တရှိုက်မက်မက် စိုက်ချက် (စ/ဆုံး)
ရေးသားသူ - ကာမမင်းသား
(၉) တန်းကျောင်းသူ “လင်းလဲ့ဖြူ” ဆိုလျှင် အ.ထ.က(၅)တစ်ကျောင်းလုံး မသိသူမရှိပေ။ လင်းလဲ့ဖြူကစာတော်ရုံသာမက အသားဖြူဖြူလေးနှင့် ချောလဲချောလှလဲလှသည်။ ကျောင်းမှာဘာဖွင့်ပွဲအခမ်းအနား
ဘဲရှိရှိ လင်းလဲ့ဖြူကဗန်းကိုင်အဖြစ်အရွေခံရသည်ချည်းပင်ဖြစ်သည်။ လင်းလဲ့ဖြူနေတာကလည်း ကိုယ်ပိုင်ခြံဝန်း ကိုယ်ပိုင်တိုက် ကိုယ်ပိုင်ကားနှင့်ဖြစ်၍ ဘဝလှသော လင်းလဲ့ဖြူဟုပင်ဆိုရမည်ဖြစ်ပါသည်။အလှတရားဟူသည် ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာအပြင်ပန်းအနေအထားအရ သုံးသပ်ပြောဆိုနိုင်သောအရာဖြစ်ပေသည်။ မှန်သည်.....လင်းလဲ့ဖြူတစ်ယောက်အများအားကြအောင် အပြင်ပန်းအနေအထားတွင်မည်သို့ပင်အလှ
တရားတွေဝေဆာနေပါစေ အတွင်းသဏ္ဍာန်စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာတွင်တော့ လင်းလဲ့ဖြူတစ်ယောက်မလှနိုင်ပေ။ လင်းလဲ့ဖြူ၏ဖခင်မှာ မနှစ်ကလင်းလဲ့ဖြူ(၈)တန်းအရောက် မိခင်ဖြစ်သူနှင့်ကွာရှင်းပြီး အိမ်မှထွက်သွားခဲ့သည်မှာ လင်းလဲ့ဖြူမှာဖခင်ဖြစ်သူအား တစ်ခါမှပြန်၍မတွေ့ရတော့ပေ။
လင်းလဲ့ဖြူက မိခင်နှင့်အတူကျန်ရစ်ခဲ့ရသည်။ ဒီလောက်လှသော မာမီကို ဒက်ဒီဘာလို့စွန့်လွှတ်သွားသလဲဆိုတာ လင်းလဲ့ဖြူအဖြေမထုတ်နိုင်။ မင်္ဂလာဈေးတွင်ရှိသော ဆေးဆိုင်ကြီးကို လင်းလဲ့ဖြူ၏မိခင် ကြည်ပြာလင်းက ဦးစီးရောင်းဝယ်၍ အိမ်၏စီးပွားရေးကိုဦးဆောင်၍နေရလေသည်။
ပြီးတော့လင်းလဲ့ဖြူ၏ မိခင်ကြည်ပြာလင်းအပေါ် ဒီနှစ်ပိုင်းထဲတွင် လင်းလဲ့ဖြူသိပ်ပြီးအမြင်မကြည်မလင်ဖြစ်ချင်လာသည်။ အိမ်တွင် ဒက်ဒီမရှိတော့သည့်နောက်ပိုင်း မာမီတစ်ယောက်အရင်ကထက် အလှတွေကိုတအားပြင်လာသည်။
ပြီးတော့ ဂျော်နီသန်းဆိုသော လူကြီးတစ်ယောက်နှင့်လည်း တတွဲတွဲလုပ်နေသည်။ အဲ့ဒီဂျော်နီသန်းဆိုတဲ့လူကြီးက မာမီနဲ့အတူ အိမ်ကိုပိတ်ရက်တွေမှာ ပါလာတတ်ပြီး အိမ်တွင်ပင်မာမီနှင့်အတူနေတတ်လေသည်။
အပျိုပေါက်အရွယ်သမီးလေးတစ်ယောက် အိမ်တွင်ရှိသည်ဆိုတာတောင် မာမီဂရုမစိုက်တော့ဘူးလားဟု လင်းလဲ့ဖြူဒေါသဖြစ်မိသည်။ မိန်းမတွေက တဏှာရာဂနဲ့ပတ်သက်လာရင်သားသမီးရင်းတောင်မှ ဒုက္ခပေးတတ်တာကို (၉)တန်းကျောင်းသူအရွယ် လင်းလဲ့ဖြူလေးမသိရှာသေးပေ။ အဲ့ဒီဂျော်နီသန်းဆိုတဲ့လူကြီးကို လင်းလဲ့ဖြူမျက်နှာကြောမတဲ့။ ကြည့်၍မရချေ။ သူ့ပုံစံကြီးကို ကြည့်ပါဦး။
နဲနဲနောနော ခန္ဓ္ဓာကိုယ်ကြီးမဟုတ်။ ဗလကြီးက အယ်နေသလို အရပ်ကြီးကလည်း မြင့်မြင့်ကြီးဖြစ်သည်။ အားလုံးခြုံပြောရလျှင် ဗလကောင်းကောင်း ထောင်ထောင်မောင်းမောင်းပေါ့၊ပထမပိုင်းက အိမ်ကို ဂျော်နီသန်းဆိုတဲ့လူကြီးပါပါလာစဉ်က မာမီကပါ လင်းလဲ့ဖြူကို ဖာသိဖာသာနေသည်။
အဲ့ဒီနောက်ပိုင်းကျတော့ လင်းလဲ့ဖြူကိုသူတို့နှစ်ယောက်စလုံးက သိသိသာသာကြီးပင် အတင်းလိုက်ရောပြီးဂရုစိုက်ပြနေကြသည်။ အိမ်သို့တစ်ပတ်တစ်ခါ ပါလာသောဟိုလူကြီးကလည်း လင်းလဲ့ဖြူအတွက် လက်ဆောင်တွေတစ်ပုံတစ်ပင်ဝယ်လာတတ်သည်။ ပြီးတော့မာမီကိုယ်တိုင်ကလည်း လင်းလဲ့ဖြူကိုအဲ့ဒီဂျော်နီသန်းဆိုတဲ့ လူကြီးနဲ့ရင်းနှီးအောင် အမျိုးမျိုးဖျောင်းဖျခဲ့သည်။
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် မာမီဟာ မာမီပါဘဲ လောကကြီးအလယ်မှာ ဒီသားအမိနှစ်ယောက်ထဲသာရှိကြတာမဟုတ်လား။ ဒီတော့ မာမီစိတ်ချမ်းသာရင်ပြီးရောဟု လင်းလဲ့ဖြူကိုယ်တိုင်လိုက်လိုက်လျောလျောနေခဲ့သည်။ နောက်ဆုံးတော့ လင်းလဲ့ဖြူတစ်ယောက် ဂျော်နီသန်းဆိုတဲ့လူကြီးနဲ့ ကြက်တောင်ရိုက်ကစားတဲ့အထိ အဆင်ပြေအောင်နေခဲ့သည်။
ဒီအခါမျိုးတွင် လင်းလဲ့ဖြူမိခင်ကြည်ပြာလင်းက ဘေးမှနေ၍ ကုလားထိုင်တစ်လုံးနှင့်ထိုင်ကာ လက်ခုပ်လက်ဝါးတီး၍ အားပေးနေတတ်သည်။
ဒီလို မာမီတစ်ယောက်ကြည်နူးပျော်ရွှင်နေပုံကို မြင်ရပြီးလင်းလဲ့ဖြူတစ်ယောက်စိတ်ချမ်းသာခဲ့ရသည်။ ဒါပေမယ့် လင်းလဲ့ဖြူ၏စိတ်ချမ်းသာမှုက တအုံနွေးနွေးနဲ့ရယ်ပါ။ နောက်ပိုင်းတွင်တော့.....အဲ့ဒီဂျော်နီသန်းဆိုတဲ့လူကြီးက ဈေးပိတ်ရက်မှသာမဟုတ်တော့ဘဲ ကျန်တဲ့ရက်တွေမှာလည်း အိမ်ကိုပါပါလာတတ်ပြီး ညအိပ်ကာ မနက်မာမီဆိုင်သွားတော့မှ မာမီနှင့်အတူ ပြန်သွားတတ်လေသည်။
