယ်လိုများ လိုးနေတာလဲရှင် "

"ငါ ငါ့ လီးက နင့် ဖင်ထဲ အဆုံးဝင်သွားလို့ ဖြစ်မှာ …သူဇာ နင်တအား နာသွားလား "

"နာတာပေါ့ ဒီလောက် လီးကြီးနဲ့ ဖင်လာလိုးနေမှတော့ ဟွင်း … "

"ဒါဖြင့် ငါ … ရပ် ရပ်ပေးလိုက်ရတော့မလား "

"ဟင် ဟင့်အင်း မရပ်နဲ့  ခုမှ တော့ မထူးတော့ဘူး ဒီအတိုင်းသာ ဆက်လိုးပေးတော့ ကိုစိုး ကျွန်မ ခုလည်း ပြီးချင်လာပြန်ပြီ "

"နင် ခဏ ခဏ ပြီးနေတာပဲ ဘာဖြစ်လို့ လဲ "

"ဟင်း အဲဒါ ရှင် ဖင်အလိုးကောင်းလို့ပေါ့ တကတည်း မှပဲ "

"နင်ဖင်ခံရတာ ကြိုက်သွားပြီမဟုတ်လား ဟိုကောင် တစ်ချီပေးလိုးလိုက်ဦး နောက်တစ်ချီ ငါ နင့်စောက်ပတ်ပဲ လိုးပေးမယ် ဟုတ်ပြီလား "

မိုးသူဇာ ခေါင်းညိတ်ရုံသာ တတ်နိုင်ပါတော့သည်။ စကားပင် ပြန်မပြောနိုင်အားတော့ပါ။

ကိုစိုးလည်း ဆက်တိုက်လိုးရင်း သူ့လိုးဆောင့်မှုအရှိန်နှင့် မိုးသူဇာလည်း ဖိုးလုံးလီးကို ဖိကာဖိကာဆောင့်၍ သုံးယောက်သား ကာမပင်လယ်ကြီးထဲမှာ ပျော်ပျော်ကြီးကူးခတ်နေကြကာ ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက်အကြာမှာ သုံးယောက်စလုံး ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့်ဆိုသလိုပင် သုက်ရည်များပန်းထွက်လာခဲ့ကြကာ အမြင့်ဆုံးသော ကာမပန်းတိုင်ကို ပြိုင်တူပင် တက်လှမ်းရောက်ရှိ သွားကြလေတော့သည်။

ခဏနားပြီး ပွဲသိမ်းတစ်ချီ ထပ်လိုးသည်။ ဇရပ်ပျက်ကြီးထဲမှာ မိုးသူဇာ၏ တအိအိအော်ညည်းသံနှင့်အတူ လိုးသံဆောင့်သံ မာန်သွင်းသံတွေကသာ ဆူညံသွားရတော့သည်။ ဒီတစ်ချီမှာ သူမက ကိုစိုးလီးကို စောက်ပတ်ထဲ ထည့်လိုးပေးရပြီး ဖိုးလုံးက သူမအနောက်ကနေ၍ ဖင်ပေါက်ထဲ လီးသွင်းကာ တရစပ်ပင် ဆောင့်လိုးပေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။

နာရီဝက်ခန့် ဖင်လိုးမှု၏ ထူးခြားဆန်းပြားသည့်အရသာကို ခံစားကြရင်း ယောက်ျားနှစ်ယောက်ရော မိုးသူဇာပါ ကာမစည်းစိမ်ကို တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့် ခံစားရရှိသွားကြလေသည်။ မိုးသူဇာလည်း ခုမှပင် ဖင်ခံတတ်ကာ ဖင်ဇိမ်တွေ့သွားခဲ့ရပြီလို့ ဆိုရပေမည်။

အိမ်ပြန်ချိန်ကျတော့ သူတို့နှစ်ယောက်စလုံး မိုးသူဇာကို အိမ်နားရောက်သည်အထိ လိုက်ပို့ပေးကြသည်။ မိုးသူဇာ သူတို့နှစ်ဦးစလုံးကို အိမ်ထဲမဝင်ခင်မှာ နှုတ်ဆက်အနမ်းပေးလိုက်ပြီး လူချင်းခွဲလိုက်ကြသည်။ပြီတော့မှ ကွတတ ထော့နင်းထော့နင်း ခြေလှမ်းများနှင့် အိမ်ထဲကို နောက်ဖေး မလွယ်ပေါက်ကလေးကနေ အသာအယာ လှမ်းဝင်လာခဲ့လိုက်လေသည်။ဒေါ်လေးမြရွှေတစ်ယောက် အိပ်မောကျနေဟန်တူပေသည်။အိပ်ခန်းမီးကို ဒီအတိုင်း ဖွင့်ပြီး သူမပြန်အလာကိုစောင့်ရင်း အိပ်ပျော်သွားပုံရသည်။

မိုးသူဇာ အခန်းထဲကို မဝင်သေးဘဲ ဒေါ်လေးမြရွှေအခြေအနေကို သိချင်၍ သူ့အခန်းဝကို ခြေသံမကြားအောင် အသာချွတ်နင်းပြီး လျှေက်လာခဲ့လိုက်သည်။ အခန်တံခါးကို မပိတ်ဘဲ စေ့ထားတာမို့ ဟနေသောတံခါးချပ် အကြားကနေ ဒေါ်လေးအိပ်စက်ရာ ကုတင်ကြီးဆီကို မသိမသာ ခိုးချောင်းကြည့်လိုက်ပါသည်။သူမမြင်တွေ့လိုက်ရသည်က … ဘယ်လိုမှ ထင်မှတ်မထားသည့် မြင်ကွင်းတစ်ရပ်ပင် ဖြစ်နေလေတော့သည်။

ဟင် … ဒေါ်လေး …"

မိုးသူဇာ ပါးစပ်အဟောင်းသားပင် ဖြစ်သွားသည်။သူမ လုံးဝကို မျှော်လင့်မထားသည့်အခြေအနေပဲ မဟုတ်လား။

ဒေါ်လေးမြရွှေတစ်ယောက် မိုးသူဇာထင်ထားသလို အိပ်ပျော်နေခြင်းကား မဟုတ်။  ပြီးတော့ အိပ်ခန်းထဲမှာ ရှိနေသူကလည်း သူမတစ်ယောက်တည်း မဟုတ်ဘဲ အခြားယောက်ျားသားအဖော်တစ်ယောက်ပါ သူမနှင့်အတူ တွဲလျက် ရှိနေတာကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။အခန်းအလယ်မှ နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်ကြီးထက်မှာ သူတို့နှစ်ယောက်စလုံး ခန္ဓာကိုယ် အဝတ်ဗလာကျင်းလျှက် ရှိနေကာ တလှုပ်လှုပ်နှင့် ဖြစ်နေကြသည်။

သူတို့ ဘာတွေလုပ်နေသလဲ ဆိုတာကိုတော့ ဗေဒင်ပင် မေးကြည့်နေစရာ မလိုပါချေ။ မိုးသူဇာ အခြေအနေကို အကဲခတ်ကြည့်ရုံနှင့် ဒေါ်လေးမြရွှေတို့ အတွဲ တော်တော်ကလေး ခရီးရောက်နေခဲ့ပြီဆိုတာကို ချက်ချင်းပင် သဘောပေါက်လိုက်မိလေသည်။

