Monday, August 25, 2014

အမတင့်နှင့် သမီးများ (စ/ဆုံး)

အမတင့်နှင့် သမီးများ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - ကိုကိုအောင်

တီဗွီဆိုတာပေါ်ကာစ၊ ကျနော်တို့ လမ်းထဲမှာ တီဗီရှိတဲ့အိမ်က တအိမ်ထဲရယ်။ အဲဒီတော့ သူတို့က ညဘက်ဆိုရင် လူတယောက် ပြား ၅၀ ယူပြီးပြစားတယ်ဗျ။ မြန်မာ့အသံကပြတာတွေကိုဘဲ ငါးမူးပေးပြီးကြည့်ရတာပေါ့။ ဒါတောင်လူတွေကကြိတ်ကြိတ်တိုး။ အဲဒီအိမ်အကြောင်းအရင်ပြောရမယ်။ 

အိမ်ရှင်က ကိုအောင်မြင့်တဲ့။ သူ့မိန်းမက မတင့်တင့်။ ကိုအောင်မြင့်က အသက် ၃၉-၄၀ လောက်ရှိပြီး အမတင့်ကလည်း သူနဲ့ မတိမ်းမယိမ်းပါဘဲ။ ကျနော်တို့က ၂၀ ပတ်ချာလည် တွေပေါ့။ ကျောင်းပြီးကာစ အစိုးရအလုပ်ကလေးဝင်ကာစပေါ့။ 

ကိုအောင်မြင့်တို့ အမတင့်တို့က ကျနော်တို့နဲ့ အသက်ကွာပေမဲ့ လူငယ်တွေနဲ့ လူငယ်ပေါင်း ပေါင်းတော့ ကျနော်တို့က အကို အမဘဲ ခေါ်ကြပါတယ်။ သူတို့အိမ်ကြီးက နှစ်ဆောင်ပြိုင်အိမ်ကြီး၊ အပေါ်ထပ်မှာ သူတို့မိသားစုနေကြတယ်။ အောက်ထပ် ခြေရင်းဘက် ခြမ်းမှာ ညဆိုတီဗီပြတယ်။ နေ့ဆိုရင်တော့ဧည့်ခန်းလုပ်ထားတာပေါ့။ ခေါင်းရင်းခန်းကျတော့ လေဆိပ်စီမံကိန်း မှာ လုပ်နေတဲ့ မိသားစု နှစ်စုကို ငှားထားတယ်။ သူတို့က အိပ်ခန်းနှစ်ခန်းကို တမိသားစုတခန်းစီနဲ့ အိမ်ရှေ့ခန်းနဲ့ မီးဖိုခန်းကိုတော့ တူတူသုံးကြတာပေါ့။       

ကိုအောင်မြင့်တို့လင်မယားမှာ ကလေးက  ၄ ယောက်၊ အကြီးဆုံးက ၁၀ တန်းရောက်နေပြီ၊ ရီရီအောင်တဲ့၊ သူ့အောက်က နီနီအောင်က ၆ တန်း နောက် ၂ ယောက်ကတော့ ငယ်သေးတယ်၊ ၄ တန်းနဲ့ ၂ တန်း တွေ။

တခါ အောက်မှာငှားနေတဲ့ ထဲက မိသားတစုမှာက မွေးကင်းစ  ၄  လ သားလေးတယောက် နဲ့ နောက်တဘက် မှာက ၉ တန်းကျောင်းသူတယောက်ပါတယ်။ အဲဒီကောင်မလေးနာမည်က မီးမီးလို့ခေါ်ကြတာဘဲ။ သူတို့က သူတို့အခန်းထဲမှာလင်မယားနဲ့ သမီးပျို အတူအိပ်လို့ မသင့်တော်လို့ မီးမီးကို အပေါ်ထပ်မှာ ရီရီအောင်နဲ့ အတူ အိပ်ခိုင်းတယ်ဗျ။ ဇာတ်လမ်းကျောရိုးကတော့ဒီလောက်ပါဘဲ။

ကျနော်က ဒီအိမ်မှာ ရီရီအောင်ကိုကျူရှင်ပြရတယ်။ ဖရီးကစ်ပါ။ အဲဒီအတွက် ကျနော့ကို တီဗီဖရီးပြတာပေါ့။ ကျနော်ကျူရှင်ပြချိန်က ညနေပိုင်း၆  နာရီကနေ ရ နာရီအထိဘဲ။ အင်္ဂလိပ်စာ တဘာသာဘဲပြရတာ။ ကျူရှင်ပြရင်းနဲ့ ရီရီအောင်ကို မထိတထိကျူနေတာ အဆင်ပြေတယ်ဗျ။ သူ့အမေကလည်း မသိချင်ရောင် ဆောင်ဆောင်နေတော့ ပိုအဆင်ပြေတာပေါ့ဗျာ။ 

အဲဒီလို ရီရီအောင်နဲ့ ကလူ၏သို့ မြူ၏သို့ လုပ်နေတာကို ကြားထဲကနေ မီးမီးက ၀င်ဝင်လုံးတယ်ဗျ။ မြီးကောင်ပေါက်ဆိုတော့ သူကလည်း စိတ်ကစားတာနေမှာပေါ့ဗျာ။ ကျနော်ကလည်း သူတော်ကောင်းလေးဆိုတော့ သိပ်ထိမ်းမနေ ပါဘူး။ ကြုံရင်ကြံုသလို မသိမသာတော့ လက်သရမ်းတာပေါ့။ ကျနော့ရဲ့ သရမ်းတဲ့လက်ကို ဒီကောင်မလေးနှစ်ယောက်လုံးက သာယာနေကြတယ်ဗျ။ 

“ အကိုကျော်နော်၊ အကိုကျော်နော်”     

သာ အော်အော် နေပေမဲ့ မနောကတော့တခွေ့ခွေ့ပါ။တကဲ့ မိန်း ဇာတ်လမ်းစတာက သူတို့လူကြီးတွေကြောင့်ပါ။ လူကြီး ၃ စုံတွဲက ညဘက်ဆိုရင် ကလေးတွေကို အိမ်ပေါ်ထပ်တင်ပြီး အောက်ထပ် ခေါင်းရင်းခန်းကို တီဗီရွှေ့  ပြီး လူကြီးကားတွေကြည့်ကြတယ်ဗျ။ ကျနော်လည်း အစကတော့မသိပါဘူး၊ နောက်မှ ရီရီအောင်နဲ့ မီးမီးတို့ပြောတော့မှ သိရတာ။

တဟီးဟီး တခွိခွိ နဲ့ ကျနော့ကို မီးမီးကတိုးတိုးလေး အရင်လာပြောတာ။ ရီရီအောင့်ကို

“ ဟဲ့ ဟုတ်လို့လား”             

ဆိုတော့ သူက ရီဖြဲဖြဲနဲ့      

“ အင်း”     တဲ့။

ကျနော်လည်း    

“ ဒါနဲ့နင်တို့ဘယ်လိုသိလည်း”  ဆိုတော့ မီးမီးက

“ သမီးတို့ အပေါ်ကနေ ချောင်းကြည့်နေတာ”   တဲ့။

“ နင်တို့က ဒါကျတော့ နင်တို့အကိုကိုလျှိုထားတာလား ငါ့လည်းပေးပြလေဟာ”   ဆိုတော့ ရီရီအောင်က

“ အာ၊ အကိုကျော်ကလည်း သူတို့က အကိုကျော်တို့ ပြန်သွားပြီး သမီးတို့ အိပ်တော့မှ ကြည့်ကြတာ”

“ ဒါများဟာလွယ်ပါတယ်၊ ငါ အသာလေးအိမ်ပြန်ချင်ယောင်ဆောင်ပြီး မပြန်ဘဲ ပုန်းနေလိုက်မှာပေါ”

“ ဒါဆိုရင် ဒီတပါတ်ကျရင်လုပ်လေ၊ သူတို့က စနေတနင်္ဂနွေမှ ကြည့်ကြတာ။”

“ ဘာလုပ်ရမှာလည်း”

“ အကိုကျော်နော်၊  ကြည့်လေ လို့ပြောတာ၊ ဒါဘဲနော် ရုတ်ရုတ် ရုတ်ရုတ်လုပ်ရင်မပြတော့ဘူး။”

“ အေးပါ၊ အေးပါဟာ။ မလုပ်ပါဘူး ကြည့်ဘဲကြည့်မှာပါ။ ပြပါနော်။”

အဲဒီလိုနဲ့ စနေနေ့ညကိုရောက်လာပါတယ်။ တီဗွီ အစီအစဉ် မပြီးခင်လေးမှာ ကြိုတင်စီစဉ်ထားတဲ့အတိုင်း ကျနော် မယောင်မလယ်နဲ့ အိမ်ပေါ်တက်လာခဲ့ပါတယ်။ အိမ်ပေါ်မှာ ဘယ်သူမှ မရှိဘူး၊ ကျနော်လည်း အသာလေး ရီရီအောင်နဲ့ မီးမီးတို့အိပ်တဲ့အခန်းထဲဝင်ပြီးသူတို့ကုတင်ပေါ်မှာလှဲအိပ်နေလိုက်ပါတယ်။ ကျနော့အိမ်ကိုတော့ မြို့ထဲက သူငယ်ချင်းတယောက်အိမ်မှာ ညအိပ်မယ်လို့ ကြိုပြောထားခဲ့ပါတယ်။ခဏကြာတော့ မီးမီးက အခန်းထဲဝင်လာပြီး တိုးတိုးလေး

“ အကိုကျော် ခြင်ထောင်ချထားလေ။ တော်ကြာ မတော်တဆအန်တီတင့်တက်လာဦးမယ်”

ဆိုပြီး သူကိုတိုင်ဘဲ ခြင်ထောင်ချပေးသွားပါတယ်။အော် ကျနော်ပြောဘို့မေ့သွားတာလေးရှိပါသေးတယ်။ သူတို့နှစ်ယောက်မှာ ရီရီအောင်က အသက်ပိုကြီးပေမဲ့ ကိုယ်လုံးက သေးသေးကွေးကွေးပါ။

နို့လေး သေးသေးလုံးလုံးလေးနဲ့ ဖင်လေးကလဲ လုံးလုံးသေးသေးလေး ပါဘဲ။ ဒါပေမဲ့ မီးမီးကတော့ အသက်သာ တနှစ်ပိုငယ်တယ်။လူကောင်ကတော့တော်တော်ထွားပါတယ်။ အရပ်ကတော့ပုတယ် နို့ကြီးက အယ်နေပြီး ဖင်လုံးကြီးကလဲ အကြီးကြီးပါ။

ကျနော် အပေါ်ရောက်လို့မကြာခင်မှာဘဲ အောက်က တီဗွီရှိုးပြီးသွားပါတယ်။ တီဗွီပြပြီးသွားတော့ ထုံးစံအတိုင်း ရီရီအောင်က အခန်းကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်နေတုံး မီးမီးက အပေါ်တက်လာပြီး အခန်းထဲဝင်လာပါတယ်။ အငယ်နှစ်ယောက်ကလည်း ကျနော်တို့ရဲ့ဘေးခန်းမှာ ၀င်အိပ်နေကြပါပြီ။ 

အငယ်နှစ်ယောက်က အကိုအောင်မြင့် တို့လင်မယားနဲ့ တခန်းထဲအတူတူအိပ်တာပါ။ မီးမီးက ခြင်ထောင်ထဲဝင်လာပြီးကျနော့ဘေးမှာဝင်လှဲလိုက်ပါ တယ်။ ကုတင်က နှစ်ယောက်အိပ်လည်းမကျ တယောက်အိပ်လည်းမကတဲ့ စကောစက တယောက်ခွဲကုတင်ပါ။အိပ်မယ်ဆိုရင်ခွာအိပ်လို့ရပေမဲ့ မီးမီးက ကျနော်နဲ့ ကပ်ပြီးလှဲချလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့

“ အကိုကျော်နော်၊ အိပ်ပျော်မသွားနဲ့အုံး၊ သူတို့က တော်တော်ညနက်မှ ကြည့်ကြတာ”

လို့တိုးတိုးလေး နားနားကပ်ပြောပါတယ်။ ကျနော်လည်း

“ ရပါတယ်ဟာ နင် အနားမှာရှိတာဘဲ အိပ်မပျော်ပါဘူး”

ဆိုပြီး သူပုခုံးကို သာသာလေးဖက်လိုက်ပါတယ်။ မီးမီးက ကျနော်ဖက်တာကို ဘာမှ မပြောဘဲ ကျနော့်ကိုကျောခိုင်းပြီး တဘက်လှည့်အိပ်နေလိုက်ပါတယ်။

ကျနော်က သူ့ပုခုံးလေးကိုဖွဖွလေးပွတ်လိုက် လည်ပင်းသားလေးကို ပွတ်ပေးလိုက် လုပ်နေ တော့ မီးမီးက ငြိမ်နေပါတယ်။ အရင်ကလဲ ကျောပွတ် ဂေါင်းပွတ်လုပ်လက်စရှိတော့ အိုကေနေပါတယ်။ ခါတိုင်းဆို သူ့ထက် ရီရီအောင်ကို ပိုကလိတော့ သူက မနာလိုဖြစ်နေတာ ခု သူ့ကို ကလိတော့ အပြတ်သဘောကျနေပါတယ်။ အဆင်ပြေနေပြီဆိုတော့လည်း ကျနော်ကရှေ့ ဆက်တိုးပြီး သူ့ ရင်ညွန့်လေးကိုပွတ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ မီးမီးက ငြိမ်နေပြီး

အသက်ရှူသံ ပြင်းလာပါတယ်။ ကျနော်က လေသံလေးနဲ့

“ ကောင်းလား”   ဆိုတော့ သူက လည်း တိုးတိုးလေး  

“ အင်း… ”    လို့ ဆိုပါတယ်။

ကျနော်လည်း သူ့ကိုသိုင်းဖက်လိုက်ပြီး သူ့ဗိုက်သားလေးကိုပွတ်ပေးနေပါတယ်။ သူ့ဘော်လီအင်္ကျ ီနဲ့ စပန့်ဘောင်းဘီ ကြားမှာလွတ်နေတဲ့ ဗိုက်သားလေးကိုဖြေးဖြေးလေးပွတ်ပေးနေတော့ သူက ငြိမ်ခံနေပါတယ်။    ဗိုက်သားလေးကိုပွတ်ပေးနေရာကနေ တဖြေးဖြေးအပေါ်တက်ပြီး  ဘော်လီအင်္ကျီပေါ်ကနေ တဖြေးဖြေး သူ့ ရင်သားဘက်ကို တက်လာပြီး သူ့နို့ကို အပေါ်ကနေ ဖွဖွလေးပွတ်လေိုက် နဲနဲညှစ်လိုက်လုပ်ပေး လိုက်တော့ သူက ကျနော့လက်ကိုအုပ်ကိုင်ပြီးညှစ်ထားပါတယ်။ ကျနော်ကလည်း ရှေ့ ဆက်တိုးပြီး သူ့ရင်ညွန့်လေးကို ပွတ်ပေးနေလိုက်ပါတယ်။

 ပြီးတော့ ကျောဘက်မှာရှိတဲ့ ဘော်လီဂျိတ်ကို အသာလေး တဂျိတ်ချင်း စဖြုတ် ပါတယ်။    ဘော်လီကကြပ်နေလို့ ဂျိတ်ဖြုတ်ရခက်နေတော့ သူက ကျောကုန်းကိုကျုံ့ပေးပါတယ်။  အဲဒီတော့လဲ ဘော်လီဂျိတ်တွေ လွယ်လွယ်ကူကူဘဲပြုတ်သွားပါတယ်။ ဂျိတ်တွေပြုတ်သွားတော့ ကျနော့်လက်ကို  ဘော်လီ အောက်လျှိုသွင်းပြီး သူ့ဗိုက်ကိုစ ပွတ်ပေးပါတယ်။ 

ပြီးတော့တဆင့်တက်ပြီး နို့နှစ်လုံးကို တလုံးချင်းမဖိတဖိလေး ပွတ်ဆွဲလိုက် သာသာလေးညှစ်လိုက်လုပ်ပေးပါတယ်။ သူ့နို့အသားတွေက ကြက်သီးတွေထနေလို့ ကြမ်း တမ်းတမ်းလေးဖြစ်နေပါတယ်။ ဆက်ပြီး သူ့နို့သီးခေါင်းလေးကို ဖိပွတ်လိုက်ဖွဖွလေးညှစ်လိုက်လုပ်ပေးတော့ ဖီလင်တွေတအားတက်နေပြီး သူ့အသက်ရှူသံတွေလည်းပိုပြင်း လာပါတယ်။ 

ကျနော်လည်း မရပ်ဘဲ ဆက်ပွတ်နေရာက ကျနော့ လက်ကို စားကျက်ပြောင်းလိုက်ပါတယ်။ ပွတ်ရင်းသပ်ရင်းနဲ့ အောက်ဘက်ကို စုံဆင်းလိုက်ပါတယ်။ ချက်နားမှာ ခနလောက်တဝဲလယ်လယ်လုပ်ပြီးတော့ လက်ကို သူ့ဘောင်းဘီထဲ ထိုးသွင်း လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ သူ့ဆီးခုံလေးကို ပွတ်ပေးနေလိုက်ပါတယ်။

သူ့စောက်မွှေးပါးပါးလေးကို လက်နဲ့ဖွဖွပေးပြီး စောက်စိလေးကိုပါမထိတထိကလိပေးလိုက်ပါတယ်။ မီးမီးကတော့ နိဗ္ဗါန်ရောက်နေ တော့ငြိမ်ခံ နေပါတယ်။ ကျနော့လက်က သူ့ဆီးခုံကနေ သူ့အဖုတ်ပေါ်စလဲပွတ်ရော သူ့ဖင်ကြီးကို ကျနော့ဘက် ကော့ထိုး လာပါတယ်။အဲဒီတော့ ကျနော့ရဲ့ မါတောင်နေတဲ့လီးကြီးက သူ့ဖင်အကွဲ ကြောင်းကြားဝင်ထောက်မိနေတော့ တာပေါ့။ ကျနော့လက်ကလည်း သူ့အဖုတ်အကွဲကြောင်းကြားကို လက်ခလယ်နဲ့ ပွတ်ဆွဲနေပါပြီ။ ကျနော့လက်ခလယ်က သူ့အဖုတ်အထဲတောင်မရောက်သေးပါဘူး သူ့ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းကြားမှာ စောက်ရည်တွေ တော်တော်ရွှဲနေပါပြီ။ သူတော်တော်ကိုထ နေတာ သိသာ နေပါပြီ။ ဒီအချိန်မှာတော့ ဘာဆက်လုပ်လုပ်ရနေပါပြီ။

အဲဒီအချိန်မှာဘဲ ရီရီအောင်က အခန်းထဲကိုဝင်လာပါတယ်။ ပြီးတော့ တန်းပေါ်က စပန့်သားဘောင်းဘီရှည် တထည်ကိုယူလိုက်ပြီးကုန်းလဲလိုက်ပါတယ်။ ပြီးထမီကိုချွတ်လိုက်ပြီး ထမီကြိုးတန်းပေါ်တင်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ခြင်ထောင်ကိုလှပ်ပြီး အထဲဝင်လာပါတယ်။

သူအခန်းထဲဝင်လာကတည်းက ကျနော့်လုပ်ငန်းကို ရပ်ထားပြီး မီးမီးနဲ့ ကျနော်က ခပ်ခွာခွာလေးနေနေတော့ ရီရီအောင်က ဘာမှ မရိပ်မိဘဲ ကျနော့တခြားဘေး ဘက်မှာဝင်အိပ်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျနော့နားနားကပ်ပြီး တိုးတိုးလေး

“ အကိုကျော် အိပ်နေပြီလား”           

လို့ မေးပါတယ်။ ကျနော်က

“ ဟင့်အင်း၊ နင်တို့ရုပ်ရှင်က ဘယ်တော့မှပြမှာလည်း”

“ သူတို့က သမီးတို့အိပ်ပျော်လောက်မှ စ မှာ နောက် နာရီဝက်လောက်တော့လိုဦးမယ်။”

“ နေပါဦးနင်တို့ဘယ်ကနေချောင်းတာလဲ  ”

ဆိုတော့ သူကလာ၊လာ  ဆိုပြီးသူတို့ချောင်းတဲ့အပေါက်ကိုပြပါတယ်။ အောက်ကမိဘတွေက သူတို့လုံခြံုလှပြီ ထင်နေတာ။ ဒီအပေါ်မှာအောက်ကိုချောင်းကြည့်စရာ အပေါက်တွေက အများကြီး။ ကြမ်းပေါ်မှာခင်းထားတဲ့ ပလတ်စတစ်ကော်ဇောကို မ လိုက်တာနဲ့ အောက်က ဧည့်ခန်းကို ကွင်းကွင်းကွက်ကွက် ကိုမြင်နေရပါတယ်။ အောက်မှာ ကိုအောင်မြင့်က တီဗွီနဲ့အောက်စက်ကို ဂျွိုင်းနေပါတယ်။ အမတင့်နဲ့ ကျန်တဲ့လင်မယားနှစ်စုံ ကတော့ တီဗွီရှေ့ ကြမ်းပြင်မှာ အဆင်သင့်ထိုင်စောင့်နေကြပါပြီ။ ကိုအောင်မြင့်က အမတင့်ကို တိုးတိုးလေး တစုံတခုပြောလိုက်တော့ အမမြင့်က သူ့သမီးတွေအခန်း အောက်ဘက်လာပြီးအသာနားထောင် ပါတယ်။

အပေါ်က ဘာသံမှ မကြားရတော့ ကိုအောင်မြင့်ကို လက်နဲ့ အိုကေ လုပ်ပြပါတယ်။ အဲဒီတော့မှ ကိုအောင်မြင့်က အခွေကိုအောက်စက်ထဲထည့်လိုက်ပါတယ်။ပြီးတော့ အသံကိုတိုးတိုးလေးဖြစ်အောင်လျှော့လိုက်ပါတယ်။

ရီရီအောင်က မီးမီးကိုအချက်ပေးလိုက်တော့ မီးမီးလည်း ကုတင်အောက်ဆင်းလာပြီး ကျနော်တို့သုံးယောက် ကုတင်ဘေးကြမ်းပြင်မှာ ဖင်ဘူးတောင်း ထောင်ကြပါတော့တယ်။ကျနော်က အလယ်မှာ ရီရီအောင်နဲ့ မီးမီးက တဖက်တချက်စီမှာပေါ့။

ရုပ်ရှင်က အမေရိကန်ကားပါ၊ စတာနဲ့ ဘဲ ၃  ပွေနဲ့ ဆော် ၃ ပွေ နမ်းနေရာကစပါတယ်။ တဖြေးဖြေးနဲ့ အဝတ် အစားတွေကို တယောက်တလှည့်ချွတ်ကြပါတယ်။ဘဲ ၃ ပွေထဲက တယောက်က ကပ်ပလီပါ။ သူ့လီးကလည်း ဒီ ၃ ယောက်ထဲမှာတော်တော်ကြီးပါတယ်။ သူတို့တွေ အဝတ်အစားချွတ်ပြီတော့ ဘဲနှစ်ပွေက ဆော် ၂ ပွေကို စ ပြီးဂျာပါတယ်။ ကျန်တဲ့ဆော် ၁ ပွေက သူ့ဘဲကို ပုလွေပေးပါတော့တယ်။ 

ကျနော့စိတ်ကတော့ အောက်က ရုပ်ရှင်ကားထက်အပေါ်က ၂ ပွေကိုကိုင်ဘို့ ပိုစိတ်သန်နေလို့ ရုပ်ရှင်ကို သိပ်မကြည့်ဘဲ ရီရီအောင့်ကိုအသာလေး ဖက်လိုက်ပါတယ်။ သူကလဲ အောက်ကိုကြည့်ပြီးတင်း နေပြီဆိုတော့ ငြိမ်ခံနေပါတယ်။ ကျနော်က တခြား ထွေထွေ ထူးထူးတွေလုပ်မနေတော့ဘဲ ရီရီအောင့်ဖင်ကြီးကိုစပွတ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ပြီးတော့ သူ့ ဖင်အကွဲ ကြောင်းကြား ထဲ ဘောင်းဘီပေါ်ကနေဘဲ အပေါ်အောက်ဆွဲပေးလိုက်တော့ ကုန်းနေတဲ့ ရီရီအောင်ကော့သွား ပါတယ်။

ကော့သွားတော့မှ သူ့အဖုတ်က ဖေါင်းပြီးပြူထွက်လာပါတယ်။ ကျနော်က သူ့ဘောင်းဘီကို ဒူးအထိ အသာ ဆွဲချွတ်လိုက် ပြီးသူ့အဖုတ်ရောဖင်ကိုပါ လက်ခလယ်နဲ့ ဆွဲဆွဲပေးလိုက်ပါတယ်။သူကလည်းဖီလင်တော်တော်လာနေပြီ ဆိုတော့  စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းကြားမှာစောက်ရည်တွေနဲ့ ရွှဲနေပါပြီ။

ကျနော်က သူ့နောက်ဘက်ကိုနေရာရွှေ့ လိုက်ပြီး သူ့ဖင်နောက်မှာစောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ပြူထွက်နေတဲ့သူ့စောက်ဖုတ်ကိုကုံးယက်လိုက်ပါတယ်။ ရီရီအောင့်မှာ တွန့်ကနဲဖြစ်သွားပြီး သူ့ဖင်ကို ကျနော့ ဘက်ပိုပြီးကော့ထိုးပေးပါတယ်။ ကျနော်လဲ မညှာတမ်းကိုအပီယက်ပါတော့တယ်။ သူ့ပေါင်နှစ်ချောင်းကို အားပြုဆွဲဆွဲပြီး အားရပါးရကိုယက်နေလိုက်ပါတယ်။   ကျနော်ရီရီအောင့်ကိုဂျာနေတာက်ု မီးမီးက အစမှာတော့သိပုံမရပါဘူး။ သူကအောက်ကလိုးပွဲကြီးကိုဘဲ အားပါးတရကုန်းကြည့်နေပါတယ်။

ကျနော်ကအဖုတ်ယက်တာခနရပ်လိုက်ပြီး ရီရီအောင့်စောက်ဖုတ်ထဲကို ပထမ လက်ညှိုးလေးသွင်းပြီး ဖြေးဖြေးလေး ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက်လုပ်နေလိုက်ပါတယ်။ သူ့စောက်ဖုတ်ကလက်ညှိုးတချောင်းသွင်းတာချောင်နေတော့ ကျနော် လက်ညှိုးလက်ခလယ်နှစ်ချောင်း သွင်း လိုက်ပါတယ်။

ဒါတောင်တအားကြပ်မနေဘဲ လွယ်လွယ်ဝင်နေထွက်နေပါတယ်။ ဒီကောင်မလေး ဘယ်သူ့ အလိုး ကြိတ်ပြီးခံနေလဲတော့မသိဘူး။ စောက်ဖုတ်ကတော့လိုးပြီးသားစောက်ဖုတ်ကြီးဆိုတာ တော်တော် သိသာနေပါတယ်။ အဲဒီတော့လည်းပိုကောင်းတာပေါ့ဗျာ။

ကျနော်က သူ့နောက်မှာ ဒူးထောက်လိုက်ပြီး ကျနော့ လီးကြီးကို သူ့စောက်ဖုတ်ဝကိုတေ့လိုက်ပါတယ်။ တေ့ပြီးခနလောက် အပေါ်အောက်ပွတ်ဆွဲပေးလိုက်ပြီး တော့ ကျနော့လီးကို သူ့စောက်ဖုတ်ထဲ ချော့သွင်းလိုက်ပါတယ်။ စောက်ရည်တွေကလည်းရွှဲနေ စောက်ဖုတ်ကြီး ကလည်း ခံဘူးပြီးသားဆိုတော့ ကျနော့လီးက ချောချောချူဘဲဝင်သွားပါတယ်။ ကျနော်က အဆုံးထိသွင်းလိုက် ပြီးခန ငြိမ်နေလိုက်ပါတယ်။ 

ပြီးမှ သူ့ကို ဖြေးဖြေးလေးစလိုးပါတယ်။ သူကတော့အောက်က လိုးပွဲကိုအကြည့် မပျက်ဘဲ ကျနော့အလိုးကိုကောင်းကောင်းခံနေပါတော့တယ်။   ကျနော်ရီရီအောင့်ကိုလိုးနေရင်းသတိရလို့ မီးမီးကိုကြည့်လိုက်တော့ မီးမီးကကျနော်လိုးနေတာကို ကြည့်နေပါတယ်။ လူချင်းကနီးနီးလေးဆိုတော့ ကျနော်လည်း မီးမီးဖင်ကို ကျနော့ဘယ်လက်နဲ့ လှမ်းပွတ်ပေးလိုက်ပြီး ရီရီအောင့်ကိုလုပ်ခဲ့သလိုဘဲ ဘောင်းဘီပေါ်က သူ့စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းတလျှောက်ပွတ်ဆွဲပေးလိုက်ပါတယ်။ 

မီးမီးက ကျနော်ကောင်းကောင်းလက်လှမ်းမှီအောင် နဲနဲကပ်လာပြီး သူ့ဘောင်းဘီကို သူကိုယ်တိုင်ဘဲ ဆွဲချွတ်လိုက်ပါတယ်။ အဲဒီတော့ ကျနော်လဲ ရီရီအောင်ကိုလိုးနေရင်း မီးမီးစောက်ဖုတ်ကိုလည်း ကျနော့ လက်ခလယ်နဲ့ တပြိုင်တည်း လိုးပေးနေလိုက်ပါတယ်။ 

မီးမီးက အောက်ကရုပ်ရှင်ကားကို ပြန်ကုန်းကြည့်နေပြီးကျနော့ လက်ခလယ်အလိုး ကိုခံနေပါတယ်။ သူ့စောက်ဖုတ်ကလည်း ရီရီအောင့်လိုဘဲ လက်တချောင်းမဲ့ချောင်နေလို့ ကျနော့်မှာ တချောင်းလိုး နဲ့ မရတော့ဘဲ လက်ညှိုးအကူပါခေါ် ပြီး နှစ်ချောင်းလိုးရပါတော့တယ်။ သူတို့နှစ်ယောက်ကတော့ အောက်က ရုပ်ရှင်ကိုမျက်လုံးနဲ့ကြည့် အရသာခံရင်း စောက်ဖုတ်တွေကိုတော့ ကျနော့လီးနဲ့တယောက် လက်နဲ့တယောက် အလိုးခံနေပါတော့တယ်။ 

တော်တော်လေးကြာလာတော့ ရီရီအောင်ကအောက်ကနေ ကျနော့ကို ကော့ကော့ထိုးလာပါတယ်။ သူပြီးကာနီးပြီဆိုတာ သိလို့ ကျနော့လက် ကို မီးမီးအဖုတ်ထဲက ဆွဲထုတ်ပြီး ရီရီအောင့် တင်ပါးကိုအားပြုပြီး ကျနော် အသားကုန်စောင့်ပေးလိုက်တော့ ရီရီအောင် ကျနော့ ဖက်ကို အတင်းတိုးဖိ၀င်လာပြီး ပြီးသွားပါတယ်။ သူပီးသွားတော့ သူ့စောက်ဖုတ်ကိုဆွဲချွတ် လိုက်ပြီး ကြမ်းပေါ်မှာ မှောက်ရက်အိပ်ချလိုက်ပါတယ်။

ကျနော်က တဘက်စစ်မျက်နှာကျသွားပြီဆိုတော့ နောက်တဘက်ကို တက်စုံရွက်စုံဖွင့်ရပါတော့တယ်။ ကျနော် မီးမီးနောက်မှာ ဒူးထောက်လိုက်ပြီး ရီရီအောင့် စောက်ရည်တွေနဲ့ ရွှဲရွှဲစိုနေတဲ့ကျနော့လီးကြီးကို မီးမီးစောက်ဖုတ် ထဲ တခါတည်းတဆုံးထိုးသွင်းလိုက်ပါတယ်။

မီးမီးကလည်းဖြုံပုံတောင်မရပါဘူး။ ကျနော့မှာသာ တွင်းသစ်လေး တွေတူးရမလားလို့ပျော်နေခဲ့တာ ဒီတွင်း နှစ်တွင်းစလုံးကတွင်းဟောင်းတွေဖြစ်နေပါတော့တယ်။ ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် စောက်ဖုတ်ဟာစောက်ဖုတ်ပါဘဲ။ လိုးလို့ကတော့တော်တော်ကောင်းပါတယ်။

ဒီတခါတော့ ကျနော်မီးမီးကို အားကုန်သုံးပြီးအသားကုန်ကျုုံးပါ တော့တယ်။ သိပ်တော့မကြာလိုက်ပါဘူး မီးမီးစောက်ဖုတ်ကလည်းပြီးကာနီး ကြောင်း အချက်ပေးလာပါတယ်။ ကျနော်လည်း ထိမ်းမနေတော့ဘဲ ခပ်ပြင်းပြင်းစောင့်လိုးပြီးသူ့စောက်ဖုတ်ထဲကို ကျနော့လရေတွေကို ပန်းထုတ် ရင်းပြီးလိုက်ပါတော့တယ်။ မီမီးက ပြီးသွားတော့ သူ့စောက်ဖုတ်ကို ဆွဲထုတ် သွားပြီး အောက်က ရုပ်ရှင်ကို ဆက်ကြည့်နေပါတယ်။အာဂကောင်မလေးပါဘဲ။

ကျနော်က တော့ တော်တော်ပြိုင်းသွားတာနဲ့ ကုတင်ပေါ် တက်ပြီးအိပ်ပစ်လိုက်ပါတယ်။ ဘယ်လောက်ထိအိပ်ပျော်သွားတယ်မသိဘူး နားထဲမှာ တဖုတ်ဖုတ် အသံကြား နေပြီးနိုးလာပါတယ်။  ဘာသံပါလိမ့်လို့ စဉ်းစားနေတုံး အသံက ပိုပိုပြင်းလာပါတယ်။ အဲဒီတော့မှသဘောပေါက်လိုက်ပါတယ်။ကိုအောင်မြင့်တို့ လင်မယား ရုပ်ရှင်ပြီးသွားတော့ တင်းတင်း နဲ့ သူတို့အခန်းထဲမှာ လိုးနေကြတာကိုး။

သူတို့လိုးသံကိုကြားတော့မှ ကျနော့လီးက ချက်ချင်းပြန်တောင်လာပါတယ်။ ကျနော့ဘေးမှာ ကောင်မလေး နှစ်ယောက်စလုံးက အိပ်ပျော်နေပါပြီ။ ကျနော်လည်း ဘယ်သူ့ကိုလိုးရမလဲစဉ်းစားနေရင်းနဲ့  သူတို့အိပ်နေတာ ကိုကြည့်ပြီးနှိုးရမှာအားနာသွားပါတယ်။

ဒါနဲ့ဘဲ ကိုအောင်မြင့်နဲ့ အမတင့်တို့ လိုးသံကို နားထောင်ရင်း အမမြင့်ကို ကိုအောင်မြင့်နေရာမှာ ကိုအောင်မြင့်မဟုတ်ဘဲ ကျနော်ကိုယ်တိုင်က လိုးနေတယ်လို့စိတ်ကူးယဉ်ပြီး ဂွေကိုင်နေ လိုက်ပါတယ်။ ကိုအောင်မြင့်ကလဲ တော်တော်လိုးနိုင်ပုံပါဘဲ တော်တော်လေးကြာတော့မှ အမမြင့်ရဲ့ ရင်ခေါင်း ထဲကညှစ်သံကြီးလို

“ အီး…..အီး…..အီး…. ”

နဲ့ ထွက်လာပြီးသူတို့အသံတိတ်သွားပါတယ်။ အဲဒီအမမြင့်အော်သံနဲ့အတူ ကျနော်လည်းတချီပြီးသွားပြီး လရည်တွေ ပန်းထွက်သွားပါတယ်။