အိမ်မှာ ဒက်ဒီရှိကတည်းကဒက်ဒီနှင့်မာမီတို့က အိမ်အောက်ထပ်တွင်အိပ်ပြီး လင်းလဲ့ဖြူက အပေါ်ထပ်တွင်အိပ်သည်။ အခုဟိုလူကြီးအိမ်မှာလာလာပြီးနေတော့ ဘယ်မှာအိပ်သလဲ.......လင်းလဲ့ဖြူမသိ....မာမီနဲ့များ အတူအိပ်နေသလားမသိဘူး...။
အင်းလေ ဘယ်တတ်နိုင်ပါ့မလဲ။ လင်းလဲ့ဖြူက ည(၈)နာရီထိုးတာနဲ့ အပေါ်ထပ်ကို စာဖတ်စရာတွေရှိရင်ဖတ်တယ်.....အိမ်စာလေ့ကျင့်ခန်းတွေလုပ်တယ်....ပြီးတော့ည(၁၀)နာရီခွဲရင် ဝင်အိပ်တယ်ဒါက လင်းလဲ့ဖြူနေ့စဉ်လုပ်နေကြဖြစ်သည်။
အိပ်ပြီဟေ့ဆိုလျှင်လည်း တစ်နေ့လုံး ကျူရှင်တက်ရ၊ စာဖတ်ရ၊ ကျောင်းတက်ရနဲ့ မောမောပန်းပန်းနဲ့ အိပ်လိုက်တာ....အရွယ်ကလည်း ကလေးသာသာဆိုတော့ ခေါင်းချရင်အိပ်ပျော်ရော။ ပြီးတော့ မိုးလင်းမှဘဲတစ်ရေးနိုးတော့သည်။ ဒီလိုဆိုတော့ မာမီနဲ့ဟိုလူကြီးအကြောင်းကို လင်းလဲ့ဖြူမသိနိုင်တော့ချေ။
ဒီနေ့ညနေပိုင်း ကျူရှင်မရှိ၍ လင်းလဲ့ဖြူ (၄)နာရီထိုးကတည်းက အိမ်သို့ပြန်ရောက်နေသည်။ ရေချိုး၊ ထမင်းစားပြီးအခွေထိုင်ကြည့်နေတုန်း ညနေ(၆)နာရီလောက်မှာ မာမီပြန်လာသည်။ ဟိုဂျော်နီသန်းဆိုသော လူကြီးပါ ပါလာသည်။
“ ရော့....ဒါတွေက လင်းလဲ့အတွက် အန်ကယ်ဝယ်လာတာ...”
“ ဟယ်....အန်ကယ်.....အများကြီးဘဲ.....ကျေးဇူးဘဲ....”
အဝတ်အစားတွေသာမက စားစရာတွေလည်းပါသည်။ လင်းလဲ့က ဂျော်နီသန်းပေးသော အထုပ်ကြီးကိုလှမ်း၍ယူလိုက်သည်။ မာမီကတော့ အနားမှနေ၍ ပြုံးပြီးရပ်ကြည့်နေသည်။ ဂျော်နီသန်းပေးသော အထုပ်ကြီးကို ပွေ့ပိုက်၍ လင်းလဲ့ဖြူအပေါ်ထပ်သို့ပြေးတက်ခဲ့သည်။ အပေါ်ထပ်သို့ခြေချမိကာမှ သူမစားလက်စအာလူးကြော်ထုပ်စားပွဲခုံပေါ်တွင် ကျန်ခဲ့တာကိုသတိရ၍ တစ်ခါပြန်၍ဆင်းယူရန် လက်ထဲမှအထုပ်ကြီးကို လှေခါးဝကြမ်းပြင်ပေါ်တွင်ချ၍ လင်းလဲ့ဖြူလှေခါးကိုပြန်ဆင်းသည်။ လှေခါးငါးထစ်လောက်ဆင်းပြီးသွားတော့ လင်းလဲ့ဖြူအောက်ထပ်ကိုမြင်လိုက်ရသည်။
“ အယ်.....တော့်...”
လင်းလဲ့ဖြူ ပါးစပ်အဟောင်းသားလေးဖြစ်သွားသည်။ အောက်ထပ်ဧည့်ခန်းထဲတွင် ဂျော်နီသန်းဆိုတဲ့လူကြီးက မာမီကို မတ်တပ်ကြီးဖက်၍နမ်းနေသည်။ မာမီကြည်ပြာလင်းက လင်းလဲ့ဖြူဖက်ကို ကျောခိုင်းထား၍ လင်းလဲ့ဖြူကို မတွေ့ရသော်လည်း ဂျော်နီသန်းဆိုတဲ့လူကြီးကတော့ လင်းလဲ့ဖြူကိုလှမ်း၍ တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ မာမီ၏ နှုတ်ခမ်းလုံးလုံးလေးကို အတင်းငုံ၍စုပ်နမ်းသည်။ မာမီတစ်ကိုယ်လုံး
တွန့်တက်သွားပြီးခြေဖျားလေးထောက်ခါ မျက်နှာလေးကော့တက်သွားပြီး ဂျော်နီသန်း၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို အတင်းပြန်၍ဖက်သည်။ လင်းလဲ့ဖြူရင်ထဲဟာခနဲဖြစ်သွားပြီး ယောင်ယမ်း၍လှေခါးထစ်ကို သုံးထစ်လောက် ဆင်းလိုက်မိပြီးမှ အသာကိုယ်ရှိန်သက်၍ရပ်ကာ ကြည့်နေမိသည်။
ဂျော်နီသန်းဆိုတဲ့လူကြီးက မျက်လုံးတစ်ချက်လှန်ကာ လင်းလဲ့ဖြူကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြန်သည်။ ပြီးတော့ မာမီ ကြည်ပြာလင်း၏ ခါးကိုသိုင်းဖက်ထားသော သူ့လက်ကြီးတစ်ဖက်က အောက်သို့လျှောကျသွားပြီး မာမီရဲ့ တင်ပါးကားကားကြီးတွေကို ဆုပ်နယ်သည်။ မာမီကိုယ်လုံးလေး လှုပ်ကနဲ လှုပ်ကနဲပင်ဖြစ်သွားရသည်။မာမီ့နှုတ်ခမ်းတွေကိုလည်းမလွှတ်။
ရပ်ကြည့်နေရင်းမှ လင်းလဲ့ဖြူ၏ တစ်ကိုယ်လုံးခွန်အားတွေချိနဲ့၍လာသည်။ ရှေ့မှလှေခါးလက်ရမ်းလေးကို သူမ၏ လက်ကလေးနှစ်ဖက်ဖြင့် အားပြုကိုင်ရင်းအသာလေးရပ်၍ ကြည့်နေမိသည်။ ဂျော်နီသန်းက ကြည်ပြာလင်း၏ နှုတ်ခမ်းတွေကိုလွှတ်ပေးလိုက်တော့ မာမီကြည်ပြာလင်းက မျက်လုံးလေးမှိတ်ထားလျှက်မှ သူမမျက်နှာလေးကို ဂျော်နီသန်း၏ ရင်ခွင်ထဲတိုး၍ဝင်သည်။ ဂျော်နီသန်းဆိုတဲ့လူကြီးက မာမီနဖူးလေးကို ငုံ့နမ်းလိုက်ပြီး သူ့လက်ကြီးတစ်ဖက်က နှစ်ကိုယ်ကြားတိုးဝင်သွားပြီး မာမီရဲ့နို့အုံထွားထွားကြီးတွေကို အင်္ကျီပေါ် မှပင် ကိုင်၍ဆုပ်နယ်သည်။