အရေးကြီးတာက ဒေါ်လေးမြရွှေနှင့်တွဲနေသူက ဘယ်သူလဲ ဆိုသည့်အချက်ပင် ဖြစ်လေတော့သည်။ မိုးသူဇာကြည့်နေစဉ်မှာပင် နှစ်ယောက်သား ပုံစံပြောင်းသည့်အနေနှင့် ကုတင်ပေါ်မှာ မျက်နှာချင်းဆိုင် လှဲအိပ်နေရာကထပြီး ဒေါ်လေးမြရွှေက အခန်းဝကို ဘေးတိုက်အနေအထားဖြင့် ကုတင်ပေါ်မှာ ခြေလက်လေးဘက်ထောက်ကာ ကုန်းကုန်းကွကွလုပ်၍ ဖင်ကုန်းပေးလိုက်တာကို တွေ့ရပေသည်။

သူနှင့်တွဲနေသောအမျိုးသားကြီးက သူမဖင်သားကားအိအိကြီးနှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်ကာ အနောက်ကနေ သူ၏ကြီးမားတုတ်ခိုင်လှသော လိင်တန်ကို ဒေါ်လေးမြရွှေ၏ဖင်နှစ်ဖက်အကြားရှိ စောက်ပတ်ထဲသို့ ထည့်သွင်းလိုက်တာတွေ့ရပါသည်။

မိုးသူဇာ ဒီလူကြီးမျက်နှာကို မြင်တွေ့လိုက်တာနှင့် ချက်ချင်းမှတ်မိသွားသည်။လွန်ခဲ့သည့် တစ်နှစ်ကျော်လောက်ကတည်းက ဒေါ်လေးမြရွှေ၏လယ်မှာ သူရင်းငှားအဖြစ် လာရောက် အလုပ်လုပ်ကိုင်နေသည့် အညာသား ဦးခင်မောင်ဆိုသူ ဖြစ်နေသည်။

သူ့အသက်မှာ ၄၀ ကျော် ၅၀ ဝန်းကျင်ခန့်။ အသားညိုညို အရပ်ခပ်ပြတ်ပြတ်နှင့် အလုပ်ကြမ်းသမားပီပီ ကြံ့ခိုင်သန်စွမ်းမှုတော့ ရှိသူပဲ ဖြစ်သည်။ သူ့မှာ သားမယားလည်း ရှိသည်။သူ့သမီးအကြီးမသည်ပင် အသက် ၁၅-၁၆ ဝန်းကျင် မိုးသူဇာထက် အသက် နှစ်နှစ်ခွဲသုံးနှစ်လောက်သာ ငယ်ပြီး လယ်ထဲမှာပင် မိသားစုအလုပ်ကို ကူညီလုပ်ကိုင်ပေးနိုင်နေပြီ ဖြစ်သည်။ 

သူ့အောက်မှာ သားတစ်ယောက်ရှိသော်လည်း ၁၁ နှစ် ၁၂ နှစ်လောက်သာရှိသေး၍ တော်တော်ငယ်သေးသည်လို့ ပြောရမည်။  ဒေါ်လေးမြရွှေအိမ်မှာ ကူဖော်လောင်ဖက် လိုအပ်လျှင် သူတို့ သားအဖတွေကိုသာ စစ်ကူခေါ်၍ ခိုင်းတတ်ပါသည်။  ဦးခင်မောင်မယား မအေးလှကတော့ လယ်ထဲမှာသာ အနေများသူဖြစ်သည်။ မြို့ကို တစ်ခါတစ်ရံမှ လာသည်။ဒေါ်လေးမြရွှေအနေနှင့် ဦးခင်မောင်နှင့်အနေအထိုင် နီးစပ်ရာကနေ ယခုလိုအခြေမျိုး ဆိုက်ရောက်ခဲ့သည်လို့ပဲ မိုးသူဇာတွေးမိသွားသည်။ 

ဒါ့အပြင်လည်း ဒေါ်လေးကဲ့သို့ အေးတိအေးစက်နိုင်လှသည့် မိန်းမတစ်ယောက်ကို စိတ်လှုပ်ရှားအောင် ဆွဲဆောင်ပြုမူနိုင်စွမ်းရှိသည့် ဦးခင်မောင်လို လူစားမျိုးမှာ သူ့အကြောင်းနှင့်သူ သေချာပေါက်ကောင်းကွက်တစ်ကွက်တော့ ရှိရပေလိမ့်မည်။

မိုးသူဇာ အိပ်ခန်းထဲကို စိတ်ဝင်တစား ချောင်းမြောင်းကြည့်ရှု၍ အသေအချာအကဲခတ်နေမိသည်။ သူမနေရာမှကြည့်လိုက်လျှင် ကုတင်ပေါ်မှမြင်ကွင်းကို အနီးဆုံးမဟုတ်တောင်မှ ခြေလေးငါးခြောက်လှမ်းစာ သာသာလောက်ပဲရှိတာမို့ သဲသဲကွဲကွဲမြင်တွေ့နေရပြီး အသံဗလံတွေကိုပါ တစ်လုံးမကျန်ကြားနေရပါသည်။

အညာသားကြီးက ပွဲကြမ်းချင်နေပြီဖြစ်သည်။ ဒေါ်လေးမြရွှေခါးလေးကို ဆွဲကိုင်ကာ အနောက်ကနေ သူ့လီးသွင်း၍ တစ်ချက်ချင်း လိုးဆောင့်နေရာက သူ့ဆောင့်ချက်က တဖြည်းဖြည်းသွက်လာမြန်လာတာကို မိုးသူဇာ သတိထားမိလိုက်သည်။

"အ အ ဖြေးဖြေးပါဆို တစ်ချက်ချင်းပဲ လိုး ကိုခင်မောင် ရှင်ကလည်း ကြမ်းမယ်ဆိုတာချည်းပဲ ဟင်း "

"ပြီးချင်လာလို့ မရွှေရဲ့ ဒီစောက်ပတ်လေးက တအားလိုးလို့ ကောင်းနေတာ "

"လုပ်ပါ ခုနကလိုပဲ မှန်မှန်လိုး ပြီးချင်လည်း ပြီးလိုက် ကျွန်မ ပြန်စုပ်ပေးမယ် "

ဒေါ်လေးမြရွှေက သူ့ဖက်ကို လှည့်ပြောနေပြီး သူမဖင်ကြီးကိုလည်း ပို၍ပင် ခွက်နေအောင် ကုန်းပေးလိုက်တာတွေ့ရလေသည်။ ဖင်အိအိကြီးက ခွေးထီးခွေးမလိုးချိန်မှာ ခွေးမလေးက အလိုက်သင့် ကော့ထောင်ပေးထားသလို ဒေါ်မြရွှေဖင်ကားကားကြီး ကော့ထောင်ပေးနေပုံမှာ အညာသားခင်မောင်သာမက တူမဖြစ်သူ မိုးသူဇာပါ အနောက်ကနေ တက်လိုးချင်စိတ်ပေါက်လာပေသည်။