အဲဒီပန်းထွက်လာတဲ့လရေတွေကို ကျနော် လက်ဖဝါးနဲ့ အုပ်ပြီးထိမ်းထားပြီး ဘောင်းဘီတောင်ပြန်မဝတ်ဘဲ ဖင်ပြောင်လေးတွေနဲ့အိပ်နေတဲ့ ရီရီအောင်နဲ့ မီးမီးတို့ရဲ့စောက်ဖုတ်ပေါ်သုတ် လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့မှ ကျနော်လည်းမောမောနဲ့ အိပ်ချလိုက်ပါတော့တယ်။

ဖဝါးနဲ့ အုပ်ပြီးထိမ်းထားပြီး ဘောင်းဘီတောင်ပြန်မဝတ်ဘဲ ဖင်ပြောင်လေးတွေနဲ့အိပ်နေတဲ့ရီရီအောင်နဲ့ မီးမီးတို့ရဲ့စောက်ဖုတ်ပေါ်သုတ် လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့မှ ကျနော်လည်းမောမောနဲ့ အိပ်ချလိုက်ပါတော့တယ်။

နောက်နေ့ မနက်အိပ်ယာကထတော့ အမမြင့် စျေးသွားတော့မှ ကျနော် အသာလေး ခြင်ထောင်ထဲကထွက် လိုက်ပြီး အောက်ထပ်ဆင်းပြီးခြေရင်းခန်းမှာထိုင်နေလိုက်ပါတယ်။ ကိုအောင်မြင့်က အိပ်တုံးပါ။ ခနလောက်နေပြီးမှခြံထဲက ထွက်ပြီးခုမှ အပြင်ကဝင်လာသလိုမျိုးဟန်ဆောင်လိုက်ပါတယ်။ ရီရီအောင်က နောက်ဖေးမှာ မီးမီးကိုတော့မတွေ့ဘူး။ 

ကျနော် အသံပေးပြီးသူတို့အိမ်ထဲခနဝင်လိုက်ပါတယ်။ နောက်ဖေးထိ၀င်သွားပြီး ရီရီအောင့်ကို ဟိုဟိုဒီဒီ စကားတွေလျှောက်ပြောပြီး ခနနေတော့ အပြင်ပြန်ထွက်လာ ခဲ့ပါတယ်။သူတို့ပြောပုံအရ ဒီညမှာလည်း တပွဲရှိသေးတော့ ကျနော်ကြိုပြီးပြင်ဆင်ရပါဦးမယ်။ကျနော် အိမ်ကို ခုမှ မြို့ ထဲက ပြန်ရောက်လာတဲ့ပုံစံနဲ့ဝင်ခဲ့ပါတယ်။

ပြီးတော့ အမေ့ကို ဒီညလည်း မြို့ထဲသွားအိပ်ရဦးမယ့်လို့ စကား ပလင် ခံထားလိုက်ပါတယ်။ အမေက ဘာမှ မပြောပါဘူး။ အရင်ကလည်း ဒီလိုသူငယ်ချင်းတွေအိမ်မှာ အိပ်နေကျ ဆိုတော့ အဆင်ပြေပါတယ်။ အဲဒီညမှာလည်းမနေ့ကလိုဘဲ တီဗွီအစီအစဉ် မပြီးခင် လူကြီးတွေ အချေအနေ ကြည့်ပြီး အိမ်ပေါ်တက်လာခဲ့ပါတယ်။ ကျနော်အပေါ်ရောက်ပြီး မကြာခင်မှာဘဲ မီးမီးကအခန်းထဲရောက်လာ ပါတယ်။

ပြီးတော့ တံခါးကိုချက်ထိုးလိုက်ပြီး ခြင်ထောင်ထဲဝင်လာပါတယ်။ ဒီနေ့တော့ဝင်လာလာခြင်းဘဲ ကျနော့ကိုဖက်ပြီးနမ်းပါတော့တယ်။

ကျနော်ကလည်း သူ့နှုပ်ခမ်းကို ကောင်းကောင်းစုပ်နမ်းပေးလိုက်တာပေါ့။ တော်တော်ကြာကြာနမ်းပြီးတော့ မှ မီးမီးက ခွာလိုက်ပြီး

“ အကိုကျော် မကောင်းဘူး”    လို့ပြောပါတယ်။

“ ဟေ၊   ဘာလို့တုံးဟ”

“ မနေ့က အကိုကျော်က မကြီး ရီရီအောင်ကိုကျတော့ အကုန်လုပ်ပေးပြီး မီးကိုကျတော့ အကုန်မလုပ်ပေးဘူး”

“ အင်၊ နင့်ကိုလည်းငါ ကောင်းကောင်းလုပ်ပေးတာဘဲ၊ ဘာလည်း ငါလုပ်ပေးတာမကောင်းလို့လား”

“ အကိုကျော်က မကြီးကိုကျတော့ ပါးစပ်နဲ့လည်းလုပ်ပေးတယ်လေ၊ မီးကိုကျတော့ တခါတည်း သူ့ဟာကြီးနဲ့ပဲလုပ်ပြီးတော့”

“ အော်၊ ဒါလား၊ အေးပါဟာ၊ ငါနင့်ကို အခုအကြွေးပြန်ဆပ်မယ်၊ ဟုတ်ပြီလား”

အဲ့လိုပြောပြီးကျနော်လည်းအချိန်မဆွဲတော့ဘဲ သူ့အင်္ကျ ီကိုမချွတ်လိုက်ပါတယ်။ပြီးတော့ သူ့ ဘော်လီချိတ် တွေကိုဖြုတ်လိုက်ပြီး ဘောင်းဘီကိုပါဆွဲချွတ်လိုက်ပါတယ်။ ဒီနေ့မှာတော့မနေ့ကလို သိပ်နှူးစရာမလိုတော့ဘူး လေ။ သူကိုယ်တုံးလုံးလေးဖြစ်သွားတာနဲ့ကျနော်က သူ့ နို့နှစ်လုံးကို တဘက်ပြီးတဘက် စို့ပေးလိုက်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ နို့မှာ အချိန်သိပ်မဖြံုးတော့ဘဲ သူ့စောက်ဖုတ်ဘက်ကို တိုက်စစ်ဆင်ပါတော့တယ်။

မီးမီးစောက်ဖုတ်ကြီးက ဖေါင်းနေတော့ လက်ဝါးတခုလုံးနဲ့ အုပ်ကိုင်ပြီးနဲနဲလေးညှစ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျနော့လျှာနဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးတခုလုံးကို အပေါ်အောက်ယက်ဆွဲလိုက်ပါတယ်။ မီးမီးမှာ သူ့စောက်စိကို လျှာက ဖိ ဆွဲလိုက်တိုင်း သူ့ဖင်ကြီးက ကော့ကော့တက်လာပါတယ်။ အသံမထွက်အောင် ပါးစပ်ကိုအတင်းစိထား တော့ လည်းချောင်းထဲက    အီး…အီး..  ဆိုတဲ့အသံဘဲထွက်နေပါတယ်။ 

သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးကလည်း ကျနော့တံတွေး တွေနဲ့ ရော သူ့စောက်ရည်တွေနဲ့ရော စိုရွှဲနေပါတယ်။ ကျနော်က သူ့စောက်စိကို စုတ်လိုက်ယက်လိုက်လုပ်နေ ရင်း သူ့စောက်ဖုတ်ထဲကို ကျနော့လက်ခလယ်ကို အပေါ်လှန်ပြီးသွင်းလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ စာတွေထဲမှာ ဖတ်ဘူးတဲ့အတိုင်း သူ့ G-Spot ဆိုတဲ့နေရာကို လက်ချောင်းထိပ်လေးနဲ့ ဖိဖိပြီးစက်ဝိုင်းပုံမွှေ့ပေးလိုက်ပါတယ်။

သိသာတာကတော့ မီးမီးရဲ့ ပေါင်တွေဟာ ဆတ်ဆတ် ဆတ်ဆတ်နဲ့ တုံနေပါတယ်။ ကျနော့လျှာက စောက်စိကို မရပ်မနားယက်နေစုပ်နေပြီး လက်ကလဲ စောက်ခေါင်းထဲမှာ ပွဲကြမ်းနေတော့ မီးမီးရဲ့ ဖင်က ကုတင်ကနေ    ၆  လက်မလောက် ကျွကျွတက်လာပါတယ်။ ခြေဖျားကိုလည်းအတင်းဆန့်ထားပြီး သူ့ စောက်ဖုတ်ကြီးက ကျနော့ မျက်နှာကို အတင်းကိုစောင့်စောင့်ထိုးနေပါတော့တယ်။ ပါးစပ်ကလည်း  ..အီး….အီး……အီး…. နဲ့ အော်နေပြီး ခနကြာတော့ သူ့စောက်ဖုတ်ထဲက စောက်ရည်တွေပန်းပြီး ထွက်လာပါတယ်။ ပန်းပုံက သေးပေါက်သလိုကို ပန်းတာပါ။

ကျနော့မျက်နှာတခုလုံးလည်းစောက်ရေတွေနဲ့ ပလဲသွားပါတယ်။ ပါးစပ်ထဲကိုလည်းဝင်ကုန်ပါတယ်။ ဒ့ါအပြင် ကျနော်က အင်္ကျ ီတောင်မချွတ်ရသေးတော့ ကျနော့်အင်္ကျီလည်းစိုကုန်ပါတယ်။ ထွက်တဲ့စောက်ရည် က မရှိဘူးဆိုရင် ဖန်ခွက်တဝက်လောက်ရှိမယ်ထင်ပါတယ်။

အဲဒီလို စောက်ရည်တွေပန်းထွက်ပြီးတော့ မီးမီးလဲ ကျနော့ဆီကနေ အတင်းရုံးထွက်ပြီး သူ့ ဒူးလေးကိုကွေးပြီးဘေးစောင်းလေးအိပ်လို့ ဆပ်ကနဲဆပ်ကနဲတုန်နေပြီး တအားမေါနေသလိုမျိုး အသက်ကိုရှိုက်ရှိုက်ရှူနေပါတယ်။

ကျနော်လည်း မျက်နှာမှာပေနေတဲ့ သူ့စောက်ရည် တွေကို သူ့ဘောင်းဘီနဲ့ဘဲ သုပ်ပြစ်လိုက်ပါတယ်။သတိရလို့နားထောင်ကြည့်လိုက်တော့ အောက်ထပ်မှာ တီဗွီ အစီအစဉ်တွေပြီး ပြီး လူတွေပြန်နေကြပါပြီ။မီးမီးလဲ မေါမေါနဲ့ အိပ်ပျော်သွားပါတယ်။ ကျနော်လည်း နောက်တပွဲနွှဲဘို့ အားမွေးရင်း မီးမီးဘေးမှာခန လှဲနေ လိုက်ပါတယ်။

ခနနေတော့ ရီရီအောင်လည်း အပေါ်တက်လာသံကြားလို့ ကျနော်က အသာ ထ ပြီး အခန်းတံခါးသော့ဖွင့်ထားလိုက်ပါတယ်။

ရီရီအောင်ကအခန်းထဲကိုဝင်လာ ပြီး ထုံးစံအတိုင်း အဝတ်အစားလဲပါတယ်။ ဒီတခါလဲပုံက သူ့အဝတ်တွေ အားလုံးချွတ်ချပြီးမှ ပြန်ဝတ်တာပါ။ ပြီးတော့ ခြင်ထောင်ထဲဝင်လာပါတယ်။ အဲဒီမှာ အိပ်ယာခင်းက စိုရွှဲနေတာတွေ့သွားတော့

“ အင်း ဘာတွေလည်း ဒီမှာ စိုရွှဲနေတာဘဲ”

“ မီးမီးလေ ငါယက်ပေးလိုက်တာကောင်းလွန်းလို့ ပန်းထွက်ကုန်တာလေ။”

“ သေးတွေလား”

“ အဲဒါသေးမဟုတ်ဘူးဟ၊ ကောင်းလွန်းရင်ထွက်တတ်တဲ့စောက်ရည်တမျိူးဘဲ။ ကြည့်ပါလား၊ သေးစော်နံမှမနံဘဲ”

“ အင်း သမီးကျတော့ ကောင်းတာ အဲဒီလို မဖြစ်ပါဘူး။”

“ အဲ့လိုမျိုးက လူတိုင်းမဖြစ်ဘူးဟ၊ တချို့ဘဲဖြစ်တတ်တာ။ ကဲပါ လာ၊လာ၊ အောက်မှာ လုပ်ငန်းမစခင် ငါတို့ အစပျိုးထားရအောင်။”

“ အွန်း အကိုအောင်က မီးမီးနဲ့ အစပျိုးထားပြီးပြီမို့လား။”

“ အေးလေ၊ သူအရင်ရောက်လာတော့လဲ အချိန်တွေ အလကားမဖြစ်အောင် လုပ်ရတာပေါ့ဟ။ ဒါနဲ့နေပါဦး နင်တို့ ကိုမေးပါဦးမယ်၊ နင်တို့ ငါ့အလိုးမခံခင် ဘယ်သူ့အလိုးခံထားသေးလဲ။”

“ အံမယ်၊ အကိုအောင့်ကို အရင်ဆုံးခံတာပါနော်။ ဘယ်ယောက်င်္ကျားမ မခံဘူးသေးဘူးသိလား။”

“ မခံဘူးသေးဘူးသာပြောတယ် နင်တို့နှစ်ယောက်စလုံး စောက်ဖုတ်တွေက ကျယ်နေပြီး ငါ့လီးဒီလောက်ကြီး  တာတောင် မဖြုံဘူး။ အဲဒါလေးရှင်းစမ်းပါဦး။”

“ အာ..အကိုအောင်ကလဲ သမီးတို့က လူသာမခံဘူးတာ ခရမ်းသီးနဲ့လုပ်ဘူးတယ်လေ။ သမီးတို့လုပ်ခဲ့တဲ့ ခရမ်းသီးက အကို့ဟာကြီးထက်   အများကြီး ကြီးတယ် သိလား။”

“ အိုး  ဟိုး  ဟိုး   ဒါ့ကြောင့်ကိုး။ ငါလဲစဉ်းစားနေတာ နင်တို့ပုံတွေက လူလိုးခံထားတဲ့ပုံတွေမဟုတ်ပါဘူးလို့။ ဒါနဲ့နေပါဦး၊

နင်တို့ကိုဘယ်သူသင်ပေးလို့ဒီလို လုပ်တတ်သွားတာလဲ။”

“ မီးမီးကသင်ပေးတာ။ သူကငယ်သာငယ်တယ်၊ သမီးထက်ပိုသိတယ်။”

“ သူကဘယ်လိုလုပ်သိနေရတာလဲ။ သူကရောလူလိုးခံဘူးလို့လား။ ”

“ မခံဘူးပါဘူး..အကိုအောင်ရ။ သူပြောတော့ သူ့အမေလုပ်နေတာကို သူမြင်ဘူးလို့ သူလည်းလုပ်ကြည့်ရင်းနဲ့ တတ်တာတဲ့။”

“ အော်၊ အဲဒီတော့ သူက နင့်ဆရာမကြီးဖြစ်နေတာပေါ့၊ ဟုတ်လား။”

“ အင်း၊ ကဲပါ အကိုအောင်ကလည်း စကားနဲနဲရပ်ပြီး မနေ့ကလိုလုပ်ပေးဦး။”

“ ဘယ်လိုမျိုူးလဲ။”

“ ဟိုလေ၊ လျှာနဲ့လုပ်တာကိုပြောတာ”

“ အင်း၊ နင်အဲဒါကိုကြိုက်သွားပြီမို့လား”

“ ကောင်းတာကိုး အကိုအောင်ရ၊ ကြိုက်တာပေါ့ ”

“ အင်း၊ အဲဒါကို ဘာဂျာမှုတ်တယ်လို့ခေါ်တယ်။ ငါတို့လီးကို နင်တို့စုတ်ပေးတာကို ပုလွေမှုတ်တယ်လို့ခေါ်တယ်၊ သိလား”

“ အကိုအောင်ကလည်း ဒါလေးများ သိတာကြာလှပြီ။”

“ ဝေ၊ ဘယ်လို သိတာတုံး၊ မီးမီးပြောတာဘဲလား။”

“ မဟုတ်ဘူး၊ ကျောင်းက သူငယ်ချင်းတွေပြောတာ။ သမီးသူငယ်ချင်းတွေထဲမှာ ၅ ယောက်လောက်က ခံဘူးတယ် အကိုအောင်ရ။ သူတို့ပြောပြတာ”

“ အေး ခုဆို နင်လည်း သူတို့လိုခံဘူးသွားပြီလေ။ သူတို့ကိုပြန်ကြွားလိုက်ပေါ့”

ပြောပြောဆိုဆို ကျနော်က ရီရီအောင်ရဲ့ ဘောင်းဘီရော အင်္ကျီကိုပါ အကုန်ချွတ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ မီးမီးကတော့ ဘေးမှာ တခူးခူးနဲ့အိပ်မောကျနေတယ်ဗျ။ ပြီးတော့ ကျနော်ကိုယ်တိုင်လည်း အဝတ်အစားတွေ အားလုံးချွတ်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ရီရီအောင့် နို့လေးကို စ ပြီးစို့ပေးလိုက်ပါတယ်။ 

စ စို့တာနဲ့ သူ့မှာကြက်သီး တွေထလာပါတယ်။ ကျနော်က သူ့နို့နှစ်ဘက်စလုံးကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ဖြေးဖြေးလေးနယ်ပေး ပွတ်ပေးရင်း ဘယ်တလှည့် ညာတလှည့် စို့စို့ပေးလိုက်ပါတယ်။ရီရီအောင်က ကျနော့ ဆံပင်ကိုစုတ်ကိုင်လိုက် ခေါင်းကို အတင်း ဆွဲလိုက်နဲ့ဖြစ်နေပါတယ်။ နို့စို့လို့ ၀ တော့မှ ကျနော်က သူ့ပေါင်ကြားကိုလှည့်လိုက်ပါတယ်။ 

သူ့ဘေးမှာ ဗြောင်းပြန် လှည့်လိုက်ပြီး ကျနော့်ခြေထောက်တွေကို သူ့ခေါင်းဘေးမှာထားပြီး 69 ဆံဆံ လေးလှည့်ပြီးတော့ သူ့စောက်ဖုတ်ကို စပြီးယက်ပေးပါတော့တယ်။ စ ယက်လိုက်တာနဲ့      အီး…….    ဆိုပြီး ရီရီအောင့် လယ်ချောင်းထဲ က ညည်းသံရှည်ကြီးထွက်လာပါတယ်။အစမှာ ကျနော်က သူ့စောက်ဖုတ် ဘေးတဝိုက်ကို ယက်ပေးနေပြီး ခနနေတော့ စောက်စိကို လျှာဖျားလေးနဲ့ ဖိဖိပြီးခပ်ပေးလိုက်ပါတယ်။

သူက ကျနော့လက်မောင်းကို လှမ်းဆုပ် ကိုင်ပြီး အတင်းညစ်ထားပါတယ်။ စောက်စိကို ယက်လိုက် စုတ်လိုက်နဲ့တော်တော်ကြာကြာ လုပ်ပေးလိုက်တော့ သူ့လည်း ဖင်ကမြောက်ကြွမြောက်ကြွဖြစ်လာပါတယ်။ ကျနော်လည်းတဆင့်ထပ်တက်ပြီး သူ့စောက်ခေါင်းထဲကိုလျှာထိုးသွင်းလိုက်ပါတယ်။

အီး……..ကနဲအသံထွက်လာပြီး သူ့ဖင်ကြီးလဲ လေထဲမြောက်ကြွလာပါတယ်။ သူ့စောက်ခေါင်းထဲမှာ စောက်ရည် ချွဲချွဲ တွေနဲ့ ရွှဲနေပါတယ်။

ကျနော်လည်း စောက်ခေါင်းထဲ လျှာထိုးထည့်လိုက် စောက်စိကို စုတ်လိုက် နဲ့လုပ်ရင်းက ကိုယ်တိုင်လဲ တအားကိုဖီးတက်လာပြီးကျနော့လီးကြီးကလည်း တအားတောင်နေ ပါတော့တယ်။ ပီးတော့ ကျနော်ကကျနော့လျှာကို စောက်စိကိုဘဲ ဦးစားပေးယက်ခိုင်းလိုက်ပြီး စောက်ခေါင်းထဲ ကို ကျနော့လက်ညှိုနဲ့ လက်ခလယ် နှစ်ချောင်းပူးသွင်းပြီး စောက်ခေါင်းထဲမှာ ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကို မွှေ့ပေးနေ လိုက်ပါတယ်။

သူ့စောက်ဖုတ်ကလည်း ကျနော့လက်ချောင်းတွေကို တအားညှစ်ထားတာ ကြပ်နေပါတယ်။အစမှာတော့ ရီရီအောင်က သူဘဲကောင်းကောင်းအစုတ်ခံနေရာက တော်တော်ကြာလာတော့ ကျနော့လီး ကြီးကို သတိပြုမိသွားပုံရပါတယ်။

သူက ကျနော့လီးကြီးကို လှမ်းစုပ်ကိုင်ပြီး ညှစ်ပေးနေပါတယ်။ ပြီးတော့ ဂွင်းထုသလိုမျိုး လုပ်ပေးပါတယ်။

အဲဒီတော့မှ ကျနော့လီးကလဲ သံဒုတ်လို တအားမာတောင်လာပါတော့ တယ်။ သူက ကျနော့ပေါင်တချောင်းကိုအတင်းဆွဲမပြီးတော့ သူ့ခေါင်းကိုခွစေလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ လီးကို အရင်းကဆုပ်ကိုင်ပြီး ပိုထွက်နေတဲ့ကျန်တဲ့အပိုင်းကို သူ့ပါးစပ်ထဲထည့်ပြီး စုပ်ပါတော့တယ်။

သူစုပ်ပုံက မက်မက်စက်စက် နဲ့ လီးထဲက ထွက်သမျှအရည်ကို တအားစုပ်ယူနေတဲ့ပုံစံမျိုးပါ။    ကောင်းလိုက်တာဗျာ ကျနော်က ပြီး မသွားပေမဲ့ ကျနော်လီးက အရည်တွေအများကြီးထွက်ပြီးသူ့ပါးစပ်ထဲဝင်နေတာကိုခံစားရပါတယ်။ ရီရီအောင်ကတော့ ဒီလီးကြီးကိုဘဲ အငန်းမရကို တပြွတ်ပြွတ် စုတ်နေပြီး ထွက်လာသမျ လရည်တွေကို မြိုချနေပါတယ်။ 

ကျနော်က သူ့စောက်ဖုတ်ကို ကြမ်းကြမ်းစုတ်လေ သူကလည်းကျနော့လီးကို ကြမ်းကြမ်း စုတ်လေနဲ့ အပေးအယူ မျှ နေပါတယ်။ အဲဒီလို စုပ်ရင်း ယက်ရင်းနဲ့ သူလည်းပြီးချင်လာတယ်ထင်ပါတယ်။

သူ့စောက်ဖုတ်က ကျနော့ပါးစပ်ကို တအားကော့ကော့ထိုးလာပါတယ်။ ဒီအချိန်မှာ ကျနော်ကလည်း သူ့ပါးစပ်ကို စောက်ဖုတ်လိုးသလိုလိုးနေပါပြီ။ ကျနော်လည်း တအားပြီးချင်နေပါပြီ။ သူမပြီးသေးခင်ပြီး မသွားအောင်တော်တော်ထိန်းနေရတာပါ။ ခနလေးဘဲကြာလိုက်ပါတယ်။ရီရီအောင် က သူ့ ဖင်ကြီးကို တအားမြောက်ပြီးကျနော့မျက်နှာကို သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးနဲ့ ပစ်ပစ်ဆောင့်ပြီး ပြီးသွားပါတယ်။

သူပြီးတာနဲ့ တပြိုင်တည်း ကျနော်လည်း ထိန်းထားတာ လွှတ်ချလိုက်ပါတယ်။ အဲဒီတော့မှ ကျနော့လီးထဲက လရည်တွေပန်းပန်းထွက်ပြီးအားလုံးသူ့ အာခေါင်ထဲကိုဝင်သွားပါတယ်။ သူကလည်း ထွက်လာသမျှလရည်တွေ ကို အကုန်စုတ်စုတ်ပြီးမြိုချလိုက်ပါတော့တယ်။

အား… ကောင်းလိုက်တာ၊ ဒီလိုကောင်းပုံမျိုးအရင်က တခါမှ မကြုံဘူးဘူးဗျာ။

ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် ခန နားပြီးတဲ့အချိန်မှာဘဲ အောက်က ဗီဒီယို ပွဲကစပါတော့တယ်။ ရီရီအောင်က မီးမီး ကို အသာလှုပ်နှိုးလိုက်ပြီးကြမ်းပေါ်မှာ သုံးယောက်သားဖင်ဘူးတောင်း ထောင်ကြပါတော့တယ်။ ဒီနေ့ပြတဲ့ကားက အာရှကားဗျ၊ ဂျပန်လိုလို ထိုင်းလိုလိုပါဘဲ။

အသေအချာတော့မသိဘူး။ စော်တွေကတော့ စောက်မွှေးတွေ တော်တော်ထူတယ်။ မနေ့ကကားဆိုရင် အားလုံးက ရိပ်ထားကြတာ ပြောင်နေတာဘဲ။ ကျနော်က စောက်မွှေးနဲ့ စော်ဆိုရင် သိပ်ဖီးမလာလို့ ကြည့်ရတာ သိပ်အရသာမတွေ့ဘူးဗျ။ ဒါပေမဲ့လဲ အစတော့ ကြည့်ရတာပေါ့။ အဲဒီမှာကြည့်ရင်းနဲ့တွေ့လာရတာက အပြင်ကရုပ်ရှင်ကားပါဘဲ။ 

အောက်က သုံးစုံတွဲက ပထမတော့ ရိုးရိုးဘဲ ကြည့်နေကြတာ၊ခန ကြာလာတော့ မီးမီးအမေတို့စုံတွဲ (ကိုခင်မောင် နဲ့ မတူး) က စဖေါက်လာပါတယ်။ သူတို့က ကြမ်းပေါ်မှာထိုင်နေပုံက ယောက်ကျားရင်ခွင်ထဲမှာ မိန်းမကဝင်ထိုင်နေတာ။သူ့ယောက်ကျားက ပေါင်ကားထား ပြီး မိန်းမက ပေါင်ကြားထဲဝင်ထိုင်ပြီးမှီထားတာ။ အဲသလိုနေရင်းနဲ့ မီးမီးအဖေကသူ့မိန်းမ နို့ကို နောက်ကပိုက်ပြီး စ နယ်ပါတော့တယ်။ မီးပိတ်ထားပေမဲ့ တီဗွီက အလင်းရောင်နဲ့ ရှင်းရှင်းလင်းကြီးကို မြင်နေရပါတယ်။ ပထမတော့ အင်္ကျီပေါ်ကနယ်နေရာကနေ နောက်ပိုင်း အင်္ကျီကိုမပြီး ပေါ်တင်ကြီးကိုနယ်ပါတယ်။ မီးမီးအမေကလဲ မယုံနိုင်လောက်အောင်ကို အရှက်ကင်းမဲ့စွာဘဲ အရသာခံနေပါတယ်။ 

ကိုခင်မောင်တို့စုံတွဲကိုကျန်တဲ့ ကိုမြအေးနဲ့မလှခင်တို့ စုံတွဲရယ် ကိုအောင်မြင့်နဲ့ အမတင့်တို့စုံတွဲရယ်က မြင်ပြီး သူတို့လဲ ဓါတ်ကူးကုန်ကြပုံရပါတယ်၊ ၁၀ မိနစ်လောက်ကြာတော့ အောက်က မိန်းမ သုံးယောက်စလုံးမှာ အပေါ် အင်္ကျီတွေ မရှိကြတော့ဘဲ သူတို့နို့တွေကို သူတို့ယောက်ကျားတွေက နယ်တဲ့သူကနယ်၊ ကုန်းစို့တဲ့သူကစို့ နဲ့ ဖြစ်နေကြပါပြီ။ 

ကျနော်တို့လည်း ရုပ်ရှင်ထက် ပိုကြည့်ကောင်းနေတဲ့ မြင်ကွင်းကိုဘဲ မျက်လုံးမလွှဲဘဲကြည့်နေ မိပါတယ်။ ကောင်မလေးနှစ်ယောက်ကလည်း သူတို့ အမေအဖေတွေ လုပ်နေတာကိုကြည့်ပြီး ပိုပြီးထန်လာပုံ ရပါတယ်၊ နှစ်ယောက်စလုံး အသက်ရှူသံတွေပြင်းလာပါတယ်။ 

ကျနော်ကလည်း အောက်ကဇာတ်လမ်းက ပိုကြည့်ကောင်းနေတော့ သူတို့ကို တခုခုလုပ်ဘို့ကိုတောင် မေ့နေပါတယ်။ အဲဒီမှာ ရှေ့တဆင့်ထပ်တက်တာ ကလည်း ကိုခင်မောင်တို့လင်မယားပါဘဲ။ ကိုခင်မောင်က သူရော သူ့မိန်းမကိုပါ ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်ချလိုက်ပြီး သူ့မိန်းမကို လှဲအိပ်ခိုင်းလိုက်ပြီး စ ဂျာပါတော့တယ်။ သူ့မန်းမကလဲ တီဗွီကို အကြည့်မပျက်ဘဲ ကောင်းကောင်း အရသာခံနေပါတယ်။

သူတို့လဲ အဲဒီလိုလုပ်ရော ကျန်တဲ့ နှစ်စုံတွဲကလည်း သူတို့ခင်းတဲ့လမ်းဆက်လျှောက်ပါ တော့တယ်။ တီဗွီရှေ့မှာ လင်မယား သုံးစုံတွဲ ကိုယ်တုံးလုံးကြီးနဲ့ ကိုခင်မောင်နဲ့ ကိုအောင်မြင့်တို့က သူတို့မိန်းမ တွေကို ဂျာနေတဲ့အချိန် ကိုလှမြင့်ကိုတော့ သူ့မိန်းမက ပုလွေမှုတ်ပေးနေပါတယ်။ 

ဒီတခါမှာတော့ရှေ့တဆင့်တက်သူက ကိုအောင်မြင့်ပါ။ ကိုအောင်မြင့်က အမတင့်ကို လေးဘက်ကုန်းခိုင်းပြီး နောက်ကနေ ဒူးထောက်ပြီးကျံုးပါတော့တယ်။ ကိုအောင်မြင့်လဲ စကျုံး ရော ကိုခင်မောင်ရော ကိုလှမြင့်ပါ လုပ်လက်စအလုပ်တွေရပ်ပြီး သူတို့မိန်းမတွေကို စလိုးကြပါတော့တယ်။ သူတို့နှစ်ယောက်စလုံးက သူတို့မိန်းမ တွေကို ပက်လက်ထားပြီး အပေါ်ကနေဖါးထိုင်ထိုင်ပြီး လိုးကြပါတော့တယ်။ 

သူတို့တွေလိုးနေတာကိုကြည့်ရင်း သတိရလို့ကြည့်လိုက်တော့ ရီရီအောင်ရော မီးမီးပါ သူတို့စောက်ဖုတ်တွေထဲ လက်ထိုးထဲ့ပြီး အသားကုန် ဆောင့်ဆောင့်လိုးနေကြပါတယ်။ ကျနော်လည်း သူတို့ကိုလိုးရတာထက် အောက်ကပွဲက ပိုကြည့်ကောင်းနေ တာကတကြောင်း သူတို့နှစ်ယောက်ကလည်း သူတို့ဖာသာ အဆင်ပြေနေတာကတကြောင်းဆိုတော့ ကျနော်လည်း အောက်ကိုကြည့်ပြီး ဂွေကိုင်ပါတော့တယ်။

အောက်ကပွဲကတော့တော်တော်ကြမ်းနေပါပြီ။ ကိုအောင်မြင့်ကမောလာလို့လားမသိဘူး ပုံစံပြောင်ပြီး ဒီတခါ ကိုအောင်မြင့်က အောက်မှာ ပက်လက်အိပ်လိုက် ပြီး အမတင့်က အပေါ်ကနေ တက်ဆောင့်ပါတော့တယ်။ အမတင့် ဆောင့်ပုံက တော်တော်အားပါတော့ ကျနော့မှာ ကိုအောင်မြင့်ခါးကျိုးမှာတောင်ကြောက်နေရပါတယ်။

ဟိုနှစ်တွဲကလည်း ပုံစံပြောင်းပြီး မိန်းမနှစ်ယောက်စလုံးက အမတင့် လုပ်သလို အပေါ်ကနေ တက်ဆောင့်ကြပါတော့တယ်။ သူတို့သုံးစုံတွဲ ဆောင့်နေတဲ့အသံက ကြားရတာ တော်တော်ကိုကျယ်ပါတယ်။ သူတို့ကတော့ မွှန်နေတော့ လောကကြီးကို လုံးဝသတိမရတော့ပါဘူး။ အဲသလိုလိုးနေကြရင်းနဲ့ ကိုခင်မောင်တို့လင်မယားက အရင်ဆုံးပြီးသွားပါတယ်။ သူတို့နောက်မှာ ကိုလှမြင့်တို့ လင်မယားလည်း မရှေးမနှေင်းမှာဘဲပြီးသွားပါတယ်။ ကိုအောင်မြင့်တို့ကတော့လိုးကောင်းတုံးပါ။

အမမြင့်က အပေါ်ကစောင့်နေရာကနေ တခါပုံစံပြောင်းပြီး ပက်လက်အိပ်လိုက်ပြန်ပါတယ်။ ကိုအောင်မြင့်က ဒီတခါ အပေါ်ကပြန်ဆောင့်ပြန်တာပေါ့။

ကိုအောင်မြင့်ဆောင့်ပုံများကတော့ကြမ်းလွန်းလို့ အမမြင့်မှာ အင့်ကနဲအင့်ကနဲ ဖြစ်နေပါတယ်။ တော်တော်ကြာကြာဆောင့်လိုးပြီးတော့မှ ကိုအောင်မြင့်လည်း ပြီးသွားပါတော့တယ်။ ဒီပွဲမှာ အသက်အကြီးဆုံးဖြစ်တဲ့ ကိုအောင်မြင့်ကြီး အနိုင်ရသွားပါတော့တယ်။ နောက်နေ့တွေမှာ မတူးနဲ့မလှခင် တို့ကတော့ ကိုအောင်မြင့် အလိုးကိုခံချင်နေမှာ အသေအချာပါဘဲ။

အဲဒီညက မီးမီးကို တချီ ရီရီအောင်ကို တချီ လိုးပေးလိုက်ပြီး မနက်လင်းတော့ ထုံးစံအတိုင်းဘဲ လစ်ထွက်ခဲ့ပါ တယ်။ ဗီဒီယိုက စနေ တနင်္ဂနွေဘဲပြတာဆိုတော့ ရုံးဖွင့်ရက် ၅ ရက်လုံးကတော့ ဒီလို အခွင့်အရေးရဘို့မလွယ် တော့ပါဘူး။ ကျနော်ကိုယ်တိုင်ကလည်း မနေ့ညက အောက်မှာဖြစ်နေတာတွေကိုမြင်ပြီးကတည်းက စိတ်ထဲမှာ အမတင့်ကို တအားလိုးချင်စိတ်ပေါက်နေပါတယ်။ ကျန်တဲ့နှစ်ယောက်ကို မဖြစ်ဘဲ အမတင့်ကိုမှဘဲ ထူးထူး ခြားခြားကြီးကိုလိုးချင်နေတာပါ။

နောက်နေ့တွေ အမတင့်ကိုမြင်တာနဲ့ ကျနော့လီးက တောင်တောင်လာပါ တယ်။ သူ့ကိုလိုးရဘို့ဉာဏ်နီ ဉာဏ်နက်တွေ ထုတ်တာလဲ ဘယ်လိုမှ မရ ပါဘူး။