မာမီခမျာ ကိုယ်လုံးလေးလှုပ်လှုပ်သွားပြီး မျက်လုံးလေးမှိတ်ထားတဲ့ မာမီမျက်နှာလေးက ဂျော်နီသန်း၏ရင်ဘတ်ကျယ်ကြီးမှာ လူးလိမ့်၍နေသည်။ မာမီ ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ မသိပါဘူး......။ မာမီကြည်ပြာလင်းရဲ့ လက်တွေက ဂျော်နီသန်း၏ခါးကြီးကို အတင်းအကြပ်တိုးဖက်လိုက်တာ လင်းလဲ့ဖြူသတိထားတွေ့လိုက်ရသည်။
ဂျော်နီသန်းလက်ကြီးတွေကမာမီနို့အုံကြီးတွေပေါ်က ဖယ်ခွာပြီး မာမီ့နောက်ကျောကို သိုင်းဖက်လိုက်ပြန်သည်။ ပြီးတော့ မာမီကျောပြင်လေးကို အသာအယာပွတ်ပေးသည်။ မာမီ ကြည်ပြာလင်း မျက်လုံးလေးတွေဖွင့်လာပြီး ဂျော်နီသန်း၏မျက်နှာကို မော့ပြီးကြည့်တယ်.....။
ပြီးတော့ ဂျော်နီသန်းရဲ့ လည်ပင်းကြီးကိုလှမ်း၍ဖက်လိုက်ပြီး ခြေဖျားလေးထောက်ကာ ဟိုလူကြီးရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို မာမီက အတင်းဘဲ လှမ်းပြီးစုပ်နမ်း လိုက်သည်။
လင်းလဲ့ဖြူတစ်ကိုယ်လုံး ပုရွက်ဆိတ်အကောင်တစ်သောင်းလောက်တက်လာသလို တရွရွနှင့်နေရခက်လာသည်။ ပြီးတော့ တစ်ကိုယ်လုံးရှိ အားအင်တွေကချိနဲ့လာသည့် လင်းလဲ့ဖြူဆတ်ကနဲ မျက်နှာကိုလှည့်ကာ သူတို့ကိုမျက်ကွယ်ပြုလိုက်ပြီး လှေခါးထစ်တွေကို တစ်လှမ်းချင်းနင်းကာ အပေါ်ထပ်ကိုပြန်ပြီး တက်လာခဲ့သည်။ လှေခါးဝကြမ်းပြင်တွင် ချထားသော ဂျော်နီသန်းပေးသော လက်ဆောင်ထုပ်ကြီးကိုပင် မယူနိုင်တော့ဘဲ သူမ၏အိပ်ခန်းထဲပြေးဝင်ကာ အိပ်ယာပေါ်သို့ခြေပစ်လက်ပစ်လှဲချလိုက်သည်။
“ ဟင်.....ဘာတွေလဲမသိဘူး...”
လင်းလဲ့ဖြူ သူမခါးမှ စကပ်လေးကိုမ၍ လှန်ကြည့်သည်။ အောက်ခံဘောင်းဘီပါးလေးက ပေါင်ကြားတွင်ရွှဲနစ်နေသည်။ လင်းလဲ့ဖြူ ကုတင်ပေါ်မှပြန်၍ဆင်းလိုက်ပြီးအတွင်းခံဘောင်းဘီ ကိုချွတ်ကာ ရေလဲထဘီဟောင်းလေးကိုယူ၍ သူမပေါင်ခွကြားကိုသုတ်ပြီး အိပ်ယာပေါ်သို့ပြန်၍လှဲလိုက်သည်။ လင်းလဲ့ဖြူ၏ ပုံသဏ္ဍာန်မှာ အသက်မပါနှေးကွေး၍ စက်ရုပ်တစ်ရုပ်လိုလှုပ်ရှား၍နေသည်။
အိပ်ယာပေါ်တွင် လင်းလဲ့ဖြူ မျက်လုံးလေးမှိတ်၍ငြိမ်နေသည်။ အမှန်ဆိုလျှင် မာမီကြည်ပြာလင်းက အသက်(၃၄)နှစ်သာရှိသေးသည်။ အပျိုတွေရှုံးလောက်အောင်လှသည့်အလှကိုလည်း ပိုင်ဆိုင်ထားသူဖြစ်သည်။ ဒါနဲ့များ ဒီလူကြီးကို ဘာလို့လက်ခံထားသလဲဆိုတာ လင်းလဲ့ဖြူ မစဉ်းစားတတ်ချေ။
သူတို့နှစ်ယောက် နမ်းနေသောပုံရိပ်က လင်းလဲ့၏မျက်စေ့ထဲမှ မထွက်ချေ။ သက်ပြင်းတွေအခါခါချရင်း လင်းလဲ့ဖြူတစ်ယောက် အိပ်ယာပေါ်တွင်လူးလှိမ့်၍နေသည်။
တစ်နာရီဆိုသော အချိန်ဆိုသည်မှာ ဘာမှမကြာလိုက်သလိုပင်....။ အိပ်ယာပေါ်တွင် မျက်လုံးလေးမှိတ်နေသော လင်းလဲ့ဖြူတစ်ယောက် သူမ၏အိပ်ခန်းထဲသို့ တစ်စုံတစ်ယောက်ဝင်လာသည်ဆိုသောအသိကြောင့် မျက်လုံးလေးကို အားယူ၍ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။
“ ဟင်.....အန်ကယ်..”
လင်းလဲ့ဖြူ မျက်လုံးလေးဝိုင်းသွားပြီး အံ့သြတကြီးရေရွတ်မိရင်း ထထိုင်လိုက်မိသည်။ လင်းလဲ့ဖြူ တွေ့မြင်လိုက်ရသည်ကတော့ သူမ၏ကုတင်ဘေးသို့ရောက်နေသော ဂျော်နီသန်းအင်္ကျီမပါဘဲအောက်တွင် ပုဆိုးတစ်ထည်ကို ဖြစ်သလိုဝတ်ထားသည်။ ဂျော်နီသန်းက လင်းလဲ့ဖြူကိုဘာမှမပြောဘဲ သူမ၏ဝိုင်းဝိုင်းစက်စက်မျက်လုံးလေးများကို စိုက်ပြီးကြည့်နေသည်။
ပြီးတော့မှ သူမ၏မျက်နှာလေးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ညှပ်ကိုင်၍ဆွဲယူလိုက်သည်။
“ ချစ်တယ်.......ကလေးရယ်..”
ဝမ်းခေါင်းသံဖြင့် တုန်ခိုက်စွာမြည်တမ်းပြီး လင်းလဲ့ဖြူ၏တဆတ်ဆတ်တုန်နေသည့် နှုတ်ခမ်းလေးကိုဖိကပ်စုပ်နမ်းပစ်လိုက်သည်။ လင်းလဲ့ဖြူ အစိမ်းသက်သက်သွေးသားလေးတွေ အလန့်တကြားဖြစ်သွားပြီး လက်လေးတစ်ဖက်က ဂျော်နီသန်း၏လည်ပင်းကြီးကို ပြန်၍သိုင်းဖက်လိုက်မိသည်။
ဂျော်နီသန်းက သူမကိုရင်ခွင်ထဲထည့်၍ ခပ်တင်းတင်းလေးဖက်ထားသည်။ အတန်ကြာအောင်စုပ်နမ်းပြီးသောအခါတွင်တော့ သူမကိုပွေ့၍အိပ်ယာထဲပြန်လှဲသိပ်လိုက်သည်။ ကောင်မလေးတစ်ကိုယ်လုံး တစ်ဆတ်ဆတ်တုန်နေသည်။
ရီဝေသောမျက်လုံးအစုံနဲ့ ဂျော်နီသန်းကိုမော့၍ကြည့်နေသည်။ ဂျော်နီသန်းက လင်းလဲ့ဖြူကိုငုံ့၍ကြည့်နေရာမှ ခေါင်းခါလိုက်ပြီး အခန်းထဲမှပြန်ထွက်ရန်လှည့်လိုက်သည်။
“ ဟင်.......အန်ကယ်.....ဘယ်လဲ....”