ဦးခင်မောင်က သူမစိတ်အလိုကျအောင် လိုက်လျောပြီး တစ်ချက်ချင်းလိုးပေးနေသည်။ သူ့လီးကြီး ဒေါ်လေးစောက်ပတ်ထဲ ဝင်ပုံထွက်ပုံကိုကြည့်၍ မိုးသူဇာအနေဖြင့် ဦးခင်မောင်လီးမှာ သူမမြင်တွေ့နေကျ လီးမျိုး မဟုတ်ဘဲ သာမန်ထက်ပို၍ ကြီးလည်းကြီး ရှည်လည်းရှည်မယ့်လီးပဲ ဆိုတာ ကောင်းစွာ ရိပ်စားမိလိုက်ပါသည်။

ဒေါ်လေးမြရွှေမှာ အတွေ့အကြုံမရှိသူမဟုတ်ပါ။ ယောက်ျားနှင့်လေးငါးခြောက်နှစ်မက ပေါင်းဖက်ခဲ့သည့် အတွေ့အကြုံမျိုးရှိပြီး လီးနှင့်လည်း ယဉ်ပါးနေခဲ့ပြီးဖြစ်သည်။ ယောက်ျားသေဆုံးချိန်မှစ၍ လိင်ဆက်ဆံခြင်း မရှိတော့ပေမယ့် အသွေးအသားနှင့်တည်ဆောက်ထားသည့် မိန်းမသားတစ်ယောက်ပီပီ မိမိဖာသာ နှုတ်ခမ်းနီတောင့် ခရမ်းသီးစသည့် ရုပ်ဝတ္ထုပစ္စည်းတစ်ခုခုနှင့် အာသာဖြေဖျောက်ခြင်းမျိုးတော့ ရှိမည်ပင်ဖြစ်သည်။

ဒါတောင်မှ ဦးခင်မောင်လီးနှင့် နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့ ရင်ဆိုင်တွေ့ဆုံခိုက်မှာ သာမန်ထင်ပို၍ ထူးခြားထိမိသည့် အတွေ့အရသာကြောင့် သူ့လီးနှင့်အလိုးခံရသည့်အဖြစ်ကို တမ်းတမ်းစွဲကြီးဖြစ်ခဲ့ရကာ တစ်ခါလိုးလိုက်တိုင်း နောက်ထပ်တစ်ခါ အလိုးခံလိုစိတ်နှင့် ယခုလို ကြိုက်မရှက် ငိုက်မရှက် အိမ်ခေါ်လိုးရသည့်အဆင့်ကို မထင်မှတ်ဘဲ ရောက်ရှိလာခဲ့ရခြင်းဖြစ်လေသည်။

နှစ်ယောက်သား ခွေးကုန်းလိုးရင်းဆောင့်ရင်းဖြင့် ဦးခင်မောင်စိတ်မထိန်းနိုင်စွာ လိုးချက်ပြန်သွက်လာပြီး အချက်နှစ်ဆယ်အစိတ် မနားစတမ်း ဇယ်ဆက်သည့်နှယ် ရှေ့တိုးနောက်ငင်လုပ်ကာ ဖိလိုးပစ်လိုက်သည်။ ဒေါ်လေးမြရွှေက ဒီတစ်ကြိမ် သူပြီးတော့မှာကို ရိပ်မိလိုက်၍ မတားတော့ချေ။ 

ဖင်ကိုသာ ပိုမိုကုန်းပေးလိုက်ပြီး တအိအိတအင့်အင့်နှင့် အံကြိတ်ခံပေးနေပါသည်။ ဦးခင်မောင် စိတ်ကြိုက်သွန်လိုးရင်း လရည်တွေကို သူမစောက်ဖုတ်ထဲသို့ အဆက်မပြတ် ပန်းထည့်ပစ်လိုက်လေသည်။သူ့လီးကို ပြန်ချွတ်လိုက်ရာ လရည်ထွက်ကာစ အားပျော့နေပြီဖြစ်သည့်လီးမှာ ကိုင်းခရမ်းသီးကြီးအလား တွဲလောင်းကြီးကျကာ အပြင်ကို ကျွတ်ထွက်လာတာတွေ့ရသည်။

"ကိုခင်မောင် ဒီနားလာလေ ကျွန်မ လီးစုပ်ပေးမယ် "

ဒေါ်လေးမြရွှေကပြောလိုက်ပြီး သူမကိုယ်ကို ဦးခင်မောင်ဖက်ပြန်လှည့်လာကာ လီးကို လက်ဖြင့်ဆုပ်ဆွဲယူ၍ ပါးစပ်ထဲထည့်စုပ်ပေးလိုက်ပါသည်။ သူမစောက်ရည်နှင့် လရည်များပေကျံနေသော ဦးခင်မောင်လီးကို သန့်စင်သွားအောင် လျှာနှင့်ယက်ကာယက်ကာဖြင့် အားပါးတရ စုပ်နမ်းယက်ဆွပေးခြင်းဖြစ်သည်။ 

လီးက တစ်ခဏအတွင်း ပျော့ခွေနေရာက ပြန်တောင်မတ်ကြီးထွားလာပါသည်။ လီးကတော်တော်လေး ကြီးပြီး အလျားလည်း ၈လက်မ ၉ လက်မခန့် ရှည်လျားလှပါသည်။ သူသာ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်မည်ဆိုလျှင် သူ့လီး နှင့်မြေကြီး ဘယ်လိုမှ လွတ်မှာမဟုတ်ဘဲ မြေထောက်နေမည်သာဖြစ်သည်။

ပွဲခင်းအနီးရှိ ဇရပ်အိုကြီးထဲမှာ ယောက်ျားနှစ်ယောက်နှင့် လောလောလတ်လတ် ဖင်နှင့်စောက်ပတ် အလိုးခံလာခဲ့သည့် မိုးသူဇာမှာ ဦးခင်မောင်လီးကို ငေးမော၍ကြည့်နေရာက စောက်ပတ်ထဲ ယားယံလာသလိုကြီး ဖြစ်ပေါ် ခံစားလာရပြန်လေသည်။မိုးသူဇာ သူတို့နှစ်ယောက်ကို ကြည့်ပြီး အခန်းတံခါးဝမှာပင် ထမီလှန်၍ စောက်ပတ်ပွတ်ပေးနေမိပါသည်။ ဒေါ်လေးမြရွှေနှင့် ဦးခင်မောင်လည်း နောက်တစ်ချီ ထပ်လိုးကြပြန်ပြီဖြစ်သည်။

ဒီတစ်ချီလိုးတာ တော်တော်ကြာသည်။ တစ်နာရီနီးနီးလောက် ကြာမြင့်သွားသည်။ ပက်လက်လိုးပြီး ဒေါ်လေးမြရွှေက အောက်ကနေ သူမစောက်ပတ်ကြီးကို မြောက်ကာကြွကာ ကော့ကာပျံကာဖြင့် တက်ညီလက်ညီ ပြန်လှန်ညှောင့်လိုးပေးနေလေသည်။လိုးသံဆောင့်သံတွေက တဘောက်ဘောက် တဇွပ်ဇွပ်နှင့်အဆက်မပြတ် ထွက်ပေါ်နေကြပါသည်။နှစ်ယောက်သား သဲကြီမဲကြီးလိုးရင်း လရည်ရောစောက်ရည်ပါ ပြိုင်တူထွက်ကာ ကိစ္စပြီးသွားခဲ့ကြသည်။