ဘယ်ကစပြီး ဘယ်လိုလုံးရ မလဲမသိဘူး။ ကျနော့မှာစားလဲဒီစိတ် အိပ်လဲ ဒီစိတ်ဘဲဖြစ်နေပါတယ်။ ရီရီအောင်နဲ့ မီးမီးကတော့ ဘယ်အချိန် လိုးလိုး လူလစ်လို့ကတော့ အဆင်ပြေပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ လစ်ချိန်က နဲတော့ တပါတ်လုံးမှာ ရီရီအောင့်ကို တခါ မီးမီးကို နှစ်ခါဘဲ လိုးလိုက်ရပါတယ်။ ဒါတောင် အမြန်ဆွဲရတာပါ။

အပေါ်ထပ်မှာ စာသင်နေတုံး တယောက်ကို အောက်မှာကင်းစောင့်ခိုင်းပြီး နောက်တယောက်ကို လိုးရတာပါ။ မီးမီးကိုက နောက်ဖေးက အိမ်သာနောက်မှာ ဒီအတိုင်းကုန်းခိုင်းပြီး တချီလိုးခဲ့ရတာပါ။ သူတို့နှစ်ယောက်ကတော့ကျနော့လက်ခုပ်ထဲကရေပါဘဲ။ အခွင့်အရေးရလို့ကတော့ ကြိုက်တဲ့အချိန် တက်လိုးဘဲ။

ဒီလိုနဲ့ မျှော်လင့်နေတဲ့ နောက်တပါတ် စနေ ကိုရောက်လာပြန်ပါတယ်။ ကျနော်က အဲဒီနေ့ကို ပိုမျှော်မိတာက အပေါ်ကကောင်မလေးနှစ်ယောက်ကိုလိုးဘို့ထက် အောက်က အမမြင့် တို့လိုးတာကိုမြင်ရဘို့ရယ်၊ အမမြင့် အပေါ်က တက်ဆောင့်နေတဲ့အခါ သူ့နို့ကြီးတွေ ဗရမ်းဗတာ လှုပ်ရမ်းနေတာကို မြင်ပြီး ဂွင်းထုခြင်စိတ်ကပိုပါတယ်။ တပါတ်လုံးလဲ အမမြင့်ကို စိတ်ကူးနဲ့လိုးနေတာ အမမြင့်ကတော့ဖွတ်ဖွတ်ညက်ညက်ကြေနေပါပြီ။ အဲဒီနေ့က ကိုအောင်မြင့်အိမ်မှာ မရှိဘူး။

ကိစ္စတခုနဲ့ မော်လမြိုင်ခနသွားနေတယ်။ အဲဒီတော့ အောက်မှာ အမမြင့်က ဘက်ပဲ့နေတာပေါ့။ ကျနော်တို့သုံးယောက်ကလည်း ထုံးစံအတိုင်း အပေါ်မှာ အဆင်သင့်ပါဘဲ။ ပြီးခဲ့တဲ့ အပါတ်ကလိုဘဲ အောက်က ရှိုးပွဲမစခင် အပေါ်မှာ ကျနော်က ကောင်မလေးနှစ်ယောက်စလုံးကို ဂျာပေးထားပြီးလို့ သူတို့က ကျေနပ်နေကြပြီလေ။ အောက်မှာကတော့ အရင်အပါတ်က အရှိန်ရှိထားတော့ အချိန်သိပ်ကြာကြာတောင်မစောင့်လိုက်ရပါဘူး ဟိုနှစ်စုံတွဲက လုပ်ငန်းစနေပါပြီး။

ဒီတခါတော့ စောစောစီးစီးဘဲ ၀တ်လစ်စားလစ်ဖြစ်ကုန်ပြီး စ လိုးနေကြပါပြီ။ သူတို့က အမတင့်ကို လုံးဝဂရုတောင်မစိုက်ပါဘူး။ အမတင့်ကလဲ ခပ်တည်တည်နဲ့ပဲ တီဗွီကိုကြည့်လိုက် အပြင်က နှစ်တွဲကို ကြည့်လိုက်နဲ့ တပြိုင်တည်း ရုပ်ရှင်ကား သုံးကား ကြည့်နေပါတယ်။ ကျနော်တို့ကလည်း အပေါ်ကနေ သူတို့ကို ရှိုးပြီးဖီးတက်နေတာပေါ့။ အဲဒီအချိန်မှာဘဲ မထင်မှတ်တာဖြစ်လာပါတယ်။ ကျနော်တို့ကြည့်နေရင်း ကိုခင်မောင်ကမတူးကိုလိုးနေတာကိုရပ်လိုက်ပါတယ်။

ပြီးတော့ မတူးအနားကခွာသွားပြီး အမတင့်ဆီကို တိုးသွားပါတယ်။ ပြီးတော့ အမတင့်ပေါင်ကြားထဲခေါင်းသွင်း လိုက်ပြီးတခါတည်းဂျာတော့တာပါဘဲ။

ထမီတောင်မချွတ်ဘဲ ထမီကိုမပြီး ထမီထဲခေါင်းသွင်းပြီးဂျာတာပါ။ အမတင့်က ပထမတော့ ကိုခင်မောင့်ခေါင်းကို နဲနဲတွန်းထားပေမဲ့ သူကိုယ်တိုင်ကလည်းတအားထန်နေတယ် ထင်ပါရဲ့ ။ သူ့ထမီကို ခါးထိဆွဲမထားလိုက်ပါတယ်။ ကိုခင်မောင်က အမတင့်ပေါင် နှစ်လုံးကို အပေါ်ဆွဲမပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးကိုပယ်ပယ်နယ်ကြီးကို ဂျာပါတော့တယ်။ မတူးကအဲဒါကိုထိုင်ကြည့်နေပြီး သူ့စောက်ဖုတ်ကို သူပွတ်နေပါတယ်။ ကိုမြအေးတို့ကလည်း အမတင့်ကို ကိုခင်မောင် ဂျာနေတာကို လှန်းကြည့်ပြီး သူတို့ရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေက ပိုပြင်းလာပါတယ်။ 

မနေ့ကတည်းက အမတင့်ရဲ့ ထန်ပုံတွေကို သူတို့တွေ့ထားတော့ ကိုမြအေးလည်း အမတင့်ကို လိုးချင်နေပုံရပါတယ်။ ကိုခင်မောင်က အမတင့်ကို ဂျာနေတာ ရပ်လိုက်ပြီး ပေါင်တဘက်ကို ဆွဲထောင်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့သူကဘေးစောင်းကြီးအမတင့်ကိုလိုးပါတော့တယ်။ လိုးတာမှ မရပ်မနား တဆက်ထဲကို အချက်နှစ်ရာလောက်ကျော်မယ်ထင်ပါတယ်။

အဲ့လို တဖုန်းဖုန်းနဲ့ အသားကုန်လိုးပြီးတော့ အမတင့် စောက်ဖုတ်ထဲမှာဘဲ ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်နဲ့ပြီးလိုက်ပါတယ်။ ကိုခင်မောင်လဲသူ့လီးကြီးကို အမတင့်စောက်ဖုတ်ထဲက ဆွဲထုတ်လိုက်ရော ကိုမြအေးဟာ သူ့မိန်းမ မလှခင်ကို လိုးနေရာက သူ့လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီးအမတင့်နား ကိုချက်ချင်းကပ်လာပြီး သူ့လီးကြီးကို အမတင့်စောက်ဖုတ်ထဲကို ထိုးထည့်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ နွားသိုး ကြိုးပြတ် အသားကုန်လိုးပါတော့တယ်။

ဘယ်အချိန်ကတည်းက လိုးချင်နေလဲတော့မသိဘူး ကိုမြအေးဟာ လုံးဝမနားဘဲ အားရပါးရ ကိုဆောင့်ဆောင့်လိုးနေပါတယ်။ သူ့မိန်းမကတော့ သူတို့ကိုထိုင်ကြည့်နေပါတယ်။ သိပ်တော့မကြာလိုက်ပါဘူး ကိုမြအေးလဲ အမတင့်စောက်ဖုတ်ထဲမှာဘဲ သူ့လရည်တွေ ပန်းထည့်ပြီး ပြီးသွား ပါတယ်။

ပြီးတော့မှ အမတင့်စောက်ဖုတ်ထဲက သူ့လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်ပြီး သူ့မိန်းမနားသူပြန်သွားပြီးတော့ ခွေခွေလေးလှဲပြီး အမောဖြေနေပါတော့တယ်။

ကျနော်တို့မှာတော့ ကိုယ့်မျက်စေ့ရှေ့မှာမြင်နေရတာကို မယုံနိုင်အောင်ဘဲ ဖြစ်နေရပါတော့တယ်။ ကျနော့်လီးကလည်း ခါတိုင်းနဲ့မတူအောင်ကို မာတောင်နေပါတယ်။ အဲဒါနဲ့ ရီရီအောင်ရော မီးမီးရောကို တယောက် တလှည့်စီ ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ရက်သား လိုးပါတော့တယ်။ ကျနော့်လီး မာနေပုံက သံချောင်း လိုတင်းနေပြီး နာတောင်နာနေပါတယ်။ ဒါနဲ့ဘဲ ကျနော်လဲ သူတို့ကို အသားကုန်ကျံူးပြီး မီးမီး စောက်ဖုတ်ထဲမှာ ပြီးလိုက်ပါတယ်။

ပြီးတော့ ကျနော်တို့ သုံးယောက်စလုံး တယောက်ကိုတယောက် ဖက်ပြီး ကြမ်းပေါ်မှာဘဲ အိပ်ပျော် သွားပါတယ်။အချိန်ဘယ်လောက်ကြာသွားတယ်မသိပါဘူး ကျနော်တရေးနိုးလာတော့ ရီရီအောင်နဲ့ မီးမီးက ဘေးမှာ တုံးလုံး ပက်လက်အိပ်ပျော်နေကြပါတယ်။

ကျနော်ကတော့ ညကအကြောင်းကို ပြန်တွေးမိပြီး လီးကချက်ချင်းကို တောင်လာပါတယ်။ ပထမတော့ ဘေးကတယောက်ကိုဘဲ လိုးလိုက်မလို့စဉ်းစားလိုက်ပြီး နောက်မှ အမတင့် က စိတ်ထဲဝင်လာပါတယ်။

ကိုအောင်မြင့်ကလည်းမရှိ အမတင့်က တယောက်ထဲဖြစ်နေမှာကို တွေးမိတော့ ကျနော် အမတင့်ကို သွားလိုးဖို့စိတ်ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။

အဲဒါနဲ့အောက်ကိုချောင်းလိုက်တော့ အောက်မှာ ဘယ်သူမှ မရှိတော့ပါဘူး။ အမတင့်များသူတို့ လင်မယားတွေနဲ့ အတူတူ သွားအိပ်နေမလားလို့ တွေးမိပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ သေချာအောင်ကျနော်အခန်းထဲက ကိုယ်တုံလုံးဘဲ ထွက်လိုက်ပြီး အမတင့်တို့အိပ်ခန်းထဲကို ကြည့်လိုက် တော့ အမတင့်ကမရှိပါဘူး။

သေချာသွားပြီပေါ့၊ သွားပါပြီတခါ၊ အောက်ဆင်းပြီး ကျနော့ကိုလဲပေးလိုးအုံးလို့ ဘယ်လိုလုပ်ပြောရမလဲဗျာ။ အဲဒါနဲ့ ရှိတာဘဲ ပြန်လိုးတော့မယ်ဆိုပြီး အခန်းထဲပြန်ဝင်မယ်အလုပ်မှာ အသက်ရှူ သံ ပြင်းပြင်းကြားလို့ကြည့်လိုက်တော့ အမတင့်ဟာ အပေါ်ထပ်အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ ဖျာခင်းပြီးပက်လက်ကြီးခြေပစ် လက်ပစ် အိပ်နေတာကိုတွေ့ရပါတယ်။ ကျနော်ထီပေါက်ပြီပေါ့။ ကျနော်က အမတင့်နားကပ်သွားပြီး အမတင့် ထမီပေါ်ကနေ သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို အသာလေး ကိုင်ကြည့်လိုက်ပါတယ်။ ဟာဗျာ၊ နဲနဲနောနောကြီးမှမဟုတ်ဘဲ။ 

အပေါ်ကချောင်းကြည့်ရတုံးက စောက်ဖုတ်ကို သေသေချာချာမှမမြင်ရဘဲ၊ ခု ကိုင်ကြည့်လိုက်တော့မှ ကျနော့မှာ ရင်တုန်ပန်းတုံ ဖြစ်လာပါတယ်။ ထမီကို အတင်းဆွဲလှန်ပြီး တခါထဲ ဆောင့် လိုး လိုက်ချင်စိတ်ကို မနဲထိန်းထားရပါတယ်။

ကျနော်က အမတင့်ရဲ့ ထမီကို ဖြေးဖြေးချင်း ခါးထိအသာ လှန် လိုက်ပါတယ်။ အမတင့်က လီးနှစ်ချောင်းနဲ့ကောင်းကောင်းအလိုးခံပြီး ခြေကုန်လက်ပန်းကျပြီး နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်ပျော်နေတော့ မနိုးပါဘူး။ ကျနော်က အမတင့်ရဲ့ပေါင်ကြားမှာမှောက်အိပ်လိုက်ပြီး သူ့စောက်ဖုတ်ကို  စ ယက်လိုက်ပါတယ်။

သူ့စောက်ဖုတ်က စောက်မွှေးလုံးဝမရှိဘဲပြောင်ချောနေပါတယ်။ ယက်ရင်းယက်ရင်းနဲ့ ကျနော်လည်း တအား ဖီးတက်လာပြီး စောက်ဖုတ်ထဲ လျှာထိုးထိုးထည့်လိုက်စောက်စိကိုစုတ်လိုက်နဲ့ ပွဲတော် တယ်နေလိုက်ပါတယ်။ သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးကလည်း သူ့စောက်ရည်တွေလား ဟိုလူနှစ်ယောက်ရဲ့လရည်တွေ လား တော့မသိပါဘူး။

အရည်တော်တော် ရွှဲနေပါတယ်။ ကျနော် ယက်နေရင်းဘဲ အမတင့် လှုပ်လာပါတယ်။ ပြီးသူလဲ ဖီလင်တက်လာပုံရပါတယ်၊ ပါးစပ်က တအင်းအင်း နဲ့ အသံထွက်လာပါတယ်။

သူ့စောက်ဖုတ်ကရော သူ့တင်ပါးကရော လှုပ်ရွလှုပ်ရွ ဖြစ်လာပါတယ်။ တော်တော်ကြာကြာယက်ပေး စုပ်ပေးလိုက်ပြီးတော့မှ ကျနော် က ထထိုင်လိုက်ပြီးအမတင့်ပေါင်ကိုဆွဲဖြဲလိုက်ပါတယ်။

ပြီးတော့ ခြေကျင်းဝတ်ကနေ ပေါင်ကို မ ကိုင်လိုက်ပြီး တော့ ကျနော်က ဖားထိုင်ထိုင်ပြီး ကျနော့လီးကြီးကိုအမတင့် စောက်ဖုတ်ထဲ ထိုးသွင်းလိုက်ပါတယ်။ စောက်ဖုတ်ကြီးက စိုရွှဲနေတော့ ကျနော့် လီးလဲ တဆုံးထိ၀င်သွားပါတော့တယ်။ အစမှာတော့ ဖြေးဖြေးမှန်မှန် လေး အဆုံးထိဆောင့်ဆောင့်လိုးပေးနေလိုက် အရှိန်မြှင့်ပြီးဆောင့်လိုးလိုက် အရှိန်ပြန်လျှော့လိုက်နဲ့ စိတ်တိုင်းကျကိုလိုးပေးနေလိုက်ပါတယ်။ 

သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးကလဲ ကလေး လေးယောက်သာ မွေးထားတာ လိုးရတာ စီးစီးပိုင်ပိုင်နဲ့ ကျနော့်လီးတချောင်းလုံးကို နေရာလပ်မကျန် အရသာရှိနေပါတယ်။ စောက်ဖုတ် အများကြီး မလိုးဘူးသေးပေမဲ့ လိုးဘူးသမျှ စောက်ဖုတ်ထဲမှာ အရသာအတွေ့ဆုံး စောက်ဖုတ်ကြီးပါဘဲ။

သူ့ သမီးနဲ့ မီးမီးတို့ကတောင် အပျိုစောက်ဖုတ် ဖြစ်ပေမဲ့ ဒီကလေးအမေ စောက်ဖုတ်ကိုတော့ လုံးဝ မမီပါဘူး။ ကောင်းလိုက်တာဗျာ၊ အောက်က လူနှစ်ယောက်လဲ နောက်ဆို သူတို့မိန်းမတွေကိုလိုးမှ လိုးပါဦးမလား မသိဘူး။ အမတင့်လိုစောက်ဖုတ်မျိုးက တခါလိုးဘူးယုံနဲ့ တသက်ဆွဲသွားမဲ့စောက်ဖုတ်မျိုးပါ။

ကျနော်လည်း တတ်နိုင် သလောက် အချိန်ဆွဲပြီး ကြာနိုင်သမျှကြာအောင် ဆွဲလိုးနေလိုက်ပါတယ်။ ပြိုင်ဘက်တွေကများတော့ ကိုယ်က သူများထက် သာအောင်လိုးနိုင်မှဖြစ်မှာပါ။ တယောက်ချင်းဆိုရင် အောက်က နှစ်ယောက်က ကြောက်စရာမရှိ ပေမဲ့ ကိုအောင်မြင့်ထက်တော့ သာမှ ဖြစ်မှာပါ။

အဲဒါကြောင့် ကျနော် အမတင့်ကို တော်တော်ကြာအောင်ကို ထိန်းလိုးနေပြီး တော်တော်လေးကြာတော့မှ ကျနော်လည်း တော်တော်မောလာတော့ လိုးအားကို မြှင့်လိုက်ပြီး အသားကုန် ဆောင့်ဆောင့်လိုးပြီး ကျနော့် လရည်တွေကို သူ့စောက်ဖုတ်ထဲ ပန်းထည့်ပြီး ပြီးလိုက်ပါတော့တယ်။လောကကြီးမှာ ဒီထက်ကောင်းတဲ့ စောက်ဖုတ်ဆိုတာ ရှိနိုင်မယ် မထင်တော့ပါဘူး။


...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................ 

 ပြီးပါပြီ ။



၂၀၀၂ သမုဒယနယ်အလွန် (စ/ဆုံး)

၂၀၀၂ သမုဒယနယ်အလွန်  (စ/ဆုံး)

ကာမလူဆိုး -  ရေးသည်။ 

အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

ဆေးအရှိဖြင့်မှိန်းနေသည့် အမေ့ဘးမှာသူ ထိုင်လိုက်ပြီး အမေ့ကိုယ်ပေါ်သို့ စောင်အပါးလေးခြုံပေးလိုက်သည်။ သူ့နာမည်က စည်သူမိုး အသက် ၁၇ နှစ်။ အမေက ဒေါ်နွယ်နီမိုး အသက် ၃၆ နှစ်ဖြစ်ပါသည်။ အမေက လေးဘက်နာရောဂါအခံရှိသဖြင့် ဒီရောဂါမျိုးက သုံးလေးနှစ်နေလျှင် တခါပြန်ပြန်ဖြစ်တတ်သည်။

တခါဖြစ်လျှင်အနည်းဆုံး တပတ် ဆယ်ရက်လောက် အမေ အိပ်ယာထဲမှမထနိုင်ပါ။ ခြေဆစ်လက်ဆစ်လေးတွေကိုက်ခဲတတ်ပြီး အပေါ့အပါးသွားလျှင်ပင်ဆီးအိုးနဲ့သွားရတတ်သည်။ သူတို့က အမေတခုသားတခုဖြစ်ပြီးအဖက လွန်ခဲ့တဲ့ သုံးနှစ်ကျော်ကဆုံးပါးသွားခဲ့ပါသည်။

အတော်ကြာတော့ အမေနိုးလာပြီး အမေ အပေါ့သွားချင်တယ်သားဟု ပြောသဖြင့် အမေ့ကိုထူကာခြေရင်းအခန်းဒေါင့်သို့တွဲလာခဲ့ပြီးဆီးအိုးအဖုံးကိုဖွင့်ပေးလိုက်သည်။ အမေက ထမီကို မကာအိုးပေါ်ထိုင်ချ၍ ဆီးသွားနေလေသည်။ 

သူလူပျိုမဖြစ်ခင် အမေ လေးဘက်နာဖြစရင် ဒီလိုပဲပြုစုပေးနေကျဖြစ်ပါသည်။ အမေဆီးသွား၍ပြီးတော့ သူမကို တွဲကာ အိပ်ယာနားခေါ်လာခဲ့သည်။ ခဏနေသူတို့မိသားစုဆရာဝန်လာခါနီးပြီမို့ အမေ့ကိုရေဘတ်တိုက်ပေးရန်အတွက်

ရေချိုးခန်းဖက်ထွက်လာခဲ့သည်။ သူကဆယ်တန်းမအောင်သေး ဒီနှစ်နဲ့ဆို ၂နှစ်ရှိပြီ။ သူတို့စီးပွားရေးကတော့ အိမ်အောက်ထပ်မှာ အချိုရည်နဲ့ မုန့်ရောင်းတဲ့ ဆိုင်ဖွင့်ထားပြီး စျေးနဲ့နီးသဖြင့် ရောင်းအားကောင်းသည်ဟုဆိုရမည်။ 

ဆိုင်အကူ မိန်းခလေးနှစ်ယောက် ခေါ်ထားရသည်။ သူကစာမေးပွဲဖြေဆိုပြီးထား၍ အမေနဲ့အတူရောင်းကူသည်။အမေ မကျန်းမာတော့ အမေ့ကို ပြုစုလိုက် ဆိုင်ထိုင်လိုက်နဲ့ဖြစ်ပါသည်။ ဇလုံထဲရေထည့်ကာအခန်းထဲယူလာပြီးတန်းပေါ်မှသဘက်လေးကိုယူ၍အမေ့ဘေးတွင်ထိုင်လိုက်သည်။

" ရေဘတ်တိုက်ရအောင် အမေ"

လှဲနေရာမှ အမေငုတ်တုတ်ထိုင်ပြီး အင်းကျီကြယ်သီးဖြုတ်နေစဉ် သားဖြုတ်ပေးပါ့မယ် အမေဟု သူပြောလိုက်သည့်အခါ အမေက သူ့ကိုပြုံး၍ခေါင်းညိတ်ပြလေသည်။ ကြယ်သီးများကိုဖြုတ်ပြီး အမေ့ အင်းကျီကိုချွတ်လိုက်ပြီးဒါလဲမယ်လေအမေ ဟု ပြော၍ ဘရာစီယာကိုသူပြတော့ အင်း လဲမယ် သား ဟုပြောကာ အမေကထမီကိုရင်ဘတ်နားသို့ယူ၍ ကိုင်ထားလေသည်။အမေ့နောက်ကျောဘက်သွားပြီး ဂျိပ်ဖြုတ်၍ ဘရာစီယာကိုချွတ်လိုက်သည်။

အမေကထမီကို ရင်လျားလိုက်သည်။ ရေဇလုံထဲသို့ သဘက်လေးကို နှစ်လိုက်ပြီး ရေစင်အောင်ညှစ်ကာ အမေ့ရဲ့လှပချောမွေ့တဲ့မျက်နှာလေးကိုရေဘတ်တိုက်ပေးလိုက်သည်။ ပြီးတော့လည်တိုင်နဲ့ ရင်ဘတ်သားဝင်းဝင်းလေးကိုပါရေဘတ်တိုက်ပေးပြီးသည်နှင့်အမေ့လက်မောင်းနှစ်ဖက်ကိုတိုက်ပေးပြီး အမေ့ကိုခြေဆန့်ထားစေလိုက်သည်။

စားပွဲပေါ်မှာတင်ထားတဲ့မွေးပွသဘက်သေးလေးကိုသူထယူလိုက်သည်။ အမေလေးဘက်နာရောဂါဖြစ်တိုင်း သူမကိုပြုစုပေးနေကျဖြစ်၍ကျွမ်းကျင်နေလေသည်။ 

အမေ့ဘေးမှာထိုင်လိုက်ပြီး သူမထမီကိုအပေါ်သို့လှန်တင်ကာ မွေးပွသဘက်သေးသေးလေးကိုဇလုံထဲထည့်၍ရေစင်အောင်ညှစ်လိုက်ပြီးခြေသလုံးသားဖွေးဖွေးလေးမှစကာရွှေဘိုမင်းကြိုက်ပေါင်တံအစုံ ထိုမှအမွေးနက်နက်ပါးပါးလေးများနဲ့ဖုံးအုပ်ထားတဲ့စောက်ပတ်ဖောင်းကြီးကြီးကို ညင်သာစွာဖြင့်ရေဘတ်တိုက်ပေးလိုက်သည်။ 

" ရပြီသား"

အမေ့ ထမီကို အောက်ပြန်ချပေးလိုက်သည်။ 

" သားလည်းအမေဖြစ်တဲ့နေ့ထဲကစပြီးပင်ပန်းနေရှာပြီကွယ်"

" အမေရယ် သားတို့မှာပြေးကြည့်မှဒီသားအမိနှစ်ယောက်ပဲရှိတာ သားမပင်ပန်းပါဘူး"

မေက သူ့ခေါင်းမှဆံပင်ကိုချစ်စနိုးနဲ့ပွတ်ပေးနေလေသည်။ ဗီရိုထဲမှ မိန်းမဝတ်တီရှပ်အပွနဲ့ထမီဘရာစီယာတို့ကိုထယူလိုက်ပြီး အမေ့ကို ဝတ်ပေးလိုက်သည်။ဝတ်ပေး၍ပြီးတော့ သနပ်ခါးသွားသွေးကာ ကျောက်ပျဉ်ကိုအိပ်ယာနံဘေးယူခဲ့လိုက်သည်။အမေ့ပါးပြင်နှစ်ဖက်ကိုသနပ်ခါးလူးပေးပြီး ပါးကွက်လေးပါကွက်ပေးလိုက်သည်။ 

" အမေလည်းခုမှခလေး ပြန်ဖြစ်သွားပြီ"

အမေကကျေနပ်ပီတိဖြစ်စွာသူ့ကိုပြောသည်။အုံးဆီယူကာလက်ဝါးထဲထည့်ပြီး ပခုံးကျော်ရုံ အမေ့ရဲ့ပိတုန်းရောင်ဆံပင်များကိုလူး၍ခေါင်းဖြီးပေးလိုက်သည်။ခဏအကြာမှာ ဆရာဝန်ရောက်လာပြီးအမေ့ကိုစမ်းသပ်စစ်ဆေးကာစားဆေးပေးသွားလေသည်။ 

" ဆိုင်ခဏသွားထိုင်လိုက်အုံးမယ် အမေ"

အမေ့ကိုပြောပြီး အောက်ထပ်ရှိသူတို့ဖွင့်ထားတဲ့ဆိုင်ကိုိုဆင်းလာခဲ့သည်။ခုနက အမေ့စောက်ပတ်ကိုိုရေဘတ်နဲ့သန့်စင်ပေးစဉ်ကသူ့စိတ်တွေလှုပ်ရှားမိသလို ပုဆိုးထဲမှလီးတံမှာခုထိတောင်မတ်နေတုန်းပင်ရှိသေးသည်။

တမိုးထဲအောက်အခန်းတခန်းထဲမှာခုအရွယ်ထိ အမေနဲ့တအိပ်ယာထဲအတူအိပ် လက်ပွန်းတတီးနေထိုင်ထိတွေ့ဆက်ဆံနေရတော့ အမေ့ကို သူ့ရင်မှာတိတ်တခိုးချစ်ခင်စွဲလန်းနေခဲ့မိလေပြီ။သူမနှစ်ကမှစပြီးအမေ့ကို ၅၂၈ ထက်ကျော်လွန်တဲ့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတွေနဲ့ ချစ်မိနေခဲ့တာဖြစ်ပါသည်။

တအိပ်ယာထဲအတူအိပ်ရသဖြင့် အမေ့ရဲ့စွင့်ကားတဲ့တင် ပေါင်တို့နဲ့ တခါတလေ သူ့လီးကထောက်ရက် သူက ညအိပ်ရင်အမေ့ကိုခွအိပ်တတ်သည်။ 

ထိုအခါမျိုးတွေဆို သူလီးတောင်ကာ အမေ့ကိုလိုးချင်ခဲ့မိသည်။သို့ပေမယ့်သူ့စိတ်ဆင်ရိုင်းကိုအတတ်နိုင်ဆုံးချွန်းအုပ်ထားခဲ့သည်။အမေ့ကိုသူလိုးချင်ယုံသက်သက်မဟုတ် သူ့ဘဝလက်တွဲဖော်ဇနီးမယားအဖြစ် သူခဏ ခဏစိတ်ကူးယဉ်မိခဲ့ဖူးပါသည်။ 

အမေကသူ့ရဲ့အိပ်မက်နတ်သမီးလေးဖြစ်သလိုသူ့ရဲ့သတို့သမီးလေးလည်းဖြစ်ခဲ့ပြီး စိတ်ကူးထဲမှာအမေ့ကိုအကြိမ်ကြိမ်လိုးဆော်ခဲ့သည်။မဖြစ်နိုင်မှန်းသိသော်လည်း အမေ့ထံမှ ၁၅၀၀ ချစ်ခြင်းကို သူလိုချင်ခဲ့မိသည်။ညနေစောင်းတော့ဆိုင်ပိတ်ပြီး အိမ်ပေါ်တက်လာခဲ့သည်။

ထမင်းဟင်းနဲ့အမေ့အတွက်ဆန်ပြုတ်ကတော့ ဆိုင်အကူကောင်မလေးက အမေနေမကောင်းဖြစ်တဲ့နေ့မှစပြီး ည မနက်ဆာကိုချက်ပြုတ်ပေးတတ်သည်။ မီးဖိုခန်းထဲဝင်ပြီးဆန်ပြုတ်ကိုနွှေးကာ အခန်းထဲယူလာခဲ့သည်။အမေ ခဏမှေးနေသဖြင့် ခုံပေါ်တင်ထားပြီးသူမနားမှာထိုင်လိုက်သည်။ မျက်နှာသွယ်ပြီးထိစပ်နေတဲ့မျက်ခုံးတန်းထူထူနှစ်ဖက်အောက်က မျက်နက်ဝန်း နှာတံစင်းစင်းလေးအောက်မှနှင်းဆီဖူးငုံလို အမေ့ရဲ့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကစုပ်နမ်းချင်စဖွယ်။

နာတာရှည်လူမမာမဟုတ်၍အမေကမျက်တွင်းတော့မချောင်ပိန်လည်းမပိန်သွားပါ။အသက်ရှူတိုင်းနိမ့်ချည်မြင့်ချည်ဖြစ်နေတဲ့ အမေ့ရဲ့  ၃၈ ဆိုဒ် ရင်နှစ်မွှာကျော့ရှင်းတဲ့ ၂၉ ဆိုဒ်ခါးလေးအောက်က ဂစ်တာရှိတ်ပုံကားစွင့့်သော ၃၉ ဆိုဒ် တင်တို့ကို အမေကပိုင်ဆိုင်ထားသူဖြစ်ပြီးအရပ်အမြင့်ကလည်း ၅ ပေ ၈ လက်မမြန်မာမိန်းခလေးများထဲတွင်စံချိန်မှီတဲ့အပြင်ပိုပင်ပိုသေးသည်။

အမေကအရပ်နဲ့အညီ ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားပြေပြစ်လှပကျော့ရှင်းသူဖြစ်ပါသည်။ အမေ့ အင်းကျီထမီဘရာစီယာနဲ့အတွင်းခံဘောင်းဘီကအစ အမေခုလိုဖြစ်ရင် သူလျှော်ဖွတ်ပေးနေကျဖြစ်၍သိခြင်းဖြစ်ပါသည်။အမေနဲ့တူ၍သူကလည်း ခုမှ ၁၇ နှစ်သာရှိသေးသော်လည်း အရပ်အမြင့် ၅ပေ၁၀ ခန္ဓာကိုယ်ထွားကျိုင်းသူဖြစ်ပါသည်။

အမေ့ပါးပြင်လေးနှစ်ဖက်ကိုသူနမ်းကာခုံပေါ်တင်ထားတဲ့ဆန်ပြုတ်ပန်းကန်ကိုသွားယူလိုက်သည်။ပန်းကန်ကိုင်ပြီးအမေ့နားလျှောက်လာတော့ အမေကနိုးနေလေပြီ။

" သားဆိုင်သိမ်းခဲ့ပြီလား "

" သိမ်းခဲ့ပြီ အမေ"

အမေ့ကိုထူကာ ဆန်ပြုတ်တိုက် တိုက်၍ပြီးတော့ ဆေးတိုက်လိုက်သည်။နောက်၈ရက်လောက်နေတော့ အမေ သက်သာသွားပြီး ယခင်လို ဆိုင်ထိုင်နိုင်လာခဲ့သည်။ သူတို့ကဆိုင်ကို ဥပုသ်နေ့တိုင်းပိတ်တတ်သည်။ဒီနေ့ဥပုသ်နေ့ဖြစ်၍ အိမ်ပေါ်ထပ်မှာ အမေအိမ်သန့်ရှင်းရေးလုပ်နေသည်။

သူလည်းအမေနဲ့အတူလုပ်ကူပေးနေလိုက်သည်။အမေကလေးဘက်နာရောဂါဖြစ်မှသာအိပ်ယာထဲမှာလှဲနေတတ်ပြီး မဖြစ်ရင်အငြိမ်နေတတ်တာမဟုတ် ဆိုင်နားရက်လည်း အိမ်အလုပ်ကို တခုမဟုတ်တခုလုပ်တတ်သူဖြစ်ပါသည်။

သူကဧည့်ခန်းဆက်တီကုလားထိုင်နဲ့စားပွဲခုံတို့ကိုသန့့််ရှင်းရေးလုပ်နေပြီးရှိုးကေ့စ်ဗီရိုအောက်ထပ်နဲ့ အပေါ်ဆုံးထပ်ကို အမေကခြေဖျားထောက်၍ဖုံခါနေလေသည်။ခြေဖျားလေးထောက်ထားသဖြင့် အမေ့၏စွင့်ကားသည့် တင်စိုင်ကြီးကအူယားစဖွယ်ဖြစ်နေသည်။စည်သူမိုး လုပ်သင့် မလုပ်သင့်ကို မဝေခွဲတော့ပဲ အမေ့နောက်သို့လျှောက်သွားပြီး အမေ့ခါးလေးကိုနောက်မှသိုင်းဖက်လိုက်သည်။ 

" ဖယ်အုံးလေသားရဲ့ အမေသန့်ရှင်းရေးလုပ်နေတယ်ဖိုးပုလေးရဲ့ ကိုကိုရဲ့"

အမေသူ့ကိုငယ်စဉ်ထဲကချစ်စနိုးနဲ့ခုထိတခါတရံထိုသို့ခေါ်တတ်ပါသည်။အမေ့ရဲ့ချပ်ရပ်တဲ့ဗိုက်သားလေးကို အင်းကျီပေါ်မှ ပွတ်လိုက်ပြီး အမေ့ကိုသားချစ်တယ် အမေရယ် ဟု သူတုန်ရီလှိုက်မောစွာဖြင့်ပြောကာ လည်တိုင်လေးကိုနမ်းလိုက်သည်။

အမေသန့်ရှင်းလုပ်နေရာမှ သူ့ဘက်ကိုလှည့်လာသည်။

" ဖယ်စမ်း စည်သူမိုး  အမေကို ဒီလိုအပြုအမူမျိုး မလုပ်ရဘူးဆိုတာမင်းမသိဘူးလား"

စိတ်တိုစွာနဲ့ အမေကပြောသည်။ ခုမှသတိဝင်လာသူလို အမေ့ကိုဖက်ထားရာမှလွှတ်လိုက်ပြီး ခုမှနောင်တရနေမိလေသည်။အမေအပြစ်ပေးတော့မည်ဆိုတာသိ၍လက်ပိုက်ထားပြီးရပ်နေလိုက်သည်။

" ဖြန်းး ဖတ် ဖတ်"

သူ့ဖင်ကို အမေကြက်မွေးနဲ့ရိုက်လိုက်လိုက်သည်။မျက်ရည်စီးကြောင်းနှစ်ဖက်ကသူ့ပါးပြင်ထက်သို့စီးကျလာခဲ့လေသည်။ အမေရိုက်တာနာ၍မဟုတ်ပါ သူ့ကိုအမေတခါမှ မင်းလို့မပြောဖူးခဲ့ အမေမုန်းသွားမှာသူအရမ်းကြောက်သည်။အမေ့ကိုကြည့်လိုက်တော့ သူ့ကိုရိုက်ပြီးမှ စိတ်မကောင်း၍ထင်။အမေကြက်မွေးကို အောက်ချလိုက်သည်။

" သားကိုရိုက်မိတယ်ကွယ် အီးးဟီးး ဟင့်ဟင့်"

အမေရှိုက်ငိုနေလေသည်။ အမေသူ့ကိုလှမ်းဖက်ပြီးသူမရင်ခွင်ထဲသွင်း၍ဖက်ထားသည်။ 

" အမေ သားကိုမမုန်းပါနဲ့နော်"

" မမုန်းပါဘူးသားရယ်အမေ့သားလေးနာသွားလား အမေရိုက်တာ"

" မနာပါဘူး အမေ"

သူပြောပြီးအမေ့ကိုကျစ်နေအောင်ဖက်ထားလိုက်သည်။ခုနကဝမ်းနည်းမှုတွေက အခုအဝေးသို့လွင့်စင်သွားပြီးသူ့ကိုရင်ခုန်သံများအဖြစ်ပြောင်းလဲသွားစေခဲ့သည်။ အမေ့ရဲ့စူဖြိုးတဲ့ရင်နှစ်မွှာပေါ်သူ့မျက်နှာအပ်ထားလိုက်သည်။ အမေ့ရင်ခုန်သံတွေကသူ့ပါးကတဆင့် သူ့နှလုံးသားထဲထိစီးဝင်လာသလိုခံစားလိုက်ရသည်။

အမေ့ကိုသား ၁၅၀၀ ချစ်ခြင်းနဲ့ချစ်နေမိတာတစ်နှစ်ရှိခဲ့ပါပြီ သူစိတ်ထဲမှပြောနေမိခြင်းဖြစ်သည်။သား အမေ့ကို ချစ်ခင်စုံမက်နေမှန်း အမေသိပါတယ်ကွယ်။ အမေလည်းငယ်ရာကကြီးလာသူပဲသိတာပေါ့ သားကိုလည်းအမေက သားချစ်သလိုချစ်ပါတယ်။ဒါပေမယ့် သားအမိဆိုတဲ့တံတိုင်းကြီးကခြားထားလေတော့ မသိဟန်ဆောင်နေခဲ့တာပါ ချစ်တယ် သားရယ် ဒေါ်နွယ်နီမိုး စိတ်ထဲကပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်ပါသည်။

ချစ်တယ်အမေရယ် သားရဲ့ဇနီးမယားသာ ဖြစ်လိုက်ပါတော့လား ဟု စည်သူမိုး စိတ်ထဲကပြောပြီး အမေ့ရင်သားအစုံကိုမျက်နှာနဲ့ ဖိသထက်ဖိထားလိုက်သည်။ အမေနဲ့သူ့ကြားမှာတိတ်ဆိတ်မှုကြီးက ၄ မိနစ်ကျော်လောက်စိုးမိုးသွားခဲ့သည်။

" ရေမိုးချိုးပြီး တို့သားအမိထမင်းစားကြမယ် သား"

ထိုတိတ်ဆိတ်မှုကြီးကိုအမေကဖြိုခွင်းလိုက်သည်။အမေ့ရင်ခွင်ထဲမှသူထွက်လိုက်သည်။

..............................................................................................................................