လင်းလဲ့ဖြူ ဂျော်နီသန်း၏လက်ကောက်ဝတ်တစ်ဖက်ကို အမိအရလှမ်း၍ဆွဲလိုက်သည်။
“ ကြာရင်မှားကုန်မယ်ကလေး.......အန်ကယ်ပြန်တော့မယ်.......”
“ ဘာ.....ဘာ......မှားမှာလဲဟင်....”
ဂျော်နီသန်း၏ လက်ကိုမလွှတ်ဘဲ အမောတကောမေးသည်။
“ အန်ကယ်မနေနိုင်တော့ဘူး ဒီမှာကြည့်ပါလား....”
ဂျော်နီသန်းခါးမှ ဖြစ်သလိုဝတ်ထားသော ပုဆိုးကိုချွတ်ချလိုက်သည်။
“ အာ........ဟာ......ကြောက်စရာကြီး....”
မတ်တောင်နေသော ဂျော်နီသန်း၏ စံချိန်မှီလီးကြီးကိုကြည့်ပြီး လင်းလဲ့ဖြူဆတ်ကနဲတုန်သွားသည်။ ပြီးတော့မျက်စိနှစ်လုံးကိုမှိတ်ချလိုက်သည်။ ဂျော်နီသန်းက လင်းလဲ့ဖြူ၏လက်လေးတစ်ဖက်ကိုဆွဲယူပြီး သူ၏လီးတန်ကြီးပေါ်တင်၍ သူမ၏လက်ချောင်းလေးတွေကို လီးတန်ကြီးအားဆုပ်ပေးလိုက်သည်။
ပူနွေး၍မာကျောလှသော အချောင်းကြီးက စေးကပ်ကပ်နှင့်ဖြစ်နေသည်။ မာမီကိုလုပ်ထားတဲ့အရည်တွေလားမသိဘူး....(လင်းလဲ့ဖြူ နောက်မှစဉ်းစားမိခြင်းဖြစ်သည်။) လီးချောင်းကြီးကို လက်လေးဖြင့်အသာလေးညှစ်၍ကိုင်လိုက်ရင်းအိပ်ယာပေါ်တွင်ဆန့်၍ထားသော သူမ၏ခြေထောက်လေးနှစ်ချောင်းကို တစ်ချောင်းနှင့်တစ်ချောင်းလိမ်၍ ညှပ်လိုက်ကြောင်းတွေ့လိုက်ရသည်။ လီးချောင်းကြီး၏အတွေ့က လင်းလဲ့ဖြူ၏သွေးသားတွေကို ဆူပွက်စေသလိုနုညက်သောသူမ၏လက်လေးအထိအတွေ့ကလည်း ဂျော်နီသန်း၏လီးကြီးကိုတခဏအတွင်းပို၍ မာကျောလာသည်။
“ အန်ကယ်.....မနေနိုင်တော့ဘူး လင်းလဲ့ရာ.....”
“ ဘာ......ဘာလုပ်မလို့လဲ.....အန်ကယ်ရယ်....”
“ ချစ်မလို့ပေါ့......လင်းလဲ့ရဲ့...”
ပြောပြောဆိုဆိုဂျော်နီသန်းက ကုတင်ပေါ်လှိမ့်တက်လိုက်ပြီး လင်းလဲ့ဖြူ၏ရင်ဘတ်ပေါ် အသာမှောက်ချလိုက်ရာမှ သူမ၏နီရဲနေသော နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေကို စုပ်နမ်းလိုက်ပြန်သည်။လက်တစ်ဖက်ကလည်း လင်းလဲ့ဖြူ၏ အင်္ကျီတွေပေါ်မှနေ၍ နို့လေးတွေကိုပွတ်သပ်ပေးလိုက်တော့ လင်းလဲ့ဖြူ ခါးလေးကော့တက်သွားသည်။ လင်းလဲ့ဖြူခမျာ တွန့်တွန့်လူးနေရှာသည်။
ဂျော်နီသန်းက လင်းလဲ့ဖြူ၏ အင်္ကျီကြယ်သီးလေးများကို တစ်လုံးချင်းဖြုတ်ပစ်လိုက်သည်။ ပြီးလျှင် သူမကိုအတန်ငယ်စောင်းပေးလိုက်ပြီး ဘရာစီယာချိတ်ကိုဖြုတ်ကာ ဘရာစီယာလေးကို ရင်ဘတ်ကနေခွာလိုက်တော့ ဗမာကြက်ဥလောက်ရှိသော သူမ၏ ဖောင်းဖောင်းအိအိနို့လေးတွေကထွက်၍ပေါ်လာသည်။
နီရဲသောနို့သီးခေါင်းလေးတွေကပြားကပ်နေသည်။ နို့သီးခေါင်းနီတာရဲလေးများကို လက်နဲ့ထိုးကော်ပြီးအသာဖွဖွလေးပွတ်ချေပေးလိုက်တော့ လင်းလဲ့ဖြူ ဒူးကလေးတွေဆတ်ကနဲထောင်လာပြီး စုလိုက်ကားလိုက်ဖြင့်ခေါင်းလေးကို ဘယ်ညာရမ်းနေတော့သည်။
“ အိုး.....အိုး....အားလားလား....အန်...အန်ကယ်....ဟာ....ဟာ့...”
လင်းလဲ့ဖြူစကားမဆုံးလိုက် ဂျော်နီသန်းက သူမ၏နှုတ်ခမ်းတွေကိုဖိကပ်စုပ်နမ်းပစ်လိုက်သည်။ ထိုသို့စုပ်နမ်းရင်းလက်များကလည်း သူမ၏နို့လေးတွေကို ဆုပ်ကိုင်ပွတ်ချေ၍နေသည်။
လင်းလဲ့ဖြူ သိပ်ပြီးကြောက်နေပုံရပေမယ့် တစ်ခါမှမတွေ့ကြုံဖူးသေးတဲ့ အတွေ့အာရုံအရသာမှာ ရစ်မူးနေမိပြီး ဂျော်နီသန်းကိုငြင်းဆန်ခြင်းမပြုမိပေ။ ဂျော်နီသန်းက သူမ၏နို့လေးတွေကိုတယုတယဖြင့် နမ်းရှိုက်လိုက်ရင်း သူ့လက်ကဝတ်ထားတဲ့စကပ်လေးပေါ်ကနေ လင်းလဲ့ဖြူရဲ့ပေါင်ကြားကို စမ်းလိုက်သည်။
ကောင်မလေးအောက်ခံဘောင်းဘီဝတ်မထားကြောင်းသိလိုက်ရသည်။ ပေါင်ရင်းနှင့်ဝမ်းဗိုက်သားလေးတွေကိုပွတ်ပေးရင်း စကပ်လေးကို တဖြေးဖြေးတရွေ့ရွေ့ခါးဆီသို့ ဆွဲလှန်တင်လိုက်သည်။ (--)နှစ်သမီးနဲ့မလိုက် ဖောင်းမို့မို့ထွားထွားကြိုင်းကြိုင်းနှင့် အမွှေးနုရေးရေးလေးဖြင့် စောက်ဖုတ်လေးသည်တင်းတင်းမာမာလေးထွက်ပေါ်လာသည်။ တင်းတင်းစေ့ကပ်နေသော အကွဲကြောင်းလေး၏ ထိပ်နားတွင်တော့ အစိလေးကပြူးပြူးလေးထွက်နေသည်။
ဂျော်နီသန်းက လင်းလဲ့ဖြူ၏ဒူးနှစ်ဖက်ကို ဆွဲမလိုက်ပြီးပေါင်နှစ်ဖက်ကို ပေါင်တွင်းကြောလေးတွေထောင်ထလာတဲ့အထိ ဆွဲကားပစ်လိုက်တော့ ကောင်မလေး၏ပစ္စည်းလေးကအတန်ငယ်ပြဲဟသွားသည်။ အစေ့လေးကမန်ကျည်းစေ့လောက်ပြူး၍ထွက်လာသည်။ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုနဲ့ အစိလေးကိုအသာပွတ်ပေးလိုက်သည်။
“ အိုး.....အား......ဟား....အန်...အန်ကယ်....”