မိုးသူဇာလည်း သူတို့ လူချင်းခွဲတော့မှာကို သိ၍ အခန်းဝကနေပြန်လှည့်ထွက်လာကာ နောက်ဖေးပေါက်ကနေ  အိမ်အပြင်ကို အသာလစ်ထွက်လာခဲ့လိုက်လေသည်။မိုးသူဇာက အကြံနှင့်ဖြစ်သည်။

သူမ အကယ်၍သာ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်အိပ်နေမည်ဆိုလျှင် ဒေါ်လေးအနေနှင့် သူတို့အကြောင်းကို မိုးသူဇာသိသွားပြီ ဆိုပြီး သံသယဝင်သွားနိုင်ပါသည်။ ဒေါ်လေး အရှက်ရသွားလိမ့်မည်။ သူမ ယခုလို ရှောင်ပေးလိုက်ခြင်းအားဖြင့် ပွဲကြည့်ရာက ပြန်ရောက်မလာသေးမှန်းသိပြီး ဒေါ်လေးလည်း စိတ်သက်သာရာရကာ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်စက်နိုင်မည်ဖြစ်သည်။

မိုးသူဇာ အိမ်အပြင် ခြံဝန်းထဲရှိ ပန်းရုံနဘေးမှ ခုံတန်းလျားလေးပေါ်မှာ အသာလဲလျှောင်းရင်း အခြေအနေကို စောင့်ကြည့်အကဲခတ်နေသည်။ သူမ တွေးထင်ထားသည့်အတိုင်းပင်ဖြစ်သည်။ဦးခင်မောင်က လယ်ထဲကနေ ပွဲကြည့်မည်ဆိုပြိး မိန်းမဖြစ်သူကို အကြောင်းပြ၍ ဒေါ်လေးမြရွှေထံကို လာရောက်ခြင်းဖြစ်လေရာ သူ့အနေနှင့် မနက်အာရုဏ်မကျင်းခင် လယ်ခင်းထဲက တဲကလေးဆီအရောက် ပြန်ဆင်းရမည်ဖြစ်သည်။ဒေါ်လေးကို နှုတ်ဆက်၍ အိမ်ထဲကထွက်လာပြီး ခြံဝန်းကျယ်ကြီးထဲကို လူသွားလမ်းလေးအတိုင်း အိမ်အနောက်ဖက်ကနေ ကွေ့ပတ်၍ လျှောက်ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။

ခုအချိန်လောက်ဆို ဇာတ်ပွဲဆီမှာ မင်းသားနှင့်မင်းသမီး နှစ်ပါးသွားပင်ထွက်နေလောက်ပြီ။ ရောက်တုန်းရောက်ခိုက် ပွဲခင်းထဲ တစ်ပတ်လောက် လျှောက်ပတ်ကြည့်ရင်း မောနင်းပက်ကလေး တစ်ပက်နှစ်ပက်လောက် ဝင်ဆွဲသွားမည်ဟု သူစိတ်ကူးမိသည်။

ခြံဝန်းအနောက်ဖက်ရှိ ဝင်းတံခါးလေးဆီမရောက်မီ လက်ခပ်ရေတွင်းအနားကို အရောက်မှာ ဘယ်လိုမှ မျှော်လင့်မထားဘဲ အမှောင်ထဲက အရိပ်တစ်ခုနှင့် ထိပ်တိုက်ဝင်တိုးမိပြီး သူလည်းအရှိန်မထိန်းနိုင်ဘဲ ဝရုန်းသုန်းကားဖြစ်ကာ နှစ်ယောက်စလုံး လဲပြိုကျသွားကြလေသည်။

"အွန့် "

"အီး … ကျွတ် ကျွတ် …နာ လိုက်တာ … ဟင်း … ဒါ … ဒါက ဘယ်သူ … "

နူးညံ့ပျော့အိသော အသားဆိုင်အိအိကလေးများရဲ့အထိအတွေ့ကို ခံစားလိုက်မိသည်။ အမျိုးသမီးလေးတစ်ယောက် ဖြစ်နေသည်။မှောင်နှင့်မည်းမည်းထဲမှာမို့ လူလုံးတော့ သိပ်မသဲကွဲချေ။ မြို့ကျောင်းတက်နေသည်ဆိုသည့် မမြရွှေတူမ မိုးသူဇာ ဆိုတာများ ဖြစ်နေလေမလားဟူ၍  ဦးခင်မောင် စဉ်းစားလိုက်မိသည်။ ကောင်မလေးက လောလောဆယ် သူ့ရင်ခွင်ထဲရောက်နေပြီဖြစ်သည်။ ကောင်မလေးဆီမှ သနပ်ခါးနံ့ချွေးနံ့ရောပြွန်းသော ကိုယ်သင်းရနံ့မွှေးအီအီကလေးကို သူ့နှာဝမှာ ရှူရှိုက်လိုက်မိပေသည်။

"နင် နင်က ဟို မရွှေ တူမ သူဇာလား "

"ဟုတ်တယ် … ဟင် … ဦး … ဦး က … ဟို …လယ် လယ်ထဲမှာ စောင့်တဲ့  ဦးခင်မောင်ကြီး မဟုတ်လား "

"အေး ဟုတ်တယ် ငါ … ငါ  … "

သူ ရုတ်တရက် ဘာဆက်ပြောရမှန်းမသိ စကားတစ်ပိုင်းတစ်စနှင့် ရပ်သွားသည်။ ကောင်မလေးက သူ့ရင်ခွင်ထဲကနေပြီး ရုန်းမလိုလို လူးလဲကုန်းထလိုက်ပေမယ့် သူ့ကိုယ်အလေးချိန်ကြီး သူမအပေါ်မှာ ပိမိနေတာမို့ ရုတ်တရက်ချင်ချင်း ထမရဘဲ ဖြစ်နေဟန်တူပေသည်။

"ငါ ပွဲလာကြည့်ဖို့ …လယ်က တက်လာတာ "

"ဟင်း ဟုတ်ပါလိမ့်မယ် အားကြီးကြီး … "

"ဘာ … ဘယ် …ဘယ် လို "

"ကျွန်မ အစောကတည်းက တွေ့ပြီးပြီ ဒေါ်လေးအခန်းမှာ လူတစ်ယောက်နဲ့ အကြည်ဆိုက်နေတာတွေ့လို့ မကောင်းတတ်လို့ ရှောင်ထွက်လာခဲ့တာ … အဲဒါ … ရှင် …ပဲ မဟုတ်လား … ဟင်း … ဟင်း … အင့် …ကဲ …ကဲပါ ဖယ်ပါဦး … လူကို သူ့ဟာကြီးနဲ့ ဖိပြီး … အသားတော်တော်ယူ … ဟွန်း … "

ကောင်မလေး သူ့ကိုယ်လုံးအောက်ကနေ လူးလှိမ့်ရုန်းထွက်ပြီး ထလိုက်ပေမယ့် ပြေလျော့လျော့ သူမထမီစကလေးက သူ့ဒူးခေါင်းအောက်မှာညှပ်ကျန်နေကာ  ထမီဆွဲအချွတ်ခံလိုက်ရသလို ဖြစ်ပြီး သူမတစ်ကိုယ်လုံး သူ့ကိုယ်ပေါ်ကို ပြန်လည် ပြိုကျလာပါသည်။ကောင်မလေးက ယောင်ကန်းကန်းနှင့် သူ့ကို လှမ်းဆွဲဖက်ထားလိုက်သည်။ သူ့လက်ကလည်း ကောင်မလေးကို ပြန်ဖက်ထားလိုက်ရင်း သူမဖင်သားပြောင်ပြောင်ကလေးကို မထင်မှတ်ဘဲ စမ်းကိုင်မိသွားသည်။

