Saturday, October 11, 2008

အချစ်ရှာဖွေသူ (စ/ဆုံး)

အချစ်ရှာဖွေသူ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - ကလေးသား

အထက်ကောင်းကင်ပြင်တွင် ညှိ့မှောင်အုပ်ဆိုင်းလျက်၊ လူနေရပ်ကွက်များမှာလည်း တိတ်ဆိတ် ငြိမ်သက်လှသည်။ ထိုအချိန်တွင် တစ်ခုသော တိုက်ခန်းအပေါ်ထပ်၌ မိန်းမပျိုနှင့်ယောက်ျားပျိုတို့မှာ အဝတ်အစားဗလာကျင်းလျက် ရှိနေကြသည်။ ယောကျ်ားပျိုမှာ ရဲနိုင်ဖြစ်ပြီး၊တက္ကသိုလ်ကျောင်းသား တစ်ယောက်ဖြစ်၏။

ကာယဗလ တောင့်တင်း၏။ အထူးသဖြင့် လီးမှာ တစ်ထွာခန့်ရှိပြီး တုတ်ခိုင်၏။ မိန်းမပျိုမှာ မမအေး ဆိုသူဖြစ်ပြီး အပျိုကြီး ပူပူနွေးနွေးဖြစ်၏။ ရဲနိုင်၏ ကြီးမားသော လီးကြီးမှာ သူမ၏စောက်ပတ်အား ခေါင်းညိမ့်ခေါ်နေသလို တဆတ်ဆတ် မာတောင်နေပေသည်။ 

သူမသည် မျက်စေ့ကို မှိတ်ကာ ပေါင်နှစ်ချောင်းအား ယှက်လိမ်၍ ခါးကော့ထားလေ သည်။ ရဲနိုင်၏ အော်လံဒစ်ပြဲ လီးကြီးအား သူမ၏ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲသို့ ထိုးသွင်းလိုက်၏။ သူ၏ လီးကြီးမှာ စောက်စေ့ကို ခလုတ်တိုက်ပြီး ပေါင်နှစ်လုံးကြား ဝင်သွားသဖြင့် သူမ၏ စောက်ခေါင်းအတွင်းမှ ယားယံသော ဝေဒနာကို ခံစားရသဖြင့် စောက်ရည်ကြည်များ တစိမ့်စိမ့်စီးဆင်းလာလေတော့သည်။

သူမ၏လိမ်ယှက်ထားသော ပေါင်နှစ်ချောင်းအား ရဲနိုင်က သူ၏ဒူးနှစ်လုံးဖြင့် ဆွဲကားပြီး၊ စောက်ခေါင်းအဝ၌ လီးကြီးကို တေ့ပေးလိုက်သဖြင့် သူမမှာအထက်သို့ တွန့်ကနဲဖြင့်ကာ လူမမာငြီးသလို ပါးစပ်မှ တဟင်းဟင်း ဖြစ်ပေါ်လာသည်။ ရဲနိုင်သည် နို့နှစ်လုံးကိုခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ချေမွနေသဖြင့် သူမမှာ တစ်ကိုယ်လုံး ထိုးထိုးတွန့်တွန့်ဖြစ်လာပြီး၊ ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကို ကော့ပေးတော့ ကစားလာလေ၏။

“ မောင်လေး မမကို နှိပ်စက်နေတာလားကွယ်...”

ရဲနိုင်သည် ဘာစကားမျှပြန်မပြောပဲ စောက်ပတ်တပြင်လုံးကို အသာအယာ ပွတ်သပ်နေသဖြင့် သူမစောက်ခေါင်းအတွင်းမှ စောက်ရေကြည်များက အဆမတန်ထွက်ကျလာရာ တေ့ထားသော လီးထိပ်ဖျား တစ်ခုလုံး စိုရွှဲနေလေတော့သည်။

“ ချစ်ခွင့်ပြုပါတော့ နော် မမအေး”

“ ဒီအခြေရောက်မှတော့ မထူးပါဘူး မင်းထင်သလိုပြုတော့...”

“ ဝမ်းသာလိုက်တာ မမအေးရယ်...”

ရဲနိုင်သည် အကြိုက်တွေ့လာသည်ဖြစ်၍ သူမ၏ပေါင်နှစ်လုံးကိုလက်နှင့်ထပ်မံဆွဲကားပြီး စောက်ရည် အရွှဲသားနှင့် ပြဲအာနေသော စောက်ခေါင်းရဲရဲကြီးအတွင်းသို့ သူ၏လီးကြီးကို ဆောင့်ထိုးလိုက်ရာ...

“ အမလေး...ကျွတ်ကျွတ်...နာလိုက်တာ မောင်လေးရယ်...”

သူမသည် လင်မရှိသော အပျိုကြီးဖြစ်သောကြောင့် ယောက်ျားတစ်ဦး၏ အလိုးအဆောင့်၊ အညောင့် တို့ကို မခံခဲ့ရဘူးသည့်အပြင် ရဲနိုင်၏လီးကြီးမှာ မနားတမ်းဝင်သွားသဖြင့်ယောင်ယမ်းအော်လိုက်ခြင်းပင် ဖြစ်သည်။ သို့သော် အော်သံမှာ နှစ်ကိုယ်ကြားရယုံသာ ဖြစ်၏။ ရဲနိုင်သည် အစိမ်းသက်သက်ဖြစ်သော သူမအား မခံနိုင်မှန်းသိရှိရသဖြင့် မို့မှောက်နေသော နို့နှစ်လုံးကို တစ်လုံးပြီး တစ်လုံး ကုန်းစို့နေ၏။

“ မမအေး...”

“ ဟင် ဘာလဲမောင်လေး...”

“ ကျွန်တော် စိတ်ရှိသလောက် ချစ်ပရစေလားဗျာ...”

“ ချစ်ချစ် မင်း ကြိုက်သလောက် ချစ်စမ်းကွယ် မောင်လေး...”

သူမသည် စိတ်ထလာပြီဖြစ်၍ ကာမဆန္ဒကို ဖွင့်ထုတ်လိုက်သလို ရဲနိုင်ကလည်း သူမပခုံးနှစ်ဖက်အားချိုင်းကြားအောက်မှ လက်လျှိုသွင်းပြီး ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုတ်ကိုင်လျက်ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်လိုးနေ၏။

“ ဘွတ်-ဖွပ်-ဖွပ်-ဘွတ်” 

ဟူသော အသံတို့မှာ တခန်းလုံး ပဲ့ပြင်ထပ်နေ၏။

“ ဖြေးဖြေးလုပ်ပါ မောင်လေးရဲ့”

“ မမက လုပ်နိုင်ပြီဆိုတာနဲ့ တအားဆောင့်တော့ တခါမျှ မခံဘူးတော့ အောင့်တာပေါ့” 

ရဲနိုင်သည် စောက်ခေါင်းအတွင်းဆီသို့ အရမ်းဆောင့်သွင်းနေသော လီး”ကီးကို အရှိန်သပ်ခါတချက်ချင်း မှန်မှန်ဆောင့်လိုးနေ၏။

“ အဲဒီလိုဆိုရင် တော်သေးတာပေါ့...”

“ ခုနကအတိုင်းသာဆိုရင် မမဟာလေး ထက်ခြမ်း ကွဲရချီရဲ့...”

“ ဒီလောက်လဲ မဟုတ်သေးပါဘူး မမအေးရယ်...”

“ ဘာမဟုတ်ရမှာလဲ - မင်းဟာကြီးက နည်းတဲ့ဟာကြီးမဟုတ်ဘူး ငါဟာက သေးသေးလေး ဟဲ့”

“ ဒါကတော့ နတ်ပေးတဲ့ အတိုင်းဘဲ မမအေးရေ..”

ထိုကဲ့သို့ တစ်ချက်ချင်း မှန်မှန်ဆောင့်နေရာ မမအေးမှာ အကောင်းလွန်သဖြင့် တင်ပါးနှစ်လုံးကို စကောဝိုင်းသလို ပြုလုပ်လာပြီး ရဲနိုင်၏လည်ပင်းအား သိုင်းဖက်လျက် ရာဂစိတ်ပြင်းထန်သော မျက်လုံးအစုံဖြင့်

“ မောင်လေး” 

“ ဘာလဲ မမအေး”

“ မင်းစိတ်ရှိသလောက် လုပ်တော့ကွယ်... မမအေး မနေနိုင်လောက်အောင် စောက်ပတ်ထဲကယားနေပြီ...”

ထိုစကားသံကြားရသော ရဲနိုင်သည် သူမ၏ပေါင်နှစ်လုံးအား သူပခုံးပေါ်ထမ်းတင်ပြီး ဂျက်လေယာဉ်ပျံ စံချိန်ကို ချိုးကာ ဆောင့်ဆောင့်ပြီး လိုးနေ၏။

“ ဘွတ်-ဘွတ်-ရွှတ်” 

ဟူသော အသံများထွက်ပေါ်နေသလို ရဲနိုင်၏လည်ပင်းအား သိုင်းဖက်ထားသော သူမ၏လက်များမှာ ပြုတ်ကျကာ နောက်သို့ လန်ကျသွား၏။ နောက်ဆက်တွဲကား-

“ ကောင်းလှချည်လား မောင်လေးရယ် မမအသဲကို ခိုက်သွားတာဘဲ...”

အသံဗလံများမှာ တခန်းလုံး တိတ်ဆိတ်သွားပြီး ရဲနိုင်က သူဗိုက်ပေါ်သို့မှောက်လျက်သား ဖိထားသဖြင့် နို့အစံမှာ ဘေးနှစ်ဖက်ဆီသို့ ကားထွက်နေ၏။ ထို့အတူ ရဲနိုင်၏လီးကြီးမှာ မမအေးစောက်ခေါင်းအထဲ၌ ညိမ်သက်စွာ အနားယူလျက်ပင် ရှိနေသည်။

“ ကျွန်တော်လိုးပေးတာ ခံလို့ကောင်းရဲ့လား မမအေး...”

“ ဘာကောင်းတာလဲ- မသိဘူး” 

သူမက မူယာကြွယ်သော မျက်နှာပေးဖြင့် ချစ်မျက်စောင်းကလေးထိုးလိုက်၏။

“ ခုနကတော့ ကောင်းလှချီရဲ့ဆို”

“ မဆိုင်ပါဘူး ဆင်းစမ်းပါအုံး မင်းကိုယ်ကြီးက လေးလိုက်တာ..”

“ ဟင့်အင်း မဆင်းသေးဘူး နောက်တစ်ခါ ထပ်ပြီး လုပ်အုံးမယ် လိုးရတာ မဝသေးဘူး”

“ နောက်တွေ့ချင်တယ်ဆိုရင် မလုပ်ရဘူး ဒါမှမဟုတ်လို့ မတွေ့ချင်တော့ဘူး ဆိုရင်တော့ မင်းသဘောဘဲ”

“ ဟဲဟဲ ဒီမှာ ကြည့်ပါအုံး မမအေးရယ်” 

ရဲနိုင်၏လီးကြီးမှာ တဆတ်ဆတ်တုန်နေ၏။

“ တစ်ချီတော့လုပ်ပါရစေ မမအေးရယ်နော်...”