လင်းလဲ့ဖြူမှာ မချိမဆန့်လေးညီးညူလိုက်ပြီး ပက်လက်အိပ်နေရာမှ ဂျော်နီသန်း၏လည်ပင်းကိုသိုင်းဖက်လိုက်ပြီး ဂျော်နီသန်း၏မျက်နှာအနှံ့ကို ဒလစပ်နမ်းလိုက်တော့သည်။
ဂျော်နီသန်းမှာ လင်းလဲ့ဖြူ၏ဘေးသို့ဝင်၍ လှဲအိပ်လိုက်သည်။ ပြီးလျှင် လုံးကျစ်မာခဲ၍နေသော သူမ၏နို့အုံလေးတစ်ဖက်ကိုငုံခဲလိုက်သလို ကျန်သောနို့တစ်ဖက်ကိုလည်း လက်ဖဝါးဖြင့်အုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး နယ်ဖတ်ပစ်လိုက်သည်။
“ အိုး.....အင်း....အိုး.....အိုး......ဟင်း.....ဟင်း.....ဟင်း...”
လင်းလဲ့ဖြူတွန့်လိမ်ကောက်ကွေး၍သွားသည်။ဂျော်နီသန်း သူမ၏နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကိုစုပ်နမ်းလိုက်သည်။ ဒီလိုနှုတ်ခမ်းလေးကို ဖိကပ်စုပ်နမ်းလိုက်ပြီး သူမ၏နှုတ်ခမ်းလေးတွေအား လျှာဖျားနှင့်ပွတ်ပေးသလိုလင်းလဲ့ဖြူ၏အာခေါင်ထဲထိထိုးမွှေလိုက်သည်။
နောက်သူမ၏လျှာလေးကိုလည်း သူ့လျှာကြီးနဲ့ကလိရင်း ဂျော်နီသန်း၏လက်တစ်ဖက်က လင်းလဲ့ဖြူ၏ပေါင်ခြံကြားထဲက ဆီးခုံမောက်မောက်လေးနဲ့ နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေတစ်ဝိုက်ကိုဖွဖွလေးလျှောက်ပြီး ပွတ်နေလိုက်သည်။
လင်းလဲ့ဖြူတစ်ယောက် တွန့်တွန့်လူးနေတဲ့ကြားက သူမ၏ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကိုစေ့လိုက်ကားလိုက်ဖြင့် ဂနာမငြိမ်ဖြစ်၍နေလေသည်။ ဂျော်နီသန်းက လင်းလဲ့ဖြူ၏စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကြား အကွဲကြောင်းလေးအတိုင်းအထက်အောက်မထိတထိလေး ပွတ်သပ်ပေးလိုက်သည်။
“ အင့်....ဟင့်....အိုး......ဟင်း.....ဟင်း..”
တဟင်းဟင်းနဲ့အဖျားတက်သလို ညီးညူရင်းဖင်လေးကခါ၍နေရှာသည်။ ဂျော်နီသန်း၏ပွတ်သပ်နမ်းရှုတ်မှုတို့ကြောင့် လင်းလဲ့ဖြူကာမဆန္ဒတွေ တရှိန်းရှိန်းတက်ကြွလာပြီး နို့သီးခေါင်းလေးတွေကထောင်တက်၍လာသည်။ မတ်ထောင်တက်လာသောနို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ဂျော်နီသန်းကလက်မနဲ့လက်ညှိုးကြားမှညှပ်ပြီး မနာတနာလေးပွတ်ချေလိုက်ပြန်သည်။
“ အ....အို....အိုး........ဟင်း......ဟင့်.....အန်.....ဟင်းဟင်း.....အန်ကယ်...”
လင်းလဲ့ဖြူတွန့်လိမ်ပြီး ညီးညူလိုက်သည်။ ဂျော်နီသန်း သူမ၏နို့လေးတွေကိုအားရအောင်ပွတ်ချေပြီးမှ သူမ၏ပေါင်ကြားထဲက ချစ်စရာ၊ စွဲမက်စရာကောင်းလှတဲ့ စောက်ဖုတ်လေးကိုလက်နဲ့အုပ်ပြီးစမ်းကြည့်လိုက်တော့ အကွဲကြောင်းလေးမှာအရည်လေးတွေစိုနေတာကိုစမ်းမိလိုက်သည်။ ဂျော်နီသန်းက အသာလက်ညိုးလေးနဲ့သူမ၏စောက်ပတ်လေးထဲ ထိုးထည့်ကြည့်လိုက်တော့“ပြွတ်” ကနဲလက်ကတစ်ဆုံးဝင်သွားသည်။ လင်းလဲ့ဖြူလည်
“ ဟ...အင့်.....ဟင့်.....အင်း....အင်း...”
ဆိုပြီးခါးလေးကော့တက်သွားသည်။ ဂျော်နီသန်းက သူမ၏နို့လေးတွေကို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့အသံမြည်တဲ့အထိစို့လိုက် ပါးဖောင်းဖောင်းလေးကိုနမ်းလိုက် တဆတ်ဆတ်တုန်နေသော သူမ၏နှုတ်ခမ်းတွေကိုစုပ်လိုက်နဲ့အစွမ်းကုန်နှိုးဆွ၍နေသည်။
လင်းလဲ့ဖြူ၏စောက်ဖုတ်ထဲကို ထိုးလိုက်သွင်းလိုက်လုပ်နေတဲ့ ဂျော်နီသန်း၏လက်ညိုးတစ်ချောင်းမှာလည်း အရည်တွေကြောင့်စိုရွှဲ၍နေပြီ။ ဂျော်နီသန်းက အတန်ကြာတဲ့အထိလက်ညိုးကိုစောက်ခေါင်းထဲထိုးလိုက်သွင်းလိုက်လုပ်ပေးနေပြီးမှ လက်ခလယ်ကိုပါလက်ညိုးနဲ့ပူးပြီး လက်ချောင်းနှစ်ပူးကို လင်းလဲ့ဖြူ၏စောက်ပတ်ထဲသို့ ထိုးသွင်းလိုက်သည်။
“ အား....နာတယ်....အန်ကယ်....”
သူမ၏စကားကို ဂျော်နီသန်းက ဂရုမစိုက်တော့ပဲ သူမ၏စောက်ပတ်ထဲဝင်နေသော လက်နှစ်ချောင်းစလုံးဖြင့်အထဲကို ထိုးမွှေကလိနေသည်။ လင်းလဲ့ဖြူတစ်ယောက် ခြေထောက်လေးတွေကို ထောင်လိုက်၊ ကားလိုက်စေ့လိုက်ဖြစ်နေသည်။
“ အား....အား.....အန်ကယ်....လင်းလဲ့....မ...အား....မနေတတ်...တော့ဘူး...အိုး....အိုး....အင်း...ဟင်း...ရှီး....ကျွတ်...ကျွတ်.....ကျွတ်.....ဘာ...တွေလဲ.....ထွက်.......ထွက်ကုန်ပြီ...”