"လွှတ် လွှတ်ပါ ထမီ …ထမီ ကျွတ်နေပြီ "

"ဟင့်အင်း ပြော ပြောပါဦး …ခုနက ဘာတဲ့ မင်းက အိမ်ထဲကို ဝင်လာခဲ့ပြီးပြီပေါ့ ဟုတ်လား  အကုန်မြင်လိုက်လား "

"မြင်တာပေါ့ အားလုံးပဲ …လိုး … လိုးနေတဲ့ ဥစ္စာ ခိ ခိ "

သူမအပြောလေးကြောင့် ဦးခင်မောင်ကြက်သီးမွေးညင်းတွေ တဖြန်းဖြန်းထပြီး သူ့ခါးအောက်ပိုင်းရှိ လီးကြီးပါ ငေါက်ကနဲ ထတောင်ချင်ချင် ဖြစ်သွားရသည်။

 "ဘာ … ဘာရယ် … "

ဦးခင်မောင်လက်နှစ်ဖက်က သူမကိုယ်လုံးအိအိကလေးကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်ကာ မွှေ့နယ်ပစ်လိုက်ရင်း သူ့နှာခေါင်းနှင့်သူမပါးပြင် ထိလုမတတ် သူမမျက်နှာအနားကို တိုးကပ်ကာ မေးလိုက်သည်။ လက်တစ်ဖင်က မိုးသူဇာဖင်အောက်ကို တိုးဝင်သွားပြီး ဖင်ဝရှိအကွဲကြောင်းကလေးကို စမ်းကိုင်ကာ လက်ခလယ်ဖြင့် ပွတ်ဆွဲပစ်လိုက်သေးသည်။

"ဟင့် ဟင့် ဟင့် "

မိုးသူဇာ နှုတ်မှ တဟင့်ဟင့်နှင့် ညုတုတုရယ်သံကလေးတစ်စ ထွက်ပေါ်လာသည်။ ဦးခင်မောင် ကောင်းကောင်းကြီး သဘောပေါက်လိုက်ပြီ။ကောင်မလေးက ငါးရံ့ကိုယ်လုံးကလေး လုံးလုံးကစ်ကစ်တစ်တစ်ရစ်ရစ်နှင့် ပြီးခဲ့သည့်တစ်ပတ် ဆင်းလာတုန်းကလည်း သူနှင့်မျက်နှာချင်းဆိုင် ဆုံတွေ့မိခဲ့ကြသေးသည်။ အကြည့့်ရဲသည်။ 

လူကိုတွေ့လိုက်လျှင် ခါးအောက်ပိုင်း လီးနေရာကနေ စူးစူးစိုက်စိုက် ငေးကြည့်သွားတတ်တာ သူသတိထားမိလိုက်သည်။ အကြည့်ရဲတင်းသလောက် ထီမထင်တဲ့ပုံနှင့် အခံလည်းပက်စက်မည့် ကလေးမလေးပဲ ဆိုတာ စားနေကျကြောင်ပါးဖြစ်သည့် သူ့အနေဖြင့် ရိပ်စားမိခဲ့ပါသည်။ခုတော့ သူ့အထင် ပိုလို့ သေချာသွားရသည်။

"ပြော ထပ်ပြောပါဦး တို့ … ဘာလုပ်တာ တွေ့သလဲ လို့ … "

"လ … လ … လိုး  … လိုးနေ တာလေ "

"လိုး … နေတာ ဟုတ်လား "

"အင်း …     ဟင်း  ဟင်း "

ကောင်မလေးလက်က သူ့ပေါင်ကြားဆီ မထင်မှတ်ဘဲ ရောက်ရှိလာသည်။ ပေါင်ခွကြားမှာ တင်းကနဲ ဖြစ်နေသော သူ့လီးကြီးကို သူမလက်ကလေးတစ်ဖက်က လာရောက်ထိတွေ့ ပွတ်သပ်မိသွားသည်။

"နင် နင် မြင်လိုက်လား ငါ့ လီးကို … "

"မြင်တယ် အကြီးကြီးပဲ "

"တကယ်လား "

"အင်း …ကြောက်စရာကြီး "

"ကိုင်ကြည့်လိုက် ငါ့လီးကို …ကြောက်စရာမှ မဟုတ်တာ "

"ဟင့် တ တကယ် ကိုင် ပစ်လိုက်မှာနော် "

"ကိုင် ဘယ်သူမှရှိတာမှမဟုတ်ဘဲ နေ နေဦး ငါ ပုဆိုးချွတ်ပေးမယ် "

သူမဘာတစ်ခွန်းမှ မပြောနိုင်ခင်မှာပင် ဦးခင်မောင် သူ့ပုဆိုးကိုဆွဲချွတ်လိုက်ကာ လီးကို လက်နှင့်ကိုင်၍ မိုးသူဇာလက်ထဲ ထည့်ပေးလိုက်ပြီဖြစ်သည်။

မိုးသူဇာ စမ်းစမ်း စမ်းစမ်းနှင့်ညှစ်ကိုင်ကြည့်သည်။ လီးထိပ်ခေါင်းကြီးကို မဝံ့မရဲပုံစံနှင့် လက်ညှိုးလက်မအကြား ညှပ်ကာ ဒစ်လုံးအား ပွတ်လှိမ့်ကစားရင်း သူ့လီးတစ်ချောင်းလုံးကို ခါးလယ်ကနေ သူမလက်ချောင်းကလေးများဖြင့် ဆုပ်ဆွဲယူလိုက်ကာ ရှေ့တိုးနောက်ငင် ပွတ်လိုက်ကိုင်လိုက် ဆောင့်ဆွဲလိုက်နှင့် မသိမသာကစားပေးလာပါသည်။ဦးခင်မောင်လည်း သူမခါးဝတ်အင်္ကျီကိုပင့်လှန်၍တင်လိုက်ရာက ဘရာစီယာအောက်မှ မို့မောက်တင်းကြွနေသော နို့အုံ အိအိနှစ်မြွှာကို ကောင်းစွာချေနယ်ဆုပ်ညှစ်ပေးနေပြီဖြစ်သည်။

ဦးခင်မောင် နို့နှစ်လုံးကို ကုန်းစို့ပေးလိုက်သည်။ မိုးသူဇာနှုတ်မှနေ၍ တအင့်အင့်ညည်းနေရုံမှအပ ဘာတစ်ခုမှ ငြင်းဆန်သည့်ပုံမျိုးကိုလည်း မတွေ့ရတာမို့ သူလက်ရဲဇက်ရဲ ပိုဖြစ်လာသည်။ မိုးသူဇာ ခါးအောက်ပိုင်းရှိ ပြေလျော့လျော့ ထမီကို တစ်ကွင်းလုံး ခါးကနေ ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်လေသည်။