ရဲနိုင်က ချွဲယင်း မမအေး၏ န၍တ်ခမ်းကို စုပ်လိုက်၏။

“ ဒါဘဲနော် ဒီတခါတော့ ချစ်လို့အလိုလိုက်မယ် နောက်မရဘူး”

ပြောပြောဆိုဆို ရဲနိုင်က မမအေး အပေါ်တက်ခွပြီး အားရပါးရ ဆောင့်ဆောင့် လိုးနေ၏။

“ ဖြေးဖြေးလုပ်ပါ ရွှေကိုယ်တော်လေးရဲ့ အောက်ကဖြင့် သေတော့မယ်”

“ သိပ်လိုးလို့ကောင်းနေလို့ သတိလစ်သွားတာပါ စိတ်မဆိုးပါနဲ့-”

“ ကဲပါ လိုးမှာဖြင့် လိုးစမ်းပါ ဒီမှာ ဆန့်တငန့်ငန့်ကြီး” 

“ အား- အင်း - ဟင်း ဟင်း ဟင်း ကောင်းလိုက်တာ ဘယ်လိုကောင်းမှန်း မသိဘူး ဆောင့်ဆောင့် ဟုတ်ပြီ နာနာဆောင့် အားရပါးရဆောင့်ထဲ့ လိုက်စမ်းပါ မောင်လေးရယ်...မမ မနေနိုင်တော့ဘူး”

“ မမ ပြီးတော့မလားဟင် ကျွန်တော်တော့ ပြီးတော့မယ်”

“ မမလဲ ပြီးခါနီးပြီ မြန်မြန်လိုးစမ်းပါ မြန်မြန်ဆောင့်လိုက်စမ်းပါ- ပြီး- ပြီးတော့မယ် အင်း ဟင်းဟင်းဟင်း”

နှစ်ယောက်သား ပြိုင်တူပြီးသွားကြ၏။

“ ကဲ ဆင်းပါ တော်ရောပေါ့ အဝတ်လဲပြီး ပြန်တော့နော် “

နောက်နှစ်ယောက်သား အဝတ်များ ဝတ်ဆင်ပြီး ရဲနိုင်က

“ မနက်ဖြန်ခါကျရင် ကျွန်တော် လာရအုံးမလား”

“ ဟင့်အင်း မလာနဲ့”

“ တကယ်ပြောတာလား မမအေး”

“ တကယ်ပြောတာ နေ့တိုင်းဆို မကောင်းဘူး” 

“ ဒါဖြင့် ဘယ်နေ့ လာရမလဲ ပြောလေ” 

“ ဒီနေ့ ကြာသပတေးနေ့ဆိုတော့ စနေနေ့ကျမှ လာပါ မောင်လေးကို မချစ်လို့ မဟုတ်ဘူးနေ့တိုင်းဆိုတော့ လူကြီးတွေနဲ့ ညီမလေးတို့ နိုးနေတာနဲ့ ကြုံရင် မကောင်းဘူးပေါ့ကွယ်”

“ ကဲ ကျွန်တော်ပြန်တော့မယ် ချစ်စရာကောင်းတဲ့ နီနီရဲရဲစောက်ပတ်ကလေးကို မောင်ပြန်တော့မယ်နော်-” 

ဟု ရဲနိုင်က မမအေး ထမိန်ကြားမှ လက်လျှို၍ စောက်ပတ်ကလေးကို ကိုင်ကာပြောလိုက်၏။

“ သူ တော်တော်ကဲတယ် ကဲ ပြန်ပါတော့” “သဘက်ခါဆက်ဆက်လာခဲ့မယ်နော် အလိုးခံဘို့ အသင့်စောင့်နေ သိလား”

“ ဟင်း...” 

မမအေးက သက်ပြင်းချယင်း ကုတင်ပေါ် တက်အိပ်လိုက်ပါတော့သည်။

.............................................................................................................

မမအေး၏ အခန်းမှာ ယခင်အတိုင်းဖွင့်နေသဖြင့် စားနေကျကြောင်ဖါးဖြစ်သော ရဲနိုင်သည် ထုံးစံအတိုင်း တက်လာခဲ့၏။အခန်းတွင်းသို့ရောက်သော် မိန်းမပျိုတစ်ဦးကို အဆင်သင့်တွေ့သဖြင့် မမအေးအထင်နှင့် အငန်းမရ ဖက်နမ်းလိုက်ပြီး၊ တစ်ကိုယ်လုံး စမ်းသပ်ကိုင်တွယ်လိုက်ရာ မမအေးမဟုတ်မှန်းသိသွားတော့သည်။

“ ညီမ စိုးစိုးမွန်ပါ အကိုနိုင် - ကိုနိုင်ရဲ့ အလိုးကို ခံချင်လို့စောင့်နေတာပါ မိန်းခလေးတစ်ယောက်က အရှက်ငဲ့ခံပြီး လိမ်ပြောပါ့မလား စဉ်းစားကြည့်ပါ ကိုနိုင်ရယ်” 

သူမကမျက်လွှာအောက်ချပြီး ပြောလိုက်၏။

“ ကဲ ဒီလိုဆို ကိုနိုင်အကြိုက်ပေါ့”

ရဲနိုင်သည် ပြောပြောဆိုဆို သူမအား ကုတင်ပေါ်ပွေ့တင်ပြီး အားပါးတရ နမ်းပစ်လိုက်သည်။ ၎င်းနောက်အင်္ကျီပေါ်မှ နေ၍ နို့နှစ်လုံးကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းနှယ်ပေးလိုက်ပြီး၊ဗိုက်သားနုနုကလေးအား ထမိန်စအသာဖြုတ်၍ ခပ်ရွရွကလေး ပွတ်သပ်ပေးလေရာ၊ စိုးစိုးမွန်သည် မျက်လုံးအစင်းကလေးဖြစ်ကာ ရဲနိုင် ပြုသမျှ ခပ်ကောင်း ကောင်းနှင့်ငြိမ်ခံနေ၏။ ရဲနိုင်ကသူမ၏အင်္ကျီကျယ်သီးများနှင့်ဘရာစီယာကို ဖြုတ်လိုက်ပြီး ကြီးထွားသော နို့ကြီးနှစ်လုံးကို အငန်းမရ စို့ပေးနေ၏။

“ ယားတယ် - အကို - ယားတယ်”

သူမသည် ခါးကော့ကော့တက်လာသဖြင့် ရဲနိုင်သည်သူမ၏ ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်လိုက်ရာ မုန့်ပေါင်းသဖွယ် နီရဲနေသော စောက်ဖုတ်လေးမှာ စောက်မွှေးအနည်းငယ်ဖြင့် ပြဲနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသော ရဲနိုင်အဖို့ တကိုယ်လုံး တုံရီလာလေသည်။

“ ဟာ ရှက်စရာ ကောင်းလိုက်တာ ကိုနိုင်ရယ်”

သူမက ပြောပြောဆိုဆို သူမ၏ စောက်ပတ်လေးကို လက်ဝါးနှစ်ဖက်ဖြင့် အုပ်လိုက်ရာ ရဲနိုင်က သူမလက်အား ဆွဲဖယ်ပြီး၊ သူ၏လက်ဖဝါးဖြင့် စောက်ဖုတ်တပြင်လုံးအား အတန်ကြာအောင်ပွတ်ပေးလိုက်ရာ စောက်ခေါင်းအတွင်းမှ စောက်ရည်များ ကျလာ၏။

.................................................................................................................................

အမှောင်ထုက နက်ရ၍ိင်းလာသည်နှင့်အမျှ လောကဓါတ်တစ်ခုလုံး ဆိတ်သုန်းနေလေသည့် အခါသမယတွင် စိတ်ထဲမှ ဖြစ်ပေါ်နေသော ကာမရမ္မက် အခိုးတက်ခြင်းတို့ကို ဖြေဖျောက်နိုင်စွမ်းမရှိသည့် ရဲနိုင်မှာ သူ၏အိမ်တံခါးအား အသာတွန်းဖွင့်ပြီး မမအေးရှိရာ အိပ်ခန်းသို့ရေပိုက်မှ တွယ်တက်နေ၏။အခန်းတွင်းသို့ ရောက်သောအခါ မမအေးကို အခန့်သင့်ပင် တွေ့ရသဖြင့် ပြုံးရွှင်သောမျက်နှာထားဖြင့် -

“ မမအေး” 

“ မောင်လေး”

ပြောပြောဆိုဆို ရဲနိုင်သည် သူမရှိရာ ကုတင်ပေါ်တက်ပြီး သူမ၏ဘေးတွင် ယှဉ်အိပ်လိုက်၏။၎င်းနောက် သူမအား တင်းကြပ်စွာ ဖက်ပြီး အငမ်းမရ နမ်းပစ်လိုက်သည်။ထိုနည်းတူစွာ သူမကလည်း ရဲနိုင်၏ပါးပြင်ကို ပြန်လည်နမ်းနေမိ၏။

“ လာမှ..လာပါမလားလို့...မျှော်နေလိုက်ရတာ မောင်လေးရယ်”

“ မလာဘဲ နေပါမလား မမအေးရယ်”

သူတို့နှစ်ဦးသည် တစ်ဦးကိုတစ်ဦး အဓိပ္ပါယ်ပါသော မျက်လုံးအစုံဖြင့် အတန်ကြာကြည့်ပြီး...

“ ကဲ မမအေး အင်္ကျီအဝတ်အစားတွေ ချွတ်တော့ ဒီနေ့ညမှာ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ချစ်ရအောင်”

“ မင်းကြိုက်သလိုတာပြော မမလိုက်လျောဘို့ အသင့်ဘဲကွယ်”

သူမသည်ပက်လက်လှန်အိပ်နေရာမှ ကုန်းထလိုက်ပြီး၊ ညဉ့်လွှာရုံ သမီးပျိုပီပီ၊ကိုယ်ပေါ်တွင်ရှိသော အဝတ်အစားများကို တခုမကျန်ချွတ်ပစ်လိုက်ပြီး၊ ကုတင်ထက်တွင် ခပ်စင်းစင်းလေးအိပ်နေလိုက်၏။

စာကြည့်စားပွဲပေါ်မှ အုပ်စောင်းနှင့်ထွန်းထားသော မီးရောင်အောက်တွင်ကိုယ်လုံးတီးမယ်အဖြစ်နှင့် တစ်ရစ်မို့မောက်နေသည့် အသားဆိုင်တို့ကို တောက်ပသောမျက်လုံးကြီးဖြင့် စိုက်ကြည့်နေ၏။ ၎င်းနောက်ရဲနိုင်သည် သူ၏လုံခြည်အဝတ်များကို ချွတ်လိုက်သဖြင့် နှစ်ဦးသားမှာ မိမွေးဖမွေးတိုင်း ဖြစ်သွားကြလေသည်။

“ လုပ်ရင်လဲ မြန်မြန်လုပ်ပါကွယ် ဒီအတိုင်း မမ မနေတတ်ဘူး...”

ရဲနိုင် သည် မည်သို့မျှ ပြန်မပြောဘဲ သူမ၏ ဗိုက်သားနုနုကလေးများနှင့်စောက်ပတ်တပြင်လုံးကို သူ၏လက်ဖဝါးဖြင့် ပွတ်သပ်နေ၏။ မမအေးမှာ မျက်စိစုံမှိတ်ကာ ရဲနိုင်ပြုသမျှနုသလို ရဲနိုင်ကလည်း သူ၏တတ်စွမ်းသမျှသော ကာမစက်ခလုတ်များကို ဖြုတ်နေ၏။

ရဲနိုင်က သူမ ဒူးနှစ်လုံးကို ဆွဲထောင်ပြီး စောက်ပတ်နှခမ်းသားနှစ်ခုအားလက်မနှစ်ချောင်းဖြင့် ဆွဲဖြဲလိုက်ရာ စောက်ခေါင်းကြီးမှာ ငါးပါးဟက်ဖြဲလိုက်သလို ရဲကနဲပေါ်လာ၏။ထိုကဲ့သို့ ပြဲရဲနေသော စောက်ခေါင်းအဝတွင် သူ၏လီးကြီးကို ကိုင်ကာစောက်ပတ်န၍တ်ခမ်းသားနှင့်လီးဒစ်ဖျားတို့ကို ပွတ်တိုက်ပေးနေ၏။

“ ပြွတ် - ပြွတ် - ပြွတ်” 

ဟူသောအသံများမှာ စောက်ပတ်န၍တ်ခမ်းသားနှင့် လီးဒစ်ဖျားတို့ ဆုံတွေ့ရာမှ ဖြစ်ပေါ်နေခြင်း ဖြစ်၏။ ထို့ပြင် သူမ၏စောက်ခေါင်းအတွင်းမှ လီးဝင်လမ်းပြေစေရန် စောက်ရေကြည်များက တစိမ့်စိမ့် စီးဆင်းလာချေသည်။

“ လိုးပါတော့ မောင်လေးရယ် မမ စောက်ခေါင်းထဲက ယားနေပြီ”

သူမသည် ကာမဆန္ဒပြင်းပြလာသဖြင့် လိုရင်းကို ရှင်းရှင်းပင်ပြောလိုက်၏။

“ လိုးတယ်ဆိုတာ ဆွပြီးမှ လိုးရတယ် ဒါမှ အရသာရှိလာမှာ မမအေးရဲ့”