လင်းလဲ့ဖြူ စောက်ခေါင်းထဲရှိ ဂျော်နီသန်း၏လက်ချောင်းနှစ်ချောင်းစလုံး ချွဲကျိကျိအရည်ပြစ်ပြစ်များနှင့်စိုစွတ်သွားသည်။ လင်းလဲ့ဖြူတစ်ယောက် မအောင့်နိုင်တော့ဘဲ ပထမဆုံးအချီပြီးသွားသည်။ လက်ချောင်းနှစ်ချောင်းကိုခဏကြာအောင် ဆက်ပြီးမွှေနေပြီးမှ အသာလေးဂျော်နီသန်းက ဆွဲထုတ်ပစ်လိုက်သည်။
ပြီးလျှင် ဂျော်နီသန်းကလှဲနေရာမှထလိုက်ပြီး လင်းလဲ့၏ပေါင်နှစ်ချောင်းကြားတွင် ဒူးထောက်ပြီးနေရာယူလိုက်သည်။ သူမ၏ပေါင်နှစ်ချောင်းကို အသာလေးထပ်ပြီးဖြဲကားလိုက်သဖြင့် ရွှဲစိုနေသော စောက်ဖုတ်လေးမှာ နီရဲပြဲအာ၍သွားသည်။
ဂျော်နီသန်းက သူမ၏ပေါင်နှစ်ချောင်းအားဆွဲမလိုက်ပြီး သူ့ပေါင်တစ်ဖက်တစ်ချက်ဆီတင်လိုက်တော့ စောက်ဖုတ်လေးကပိုပြီးပြဲအာသွားသည်။
အဲ့ဒီနောက် ဂျော်နီသန်းက မာကျောတင်းပြောင်နေသောသူ့လီးကြီးကို လက်တစ်ဖက်နဲ့အရင်းကနေကိုင်ပြီး လင်းလဲ့ဖြူ၏စောက်ခေါင်းဝတွင်တေ့လိုက်ကာ....လီးထိပ်ကြီးနဲ့ စောက်ပတ်ဝလေးပတ်လည်ကိုထိပြီး ပွတ်ပေးလိုက်တော့ လင်းလဲ့ဖြူမှာတဆတ်ဆတ်တုန်သွားသည်။ ဒီလိုပွတ်နေရာကနေ လီးထိပ်ကြီးနဲ့သူမရဲ့စောက်စေ့လေးကိုဆတ်ကနဲထိုးလိုက်သည်။
“ အိုး....အား.....အန်ကယ်....အဟင့်...”
လင်းလဲ့ဖြူမျက်လုံးလေးမှိတ်ပြီး ညည်းညူနေသည်။ပြီးမှလီးထိပ်ကြီးကို စောက်ခေါင်းဝမှာအသေအချာတေ့ပြီး ဆတ်ကနဲထိုးသွင်းလိုက်သည်။
“ ပြွတ်....ဗြစ်...အား......ဟား......အ....နာ....နာတယ်....အီး....ဟီး.....ဟီး....”
ဂျော်နီသန်း၏ လီးထိပ်ကြီးကလင်းလဲ့ဖြူ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ငြိမ့်ကနဲနစ်ဝင်သွားသည်။ လင်းလဲ့ဖြူမှာ ထွန့်ထွန့်လူးပြီးမျက်ရည်တွေစီးကျလာသည်။ ဂျော်နီသန်းက လီးကိုဆက်၍မသွင်းသေးသော်လည်းကျွတ်မထွက်အောင် အသာလေးဖိထားလိုက်ပြီးခါးကိုကုန်းကာ သူမ၏နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်နမ်းလိုက်သလို....လက်တွေကလည်းနို့တွေကိုပွတ်သပ်ဆုပ်ချေပေးသည်။
လင်းလဲ့ဖြူ၏ တစ်ကိုယ်လုံးဖြတ်ဖြတ်လူးနေသည်။ တစ်ဖြေးဖြေးစီးကျနေတဲ့ မျက်ရည်တွေကတော့ရပ်သွားသည်။ သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးတစ်ဖြေးဖြေးငြိမ်ကျသွားတော့မှ လီးကြီးကိုတစ်ခါဖိပြီးသွင်းလိုက်ပြန်သည်။
“ ဗြစ်.....ဗြစ်...အာ....အား....ကျွတ်....ကျွတ်....နာ.....နာတယ်....အန်ကယ်....”
လင်းလဲ့ဖြူတစ်ယောက်ကော့တက်သွားပြီး ညီးညူလိုက်ရပြန်သည်။ မျက်လုံးမှာမျက်ရည်လေးတွေပြန်ပြီးဝဲလာသည်။ ဂျော်နီသန်း၏ လီးကြီးကလင်းလဲ့ဖြူ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ သုံးပုံတစ်ပုံခန့် မဆန့်မပြဲနစ်ဝင်၍သွားသည်။
ဂျော်နီသန်းက သူမ၏ပေါင်တွင်းသားလေးတွေကိုလက်နဲ့အသာအယာပွတ်လိုက် မနာတနာလေးကုတ်ဆွဲလိုက် စောက်မွှေးပါးပါးလေးတွေကိုအသာအယာလေးပွတ်ပေးလိုက် စိတ်ရှည်ရှည်ဖြင့်လုပ်ပေးနေသည်။ လင်းလဲ့ဖြူမှာ ခေါင်းလေးတခါခါနှင့် တဟင်းဟင်းညီးညူ၍နေသည်။
ဂျော်နီသန်းက စောက်ခေါင်းထဲဝင်နေသောသူ့လီးသုံးပုံတစ်ပုံခန့်နှင့်ပင် အသာလေးညှောင့်၍လိုးနေရင်းက သူ့လီးကြီးကိုတစ်ချက်ဖိသွင်းလိုက်ပြန်သည်။
“ ဗြစ်.....အိုး.....အို....နာ...နာတယ်...အား....အား..နာတယ်...အန်ကယ်....ကျွတ်....ကျွတ်.....မရ.....ဘူး.....ပြန်ချွတ်.....ပြန်ချွတ်လိုက်တော့......မဆန့်ဘူး......တအားနာတယ်....”
ဂျော်နီသန်းက လင်းလဲ့ဖြူ၏စောက်ခေါင်းထဲသို့ သုံးပုံတစ်ပုံခန့်ဝင်နေပြီဖြစ်တဲ့ သူ့လီးကြီးကိုအသာလေးဆွဲပြီး အထဲမှာလီးထိပ်ကြီးကျန်ရုံသာဆွဲထုတ်လိုက်သည်။
“ အာ...အာ...အင်း...အင်း...ဟင်း...”
လင်းလဲ့ဖြူအမောတကော သက်ပြင်းချလိုက်ပြန်သည်။ သူမ၏စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးနှစ်ခုက လီးကြီးကိုငုံခဲပြီး ဖုထစ်မောက်ကြွလာသည်။ ဂျော်နီသန်းက သူ၏လက်မထိပ်ဖြင့်စောက်စိလေးကို ပွတ်ချေလိုက်ပြန်သည်။
“ အာ....ဟာ....အင်း...အီး....အူး....အိုး...”
လင်းလဲ့ဖြူ ခါးလေးကော့ ရင်လေးမော့တက်လာတဲ့အခိုက်မှာဘဲ လီးကြီးကိုစောစောကဝင်ထားသလောက်ဘဲချိန်ဆပြီး ပြန်ထိုးထည့်လိုက်ပြန်သည်။
“ ဗြစ်...ပြွတ်.....အာ....အင်း......ကျွတ်.....ကျွတ်....”
“ စောစောကလောက် မနာတော့ဘူးမို့လား....”
“ အင်း....ဟုတ်......ဟုတ်တယ်...”
ဂျော်နီသန်းက လီးထိပ်ကြီးကိုစောက်ခေါင်းထဲမှာဝင်သလောက်နဲ့ တစ်ခါစိမ်ထားလိုက်ပြန်ပြီး သူမ၏နို့လေးနှစ်လုံးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့စုံကိုင်ပြီး ဆုပ်နယ်ကာနို့သီးလေးတွေကိုလည်း
ပွတ်ချေပေးပြန်သည်။ လင်းလဲ့ဖြူ၏စောက်ခေါင်းထဲသို့သုံးပုံနှစ်ပုံမျှဝင်နေသော လီးကြီးမှာလည်းလိုးချင်လွန်းသဖြင့်ဒေါမာန်တွေထနေသည်။
တင်းကနဲတင်းကနဲ ဆစ်ကနဲ ဇိုးဇိုးဇတ်ဇတ်ဖြစ်နေသည်။ ထိုသို့ဖြစ်နေသောအတွေ့ကနုဖတ်နေသော လင်းလဲ့ဖြူ၏စောက်ပတ်အတွင်းသားလေးတွေက တွေ့ထိခံစားသိရှိရပြီး လင်းလဲ့ဖြူမှာစိတ်တွေထသထက်ထကာ အရည်ကြည်တွေမှာ စောစောကပြီးထားသော ခပ်ပြစ်ပြစ်အရည်များနှင့်ရော၍ ရွှဲနစ်၍လာသည်။ ဂျော်နီသန်းက လီးကြီးကိုဝင်သလောက်နှင့်ပင်ထပ်၍ ညှောင့်လိုး....လိုးပြန်သည်။
“ ပြွတ်....ပလွတ်....ပြွတ်....ပြွတ်.....အင်း.....အင်း.....ဟင်း....”