သူ့လက်တစ်ဖက်က ခါးအောက်ပိုင်း ပေါင်ခွကြားတွင်ရှိသည့် မိုးသူဇာ၏စောက်ပတ် ခုံးမောက်မောက်ကလေးကို စတင်၍ ထိထိမိမိ စမ်းကိုင်မိသွားသည်။

"အ အ …  အင့် အင့် … ဟင်း … ဟင်း "

ချက်ကောင်းကို ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် ကိုင်မိသွား၍ မိုးသူဇာတစ်ယောက် ကော့ပျံထွန့်လူးသွားပြီး သူမ၏နှုတ်မှ ညည်းသံကလေးများ ခုန်ပေါက် လွင့်ထွက်လာရတော့သည်။

ဦးခင်မောင်၏လက်က သူမ၏စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းကလေးအတိုင်းလိုက်ပြီး လက်ညှိုးလက်ခလယ် နှစ်ချောင်းဖြင့် ပွတ်ဆွဲပေးသွားသည်။ သူမ၏အစိထိပ်ဖူးကလေးကို ပွတ်လှိမ့်၍ လှုပ်ခတ်ဆွနှူးကစားပေးလိုက်ရင်း အကွဲကြောင်းကလေးအောက်ဖက်ရှိ စောက်ခေါင်းအပေါက်ကျဉ်း ကလေးထဲကို လက်ထည့်နှိုက်ကာ ခပ်သွက်သွက်ပင် အသွင်းအထုတ် လုပ်ပေးလိုက်လေသည်။

"ဟင့် … ယား … ယား တယ်  လွှတ်ကွာ … ဦးကလည်း … ဟင့် ဟင့် ဟင့် "

ကောင်မလေးတွန့်လိမ်ရုန်းကန်နေပေမယ့် အားမပါမှန်းကို သူရိပ်မိနေပေသည်။ လက်ကို သွက်သွက်လက်လက်ကြီး ထိုးသွင်းထိုးထုတ်လှုပ်ရှားပေးရင်း စောက်ပတ်ကို အဆက်မပြတ် နှိုက်ကာဆွကာ ပေးလိုက်ရာ သူမစောက်ခေါင်းကလေးထဲမှ စောက်ရည်တွေ ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရ အပြင်ဖက်ကို စီးယိုထွက်ကျ လာခဲ့ရလေပြီ။

သူမလက်ကလည်း သူ့လီးကို တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ကာ  ဆောင့်ဆောင့်ဆွဲရင်း ဂွင်းတိုက်သလို ကစားပေးလာပြီ ဖြစ်သည်။

"ညည်း ဒီဖက် လှဲအိပ်လိုက်နော် …ဖြစ် တယ် မဟုတ်လား "

"ဖြစ် ပါ … တယ် … ဦး … ဟို ဟို … ဖြေး ဖြေး လုပ်ပါကွယ် …နော် … ဦးဟာ ကြီးက …သိပ်ကြီးတာပဲ သမီးတော့ လန့်မိတယ် "

"လီးနဲ့စောက်ပတ်တွေ့တာပဲ ဘာလန့်စရာရှိလဲ သမီးရဲ့ ဟင်း ဟင်း "

"အို ဒေါ်လေးတောင် ဦးဟာကြီးနဲ့ အော်နေရတာပဲ မဟုတ်လား … လို့ … ဟင့် ဟင့် "

"သူ အော်တာက…ကောင်းလို့ အော်တာနေမှာပါကွယ် … ကဲ သမီးစောက်ပတ်ကို ဦးနမ်းချင်တယ် ဒီဖက်လှည့် "

"အို … ငရဲတော့ ကြီးကုန်တော့မှာ ပဲ ဟင်း ဟင်း "

ဦးခင်မောင် အပီကိုင်နေပြီဖြစ်သည်။

မြေကမ္ဗလာတည်းဟူသော မွေ့ယာထက်မှာ မိုးသူဇာတစ်ယောက် မခံချိမခံသာစွာဖြင့်  ဖျပ်ဖျပ်လူးမျှ ထွန့်လူးကော့ပျံကာ ဝေဒနာခံစားနေရပေသည်။ ဦးခင်မောင်က သူမပေါင်နှစ်ဖက်စလုံးကို တစ်ဖက်တစ်ချက်စီ ကားထောင်စေလိုက်ပြီး သူမပေါင်ကြားထဲကို တိုးဝင်၍ စောက်ပတ်ရှိရာကို သူ့မျက်နှာထိုးအပ်ကာ သူမစောက်ပတ်တစ်ပြင်လုံးကို အားပါးတရကြီး အနမ်းပေးနေလေသည်။ 

အကွဲကြောင်းကလေးကို အောက်မှနေ၍ အပေါ်သို့ လျှာအပြားလိုက် ပင့်ယက်သပ်တင်ကာ စောက်စိကလေးကို တပြွတ်ပြွတ် စုပ်ပေးသည်။ စောက်ပတ်ထဲကို လျှာတစ်ခုလုံး တွန့်လိပ်ထည့်သွင်းကာ ဘေးဘယ်ညာ အထက်အောက် ဝေ့ဝိုက်၍ မွှေနှောက်ယက်ဆွပေးလိုက်သည်။

"အ တော် …တော်ပြီ ဟင့် ဟင့် … ကျွန် ကျွန်မ မခံန်ုင်ဘူး … အို့ အို့ အိ အင့်… ကျွတ် ကျွတ် ကျွတ် "

မိုးသူဇာ အပြတ်ထန်လာသည်။ ဏှာအလွန်ထသလောက် အထလွန်၍ နေသည်။

 ဦးခင်မောင်၏ နှုတ်ခမ်းမွှေးကြမ်းကြမ်း မုတ်ဆိတ်တိုနံ့နံ့တို့ဖြင့် ဘယ်ပြန်ညာပြန် ဖလူးဖလူးဆိုပြီးအသံထွက်အောင် သူမစောက်ပတ်တစ်ပြင်လုံးကို ပွတ်ဆွဲသွားမှုကို ခံရသည်မှာ ရာဂရမ္မက်ချဉ်ခြင်းကို အတောမသတ်အောင်နိုးထ ဖြစ်ပေါ်စေသည်မှာ အမှန်ပင်ဖြစ်လေသည်။

"ဦး တော် တော်ပြီ ဦးလီးကြီး ထည့်ပေးတော့ ဒီလိုဆွနေရင် သမီးသေလိမ့်မယ် အား အထဲမှာ ယား လွန်းလှပြီ လုပ် လုပ် မြန်မြန်လိုးပေးပါတော့ ဟင့်ဟင့် "

မူယာများခြင်းလား တကယ်ပဲလားဆိုတာကိုတော့ သူမကိုယ်တိုင်သာလျှင် သိနိုင်ပေလိမ့်မည်။ ကောင်မလေး စောက်ပတ်တစ်ခုလုံး အရည်များပွက်အံကျကာ စောက်ရည်ဗရပွ ပေလူးနေပုံကိုကြည့်၍ ဦးခင်မောင် သူမတင်းနေပြီမှန်း အသေအချာ သဘောပေါက်လိုက်မိသည်။ 