ထိုသို့ဖြင့်နေလာခဲ့တာ ၂ ပတ်ကျော်ကြာခဲ့သည်။သူတို့ဆိုင်မှာစျေးရောင်းနေချိန်နေ့လည်လောက်တွင်စာပို့သမားရောက်လာပြီးသံကြိုးစာတစောင်လာပို့သွားသည်။ ထိုစဉ်အချိန်က ခုလိုဟန်းဆက်တွေမပေါ်သေး ကြိုးဖုံးတောင် အိမ်တိုင်းမရှိပါ။အမေကသံကြိုးစာဖတ်၍ပြီးတော့ မနက်ကျရင်အမေတို့ သားအဖွားဆီသွားကြရမယ်။နေမကောင်းဖြစ်လို့လာခဲ့ဖို့ခေါ်တာ ဟုသူ့ကိုပြောလေသည်။အမေ့ရဲ့ အဒေါ် သူ့အဖွားဖြစ်ပါသည်။

နောက်နေ့မနက်ရောက်တော့ ဆိုင်ပိတ်ကာ အဖွားတို့နေတဲ့မြို့သို့ သွားရန်ကားဂိတ်ကိုဆင်းခဲ့သည်။ခရီးသည်ပို့ဆောင်ရေးကားဖြင့် ထိုမြို့ကိုလာခဲ့ကြပြီး နေ့လည် နှစ်နာရီလောက်မှာ ဟိုကိုရောက်သည်။အဖွားတို့အိမ်ရောက်တော့ အဖွားကိုကျန်းကျန်းမာမာတွေ့ရသည်။အမေကမေးသည့်အခါသတိရလို့ညာခေါ်လိုက်တာဟု အဖွားကပြောသည်။ အမေလည်းအဖွားတို့နဲ့အလာပသလာပပြောနေလေသည်။

အဖွားတို့က မိသားစုသုံးယောက် သူမသမီးနှစ်ယောက်နဲ့ အဖွားနဲ့ဖြစ်ပါသည်။ညရောက်တော့ အမေက သူမညီမနှစ်ယောက်နဲ့သွားအိပ်ပြီးသူကအိမ်ရှေ့ခန်းမှာအိပ်ရသည်။အဲဒါမှအခက် ဒီအရွယ်ထိ အမေနဲ့ခွဲမအိပ်ဖူးသဖြင့် တော်တော်နဲ့အိပ်မရ ထို့ကြောင့်ခြင်ထောင်အပြင်မှာ ထွက်ထိုင်နေလိုက်သည်။အဖွားတို့က အောက်ထပ်မှာမအိပ် အပေါ်ထပ်မှာသာအိပ်ကြသည်။

" သားမအိပ်သေးဘူးလား"

အိမ်ခန်းထဲမှထွက်လာပြီးသူ့ဘေးမှာထိုင်၍အမေကမေးလေသည်။

" ဘယ်လိုအိပ်လို့ရမှာလဲ အမေရာ အမေနဲ့အတူအိပ်နေကျဆိုတော့ တစ်ယောက်ထဲကျမအိပ်တတ်ဘူး"

" အမေသိပါတယ်ဖိုးပုလေးရယ် အမေတို့ ဒီမှာခဏပဲနေမှာပါ မေ့သားက ခလေးကျနေတာပဲ"

" လာ အမေအပေါ့သွားမို့လိုက်ခဲ့ပေးအုံး"

သူတို့သားအမိ အပေါ်လှေကားမှအိမ်အောက်သို့ ဆင်းပြီးနာက်ဖေးအိမ်သာခန်းကိုလာခဲ့ကြသည်။အမေအိမ်သာထဲဝင်သွားတော့အခါသူမလှမ်းမကမ်းမှစောင့်ပေးနေလိုက်သည်။ခဏကြာတော့ အမေအိမ်သာထဲကထွက်လာသည်။ 

တရေးနိုးဆံပင်ဖရိုဖရဲလေနဲ့ အမေကလှနေသလို ဖောရိန်းရှပ်အင်းကျီ အပေါ်ကြယ်သီးနှစ်လုံးပြုတ်နေ၍ညအိပ်ချိန် ဘရာစီယာမဝတ်ထားသဖြင့်အမေ့ရဲ့ရင်နှစ်မွှာကို တစွန်းတစမြင်နေရလေသည်။အမေလက်ဆေးရန်ဘေးမှရေချိန်းထဲဝင်သွားသည်။

သူလည်းရေချိုးခန်းထဲဝင်ကာ အမေ့ဘေးမှာရပ်လိုက်ပြီး ဒီတခါတော့ အမေ့ဆီကအချစ်ကိုရယူမယ်။ သူ့ကို အမေသတ်လည်းခံမယ် အမေ့ကိုချစ်တာတခုပဲသိတယ်။ ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်ပါစေတော့ပြီးမှ အမေပေးတဲ့အပြစ်ကိုခံယူမယ် ဟုဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်သည်။

အမေ့ကိုဖက်လိုက်ပြီး အမေ့ကိုယ်လေးကို သူ့ရင်ခွင်ထဲဆွဲဖက်ကာ အမေ့ပါးပြင်အနှံ့ကို သူ့နှာခေါင်းရာစွဲထင်မတတ် တရွှတ်ရွှတ်နဲ့နမ်းလိုက်သည်။အမေကလည်း သူ့ကိုိုပြန်လည်ပွေ့ဖက်ထားလေသည် အမေကခြေဖျားလေးထောက်ကာ အမေရိုက်မှာသားမကြောက်ဘူးလား ဟု ပြုံး၍ပြောပြီး သူမရဲ့ချစ်ရည်ရွှန်းလဲ့တဲ့မျက်နက်ဝန်းလေး နဲ့ သူ့ကိုကြည့်နေလေသည်။

" မကြောက်ပါဘူး အမေ သားက အမေ့ကိုချစ်နေသူဆိုတော့ ရိုက်ရုံမကလို့အမေသတ်လည်းသားသေဝံ့ပါတယ်သားနှလုံးခုန်သံတွေရပ်တန့်သွားတဲ့ထိ အမေ့ကိုချစ်နေမယ်ဆိုတာ ယုံပါနော်"

" မေ့သားကစကားတွေသိပ်တတ် အမေကလည်း သားကိုချစ်တယ်သားကိုမရိုက်ဘူး အမေ့ကိုရည်းစားစကားပြောတဲ့ ကောင်လေးကို အပြစ်ပေးရမယ်"

ပြောပြီးအမေ့ရဲ့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးက သူ့ပါးစပ်ပေါ်ရောက်လာသည်။စည်သူမိုးတစ်ယောက် ဝမ်းသာပျော်ရွှင်သွားရပြီး အမေ့ရဲ့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကိုစုပ်နမ်းလိုက်သည်။သူ့ပါးစပ်ထဲသို့ အမေကသူမလျှာလေးကိုထိုးသွင်းသည်။

အမေ့လျှာနွေးနွေးလေးကိုသူ့လျှာနဲ့ယစ်ပတ်ထိုးမွှေ့လိုက်သည်။အမေ့၏စူဖြိုးမို့မောက်သည့်ရင်သားအစုံက သူ့ရင်ဘတ်မှာဖိမိနေလေသည်။သူ့လက်ကိုအမေက သူမလက်နဲ့အုပ်ကိုင်ပြီး ရင်သားအစုံပေါ်တင်ပေးထားလေသည်။ 

အင်းကျီပေါ်မှပင်အမေ့ရဲ့ရင်သားကိုသူဆုပ်နယ်နေလိုက်သည်။ပုဆိုးထဲမှသူ့လီးတံကတောင်မတ်နေပြီးရှေ့ငေါထွက်ကာအမေ့ရဲ့ဆီးခုံမှာထောက်မိနေလေသည်။သူနဲ့အမေ ၅ မိနစ်ကျော်လောက်အနမ်းရွှေဂဟေဆက်၍ပြီးတော့အမေကစုပ်နမ်းရာမှခွာလိုက်ပြီးသွားအိပ်ကြမယ် သားဟု သူ့ကိုပြောသည်။

" နေပါအုံးအမေရယ် သား အမေ့ကိုချစ်ပါရစေ ခွင့်ပြုပါနော်"

ပြောပြီး လင်းမြွေကြီးပတ်သလိုအမေ့ကိုဖက်ထားလိုက်သည်။ 

" အမေတို့အိမ်ရောက်မှချစ်ကြမယ် ဒီမှာ တယောက်ယောက်မြင်သွားမယ်သွားအိပ်ကြမယ်သား"

" အမေ့စကားနားမထောင်ပဲ သားဇွတ်လုပ်မယ်ဆိုရင်တော့ ဒီတခါ နောက်ဆုံးအကြိမ်ပဲ"

" အမေ့စကားကို သားနားထောင်ပါ့မယ်"

ပြောပြီး အမေ့ပါးပြင်လေးကိုရွှတ်ခနဲနမ်းလိုက်သည်။ မေ့သားဖိုးပုလေးက လိမ်မာတယ် ဟုပြောပြီးခြေဖျားလေးထောက်၍ သူ့နဖူးပြင်ကိုနမ်းကာ သူ့ပါးကိုနမ်းလေသည်။ သူနဲ့အမေ ရေချိုးခန်းထဲမှထွက်ပြီး အိမ်ပေါ်သို့တက်ခဲ့ကြသည်။

သူတို့သားအမိအိမ်ပေါ်တက်လာခဲ့ကြသည်။အမေလည်းအိပ်ခန်းထဲသို့ ဝင်သွားသည်။စည်သူမိုးအိပ်ယာထဲတွင်လှဲပြီးခုနကအမေ့၏နူးညံ့အိစက်သော အသားအစိုင်အထိအတွေ့လေးများကိုတွေးပြီးအိမ်ရောက်လျှင်အမေနှင့်ချစ်စခန်းဖွင့်ကြရမည်အားတွေး၍ရင်တွေခုန်နေမိလေသည်။ခဏကြာတော့သူအိပ်ပျော်သွားခဲ့သည်။

သူတို့သားအမိအဖွားးတို့အိမ်မှာနောက် ၂ ရက်နေပြီးသူတို့မြို့သို့ပြန်ရန်ကားဂိတ်သို့ဆင်းလာကြသည်။ကားဂိတ်ရောက်ပြီးခဏကြာတော့သူတိုိ့စီးရမည့်ကားရောက်လာ၍ ကားပေါ်တက်ကာထိုင်ရမည့်ခုံတွင်ထိုင်လိုက်ကြသည်။ကားထွက်ပြီးခဏကြာတော့အမေကသူ့ပခုံးပေါ်သို့ခေါင်းလေးတင်၍ ငိုက်နေလေသည်။အမေ့ကိုဖက်ထားလိုက်သည်။သူ့ရင်ခုန်သံစည်းချက်များကမြန်ဆန်နေလေ၏။

တစ်နာရီလောက်အိပ်ငိုက်ပြီးအမေနိုးလာသည်။သားကမအိပ်ဘူးလားဟု သူ့ကိုမေးပြီး လာအိပ်ဆိုပြီးသူမပခုံးပေါ်ခေါင်းတင်၍အိပ်စေလေသည်အမေ့ပခုံးပေါ်သူခေါင်းတင်လိုက်သညိ့အခါအမေကသူ့လက်မောင်းကိုပုတ်ပေးနေလေသည်။

သူတစ်နာရီခွဲကျော်ကျော်လောက်အိပ်ငိုက်သွားခဲ့သည်။

" သားထတော့ ကားဆိုက်ပြီဆင်းကြမယ်"

အမေနှိုးမှသူနိုးလာသည်သူတို့သားအမိကားပေါ်မှဆင်းပြီးအိမ်သို့ပြန်ခဲ့ကြသည်အိမ်ထဲရောက်တော့သူတို့ခရီးဆောင်အိတ်ကိုချလိုက်သည်။

" ပူလိုက်တာ သားရယ်"

ပြောပြီးအမေဆက်တီမှာထိုင်လိုက်သည်။အမေ့ဘေးမှာထိုင်ပြီး အမေ့ကိုယက်ခတ်ပေးပြီး အမေ့မျက်နှာပေါ်ကချွေးလေးများစို့နေတာကိုကြင်နာယုယစွာဖြင့်သူလက်နှင့်သုတ်ပေးလိုက်သည်။

" အိမ်ရောက်ရင်သားတို့ ချစ်ကြမယ်ဆို အမေ"

အမေ့လက်ခုံလေးကို သူ့နှာခေါင်းနားတေ့၍နမ်းပြီးပြောလိုက်သည်။

" ဘယ်သူပြောလဲချစ်မယ်လို့ ချစ်ပါဘူး"

" ဟောဒီကသားရဲ့ချစ်သူအမေကပြောတာလေ"

အမေ့မျက်နှာအနှံ့ကိုတရွှတ်ရွှတ်နှင့်နမ်းလိုက်သည်။

" ချွေးစော်မနံဘူးလားသားရယ်"

" မနံပါဘူးအမေ မွှေးနေတာပဲ"

" သားချစ်တော့မယ်နော်အမေ"

" ချစ်ပါသားရယ်အမေကလည်း သားလေးအချစ်ကို ဟိုမှာထဲကခံချင်နေတာမဖြစ်သာလို့ ခုအိမ်ရောက်ပြီအမေ့ကိုချစ်ပေးတော့"

" ပြွတ်စ်"

အမေ့ကိုကစ်ဆင်ရိုက်လိုက်ပြီးအမေ့ကိုယ်လေးကိုစွေ့ခနဲပွေ့မကာသူတို့သားအမိအိပ်သောအိပ်ခန်းထဲသို့ဝင်လာခဲ့သည်။ကုတင်နားတွင်အမေ့ကိုအောက်သို့ညင်သာစွာချပေးလိုက်ပြီးပခုံးကျော်ရုံအုံထူနက်မှောင်သောဆံပင်များကိုသူလက်နှင့်အပေါ်သို့မကာအမေ့ဂုတ်သားဝင်းဝင်းလေးကိုနမ်း၍လည်တိုင်လေးအားပြွတ်ခနဲစုပ်နမ်းလိုက်သည် ။အမေကခြေဖျားလေးထောက်၍သူ့ပါးစပ်နားသူမနှုတ်ခမ်းလေးတေ့ပြီးစုပ်နမ်းလေသည်အမေ့လျှာနွေးနွေးလေးကသူ့ပါးစပ်ထဲတိုးဝင်လာသည်သူတို့လျှာချင်းထိုးကလိနေလိုက်ကြသည်။

စုပ်နမ်းနေရာမှအမေ့အင်းကျီနောက်ကျောမှဇစ်ကိုအောက်သို့ဆွဲချလိုက်သည်။အမေစုပ်နမ်းရာမှခွာ၍သူမအင်းကျီကိုချွတ်ကာသူ့အင်းကျီကိုပါချွတ်လိုက်သည်။ဘရာစီယာအဖြူရောင်ပေါ်မှအပြင်ဖက်သို့လျှံကျမလို ဖြစ်နေသည့် အမေ့ရင်သားအစုံဘရာစီယာပေါ်မှနမ်းပြီ းဘရာစီယာကိုအပေါ်သို့မတင်လိုက်သည့်အခါ မေ့သားဖိုးပုလေးကချိုစို့ချင်ပြီပဲဟုပြောကာကျောနောက်သို့လက်လျှိုသွင်း၍ဂျိပ်ဖြုတ်ချွတ်လိုက်သည်။

ဖွံ့ထွားစူဖြိုးလှသည့်နို့နှစ်လုံးကဖွေးခနဲပေါ်ထွက်လာသည်။ သူငယ်စဉ်ကစို့ခဲ့ရသည့်အမေ့နို့ကိုအငမ်းမရစို့နေလိုက်သည် သူနို့စို့နေစဉ်အမေက သူ့ကျောကိုပုတ်ပေးပြီးတီးတိုးလေးငြီးတွားနေလေသည်။

" အားးးးးး ဟင်းး"

ခဏအကြာစို့၍ပြီးတော့ဒီဖက်လည်းစို့လေမေ့သားလေးရဲ့ဟုပြောပြီးအမေကသူ့ခေါင်းကိုမ၍မစို့ရသေးသည့်နို့တလုံးပေါ်သို့ရွှေ့ပေးလေသည်။အမေ့နို့ကိုစို့နေလိုက်သည်။ အတန်ကြာစို့၍ပြီးတော့ချပ်ရပ်ဖြူဖွေးသည့် အမေ့ဗိုက်သားလေးကိုနမ်းပြီးချက်ပေါက်လေးထဲလျှာထည့်ကာထိုးကလိလိုက် သုံးမိနစ်ကျော်လောက်နှူးနပ်၍ပြီးတော့အမကကုတင်ပေါ်သို့တက်ကာအိပ်ယာထက်တွင်လှဲလိုက်သည်။

သူ့ပုဆိုးကိုချွတ်ကာကုတင်ပေါ်တက်လိုက်ပြီးအမေ့ခြေရင်းတွင်ထိုင်၍ ထမီကိုအမေ့ဗိုက်ပေါ်လှန်တင်လိုက်သည့်အခါအမေကသူမပေါင်နှစ်ဖက်ကိုကားပေးထားလေသည် ။ဇာအနားကွတ်အဖြူရောင်အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကိုအောက်သို့ဆွဲချပြီးချွတ်လိုက်သည်။ အမေ့ပေါင်ခွဆုံထံသို့သူမျက်နှာအပ်လိုက်ပြီးစောက်မွေးနက်ပါးပါးလေးများဖြင့်ဖုံးအုပ်ထားထားသောအမေ့စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းအတိုင်းလျှာနှင့်ယက်လိုက်သည်။

" အားးးးးးးးး သားး မေ့သားလေးး အားးးးးးးးးးး"

သူ့ခေါင်းကိုအမေကျစ်နေအောင်ကိုင်ထားပြီးတီးတိုးလေးငြီးတွားနေလေ၏။လွန်ခဲ့သည့်၁၇နှစ်ကဒီစောက်ပတ်ကြီးမှသူထွက်ခဲ့ရပြီးယခုသူ့ကိုမွေးထုတ်ခဲ့သောအမေ့စောက်ပတ်ကြီးကိုစိမ်ပြေနပြေစည်သူမိုးယက်ပေးနေလိုက်သည်။

" မွေးရကျိုးနပ်လိုက်တာကွယ် အားးးးးးးးးးးးးးး ဟင်းးးးးးးးးးးးး"

အမေ့အစိလေးကိုဖူးခနဲပါးစပ်ထဲထည့်၍ဆွဲစုပ်လိုက်သည်။

" အားးးးးးးး"

" အမေမရတော့ဘူးသား လိုချင်ပြီကွယ်"

အမေကပြောသည်အမေ့စောက်ရည်ကြည်လေးများကစိမ့်ထွက်နေလေသည် ။သူယက်ရာ တော်ကာအမေ့ပေါင်ကြားမှာဒူးထောက်ထိုက်လိုက်သည် ။တဇတ်ဇတ်တောင်မတ်နေသည့်သူ့လီးတံကြီးကို စည်သူမိုးဆုပ်ကိုင်၍အမေ့စောက်ပတ်ဝမှာတေ့ပြီးသွင်းလိုက်သည် ။စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးများကိုထိုးခွဲ၍သူ့လီးတံကြီးကအမေဒေါ်နွယ်နီမိုး၏အိစက်နူးအိသည့် စောက်ခေါင်းထဲသို့တအိအိနှင့်ဝင်ရောက်သွားခဲ့လေသည်။

" အားးးးးး အားးးးးးးး"

အမေငြီးတွားကာသူမစောက်ပတ်ကြီးကိုကော့ပင့်ပေးနေလေ၏။နို့နှစ်လုံးကိုဆုပ်နယ်ပြီးသူ့ကိုမွေးထုတ်ခဲ့သည့်အမေ့စောက်ပတ်ကြီးအားတဖုံးဖုံးနှင့်ဆောင့်လိုးနေလိုက်သည်။

အားးးးးးးးးး အီးးးးးးးး အားးးးးးးးးးးးးး

အချက်လေးငါးဆယ်ကျော်လောက်ရောက်တော့ သူ့လီးတစ်ခုလုံးယားတက်ကာပြီးချင်လာသည် ။ဆီးခုံချင်းထိကပ်ထားလိုက်ပြီးသူ့သုတ်ရည်ပူများကိုအမေ့စောက်ပတ်ထဲပန်းထုတ်လိုက်သည်။

" အားးးးးးးးးးးးးး"

ငြီးတွားကာအမေခါးလေးကော့တက်သွားသည်။

" လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ အမေရာ"

အမေကသူ့ပါးကိုချစ်စနိုးဖြင့်ဆွဲလိမ်လိုက်သည်။

" အမေ့ကိုအဲလိုပဲပြောရလား ကိုကို ဖိုးပုလေးရဲ့"

အမေကတီးတိုးလေးပြောပြီး သူ့ကိုချစ်မျက်စောင်းလေးထိုး၍ ချစ်ရည်ရွှန်းသည့်မျက်နက်နက်ဝန်းလေးနှင့်ကြည့်ကာ အမေ့စောက်ပတ်ကမေ့သားလေးအတွက်ပါကွယ် တစ်သက်လုံးအမေ့ကို လိုးပေးရမယ်နော်သား ဟုပြောပြီးသူ့ကိုဖက်၍သူမရင်ဘတ်ပေါ်အမေကဆွဲချလိုက်သည်။

" သားကအမေ့ကိုခုလည်းလိုးမယ်တစ်သက်လုံးလိုးမယ် အမေ"

အမေ့စောက်ပတ်ထဲမှသူ့လီးမှာနောက်တခါထပ်လိုးဖို့အသင့်ဖြစ်နေလေပြီ ။သူလီးကိုနောက်သို့ဆွဲထုတ်ပြီးအမေ့စောက်ပတ်ထဲသို့ဆောင့်လိုးသွင်းလိုက်သည်။ အမေ့ ခါးလေးကော့တက်သွားပြီး အမေ့ လင်လေးရယ်ကောင်းလိုက်တာကွယ် ။သူ့ကိုအမေကျစ်နေအောင်ဖက်ထားလေသည်။

" ဖွတ် ဖတ်"

" အားးးးးးးးးး အားးးးးးးးးးးးးးးး အမေ့လင်လေး"


ဆက်လက်ကြိုးစားပါဦးမည်။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



Sunday, August 24, 2014

ဝက်သစ်ချ မြိုင်က ချစ်ပုံပြင် အပိုင်း ( ၂ )

ဝက်သစ်ချ မြိုင်က ချစ်ပုံပြင် အပိုင်း ( ၂ )

ဇာတ်လမ်း - Don John

အခန်း ( ၄ )

ရက်ပေါင်းများစွာ ဖျားပြီးနောက် မနက်ခင်းတစ်ခုတွင် သက် ကြည်ကြည်လင်လင် နိုးထလာသည်။ ခေါင်းလည်းမကိုက်၊ ချောင်းလည်းမဆိုးတော့ဘဲ ကိုယ်ပူကျနေသည်ကို တွေ့ရသည်။ ကိုစောက ဘေးမှာမရှိတော့...ထနှင့်ပြီ။ နာရီကိုကြည့်လိုက်တော့ ရှစ်နာရီကျော်ကျော်။ နန်းလုံ လာကူပေးသည်ကို မစောင့်တော့ဘဲ ရေချိုးခန်းထဲ ကိုယ့်ဘာသာဝင်ပြီး ရေနွေးနွေးနှင့် သွားတိုက် မျက်နှာသစ်လုပ်လိုက်သည်။ 

ထို့နောက် ညဝတ်အင်္ကျီအသစ်တစ်ထည် လဲဝတ်လိုက်သည်။ လှုပ်လှုပ်ရှားရှားလုပ်လိုက်သောကြောင့် ဗိုက်ဆာသလို ဖြစ်လာသည်။ ပြီးခဲ့သောရက်များက ဘာမှမစားချင်အောင် ခံတွင်းပျက်နေခဲ့သော်လည်း ဒိနေ့ကျတော့ နေကောင်းစပြုလာသဖြင့် တစ်ခုခုစားချင်စိတ်ပေါက်လာသည်။ ညအိပ်ဂါဝန်ပေါ်မှာ ရင်ကွဲကြိုးချည် သိုးမွေးအင်္ကျီရှည်ကြီးတစ်ထည်ထပ်ဝတ်ပြီး မီးဖိုခန်းနှင့်ဆက်ထားသော ထမင်းစားခန်းဘက်သို့ သက်ထွက်လာခဲ့သည်။

ထမင်းစားခန်းဘက်သို့ ချိုးကွေ့လိုက်စဉ် သက်ခြေလှမ်းများ တုံ့သွားသည်။ မြင်လိုက်ရသော မြင်ကွင်းကြောင့် နောက်ဆုတ်ပြီး လှည့်ထွက်ဖို့ပြင်သော်လည်း မမီတော့။ ကိုစိုင်းက ထမင်းစားပွဲမှာ စားလက်စမနက်စာပန်းကန်များ ရှေ့ချပြီး ထိုင်နေသည်။ နန်းလုံက သူ့ဘေးမှာရပ်နေရင်း စထရော်ဘယ်ရီရောင် ဆွယ်တာလေးနှင့် အောက်ခံ တီရှပ်အနက်လေးကိုပါ မပေးထားသည်။ 

ရင်သားထွားထွားအိအိများက မတွဲတတွဲလေး ကျနေသည်။ ကိုစိုင်းက လက်တစ်ဖက်နှင့် ခါးကိုဖက်ကာ နို့တစ်လုံးကို စို့နေရင်း ကျန်လက်တစ်ဖက်က လွတ်နေသော တစ်လုံးကို ဆုပ်နယ်နေသည်။  နန်းလုံက မျက်နှာလေးရဲကာ နှုတ်ခမ်းတင်းတင်းစေ့ပြီး ခံနေရင်း ဘွားခနဲ ပေါ်လာသော သက်ကိုမြင်တော့ အံ့သြမှုဖြင့် ရုတ်တရက် ပါးစပ်လေးဟသွားကာ လက်ထဲက အင်္ကျီကို ကိုစိုင်းမျက်နှာပေါ် လွှတ်ချလိုက်မိသည်။ 

ကိုစိုင်းက ဖျတ်ခနဲ မော့ကြည့်လိုက်တော့ သက်နှင့် အကြည့်ချင်းဆုံသွားသည်။ နေမကောင်းတုန်း သူ့အလိုဆန္ဒများကို မဖြည့်ဆည်းပေးနိုင်တုန်းမို့ နန်းလုံနှင့်အိပ်ဖို့ကို သူကိုယ်တိုင် တိုက်တွန်းခဲ့ ခွင့်ပြုခဲ့တာဖြစ်ပေမယ့် ခုလိုမျကိစိရှေ့မှာ မြင်လိုက်ရတော့ ထူပူရှိန်းဖိန်းပြီး သဝန်တိုစိတ်တွေ ပေါ်လာမိသည်။

"ဆောရီးသက်ထား...အိပ်နေတုန်းထင်လို့"

ကိုစိုင်းက ကမန်းကတန်း လူချင်းခွာရင်းပြောသည်။ နန်းလုံက ခေါင်းလေးငုံ့ပြီး ယို့ယို့လေး ရပ်နေသည်။ ဘာကြောင့်လဲမသိ သဝန်တိုတဲ့ကြားက စောစောက မြင်လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းကို သက်စိတ်ထဲက မဖျောက်နိုင်အောင် ဖြစ်နေသည်။ စိတ်ထဲမှာ ဖြစ်မလာတာ ကြာပြီဖြစ်သော ခံစားချက်တချို့ နိုးကြားလာသည်။

"နေကောင်းပြီလား၊ လာ လာ၊ မနက်စာစားရအောင်"

ကိုစိုင်းက သက်နားကိုလာပြီး လက်မောင်းလေးကို အသာအယာကိုင်ကာ ခေါ်သည်။ ပြီးတော့ စားပွဲဆီသို့ တွဲခေါ်လာပြီး ထိုင်ခိုင်းသည်။ ပြီးတော့ မထိုင်သေးဘဲ ရင်ကွဲသိုးမွေးအင်္ကျီ၏ လွတ်နေသော ရင်ဘတ်ပိုင်းနေရာမှ သက်၏ ညဝတ်ပိုးဂါဝန်လေးကို စူးစိုက်ကြည့်နေသည်။ 

သက် စိတ်မလုံဘဲ ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ စောစောက စိတ်လှုပ်ရှားမှုအရှိန်ဖြင့် သက်၏ နို့သီးခေါင်းလေးများက တင်းတောင်ပြီး ချွန်ထွက်နေသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ သူက လက်ဖဝါးဖြင့် ခပ်ဖွဖွသပ်ကြည့်လိုက်သည်။ ချက်ချင်း သက်၏ ပေါင်ကြားထဲမှာ စိုစွတ်လာသည်ကို ခံစားမိသည်။ သူက သက်ကို ငုံ့ကြည့်ရင်း တိုးတိတ်စွာ မေးသည်။

"ကြည့်ချင်လား၊ ကြည့်မှာလား။"

သက်မျက်နှာ ပန်းနုရောင်သန်းသွားသည်။ ရှက်ကိုးရှက်ကန်း ဖြစ်သည့်ကြားမှ ကြည့်လည်းကြည့်ချင်နေမှန်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို သိသည်။ ဘာမှပြန်မပြောဘဲ ခေါင်းငြိတ်ပြလိုက်သည်။

သူက သက်နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် နန်းလုံဘေးနားကခုံမှာသွားပြန်ထိုင်လိုက်သည်။ နန်းလုံကို ရှမ်းလိုတစ်စုံတစ်ခုပြောလိုက်တော့ နန်းလုံက အင်္ကျီလေးကို ပြန်မပေးသည်။ သူက နန်းလုံ၏ ဖွံ့ထွားအိတွဲသော နို့ကြီးများကို စုံပင့်ကိုင်ရင်း နို့သီးခေါင်းထိပ်နီနီလေးများကို တလှည့်စီ စို့သည်။ သက်ကိုရှိသည်ဟု သဘောမထားတော့ဘဲ မျက်လုံးများကို မှိတ်ထားပြီး နန်းလုံ၏ နို့များကြားတွင် မျက်နှာအပ်ထားသည်။ 

နို့သီးထိပ်လေးများကို လျှာဖြင့် မထိတထိလျက်ပေးသောအခါ စောစောက အရှိန်ဖြင့်ပေါင်းပြီး နန်းလုံ၏ အသက်ရှူသံများ မြန်လာသည်။ သူ့လက်တစ်ဖက်က နန်းလုံ၏ ဂျင်းဘောင်းဘီဇစ်ကို ဖြုတ်လိုက်သည်။ နန်းလုံက အလိုက်သင့် လျှောပြီး ချွတ်ချပေးသည်။ အသားဖြူဖြူပေါ်မှာ ပန်းဆီရောင်ရဲရဲ အတွင်းခံလေးက ထင်းနေသည်။ သူက အတွင်းခံလေးထဲသို့ လက်နှိုက်လိုက်သည်။ 

ဘောင်းဘီအသားပါးပါးလေးအောက်တွင် သူ့လက်ချောင်းများ လှုပ်ရှားနေသည်ကို သက်မြင်နေရသည်။ အစေ့လေးကို ကစားနေပုံရသည်။ နန်းလုံ ခြေထောက်များ ယိုင်ချင်နေသည်ကို တွေ့ရသည်။ အသံထွက်မညည်းမိစေရန် နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်ထားသည်။ ရုတ်တရက် သူက လက်ချောင်းများကို စုလိုက်ပြီး ပင့်ကာထိုးသွင်းလိုက်သည်။

"အ"