ရဲနိုင်ကလည်း ပွင့်လင်းပြတ်သားစွာ ပြန်ပြောလိုက်၏။ ဆက်လက်၍ ရဲနိုင်က သူမ၏နို့နှစ်လုံးကို ကုန်းစို့ပြီး စွဲလိုက်သည်ဆိုလျှင် ခါးကော့ကော့တက်လာလျက်ဖင်သားကြီးနှစ်လုံးက ဝှေ့ရမ်းလာလေသည်။

“ တော်လောက်ပြီ မောင်လေးရယ်” 

ပြောပြောဆိုဆို သူမက ပေါင်နှစ်လုံးကိုသူမ၏လက်ဖြင့် ဆွဲကားလိုက်သဖြင့် စောက်ခေါင်းဝမှာ အစွမ်းကုန်ပြဲသွားသည်နှင့်တပြိုင်နက် ရဲနိုင်က သူ၏လီးကြီးကို ဆုတ်ကိုင်ကာ စောက်ပတ်ဝတွင် တေ့၍ တအားဆောင့်လိုး လိုက်သည်။

“ အား - လား - လား”

“ ဘာလဲ မမအေး - နာသွားသလား”

သူမ၏မျက်နှာတပြင်လုံးမှာ ရ၍ံ့မဲ့နေပေသည်။ အဆုံးဝင်သည့် လီးကြီးကို ရဲနိုင်က ဒစ်အရင်းသားပေါ်လာသည်အထိသာ န၍တ်ပြီး ဖြေးဖြေးထိုးသွင်းလိုက်၊ ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်လိုက်လုပ်နေ၏။

“ ဖွတ် - ပတ် - ဖတ် - ဖွတ် - ရွှတ်” 

ဟူသော အသံတို့မှာ တခန်းလုံး ဆူညံနေပေသည်။

ဤအချိန်တွင် တဖက်ခန်းတွင် အိပ်ပျော်နေသော စိုးစိုးမွန်သည် သူမ၏ စိတ်ထဲတွင် အိပ်မက်မက်သလိုဖြစ်ပြီး၊ လန့်နိုးလာယင်း သူ့အမအခန်းတွင်းမှ တဖတ်ဖတ်အသံကို ကြားနေရသဖြင့် ညဖက်ကြီးမှာ မမအေး ဘာကြောင့်တို့ပတ်ရိုက်နေပါသလဲဟု တွေးယင်း သူ့အမအခန်းဆီသို့ ပျဉ်ပေါက်ကလေးမှချောင်းကြည့်မိ၏။

သူ့မျက်နှာကိုပင် မယုံကြည်နိုင်လောက်အောင် အဖြစ်အပျက်ကို တွေ့ရှိရသဖြင့် လန့်မအော်မိစေရန် ပါးစပ်ပိတ်ထားရ၏။ ၎င်းနောက်သူမ၏စိတ်ကို ချုတ်တီးလျက် ကြည့်ကောင်းကောင်းဖြင့် ဆက်ကြည့်နေသလို ကုတင်ထက်မှ ကာမသားကောင်နှစ်ဦးမှာ ပတ်ဝန်းကျင်ကို ကရုမစိုက်နိုင်ပဲ ထင်သလို လိုးနေကြ၏။

“ ဆောင့်တော့မယ်နော် မမအေး”

“ ဆောင့် ဆောင့် မင်းကြိုက်သလောက် ဆောင့်”

စောက်ရည်အရွှဲသားနှင့် ပြဲနေသော မမအေး၏စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ လီးကြီးမှာ မနားတမ်း ဆက် တိုက် ဆောင့်လိုးသွင်းနေသဖြင့် သူမစိတ်ထဲတွင် ရဲနိုင်လီးကြီးအား တပ်မက်လာသလို သူ့အမနေရာတွင် သူမသာဖြစ်ချင်လိုသော စိတ်တို့မှာ တဖွါးဖွါးပေါ်လျက်ပင်ရှိနေ၏။

ထို့ကြောင့်ထမိန်စကို အသာမကာ စောက်ပတ်တပြင်လုံးအား ခပ်ရွရွ ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်ယင်း တစိမ့်စိမ့် စီးဆင်းလာသော စောက်ရည် ပစ်ချွဲချွဲများမှာ လက်ဖဝါးတခုလုံး ရွှဲလာသဖြင့် ထမိန်နှင့် သုတ်ပစ်လိုက်၏။ သို့သော်စောက်ရည်များမှာ ကျမြဲကျနေပြီး စောက်ခေါင်းထဲမှ အလွန်ယားယံလာရာ သူမ၏လက် ညှိုးကလေးကို စောက်ခေါင်းထဲသို့စိုက်ထားကာ န၍တ်ခမ်းသားများအား ကလော်နိ၍က်နေ၏။

ရဲနိုင်သည်ဆက်လက်မဆောင့်သေးဘဲ မမအေး ဖင်အောက်ထဲသို့ ခေါင်းအုံးတလုံး ခုပေးလိုက်သဖြင့် စောက်ပတ်တပြင်လုံးမှာ အစွမ်းကုန် ပြူးထွက်လာလေသည်။

“ လိုးတော့လေ - ဘာလုပ်နေတာလဲ”

ရဲနိုင်သည် သူမပုခုံးနှစ်ဖက်ကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင်စုပ်ဆွဲပြီးတအားဆောင့်လိုးနေ၏။ လိုးနေသောအသံများမှာ ညံနေသလို စိုးစိုးမွန်မှာလည်း သူမလက် ညှိုးကို စောက်ခေါင်းထဲသို့ အဆုံးထည့်နေလေသည်။ သူမမျက်လုံးအစုံမှာ မှေးလျက် ဒူးနှစ်လုံးမှာလည်း ကွေးညွှတ်နေသလို စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုက ပွစိပွစိ ဖြစ်နေ၏။

“ မမအေး မနေနိုင်တော့ဘူး မင်းအားရှိသလောက်သာ ဆောင့်လိုးပေး စမ်းပါကွယ်...”

မမအေး၏အသံမှာ တုံရီစွာ ထွက်ပေါ်လာပြီး ရဲနိုင်၏ပုခုံးနှစ်ဖက်ပေါ်သို့ သူမပေါင်ကြီးနှစ်လုံးအား လှမ်းတင်ပေးလိုက်သလို စိုးစိုးမွန်အဖို့ ရာဂစိတ် ပိုမိုပြင်းထန်လာရာ လက်ညှိုးကလေးကို အတင်းဆောင့်ထိုးနေ၏။

“ မမအေး ကျွန်တော်ပြီးတော့မယ် မမရော မပြီးသေးဘူးလား”

“ မမလဲ ပြီးတော့မယ် မနားနဲ့ တအားသာ လိုးပေးတော့နော်...”

ရဲနိုင်သည် သူမ၏ပေါင်နှစ်လုံးကို ခပ်တင်းတင်းဆုတ်ကိုင်ပြီး သူ၏လီးကြီးအား ဂွေးဥပါ မြုပ်ပါသွား မတတ် ဆောင့်လိုးလေရာ

“ ဖွတ်-ပတ်-`ပွတ်-အင့်-အင့်-အား” 

ဟူသေ ာသက်ပြင်းရှည်ကြီးနှင့်အတူ ခြေကားယား လက်ကားယား ဖြစ်သွားကြသလို စိုးစိုးမွန်မှာလည်း ကုတင်ဘေးတွင် ခွေလျက်သား ကျသွား၏။

................................................................

“ ကျွန်တော်လိုးတာ ကောင်းရဲ့လား မမအေး”

“ ကောင်းတာမှ ပြောမနေနဲ့ စောက်ခေါင်းထဲကို အီစိမ့်သွားတာဘဲ”

သူတို့နှစ်ဦးမှာ လင်မယားများ ဆက်ဆံသလို၊ ရှက်ကြောက်ခြင်းမရှိဘဲ အမှန်အတိုင်း ဖွင့်ထုတ်ပြောနေကြ၏။ ဤသည်ကို နားအရသာရှိကာ အချောက်တိုက် တစ်ချီပြီးသွားသော စိုးစိုးမွန်မှာ ပျဉ်ပေါက်ဆီသို့ ပြန်၍ ချောင်းကြည့်မိပြန်၏။ ရဲနိုင်သည် မမအေး၏န၍တ်ခမ်းအစုံကို ပြွတ်ကနဲနေအောင် စုပ်ယူလိုက်သလိုမမအေးကလည်း ရဲနိုင်န၍တ်ခမ်းကို ပြန်စုပ်နေပြန်၏။

၎င်းနောက်စောက်ခေါင်းထဲမှ လီးကြီးကို န၍တ်လိုက်ရာ စွပ်ကနဲအသံနှင့်အတူ လီးကြီးမှာ စောက်ရည်အရွှဲသားနှင့် ပျော့ခွေကာ သွားတော့သည်။ 

မမအေးနှင့်ရဲနိုင်တို့မှာအဝတ်အစားများ ပြန်ဝတ်ပြီး အပြန်အလှန် ဖက်နမ်းနေကြသဖြင့် စိုးစိုးမွန်မှာ နေမထိထိုင်မထိ ရင်ထဲမှာ ဟာတာတာ ဖြစ်နေရလေသည်။ ထိုအချင်းအရာကို တွေ့ရသော ရဲနိုင်သည် လိုးရန်အသင့်ဖြစ်ပြီဟု ယူဆကာ သူ၏လုံခြည်ကို ချွတ်ပစ် လိုက်၏။

“ အမလေး ကြီးလိုက်တာ လွန်ရော.. ဖြစ်ပါ့မလား ကိုနိုင်ရာ ဆုပ်ပြဲကုန်မှဖြင့်”

“ ယောကျ်ားနဲ့မိန်းမဆိုတာ လိုးတတ် ခံတတ်ယင် ဖြစ်တာဘဲ- ဥပမာကြာကန်ထဲ လူဆင်းသွားသလိုပေါ့ လူပြန်တက်လာတော့ ကြာရွက်တွေဟာ နေရာတကျ ပြန်စုသွားတယ် မဟုတ်လား..”

ရဲနိုင်သည် စကားဥပမာပေးပြီး သူမပေါင်နှစ်လုံးအား ဆွဲကား၍ ရဲနေသောစောက်ခေါင်းအဝသို့ တေ့၍ ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ သို့သော်လီးကြီးမှာ မဝင်ဘဲရှိနေသဖြင့်ဘေးသို့ချော်ချော် ထွက်နေပြန်၏။ အတန်ကြာသော်လည်း စိတ်မလျော့ဘဲ ထိုးသွင်းနေပြန်ရာ လီးကြီးမှာမဝင်ဘဲ ရှိနေပြန်သဖြင့် ရဲနိုင်သည် စိတ်အတော်ပျက်လာမိ၏။ စိုးစိုးမွန်မှာလည်း ကြာရှည် မအောင့်နိုင်တော့သဖြင့်-

“ တံတွေးထွေးပြီး စွပ်လိုက်ပါလား ကိုနိုင်ရဲ့ ယောက်ျားဖြစ်ပြီး အရသလား”

“ အေး- ဟုတ်သားဘဲ”

ရဲနိုင်သည် သူမစောက်ပတ်ကလေးကို စောက်စေ့မှအစ န၍တ်ခမ်းသားတလျှောက် တံတွေးထွေးထည့်ပြီး သူ၏လီးကြီးကိုလည်း တချောင်းလုံးရွှဲအောင် တံတွေးစွတ်လျက် ဆုပ်နှယ်နေ၏။ ၎င်းနောက် စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသား ၂-ခုကို လက်မနှစ်ချောင်းနှင့် ဖိဖြဲလိုက်ပြီး သူ့လီးကြီးကို စောက်ခေါင်းဝတေ့ကာ အားစိုက်၍ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။

“ အမလေး နာလိုက်တာ ကိုနိုင်ရယ်”