လှဲအိပ်နေရာက အသာထပြီး သူ့လီးကို တစ်ချက်နှစ်ချက် ဂွင်းရိုက်ဆောင့်ကာဖြင့် မိုးသူဇာ၏စောက်ပတ်အဝတည့်တည့်မှာ တေ့ချိန်၍ တစ်လက်စတည်း အပေါ်စီးကနေ ထိုးနှစ်ဆောင့်ထည့်လိုက်ပါသည်။လီးကြီးက ဒစ်လုံးထိပ်ကားကြီးဖြစ်၍ သူမစောက်ပတ်ထဲကို လွယ်လင့်တကူမဝင်ဘဲ အဝမှာတင် တစ်စုံတစ်ရာ ပိတ်ဆို့ခံထားသလို တစ်ကြပ် ဆို့ပိတ်ကာနေလေသည်။

"သမီး စောက်ပတ်နည်းနည်း ဖြဲပေး လီးက မဝင်ဘူးဖြစ်နေတယ် "

"ဦးလီးက ဒီလောက်တောင်မှ ကြီးလွန်းရသလား ရော့ …သမီး ဖြဲပေးမယ် … ခပ်ကြမ်းကြမ်းလိုးထည့်လိုက် မညှာနဲ့ "

သူမကပြောလည်းပြော စောက်ပတ်အဝကိုလည်း လက်နှစ်ဖက်နှင့် ဟဟပြဲပြဲကလေးဖြစ်အောင် ဆွဲဖြဲပေးလိုက်ရာ ဦးခင်မောင် သူ့လီးဒစ်ထိပ်ကို စောက်ပတ်အဝမှာ ထည့်မွှေ၍ ခပ်ပြင်းပြင်းကလေး ဖိဆောင့်လိုးချလိုက်လေသည်။ 

လီးက တစ်ကြပ်ပြည့်သိပ်စွာဖြင့် မိုးသူဇာစောက်ပတ်ထဲကို တိုးဝင်သွားသည်။ လီးတစ်ဝက်လောက်ဝင်အောင် အတော်ကလေးချွေးပျံအောင် ဆောင့်ချလိုက်ရသည်။ လီးဝင်သည်နှင့် ဦးခင်မောင်လည်း အသွင်းအထုတ်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း တစ်ချက်ချင်း ဖိလိုက်ပြန်ကြွလိုက်လုပ်ကာ အချက်နှစ်ဆယ်လောက် လိုးပေးလိုက်လေသည်။

စောက်ရည်ကြောင့် ချွဲကျိကျိကလေးဖြစ်နေသော သူမ၏စောက်ခေါင်းတစ်လျှောက်မှာ လီးကြီး ဇွပ်ကနဲဖွပ်ကနဲ လျှောတိုးပွတ်တိုက်လိုးဝင်သွားသည့် အရသာကို သိသိသာသာပင် စတင်၍ ခံစားလာရပါသည်။ သူမအလိုးခံဖူးသမျှ လီးတွေထဲမှာ ဘယ်လီးနှင့်မှ မတူအောင် အရသာရှိလွန်းလှသည့်လီးကြီးပင်ဖြစ်လေသည်။

လီးတစ်ဝက်လောက် လိုးနေရာကနေ သူကတစ်ဆင့်ချင်းတက်၍ လီးအဝင်ပိုနက်အောင် ဖိဖိဆောင့်ချပေးနေပြီး သူမစောက်ပတ်ကလေးမှာလည်း ကြီးမားသည့်လီးကြီး အဝင်အထွက်ဒဏ်ကြောင့် နှုတ်ခမ်းသားတွေက ပို၍ပင် ပြဲပြဲလန်သွားရသလို စိတ်ထဲမှာထင်မိပေသည်။ စောက်ပတ်စုတ်ပြဲသးမှာကိုတောင် တွေးကြောက်လာရသည်။

ပွဲခင်းထဲမှာ အလိုးခံစဉ်ကထက် ထိချက်ပိုပြင်းပြီး စောက်ပတ်က တင်းကနဲတင်းကနဲဖြစ်ဖြစ်သွား၍ မိုးသူဇာက ဦးခင်မောင်ရင်ဘတ်ကို လက်နှင့်စုံကန်တွန်းထားရကာ …

"ဖြေးဖြေး ဦး လီးက နင့်နင့်သွားတာပဲ သမီးအဖုတ်နဲ့တောင် မဆန့်ဘူး ဦးရယ် "

သူမက ခပ်ညည်းညည်းကလေး ပြောလိုက်တော့ …

"လီးက ခုတောင် တော်တော်ဝင်လာပြီ ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ထပ်ဆောင့်ချလိုက်ရင် လီးအဆုံးဝင်မယ် သမီး အနေခက်နေလို့လား "

"ခက်တော့ မခက်ပါဘူး ဦးလီးကြီးကို သမီးကြိုက်တယ် … ဒါပေမယ့် တစ်ဆုံးလိုးရင် စောက်ပတ်ကွဲမလားမသိဘူး"

"သမီး အရင်က အလိုးခံဖူးတယ် မဟုတ်လား "

"ခံဖူးတယ် ဦးလီးလောက်တော့ … မကြီးပါဘူး "

"အလိုးခံဖူးရင် ကိစ္စမရှိဘူး … သမီးစောက်ပတ်က လီးအဝင်လမ်းဖြောင့်နေပြီပဲ နည်းနည်းအောင့်ထားရင် ရပါတယ် "

"အင်း ဦးဆန္ဒရှိရင် လုပ်ပါ တစ်ဆုံးအထိ လိုးချင်လည်း လိုး … သမီးစောက်ပတ်သာ ကွဲရင်တော့ … ဦးပဲ ဆေးထည့်ပေးရမယ် သိလား"

သူမအပြောလေးကြောင့် ဦးခင်မောင် သူမအပေါ် အချစ်ပိုမိသွားသည်။ လိမ္မာလိုက်တာ သမီးကလေးရယ် ဆိုပြီး သူ့ခါးကိုနှိမ့်ကာကြွကာ ဆောင့်လည်းဆောင့် နို့နှစ်လုံးကိုလည်းတစ်ဖက်စီစို့၍ ဖင်သားအိအိကြီးနှစ်ဖက်ကို အားယူဖျစ်ဆွဲရင်းဖြင့် တရစပ်ပင် လိုးထည့်လိုက်လေတော့သည်။မိုးသူဇာ အောက်ကနေ ဖင်ကို ကော့ကြွ၍ ဆတ်ကနဲဆတ်ကနဲ ပင့်မြှောက်အလိုးခံနေရှာသည်။ ဦးခင်မောင် လီးအဆောင့်နှင့် သူမဖင်ကို ကော့အညှောင့်မှာ 

" ဖွပ်  ဇွပ် " 

ဟူသော အသားချင်း ထိခိုက် ရိုက်ဆောင့်မိသံနှင့် အတူ သူ့လီးကြီးက မထင်မှတ်ဘဲ သူမစောက်ခေါင်းကလေးထဲသို့ ကျွံဝင်ပြီး အရင်းဆိုက်မိသွားကာ …

"အ အမေ့ … အီးအင့် အင့် "

ဟူသောအသံနှင့် မိုးသူဇာတစ်ယောက် မျက်နှာကလေးရှုံ့မဲ့ပြီး စကားပင် ဟဟမပြောနိုင်ရှာတော့ဘဲ ဦးခင်မောင်၏ ကျောပြင်ကြီးကိုသာ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ကုပ်ခြစ်ဖက်တွယ်ရင်း ဖြစ်လိုရာဖြစ်စေတော့ ဆိုသည့်ပုံစံနှင့် စိတ်ကို ဒုန်းဒုန်းချပြီး သူမပေါင်နှစ်ဖက်ကို ပို၍ပင် ဖြဲကားပစ်လိုက်မိရာက …