နန်းလုံ ခပ်အုပ်အုပ်အော်လိုက်သည်။

သူ့လက်ချောင်းများက ခပ်မြန်မြန် အသွင်းအထုတ်လုပ်နေသည်။ နန်းလုံခမျာ ခုံကိုအားပြုပြီး လက်နှစ်ဖက်နှင့်် ထောက်ထားကာ ခြေထောက်ကားပြီးရပ်နေရသည်။ ဆယ့်လေးငါးခါ အသွင်းအထုတ်လုပ်ပြီး သူက လက်ကိုအတွင်းခံ လေးအောက်မှ ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ နန်းလုံကို ခါးဖက်ပြီး ဘောင်းဘီချွတ်ရက်သားနှင့် အိပ်ခန်းဘက်သို့ တရွတ်ဆွဲ ခေါ်လာသည်။ သက်ကို လှည့်ကြည့်ပြီး ခေါင်းဆတ်ပြသည်။ ညို့ခံရသူလို သက် နောက်မှလိုက်သွားမိသည်။

သက်တို့နှစ်ယောက်အိပ်သော အိပ်ရာပေါ်သို့ နန်းလုံကို သူက ဆွဲတင်လိုက်သည်။ သို့သော် အိပ်ရာဟိုဘက်ခြမ်းမှာပဲ။ လွတ်နေသောအခြမ်းဘက်ကို သက် တက်လိုက်ပြီး ခေါင်းအုံးပျော့များကို ကျောမီကာ လျှောလျှောလေး ထိုင်နေလိုက်သည်။ ဆေးတွေအရှိန်ရော ဖျားထားတဲ့ အရှိန်ရော၊ စိတ်လှုပ်ရှားမှုရော အကုန်ပေါင်းကာ အလိုလို မောဟိုက်နေမိသည်။ သူကနန်းလုံကို ရှမ်းလိုထပ်ပြောလိုက်ပြန်သည်။ 

နန်းလုံက အဝတ်အစားများကိုချွတ်ပြီး ပက်လက်အိပ်လိုက်သည်။ သူကနန်းလုံအပေါ် တက်ခွလိုက်သည်။ ခန္ဓာကိုယ် ကိုမဟုတ်၊ မျက်နှာကို။ နန်းလုံ၏ ပါးစပ်ထဲသို့ မပျော့မမာဖြစ်နေသော လိင်တံကို ထည့်ပေးသည်။ နန်းလုံက သူ့တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို အားပြုကိုင်ကာ စုပ်ပေးနေသည်။ 

ချက်ချင်း တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့် တင်းမာလာသည်။ သူက ဆောင့်ကြောင့်ပြောင်းထိုင်လိုက်သည်။ နန်းလုံက ဥများကို တစ်လုံးချင်းစုပ်ပေးသည်။ ညိုမည်းပြီး အမွေးများပေါက်နေသော ဥများကို နန်းလုံ၏ နုနုထွေးထွေး ပန်းနုရောင်နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးက စုပ်ပေးနေရုံမက လျှာနီနီလေးနှင့်ပါ လျက်ပေးနေသည်ကိုကြည့်ရင်း သက် အသက်ရှူမှားလာသည်။ 

ခဏကြာတော့ သူက ထပ်အမိန့်ပေးလိုက်သည်။ နန်းလုံက လေးဘက်ထောက်ပေးလိုက်သည်။ သူက နန်းလုံနောက်မှာ ဒူးထောက်ရင်းတင်ပါးကိုဆွဲမကာ နောက်သိုဖောင်းထွက်နေသောအကွဲကြောင်းလေးထဲ လိင်တံကိုတဆုံးထိုးသွင်းလိုက်ရာ နန်းလုံကော့သွားသည်။ ထို့နောက် လက်တစ်ဖက်ကို ထောက်ထားကာ ကျန်လက်တစ်ဖက်ဖြင့် နို့များကို ကိုင်တွယ်ရင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်တော့သည်။ နန်းလုံခမျာ ကောင်းလည်းကောင်း နာလည်းနာနေပုံရသည်။ တစ်ချက်ဆောင့်တိုင်း ခပ်တိုးတိုး ညည်းတွားနေသည်။ 

ခဏကြာတော့ လိင်တံကို မဖြုတ်ဘဲ တပ်ရက်သားဖြင့်နန်းလုံကို ခုတင်စွန်းထိ ဆွဲခေါ်ကာ ခုတင်အောက်ကို ဆင်းလိုက်သည်။ သက်က ကိုစိုင်းရော နန်းလုံရောနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖြစ်သွားသည်။ သူက သက်ကိုကြည့်ရင်း နန်းလုံ၏ နို့များကို စုံကိုင်ပြီး ဆုပ်နယ်နေသည်။ အားရအောင် ညှစ်ပြီးတော့ လွှတ်လိုက်ကာ အရှိန်မြှင့်ပြီး ဆောင့်တော့သည်။ ခပ်တွဲတွဲကျနေသော နို့များက ရမ်းခါနေသည်။ 

သူကသက်ကို အကြည့်မလွှဲဘဲ ဆက်တိုက်ဆောင့်သည်။ နန်းလုံ၏ မျက်နှာလေးက နီရဲကာ မျက်လုံးများကို မှေးစင်းထားပြီး နှုတ်ခမ်းက နာကျင်မှုဖြင့် အနည်းငယ် မဲ့နေသည်။ သဝန်တိုတာရော စိတ်တွေထကြွလာတာရောပေါင်းကာ သက်ခံစားချက်တွေ ရောထွေးနေသည်။  သူက နန်းလုံ၏ ကုပ်ကို တစ်ချက်ငုံ့နမ်းလိုက်ပြီး နို့များကို ပြန်ကိုင်ကာအားပြု ဆုပ်ညှစ်ထားရင်း ပိုမြန်မြန်ဆောင့်သည်။ သူပြီးခါနီးပြီဆိုတာ သက်သိနေသည်။ ဆက်တိုက်ဆောင့်နေရင်း သူ့ခန္ဓာကိုယ် တစ်ချက်တောင့်တင်းသွားသည်။ ရှမ်းစကားတချို့ကို အံကြိတ်ထားသောလေသံဖြင့် ခပ်တိုးတိုး အော်ရင်း နန်းလုံခန္ဓာကိုယ်ပေါ်သို့ ပြိုလဲကျသွားသည်။

သက် ခုမှသတိဝင်လာကာ ခုတင်ပေါ်မှ ဖြည်းဖြည်းလေးဆင်းလိုက်သည်။ ထမင်းစားခန်းဘက် ပြန်ထွက်လာခဲ့သည်။ စားပွဲပေါ်မှ ကော်ဖီကရားကိုဆွဲယူကာ ကော်ဖီတစ်ခွက် ငှဲ့သောက်ရင်း နန်းလုံအင်္ကျီပြန်ဝတ်ပြီး မနက်စာလာပြင်ပေးမှာကို ထိုင်စောင့်နေလိုက်သည်။

.........................................................................................................................

အခန်း ( ၅ )

သက်နေပြန်ကောင်းလာပြီးတော့ ကိုစိုင်း ခရီးတွေအများကြီးထွက်ရသည်။ မင်္ဂလာဆောင်ခါနီးကတည်းက နားထားသော ရွှေ့ဆိုင်းထားသော အလုပ်တွေကို အကြွေးနှင့်ပြန်လုပ်နေရသည်။

အစက သက်နေကောင်းရင် ပြန်ဖို့စီစဉ်ထားသော နန်းလုံလည်း သက်ကိုအဖော်လုပ်ပေးရင်း အိမ်မှာဆက်နေနေရသည်။ ကိုစိုင်းကို ဝေမျှပေါင်းရသလို ဖြစ်နေသော်လည်း နန်းလုံကို သက် နည်းနည်းလေးမှမငြိုငြင်မိပါ။ မငြိုငြင်ရအောင်လည်း နန်းလုံက ဖြူစင်လွန်းသည်။ 

ကိုစိုင်း၏ ပိုင်ဆိုင်မှုတွေကို ရလိုစိတ်နှင့်တွယ်ကပ်နေတာမဟုတ်၊ ကိုစိုင်းကို ကျေးဇူးရှင် လိုတစ်မျိုး ချစ်သူလိုတစ်သွယ် သံယောဇဉ်တွယ်နေခြင်းဖြစ်သည်။ သက်ကိုလည်း ကိုစိုင်းကို သူ့လက်ထဲမှ လုယူသွားသူလို သဘောမထားပဲ ကျေးဇူးရှင်၏ ဇနီးအဖြစ်သဘောထားကြောင်း သိသာသည်။ အစစအရာရာ အနွံအတာခံပြီး ဂရုတစိုက် လုပ်ကိုင်ပေးသည်။

နက်ဖြန်ကိုစိုင်းပြန်လာမည်။ ဒီနေ့ သက်ကိုယ်တိုင် အိမ်ကိုရှင်းနေသည်။ အလုပ်မရှိဘဲအိမ်မှာ အားနေတာကြာပြီဖြစ်သဖြင့် နည်းနည်းပျင်းရိစပြုလာသည်။ ဒါ့ကြောင့် ဘယ်သူမှမကူနဲ့ဟုပြောထားပြီး သက်စိတ်ကြိုက် အိမ်ကိုသနေသည်။

ခန်းဆီးတွေအကုန်ဖြုတ်ပြီးအသစ်လဲ၊ ခြံထဲက နှင်းဆီပန်းတွေခူးကာ ဧည့်ခန်း၊ မီးဖိုခန်းနှင့် အိပ်ခန်းထဲပါမကျန် တွေ့သမျှပန်းအိုးတွေမှာထိုး၊ စားပွဲခင်းတွေလဲ၊ သူ့နေရာနှင့်သူမဟုတ်သော ပစ္စည်းမှန်သမျှကို သိမ်းဆည်းနေရာချ၊ အဝတ်ဗီရိုတွေရှင်း၊ မှန်တင်ခုံရှင်း...အားလုံးပြီးသွား၍ တစ်အိမ်လုံး သန့်ရှင်းသပ်ရပ်ပြီး နှင်းဆီရနံ့ကြိုင်လှိုင်သွားသောအခါ သက်လည်း ဖတ်ဖတ်မောပြီ။ ရေချိုးဇလုံထဲမှာ ရေနွေးနွေးလေးကို စိမ်ချိုးပြီးနောက် ညဝတ်ဂါဝန်လေးတစ်ထည်ဝတ်ကာ အိပ်ရာပေါ်မှာ ခြေပစ်လက်ပစ် လှဲနေမိသည်။

" မမ၊ ပင်ပန်းနေတာလား၊ နန်းကူပေးပါမယ်ဆို တစ်ယောက်တည်းလုပ်တာကိုး"

နန်းလုံက အခန်းထဲသို့ဝင်လာရင်း အသံဝဲဝဲလေးနှင့် ပြောသည်။

" မမလုပ်ချင်လို့ပါ နန်းရယ်၊ အလုပ်မရှိတော့ပျင်းနေတာ။ ခုတော့ ပင်ပန်းပြီးညောင်းကိုက်သွားပေမယ့် ကိုယ့်လက်ရာလေးတွေ ပြန်ကြည့်ပြီး ပျော်နေတယ်။"

"မမညောင်းနေတာလား၊ နန်းနှိပ်ပေးမယ်လေ။ မှောက်လိုက်မမ"

နန်းလုံကိုအားနာသော်လည်း သက်တကယ်ကိုညောင်းနေသည်။ ရေချိုးလိုက်လို့ ပင်ပန်းတာတွေ ပျောက်သွားသော်လည်း ကိုယ်လက်တွေက ခုမှ တဖြည်းဖြည်း ညောင်းညာကိုက်ခဲလာသည်။ ထို့ကြောင့်အားနာနာနှင့်ပင် မှောက်ပေးလိုက်သည်။

နန်းလုံက ခုတင်ပေါ်တက်လာပြီး ခေါင်းကနေ စနှိပ်ပေးသည်။ နူးညံ့ သော်လည်း သန်မာသော လက်ချောင်းလေးများက အနှိပ်ကျွမ်းကျင်သည်။ ငါးမိနစ်အတွင်းမှာပင် အကြောအချင်များပြေလျော့လာသည်။ ဂျင်းပန်လေးနှင့်မို့ သက်ကျောပေါ်လွယ်လွယ်ကူကူခွပြီးဆက်နှိပ်ပေးသည်။ ဇက်မှနေ၍ ခြေဖျားအထိ ဖြည်းဖြည်းချင်းနှိပ်သွားသည်။ သက်အိပ်တစ်ဝက် နိုးတစ်ဝက်ဖြစ်လာသည်။ ခြေဖဝါးထိနှိပ်ပြီးသွားတော့ "ပက်လက်လှန်လိုက်ပါလားဟင် ဆိုသောအသံကြောင့် ပက်လက်လှန်ပေးလိုက်သည်။

နန်းလုံက လက်တစ်ဖက်ကိုဆွဲယူကာ နှိပ်ပေးနေသည်။ အိစက်နွေးထွေးသော အထိအတွေ့ကြောင့်ရုတ်တရက် မျက်စိဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။ လက်မောင်းကိုနှိပ်နေတုန်း လက်ဖျားက နန်းလုံ၏ရင်ခွင်ထဲရောက်နေပြီး ရင်သားများနှင့် အမှတ်မထင် ထိမိသွားခြင်းဖြစ်သည်။ အိမ်နေရင်းမို့ ဘာမှမခံဘဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ် တီရှပ်လက်ရှည်လေး တစ်ထပ်ထဲဝတ်ထားသဖြင့် မို့မောက်လုံးဝန်းနေသော ရင်သားများကိုမြင်နေရသည်။ ဟိုတစ်နေ့က ထိုနို့သီးဖျားလေးများကို ကိုစိုင်း စို့နေခဲ့သည်ကို သတိရသွားပြီး ကြက်သီးလေးများထသွားသည်။ နန်းလုံကတော့ အမှတ်တမဲ့ဖြင့် ဆက်နှိပ်နေသည်။

ဒီဘက်လက်ကို နှိပ်ပြီးတော့ ဟိုဘက်ကိုမပြောင်းဘဲ သက်ကိုယ်ပေါ်မှငုံ့ကိုင်းကာ ဟိုဘက်လက်မောင်းကိုနှိပ်ပေးသည်။ အိစက်သောနန်းလုံ၏ ရင်သားထွားထွားများက တွဲကျလာသဖြင့် ညဝတ်အင်္ကျီအောက်က သက်၏ ရင်သားများနှင့်မလွတ်ဘဲ ဖိမိသွားသည်။ ဒီတစ်ခါတော့ နန်းလုံသတိထားမိသွားပြီး အို ဟု ခပ်တိုးတိုးရေရွတ်လိုက်ကာ မျက်နှာလေးရဲတွတ်လာသည်။ ပြီးတော့ ဟိုဘက်ကိုပြောင်းပြီးလက်မောင်းကိုနှိပ်ပေးသည်။

မျှော်လင့်မထားသောအထိအတွေ့ကြောင့် သက်စိတ်ထဲမှာတစ်မျိုးကြီးဖြစ်သွားသည်။ ညဝတ်အင်္ကျီအောက်မှ နို့သီးခေါင်းလေးများက တင်းမာပြီးထောင်ထလာသည်။ နန်းလုံကိုကြည့်မိတော့ သက်၏ ရင်ဘတ်နေရာကို စိုက်ကြည့်နေသည်ကို တွေ့ရသည်။ သူ့ရင်ခွင်ထဲမှ သက်၏လက်က သူ့ရင်သား ထွားထွားများနှင့် လက်မအနည်းငယ်သာကွာတော့သည်။ 

ရုတ်တရက် သက်စိတ်ဘယ်လိုဖြစ်သွားသလဲမသိ၊ နန်းလုံ၏နို့လေးတစ်ဖက်ကို ဆုပ်ညှစ်လိုက်မိသည်။ နှိပ်နေသော နန်းလုံ၏လက်များက ရပ်သွားပြီး မျက်စိလေးများမှိတ်သွားသည်မှအပ မရုန်းဘဲငြိမ်နေသည်။ အထိအတွေ့ကြောင့်ရော ကိုစိုင်း ကိုင်ဖူးစို့ဖူးသော နို့ဟူသော အသိကြောင့်ရော သက်တစ်ကိုယ်လုံးရှိန်းဖိန်းပြီး ထူပူလာသည်။ ထိုစဉ် နန်းလုံ၏နူးညံ့သော လက်ကလေးများက သက်နို့များကို ဆုပ်နယ်လာသည်။ စောစောကနှိပ်ပေးနေသလိုမျိုး စည်းချက်ညီညီနှင့် ညင်ညင်သာသာလေး။ နို့သီးဖျားလေးများကို အင်္ကျီပေါ်မှ ခပ်ဖွဖွလေးညှစ်ပေးသည်။ အသက်ပြင်းပြင်းရှူရင်း ခပ်တိုးတိုးညည်းတွားမိသည်။ 

လက်တစ်ဖက်က နန်းလုံ၏ နို့လေးတစ်ဖက်ကို အပြန်အလှန် ဆုပ်နယ်ပေးနေသည်။ အိစက်ဖွံ့ထွားပြီး နွေးထွေးသောအထိအတွေ့ကဆန်းသစ်နေသလို ကိုစိုင်း၏သန်မာကြမ်းတမ်သော လက်များနှင့်မတူသည့် နူးညံ့သော လက်ကလေးတစ်စုံကလည်း ရင်ခုန်စရာကောင်းလှသည်။ ထိုလက်ကလေးများက ခဏနေရာရွှေ့သွားပြီး ရင်ကွဲညဝတ်အင်္ကျီလေး၏ ခါးစည်းကြိုးကို ဖြေနေသည်။

ပြီးတော့ အင်္ကျီကို ဆွဲလှန်ချလိုက်သည်။ မာတောင်နေသော နို့သီး နီညိုညိုကလေးများနှင့် တင်းရင်းဖွံ့ထွားသော ရင်သားအစုံက ဘွားခနဲပေါ်လာသည်။ သက်၏လက်တစ်ဖက်က နန်းလုံ၏တီရှပ်အောက်နားစကို လှမ်းဆွဲမိသည်။ နန်းလုံက သူ့တီရှပ်လေးကို ခေါင်းပေါ်မှကျော်ပြီး ချွတ်ချလိုက်သည်။ နှစ်ယောက်လုံး အပေါ်ပိုင်းဗလာကျင်းသွားသည်။

ရှမ်းမလေးပီပီ နန်းလုံ၏အသားအရေက ဖြူဖွေးဝင်းစိုနေသည်။ သက်ထက် အနည်းငယ်ပိုပြီး ပြည့်တင်းသလိုနို့များကလည်း ပိုထွားသည်။  သို့သော် သုံးနှစ်ကျော် ယောကျ်ားနှင့်အထိအတွေ့ရှိခဲ့ခြင်းကြောင့် အနည်းငယ်ပိုပြီး အိတွဲနေသည်။ သက်က မြေပြန့်သူတွေထဲမှာ အသားဖြူသော်လည်း နန်းလုံနှင့်ယှဉ်လျှင် အနည်းငယ်ညိုနေသလို ကိုယ်လုံးလည်း နည်းနည်းပိုကျစ်သည်။

တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်ကြည့်ရင်း အသက်ရှူသံလေးများ မြန်လာကြသည်။ သက်က တံတောင်ဆစ်ထောက်ပြီး ကိုယ်တစ်ပိုင်း ထထိုင်လိုက်သည်။ မျက်နှာလေးနှစ်ခုနီးကပ်သွားပြီး နှုတ်ခမ်းလေးများက အလိုအလျောက်နမ်းမိကြသည်။ နို့သီးခေါင်း ပန်းနုရောင်လေးများနှင့် အိစက်သော ဖြူဖြူထွားထွားနို့တစ်စုံက နို့သီးခေါင်းနီညိုညို မာမာတောင်တောင်လေးများနှင့် တင်းရင်းဖွံ့ဖြိုးသော အသားလတ်လတ် နို့တစ်စုံနှင့် ပူးကပ်ထိတွေ့သွားသည်။ 

နို့သီးလေးများချင်း ထိခတ်မိကြသည်။ လျှာပါးလေးနှစ်ချောင်းက အပြန်အလှန် ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် ပွတ်သပ်ကစားမိကြသည်။ နန်းလုံက သက်ကို ကုတင်ခေါင်းရင်းသို့ အသာအယာ တွန်းလှဲပြီး ခေါင်းငုံ့ကာ နို့သီးလေးတစ်ဖက်ကို စို့လိုက်သည်။ နူးညံ့နွေးထွေးသော ပါးစပ်လေး၏ အထိအတွေ့က လျှပ်စစ်ဓာတ်စီးဝင်သလို။ နန်းလုံက နို့နှစ်ဖက်ကို တလှည့်စီပြောင်းကာစို့ပေးသည်။ နို့ဆာနေသော ကလေးလေးတစ်ယောက်နှင့်တူသည်။

တော်တော်ကြာကြာစို့ပြီးတော့ သက်က နန်းလုံခေါင်းကို တွန်းခွာလိုက်ကာ သူ့နို့အိအိထွားထွားကြီးတွေကြားမှာ ခေါင်းနှစ်ပြီး နို့သီးခေါင်းပန်းရောင်လေးများကို အပြန်အလှန်စို့်ပေးသည်။ ဟိုတစ်နေ့မနက်က ကိုစိုင်းစို့်နေတာကို ပြန်မြင်ယောင်လာပြီး ပေါင်ကြားထဲမှာ လျှပ်စစ်စီးသလို နွေးနွေးလေးနှင့် ကျဉ်တက်လာသည်။ ပျော့ပျော့နွေးနွေး နို့သီးခေါင်းလေးတွေက စို့မဝနိုင်စရာ။ ဒါကြောင့်လည်း ကိုစိုင်း စွဲလမ်းနေတာပဲဟု တွေးမိသည်။

အကြာကြီးစို့ပြီးနောက် အသက်ရှူမဝဘဲမောလာသည်။ အိပ်ရာပေါ်မှာ ပက်လက်လှန်လှဲရင်း မျက်စိမှိတ်ထားကာ အသက်ပြင်းပြင်းရှူပြီး နားနေသည်။ ရုတ်တရက် ပေါင်နှစ်ဘက်ကို ဆွဲကားလိုက်သည်ကိုသိလိုက်ပြီး နွေးထွေးစိုစွတ်သော ပါးစပ်ကလေးက နှုတ်ခမ်းသားများကို စုပ်ငုံလာသည်။ လျှာလေးက အကွဲကြောင်းအတိုင်း အောက်မှအထက်သို့ သိမ်းလျက်လာပြီး အစေ့လေးကို ပွတ်တိုက်သွားသည်။

"အား...နန်းလုံ၊ မလုပ်နဲ့ အဲလိုတော့မလုပ်ပေးပါနဲ့။"

သို့သော် နန်းလုံ၏ ပူနွေးသောပါးစပ်လေးက လုံးဝမရပ်ဘဲ ဆက်လှုပ်ရှားနေသည်။ နှုတ်ခမ်းသားများကို တလှည့်စီစုပ်ယူရင်း အစေ့လေးကို လျှာနှင့်ထိုးကလိပေးသည်။ တစ်ချက်တစ်ချက် လမ်းကြောင်းလေးထဲသို့ ထိုးမွှေသည်။ သက် မတားနိုင်တော့ဘဲ အိပ်ရာခင်းများကို လက်နှင့်ဆုပ်ဆွဲရင်း ကော့လိမ်ကာ အသံထွက်ငြီးတွားနေမိသည်။ နန်းလုံက အစေ့ကလေးကို လျှာဖြင့် ခပ်မြန်မြန်လေး လျက်ပေးနေသည်။ 

တစ်ချက်တစ်ချက် လျက်တာကိုရပ်ပြီး စုပ်ငုံလိုက် သွားလေးဖြင့်ခပ်ဖွဖွကိုက်လိုက် လုပ်ပေးသည်။ သက်၏ ပေါင်ကြားထဲမှာ မုန်တိုင်းတစ်ခုက အရှိန်အဟုန်ဖြင့် စတင်ဖြစ်တည်လာသည်။ သွေးများဆူပွက်နေသည်။ နန်းလုံကလအလိုက်သိစွာလျှာကို မြန်မြန်လေး လှုပ်ရှားပေးနေသည်။ တဖြည်းဖြည်း သက်၏ခံစားချက်များ အထွတ်အထိပ်နားသို့နီးကပ်လာသည်။

နန်းလုံက လမ်းကြောင်း လေးထဲကို လျှာထိပ်ဦးဖြင့်တစ်ချက်ထိုးမွှေလိုက်ပြီး ကွဲကြောင်းအတိုင်း အပေါ်သို့အပြားလိုက်ပွတ်ဆွဲလာကာ အစေ့လေးကို ပတ်ရစ်ပြီးလျက်ပေးလိုက်သည်။ ဆူပွက်နေသောသွေးများအားလုံး ခဏရပ်တန့်သွားပြီး ဝုန်းခနဲ အရှိန်အဟုန်ဖြင့် ပြန်လည်ပတ်လာသည်။ ခံစားချက်များအထွတ်အထိပ်သို့ရောက်သွားပြီး အော်ဟစ်ညည်းတွားရင်း လှိုင်းလုံးကြီးတွေကို ဆင့်ကာဆင့်ကာစီးနေရသလို တသိမ့်သိမ့်တငြိမ့်ငြိမ့်ဖြစ်နေသည်။ 

နန်းလုံက လှိုင်းလုံးများတဖြည်းဖြည်းညင်သာလာပြီး ငြိမ်သက်သွားသည်အထိ သက်၏နှုတ်ခမ်းသားလေးများကို စုပ်ငုံထားပေးသည်။ ပြီးတော့မှ အပေါ်ဘက်သို့ပြန်တက်လာပြီး သက်ဘေးမှာ ဝင်လှဲသည်။ နှစ်ယောက်သား ဘေးတစောင်းပူးကပ်အိပ်ရင်း မျက်စိမှိတ်ထားပြီး အသက်ပြင်းပြင်းရှူရင်း မောဟိုက်နေကြသည်။

လက်တွေ့ဘဝထဲသို့ တဖြည်းဖြည်းအာရုံပြန်ရောက်လာရင်း ကိုစိုင်းကို ဘယ်လိုပြောရပါ့ဟု သက်တွေးနေမိသည်။ နန်းလုံနဲ့ဆက်ဆံရေးကရော ရှေ့လျှောက် ဘယ်လိုဆက်သွားရမှာပါလိမ့်။ အရင်က အလွန်သမားရိုးကျဆန်ခဲ့သော သက်ရဲ့လိင်မှုဘဝဟာ ခုချိန်မှာ ကြီးကျယ်သောအပြောင်းအလဲတွေတစ်ခုပြီးတစ်ခုကြုံနေရတာကိုတွေးရင်း စိတ်ရှုပ်ထွေးနေသည်။ သို့သော်လက်က နန်းလုံ၏ အိစက်ဖွံ့ထွားသော နို့တစ်ဖက်ကို စမ်းမိပြန်သောအခါ အရာရာကို သက် ခဏပြန်မေ့သွားပြန်သည်။

.........................................................................................................................................

(ဇာတ်သိမ်း)

Happily ever after ဆိုတာ ရုပ်ရှင်တွေထဲမှာပဲ ရှိတယ်ထင်တယ် ဟု သက်စဉ်းစားနေမိသည်။

ခုဆို သက် ကလောကိုရောက်တာ တစ်နှစ် ပြည့်တော့မည်။ သက်ရယ် ကိုစိုင်းရယ် နန်းလုံရယ် သုံးယောက်သား တခြားသူတွေ ယုံကြည်နိုင်မှာမဟုတ်သော နားလည်မှုမျိုးဖြင့် နေ့ရက်များကို ပျော်ရွှင်သာယာစွာ၊ ရမ္မက်ပင်လယ်မှာ မိန်းမောစွာ ဖြတ်သန်းခဲ့ကြသည်။ သက် ဘဝတစ်လျှောက်မှာ မောပန်းခဲ့ရသမျှ၊ ကိုနှင့်ပတ်သက်ပြီး နာကျင်ခဲ့ရသမျှ နေ့ရက်များကို ကျောခိုင်းကာ ဝက်သစ်ချမြိုင်မှာ အတိုးချပြီး အနားယူခဲ့ရသည်။ 

သက်စိတ်ထဲမှာတောင် မကူးခဲ့မိဖူးသော အချစ်နယ်မြေသစ်များစွာကိုလည်းရှာဖွေတွေ့ရှိခဲ့ရသည်။  ဒီသာယာတဲ့နေ့ရက်တွေဟာ ဘယ်တော့မှ မကုန်ဆုံးတော့မလိုလို ကို ထင်ခဲ့သည်။ ဝက်သစ်ချမြိုင်ကို မလွဲသာမရှောင်သာ ခွဲခွာရတော့မယ့် နေ့ရက်ကို ရောက်လာတဲ့အထိပါပဲ။

အစက သက်အပေါ်ရက်စက်ခဲ့ခြင်းအတွက် ကို့ကို စိတ်နာခဲ့သော်လည်း ခုချိန်မှာတော့ ကိုစိုင်းနှင့်တွေ့ဖို့ ဖန်တီးပေးခဲ့သလို ဖြစ်သည့်အတွက် စိတ်နာရမယ့်အစား သွယ်ဝိုက်ပြီးတောင်ကျေးဇူးတင်ရမလို ဖြစ်နေသည်။ ပတ်ဝန်းကျင်အသိုင်းအဝိုင်းနှင့် အဆက်အသွယ်ပြတ်နေသော်လည်း ကို့သတင်းတချို့က ရှာကြံပြီး သက်နားထဲကိုရောက်ရောက်လာသည်။ 

သက်ကိုပစ်ပြီးတွဲခဲ့သော ဆရာဝန်မလေးနှင့် ကွဲသွားသည့်အကြောင်း၊ နောက်ထပ်မအောင်မြင်သော အချစ်ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ်ကို ထပ်ကြုံရပြီးသည့်နောက် ခုချိန်မှာ စတုတ္ထမြောက် ချစ်သူနှင့် တွဲနေကြောင်း၊ အစုံပါပဲ။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ပြောတဲ့သူတွေက လာပြောပြသော်လည်း သက် အထူးတလည် စိတ်မဝင်စားမိတော့ပြီ။ လက်ရှိအချိန်မှာ သက်စိတ်ထဲမှာရှိနေတာက မကြာခင် ထပ်မံတွေ့ကြုံရတော့မည့် အပြောင်းအလဲ တစ်ခုသာ။

.....................................................................................................................................

တစ်ရက်တွင် မနက်စာစားနေရင်း ကိုစိုင်းက သက်ကို ပြောသည်။

"သက်ထား၊ ငါတို့ "........" နိုင်ငံမှာ နှစ်နှစ်လောက်သွားနေရအောင်။ "

ရုတ်တရက်ကြီးမို့ သက်အံ့သြသွားမိသည်။

"ဘာလို့လဲကိုစိုင်း၊ ဒီမှာလည်း အစစအရာရာ အဆင်ပြေနေတာကြီးကို။ "

ကိုစိုင်းက စားပွဲပေါ်တင်ထားသော သက်လက်တစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။

"အဆင်ပြေတာကဟုတ်ပါတယ်၊ ဒီအလုပ်တွေက ဒီထက်လည်း ချဲ့ထွင်လို့မရတော့ဘူး။ ဒါကဒါပဲလေ။ ပြီးတော့ သူ့ဘာသာ လည်ပတ်နေပြီ။ ငါဘာမှသိပ်လုပ်စရာမလိုတော့သလောက်ပဲ။ ခုက လက်ရှိတွဲလုပ်နေတဲ့ နိုင်ငံခြားသားလုပ်ငန်းရှင်က အဲဒီနိုင်ငံမှာ အဲဒါတွေကို စမ်းလုပ်ကြည့်ချင်နေတယ်၊ ၅၀-၅၀ နဲ့ အကျိုးတူလုပ်၊ ငါကဦးစီး။ မြတ်မယ်လို့လည်းယုံကြည်တယ်။"

"အင်း၊ ကိုစိုင်းကဘာလို့အဲဒီမှာ သွားနေချင်တာလဲဟင်။ သက်မပြောင်းချင်လို့မဟုတ်ပါဘူး၊ ဒါပေမယ့် အဲဒါကိုသွားမလုပ်လည်း သက်တို့ ဒီမှာ ငွေအလုံအလောက်ရနေသလားလို့။"

"ငွေကတော့ ရတယ်သက်ထား၊ ဒါပေမယ့် ငါတို့ ဒီမြို့မှာပဲ ဒီလိုကျေနပ်နေလို့မဖြစ်ဘူးလေ။ ဒီအိမ်ထဲမှာ မင်းရယ်ငါရယ် နန်းလုံရယ် ပိတ်မိနေခဲ့တာ ဘယ်လောက်ကြာပြီလဲ။ ငါငြီးငွေ့လာလို့မဟုတ်ပါဘူး၊ ငါ့စိတ်ကို မင်းသိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဘဝဆိုတာ ဒီထက်တော့ပိုမယ်ထင်တာပဲ။ 

ငါ့အနေနဲ့လည်း နိုင်ငံရပ်ခြားမှာ ဘဝကို စွန့်စွန့်စားစားနေကြည့်ချင်သေးတယ်။ မင်းကိုလည်း အသက်တအားမကြီးခင်မှာ အတွေ့အကြုံသစ်တွေရစေချင်တယ်။ ပြီးတော့...နန်းလုံလည်း လူငယ်ရယ်လို့ ဘဝမှာ လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေစေချင်သေးတယ်။ ငါတို့သုံးယောက်လုံး ဒီလိုဆက်ဆံရေးကြီးထဲ ပိတ်မိနေတာ မဟုတ်သေးဘူး။"

လက်ထပ်ခဲ့သည့် တစ်နှစ်ကျော်ကာလအတွင်း ဒါ ကိုစိုင်းဆီကကြားရသော အရှည်ဆုံးစကားဖြစ်မယ်ထင်သည်။ သက်ကိုလည်း အတွေးတွေပွားစေသည်။ သူပြောတာတွေအကုန်လုံး ကျိုးကြောင်းဆီလျော်ပြီးလက်တွေ့ကျသည်။ သက်တို့သုံးယောက်လုံး အိပ်မက်ကမ္ဘာထဲမှာ နေထိုင်နေကြသလို ဖြစ်နေခဲ့သည်။ လက်တွေ့ဘဝထဲကို ပြန်ဝင်ဖို့ အချိန်လည်းကျပါပြီ။

........................................................................................................................