လီးကြီးမှာ ဒစ်သာသာမျှ ဝင်သွားသဖြင့် အတွေ့အကြုံမရှိဘဲ ခံချင်သည်ကိုသာ သိသောစိုးစိုးမွန်မှာ ဦးခေါင်းကို ဘယ်ညာယမ်းလျက် ရဲနိုင်၏ရင်အုပ်ကျယ်ကြီးအား ဆီးတွန်းထားမိ၏။ရဲနိုင်သည် သူမလက်နှစ်ဖက်ကို အသာဖက်ပြီး မို့မှောက်ချွန်ကားနေသော နို့နှစ်လုံးအား တလှဲ့စီစို့ ပေးနေရာမှ သူမမှာ တဖြေးဖြေးခါးကော့တက်လာသဖြင့် အကြိုက်တွေ့လာသည်မို့ ရဲနိုင်သည် နောက်တစ်ချက် ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်ချလိုက်၏။

“ သေပါပြီတော့”

သူမတစ်ကိုယ်လုံးမှာ တဖျတ်ဖျတ်လူးနေ၏။ လီးကြီးမှာ တဝက်သာသာ ဝင်နေသဖြင့် ရဲနိုင်က ဆက်မဆောင့်သေးဘဲ န၍တ်ခမ်းချင်းတေ့၍ စုပ်ပေးလိုက်ရာ သူမသည် တဖြေးဖြေး ငြိမ်ကျသွား၏။ ၎င်းနောက် ရဲနိုင်သည် သူ၏ဖင်ပိုင်းကို ကွပြီး၊ တအားဆောင့်ထိုးလိုက်၏။

“ ကျမဟာလေး ကွဲပါပြီ အမေရဲ့” 

ဟူသောအသံနှင့်အတူ စောက်ပုတ်ထဲသို့ ရဲနိုင်လီးကြီးမှာ အဆုံးအထိ ဝင်သွား၏။ ရဲနိုင်သည် လီးကြီးကို စောက်ခေါင်းထဲတွင် တတ်လျက်နှင့်ပင် နို့နှစ်လုံးကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆုတ်ချေပေးနေသဖြင့် သူမ၏စောက်ဖုတ်န၍တ်ခမ်းသားနှစ်ခုမှလည်း ပွစိ ပွစိနှင့် ဖြစ်လာသလို စောက်ခေါင်းအတွင်းမှ အရာဝတ္ထုက ရဲနိုင်၏လီးထိပ်ဖျားကို ရစ်ပတ်နေ၏။

“ ကိုနိုင်...” 

“ ဘာလဲ အမွန်”

“ မမကို လုပ်တုံးက ဒီလိုဘဲလား ဟင်”

“ ဟုတ်တယ် အစတော့ နဲနဲနာတာပေါ့ နောက်တော့ ကောင်းတယ်ဆိုပြီး ဆောင့်ခိုင်းတော့တာဘဲ”

“ ဒါဖြင့် ကျွန်မကိုလဲ ဟာ ရှက်စရာကြီး” 

အကြောင်းသိပြီးဖြစ်သော ရဲနိုင်ကသူမ နို့နှစ်လုံးကို ဆုတ်ချေရင်း တချက်ခြင်း မှန်မှန်ဆောင့်ပေးနေ၏။

“ ကောင်းရဲ့လား အမွန်”

“ သိပ်ကောင်း - အရမ်းကောင်း” 

“ နောက်ဆို ဒါထက်ကောင်းအုံးမယ်”

ရဲနိုင်သည် မှန်မှန်ဆောင့်ပေးနေရာ အားမလို အားမရဖြစ်နေသော စိုးစိုးမွန်သည် ရဲနိုင်၏ ကြောပြင်ကြီးကို ပွတ်သပ်ယင်း -

“ မြန်မြန်လေး ဆောင့်ပါ ကိုနိုင်ရယ် ကျမဟာထဲက သိပ်ယားနေလို့ပါ”

“ ဒါကြောင့် ထင်ပါရဲ့ အမွန်စောက်ခေါင်းထဲက အကိုလီးကြီးကို စုတ်နေတာ အဲ့ဒါ ဘာလဲ ဟင်”

သူမ၏စောက်မျှော့မှာလည်း လီးအရသာတွေ့လာပြီး ဖြစ်သဖြင့် လီးထိပ်ဖျားကို ရစ်ပတ်ကာ တမျှင်မျှင်စုတ်လာရာ ရဲနိုင်မှာ အရသာထူးကဲလာသဖြင့် သူသိလိုသော စောက်မျှော့ကို မေးလိုက်၏။

“ အဲဒါကို ကျမအတတ်မပြောနိုင်ဘူး မိန်းမချင်း ပြောပြောနေကျတဲ့ စောက်မျှော့လားမသိဘူး ကိုနိုင်ရဲ့”

“ အေး စောက်မျှော့ဆိုတာ ဒါဘဲဖြစ်ရမယ်”

ပြောပြောဆိုဆို စောက်မျှော့က စုပ်နေပြန်သဖြင့် စောက်မျှော့ဒဏ်ကို ကြာရှည်မခံနိုင်သော ရဲနိုင်က သူမ၏ပုခုံးနှစ်ဖက်အား ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုတ်ကိုင်ပြီး မနားတမ်းဆောင့်လိုးလိုက်တော့၏။

“ ဖွတ် - ဖွတ် - ဖွတ် - ဖွတ်” 

ဟူသော အသံများမှာ တခန်းလုံးကို ဆူညံနေသလို သူမ၏တင်ပါးကြီး နှစ်လုံးကလည်း မြောက်ချီနှိမ့်ချီ ပြုလုပ်ပေးနေသဖြင့် ရဲနိုင်မှာ စောက်မျှော့ဒဏ်ကို မခံနိုင်ဘဲ -

“ ကောင်းလှချည်လား အမွန်ရယ် အကိုမနေနိုင်တော့ဘူး”

ဟူသော အသံနှင့်အတူ ရဲနိုင်သည် သူမခန္ဓာကို တင်းကြပ်စွာ ဖက်ထားလိုက်သဖြင့် သူ၏လီးထိပ်မှ ပန်းထွက်လိုက်သော သုတ်ရည်များအား မြိန်ယှက်စွာစုပ်ယူလိုက်၏။ နှစ်ယောက်သားလီးကိုမချွတ်သေးဘဲ စောက်ခေါင်းထဲတွင် တပ်လျက်နှင့်မိန်းနေကြ၏။ထိုအချိန်တွင် မမအေးမှာ အပြင်သွားရာမှ ပြန်လာရာ မိမိအခန်းထဲတွင် ဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်နေကြသော ညီမနှင့်ချစ်သူကို ပက်ပင်းတိုးမိလေသည်။

“ ရက်စက်လှချည်လား ညီမရယ် - ညီမမှာ ဒီပြင်လီးရှာလို့ မတွေ့တော့ဘူးလား မမခံလို့ကောင်းတဲ့ လီးကြီးကိုမှ ညီမက အလိုး ခံရက်သလား”

မမအေးမှာ ဝမ်းနည်းစွာဖြင့် ပြောလိုက်၏။

“ ကိုနိုင် လီး ကြီးက ကြီးတော့ ညီမလဲ မမလို အလိုးခံချင်တာပေါ့ မမရယ် ..ရေငတ်တုံးရေတွင်းထဲ ကျသလို မမ မရှိတုံး ကိုနိုင်က အလာမို့ ခုလိုဖြစ်တာပါ.. ညီမလေး ကိုနိုင်ကို သိပ်ချစ်နေပြီ အထူးသဖြင့် ကိုနိုင် လိုးတာ သိပ်ခံလို့ကောင်းတာဘဲ .. အလိုး အညောင့် အဆောင့်တွေကလည်း လီးကြီးတော့ သားအိမ်ကိုပါထိပြီး အီစိမ့်သွားတာဘဲ... ညီမကို ကိုနိုင်နဲ့ နေ့တိုင်းလိုးခွင့်ပြုပါ မမရယ် .. နော်”

“ မရဘူး မရဘူး ငါတယောက်ထဲ အလိုးခံမယ် နင့်ကိုပေး မလိုးနိုင်ဘူး”

ညီမနှစ်ယောက်ပြောနေသည်ကို ရဲနိုင်ငြိမ်ပြီး နားထောင်နေရာမှ -

“ ဟုတ်သားဘဲ မမအေးရယ် အမွန်လဲ မမအေးလို ခံချင်ရှာနေမှာပေါ့ တယောက်တလှဲ့စီ ကျွန်တော် လုပ်ပေးပါမယ်.. နောက်ပြီး မမအေး စိတ်တိုင်းကျ ကျွန်တော် လိုးပေးပါ့မယ်”

ရဲနိုင်မှာ အကွက်ဆိုက်လာသဖြင့် ဝင်ပြောလိုက်၏။

“ အမယ် မောင်လေးကပါ သူ့ဖက်က လိုက်နေပြီပေါ့ စောက်ပတ်အသစ်လိုးရတော့ မဲနေတဲ့ စောက်ပတ်အဟောင်းကို ပစ်ပြီပေါ့ဟင် - ဟုတ်လား “

“ မဟုတ်ပါဘူး မမအေးရယ် နှစ်ယောက်စလုံးကို လိုးပေးမှာပါ မမအေးက ဒါမှ မကျေနပ်သေးရင် သူ့ကို တခါလိုးရင် မမအေးကို နှစ်ခါ လိုးပေးပါမယ်”

မမအေးမှာ အတန်ကြာစဉ်းစားနေ၏။ စိတ်ထဲကလည်း

“ အင်း - သူကတော့လျော့ပေးမှာ မဟုတ်ဘူး အေး လေ ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် ငါကြိုက်တဲ့ လီးကြီးနဲ့ လက်မလွှတ်သွားတာဘဲ ကံကောင်းတယ်” 

ဟု တွေးယင်း

“ ကဲ ဒီလောက်တောင်ပြောမှတော့ မောင်လေးသဘောအတိုင်းပါဘဲတဲ့ ရှင့်”

“ အေး ဒါမှ မမအေးကွ” 

ရဲနိုင်ရော အမွန်ပါ ဝမ်းသာနေပြီး လက်ခုတ်လက်ဝါးတီးလိုက်ကြ၏

“ ကဲ ဒါဖြင့် ကျွန်တော်ပြန်အုံးမယ် မမအေး”

“ အံမယ် ဘယ်ပြန်လို့ရမလဲ မမ အလှည့်ကျန်သေးတယ်လေ”

“ ကျွန်တော် တော်တော် မောသွားလို့ နောက်နေ့မှ လိုးပေးပါ့မယ်”

“ အေးပေါ့လေ ငါကို ဘယ်လိုးချင်တော့မလဲ”

မမအေးမှာ ချာကနဲလှည့်ထွက်သွား၏။ ဒီတော့ ရဲနိုင်က မမအေး၏ အနောက်မှ အတင်းလိုက်ဖက်ပြီး

“ ကျီစားတာပါ မမအေးရယ်၊ ကဲ မမအေး စိတ်ကျေနပ်အောင် စိတ်တိုင်းကျလိုးပေးပါမယ် နော်” 

ဟုချော့လိုက်တော့မှ မမအေးက ပြန်လှည့်လာ၏။

“ ကဲ ညီမလေး အမွန် အဝတ်အစားလဲ ရေချိုးချီတော့” 

ရဲနိုင်က အမွန်ဘက် လှည့်ပြောလိုက်၏။

“ ဟုတ်ကဲ့” 

ဟု ပြန်ဖြေယင်း အခန်းထဲမှ ထွက်သွား၏။ ရဲနိုင်က အခန်းတံခါးပိတ်လိုက်ပြီး -

“ ကဲ မမအေး အဝတ်အစားချွတ်လေ ” 

နှစ်ယောက်စလုံး အဝတ်အစားများ ချွတ်ချလိုက်၏။ ဗလာကျင်း နေသော ကာမ သားကောင်နှစ်ယောက်မှာ တယောက်ကို တစ်ယောက် တဏှာခိုးလျှံနေသော မျက်လုံးများ ဖြင့် ကြည့်နေကြ၏။ ထို့နောက် ရဲနိုင်က

“ ကဲ မမအေး ဒီတခါတော့ တော်သလင်းလိုးနည်း လိုးမယ်၊ မမအေးက လေးဘက်ထောက်ပြီး ကျွန်တော်က အနောက်ကနေ လိုးမယ်”

“ မောင်လေး သဘောအတိုင်း ဖြစ်ရပါစေမယ်”

မမအေးမှာ ကုတင်ပေါ်တွင် လေးဘက်ထောက် ကုန်းပေးလိုက်ရာ စောက်ဖုတ်ကလေးမှာ ပေါင်နှစ်လုံး ကြားမှ အနောက်သို့ စောင်းပြီး ပြူးထွက်နေ၏။