စောက်ခေါင်းထဲကိုလီးကြီးသွင်း၍ ညှောင့်ရင်းနို့နှစ်လုံးကိုပါစုံကိုင်ပြီး ဆုပ်နယ်ခံနေရတော့ လင်းလဲ့ဖြူမှာထူးခြားသောအရသာတွေ ဆူဝေ၍လာသည်။ ခံစားလာရသောအရသာက နာကျင်တာထက်တစ်ဖြေးဖြေးသာလွန်လာပြီး နာကျင်မှုကိုဖုံလွှမ်း၍လာသည်။
ဂျော်နီသန်းလုပ်နေပုံမှာလည်း မြေကြီးထဲသို့တိုင်တစ်တိုင်စိုက်သလို ဆွဲထုတ်လိုက်၊ စိုက်လိုက်၊ နှဲ့ပြီးတွင်းကိုချဲ့လိုက် ပြန်ပြီးဖိသွင်းလိုက်နှင့် ဖြစ်နေသည်။ ဝင်သလောက်လီးသုံးပုံနှစ်ပုံခန့်နှင့်ပင် ခဏကြာညှောင့်လိုးနေရာမှ စောစောကလိုပင်လက်မထိပ်ဖြင့် စောက်စိလေးကိုပွတ်ချေပေးလိုက်ပြန်သည်။
“ အာဟ.....အီး.....အင်းဟင်...”
“ ဗြစ်...အား....အီး...ကျွတ်...ကျွတ်.....ကျွတ်...”
လီးဖြင့်ညှောင့်လိုးလိုးရင်း စောက်စိကိုအပွတ်ခံလိုက်ရတော့ လင်းလဲ့ဖြူမှာမနေနိုင်မထိုင်နိုင်ဖြင့် လူးလှိမ့်သွားခိုက် ဂျော်နီသန်းက သူ့လီးကြီးကိုတစ်ခါထပ်၍ဖိသွင်းလိုက်ပြန်သည်။
ဒီတစ်ခါတော့လင်းလဲ့ဖြူနာတယ်လို့ မပြောတော့ဘဲစုပ်ကလေးသာ တကျွတ်ကျွတ်နဲ့သပ်ပြီး အသားလေးတွေတစ်ဆတ်ဆတ်တုန်သွားရရှာသည်။ လီးကတော့ စောစောကလောက်လက်တစ်လုံးခန့်ပို၍ဝင်သွားသည်။ တဆုံးဝင်ရန်အပြင်တွင်လက်နှစ်လုံးလောက်ကျန်သေးသည်။
ဂျော်နီသန်းက စောစောကနည်းအတိုင်းလီးကို စောက်ခေါင်းထဲတွင်ထိပ်ဖူးကြီးကျန်ရုံဖြေးဖြေးဆွဲထုတ်လိုက်တော့ လင်းလဲ့ဖြူ၏စောက်ပတ်ဝအသားလေးတွေက ကပ်ပြီးစို့ထွက်ပါလာကာ လင်းလဲ့ဖြူ၏ဖင်ကြီးကလည်းအိပ်ယာပေါ်မှ ကြွ၍ပါလာသည်။
“ အိုး....အိုး.....အင်း.....အင်း....”
ဂျော်နီသန်းက လီးကိုတစ်ခါထပ်၍ ညှောင့်ပေးပြန်သည်။ ဒါပေမယ့်စောစောကလိုနဲနဲကြာအောင်တော့မညှောင့်တော့ပေ။ ဂျော်နီသန်းမှာလည်း လိုးချင်စိတ်တွေကပြင်းထန်နေပြီးကာမစိတ်တွေကအဆမတန်တက်၍နေသည်။ ထို့ကြောင့်လေးငါးကြိမ်မျှညှောင့်ပေးပြီး စောက်စိခလုပ်လေးကိုပင်မနှိပ်တော့ဘဲ လီးကြီးကိုတစ်ဆုံးဆောင့်သွင်းလိုက်တော့သည်။
“ ဗြစ်....ဗြစ်...ပြွတ်......ဒုတ်....အား....နာ....တယ်.....အီး....ဟီး....အင်း....နာ....နာတယ်....အန်ကယ်ဟာကြီးက အထဲ.....အထဲမှာ ပြည့်ကျပ်နေတာဘဲ.....ကွဲများ....ကွဲသွားလား အသိဘူး....အင်း....ဟင်း....”
လင်းလဲ့ဖြူဆတ်ဆတ်ခါသွားပြီး တောင်စဉ်ရေမရစကားတွေလျှောက်ပြောနေသည်။ ဂျော်နီသန်းက ဘာမှမပြောဘဲ စောက်ခေါင်းထဲမှတစ်ဆုံးသွင်းထားသော သူ့လီးကြီးကိုအသာလေး ဖိကပ်သွင်းထားလိုက်ပြီး သူမ၏ကိုယ်ပေါ်သို့မှောက်ချကာ တစ်ဆတ်ဆတ်တုန်နေသော နှုတ်ခမ်းရဲရဲလေးတွေကို ခပ်မျှဉ်းမျှဉ်းလေးစုပ်၍နမ်းပေးသည်။ လင်းလဲ့ဖြူနှင့်ဂျော်နီသန်းတို့နှစ်ယောက်စလုံး နှစ်ကိုယ်လုံးတွင်ချွေးများပြန်နေသည်။ အမှန်တော့ ချွေးပြန်တာသူတို့နှစ်ယောက်ထဲသာမဟုတ်ပါ။
အခန်းဝတွင် ထဘီရင်လျှားလေးနှင့် တံခါးထောင့်မှ မျက်နှာတစ်ခြမ်းထုတ်ကာ အိပ်ခန်းထဲသို့ကြည့်နေသော ကြည်ပြာလင်းမှာလည်း သူတို့ကိုကြည့်ရင်းချွေးတွေပြန်နေသည်။ စောစောက ဂျော်နီသန်းနှင့်ကြည်ပြာလင်းတို့သည် ဧည့်ခန်းထဲတွင်နမ်းကြရင်းတဖြေးဖြေး တရွေ့ရွေ့နဲ့အိပ်ခန်းထဲသို့ရောက်လာခဲ့ကြပြီး အဝတ်အစားတွေချွတ်ကာ ကာမစပ်ယှက်ခဲ့ကြသည်။
ထုံးစံအတိုင်း ဂျော်နီသန်းတစ်ချီပြီးလျှင် ကြည်ပြာလင်းက နှစ်ချီပြီးခဲ့ပြီး နုံးခွေကာဝတ်လစ်စလစ်ဖြင့်ပင် တခဏတာကြည်ပြာလင်းအိပ်ပျော်သွားနေကြဖြစ်သည်။ ညသန်းခေါင်ကျော်တစ်နာရီခွဲ နှစ်နာရီခန့်တွင် တရေးနိုးလာပြီး နောက်ထပ်တစ်ချီတစ်မောင်းထပ်၍လိုးနေကြဖြစ်သည်။
ယနေ့တွင်တော့ ကြည်ပြာလင်းမှာ မသောက်စဖူး ညနေဘက်အိမ်အပြန်တွင်လဘက်ရည်သောက်လာခဲ့သဖြင့် ခဏတာမျှသာအိပ်ပျော်သွားပြီး ပြန်၍နိုးလာခဲ့သည်။ သူမနိုးလာခဲ့တော့အနားတွင်ဂျော်နီသန်းကိုမတွေ့ရသဖြင့်နောက်ဖေးအိမ်သာသို့သွားကြည့်သည်။
မတွေ့။ ဧည့်ခန်းထဲသို့သွားကြည့်သော်လည်းမတွေ့သဖြင့် စိတ်ပူ၍ခေါင်းနပမ်းကြီးကာ အပေါ်ထပ်ရှိသမီးဖြစ်သူ လင်းလဲ့ဖြူ၏အိပ်ခန်းဆီသို့တက်၍ကြည့်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။
လင်းလဲ့ဖြူ၏အိပ်ခန်းဝသို့အရောက် ဂျော်နီသန်းနှင့်လင်းလဲ့ဖြူတို့၏ အဖြစ်ကိုတွေ့မြင်လိုက်ရပြီး ဒေါသဖြင့်အိပ်ခန်းထဲဝင်မည်အလုပ် ကြည်ပြာလင်း၏မျက်လုံးများက ဂျော်နီသန်း၏လီးကြီးအထဲသို့တစ်ဝက်လောက်ဝင်နေပြီဖြစ်သော သမီးဖြစ်သူလင်းလဲ့ဖြူ၏စောက်ပတ်လေးကိုကြည့်လိုက်မိသည်။