ကားကို နန်းလုံကို အပိုင်ပေးပြီး အိမ်ကို စောင့်ရှောက်ရင်း အိမ်မှာပဲနေဖို့ သဘောတူကြသည်။ အလုပ်တွေကို မန်နေဂျာက ဆက်လုပ်ပေးနေမှာဖြစ်သော်လည်း ကိုယ့်လူရှိမှ ဖြစ်မှာမို့ နန်းလုံက အလုပ်ထဲပြန်သွားရသည်။ ဟိုမှာအခြေကျပြီးနောက်ပိုင်း ပြန်လာကြည့်ဖို့လည်း အစီအစဉ်ရှိသည်။

ပစ္စည်းတွေကို သိမ်းဆည်းထုပ်ပိုးနေသော တစ်ပတ်ကျော်ကာလအတွင်း နန်းလုံနှင့်သက် တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် စကားမပြောမိအောင် ရှောင်ခဲ့မိကြသည်။ သံယောဇဉ်တွေခိုင်မာပြီးမှ နှုတ်ဆက်ဖို့ဆိုတာ ခက်ခဲလွန်းသည်။ ကိုစိုင်းလည်း မျက်နှာမကောင်း။ သုံးယောက်သား အရင်လိုမနေဖြစ်ကြတာ အချိန်အတော်ကြာလာသည်။ သက်တို့ ရန်ကုန်သို့မထွက်ခွာခင် ညအထိပါပဲ။

ညအိပ်မီး ဝါကျင်ကျင်အလင်းအောက် မင်္ဂလာဦး ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ သက်နှင့်ကိုစိုင်းအိပ်နေကြသည်။ မီးလင်းဖိုက မီးအရှိန်ဖြင့် အခန်းက နွေးထွေးနေသည်။ နှစ်ယောက်လုံး စကားမပြောဖြစ်ဘဲ အိပ်လည်းမပျော်ဘဲ တိတ်ဆိတ်စွာလဲလျောင်းနေကြသည်။ ထိုစဉ်မှာ အိပ်ခန်းတံခါးပွင့်လာပြီး ညဝတ်အင်္ကျီလေး ဝတ်ထားသော ကောက်ကြောင်းလေးတစ်ခု အခန်းထဲသို့ ဝင်လာသည်။

နန်းလုံက ကိုစိုင်းဘက်မှနေပြီး သက်တို့ကုတင်ပေါ်သို့ တက်လာသည်။ ကိုစိုင်းက နန်းလုံလက်ကလေးကိုလှမ်းဆွဲပြီး ကုတင်ပေါ် လှဲချလိုက်ကာ အပေါ်မှ စီးမိုးပြီးနမ်းသည်။ နန်းလုံကလည်း အနမ်းကို အမောတကောလေး တုံ့ပြန်သည်။ နန်းလုံ၏ ခန္ဓာကိုယ်လေးကို ခွထားကာ ငုံ့ကိုင်းပြီး မွတ်သိပ်စွာနမ်းရင်း ကိုစိုင်း၏လက်များက ဖွံ့ထွားသော နို့နှစ်လုံးကို ကြေမွမတတ် ဆုပ်နယ်နေသည်။ 

နန်းလုံက နာကျင်ခြင်းနှင့် သာယာခြင်းပေါင်းစပ်ကာ သားရဲတိရစ္ဆာန်မလေးတစ်ကောင်လို အော်ညည်းသည်။ ထို့နောက် ကိုစိုင်းက နန်းလုံ၏ နို့နှစ်ဘက်ကို အင်္ကျီလည်ပင်းကို ဆွဲချပြီး ထုတ်လိုက်သည်။ ဆွဲသား ပိုးဂါဝန်၏ လည်ပင်းနှင့် ပင့်တင်ထားသဖြင့် ကြီးမားသော နို့နှစ်လုံးက အရင်းတွင် ကျပ်စည်းထားသလိုဖြစ်ကာ စွင့်နေသည်။ နီတာရဲနေသော နို့သီးလေးများက ထိုးထိုးထောင်ထောင် ထွက်နေသည်။

ကိုစိုင်းက နန်းလုံ၏ နို့သီးလေးတစ်ဖက်ကို စို့ချိန်တွင် သက်ကလည်း တခြားတစ်ဖက်ကို ဝင်စို့်လိုက်သည်။ သက်၏နဖူးစွန်းက ကိုစိုင်း၏ခေါင်းနှင့် ထိနေသည်။ နှစ်ယောက်သား နန်းလုံ၏ နို့နှစ်ဖက်ကို တစ်ဖက်စီ အပြိုင်စို့နေကြသည်။ နန်းလုံက မျက်စိများကိုမှိတ်ထားရင်း အသက်ပြင်းပြင်းရှူကာ ခပ်တိုးတိုးညည်းတွားနေသည်။ လက်နှစ်ဖက်က ခန္ဓာကိုယ်ဘေးမှာ ချထားရင်း အိပ်ရာခင်းစကို တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ထားသည်။ 

ကိုစိုင်း၏ လက်တစ်ဖက်က နန်းလုံ၏ ပေါင်ကြားထဲကို နှိုက်ကာ အစေ့လေးကို ကစားပေးနေသည်။ သက်က ကိုစိုင်း၏ ညဝတ်ဘောင်းဘီထဲကို လက်နှိုက်လိုက်သည်။ မာကျောတောင့်တင်းစပြုလာသော လိင်တံကို ပွတ်သပ်ပေးရင်း ဥများကို ခပ်ဖွဖွဆုပ်နယ်ပေးနေသည်။

တဖြည်းဖြည်း သက်ပေါင်ကြားထဲတွင်လည်း အစေ့လေးနှင့် နှုတ်ခမ်းသားလေးများ ဖောင်းတင်းကာ အရည်ကြည်များ စို့လာသည်။ အားနေသော လက်တစ်ဖက်ဖြင့် နို့များကို ကိုယ့်ဘာသာ ဆုပ်နယ်နေမိသည်။ ကိုစိုင်းက နန်းလုံနို့လေးကို စို့နေသော သက်ခေါင်းကို အသာအယာ တွန်းဖယ်ကာ နန်းလုံး၏ မျက်နှာကို တက်ခွလိုက်သည်။ လေးဘက်ထောက်ထားရင်း နန်းလုံ၏ ပါးစပ်ထဲသို့ သူ့လိင်တံကို ထိုးထည့်လိုက်သည်။ 

ထို့နောက် ခပ်သာသာ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် စလုပ်သည်။ အနွေးရှိန်ဖြင့် တွဲကျနေသော ဥနှစ်လုံးက နန်းလုံ၏ မေးစေ့နှင့် လည်ပင်းကို ရိုက်မိနေပြီး နန်းလုံ၏ နှာခေါင်းလုံးလုံး မြင့်မြင့််လေးက ဆီးခုံမွေးများအကြားမှာ နစ်မြုပ်နေသည်။

သက်၏ နို့များ တင်းတောင်လာပြီး နို့သီးခေါင်းလေးများ ချွန်တက်နေသည်။ အစေ့လေးက သိသိသာသာဖောင်းတင်းလာပြီး ထိပ်ဖျားမှာ သွေးတဒိတ်ဒိတ်တိုးလာသည်။ ကိုစိုင်း၏ပေါင်ကြားထဲ လက်နှိုက်ကာ ဥနှစ်လုံးကို ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်ပေးရင်း အားနေသောလက်တစ်ဖက်ဖြင့် မောပန်းနေရှာသော နန်းလုံ၏ခေါင်းကလေးကို ပွတ်ပေးနေသည်။ 

ခဏကြာတော့ ကိုစိုင်းက နန်းလုံနှုတ်ခမ်းထူထူလေးများကြားမှ လိင်တံကိုဆွဲထုတ်လိုက်ကာ ပေါင်လေးနှစ်ဘက်ကို ဆွဲကားပြီး အကွဲကြောင်းလေးထဲ ထိုးထည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ခပ်မှန်မှန်ဖြင့် တစ်ချက်ချင်း အဆုံးထိ အားထည်ပြီး ဆောင့်သည်။ လက်တစ်ဖက်က မွေ့ရာပေါ်ထောက်ထားပြီး ကျန်တစ်ဖက်ကနို့သီးလေးများကို ဖျစ်ညှစ်ပေးနေသည်။ နန်းလုံက ဖြူဖွေးဖောင်းအိသော လက်လေးနှစ်ဖက်ဖြင့် ကိုစိုင်းကျောကိုဖက်ထားသည်။

သူတို့နှစ်ယောက်ကိုကြည့်ရင်း သက်စိတ်များ တရှိန်ရှိန် ထကြွလာသည်။ ဘယ်လက်ကနို့များကိုကိုယ့်ဘာသာ ဆုပ်နယ်နေရင်း ညာလက်က ပေါင်ကြားထဲရောက်သွားကာ လက်ခလယ်ဖြင့် အစေ့လေးကို ဆော့ကစားမိသည်။ ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လှဲရင်း သူတို့နှစ်ယောက်ကို မျက်လုံးမခွာစတမ်း ကြည့်နေသည်။ ကိုစိုင်းပ နန်းလုံကို ငါးမိနစ်လောက်လုပ်ပြီးတော့ ခဏဆင်းလာသည်။ 

သက်ပေါ်ကို တက်ပြီး နန်းလုံ၏ အရည်များစိုရွဲနေသော လိင်တံကို သက်၏အကွဲကြောင်းလေးထဲ ထိုးထည့်လိုက်ပြီး အနမ်းမပါဘာမပါ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆက်ဆံသည်။ နန်းလုံက လူးလဲထကာ သက်တို့ဘက်သို့ လေးဘက်ထောက်လာပြီး သက်၏ နို့များကို ပူနွေးသောပါးစပ်လေးနှင့် စို့်ပေးသည်။ လျှာလေးက နို့သီးခေါင်းကို လှိမ့်ကစားချိန်တွင် သက် အသံထွက်ပြီးအော်ညည်းမိသည်။

ခဏနေတော့ ကိုစိုင်းက နန်းလုံကို တစ်လှည့်လုပ်ပြန်သည်။ ခုတင်စွန်းမှာမှောက်ခိုင်းကာ နောက်ကလုပ်ခြင်းဖြစ်သည်။ ဘေးတွင် ရပ်နေပေးသော သက်၏နို့များကို အားပြုဆုပ်ညှစ်ကာ ဆောင့်သည်။ နန်းလုံကို ပိုဆောင့်လေလေ သက်နို့များကို ညှစ်ထားသောလက်က ပိုသန်လာလေလေ ဖြစ်သည်။ တဖြည်းဖြည်း ကိုစိုင်း၏ လိင်တံအသွင်းအထုတ်က ပိုမြန်ကာ ပိုအားပါလာသည်။ ထို့နောက် အားကုန်သုံးကာ အမြန်ဆောင့်ရင်း နန်းလုံအထဲတွင်ပြီးသွားသည်။ နန်းလုံထဲမှာ ဆက်စိမ်ထားရင်း သက်၏ခါးကိုဖက်ကာ နို့တစ်လုံးကို စို့နေလေသည်။

ညတစ်ညလုံးနီးပါး သုံးယောက်လုံးမအိပ်ဘဲ အမျိုးမျိုး ဆက်ဆံကြသည်။ စပတ်သက်ခဲ့ကြကတည်းက ဒီတစ်ခါ အကြာဆုံး အကြမ်းဆုံး ရမ္မက်အထန်ဆုံးဖြစ်သည်။

မိုးလင်းခါနီးတော့ နန်းလုံ မှေးခနဲအိပ်ပျော်သွားသည်။ စောင်တစ်ထည်ခြုံပေးထားပြီး နှစ်ယောက်သား ကိုယ်လက်သန့်စင်ကာ အဝတ်အစားလဲကြသည်။ ခဏနေတော့ ခြံစောင့်ဦးလေးကြီးက ကားရောက်နေပြီဖြစ်ကြောင်းလာခေါ်သည်။ အထုပ်တွေကို စီးလုံးငှါးထားသော ကားပေါ်တင်ပြီး တံခါးကို ညင်သာစွာ လော့ခ်ချကာ အိမ်ထဲမှထွက်လာခဲ့ကြသည်။ မထွက်ခင် ကိုစိုင်းက နန်းလုံနဖူးလေးကို ညင်သာစွာနမ်းခဲ့သေးသည်။

..................................................................................................................................

နှင်းမြူထုကိုထိုးခွဲကာ တရွေ့ရွေ့ထွက်ခွာလာသော ကားထဲမှ သက်နောက်ပြန်လှည့်ကြည့်မိသည်။ ဝက်သစ်ချမြိုင်က မပြယ့်တပြယ် အမှောင်ထုထဲမှာ ထီးထီးမားမား ရပ်တည်ရင်း တဖြည်းဖြည်း ဝေးကာကျန်ခဲ့သည်။သက်ဘဝ တစ်ဆစ်ချိုးခဲ့ပြန်လေပြီ......။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



ဝက်သစ်ချ မြိုင်က ချစ်ပုံပြင် အပိုင်း ( ၁ )

ဝက်သစ်ချ မြိုင်က ချစ်ပုံပြင် အပိုင်း ( ၁ )

ဇာတ်လမ်း - Don John

အခန်း ( ၁ )

အောင်ပန်းမြို့ မြို့ပြင်ဘက်ခပ်ကျကျနေရာတွင် သစ်ပင်များအုံ့ဆိုင်းနေသော ခြံကျယ်ကြီးတစ်ခုတည်ရှိသည်။ ခြံကြီး၏ အဝင်ဝတွင် "ဝက်သစ်ချမြိုင်" ဟု ဆေးအဖြူ ပန်းချီလက်ရေးသော့သော့နှင့်ရေးထားသော ပိတောက်ကျီးပေါင်းသား ဆိုင်းဘုတ်ကြီးတစ်ခု ချိတ်ထားသည်။ ခြံကြီးအလယ်တွင်တော့ ရဲတိုက်ကြီးနှင့်တူသော အုတ်ကွက်ဖော်ဆောက်လုပ်ထားသည့် အုတ်ကြွပ်မိုး နှစ်ထပ်အိမ် နီညိုရောင်ကြီးတစ်လုံးရှိသည်။ ခြံထောင့်တွင် ခြံစောင့်လင်မယားနေသော သစ်သားအိမ်ပုလေးတစ်လုံး။

အချိန်က ညနေ ၇ နာရီခန့်...အောင်ပန်းမြို့၏ ဆောင်းဦးညနေခင်း။ နေဝင်သွားသည်နှင့် ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံး မှောင်မည်းသွားပြီး အအေးဓာတ်က စိမ့်ဝင်လာသည်။ သစ်ပင်အချို့ပေါ်မှ ပုစဉ်းရင်ကွဲသံများမှအပ တစ်လောကလုံး တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေသည်။ သို့်သော် အိမ်ကြီးပေါ်ရှိ အိပ်ခန်းကျယ်ကြီး ထဲတွင်တော့ မီးလင်းဖိုထဲမှ တဖျစ်ဖျစ်တောက်လောင်နေသော သစ်တုံးကြီးမှ မီးအရှိန်ဖြင့် အခန်းတစ်ခုလုံးနွေးထွေးနေသည်။ 

မီးပန်းဆိုင်းမှ ဖြာကျနေသော ဝါကျင့်ကျင့်အလင်းရောင် အောက်တွင် ဆင်စွယ်ရောင် ဂါဝန်ရှည်ကြီးကို ဝတ်ထားပြီး ခေါင်းပေါ်မှာ ဇာပဝါလေးခြုံလွှမ်းထားသော သတို့သမီးတစ်ယောက် ကျွန်းသားမှန်တင်ခုံကြီးရှေ့တွင် ထိုင်နေသည်။ သူမနာမည်က သက်ထားသခင်ပါ။ ညနေခင်းကမှ လောလောလတ်လတ် လက်ထပ်ထားသော သတို့်သမီး အသစ်စက်စက်လေးဖြစ်သည်။ ယနေ့ညသည် သူမ၏ မင်္ဂလာဦးည။ သူမ၏ သတို့သားကတော့ စိုင်းစောထွန်း ဆိုသော ဤ ဝက်သစ်ချမြိုင် အိမ်ကြီး၏ ပိုင်ရှင်ပါ။

အခန်းထဲကိုပြန်ရောက်တာ တစ်နာရီကျော်ကြာပြီဖြစ်သောလည်း အင်္ကျီမလဲရသေးဘဲ မှန်တင်ခုံရှေ့တွင် သက် ထိုင်နေမိသည်။ သူမ၏ ခင်ပွန်းအသစ်စက်စက်ဖြစ်သူက စီးပွားဖက် မိတ်ဆွေတသိုက်ကို ချယ်ရီစားသောက်ဆိုင်တွင် ဘတ်ချလာနိုက် သွားရောက် ဧည့်ခံနေသည်လေ။ ခင်ပွန်းဆိုသော စကားလုံးကိုတွေးမိချိန်တွင် သက် ကျောထဲစိမ့်သွားသည်။   

စတွေ့တာ လပိုင်းသာရှိသေးသော သူစိမ်းပြင်ပြင်လူတစ်ယောက်နှင့် လက်ထပ်သည်အထိ ဖြစ်သွားခဲ့သော သူမ၏ ဘဝတဆစ်ချိုးကို ပြန်စဉ်းစားရင်း မယုံနိုင်အောင်ဖြစ်နေမိသည်။ တစ်နေ့နေ့ လက်ထပ်ကြရင် သတို့သားဟာ "ကို" ကလွဲပြီး တခြားလူဖြစ်လိမ့်မယ်လို့ သက် ထင်ကိုမထင်ခဲ့မိတာပါ။ 

သုံးနှစ်ကျော် ချစ်ခဲ့ကြသော ချစ်သူနှစ်ယောက်ဖြစ်သည့် သက်နှင့်ကိုသည် ဒီလိုလမ်းခွဲကြရလိမ့်မယ်လို့ ဘယ်တုန်းကမှမတွေးခဲ့မိတာပါ။ ကို သက်ကို မထင်မှတ်စွာ ရက်စက်ခဲ့သည်။ သက်ဘဝ သက်အနာဂတ်ကို ဖျက်ဆီးခဲ့သည်။ သက်ဘဝရဲ့ အမှောင်ဆုံးအချိန်မှာ စိုင်းစောထွန်းခေါ် ကိုစိုင်းနဲ့ တွေ့ခဲ့တာပါ။

မီးရောင်ဝါကျင့်ကျင့်အောက်မှ မင်္ဂလာကုတင်ကြီးကို သက် အကြည့်ရောက်သွားသည်။ အညိုရောင်နှင့် ကြက်ဥနှစ်ရောင် အစင်းအိပ်ရာခင်း၊ ဖဲသားခေါင်းအုံး အညိုရောင်များဖြင့် ခင်းကျင်းထားသော ကြီးမားသည့် ကုတင်ကြီး။ ခြေရင်းဘက်မှာ နူးညံ့သော မွေးပွစောင်ကြီးတစ်ထပ် ပုံထားသည်။ ဒါဟာ မကြာခင် သူနဲ့ကိုယ်အိပ်ရတော့မည့် ကုတင်ကြီးဆိုသောအသိက သက်ကို ကျောချမ်းစေသည်။ 

သက်ဟာ ယောကျ်ားမတွေ့ဖူးသော အစိမ်းလေးမဟုတ်ပါ။ ကိုနဲ့ သုံးနှစ်တာချစ်ခဲ့ကြစဉ်အတွင်းမှာ ပထမတစ်နှစ်က ကိုသည် နှုတ်ခမ်းနမ်းရုံ၊ သက်၏ ရင်သားထွားထွားများကို ကိုင်တွယ်ရုံ သာရှိခဲ့သော်လည်း ဒုတိယနှစ်နှစ်တွင် သက်၏အပျိုစင်ဘဝအား အရယူခဲ့သည့်အပြင် အကြိမ်ပေါင်းများစွာလည်း နောက်ထပ်လင်ခန်းမယားခန်း ဇာတ်သွင်းခဲ့ပါသေးသည်။ 

သို့သော် ယခု သက်၏ ခင်ပွန်းအသစ်စက်စက် စိုင်းစောထွန်းနှင့်တော့ ဘယ်တုန်းကဆို ဘယ်တုန်းကမှ ဘာမှမဖြစ်ခဲ့ကြဖူးပါ။ ယောကျ်ားနှင့် နေသည်ဆိုတာ ဒါဟာဒါပဲဟု ပြောကြသော်လည်း တစိမ်းယောကျ်ားတစ်ယောက်နှင့် ထပ်မံတွေ့ကြုံရမည့်အရေးကိုတော့ သက် ရင်ဖိုကြောက်လန့်မိနေသည်။

ခြံတံခါးဖွင့်သံကို ကြားလိုက်ရပြီး တဆက်တည်း ခြံထဲသို့် ဝင်လာသည့် ကားစက်သံကိုပါ ကြားရသည်။ သူပြန်လာပြီ။ အင်္ကျီမလဲရသေးသော အဖြစ်ကိုသတိရပြီး ခေါင်းပေါ်မှ ကလစ်များကို အမြန်ဖြုတ်၍ ဇာပုဝါကိုဖယ်ပြီး ဆံထုံးကိုဖြည်ချရသည်။ လက်ဝတ်ရတနာများကို တစ်ခုချင်းချွတ်ပြီး ကတ္တီပါဘူးများအတွင်းသို့ ပြန်ထည့်သည်။ လည်ပင်းမှ လည်ဆွဲတစ်ခုက ချိတ်ဖြုတ်ရခက်နေသည်။ 

လက်နောက်ပြန်ဖြုတ်နေရသဖြင့် တော်တော်နှင့်ဖြုတ်မရအောင် ဖြစ်နေဆဲ တံခါးလော့ခ်မှ ကလစ်ဆိုသောအသံကြားရပြီး တံခါးကိုဖြည်းညင်းစွာဖွင့်ကာ စိုင်းစောထွန်း ဝင်လာသည်။ ဘာမှမပြောဘဲ နောက်မှာဝင်ရပ်ကာ လည်ဆွဲချိတ်ကိုကူဖြုတ်ပေးသည်။ 

လက်ဖျားနှင့် အသားထိမိသောအခါ သက်ကျောပြင်နှင့်လည်ကုပ်တွင် ကြက်သီးမွေးညင်းများထသွားသည်။ စိုင်းစောထွန်းက ဖြုတ်ပြီးသွားသော လည်ဆွဲကို သက်လက်ထဲ ထည့်ပေးသည်။ လက်ဖဝါးနှင် သူ့လက်ချောင်းများထိခတ်သွားပြန်သည်။ ဘာမဟုတ်တဲ့အထိအတွေ့လေးနှင့် သက်ရင်တွေ တဒိုင်းဒိုင်း ခုန်လာသည်။ 

"ပင်ပန်းနေပြီလား"

သြရှရှ စကားသံကိုအနီးကပ်ကြားလိုက်ရသဖြင့် သက်လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ မူးနေပုံမရသော်လည်း သူ့ထွက်သက်နွေးနွေးထဲတွင် အရက်နံ့သင်းသင်း ပါနေသည်။

"ဟင့်အင်း မပင်ပန်းပါဘူး"

အရပ်မြင့်မြင့် ကိုယ်လုံးထွားထွားနှင့် သက်ကိုအပေါ်မှစီးမိုးကြည့်နေသော သူ့ကို သက်ကလည်ပင်းလေးစောင်းငဲ့ပြီး မော့ကြည့်ကာဖြေလိုက်သည်။ သူ့မျက်လုံးများက သက်မျက်နှာဆီမှ ရင်ညွန့်ဆီသို့ ရောက်သွားသည်။ သတို့်သမီးဂါဝန်၏ လည်ပင်းဟိုက်ဟိုက်ထဲမှ ရင်သားနှစ်မြွာကြားရှိ အကွဲကြောင်းလေးကို မြင်နေရသည်။ စကားတစ်လုံးမှထပ်မပြောဘဲ သူက နောက်ကျောမှ ဂါဝန်ဇစ်ကိုဆွဲဖြုတ်လိုက်သည်။ 

ပြီးတော့ သက်ပခုံးပေါ်မှလက်ကျော်၍ ဂါဝန်ကို အောက်သို့လျှောချလိုက်သည်။ အင်္ကျီနှင့်တွဲချုပ်ထားသော ရင်ပုံခွက်များပါ ပါသွားပြီး ၃၈ စီကက်ပ် ဆိုဒ်ရှိသော သက်၏ ရင်သားဖောင်းဖောင်းအိအိများက လျှံထွက်လာသည်။ သက် မလှုပ်ရဲဘဲ မှန်ထဲသို့ကြည့်လိုက်သည်။ 

သူနှင့် မှန်ထဲမှာ မျက်လုံးချင်းဆုံသည်။ မပြုံးမရယ် ခပ်တည်တည်ဖြစ်နေသော သူ့မျက်နှာကိုငေး ကြည့်နေမိဆဲ သူ့မျက်လုံးများထဲတွင်အရိုင်းဆန်သော အရိပ်တစ်ခု ဖြတ်ပြေးသွားသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ ကြီးမားကြမ်းတမ်းသော သူ့လက်ဖဝါးများက သက်၏ ရင်သားနှစ်မြွှာကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ သက်ယောင်ယမ်းပြီး မျက်လုံးများကို မှိတ်လိုက်သည်။ သူက ခပ်ဆဆတစ်ချက်ညှစ်လိုက်သည်။

"အ"

သက်နှုတ်ဖျားမှ အသံတိုးတိုးထွက်သွားသည်။ သူက အသက်ပြင်းပြင်း တစ်ချက်ရှူလိုက်ပြီး သက်၏ရင်သားများကို စတင်ဆုပ်နယ်တော့သည်။ ထိုင်ခုံလက်တန်းနှစ်ဘက်ကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုပ်ကိုင်ထားမိသည်။ သူက နို့အုံကို ဆုပ်ညှစ်ပြီးနယ်လိုက် နို့သီးဖျားလေးများကို လက်ညိုးနှင့် လက်မညှပ်ပြီး ဆွဲလိုက်လုပ်နေသည်။ အနည်းငယ်နာသော်လည်း သက်ကြိုးစားပြီး ထပ်မအော်မိအောင်နေသည်။ 

တဖြည်းဖြည်းနှင့် သက်၏ နို့သီးလေးများ မာတောင်လာသည်။ သူ့လက်များတွင် မှော်ဓာတ်စီးဝင်နေသလို ရှိန်းဖိန်းပြီး အလွန်သာယာသော အရသာတစ်မျိုးကို ခံစားရသည်။ သူ့အသက်ရှူသံက ပြင်းလာသည်။ ရင်သားများကို ညှစ်နေသောလက်က ပိုအားပါလာသည်။ နာကျင်မှုနှင့် သာယာမှုက ဒွန်တွဲနေသည်။ ကိုဆိုလျှင် ဆုပ်နယ်ရုံလွဲပြီး ခုလောက်ထိ တစ်ခါမှ  တင်းတင်းကြီး မညှစ်ဖူးချေ။ 

သို့သော် နာတာထက် ကောင်းတာကပိုနေသည်။ ပူနွေးရှိန်းဖိန်းမှုက ရင်သားများဆီမှတဆင့် ပေါင်ကြားထဲအထိ စီးဆင်းသွားသည်။ သက်၏ မိန်းမအင်္ဂါနှုတ်ခမ်းသားများတွင် သွေးတဒုတ်ဒုတ် တိုးပြီး ဖောင်းတင်းလာသည်ကို စတင်ခံစားမိသည်။ သူက နို့သီးခေါင်းလေးတစ်ဖက်ကို ဆွဲပြီး ညှစ်လိုက်သည်။

သက်အံကြိတ်ထားမိသည်။ နို့အုံထွားထွားများကို ချေပေးပြီး နောက်တစ်ဖက်ကို ဆွဲညှစ်လိုက်ပြန်သည်။

"အား...အ...အ...အား"

သက်မနေနိုင်ဘဲ ခပ်တိုးတိုးညည်းတွားမိသည်။ သူ့လက်များက ပိုလှုပ်ရှားသွားပြန်သည်။ သက် မနေနိုင်တော့ဘဲ ရင်သားများကို ကော့ပေးမိသည်။ ညည်းရင်း မျက်လုံးများကို ခပ်သာသာဖွင့်ကြည့်မိသည်။ မှန်ထဲမှ သူ့ပုံရိပ်က အသည်းယားစရာကောင်းနေသည်။ 

နှုတ်ခမ်းကို တင်းတင်းစေ့ထားရင်း မှန်ထဲကသက်ကို အနည်းငယ်မှေးစင်းထားသော မျက်လုံးများဖြင့်ကြည့်နေသည်။ သူ့လက်နှစ်ဘက်က သက်နို့အုံကြီးများကို ဆုပ်ညှစ်လိုက် တင်းတောင်နေသော နို့သီးလေးများကို ပွတ်ချေလိုက်လုပ်နေသည်။ သတို့သမီးဝတ်စုံက သက်ရင်သားများအောက်အထိ လန်ကျနေသည်။ ကြည့်ရင်း သက်ရှက်လာမိပြီး မျက်နှာ နီမြန်းလာသည်။

"သက်ထား"

သူက လည်ချောင်းထဲမှလာသော ချောက်ကပ်ကပ်အသံသြသြဖြင့် ခေါ်သည်။ သက် ရုတ်တရက် ရေငတ်လာသလိုခံစားလိုက်ရသည်။

"ရှင်"

သူ့မျက်နှာကို လှည့်ပြီးမော့ကြည့်ကာ ထူးလိုက်သည်။ သို့သော် သက်၏ ထူးသံက လည်ချောင်းထဲမှာ ပျောက်နေသည်။

သူက ဘာမှဆက်မပြောဘဲ သက်၏ လက်မောင်းနှစ်ဘက်မှ ဆွဲထူကာ ကုတင်ဘက်ဆီသို့ ခေါ်သွားသည်။ သက်တစ်ကိုယ်လုံး ပူနွေးရှိန်းဖိန်းကာ ဘာဆိုဘာမှကို ရေရေရာရာမသိတော့ဘဲ လေထဲလမ်းလျှောက်နေသလို ပါသွားသည်။ ဒူးများကညွတ်ခွေချင်နေသည်။

သူက သက်ကို ကုတင်ပေါ် ဆွဲမတင်ပေးဘဲ ခါးစောင်းလောက်မြင့်သည့် ခုတင်ပေါင်သို့ မှောက်လျက်ဖိချပေးလိုက်သည်။ ခြေထောက်က ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာရှိနေပြီး အပေါ်ပိုင်းက ခုတင်ပေါ်မှာမှောက်လျက်ဖြစ်နေသည်။ ရင်သားများက မွေ့ရာပေါ်တွင် ပြားနေအောင်ဖိမိနေသည်။ သူက သက်ကို မထိသေးဘဲနောက်ကျောဘက်မှာ ခဏငြိမ်နေသည်။ 

ခဏနေတော့ ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ခါးပတ်ခေါင်းပြုတ်ကျသံ ဒေါက်ခနဲကို ကြားရသည်။ ပြီးတော့ ဇစ်ဆွဲဖွင့်သံ။ ထို့နောက် သူက သက်၏ ဂါဝန်ကားကားကြီးကို ခါးအထိလှန်တင်လိုက်သည်။ အောက်ခံအတွန့်အဖတ်များပါ ပေါင်းပြီး ပိုးသားနှင့် ချည်သားရောနေသော အဝတ်အပုံလိုက်ကြီးက သက်ခေါင်းပေါ်အထိ ပုံကျလာသည်။ နကိုတည်းက မှောက်လျက်ဖြစ်နေသော သက်မျက်နှာတဝိုက်မှာ မှောင်အတိကျသွားသည်။ ဘာမှမမြင်ရတော့။ ရှက်ရှက်နှင့် မဖယ်မိဘဲ ဒီအတိုင်းနေလိုက်သည်။ 

အညိုရောင်ဆံနွယ်ခွေလိပ်များကသာ ဂါဝန်စအောက်မှ ဖြာထွက်နေသည်။ သူ့လက်များက သက်၏ အသားရောင် ဇာနားတပ် ပိုးအတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို လိပ်ပြီးချွတ်နေသည်။ အောက်အထိမချွတ်ဘဲ ခြေသလုံးနားတွင် ရပ်ထားလိုက်သည်။ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲကားလိုက်သည်။ သက်က ရှက်ပြီး ပြန်ဆွဲစေ့မိသွားသည်။ သူက တင်ပါးလုံးလုံးအိအိလေး တစ်ဖက်ကို ခပ်နာနာဆွဲညှစ်လိုက်သည်။

"အား"

သက် လန့်သွားပြီး အလိုက်သင့်လျှော့ပေးလိုက်သည်။ သူ့လက်ချောင်းထိပ်ဖျားလေးများက အကွဲကြောင်းလေးတစ်လျှောက် ပွတ်ဆွဲလာသည်။ ထို့နောက် ပေါင်တွင်းသားနုနုလေးများကို ပွတ်ပေးသည်။ သက်၏ မိန်းမအင်္ဂါတစ်ခုလုံး ပိုပြီးဖောင်းကလာသည်။ လျှပ်စစ်စီးသလို ပူနွေးရှိန်းဖိန်းသော ခံစားချက်နှင့်အတူ တစ်ချက်တစ်ချက် အစေ့လေးဆီမှ ကျဉ်ခနဲဖြစ်သွားပြီး အကွဲကြောင်းလေးထဲတွင် အရည်ကြည်လေးများ စိုလာသည်။

ရုတ်တရက် သူ့ပေါင်နှစ်ဖက်က သက်ပေါင်များနှင့်ကပ်လာသည်။ ပူနွေးတောင့်တင်းသော အချောင်းကြီးတစ်ချောင်းက သက်၏ အကွဲကြောင်းလေးကြားသို့ တိုးဝင်ဖိပွတ်လာသည်။ သူ့လက်ကြမ်းကြီးနှစ်ဖက်က သက်တင်ပါးကို ဆုပ်နယ်နေသည်။ 

သူ့လိင်တံကြီးက သက်၏နှုတ်ခမ်းသားလေးများနှင့် မထိတထိ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်ပွတ်နေသည်။ သက်၏အရည်လေးများက သူ့လိင်တံကြီးကို စိုကုန်သည်။ တစ်ချက်တွင် သူကနောက်ဆုတ်ပြီး ဆတ်ကနဲရှေ့သို့ပြန်တိုးလိုက်ရာ အစေ့လေးကို နောက်မှတည့်တည့်ထိုးမိသွားသည်။ သက်၏အကြောများ စိမ့်ခနဲဖြစ်သွားပြီး တဆတ်ဆတ်တုန်ခါသွားသည်။

"အား...ကိုစိုင်း"

သူ့နာမည်ကို ခေါ်မိသွားသည်။ သူက ငုံ့ကိုင်းကာ သက်ကိုအနည်းငယ်ဆွဲမပြီး ရင်ဘတ်အောက်မှလက်လျှိုကာ နို့်များကို ဆုပ်ခြေပေးသည်။ သက် ရူးမတတ်ဖြစ်လာသည်။ တင်ပါးကိုနောက်သို့ကော့ပေးမိသည်။သူက နို့ကိုင်ထားသောလက်တစ်ဖက်ကိုလွှတ်ကာ သက်ခါးကို ငြိမ်အောင်ဖိထားပြီး သက်၏ အကွဲကြောင်းလေးထဲ သူ့လိင်တံထိပ်ဖူးနှင့်တေ့ကာ တစ်ချက်တည်း တဆုံးထိုးသွင်းလိုက်သည်။ 

အရည်များစိုရွဲကာ ချောဆီလိုဖြစ်နေသောလည်း ကိုနှင့်မလုပ်ရတာ ခြောက်လလောက်ကြာသွားသည့်အပြင် သူ့လိင်တံကြီးက ကို့ထက်အများကြီးပိုပြီး ရှည်လည်းရှည် ကြီးလည်းကြီးသဖြင့် သက်၏လမ်းကြောင်းလေးထဲ နာကျင်စွာ မဆံမပြဲ ထိုးသိပ်ဝင်သွားသည်။ ထိပ်ဖူးကလည်း သားအိမ်ခေါင်းကိုသွားထိသဖြင့် ဒုတ်ခနဲအောင့်သွားသည်။

"အား...ကိုစိုင်း"

"ရှူး..ရှူး"

သူက သက်ကို ကလေးလိုချော့ရင်း ခါးကိုဖိထားသောလက်ကို လွှတ်လိုက်ပြီး ပါးစပ်ကို အသာအယာအုပ်လိုက်သည်။ လက်ချောင်းတစ်ချောင်းက သက်ပါးစပ်ထဲတိုးဝင်လာပြီး သွားဖုံးသားများကိုပွတ်တိုက်လိုက် လျှာလေးနှင့်ထိပေးပြီး စုပ်ခိုင်းသလိုလုပ်လိုက် လုပ်နေသည်။ ရင်သားကိုလည်း ချော့သလို သာသာလေးညှစ်ပေးပြီး နို့သီးခေါင်းလေးများကိုတလှည့်စီပွတ်ပေးနေသည်။ 