 "ဆောင့် တအားလိုး …ဦး လီး အထဲကို ဝင်နေပြီ ကျွန်မကို မညှာနဲ့ လိုး … အသေလိုး …အ အားကောင်းတယ် ကောင်းတယ် အား ဦး …ကြမ်းချင်သလိုကြမ်း အား … အိ အင့် အင့် "

ဆိုပြီး အောက်ကနေ ထွန့်လူးပြီး ဖင်ကို ကော့ကာကော့ကာနှင့် ညှောင့်ဆောင့်ပေးလိုက်ပါသည်။ဦးခင်မောင်လည်း တစ်ကြပ်နေသောစောက်ပတ်ကို လိုးရသည်မှာ အပျိုမ ပါကင်ဖွင့်ရသလို ဖြစ်နေတာမို့ ရမ္မက်ဇောကြွသထက်ကြွကာ အရှိန်မထိန်းနိုင်အောင်ဖြစ်လျှက် အဆက်မပြတ်ပင် မနားစတမ်း ကျုံးလိုးပစ်နေမိတော့သည်။

နာရီဝက် လောက်တော့ ကြာမည်ထင်သည်။ မိုးသူဇာကော့ပျံကာ ဖီလင်တရိပ်ရိပ်တက်လာသလို ဦးခင်မောင်လည်း သဲကြီးမဲကြီးနှင့်သူမစောက်ပတ်ကို ဖိလိုးနေရင်း လရည်ထွက်ချင်လာသဖြင့် အချက်သုံးလေးဆယ်ခန့် ဝုန်းဒိုင်းကြဲ၍ လိုးဆောင့်ပစ်လိုက်ပြီး သုက်ရည်တွေကို သူမစောက်ခေါင်းကလေးထဲသို့ တဗြစ်ဗြစ် ပန်းလွှတ်ထုတ်လိုက်ရလေသည်။

မိုးသူဇာလည်း သူနှင့်အတူ စောက်ရည်ထွက်ကာ တစ်ချီပြီးသွားခဲ့ရသည်။ညဉ့်က နက်သထက်နက်လာပြီဖြစ်သည်။

အချိန်တွေသာကုန်သွားပေမယ့် အိမ်အပြင်ဖက် ခြံဝန်းအတွင်းရှိလူသားနှစ်ဦးကတော့ ရမ္မက်မီးမငြိမ်းနိုင် ကြသေးဘဲ တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး ဖက်တွယ်ကာလူးလှိမ့်နေကြရင်း အချစ်ရေယဉ်ကြောထဲ မျောပါလို့ ကောင်းနေတုန်းပင် ဖြစ်လေသည်။ဦးခင်မောင်က ဒေါ်လေးမြရွှေကို တဝကြီးလိုးခဲ့ပြီးသည့်တိုင်အောင် မိုးသူဇာစောက်ပတ်ကို အခွင့်ကြုံခိုက် လိုးတာမို့ တော်ရုံနှင့်လက်မလွှတ်ဘဲ တစ်ချီပြီးတစ်ချီဆက်ဆွဲနေသည်။

မိုးသူဇာကိုယ်နှိုက်ကလည်း သူနှင့် ယခုလို အလိုးခံရတာကို ပျော်မွေ့နေသည်။ ပွဲခင်းထဲမှာ မောင်စိုးနှင့်ဖိုးလုံး လိုးတာကို ခံပြီးသည့်တိုင် ဦးခင်မောင်လိုးသည့်အရသာကို ပက်လက်ရော မှောက်ခုံရော စိတ်ပါလက်ပါခံပြီး ရမ္မက်နွံထဲမှာ အတိုင်းအဆမဲ့စွာဖြင့် နစ်မွန်းသာယာနေမိပေသည်။

ဦးခင်မောင်က သူမကို လေးဘက်ကျကျ ခွေးကုန်းကုန်းခိုင်းပြီး အနောက်ကနေ သူမစောက်ပတ်ထဲ လီးသွင်း၍ လိုးပေးနေသည်။ ဦးခင်မောင်လီးက မိုးသူဇာစောက်ပတ်ထဲကို လဒစ်ထိပ်မှသည် လီးအရင်းတစ်ဆုံးအထိ အဆက်မပြတ် လိုးဆောင့်ဝင်ရောက်နေလျှက် ရှိပေသည်။ မိုးသူဇာ၏စောက်ပတ်မှာ သူ့လီးဝင်ရောက်မှုကြောင့် စောက်ပတ်တစ်ခုလုံး မြင်မကောင်းရှုမကောင်းအောင် ပြဲလန်၍နေပြီဖြစ်သည်။

တခြားသူလိုးတာထက် ဦးခင်မောင်လိုးခြင်းက သူမ၏ကာမစိတ်ကို ပိုမိုတက်ကြွစေပြီး လီးကြီးကြီးနှင့်အလိုးခံရသည့်အရသာကို ပို၍ပင် စွဲမက်သွားခဲ့ရလေသည်။တစ်နာရီကျော်ကျော်လောက်ကြာသည်အထိ ဦးခင်မောင်က သူမ၏အနောက်ကနေ ခွေးကုန်းလိုးပြီး သူ့လရည်တွေကို မိုးသူဇာ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ တဗြစ်ဗြစ်ထုတ်လွှတ်ပစ်လိုက်သည်။ 

မိုးသူဇာလည်း ဘယ်နှစ်ချီပြီးလို့ ပြီးသွားသလဲ ဆိုတာတောင် မသိတော့ချေ။ အကြိမ်ကြိမ်ပြီးခဲ့ရခြင်းမို့ လူတစ်ကိုယ်လုံး မထနိုင်အောင် နုံးခွေသွားမိလေသည်။

နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် နှုတ်ဆက်လိုက်ကြပြီး မနက်ဖြန် သူမနှင့်ထပ်မံတွေ့ဆုံဖို့ တစ်ခေါက်လာခဲ့ဦးမည် ဟုဆိုကာ ဦးခင်မောင် ပြန်လည်ထွက်ခွာသွားသည်။မိုးသူဇာလည်း သူပြန်သွားပြီး တစ်အောင့်လောက်နေမှ အိမ်နောက်ဖေးပေါက်မှတစ်ဆင့် အိမ်ထဲကို ပြန်ဝင်ခဲ့ကာ အိပ်စက်အနားယူလိုက်တော့သည်။

နောက် နှစ်ရက်လောက်နေမှ ဦးခင်မောင် လယ်ထဲကနေ ပြန်ရောက်လာသည်။ နေ့ခင်းဖက်ကြီးဖြစ်နေ၍ ဒေါ်လေးမြရွှေတစ်ယောက် အိမ်မှာမရှိဘဲ အကြွေးတောင်းရန်ဆိုပြီး တစ်ဖက်ရွာကိုထွက်သွားတာကြောင့် အိမ်မှာမိုးသူဇာတစ်ယာက်တည်းသာ ရှိနေပေသည်။


အပိုင်း ( ၃ ) ဆက်ရန် >>>>