မဆန့်မပြဲဝင်နေသော လီးကြီး၏ပတ်လည်တွင်ကိုင်ဆုတ်ထားသလိုဖြစ်နေသော လင်းလဲ့ဖြူ၏စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေမှာ လှုပ်လှုပ်ရွရွဖြစ်နေပြီး...လင်းလဲ့ဖြူ၏ပြန့်ပြူးချပ်ရပ်နေသော ဝမ်းဗိုက်သားဖွေးဖွေးလေးမှာလည်း ခွက်ဝင်လိုက်ပြန်၍တက်လာလိုက်နှင့် လှိုင်းထနေသည်။
ကာမဂုဏ်အာရုံကို အထူးတလည်လိုက်စားသူလည်းဖြစ်၊ မိန်းမချင်းလဲဖြစ်သောကြည်ပြာလင်းမှာ လင်းလဲ့ဖြူတစ်ယောက် သဘာဝစေ့ဆော်မှုဖြင့် ဂျော်နီသန်း၏လီးကြီးကိုသူမ၏အသွေးအသားတွေက တတ်နိုင်သမျှဆွဲ၍သွင်းနေကြောင်း ကြည်ပြာလင်းသတိထားလိုက်မိပြီး သမီးလေး၏အတွေ့အာရုံကို မဖျက်ဆီးလိုသဖြင့် မျက်ရည်အဝိုင်းသားဖြင့်တံခါးဝမှရပ်၍ကြည့်နေခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ သမီးဖြစ်သူ၏အဖြစ်ကိုကြည့်ကာ.... ဂျော်နီသန်း၏ လီးကြီးမြန်မြန်တစ်ဆုံးဝင်သွားပါစေဟုလည်း ဆုတောင်းနေမိသည်။
ဂျော်နီသန်းက လီးကိုတစ်ဆုံးသွင်းထားရင်း လင်းလဲ့ဖြူ၏နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို စုပ်နေရာမှသူမ၏နို့လေးတွေကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်စို့ပေးရင်း လင်းလဲ့ဖြူ၏ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးကိုလက်ဖြင့်ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။
“ အင်း....ဟင်း....ဟင်း...အန်ကယ်....အန်ကယ်...ဟိုဟာကြီးက အထဲမှာမလှုပ်တော့ဘူးလား......လင်းလဲ့ အနေခက်လိုက်တာနော်....အင်း....ဟင်း.....ဟင်.....”
ဂျော်နီသန်း ပြုံးလိုက်သည်။ လင်းလဲ့ဖြူ အလွန်အမင်းခံချင်နေပြီ။ ဒါကြောင့် လီးကိုတစ်ဝက်လောက် တစ်ဝက်လောက် ထုတ်ထုတ်ပြီးလိုးပေးသည်။
“ ပြွတ်....ပလွတ်.....ဗြစ်....ဗြစ်.....အား....အင့်.....အား....အင်း...အင်း....ဟင်း....အန်ကယ်....အန်ကယ်.....လုပ်အားမရှိတော့ဖူးလား......”
ဆောင့်ခြင်းသဘောတရားကို လင်းလဲ့နားလည်သွားပြီ။ အသွေးအသားတွေကလည်း အဆမတန်ထကြွလာသဖြင့် ပြင်းပြင်းဆောင့်တာကိုလည်းလိုလားတောင့်တ၍လာခြင်းဖြစ်သည်။ဂျော်နီသန်းကလည်း သူ၏လီးကြီးကို တစ်ဆုံးနီးပါးဆွဲထုတ်ပြီး ဆယ်ချက်လောက်ဆောင့်၍အပြီး...........
“ ပြွတ်...ပလွတ်...ဒုတ်....အား....အီး...ထွက်....ထွက်ကုန်ပြီ....အား.....အား....”
လင်းလဲ့ဖြူ တစ်ချီပြီးသွားပြန်သည်။ ဂျော်နီသန်းကမပြီးသေး၍ ဆက်၍ဆောင့်သည်။
“ ပြွတ်....ပလွတ်....ဒုတ်....အမလေး...မရဘူး...မရဘူး....အထဲမှာကျိန်းစပ်နေပြီ....ထုတ်...ပြန်ထုတ်လိုက်....”
နာကျင်လွန်းလှသဖြင့် လင်းလဲ့ဖြူက အော်၍ငိုကာအပြော....ဂျော်နီသန်းက သူ့လီးကြီးကိုလင်းလဲ့ဖြူ၏စောက်ခေါင်းထဲမှ အရည်များတမျှားမျှားဖြင့် တွဲ၍ထုတ်လိုက်သည်။ ထိုအခိုက်အခန်းဝမှကြည်ပြာလင်းက သူမကိုယ်ပေါ်မှထဘီကိုချွတ်ချပြီး အခန်းထဲသို့ပြေးဝင်ကာ ကုတင်စောင်းတွင်မှောက်လိုက်သည်။
“ ဟင် ”
“ ဟာ”
“ လာ...ဂျော်နီ မင်းပြီးချင်နေပြီမို့လား.....ကိုယ့်ကိုလုပ်ပြီး ပြီးလိုက်....လင်းလဲ့မခံနိုင်တော့ဘူး......”
ဂျော်နီသန်းလည်း ဘာမှစဉ်းစားမရတော့ ကုန်းထားသဖြင့် နောက်သို့ပြူးတစ်၍ထွက်နေသော ကြည်ပြာလင်း၏စောက်ပတ်ကြီးထဲသို့ သူ့လီးကြီးကိုတေ့၍ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။
“ ပြွတ်...ပလွတ်...ဒုတ်....အင့်....ဟင့်....”
“ အန်ကယ်က မာမီကိုလုပ်ပြီး ပီးမှာတဲ့....”
လင်းလဲ့ဖြူ သူမ၏မိခင်ကို မနာလိုဖြစ်သွားသည်။ ဒါပေမယ့် လင်းလဲ့ဖြူ ဘာမှမတတ်နိုင် အစိမ်းသက်သက် အပျိုစင်လေးမှာ စံချိန်မှီလီးကြီး၏ဒဏ်ကိုခံခဲ့ရပြီး နှစ်ချီဆက်တိုက်လည်းပီးထားတော့ တစ်ကိုယ်လုံးကိုင်ရိုက်ခံထားရသလို မလှုပ်နိုင်တော့သဖြင့် အိပ်ယာပေါ်တွင်ပေါင်လေးကားကာ ပက်လက်လှန်ရင်းလက်လေးတစ်ဖက်က သူမ၏စောက်ပတ်တွင် စိုရွှဲနေသောအရည်လေးတွေကို ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်ကြည့်နေရင်း ဂျော်နီသန်းနှင့်သူမ၏မိခင်တို့၏ တရှိုက်မက်မက်ဆောင့်ချက် တွေကိုပက်လက်လေးရီဝေစွာကြည့်နေပါတော့သည်။
...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................
ပြီးပါပြီ။