သက် အရည်များပိုစိုရွှဲလာသည်။ သူက အသာအယာ စတင်လှုပ်ရှားသည်။ အစပိုင်းတွင် ကျပ်ပြီးနာကျင်နေသော်လည်းတဖြည်းဖြည်း လိင်အင်္ဂါအတွင်းပိုင်းနံရံများတွင် သာယာသော ထိပွတ်သည့်ခံစားချက်ပေါ်လာသည်။ တဖြည်းဖြည်း ပိုကောင်းလာသည်။ သူလည်းကောင်းလာပုံရသည်။ ဆောင့်ချက်များကပိုရှည်ကာ ပိုပြင်းလာပြီး လူကို သက်အပေါ်ကိုင်းချကာ နို့များကို လက်နှစ်ဘက်ဖြင့် စုံ ဆုပ်နယ်နေသည်။ စောစောကလို တအားညှစ်လာပြန်သည်။ 

သူ့အသက်ရှူသံများကပြင်းလာသည်။ သို့သော် နာမှန်းမနာမှန်း သက်မသိနိုင်တော့။ တစ်ချက်ဆောင့်လိုက်တိုင်း အကြောထဲစိမ့်ပြီးကောင်းသွားကာ အသံထွက်ပြီးခပ်တိုးတိုးအော်ညည်းနေမိသည်။ အချိန်တွေဘယ်လောက်ကုန်သွားမှန်းလည်းမသိတော့။ သာယာမှုကမ္ဘာထဲတွင်မျောနေသည်။ လေထဲမှာ ဝဲပျံနေပြီးမြေပေါ်ပြန်မကျသလို ခံစားနေရသည်။ ရမ္မက်လှိုင်းတွင် နှစ်ယောက်လုံး မပြီးနိုင်မစီးနိုင် စီးမျောနေပြီး နောက်ဆုံး သူက သူမ၏ 

တင်ပါးများကို ဆုပ်ကိုင်ကာ အားရပါးရဆောင့်သည်။ ဆောင့်ရင်း သူ့လိင်အင်္ဂါကြီးက ပိုမိုတောင့်တင်းလာကာ ဆတ်ခနဲ တစ်ချက်တန့်သွားပြီး တဆတ်ဆတ်ခါရင်း သူမ၏ လမ်းကြောင်းလေးထဲသို့ သုက်ရည်ပူပူနွေးနွေးများကို ပန်းထုတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူမပေါ်သို့်မှောက်ချကာ ငြိမ်နေသည်။ သူမလည်း ပင်ပန်းနွမ်းနယ်စွာဖြင့် သူ့အောက်မှာ ငြိမ်နေမိသည်။

ရုတ်တရက် သူဆတ်ခနဲထလိုက်သည်။ သူမလန့်သွားသည်။ ဘာပါလိမ့် ဆိုပြီး မော့ကြည့်မိသည်။

"မင်းမပြီးသေးဘူး"

သူမ ပြီးစရာမလိုပါ။ သူနှင့်လုပ်ရသော ခံစားချက်က အရမ်းကောင်းသည်။ ရူးမတတ်ကောင်းပါသည်။ ကိုနှင့်အတူနေတုန်းကလည်း သူမပြီးခဲသည်။ ပြီးခဲ့တုန်းကလည်း ယခုလောက်ထိ ပြင်းထန်သောခံစားချက်မျိုးမဟုတ်။ ရေလှိုင်းလေးများကို စီးသလို ငြိမ့်ငြိမ့်လေးပြီးသွားတာမျိုး။ ပြီးတယ်ဆိုတာ ခုထက်ပိုမကောင်းနိုင်တာတော့ သေချာပါသည်။

"ဘာမှမဖြစ်ဘူးကိုစိုင်း...သက်အရမ်းနေလို့ကောင်းတယ်"

သက် ရှက်ရှက်နှင့်ပြန်ဖြေလိုက်သည်။

"လာစမ်းပါ"

သူက ကုတင်ပေါ်တက်ပြီး သူမကိုပါ ဂျိုင်းက မတင်လိုက်သည်။ ခုတင်ခေါင်းရင်းက ခေါင်းအုံးများကို ခပ်လျှောလျှောမှီကာ သက်ကို သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲမယူသည်။ သက်ခေါင်းက သူ့ပခုံးပေါ်မှာတင်ထားပြီး သူ့ရင်ဘတ်ကို ကျောမှီကာ ပက်လက်အနေအထား။ သက်၏ ကြေမွနေပြီဖြစ်သောသတို့သမီးဂါဝန်ကို ခါးမှာလိပ်တင်လိုက်သည်။ 

သက်ခြေထောက်ကို သူ့ခြေထောက်နှင့် ကားလိုက်ပြီး ဘယ်လက်က သက်၏ နို့များကို  ကိုင်ပေးကာ ညာလက်က ပေါင်ကြားထဲတိုးဝင်ပြီး လက်ခလယ်ဖြင့် စောစောကပန်းထုတ်ထားသော သူ့ သုက်ရည်များကို ကော်ယူလိုက်သည်။ ပြီးတော့ အစေ့လေးကို သုတ်ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်းပွတ်ပေးသည်။

" အား...အား"

မကြာခင် သက်ခပ်တိုးတိုးလေး အဆက်မပြတ်ညည်းတွားလာသည်။ သူကလက်ခလယ်ကို ခပ်သွက်သွက် ကစားပေးသည်။ သက် အရမ်းကောင်းလာပြီး အီဆိမ့်ရှိန်းဖိန်းသော ခံစားချက်က လိင်အင်္ဂါတစ်ခုလုံးကို ပျံ့နှံ့လာသည်။ သူက ပွတ်ပေးနေရင်း အစေ့လေးကို လက်ညှိုးလက်မနှင့် ခပ်သာသာ ညှစ်လိုက်သည်။ သက်မရှက်နိုင်တော့ဘဲ ကော့ပျံသွားသည်။ သူကလက်ခလယ်ကို ခပ်မြန်မြန် ကစားပေးလိုက်သည်။ နို့်ကိုညှစ်ပေးနေသောလက်ကလည်း ခပ်ကြမ်းကြမ်းညှစ်ပေးနေသည်။ သက်၏ လိင်အင်္ဂါနှုတ်ခမ်းသားလေးများ တဆတ်ဆတ်ခါလာပြီး ခံစားချက်အားလုံး အထွတ်အထိပ်သို့ စုပြုံရောက်သွားတော့သည်။

"အား...ကိုစိုင်း...အား...."

ကိုနှင့်ပြီးခဲ့သော လှိုင်းက မြစ်ထဲကလှိုင်းကြက်ခွပ်လေးတွေဆိုလျှင် ကိုစိုင်းနှင့်ပြီးရသော လှိုင်းက ပင်လယ်ကမ်းစပ်က လှိုင်းလုံးကြီးတွေလို အရှိန်အဟုန်ပြင်းထန်လွန်းသည်။ အားကောင်းသော လှိုင်းလုံးကြီးတွေကို တသိမ့်သိမ့် တငြိမ့်ငြိမ့်စီးရင်း သက် သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာ အရုပ်ကျိုးပြတ် ပုံကျသွားတော့သည်။

......................................................................................................................................................

အခန်း ( ၂ )

မျက်လုံးများကို ဖွင့်လိုက်သည်နှင့် နွေးထွေးပြီး တိတ်ဆိတ်မှောင်မိုက်သော ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုထဲရောက်နေကြောင်း သက်သိလိုက်ရသည်။ ရုတ်တရက် ဘယ်အချိန်ရှိပြီး ဘယ်နေရာမှာနိုးလာကြောင်းကို စဉ်းစားလို့မရဘဲဖြစ်နေသည်။ လက်နှစ်ဘက်ကို ဆန့်တန်းပြီး အိပ်ရေးဝသွားသော ကြောင်လေးတစ်ကောင်လို အညောင်းဆန့်လိုက်စဉ် နူးညံ့သော မွေးပွစောင်ကြီးကို စမ်းမိသဖြင့် တွန်းဖယ်လိုက်သည်။

နံနက်ခင်း၏နေရောင်က မှန်ပြတင်းမှတဆင့် သံပုရာစိမ်းရောင် ခန်းဆီးစကိုဖြတ်၍ အခန်းထဲသို့ ခပ်ဖျော့ဖျော့ ကျရောက်နေသည်။ သက် အိပ်နေသော မင်္ဂလာဦး ကုတင်ကြီးနှင့်ကျွန်းသားမှန်တင်ခုံကို တွေ့လိုက်ရမှ စိုင်းစောထွန်း ဆိုသော ကိုစိုင်း၏ အိမ်ကိုရောက်နေကြောင်းနှင့်တကွ ညက အဖြစ်အပျက်များအားလုံးကိုပါ ရုတ်တရက် သတိရပြီး မျက်နှာတစ်ခုလုံး နီမြန်းထူပူလာအောင် ရှက်မိသွားသည်။ 

သက်နံဘေးကို လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ကိုစိုင်းအိပ်သောဘက်တွင် နေရာလွတ်ကိုသာ တွေ့ရသည်။ မျက်နှာချင်းဆိုင်ရှိ မှန်တင်ခုံမှ မှန်ပေါ်တွင် စာကြောင်းများ ရေးခြစ်ထားသော စာရွက်ဖြူတစ်ရွက် ကပ်ထားသည်ကို သတိထားမိသည်။ ညကတည်းက မချွတ်ရသေးသော ဂါဝန်ရှည်ကြီးကို မနိုင့်တနိုင် မပြီး ကုတင်ပေါ်မှဆင်းကာ စာရွက်ကိုသွားကြည့်သည်။

" ညကပင်ပန်းထားလို့ မနှိုးတော့ဘူး။ အောက်မှာ မနက်စာပြင်ခိုင်းထားတယ်။ နိုးတဲ့အချိန် ရေချိုးပြီး ဆင်းစားပါ။ "

လက်ရေးသော့သော့များနှင့် ရေးထားပြီး အောက်မှာ သူ့လက်မှတ်ထိုးထားသည်။ သက် လို့လည်း ချစ်စနိုးမခေါ်...သူ့နာမည်လည်းထည့်မရေးသော တိုပြတ်ပြတ် စာလေးကို ကြည့်ရင်း သက်ရင်ထဲမှာ အမျိုးအမည်မသိသော လှိုက်လှဲသည့်ခံစားချက်တစ်မျိုးကို ခံစားမိသည်။ မှန်ပေါ်မှ စာကို လက်ချောင်းထိပ်ဖျားလေးများနှင့် ခပ်ဖွဖွ ပွတ်သပ်နေမိသည်။ ထိုစဉ် မှန်ထဲမှ ပုံရိပ်ကို သက်သတိထားမိသွားသည်။ 

အရိုင်းဆန်ဆန်ခွေလိပ် ဝဲဖြာကျနေသော အညိုရောင် ဆံပင်ရှည်များ၊ ပွတ်မိထားသဖြင့် ပန်ဒါမျက်လုံးလို ဖြစ်နေသော အိုင်းရှဲဒိုးနှင့် လိုင်နာများ၊ ဗလာကျင်းနေသော ပခုံးနှင့် ပန်းသွေးညိုရောင် နို့သီးထိပ်ဖျားလေးများ ထောင်မတ်နေသည့် ရင်သားထွားထွားနှစ်မြွှာ၊ ခါးလည်ထိ လန်ကျနေသော ဂါဝန်အပေါ်ပိုင်း၊ တွန့်လိပ်ကြေမွနေသော အောက်ပိုင်းမှ စကတ်ကားကား... သရဲကားထဲက တမလွန်မှသတို့သမီးနှင့် တူနေသည်။ 

ပေါင်ကြားထဲမှလည်း စေးကပ်ကပ်ခံစားချက်ကိုရသည်။ ဂါဝန်ကိုမပြီးလှန်ကြည့်လိုက်တော့ ညက ပေကျံနေသည့် သုက်ရည်များနှင့် သက်၏ အရည်ကြည်များက မိန်းမအင်္ဂါတစ်ခုလုံးနှင့် ပေါင်တွင်းသားများတွင် စီးကျခြောက်သွေ့နေသည်။ ရှက်ရှက်နှင့် ရေချိုးခန်းထဲကိုပြေးဝင်သွားပြီး ဂါဝန်ကိုချွတ်ကာ ရေမြှုပ်တုံးတွင်ဆပ်ပြာရည်ထည့်ပြီး တစ်ကိုယ်လုံးကို တိုက်ချွတ်ဆေးကြောပစ်သည်။ 

ထို့နောက် ကိုစိုင်း၏ ကြွေသားရေချိုးကန်ထဲတွင် ရေနွေးနွေးစပ်ကာ တစ်ကိုယ်လုံး ညောင်းကိုက်မှုများပြေလျော့အောင်စိမ်ရင်း သက် မျက်လုံးများကို မှိတ်ထားလိုက်သည်။ မင်္ဂလာပွဲ ပြီးသွားပြီဖြစ်၍ စိတ်ဖိစီးမှုများအားလုံးကို လျှော့ချလိုက်သောအခါ အတိတ်၏ ပုံရိပ်များသည် သက်၏အာရုံထဲတွင် ရုပ်ရှင်ပြသလို တစ်ကွက်ပြီးတစ်ကွက် ထင်ဟပ်လာလေသည်။

.....................................................................................................................

သက်ထားသခင်သည် လူလတ်တန်းစား မိသားစုမှပေါက်ဖွားလာသဖြင့် ပစ္စည်းဥစ္စာ မချမ်းသာသော်လည်း အလှကလေးတစ်ခုတော့ဖြင့် ချမ်းသာသော မိန်းကလေးတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ သဘာဝအတိုင်း လှိုင်းတွန့်လေးများပါသည့် နူးညံတောက်ပသော ဆံပင်ညိုညိုရှည်ရှည်များ၊ အရပ် ငါးပေငါးလက်မ၊ တင်းရင်းအိစက်သော ရင်သားများ၊ သေးသွယ်သော ခါးကလေးနှင့် လုံးဝန်းဖောင်းပြည့်သော တင်သားအိအိထွားထွားများတို့နှင့်လိုက်ဖက်သည့်  ယောကျ်ားလေးတိုင်း၏ အာရုံကိုဆွဲဆောင်နိုင်သောကိုယ်လုံးနှင့် ဂျပန်မကလေးလို မျက်ဝန်းနက်နက်နှင့် မျက်လုံးကြီးကြီးလေးများ၊ အဖျားကော့နေသော နှာတံလုံးလုံးလေး၊ပန်းသွေးရောင် နှုတ်ခမ်းဖောင်းဖောင်းပြည့်ပြည့်လေးများတို့ဖြင့် ချစ်စရာမျက်နှာလေးကို ပိုင်ဆိုင်ထားသည်။ 

ဆေးဝါးကျွမ်းကျင် တက္ကသိုလ်မှ ကွင်းန် သက်ထားသခင်နှင့် ပန်းကိုလိုလို့ ဝဲသောလိပ်ပြာ ဆေးကျောင်းသားလေး ကိုကိုမောင်တို့၏ အချစ်ဇာတ်လမ်းသည် နတ်သမီးပုံပြင်လို လှပသော အချစ်ဇာတ်လမ်းလေးတစ်ပုဒ်ဖြစ်ခဲ့သည်။

ရည်းစားဖြစ်ပြီး တစ်နှစ်အတွင်း သက်ထား၏အပျိုစင်ဘဝလေးသည် ကို့ခူးခြွေခြင်းကို ခံခဲ့ရသည်။ ရည်းစားမထားဖူးသော အရိုင်းလေး သက်သည် ကို၏ ချိုသာသော အချော့အယများ၊ အမှတ်တရနေ့များတွင် ရလေ့ရှိသည့် ပန်းစည်း ချောကလက် ဝက်ဝံရုပ်များ၊ ကျွမ်းကျင်ညက်ညောလှသည့် ချစ်ဗျူဟာများထဲတွင် လှိုင်းလုံးများစီးသလို တသိမ့်သိမ့် တငြိမ့်ငြိမ့်နှင့် စီးမျောခဲ့သည်။

ကိုက သက်အပေါ် အရမ်းကောင်းခဲ့သည်(ကောင်းခဲ့သည်ဟု သက်ထင်ခဲ့သည်)။ ကိုနှင့်ချစ်သော သုံးနှစ်တွင် တစ်ခါမှ ရန်လည်းမဖြစ်ဖူး၊ လေသံမာမာနှင့်လည်း မပြောဖူး၊ အငြင်းလည်းမပွားဖူး။ လူတိုင်းအမြင်မှာ သက်တို့ဟာ နတ်ဖက်သည့်စုံတွဲလေး။

တကယ်ဆို သက် သတိထားခဲ့မိသင့်သည်။ ကိုဟာ သက်ကို ချစ်တယ်ချစ်တယ်သာ တဖွဖွပြောသော်လည်း သက်နှင့် အနာဂတ်ကို အတူဖြတ်သန်းဖို့ အစီအစဉ်လည်း တစ်ခါမှဆွဲမပြဖူး၊ မတိုင်ပင် မဆွေးနွေးဖူး၊ ခန္ဓာကိုယ်ချင်း အဆုံးစွန်အထိ နီးစပ်ခဲ့သော်လည်း ကို့စိတ်ထဲဘာတွေတွေးနေမှန်း ခန့်မှန်းနိုင်သည်အထိ စိတ်ချင်းလည်း တစ်ခါမှ မနီးစပ်ခဲ့ဖူး။ အဲဒီတုန်းကတော့ သက်မသိခဲ့ပါ။ 

ကျောင်းပြီးလျှင် ဇာတ်လမ်းပြီးမယ်ဟု ရည်ရွယ်ထားခဲ့လိမ့်မယ်လို့လည်း သက်မရိပ်မိခဲ့ပါ။ သက်ထင်ခဲ့တာ သက်နှင့်ကိုသည် သိပ်ချစ်ကြတဲ့ချစ်သူတွေ၊ တစ်နေ့လက်ထပ်ကြဖို့ဆိုတာ စကားထဲထည့်ပြောစရာမလိုအောင်ကို သိနေပြီးသား။

ကိုနှင့်တွဲတာ ၂ နှစ်ပြည့်ခါနီးမှာ ကိုက ကျောင်းပြီးသွားသည်။ သက်တို့ကျောင်းက နှစ်တိုသော်လည်း သက်က ကို့ထက် ၂ နှစ်ငယ်တာမို့ နောက်ဆုံးနှစ်တက်နေတုန်း။ ကိုကအလုပ်မဝင်ခင် ၁၀ တန်းကျောင်းသားများနှင့် ဆေးကျောင်းမှ နှစ်ငယ်ကျောင်းသားများကို ဂိုက်လုပ်နေသည်။ အဲဒီတစ်နှစ်လည်း ကိုကအလုပ်များ သက်ကစာများ၍ သိပ်မအားကြတဲ့ကြားက မှန်မှန်ချိန်းတွေ့ခဲ့ကြသေးသည်။

ကိုအလုပ်ဝင်လို့ နယ်ကို ပို့စတင်ကျတဲ့အချိန်မှာ သက်တို့ ၃ နှစ်ပြည့်ပြီ။ သက်လည်းကျောင်းပြီးလို့ အဆောင်နေပြီး ဆေးကုမ္ပဏီတစ်ခုမှာ အလုပ်လုပ်သည်။ ကိုက ဆေးရုံမှာအလွန်အလုပ်များနေသည်။ သက်ကိုမှန်မှန်မဆက်သွယ်နိုင်တော့။ တဖြည်းဖြည်း ဖုန်းခေါ်တာတွေက ကျဲလာသည်။ ရန်ကုန်နှင့် လေးနာရီလောက်သာ ကားစီးရသော နယ်မြို့လေးမှာ ဖြစ်သော်လည်း သက်ကိုလာမတွေ့နိုင်တော့။ 

နောက်ဆုံးတဖြည်းဖြည်းနှင့် ကို့ဆီက ဖုန်းမလာတာ ၂ပတ်ကျော်လာတော့ သက်လန့်လာသည်။ အဲဒီအချိန်မှာ သူငယ်ချင်းများဆီက ကို့သတင်းတွေ ကြားလိုက်ရတာဖြစ်သည်။ သူ ဂိုက်ပြပေးခဲ့သော ဆေးကျောင်းသူလေးနှင့် တွဲနေသည်တဲ့။ ကောင်မလေးက မိုးကုတ်ဘက်က သူဌေးသမီးတဲ့။ ကိုက ရန်ကုန်ကိုလည်းပိတ်ရက် ခဏခဏလာသည်တဲ့။ သက်ကိုသာ လာမတွေ့တာတဲ့။ 

သက်ဘယ်လိုမှ မယုံနိုင်တော့။ သွေးရူးသွေးတန်းနှင့် ဖုန်းဆက်ပြီးမေးမိသည်။ ကိုက ဖုန်းချပစ်ပြီး ထပ်ခေါ်တော့ စက်ပိတ်ထားသည်။ လုံးဝပြန်မဖြေ။ တစ်ပတ်လုံး သက် အဆက်မပြတ်ခေါ်သည်။ နောက်ဆုံး ဘယ်လိုမှမနေနိုင်တော့သဖြင့် ပိတ်ရက်တွင် အရဲစွန့်ကာ ကိုတာဝန်ကျသည့်မြို့သို့ တစ်ယောက်တည်း ကားစီးပြီး ထွက်လာခဲ့သည်။

နေ့ခင်းက စီးသွားတာ ဟိုရောက်တော့ ညကိုးနာရီထိုးတော့မည်။ဆိုက်ကယ် တက်စီတစ်စီးကို ရှားရှားပါးပါး ရှာငှါးပြီး လေးပင်သောစိတ်ဖြင့် ကိုပြောထားဖူးသည့်လိပ်စာကို လိုက်ရှာသည်။ သက်မျက်နှာကိုတွေ့ရင် ကို ပစ်ပစ်ခါခါတော့ မလုပ်တန်ကောင်းရဲ့။ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖြေရှင်းလိုက်ရရင် ပြသနာတွေအကုန်လုံး ပြေလည်ရှင်းလင်းသွားကောင်းရဲ့။

မျှော်လင့်ချက်ဖြင့် သက် ကို့တံခါးကိုခေါက်သည်။ တံခါးဖွင့်ပေးသောကိုက သက်ကိုမြင်တော့ အံ့သြပြီး မျက်နှာပျက်နေသည်။ သက်လက်ထဲကအထုပ်ကိုလည်း ကူမဆွဲ၊ အထဲလည်းမခေါ်ဘဲ အပေါက်ဝမှာပိတ်ရပ်နေသည်။

"ဘယ်သူလည်း ကိုကြီး"

ကလေးသံလိုလို ချိုအီချွဲပျစ်သော အသံကို ကြားလိုက်ရပြီးနောက် သက်မျက်လုံးများ ပြာဝေသွားကာ နောက်ထပ်ဆက်ဖြစ်သမျှအားလုံး အိပ်မက်လို ဝေဝါးသွားခဲ့လေသည်.....။

"အနည်းဆုံးတော့ ကိုကြီး သူ့ကို အိမ်ပြန်လိုက်ပို့မှဖြစ်မယ်"

"ကိုကြီးသွားကြည့်လေ...ပြန်လာရင် တွယ်တာ ဒီမှာမရှိနှင့်စေရဘူး။ သူကအသက်၂၃နှစ်ရှိပြီဖြစ်တဲ့ အရွယ်ရောက်ပြီး မိန်းမတစ်ယောက်။ ဒီအထိတောင် လာတတ်သေးတာ ပြန်လည်းပြန်တတ်တယ်။ ကိုကြီး အစိုးရိမ်တွေပိုပြီး လိုက်စောင့်ရှောက်နေစရာမလိုဘူး။"

သတိပြန်ဝင်လာသောအချိန်တွင် သက် လမ်းမပေါ်မှာ တစ်ယောက်တည်းလျှောက်နေသည်။ ဆိုက်ကယ်၊  ဆိုက်ကား၊ မြင်းလှည်း...ငှါးစရာတစ်ခုမှမတွေ့ရတော့။ အိမ်များကလည်း တံခါးပိတ်၊ တိတ်ဆိတ်။ လမ်းဟိုဘက်မှ ခွေးတစ်ကောင်က သက်လျှောက်လာသည့်ဘက်ကိုကြည့်ကာ စူးစူးဝါးဝါး ထိုးဟောင်သည်။ ရှေ့ဆက်မသွားရဲဘဲ နေရာမှာ ရပ်နေရသည်။ 

ထွက်လာမိတာကို သက်အလွန်နောင်တရနေသည်။ ခုမှတော့ ဘယ်လိုမှမတတ်နိုင်တော့။ အနားမှာ အကူအညီတောင်းစရာ လူရှိမလားလို့ လှည့်ပတ်ကြည့်သော်လည်း တစ်ယောက်မှမတွေ့။ ရုတ်တရက် လေအဝှေ့တွင် ချဉ်ချဉ်စူးစူး ချက်အရက်နံ့ကို ရသည်။ မညီညာသော ခြေသံများက တဖြည်းဖြည်း နီးကပ်လာသည်။ တော်တော်မူးနေသော လူတစ်ယောက်။ သက်ကိုမြင်တော့ ခြေလှမ်းတုံ့သွားသည်။

"ညီမလေး ...အကိုဘာကူညီရမလည်း ဟင်"

သွေးရိုးသားရိုး စေတနာနှင့်မေးသော မေးခွန်းမဟုတ်ကြောင်း သက်သေချာပြောနိုင်သည်။

"ရပါတယ်...လာကြိုမယ့်သူနဲ့ လမ်းမှာလွဲနေလို့စောင့်နေတာ"

သက်စကားမခိုင်လုံတာ ထိုလူသိသည်။ ကြွက်နံ့ရသွားသောကြောင်လို သူ့နှာခေါင်းက ရှုံ့ပွပွ ဖြစ်သွားသည်။ အဆီပြန်နေသောမျက်နှာတွင် ရမ္မက်ခိုးကို တွေ့ရသည်။ သက်အနားကို ပိုမိုတိုးကပ်လာသည်။ လက်ကိုလှမ်းဆွဲသည်။ သက်က ပုတ်ထုတ်ပြီး အသံကုန်အော်ရန် ပါးစပ်ဟလိုက်ချိန်တွင် ထိုလူက သက်ပါးစပ်ကို လှမ်းပိတ်သည်။ ရွံစရာကောင်းသော သူ့လက်ဖဝါးက သက်နှုတ်ခမ်းနှင့် ထိကပ်နေသည်။ သက်အတင်းရုန်းသည်။

မူးနေသော ယောကျ်ားအားက ပိုသန်သည်။ ရုန်းကန်ရင်း အလွန်ကံဆိုးလှသော ကိုယ့်အဖြစ်ကိုယ်ကို တွေးနေသည်။ ခုလိုအဖြစ်မျိုးတွေကြုံရမယ့်အစား သေသွားလိုက်ဖို့ ဆုတောင်းမိသည်။ ထိုလူက သက်၏ ဂျင်းဘောင်းဘီကြယ်သီးကို အတင်းဆောင့်ဆွဲပြီးဖြုတ်လိုက်သည်။ ထိုစဉ် ကားမီးရောင်တန်းတစ်ခု ရုတ်တရက်ထိုးကျလာပြီး ကျွီခနဲထိုးရပ်သွားကာ ကားထဲမှ လူတစ်ယောက်ဆင်းလာသည်။ စိုင်းစောထွန်း၏ မျက်နှာကို သက်ဘဝမှာ ပထမဆုံးအကြိမ် မြင်ဖူးခြင်း ဖြစ်လေသည်။

................................................................................................................

သက်၏ ပခုံးကို လက်တစ်ဖက်က လာထိသည်။ ရုတ်တရက် ဆတ်ခနဲ ပြန်ရိုက်ချလိုက်မိသည်။ ရေစက်အချို့က လက်ပိုင်ရှင်ကိုစဉ်သွားသည်။

"ကိုစိုင်း...ဆောရီး...သက်လန့်သွားလို့ပါ"

"ရေတွေအေးကုန်ပြီ၊ အအေးမိလိမ့်မယ်။ ထွက်တော့။"

သူက သက်ကို ရေကန်ထဲကဆွဲထူပေးသည်။ တဘက်အကြီးကြီးဖြင့် ပတ်ပေးသည်။ ပြီးတော့ အိပ်ခန်းထဲပြန်ခေါ်လာကာ ကုတင်ပေါ်မှာ ထိုင်ခိုင်းပြီး ကျကျနန ရေသုတ်ပေးနေသည်။ ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးကို ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်ပြီး သုတ်ပေးနေသော်လည်း လက်ရှိအချိန်တွင် သူ့စိတ်ထဲတွင် ညကလိုဆန္ဒတွေ ရှိပုံမပေါ်။ သက်ရေမြန်မြန်ခြောက်ပြီး အအေးမပတ်ဖို့သာ အဓိကဖြစ်သည်။ 

ကြင်နာမှုကို စကားလုံးများဖြင့် တစ်ခါမှမဖော်ပြဖူးသော်လည်း ခုလိုသူ့အပြုအမူများက တစ်ခါတစ်ခါ သက်အပေါ် ငဲ့ညှာလွန်းသည်။ ခေါင်းလျှော်မထားသော်လည်း ရေထိသွားသဖြင့် စိုထိုင်းနေသော ဆံပင်များကို သုတ်ပေးနေချိန်တွင် သက် စိတ်မထိန်းနိုင်ဘဲ မျက်ရည်များ စီးကျလာတော့သည်။

"ဘာဖြစ်လို့လည်း၊ ဘာလို့ငိုတာလည်း"

သူက လက်ထဲကတဘက်ဖြင့် သက်မျက်ရည်များကို သုတ်ပေးသည်။

"သက်အပေါ် ဘာလို့ကောင်းတာလည်း။ သက်က ကိုစိုင်းကိုကောင်းကျိုးမပေးဘူး။ သက်ဘဝကို သက်အရှက်ကို နှစ်ခါပြန် ကယ်တင်ခဲ့တဲ့သူကို သက်က ဘာမှပြန်မပေးနိုင်ဘူး။ "

"ငါဘာမှမလိုချင်ဘူး၊ မင်းကို လက်ထပ်ချင်တယ် ပိုင်ဆိုင်ချင်တယ် ဒါပဲ။ အခုပိုင်ပြီ၊ ကျေနပ်တယ်"

"သက်က ကိုစိုင်းကို အပျိုစင်ဘဝလေးတောင် မပေးနိုင်ဘူး၊ တစ်ခါမဟုတ် နှစ်ခါမဟုတ် အကြိမ်ပေါင်းများစွာ ဟိုတစ်ယောက်နဲ့ ဖြစ်ပျက်ပြီးသား"

သူက သဘောကျသလို တစ်ချက်ရယ်သည်။

"ဖြစ်နိုင်ရင်တော့ လိုချင်တာပေါ့။ ဒါပေမယ့် ဖြစ်မှမဖြစ်နိုင်တာကိုး၊ ဘယ်တတ်နိုင်မလည်း။ ငါလည်း မိန်းမမတွေ့ခဲ့ဖူးတဲ့သူ မဟုတ်ပါဘူး။ မင်းသက်စေ့လောက် တွေ့ဖူးတယ်။ ပြီးတော့ နန်းလုံလည်းရှိသေးတယ်။"

နန်းလုံဆိုသောနာမည်ကြားသည်နှင့် သက်စိတ်ထဲတွင် သဝန်တိုစိတ်လေးနည်းနည်း ဝင်လာမိသည်။ ဟိုသက်စေ့က ခုချိန်မှာ ဘာမှအရေးမဟုတ်သော်လည်း နန်းလုံဆိုတာက သူနဲ့ နှစ်နှစ်ကျော်သုံးနှစ်နီးပါး ပတ်သက်ခဲ့ဖူးသော၊ သူလက်ထပ်မယူနိုင်သော်လည်း ဘယ်တော့မှလည်း သံယောဇဉ်ပြတ်နိုင်မှာမဟုတ်သော၊ လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာ မပတ်သက်တော့ပေမယ့် တစ်သက်လုံး သူ့စောင့်ရှောက်မှုအောက်မှာရှိသွားမှာဖြစ်သော မိန်းကလေး။ သဝန်တိုစိတ်ကို သက် ကြိုးစားပြီးဖျောက်လိုက်သည်။ သူတောင် သက်အတိတ်ကို သဝန်မတိုတာ၊ သက်လည်း မတိုသင့်ပါ။ 

"ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ကိုစိုင်း"

သက်တိုးတိတ်စွာပြောမိသည်။ သူက ရေသုတ်ခြင်းကို လက်စသတ်လိုက်သည်။ သက်ကို သူ့ဘက်ဆွဲယူပြီးဖက်သည်။ ထိုစဉ် သက်ရင်သားများကို မတ်တပ်ရပ်နေသော သူ့ ထရက်ဆု ဘောင်းဘီအောက်မှ မာကျောသော အရာတစ်ခုဖြင့် ထောက်မိသည်။ သက် လက်ဖဝါးလေးနှင့် စမ်းကြည့်လိုက်သည်။ သူက သက်လက်အတွင်းသို့ ပြန်လည်ဖိပွတ်သည်။ သက် အသည်းယားလာပြီး သွားဖြင့် ဖွဖွလေး ငုံခဲလိုက်မိသည်။

သူ့မျက်လုံးနက်နက်များက အရည်လဲ့ကာ ပိုမိုနက်မှောင်လာသည်။

"လုပ်ပေးမှာလား"

သက်ကခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။

"အအေးမိမယ် အင်္ကျီအရင်ဝတ်"

သူက ခြေလှမ်းကျဲကြီး သုံးလှမ်းလောက်နှင့် အခန်းကိုဖြတ်လျှောက်သွားကာ အဝတ်ဗီရိုထဲမှ မွေးပွတဘက်အင်္ကျီတစ်ထည်ကို ယူပြီး သက်ကို ကလေးလိုဝတ်ပေးသည်။ သူ့အင်္ကျီက သက်နှင့် မတရားကြီနေသောကြောင့် လက်ကို ခေါက်ပေးပြီး ကြိုးစနှစ်ဖက်ကိုဆွဲကာ ခါးနားမှာ ခပ်ကျပ်ကျပ် ထုံးချည်ပေးလိုက်သည်။ သူ့လက်ရာသူ ကျေနပ်သွားပုံနှင့် ပြုံးကာ ပွယောင်းနေသော သက်ဆံပင်ကလေးများကို လက်ဖဝါးနှင့် သပ်ပေးသည်။ ထို့နောက် သက်ပခုံးနှစ်ဘက်ကိုကိုင်ကာ ဖိချလိုက်သည်။ 

သက် အလိုက်သင့်လေး ကြမ်းပြင်ပေါ် ဒူးထောက်ကျသွားသည်။ သူက ထရက်ဆုဘောင်းဘီကို အောက်ဆွဲချလိုက်သည်။ ပြီးတော့ မီးခိုးရင့်ရောင် အတွင်းခံကို လက်မနှစ်ဘက်နှင့် တွန်းချလိုက်သည်။ မနေ့က တစ်ခါမှမမြင်လိုက်ရသော သူ့လိင်တံကြီးက ထောင်မတ်စွာ တိုးထွက်လာသည်။ အရှည်နှင့်လုံးပတ်ကိုကြည့်ကာ သက် လန့်သွားပြီး တံတွေးတစ်ချက်မျိုချလိုက်သည်။ 

သူက သက်ပါးကို လက်နှင့်ညှပ်ကိုင်ပြီး ထိပ်ဖျားကို ပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်ပေးသည်။ သက်က အရည်ကြည်ထွက်နေသော အကွဲကြောင်းလေးကိုလျှာဖျားလေးနှင့် မွှေကြည့်လိုက်သည်။ မနေ့က သက်ညည်းသလောက် တစ်ချက်မှမညည်းသော သူ့ဆီမှ ပထမဆုံး ညည်းသံထွက်လာသည်။ ဘာရယ်လို့ ကွဲကွဲပြားပြား မပြောတတ်သော တိရစ္ဆာန်ရိုင်းတစ်ကောင်ရဲ့ အော်သံလို ရင်ခေါင်းသံခပ်တိုးတိုး။

သူ့ကိုကျေးဇူးတင်သောစိတ် နှင့် ရမ္မက်ဆန္ဒတို့ပေါင်းစပ်ကာ သက် သူ့ကို အစွမ်းကုန် စုပ်ပေးသည်။ ထိပ်ခေါင်းကို လျှာဖျားလေးနှင့် ပတ်လှိမ့်ပေးသည်၊ အောက်ဘက်ရှိ ဂလင်းအဖုလေးများကို လျှာဖြင့် အပြားလိုက် ပွတ်ပေးသည်၊ တွဲကျနေသော ဥများကို လက်နှစ်ဘက်လုံးဖြင့် ဆုပ်နယ်ပေးရင်း ရှည်လျားတုတ်ခိုင်သော သူ့လိင်တံကြီးကို ထုတ်ချည်သွင်းချည် စုပ်ပေးသည်။ 

တဖြည်းဖြည်း သက်ပါးစပ်ထဲမှာတင် သူက ပိုတောင့်တင်းလာသည်။ သက်က ခပ်ကြာကြာလေး ဆွဲစုပ်ပေးရင်း ခဏရပ်ပြီး ဥများကို အာရုံစိုက်ပေးလိုက်သည်။ ပျော့တွဲသော အရေပြားကို နေရာလပ်မကျန်အောင် စုပ်ငုံပေးသည်။ ဥနှစ်လုံးကို တလှည့်စီ အလုံးလိုက်ငုံပေးသည်။ သူ့လက်များက အင်္ကျီကို ရင်ဘတ်ဆွဲဖွင့်ကာ သက်နို့များကို ရှာတွေ့သွားသည်။ စုံကိုင်ကာ ဆုပ်နယ်နေသည်။ 

သက်က သူ့လိင်တံကြီးကို ပါးစပ်ထဲပြန်ထည့်ကာ ခပ်သွက်သွက် စုပ်လိုက်သည်။ သူပိုမိုတောင့်တင်းလာသည်။အရည်ကြည်လေးများပိုထွက်လာသည်။ စုပ်ရင်း လည်ချောင်းထဲမျှောချကာ မျိုချသလို လုပ်ပေးလိုက်သည်။ သူ့လိင်တံက သက်အာခေါင်ရင်းထိ ဝင်သွားသည်။ မည်းနက်သန်မာသော ဆီးခုံမွေးများက သက်နှုတ်ခမ်းနှင့်နှာခေါင်းကိုထိကပ်နေသည်။ သူအလွန်တောင့်တင်းလာသည်။ 

သက်က လည်ချောင်းဖြင့် ထပ်မံမျိုချလိုက်သည်။ သူက သက်ဆံပင်များကို စုကိုင်ပြီး တင်းတင်းဆွဲလိုက်သည်။ သက်က အဆက်မပြတ် အမြန်စုပ်ပေးနေသည်။ ဆတ်ခနဲ သက်ပါးစပ်ထဲမှာ သူတောင့်တင်းသွားပြီး တဆတ်ဆတ်ခါကာ သက်လည်ချောင်းထဲကို သူ့သုက်ရည်များ ပန်းထုတ်လိုက်သည်။ လက်တစ်ဖက်က သက်နို့တစ်လုံးကို တင်းတင်းဆုပ်ညှစ်ထားသည်။ သက်အကုန်မျိုချလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ဒူးထောက်နေရင်းက သူ့ပေါင်နှစ်ဘက်ကို တင်းတင်းဖက်ကာ သူ့ဆီးစပ်မှာ မျက်နှာအပ်ထားလိုက်လေသည်။

................................................................................................................