“ လုပ်မှာဖြင့် လုပ်လေ မမအေး ယားလှပြီ မနေနိုင်တော့ဘူး ဟင်း - ဟင်း - ဟင်း”

ရဲနိုင်သည် မမအေး၏ အနောက်ဖက်တွင် ဒူးထောက်လိုက်ပြီး မမအေး၏ ပေါင်နှစ်လုံးကို လက်နှစ် ဖက်ဖြင့် ဆွဲဖြဲလိုက်ရာ စောက်ခေါင်း၀ ပြူးထွက်လာပြီး အဝတွင် စောက်ရည်ကြည်များ စိုရွှဲနေ၏။ ဒီတော့မှ လီးကြီးကို အပေါက်ဝတွင် တေ့ပြီးဆောင့်ထဲ့လိုက်ရာ လီးကြီးးမှာ အဆုံးအထိ ဝင်သွား၏။

“ အမလေး နော် ကောင်းလိုက်တာ ဘယ်လိုကောင်းမှန်းမသိဘူး”

ဒီလိုနှင့်နောက်မှနေ၍ ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ဆောင့်ထဲ့လိုက် မှန်မှန်ဖြေးဖြေးချင်း ဆောင့်ထဲ့လိုက် လုပ်ပေးနေရာမှ

“ မမအေး ပြီးတော့မလား ကျွန်တော်ပြီးတော့မယ်”

“ ပြီးဘို့ နေနေသာသာ အခုမှ ခံလို့ကောင်းတုံး ရှိသေးတယ် ဆောင့်ပေးစမ်းပါအုံး - နာနာဆောင့် ဟုတ်ပြီ ဆောင့်ဆောင့် ကောင်းလိုက်တာနော်”

မမအေးမှာ မျက်စေ့နှစ်လုံးမှိတ်ပြီး ဇိမ်တွေ့နေ၏။ တအောင့်လောက်ကြာသောအခါ -

“ ကဲ မမလဲပြီးကာနီးပြီ မနားတမ်း ခပ်သွက်သွက်လေး ဆောင့်စမ်းကွာ”

ရဲနိုင်မှာ မမအေးပြောသလို မနားတမ်း ဆောင့်ပြီး လိုးနေတော့၏။ တခဏနေတော့ နှစ်ယောက်သား ပြိုင်တူ ပြီးသွားကြတော့၏။ ရဲနိုင်က လီးကြီးးကို  နှုတ်သေးဘဲ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ မြုပ်ထားပြီး နောက်မှနေ၍ မမအေး၏ခါးကို တအားဖက်ထားပြီး နှစ်ယောက်သား ကုတင်ပေါ်သို့ ဘေးတိုက်လှဲချပြီး လီးတပ်ရက်နှင့်ပင် မှိန်းနေကြ၏။

“ ဒီလောက်ဆို တော်လောက်ပြီနော် ကျွန်တော် ပြန်အုံးမယ် မမလဲ ကျေနပ်တော့ ဟုတ်လား”

“ ကျေနပ်ပါပြီတဲ့ရှင့် ကျေနပ်ပါပြီတဲ့” 

ရဲနိုင်မှာ မမအေးအား န၍တ်ဆက်ပြီး ထွက်သွားသလို မမအေး မှာလည်း ရေမိုးချိုးရန် အဝတ်များယူပြီး ရေချိုးခန်းဖက်သို့ ထွက်သွားလေတော့သည်။

.........................................................................................................................................

အချိန်ကတော့ ည(၁၁)နာရီရှိပါပြီ အခန်းထဲတွင်တော့

“ ကိုနိုင် လိုးလို့ ကောင်းရဲ့လား ဟင် အမွန်တော့ ခံလို့ ကောင်းတာဘဲ”

“ အား သိပ်ကောင်း အမွန့် စောက်ပတ်ကလေးက ကျဉ်းတော့ ပိုလိုးလို့ ကောင်းတယ် - အားသိပ်ရတယ် - သိပ်ကောင်းတာဘဲ”

“ ဒါဘဲနော် အမွန်ခံချင်တိုင်း အမြဲလိုးပေးရမယ် - မမအေးကိုချည်းဘဲ လိုးမနေရဘူးနော်..”

“ စိတ်ချပါ အမွန်ရယ် မမအေးကိုလဲ နေ့တိုင်းမလိုးပါဘူး အမွန်တယောက်ထဲကိုဘဲ လိုးမယ် ကောင်းကောင်း လိုးမယ်”

“ ကဲ ဒါဖြင့် ကိုနိုင် စိတ်တိုင်းကျ အားရပါးရ လိုးပေတော့”

စိုးစိုးမွန်က ထိုသို့ပြောယင်း ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဖြဲပေးလိုက်၏။ ရဲနိုင်ကလည်း အစွမ်းကုန် လိုးနေ၏။

“ ကိုနိုင် - လိုး - လိုး တအားလိုး - အင်း ကောင်းလှချည်လား ကျွတ် ကျွတ် ကျွတ် ပြီး - ပြီးတော့မယ်- ပြီးတော့မယ် “ 

ဟုပြောယင်း မကြာခင်ပြီးသွားကြ၏။နှစ်ယောက်သား မှိန်းနေကြ၏။ အတန်ကြာသော် နှစ်ယောက်စလုံးထထိုင်ကြပြီး

“ အမွန် ယားနေသေးသလား” 

“ သိပ်တော့..မယားတော့ဘူး ဒါပေမဲ့ စောက်ခေါင်းထဲက ရွစိ ရွစိဖြစ်နေတယ်”

“ ဒါဖြင့် ကိုနိုင် ယားအောင် လုပ်ပေးမယ်”

ဟု ပြောယင်း အမွန် စောက်ခေါင်းဝကို လက်ဖဝါးဖြင့် ပွတ်တိုက်လိုက် လျာဖြင့်  နှုတ်ခမ်းသားတလျှောက်ယှက်ပေးဖြင့် ပြုလုပ်ပေးနေ၏။ လက်နှစ်ဖက်ကလည်း အငြိမ်မနေဘဲ နို့နှစ်လုံးကို နှယ်ပေးနေ၏။

တဖြေးဖြေးနှင့် အမွန်စောက်ပတ်ကလေးမှာလည်း ဖေါင်းကားလာပြီး ရဲနိုင် လျာကြီးမှာလည်း စောက်စေ့ထိပ်ကလေးကို ထိုးပြီး ကလိပေးနေရာ -

“ ယားလိုက်တာ ကိုနိုင်ရယ် ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲ အမွန် မနေတတ်တော့ဘူး သိပ်ခံချင်လာတာဘဲ”

“ ကောင်းရဲ့လား အမွန် ကိုနိုင်လေ အမွန်ကို အမြဲတမ်း ဒီလိုဘဲလုပ်ပေးနေချင်တယ် ဒီတခါ အမွန့် အလှည့်ဘဲ ကိုနိုင် လီးကို စုပ်ပေးနော် အရသာသိပ်ရှိတယ် မယုံယင် စုပ်ကြည့်လေ -”

“ ဒီလို မညစ်ပတ်နဲ့ ကိုနိုင်ရယ် လိုးရတာ အားမရလို့ အခုလို စုပ်ခိုင်းနေတာလား”

အမွန်သည် အရသာခံချင်လှသဖြင့် မရွံ့တော့ဘဲ ကိုနိုင်၏လီးကို ငုံ၍ တချက်စုပ်လိုက်၏။ ကိုနိုင်မှာရှုံ့မဲ့သွားလေ၏။ တဖြေးဖြေး လီးဒစ်နှင့်လီးပတ်လည်ကို လျာဖြင့် ယက်ပေးလိုက်စုပ်လိုက်နှင့် အတန်ကြာလုပ်ပေးလေရာ လီးမှ ထွက်လာသော သုတ်ရည်များက အမွန်ပါးစပ်ထဲသို့ ထွက်လာလေ၏။ အမွန်သည်မရွံမရှာသည့်အပြင် မျိုချလိုက်ပါတော့သည်။



...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................ 

ပြီးပါပြီ။



Tuesday, September 23, 2008

ပူစူးမ (စ/ဆုံး)

ပူစူးမ (စ/ဆုံး)

မောင်ဇော်ဦး ရေးသည်။

ကျွန်မနာမည် ပူစူးမ ၊ နာမည်ရင်းကိုတော့မပြောတော့ပါဘူး၊ ရှိတော့ရှိတယ်၊ နာမည်က အရေးမကြီးပါဘူး။ ကျွန်တော်တို့က သူ့ကိုပူစူးမ လို့ဘဲ ငယ်ငယ်လေးထဲကခေါ်တယ်၊ အိမ်နားကကောင်မလေး၊ အပျိုဖေါ်ဝင်စ၊ ဘာရှိအုံးမလဲ အသက်က အခုမှ ၁၅ နှစ် အလွန်ဆုံး၊ စိတ်ကစားခါစ၊ ဘာမဆိုသူသိချင်သည်။

ကျွန်တော်တိုအိမ်လည်း သူ့စားအိမ်သောက်အိမ်၊ ဝင်ချင်တဲ့အချိန်ဝင်၊ ထွက်ချင်တဲ့အ ချိန်ထွက်၊ တံခါးမရှိ ဓားမရှိ၊ အားလုံးကသူ့ကို လျစ်လျုရှု့ထားသည်၊ ကျွန်တော့်ကိုလည်း အကိုလေး အကိုလေး နှင့် သူ့သူငယ်ချင်းတယောက်ပမာ၊ ပြောချင်ရာပြော ဆိုချင်ရာဆို။

တခါတခါ ကျွန်တော့်အခန်းထဲထိ ဝင်ချင်သ လိုဝင်၊ ဘာကိုမှ အလေးမထား၊ သူလုပ်ချင်ရာသူလုပ်သည်။ ကျွန်တော်က ကျောင်းပြီးခါစ၊ အလုပ်အကိုင်ကမရှိသေး၊ စားလိုက် အိပ်လိုက်နဲ့ ယောင်ချာချာ အလုပ်လက်မဲ့၊ အလုပ်လက်မဲ့တို့ ထုံးစံအတိုင်း သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ဟေးလားဝါးလား၊ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ထိုင်၊ ဟိုအကြောင်း ဒီအကြောင်းပြော၊ အပြာကားတွေကြည့်၊ ကြာတော့မိန်းမလိုးချင်လာသည်။

ဒီတော့ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ အတူ ဖာချသည်၊ ချပါများတော့ အတွေ့အကြုံကရလာသည်၊ ကောင်းမှန်းလဲသိလာသည်။ ဒီတော့ မိန်းမမြင်ရင် တဏှာစိတ်နဲ့ကြည့်မိသည်၊ အဲဒီမှာပူစူးမကို သတိထားမိလာသည်။ကောင်မလေးက သူ့ကိုသူ အပျိုဖြစ်လို့ ဖြစ်မှန်းပင် သိရဲ့လားမသိ၊ နေချင်သလိုနေသည်၊ တခါတခါ အတွင်းခံ ရင်စည်း မပါဘဲ အိမ်လာသည်။

ကျွန်တော်က ဒါတွေချောင်းနေတဲ့ သူဆိုတော့ မြင်သည်၊ စိတ်ကပိုရွလာသည်၊ ကောင်မလေးနဲ့ ချစ်ကြည့်ချင်လာသည်။ ကျွန်တော့်မျက်စေ့ရှေ့မှာတင် ပူစူးမက တနေ့ထက် တနေ့ လှလှလာ သည်။ ရင်တွေ တင်တွေ ပြည့်ဖြိုးလာသည်၊ တခါတခါ စသလို နောက်သလိုနဲ့ သွေးတိုးစမ်းပြီး သူ့ပုခုံးလေးကို တင်းတင်းဖက် ကြည့်သည်၊ ကောင်မလေး ကဘာမှမပြောတဲ့အပြင် ကျွန်တော့်ခါးကလေးကိုပင် ပြန်ဖက်လိုက် သေး၊ အကိုတယောက်လိုသဘောထားတာလဲ ဖြစ်နိုင်သည်။