အခန်း ( ၃ )

အောင်ပန်းမြို့မှ မင်္ဂလာဦး နေ့ရက်များထဲတွင် သက် အိပ်မက်တစ်ခုလို သာယာစွာ စီးမျော နေခဲ့သည်။ ဘဝမှာ တစ်ခါမှ ဒီလောက် အပူအပင်ကင်းပြီး စိတ်အေးချမ်းပျော်ရွှင်မှုကို မရခဲ့ဖူးဘူးထင်သည်။ 

နှင်းမြူလွှမ်းသော မနက်ခင်းများတွင် ကိုစိုင်းရင်ခွင်ထဲမှာ နိုးထ၊ ခြံစောင့်ကြီး၏ မိန်းမ ပြင်ပေးထားသော မနက်စာကို စား၊ ကိုစိုင်းအလုပ်သွားလျှင် လှည်းကျင်းထားပြီးသား လုပ်စရာမယ်မယ်ရရ မရှိသော အိမ်ကြီးထဲမှာ စိတ်ကူးတည့်ရာ အိမ်မှုကိစ္စလေးတွေ ရှာဖွေလုပ်၊ နေ့ခင်း ကိုစိုင်းပြန်လာလျှင် ထမင်း အတူတူစား၊ ရုပ်ရှင်ကြည့်ချင်ကြည့်၊ တရေးတမောအိပ်ချင်အိပ်၊ ညနေခင်းများတွင် မြို့ပြင်ဘက် အပျော်ကားမောင်းထွက်ရင်း ညစာကို ဆိုင်တစ်ဆိုင်ဆိုင်မှာစား၊ ညရောက်လျှင် မပြီးနိုင်မစီးနိုင်သော အချစ်ပွဲကို ညစဉ်ရက်ဆက် ဆင်နွှဲ။ တစ်ရက်တစ်ရက် အချိန်များသည် မသိလိုက်ဘဲ ကုန်ကုန်သွားကြသည်။ သက် အောင်ပန်းရောက်တာ ဘာလိုလိုနဲ့ တစ်လပြည့်တော့မည်။

နိုဝင်ဘာလထဲကူးလာတော့ အလွန်အေးလာသည်။ ရန်ကုန်မှာ တစ်ခါမှ မကြုံဖူးတဲ့ အအေးမျိုး။ ကိုစိုင်းက နွေးနွေးထွေးထွေး ဖြစ်အောင် တတ်နိုင်သမျှ ဖန်တီးပေးထားသည့် ကြားထဲမှပင် သက် အအေးမိဖြစ်အောင် မိလေတော့သည်။ နှာစေး ချောင်းဆိုး ကိုယ်ပူရုံမက တစ်ကိုယ်လုံး ကိုက်ခဲနေအောင်ကို ဖျားတာ။ ဆရာဝန်ခေါ်ပြသော်လည်း မထူးခြား။ 

နောက်တော့ မသက်သာသဖြင့် မြို့ထဲက အထူးကုနှင့် သွားပြမှ သာမန်အအေးပတ်တာမဟုတ်ဘဲ နမိုးနီးယား ဆန်ဆန် ဖြစ်နေကြောင်း သိရသည်။ ဆေးပြောင်းပေးလိုက်သဖြင့် အဖျားကျသွားသော်လည်း နာလန်ထ အလွန်နှေးနေသည်။ ခြံစောင့်ကြီး မိန်းမက ဟင်းချက်သာကောင်းတာ လူနာကို သိပ်မပြုစုတတ်။ ကိုစိုင်းက စိတ်အရမ်းပူနေသဖြင့် အလုပ်မသွားဘဲ ဘေးနားမှာနေပြီး လိုတာတွေ လုပ်ကိုင်ပေးနေသည်။ 

နှစ်ရက်သုံးရက် အဆင်ပြေသော်လည်း လေးရက်မြောက်ရောက်တော့ ဖုန်းတွေလည်းခဏခဏလာ၊ သူ့ရဲ့ အလုပ်တွေအများကြီးထဲက တပည့်တွေ မန်နေဂျာတွေကလည်း စာရွက်စာတမ်းတွေ စာရင်းတွေယူပြီး အိမ်လိုက်လာ နှင့် အဆင်မပြေတွေဖြစ်လာသည်။ သက်က အားနာပြီး ကိုစိုင်းကို အတင်းအလုပ်သွားခိုင်းသည်။

သူက ခေါင်းမာမာဖြင့်မသွားဘဲနေသည်။ သက်နေကောင်းမှဖြစ်ဖြစ် ပြုစုပေးမယ့်သူ ရှိမှဖြစ်ဖြစ်သွားမယ်လို့ ပြောသည်။ လူထပ်ရှာတာလည်း ကိုယ်လိုချင်တဲ့ သွက်သွက်လက်လက် လုပ်တတ်ကိုင်တတ်ထဲကကို မရနိုင်ဘူးဖြစ်နေသည်။ ငါးရက်မြောက်တွင်တော့ သူ ရန်ကုန်ကို မသွားမဖြစ်သွားရမည့် အလုပ်ကိစ္စတစ်ခုပေါ်လာသည်။

" သွားမှဖြစ်မယ်ဆို သွားပါကိုစိုင်း၊ သက်လည်းဖျားမှ မဖျားတော့တာ။"

"မဖျားပေမယ့် အိပ်ရာထဲကလည်း ထမှမထနိုင်သေးတာကိုး။ ချောင်းတွေလည်း တစ်ချိန်လုံးဆိုးတုန်း။ အဒေါ်ကြီးကလည်း ရေပတ်တောင် ကောင်းကောင်းတိုက်ပေးတတ်တာမဟုတ်ဘူး၊ လူမမာစာလည်း သေချာ စီစဉ်စိတ်ကူးပြီး မကျွေးတတ်၊ ဘယ်အချိန်နှိုးပြီး ဆေးတိုက်ရမယ်လည်း သင်မရ။"

"နှိုးစက်ပေးပြီး ဆေးသောက်မယ်၊ စားချင်တာ ကိုယ်တိုင်ပြောပြပြီး လုပ်ခိုင်းမယ်။"

"မဖြစ်သေးပါဘူး။"

"သက် ကိုစိုင်းကို အားနာလှပြီ၊ ဘယ်လောက်မှ မပေါင်းရသေးဘူး နာတာရှည်ရောဂါ ရသွားတယ်။ လူမမာကြီး ယူထားရသလို ဖြစ်နေတယ်။ အလုပ်တွေလည်းပျက်။ သက်ကို ဒီထက်အားနာရအောင် မလုပ်ပါနဲ့တော့။ သွားပါ။ သုံးရက်ပဲကို။ ကိုစိုင်းပြန်လာရင် သက်နေကောင်းပြီ။ "

သူက ခေါင်းမာမာနှင့် မသွားသေးဘဲ ဖုန်းဆက်ပြီး လူငှါးတစ်ယောက် ထပ်ရှာဖို့ စုံစမ်းနေသည်။ သို့သော် ဘယ်လိုမှ အဆင်မပြေဘဲ ဖြစ်နေသည်။ နောက်ဆုံး အသက်ပြင်းပြင်း တစ်ချက်ရှူပြီး သက်ဘေးကိုလာရပ်သည်။

"မင်း နန်းလုံကို တကယ်မမုန်းဘူးလား၊ သူနဲ့ပတ်သက်ရင် စိတ်အနှောက်အယှက် မဖြစ်ဘူးလား။"

"ဟင်၊ မမုန်းပါဘူး။ သေချာမမြင်ဖူးလို့ ချစ်တယ်ခင်တယ်တော့ မရှိပေမယ့် လုံးဝမမုန်းဘူး။ ကိုစိုင်းနဲ့ ပတ်သက်ဖူးတာ သူ့အပြစ်မှမဟုတ်တာ။ အဲတုန်းက သက်လည်း ရှိသေးတာမဟုတ်ဘူး။ ဘာဖြစ်လို့လဲ။"

"သူက စိတ်လည်းချရတယ်။ ငါ့စကားလည်းနားထောင်တယ်။ ပြီးတော့ လုပ်တတ်ကိုင်တတ်လည်းရှိတယ်။ သူနဲ့ထားခဲ့ရင် မင်းကိုစိတ်ချမယ်။"

သက် စိတ်ထဲမှာ တစ်မျိုးတော့ဖြစ်သွားသည်။ ဘယ်လိုမှသဘောမထားဘူးဆိုတာ မှန်ပေမယ့် သူနဲ့ သုံးနှစ်သုံးမိုး ဖြစ်ပျက်ပတ်သက်ခဲ့သော မိန်းကလေးတစ်ယောက်ကို မျက်နှာချင်းဆိုင်ရမယ်ဆိုရင်ကို တစ်မျိုးဖြစ်လှပြီ၊ အခု လာပြီး ပြုစုပါ ပြုစုဦးမယ်ဆိုတော့။ သို့သော် ကိုစိုင်းကို စိတ်ချလက်ချသွားစေချင်သည်။ ထို့ကြောင့် ကိုစိုင်းသဘောပါ ဟု ပြန်ပြောလိုက်သည်။

............................................................................................................

တကယ်တော့ နန်းလုံနှင့်နေရတာ သက်ထင်သလောက်ကြီး အိုးတိုးအမ်းတမ်း မဖြစ်လိုက်ရ။ သက်ထက် ၄ နှစ်လောက် ငယ်သော နန်းလုံက သက်ကို အကြီးလို ရိုရိုသေသေ ဆက်ဆံသည်။ သူ့လူကို လုသွားသလိုလို ဖြစ်နေသော မိန်းမတစ်ယောက်ကို မလိုမုန်းထားတာမျိုးလည်း နည်းနည်းမှမရှိ။ 

အစားအသောက်ကအစ ဆေးကအစ၊ ရေပတ်တိုက် အဝတ်အစားလဲတာအလည်၊ တစ်ကိုယ်ရေသန့်ရှင်းရေးအဆုံး အကုန်လုံး စေတနာထားပြီးလုပ်ပေးသည်။ သက် နည်းနည်း ထူထူထောင်ထောင်ရှိသော နေသာသည့် တစ်နေ့တွင် နန်းလုံနှင့် စကားထိုင်ပြောဖြစ်ရာမှ နကိုက စောင်းပါးရိပ်ခြည်သာ သိခဲ့သော သူတို့နှစ်ယောက်၏ ပတ်သက်မှုကို သေသေချာချာ သိလိုက်ရသည်။

နန်းလုံက ကိုစိုင်းအလုပ်ထဲမှ အလုပ်သမားလင်မယား၏ တူမ။ မိဘတွေက သူငယ်ငယ်ကတည်းက ဆုံးသွားကြသည်။ ၁၀ တန်းအထိကျောင်းနေခဲ့သည်။ ၁၀ တန်းကျပြီး ပြန်မဖြေတော့။ ၁၈ နှစ်တွင် ယောကျ်ားနောက်လိုက်ပြေးသည်။ ယောကျ်ားက သူ့ထက် နှစ်နှစ်ကြီးသော ရှမ်းတရုတ်ကပြား။ ညားပြီးမှ ဘိန်းစားမှန်း သိသည်။ နန်းလုံကို ခိုးပြေးတာက သူအလုပ်လုပ်နေတဲ့ မူဆယ်ကို။ မူဆယ်မှာ တစ်နှစ်လောက် ကြာသောအခါ အလုပ်လည်းပြုတ်ပြီး အကြွေးတွေပါတင်လာသည်။ 

နန်းလုံကလည်း စီးပွားမရှာတတ်။ ရရာအလုပ်ဝင်လုပ်သော်လည်း နှစ်ယောက်စာ မလုံလောက်။ ယောကျ်ားကလည်း ဘိန်းပြတ်သဖြင့် တပိန်ပိန်တလိန်လိန်။ နောက်ဆုံး ထင်မှတ်မထားတာ တစ်ခုကို လုပ်ချသွားသည်။ နန်းလုံကို အသိအိမ်ဟု ညာခေါ်သွားပြီး ဇိမ်ခန်းတစ်ခုမှာ ထားခဲ့ကာ ပိုက်ဆံယူပြီး ထွက်ပြေးသွားသည်။ 

နန်းလုံက ဒီအလုပ်ကို လုံးဝမလုပ်နိုင်။ အကြောက်အကန် ငိုယိုတောင်းပန်ပြီး လာရွေးခိုင်းမည်ဟု ဈေးညှိသည်။ အိမ်ကိုဖုန်းဆက်သည်။ အိမ်ကလည်း မတတ်နိုင်။ နောက်ဆုံး အလုပ်ရှင် စိုင်းစောထွန်းကို အကူအညီတောင်းရသည်။ စိုင်းစောထွန်းက မူဆယ်အထိ လိုက်လာပြီး ရွေးပေးသည်။ အိမ်ပြန်ခေါ်လာသည်။ အလုပ်ပေးထားသည်။

ထိုအချိန်မှစ၍ နန်းလုံက စိုင်းစောထွန်းကို သူ့ကျေးဇူးရှင်အဖြစ် သတ်မှတ်လိုက်သည်။ အလုပ်ကြိုးစားသည့်အပြင် သူ့ဗာဟီရလည်း အကုန်လုပ်ပေးသည်။ တဖြည်းဖြည်း အလုပ်ရှင်အလုပ်သမား ဆက်ဆံရေးထက် ရင်းနှီးလာသည်။ လူပျိုလူလွတ်ဖြစ်သော စိုင်းစောထွန်းနှင့် ပိုင်ရှင်မရှိတော့သော နန်းလုံတို့ ဖြစ်ပျက်ပတ်သက်ခဲ့ကြသည်။ ဒုက္ခပေးပြီး စွန့်ပစ်သွားသော ယောကျာ်းနှင့်လည်း အစကတည်းက စာချုပ်စာတမ်းဖြင့် လက်ထပ်ခဲ့တာ မဟုတ်ရာ အမှုအခင်းလည်း ဖြစ်စရာမရှိ။ ထို့ကြောင့် ဇာတ်လမ်းဆက်ခဲ့ကြသည်။

သို့သော် စိုင်းစောထွန်းက စီးပွားရေးလုပ်ငန်းများ ပိုင်ရှင်။ နန်းလုံက  ကြေးစားတန်း မှ ပြန်လာသော အိမ်ထောင်ပျက် တစ်ခုလပ်။ ထို့အပြင် အလုပ်သမားမိသားစုထဲမှ တူမ။ သူတို့နှစ်ယောက် ယူလို့မဖြစ်နိုင်။ အရေးအကြီးဆုံးက စိုင်းစောထွန်းက သူ့ကို မချစ်။ သနားသည်၊ ကြိုက်သည်၊ သို့သော် ရည်းစားလိုမချစ်။ ထိုသို့ဖြင့် ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ သက်သက် ပတ်သက်မှုသာ ရှိခဲ့သည်။ တစ်နေ့ သူ အိမ်ထောင်ပြုရမည်၊ နန်းလုံကို ထားသွားမည် ဆိုတာ နန်းလုံ သိသည်။

အခု တကယ်အိမ်ထောင်ပြုတော့ ဝမ်းနည်းမိသော်လည်း သူ့ကို အပြီးတိုင် မစွန့်ပစ်သည့်အတွက် နန်းလုံဝမ်းသာသည်။ အလုပ်ဆက်ပေးထားတာ၊ ငွေကြေးထောက်ပံ့မြဲထောက်ပံတာကို မကန့်ကွက်သော စိုင်းစောထွန်း၏ မိန်းမကိုလည်း နန်းလုံကျေးဇူးတင်သည်။ ထို့ကြောင့် အခု ပြုစုမယ့်သူ လိုနေတယ်၊ အလုပ်သွားစရာမလိုဘူး၊ အိမ်မှာ လာနေပေးလှည့် ဆိုသောအခါ လိုလိုလားလား ရောက်လာခြင်းဖြစ်သည်။

နန်းလုံပြောပြသော ဇာတ်လမ်းကို နားထောင်ပြီး သက် အကုန်လုံး ရှင်းရှင်းလင်းလင်း သိသွားသလို စိတ်မကောင်းလည်း ဖြစ်သွားသည်။ ကိုယ်ပျော်နေတဲ့အချိန်မှာ သူကတော့ ရည်းစား(လို့ပဲထားပါတော့လေ) တစ်ယောက်ဆုံးရှုံးပြီး အနည်းနဲ့အများတော့ ခံစားနေခဲ့ရမှာ။ ဒီအခြေအနေနဲ့ကို သက်အပေါ်မှာ အကောင်းမြင်နိုင်သေးသည်။

ရှမ်းမလေးပီပီ အသားဖြူဖြူဝင်းဝင်း မျက်လုံး ညိုလဲ့လဲ့ ရွဲရွဲကြီးတွေ ၊ နက်မှောင်သော ဆံပင်ရှည်ရှည်၊  ပါးအို့ရဲရဲလေးများ၊ သွယ်လျသော်လည်း ပြည့်ပြည့်တင်းတင်း ကိုယ်လုံးလေးနှင့် တော်တော်လှတဲ့ထဲမှာ ပါသော်လည်း နောက်ထပ် လူတစ်ယောက် ထပ်ရှာပြီး ချစ်ကြိုက်ပတ်သက်ဖို့ စိတ်ကူးထဲရှိပုံမပေါ်။ စိုင်းစိုးထွန်းနှင့် ဟိုလိုမပတ်သက်ရတော့သော်လည်း သူ့စောင့်ရှောက်မှုအောက်မှာ ဆက်နေပြီး လိုအပ်တာတွေ ဖြည့်ဆည်းလုပ်ကိုင်ပေးဖို့သာ ဆုံးဖြတ်ထားပုံရသည်။

............................................................................................................

လေးရက်မြောက်နေ့မှာ ကိုစိုင်း ညဘက်ကြီး ပြန်ရောက်လာသည်။ သက်က နန်းလုံ ရေပတ်တိုက်ပြီး လဲပေးထားသော ညဝတ်ဂါဝန် ပိုးသားပျော့ပျော့ ပန်းရောင်လေးနှင့် အိပ်ရာပေါ်မှာ လှဲနေစဉ်ဖြစ်သည်။ လုံးဝကြီး နေမကောင်းသေးသော်လည်း နာလန်ထစပြုနေပြီ။

ကိုစိုင်းက အထုပ်တွေချကာ ရေချိုးခန်းထဲဝင်ပြီး ရေချိုးသည်။ ပြန်ထွက်လာတော့ ပဂျားမား တစ်စုံ လဲဝတ်ကာ သက်ဘေးမှာ လာအိပ်သည်။ သက်ကို သူ့လက်မောင်းပေါ်မှာ အိပ်ခိုင်းပြီး ကျန်လက်တစ်ဖက်နှင့်နဖူးပေါ်မှ ဆံပင်များကို သပ်တင်ပေးသည်။

" သက်သာလား"

"သက်သာတယ်၊ နန်းလုံကလည်း သေချာဂရုစိုက်တယ်"

သူက သက်နဖူးလေးကို မနမ်းစဖူး ငုံ့နမ်းသည်။ သက်က သူ့ကျောကို ဖက်တွယ်ထားရင်း သူ့ရင်ခွင်ထဲကို တိုးဝင်သည်။ 

သူက သက်ကျောကို ညင်သာစွာ ပွတ်ပေးနေသည်။ သက် စိတ်ထဲမှာ ပျော်သလိုလို ဝမ်းနည်းအားငယ်သလိုလိုဖြစ်ပြီး ငြိမ်ငြိမ်လေး နေနေမိသည်။ သူ့လက်က ကျောပြင်ကို ပွတ်ပေးနေရင်း တင်ပါးပေါ်ရောက်လာသည်။ တင်ပါးတစ်ခြမ်းကို အသာအယာ ဆုပ်နယ်နေသည်။ ပြီးတော့ ကျန်တဲ့တခြမ်း။ ထို့နောက် သက်ခေါင်းအုံးထားသော လက်ဖြင့် ပက်လက်ဆွဲလှန်လိုက်သည်။ 

ပိုးသားဂါဝန် ပျော့ပျော့အောက်မှ ရင်သားထွားထွားများကို ကိုင်တွယ်နေသည်။ ရင်သားများက ချောမွေ့သော အဝတ်စအောက်မှာ အိစက်နွေးထွေးနေသည်။ သူ့ ချည်သား ဘောင်းဘီရှည်ထဲမှ မာကျောတောင့်တင်းလာသော လိင်တံက သက်နံဘေးကို လာထောက်သည်။

သူက သက်နှုတ်ခမ်းလေးများကို ငုံ့နမ်းလိုက်သည်။ သက် တုန့်ပြန်ဖို့ ကြိုးစားသည်။ သို့်သော် နေမကောင်းတာကြောင့်လား၊ ဆရာဝန်ပေးတဲ့ ဆေးတွေကြောင့်ပဲလားမသိ၊ သက် စိတ်ပါမလာဘဲ ဖြစ်နေသည်။ ခါတိုင်းဆို သူ့လက်နဲ့ ထိလိုက်တာနှင့် တစ်ကိုယ်လုံး ရှိန်းမြသွားပြီး ဆန္ဒတွေ တဟုန်ထိုးနိုးကြွလာတာ။ တစ်ခါတစ်ခါ သူအနားရောက်လာရင်ကို အလိုလို စိတ်ပါလာတာ။

ခုတော့ သက်ဘယ်လိုမှ စိတ်တွေ မပြောင်းလဲလာဘဲ ဖြစ်နေသည်။ သူက သက်နို့လေးများကို ဆုပ်နယ်နေရင်း ရုတ်တရက် တန့်သွားသည်။ နို့သီးထိပ်လေးများကို လက်ဖဝါးဖြင့် သပ်ကြည့်သည်။ နို့သီးလေးများက ခါတိုင်းလို မာပြီး ထောင်တက်မလာဘဲ နွေးနွေးပျော့ပျော့လေးတွေ ဖြစ်နေသည်။ သက်နှင့်မျက်နှာချင်းခွာပြီး မျက်လုံးကို စိုက်ကြည့်ရင်း ဂါဝန်အောက်နားစကို ဆွဲလှန်ကာ ပေါင်ကို ဆွဲကားလိုက်သည်။ ထို့နောက် အကွဲကြောင်းလေးထဲ လက်ချောင်းနှစ်ချောင်း ထိုးထည့်ကာ စမ်းလိုက်သည်။

"အို့"

သက်လန့်ပြီး တိုးတိုးလေး အော်လိုက်မိသည်။ သူက လက်ချောင်းများကို အထဲထိ ခပ်နက်နက် ထိုးထည့်လိုက်သည်။ အရည်မထွက်သော သက်၏ လမ်းကြောင်းလေးက ပူနွေးသော်လည်း ခြောက်ကပ်နေသည်။ သူက လက်ကို ဆွဲထုတ်ပြီး သက်ပခုံးနှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်ကာ လှုပ်ခါလိုက်သည်။

" ဘာလို့မပြောတာလည်း၊ မကောင်းတာကို ငြိမ်ခံနေတယ်၊ ပြောမှပေါ့။"

" ဆေးတွေကြောင့်ပါ။ မကောင်းတာမဟုတ်ပါဘူး။"

"ဒီလောက် ခြောက်နေတာကို။"

"မခံနိုင်ရင် ပြောမှာပေါ့၊ ရလို့မပြောတာပါဆို။ မတွေ့တာ အရမ်းကြာပြီကော။ "

သက်က ကိုစိုင်း၏ ဘောင်းဘီထဲကို လက်လျိုပြီး မာကျောတောင့်တင်းနေသော လိင်တံကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ မလုပ်ဖြစ်တာ ကိုးရက်ဆယ်ရက် ကြာပြီဖြစ်ရာ အရင်ထက်ကို ပိုပြီး စိတ်လာနေတယ်ထင်သည်။

ကိုစိုင်းက သက်လက်ကို ဆွဲထုတ်သည်။

" မလုပ်ဘူး။ မင်းမှ မကောင်းတာကို။"

"ကိုစိုင်း"

သက်က ကိုစိုင်းလက်ကို ယူပြီး ရင်ဘတ်ပေါ် တင်လိုက်သည်။ နွေးထွေးအိစက်သော နို့များ၏ အထိအတွေ့တွင် သူ့လိင်တံက ဆတ်ခနဲဖြစ်သွားသည်။ သူက တိရစ္ဆာန်ရိုင်းတစ်ကောင်လို ခပ်တိုးတိုးညည်းတွားလိုက်သည်။ ဆတ်ခနဲ ခုတင်ပေါ်မှ ခုန်ဆင်းကာ ခုတင်ဘေးမှာ မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်။ သက်ကို ဆွဲယူကာ ခြေတွဲလောင်းချပြီး ထိုင်စေသည်။ ပဂျားမားဘောင်းဘီကို လျှောချပြီး တောင်မတ်နေသော လိင်တံကြီးကို ဆွဲထုတ်ကာ သက်ပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်ပေးလိုက်သည်။

"နေမကောင်းရင် မလုပ်တော့ဘူး၊ စုပ်ပဲစုပ်ပေး။"

သက် အင်း ဟုပြန်ပြောသော်လည်း ပါးစပ်ထဲတွင် လိင်တံကြီးကပြည့်နေ၍ အွန်း ခနဲ ခပ်တိုးတိုးအသံလေးသာ ထွက်သွားသည်။ သူက သက်နို့များကို စုံကိုင်ကာ ဆုပ်ညှစ်နေသည်။ သက်က သူ့လိင်တံထိပ်ဖူးကို လျှာလေးနှင့် ပတ်သိမ်းကာ လျက်ရင်း ဥများကို ခပ်သာသာ ဆုပ်နယ်ပေးသည်။ 

ထို့နောက် လိင်တံတစ်ခုလုံးကို ပါးစပ်ထဲ ဝင်သလောက်စုပ်ငုံလိုက်သည်။ သူက ခါတိုင်းလို ငြိမ်ငြိမ်လေး မနေဘဲ ခါးကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်ပြီး သက်ပါးစပ်လေးကို လုပ်နေသည်။ သက်က အလိုက်သင့်ခံရင်း စုပ်ပေးသည်။ ထိုစဉ် ရုတ်တရက် လည်ချောင်းထဲက ယားလာသည်။ ထို့နောက် ချောင်းအဆက်မပြတ် ဆိုးတော့သည်။

သူက ချက်ချင်း ဆွဲထုတ်ပြီး ကုတင်ပေါ်တက်လာကာ သက်ကို ဖက်ထားပြီး ကျောပွတ်ပေးသည်။ ငါးမိနစ်ဆက်တိုက်လောက် ပင်ပန်းတကြီး ချောင်းဆိုးပြီးမှ ရပ်သွားသည်။ သူက ချောင်းဆိုးပျောက်ဆေး ပုလင်း ယူလာကာ တိုက်သည်။

"ကိုစိုင်း...ဆောရီးပါ။

သက် အားနာလို့ သေတော့မည်။ သူကတော့ သက်ကို ကျောပွတ်ပြီး ချော့နေသည်။

"ဘာမှမဖြစ်ဘူး၊ ဘာမှမဖြစ်ဘူး၊ မင်းနေကောင်းဖို့ အရေးကြီးတယ်။ "

သက်အသက်ရှူပြန်မှန်လာသည်နှင့် သူ့လိင်တံကို ပြန်လည်ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ စောစောက သက်ကို စိတ်ပူနေသည့်ကြားက နည်းနည်းမှ ကျမသွားဘဲ အကြောအပြိုင်းပြိုင်းဖြင့် ထောင်မတ်နေတုန်းဖြစ်သည်။ သူအရမ်းကို စိတ်တွေထန်နေမှန်း သိလိုက်ရသည်။

" မင်းနေကောင်းမှ ဆို။"

သက် သူ့ကို အရမ်းအားလည်းနာ သနားလည်းသနားသွားသည်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် သူဒီည ခုလို ခံစားနေရတာကို မဖြစ်စေချင်။

" နန်းလုံဆီသွား။ သက်နေမကောင်းခင် သူနဲ့နေ။"

"ဟာ မဟုတ်တာကို။ ဒီမှာကြည့်၊ ငါ့ကိုအားမနာနဲ့။ မင်းကို ဆိုးဆိုးကောင်းကောင်း ပေါင်းဖို့ယူထားတာ။ တစ်ရက်မလုပ်ရလို့ မငြိုငြင်ဘူး၊ ငါလည်းသေမသွားဘူး။"

"ဆယ်ရက်ပြည့်တော့မယ်။ ကိုစိုင်းလည်း အရမ်းခံစားနေရတယ်။  ပြီးတော့ အရင်လည်း သုံးနှစ်တောင် ဖြစ်ခဲ့ကြတာကို၊ နောက်ထပ် တစ်ခါနှစ်ခါနဲ့လည်း မထူးတော့ပါဘူး။ သက်နဲ့က တစ်လပဲ ရှိသေးတာ။ အဲဒါမတိုင်ခင်ထိ လုပ်ခဲ့တာပဲမို့လား။"

သူအသံတိတ်နေသည်။ သက်က သူ့လိင်တံကြီးကို ခပ်ဖိဖိ ဆုပ်ကိုင်ပြီး ကွင်းတိုက်သလို တိုက်ပေးလိုက်သည်။

" ဘယ်တုန်းက နောက်ဆုံး လုပ်ခဲ့တာလည်း။"

သူက သက်ပြင်းချပြီး ဖြေလိုက်သည်။

" မင်္ဂလာမဆောင်ခင်နေ့ညနေ၊ မင်းဝတ်မယ့် ဂါဝန် သွားယူတုန်းက။"

"အဲဒါများ၊ မထူးတော့ပါဘူး၊ သွားပါ။ ကိုစိုင်း သူ့ကို သတိရတယ်မို့လား၊ ခေါ်ထားတာ သတိရလို့လည်း ပါတယ်မို့လား။"

သူ အကြာကြီး ငြိမ်သွားသည်။ ထို့နောက် ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းကာ သက်ကို စောင်ခြုံပေးသည်။ ခေါင်းအထိလုံအောင် ခြုံပေးပြီး ငုံ့ကိုင်းကာ ဖက်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ တံခါးဖွင့်ပြီး ထွက်သွားသည်။

သက် နှုတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်ပြီး လက်နှစ်ဖက်ကို တင်းတင်းပိုက်ထားသည်။ မလှုပ်မယှက် ငြိမ်ငြိမ်လေးနေနေသည်။ စောစောက စိတ်ပင်ပန်း လူပင်ပန်း သွားသော အရှိန်ဖြင့် အဖျားနည်းနည်း တက်လာသည်။ နားထင်မှာ သွေးတဒုတ်ဒုတ် တိုးနေသည်။ သူ့ကို အားနာလို့ပဲ လွှတ်လိုက်မိသလား၊ နန်းလုံကို သနားလို့ ကိုယ်ချင်းစာလို့ပဲ လွှတ်လိုက်မိသလား မသေချာတော့။ ကို့ကိုတောင် အပြီးအပိုင် စွန့်လွှတ်ခဲ့ရသေးတာပဲ၊ ခုလို အရင်ကလည်း ဖြစ်ဖူးတဲ့ သူတစ်ယောက်နဲ့ ကိုစိုင်းကို အိပ်ခွင့်ပြုတာ အဲဒါနဲ့စာရင် ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး လို့ တွေးမိသည်။

တစ်နာရီလောက် အကြာမှာ သူပြန်ရောက်လာသည်။ သက်မအိပ်သေးတာ သူသိနေသည်။ စောင်ကို ဆွဲလှန်ပြီး ဝင်လာသည်။ ဘေးမှာ တိုးအိပ်လိုက်ပြီး သက်ကို ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲထည့်လိုက်သည်။ သူ့ဆီက သုက်ရည်နံ့နှင့် နန်းလုံလိမ်းသော ဘော်ဒီလိုးရှင်းနံ့သင်းသင်းကို ရသည်။ သက်ကို တင်းတင်းဖက်ထားပြီး သူက သက်ပြင်းတစ်ချက် ချလိုက်သည်။ သက်က သူ့ကိုယ်လုံးကြီးကို မမီတမီ ပြန်ဖက်လိုက်သည်။ ပခုံးပေါ်မှာ ခေါင်းအုံးပြီး သူ့မေးအောက် နေရာကို နဖူးနှင့် တိုးဝှေ့ဝင်လိုက်သည်။ မျက်လုံးများကို မှိတ်ထားရင်း နှစ်ယောက်လုံး တဖြည်းဖြည်း အိပ်ပျော်သွားကြသည်။


 အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>