ဘယ်လိုဘဲ ဖြစ်ဖြစ် ကောင်မလေးနဲ့ ချစ်ချင်စိတ် ကတနေ့တခြားပြင်းထန်လာသည်၊ ဒီအတိုင်းနေလို့တော့မဖြစ် တခုခုတော့လုပ်မှဖြစ်မယ်၊ ဘာလုပ်ရမလဲ၊ ကြံစမ်း၊ ကြံစမ်း၊ အကြံထုတ်ရသည်။ဒီအတိုင်း ဘလိုင်းချည်း သွားကိုင်လို့ကမဖြစ်၊ မကြည်ရင် ပြသနာက မိုး မီးလောင်သွားနိုင်သည်၊ ပြီးတော့ ခလေးကို ကြံရကောင်းလားဆိုပြီး ကျွန်တော့် ဘဝတလျှောက်လုံး အမဲစက် ထင်သွားနိုင်သည်၊ ဒီလိုတော့အဖြစ်မခံနိုင်၊ ဒီကိစ္စမျိုးဆိုတာ နှစ်ဦး သဘောတူမှကောင်းသည်။

နှစ်ဦး သဘော တူမှလည်း နှစ်ဦးစလုံးဆန္ဒပြည့်ဝမည်။ ပြဿနာလည်းရှင်းသည်၊ ဒီတော့ အကြံထုတ်ရသည်၊ အခွင့်ကောင်းကို စောင့်ရသည်၊ ကြည့်ခဲ့ဘူး၊ ဖတ်ခဲ့ဘူးသောဇတ်လမ်းများထဲမှ ဖြစ်နိုင်တဲ့ အကြာင်းအချက်လေးများရှာရသည်။ဖြစ်ချင်တော့ တနေ့ အိမ်မှာ ဘယ်သူမှမရှိ ကျွန်တော်ကလဲ ကျွန်တော့အခန်းထဲမှာ  နေသည်၊ ဒီအချိန်မှာ ပူစူးမရောက်လာ သည်။

ဒီတော့ ကျွန်တော်လည်းအကြံရတာနဲ့ စာအုပ်ကို အသာချ၊ မျက်နှာပေါ် ခေါင်းအုံးတင်ပြီး အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်၊ ခေါင်းအုံးအောက်ကနေ အသာလေး ခိုးကြည့်လို့ရအောင် ဟထား၊ ဝတ်ထားတဲ့ လုံချည်ကို ဖြေ၊ အောက်ကို အသာလျှော ပြီး ကျွန်တော့် လီးကို မပေါ့်တပေါ်လေးထားပြီး အသာငြိမ်နေလိုက်တယ်။ပူစူးမလဲ အိမ်ထဲ မှာဘယ်သူမှမတွေ့တာနဲ့ အပေါ်ထပ်ကိုတက်လာတယ်၊ ပါးစပ်မှလည်း ကြီးမေ .. အကိုလေး .. စသည်ဖြင့် နာမည်တွေခေါ်လို့ပေါ့၊ ကျွန်တော့် အခန်းက တံခါးဟထားတော့ တွန်းဖွင့်ပြီးဝင်လာတယ်။

ကုတင်ပေါ်မှာ အိပ်နေတဲ့ ကျွန်တော့်ကိုတွေ့သွားတော့ 

“  အဲတော့ .. အကိုလေးက အိပ်နေတာကိုး ..  ”

 တယောက်ထဲပြောရင်း အနားကပ်လာတယ်၊ အနားရောက်လာ တော့

“  အို့ ..  ”

ဟုအာမေဋိတ် သံပြုရင်း ပါးစပ်ကို လက်ဝါးနဲ့ အသာအုပ်ရင်း ရပ်သွားတယ်။

မပေါ့်တပေါ် ဖေါ်ထားတဲ့ ကျွန်တော့်လီးကိုတွေ့သွားတာကိုး၊ ကျွန်တော်လဲ သူဘာဆက်လုပ်မလဲ အသာစောင့်ကြည့်နေလိုက် တယ်၊ အသက်မှန်မှန်ရှုရင်း အိပ်မောကျနေတဲ့ ပုံမျိုး ဟန်ဆောင်နေလိုက်တယ်။ကျွန်တော့်ကို တချက်ကြည့်ပြီး အိပ်မောကျနေတာလို့ ယုံကြည်သွားတဲ့ဟန်နဲ့ မပေါ့်တပေါ် ဖြစ်နေတဲ့ ကျွန်တော့်လီးကို သေသေချာချာကြည့်နေ တယ်။

လီးကို အမွေးမဲမဲတွေဖုံးနေတဲ့ ဆီးခုံစပ်အရင်းပိုင်းလောက်ဘဲ ဖေါ်ထားတော့ စိတ်ထဲကမရိုးမရွဖြစ်လာ ဟန်တူပါရဲ့၊ အိပ်နေတဲ့ ကျွန်တော့်ကို တချက်ကြည့်ပြီး ပြေလျှော့နေတဲ့ လုံချည်ကို အသာကိုင်ပြီး အောက်ကိုဆွဲ ချလိုက်တယ်။

လီးတချောင်းလုံး လွတ်လွတ်ကြွတ်ကြွတ်ပေါ်သွားတဲ့ အခါမှာတော့ သေသေချာချာ ကြည့်ရှု့နေ လေရဲ့၊ ကျွန်တော့်လီးကလဲ ကြည့်ပါအုံး၊ ရိုးရိုးသာမန်အချိန်မှာတောင် ဒစ်ကလန်နေပြီး အရှည်က ၄ လက္မ လောက်ရှိပြီး လုံးပတ်က လက်တဆုတ်စာလောက်ရှိတယ်။ကျွန်တော်လဲ သူသေသေချာချာကြည့်နေတာ ကိုခေါင်းအုံးအောက် ကနေခိုးကြည့်ရင်း စိတ်ထလာသလို ကျွန်တော့လီးကလဲ တဖြေးဖြေး ထောင်လာတယ်။ 

လူကတော့ အိပ်ပျော်နေ ဟန်ဆောင်ပေမဲ့ တကယ်မှအိပ်မပျော်တော့ လီးကထောင်လာတာပေါ့၊ တဖြေးဖြေးထောင်လာတဲ့ လီးကို ကြည့်ပြီး အံ့သြဟန်နဲ့ အဲတော့ .. ဟုရည်ရွတ်ရင်း ပါးစပ်ကိုလက်နဲ့ပိတ်ကာ မျက်လုံးပြူးကြီးနဲ့ စိုက်ကြည့်နေတယ်၊ စက္ကန့်ပိုင်းလောက် အတွင်းမှာဘဲ ကျွန်တော့်လီးဟာ ၂ဆကျော် ၃ဆနီးပါးလောက်ကြီးလာတယ်။

ဒစ်ဟာလဲ ပိုပြဲပြီး ပိုလန်လာ တယ်။ ပြီးတော့ ထုံးစံအတိုင်း တဆတ်ဆတ်တုန်လို့ပေါ့၊ ပူစူးမလဲ အံ့သြဟန်နဲ့ ကြည့်နေပြီး ကိုင်ကြည့်ဘို့ထင် ပါရဲ့ လက်ကတဖြေးဖြေးရှေ့ကိုတိုးလာပြီးမှ ဘာစိတ်ကူးပေါက်သည်မသိ မကိုင်တော့ဘဲ ကျွန်တော့်အခန်းထဲက ပြန်ပြေးထွက်သွားတော့သည်။

ဒီတော့မှ ကျွန်တော်လည်း အင်း ဒီကောင်မလေး အခြေအနေက မဆိုးဟု စိတ်ထဲ မှ ထင်မြင်ချက်ပေးရင်း နောက်တဆင့်တိုးဘို့ အကြံထုတ်ရပြန်သည်။ 

အင်း ဒီနေ့လဲ မနေ့ကလိုဘဲ အိမ်မှာဘယ်သူမှမရှိ၊ မေမေတို့ကဒီလိုဘဲ တခါတခါ ဆွေကိစ္စမျိုးကိစ္စ အလုပ်ကို ရှုတ်သည်၊ ဘာတွေရှုတ်မှန်းမသိ၊ ဒီလို အိမ်မှာဘယ်သူမှမရှိတုန်း ပူစူးမလာရင်ကောင်မယ် ဟုစိတ်ထဲမှတမ်းတ မိသည်၊ ရာသီဥတုကနဲနဲပူတော့ အင်္ကျီချွတ်ပြီး အပေါ်ပိုင်းဗလာနဲ့ မနေ့ကအဆက် တရုပ်သိုင်း ဆက်ဖတ် နေလိုက်သည်။

ဟော လာပါပြီ၊ မနေ့ကလို အသံတကြော်ကြော်ပေးရင်း ဝင်လာချင်းမျိုးတော့မဟုတ်၊ တံခါးတွန်းဖွင့်ပြီး တိုးတိုး တိတ်တိတ်ဘဲဝင်လာသည်၊ ကျွန်တော်က နားစွင့်နေသူဆိုတော့ ကြားနေရသည်၊ အောက်ထပ်မှာ ဘယ်သူမှမရှိ ဘူး ဆိုတာသိတော့ ကျွန်တော့်အခန်းရှိရာ တန်းတက်လာသည်။

အင်း ကောင်မလေး မနေ့ကလို ဘဲ ကြည့်ချင် ဟန်တူရဲ့၊ ဒီနေ့တော့ ကျွန်တော်က ဘာမှဟန်မဆောင်၊ ပုံမှန်အတိုင်း စာအုပ်ကိုဆက်ဖတ်နေလိုက်သည်။ ကျွန်တော့် အခန်းတံခါးကို သူတွန်းဖွင့်ဝင်လိုက်တော့ သူထင်သလို ကျွန်တော် အိပ်နေတာမဟုတ်ဘဲ စာဖတ်နေ တာမြင်ရတော့ ခဏကြောင်သွားသည်။

“  ဟော .. ပူစူးမ ပါလား .. လာလေ ..  ”

ကျွန်တော်က ချက်ချင်းဘဲ နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။ ပူစူးမက အထဲဝင်လာရင်း 

“  ဒီနေ့တော့ အကိုလေး ကအိပ်မနေပါလား ..  ”

“  လာ ထိုင် ...  ”

ကျွန်တော်က ကျွန်တော့် ဘေးက နေရာလွတ်ကို လက်ဖြင့်ပုတ်ပြရင်းပြောလိုက်သည်။ 

“  မနေ့က ပူစူးမလာတော့ အကိုလေးက အိပ်နေတယ် သိလား ..  ”

ဟု ဝင်ထိုင်ရင်း ပြောသည်။

“  ဟုတ်လား .. မနေ့က ပူစူးမ လာသေးတယ်လား .. အကိုလေးတောင်မသိဘူး ..  ”

“  ဘယ်သိမလဲ .. အိပ်ပျော်နေတာကိုး .. ဟင်း .. မပြောချင်ပါဘူး ..  ”

“  ဘာမပြောချင်တာလဲ ... ဘာဖြစ်လို့လဲ ...  ”

ကျွန်တော်က မသိချင်ဟန်ဆောင်၍မေးလိုက်သည်။ 

“   မပြောချင်ပါဘူးဆို ..  ”

ပူစူးမ က မျက်စောင်းထိုးရင်း မူနွဲ့နွဲ့ ဟန်လေးနဲ့ဖြေသည်။

“  အာ .. မပြောချင်ပါဘူးဆိုမှ ပိုသိချင်လာတယ် ...  ”

ဟုဆိုရင်း ပိုသိချင်လာဟန်ဖြင့် ပူစူးကဘက်တစောင်းလှည့် တိုးကာ လက်မောင်း ၂ ဖက်ကို ကိုင်ပြီးမေးလိုက် သည်၊ အခုလိုတိုးလိုက်တော့မှ အခြေအနေကပိုဆိုးကာ ကျွန်တော့်လီးနဲ့ ထိုင်နေတဲ့ ပူစူးမတင်ပါးထိမိသွားသည်။

ထိမိသွားတာကို အခွင့်ကောင်းယူပြီး ပြန်မခွာတော့ဘဲ ပို၍တိုးကပ်လိုက်ပြီး

“  ပြော .. ပူစူးမ .. ပြောကွာ .. ပြော ပြော ..  ”

ဟု စိတ်ဝင်စားဟန်ဖြင့် ပူစူးမ ကိုယ်လေးအား လှုတ်ခါ အတင်းအကြပ် ဟန်ဖြင့် မေးလိုက်သည်။ ပူစူးမ က 

“  ဘာဖြစ်ရမှာလဲ ... ဟင်း အိပ်နေတာများ ... လုံချည်ကြီးတောင်လန်လို့ .. ”

“  ဟာ .. ဒုက္ခပါဘဲ ..  ”

ကျွန်တော်က ရှက်ဟန်ဖြင့် ကိုင်ထားသော ပူစူးမ လက်ကို လွှတ်လိုက်ရင်း 

“  ပူစူးမ တွေ့သွားသေးလား ..  ”

ဟု မသိချင်ဟန်ဆောင်၍မေးလိုက်သည်။

“  ဘာ တွေ့သွားသေးလားလဲ ..  ”

“  အခုမှ ရှက်မနေနဲ့ ... တွေ့တာမှ အားလုံးကို တွေ့ပါသတဲ့ရှင် ...  ”

“  ဟာ .. ဒုက္ခပါဘဲ .. ပြောပါအုံး ..  ”

“  ဘာတွေတွေ့သွားတာလဲ  ”

“   ဘာတွေရမှာလဲ .. အကိုလေး ဒီဟာကြီးပေါ့ ..  ”

ကျွန်တော့်လီးနေရာကို မျက်စောင်းဖြင့်ပြရင်း 

“  ဟင်း ဒီကကြည့်နေမှ .. အကိုလေး ဟာကြီးက ပိုကြီးလာတယ် ...ဒုတ်ချောင်းကြီးကြနေတာဘဲ ..  ”

“  ဟာ ... ရှက်စရာကြီး ပူစူးမရာ ... ဘယ်သူမှလျှောက်မပြောနဲ့နော်  ”

“  အင်း မပြောပါဘူး အကိုလေးကလဲ .. အခုတောင် အကိုလေး အိပ်ပျော်နေရင် မြင်ရအုံးမလား ဆိုပြီး တိတ်တိတ် လေးဝင်လာတာ .. အကိုလေးက မအိပ်ဘဲ စာဖတ်နေလို့ ..  ”

ရှင်းရှင်းပြောတတ်သော ပူစူးမကို ကျွန်တော် တော်တော်သဘောကျသွားမိပါသည်၊ ဒီပုံအတိုင်းဆို အခြေအနေက အတော်ကောင်းတာဘဲ ဟု စိတ်ထဲက ကျိတ်ဝမ်းသာရင်း

“  ပူစူးမ ကထပ်ကြည့်ချင်သေးတာလား ..ဒါဆိုအကိုလေးပြမှာပေါ့  ”

“  ဟင်အင်း .. အခုမကြည့်ချင်ပါဘူး .. အကိုလေးမှ အိပ်မနေတဲ့ဟာကို .. ရှက်စရာကြီး ..  ”

“  အခုမှတော့ ရှက်မနေနဲ့တော့ ပူစူးမရာ .. မထူးတော့ပါဘူး .. တွေ့လဲတွေ့ပြီးပြီဘဲ ..  ”

ပြောပြောဆိုဆို ကျွန်တော်က လုံချည်ကို အသာဖြေလျှော့ပြီး ချွတ်လိုက်ပါသည်။

“  ကဲ ကြည့် .. ပူစူးမ ..  ”

ဟုဆိုကာ ပူစူးမ ကိုယ်လေးကို ကိုင်ပြီး ကျွန်တော့်ဘက်အသာဆွဲလှည့်လိုက်ပါသည်၊ ပူစူးမလဲ အဝတ်အစားမဲ့နေသော ကျွန်တော့် တစ်ကိုယ်လုံး ကို စိတ်ဝင်စားစွာ သေသေချာချာကြည့်နေပါသည်။ ကျွန်တော်လဲ စိတ်ဝင်စားစွာကြည့်နေသော ပူစူးမကို ကြည့်ရင်း တဏှာစိတ်များကြွကာ လီးမှာ မနေ့ကအတိုင်း ထောင်မတ်လာပါသည်၊ ပူစူးမလဲ ထောင်မတ်လာသော ကျွန်တော့်လီးကို အံ့သြဟန်နဲ့ ကြည့်ရင်း

“  အကိုလေး .. အကိုလေး ဟာက အကြီးကြီးဘဲနော် .. ကြောက်စရာကြီး ”

“  ဟာ .. ဘာကြောက်စရာရှိလို့လဲ .. ကိုင်ကြည့်ဘာလား  ”

“  ဟာ .. မကိုင်ချင်ပါဘူး .. အသဲယားစရာကြီး .. ကြည့်ရတာတောင် စိတ်ထဲယားကျိကျိနဲ့  ”

“  ဒါဆို ... မျက်စိမှိတ် .. ပေး လက်  ”

ပူစူးမ လက်ကိုဆွဲယူပြီး ကျွန်တော့်လီးပေါ်တင်ပေးလိုက်ပါတယ်။ ပူစူးမ က မဝံ့မရဲနှင့် အသာဆုတ်ကိုင်ထားပါ သည်။ 

“  အကိုလေး .. အကိုလေး ပာာက နွေးနွေးလေးနော်  ”

“  ကိုင်လို့ကောင်းလား  ”

“  အင်း .. တမျိုးဘဲ ..  ”

ပူစူးမ က ပိုစိတ်ဝင်စားသွားပြီး အားစိုက်ကာ ကျွန်တော့်လီးကို ညှစ်ကြည့်ပါသည်။

“  နာလား အကိုလေး  ”

“  ဟင်အင်း .. ဒီလိုကစားရတယ်  ”

ပြောပြောဆိုဆို ပူစူးမ လက်ကို ကိုင်ကာ အထက်အောက် စုန်ဆန် ပွတ်ကာ ဂွင်းတိုက်နည်းသင်ပေးလိုက်ပါ တယ်။ ပူစူးမက ကျွန်တော်ပြပေးတဲ့အတိုင်း ဂွင်းတိုက်ပေးနေပါတယ်။

ကျွန်တော်လဲ တဟင်းဟင်းနဲ့ ဖီလင်တက်ကာ စည်းစိမ်ရစ်အရသာတွေ့နေပါတယ်။ 

“  အကိုလေး .. ကောင်းလားဟင်  ”

“  အင်း .. ကောင်းတယ် .. ကောင်းတယ် .. ဆက်လုပ် .. နောက်လက်တဖက်က ဂွေးဥ ကို ကိုင်ထားပါလား  ”

“  အင်း ..  ”

ဟုပြောပြောဆိုဆို လက်တဖက်က ကျွန်တော့်ဂွေးဥလေးကိုဖွဖွလေးကိုင်ကာ ကစားနေပါသည်။ 

“  မနေ့ကတဲက အကိုလေး ဟာကို ကိုင်ကြည့်ချင်နေတာ၊ အကိုလေးနိုးသွားမှာစိုးလို့  ”

“  ဒါဆို . ဒီနေ့ကစပြီး ပူစူးမ ကိုင်ချင်တဲ့အချိန်လာကိုင် ”

“  တကယ်လား အကိုလေး  ”

“  အင်း .. ဟုတ်ပြီ .. ဟုတ်ပြီ . ဒီအတိုင်းသွက်သွက်လေးလုပ် .. တော်ကြာ အရည်တွေထွက်လာတော့မယ် ”

ခဏနေတော့ ကျွန်တော်လဲ တက်လာတဲ့ဖီလင်ကို မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ သုတ်ရည်များကိုပန်းလွှတ်လိုက်ပါတော့သည်။

“  ဘာတွေလဲ အကိုလေး ”

“  သုတ်ရည်တွေလေ၊ ပူစူးမလုပ်ပေးတာကောင်းလို့ အကိုလေးသုတ်ရည်တွေထွက်ကုန်တာပေါ့ ”

“  ဖြူဖြူပြစ်ပြစ်တွေနော် တခါမှမတွေ့ဘူးဘူး၊ စေးကပ်ကပ်နဲ့ ”

“  ကဲကဲ အဝတ်နဲ့သုတ်ပြစ်လိုက် ”

ပူစူးမက ကျွန်တော့်ပုဆိုးနဲ့ ပေနေသောသုတ်ရည်များကို သုတ်နေပါသည်။ပြီးတော့ 

“  ဟင် .. အကိုလေး ခုတော့ အကိုလေးဟာက ပျော့သွားပြီနော် ပြီးတော့ သေးလဲသေးသွားတယ် ”

“  ဟုတ်တယ် ပူစူးမရဲ့ သုတ်ရည်တွေထွက်ပြီးသွားရင် ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်သွားတယ် ”

“  လာ ပူစူးမ ဒီမှာလာအိပ် .. အကိုလေးပူစူးမကို တလှည့်လုပ်ပေးမယ် ”

“  ဘာလုပ်ပေးမလို့လဲ အကိုလေးရဲ့  ”

“  အကိုလေး လိုဘဲ အမြင့်ဆုံး စည်းစိမ်ရအောင်လို့ပေါ့ ”

“  ဘယ်လို အမြင့်ဆုံးစည်းစိမ်လဲဟင် ”

“  လာပါ ဒီမှာလာအိပ်ပါ ပူစူးမသိရမှာပေါ့ ”

ပြောပြောဆိုဆို ပူစူးမလက်ကိုဆွဲကာ ကျွန်တော့်အိပ်ယာပေါ်တွင်လှဲချလိုက်ပါသည်။

“  အကိုလေးက ပူစူးကိုလင်မယားတွေ လုပ်သလိုလုပ်မလို့လား ”

“  လင်မယားတွေက ဘာလုပ်လို့လဲ ”

“  ဟိုဟာလေ .. အကိုလေးကလဲ ပူစူးပြောမထွက်ဘူး ”

“  ဘာလဲ .. လိုးတာကိုပြောတာလား ”

“  အင်း အင်း ..  ”

“  အကိုလေးကပူစူးကို အဲဒီလိုလုပ်မလို့လားဟင် ”

“  အင်း အဲဒါလဲလုပ်မယ်၊မလိုးခင် ပူစူးတကိုယ်လုံးကို နမ်းပေးအုန်းမယ် ”

“  အကိုလေး ပူစူးကြောက်တယ် ”

“  ဘာကြောက်တာလဲ စောစောက အကိုလေး လီးကိုကိုင်ပြီး ဂွင်းတိုက်ပေးတုန်းကမကြောက်ဘူးလား ”

“  ဒါလဲကြောက်တာဘဲ အရဲစွန့်ပြီးလုပ်ပေးရတာ ”

“  အခုလဲ အရဲစွန့်ပြီး စမ်းကြည့်ပေါ့ ”

“  စမ်းလဲစမ်းကြည့်ချင်တယ် ကြောက်လဲကြောက်တယ်၊ ပြီးတော့ ပူစူးစိတ်ထဲမှာလဲတမျိုးဘဲ  ”

စောစောက ကျွန်တော့်လီးကိုဂွင်းတိုက်ပေးခဲ့တဲ့ အရှိန်ကြောင့် ပူစူးမရင်ထဲတွင် လည်းကာမဆန္ဒကိုခံစားကြည့်ချင်စိတ်ကတပိုင်း ကြောက်သည့်စိတ်ကတပိုင်းနှင့်ဝေခွဲမရ ဖြစ်နေရှာသည်။

“  မကြောက်ပါနဲ့ ပူစူးမရာ အကိုလေး အတင်းမလုပ်ပါဘူး ဖြေးဖြေးလေးလုပ်မှာပါ ”

“  တကယ်နော် အကိုလေး ”

“  အင်းပါ ပူစူးမကလဲ အကိုလေး ပူစူးမကို နာအောင်လုပ်ပါ့မလား ”

ကျွန်တော်လဲ ပူစူးမကိုပြောရင်း ပူစူးမအင်္ကျီကြယ်သီးများကိုဖြုတ်နေပါသည်။ ကြယ်သီးများပြုတ်သွားသောအခါမှာတော့ ပူစူးမကို အသာဆွဲယူကာ အင်္ကျီကိုချွတ်လိုက်ပါသည်၊တပြိုင်တည်းမှာဘဲ ဘော်လီအင်္ကျီချိတ်ကိုဖြုတ်ကာ ချွတ်ချလိုက်ပါသည်။

အင်္ကျီကျွတ်သွားသော အခါမှာတော့ လုံးကျစ်နေသော လက်သီးဆုတ်သာသာနို့အုံလေးပေါ်လာပါသည်။ နို့အုံပေါ်လက်တင်၍ဖွဖွလေးပွတ်ပေးလိုက်တဲ့အခါမတော့ဟင်း ဟင်း အကိုလေး ယားတယ်ပူစူးမတကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်၍ ကြက်သီးမွှေးလေးများပင်ထလာပါသည်။

ကျွန်တော်လဲ အသာရပ်လိုက်ပြီးနှုတ်ခမ်းအစုံကို စုတ်ယူလိုက်ပါသည်၊ ပြီးတော့ ကျွန်တော့်လျှာကို ပူစူးမပါးစပ်ထဲထိုးထည့်ကာ လျှာ လျှာခြင်းပွတ်ကစားလိုက်တဲ့အခါမှာတော့ ပူစူးမလဲ မျက်လုံးများမှေးစင်းကာ ကျွန်တော့်လည်တိုင်ကိုပြန်လည်သိုင်းဖက်လာပါသည်။ 

ကျွန်တော်လဲ ပူစူးမ လျှာကိုစုတ်ယူလိုက်၊ ပွတ်ကစားလိုက်နဲ့ ပူစူးမစိတ် ထသထက်ထအောင်ဆွပေးနေပါသည်၊ လက်တဖက်ကလဲ နို့အုံလေးကိုဆုတ်နယ်၍ နို့သီးထိပ်လေးကို လက်ညိုးနဲ့လက်မကြားချေကစားပေးနေမိပါသည်။ ပူစူးမလဲ စိတ်က ရွသထက်ရွလာကာ ကျွန်တော့်ကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီးပြန်ဖက်ကာပါးစပ်ကလဲ တဟင်းဟင်း နှင့်ညီးငြူနေပါတော့သည်။

“  ပူစူးမ ကောင်းလား...ဟင် ”

“  အင်း .. ကောင်းတယ် အကိုလေးရာ စိတ်ထဲမှာ ယားကျိကျိနဲ့ တမျိုးဘဲ ”

ကျွန်တော်လဲ တဆင့်တိုး၍ နှုတ်ခမ်းကို နမ်းနေရာမှ တဖြေးဖြေး လည်တိုင် ပြီးတော့ လုံးဝန်းတဲ့ နို့အုံပေါ်ကနို့သီးလေးကို အသာအယာစုတ်ယူလိုက်တဲ့အခါမှာတော့ ပူစူးမလဲ ကော့တက်လာကာ ကျွန်တော့်ခေါင်းကိုကိုင်ရင်း ကိုယ်ကိုတွန့်လိမ်ကာ အရသာတွေ့နေပါသည်။

ကျွန်တော်လည်း နို့သီးခေါင်းကိုတဖက်ကစို့ နို့အုံကိုတဖက်ကကိုင်ကစားလိုက်၊ ရင်ညွန့်လည်တိုင်တလျှောက်လျှာနဲ့ရက်လိုက် နို့အုံ ၂ဖက်လုံးကို လက်နဲ့ဖွဖွလေးပွတ်နယ်ချေပေးလိုက်နဲ့ ပူစူးမ အပေါ်ပိုင်းတခုလုံးကိုစိတ်ထင် တိုင်းသောင်းကျန်းနေပါတော့သည်။

ပူစူးမလဲ ကျွန်တော် လုပ်သမျှ တဟင်းဟင်း နဲ့ ငြီးညူရင်း ကိုယ်ကိုတွန့်လိမ်ကာ အရသာတွေ့ အကြေနပ်ကြီးကြေနပ်နေပါတော့သည်။ အတော်လေးကြာတော့

“  ပူစူးမ ခံလို့ကောင်လားဟင် ”

“  အင်း .. ကောင်းတယ် အကိုလေးရာ ဘယ်လိုကောင်းမှန်းကိုမသိဘူး၊ ဒီလိုအရသာမျိုးတခါမှမခံဘူးဘူး .. ”

“  ဒါတောင်အကိုလေးက ပူစူးမ စောက်ဖုတ်ကို မကိုင်ရသေးဘူး၊ စောက်ဖုတ်ကိုသာ ပွတ်ကစားပေးလိုက်ရင် ပူစူးမမိုးပေါ်ကိုရောက်သွားမယ် ... သိလား ”

“  ဟုတ်ရဲ့လား အကိုလေးရာ .. အခုတောင် ဒီလောက် ခံလို့ကောင်းနေတာ .. ဒီထက်ပိုကောင်းနိုင်ပါ့အုံးမလား ... ”

“  ကဲ ဒီလိုဆို လက်တွေ့သိရအောင် ... ”

ပြောရင်း ပူစူးမရဲ့ ထမီကို အသာဖြေလျှော့ကာ ထမီအောက်လက်ထိုးထည့်လိုက်ပါသည်။ထမီအောက်တွင်အတွင်းခံဘောင်းဘီတထပ် ခံထားတာ စမ်းမိပြီး လက်ကို ဘောင်းဘီအောက်ထိုးထဲ့လိုက်သော အခါမတော့ဆီးခုံစပ်တွင် ခပ်ရေးရေးလေး စပေါက်နေသော အမွေးနုနုလေးများကိုစမ်းမိပါသည်။

အမွေးနုနုလေးများပေါက်နေတဲ့ ဆီးခုံစပ်ကို အသာပွတ်ကစားပေးရင်း ပူစူးမကို ကြည့်လိုက်တဲ့ အခါမတော့ မျက်တောင်များမှေးစင်းကာအရသာ အတွေ့ထူးကို မလွန်ဆန်နိုင်ဘဲ ဇိမ်ခံကြေနပ်နေတာကို တွေ့လိုက်ရပါသည်။ကျွန်တော့်လက်တဖက်က ပူစူးမ ပေါင်ကို ဆွဲယူကာ ကျွန်တော့်ပေါင်ပေါ်တင်လိုက်ပါသည်။ ပူစူးမ၏လက်တဖက်ကိုလဲ ဆွဲယူကာ ကျွန်တော့်လီးကို ပေးကိုင်ထားလိုက်ပါသည်။

အခုဆိုရင် ပူစူးမက ပက်လက်ကလေးအိပ်ပြီး ခြေထောက်တဖက်က ကျွန်တော့် ပေါင်ပေါ်မှာ တဖက်ကဆန့်လျှက်၊ ကျွန်တော်က ပူစူးမဘက် တစောင်းလှဲလျှက် လက်တဖက်က ပူစူးမလည်တိုင်အောက်မှာ လက်တဖက်က ပူစူးမ ဆီးစပ်ကို ပွတ်သတ်ကစားလျှက်ရှိနေပါသည်။

ပူစူးမကလဲ ဒုတိယအကြိမ် ပြန်လည်ထောင်မတ်လာသော ကျွန်တော့်လီးကို ကိုင်ကစားလျှက်ရှိပါတော့သည်။ကျွန်တော်လည်း ဆီးခုံလေးကို ပွတ်သတ်ကစားနေရင်း တဖြေးဖြေးနဲ့ ပူစူးမစောက်ဖုတ်ပေါ်လက်တင်ကာစောက်ဖုတ်တပြင်လုံးကို ပွတ်သတ်ကစားပေးလိုက်တဲ့အခါမတော့ တည့်တည့်ဆန့်ထားတဲ့ ခြေထောက် ဟာဘေးကိုကားသွားပြီး ပေါင်ဖြဲပေးသလိုဖြစ်သွားကာ လွတ်လွတ်ကြွတ်ကြွတ်ပွတ်သတ်ကစားနိုင်အောင်ကျယ်ဝန်းလာပါသည်။

ပူစူးမစောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းတလျှောက်မှ တစိမ့်စိမ့် စီးကျနေသော အရည်ကြည်များနဲ့ဘောင်းဘီတခုလုံး ရွှဲစိုနေပါတော့သည်။ကျွန်တော်လဲ ပူစူးမ စောက်ဖုတ်တခုလုံးကို ပွတ်သတ်ကစားရုံမျှမက နို့သီးလေးများကိုပါ ငုံ့စို့လိုက်၊ နှုတ်ခမ်း နဲ့ လျှာများကိုစုတ်ယူနမ်းလိုက်နဲ့ စိတ်ထင်သလို သောင်းကျန်းနေပါတော့သည်။

ပူစူးမလဲ ကျွန်တော်လုပ်ရင်လုပ်သလို အရသာ အတက်အကျပေါ်လိုက်ပြီး ကျွန်တော့်လီးကို တင်းတင်းလေးဖြစ် စ်လိုက်၊ သွက်သွက်လေးဂွင်းတိုက်ပေးလိုက်နဲ့ တုန့်ပြန်နေရှာပါသည်။ကျွန်တော်လဲ စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်သတ်နေရင်း အကွဲကြောင်းထဲ လက်ခလည်ကိုနှစ်ကာ အတွင်းသားစောက်စေ့လေးကို ပွတ်သတ်ပေးလိုက်တဲ့အခါမတော့

“  အိုး ..ဟင်း ဟင်း ဟင်း ... ”

မပွင့်တပွင့် ငြီးတွားသံနဲ့အတူ ကားနေတဲ့ ပေါင်တချောင်းဟာ စေ့လာပြီး ကျွန်တော့်လီးကို တင်းတင်းလေး ဖြစ် စ်ကာ

“  အကိုလေး .. ကျင်တယ် .. ပူစူး မခံနိုင်ဘူး ”

မောဟိုက်သံနဲ့ပြောလာပါသည်။

“  အဲတာ ကျင်တာ မဟုတ်ဘူး ပူစူးမ .. အရသာ အရသာ .. သေသေချာချာ ခံကြည့် ”

ပြောရင်း စောက်စေ့လေးကို မထိတထိလေး ကလိလိုက်ပြန်ပါတယ်။

“  အိုး . ”

“  ကောင်းလားဟင်  ”

“  အကိုလေး ဖြေးဖြေးလေးဘဲ ကိုင်နော် .. တအားဆို ပူစူး မခံနိုင်ဘူး .. အရမ်းကျင်တာ .. ဖြေးဖြေးလေးဆိုပူစူးခံနိုင်တယ် .. ”

“  အင်း  ”

“  ပူစူး သဘော ”

ဟု ဆိုရင်း စောက်စေ့ကလေးကို အသာရွရွလေး ပွတ်သတ်ပေးနေပါသည်။ပူစူးမလဲ ကျွန်တော့်လီးကို တင်းတင်းဆုတ်ကိုင်ကာ မျက်စေ့မှေးစင်းကာ အရသာတွေ့နေပါတော့သည်။ကျွန်တော်လည်း ရွရွကလေးပွတ်သတ်ကစားရင်းက တခါတခါ ကြမ်းကြမ်းလေးပွတ်လိုက်နဲ့ ပူစူးမ ကာမအရသာကို အမြင့်ဆုံးသို့ရောက်အောင်ဆွပေးနေပါတော့သည်။

ပူစူးမလဲ ဖီလင်တက်လာလျှင် တက်လာသလောက်ကျွန်တော့်လီးကို သွက်သွက်လေးတဖုံ မှန်မှန်လေးတမျိုးဖြင့် ဂွင်းတိုက်ပေးနေပါသည်။ဒီလိုနဲ့ ခဏလေးကြာတော့ ပူစူးမလဲ ကျွန်တော့် လီးကိုတအားဖြစ် စ်ရင်း အကြောအချင်များတင်းကာကော့တက်လာပြီး

“  ဟင်း .... ”

ဟု အသံရှည်နှင့်ငြီးညူရင်း ငြိမ်ကျသွားပါတော့သည်။ ကျွန်တော်လဲ သူ့ကိုပွတ်ပေးနေတာခဏရပ်လိုက်ပြီး

“  ပူစူး အကိုလေးကို သွက်သွက်လေးလုပ်ပေးစမ်းပါ ..အကိုလေးလဲ ပြီးခါနီးပြီ .. ”

ပူစူးမလဲ ကျွန်တော်ပြောတဲ့အတိုင်း ကျွန်တော့်လီးကို သွက်သွက်လေး တင်းတင်းဆုတ်ကိုင်ကာ ဂွင်းတိုက်ပေးလိုက်တဲ့အခါမှာတော့ ကျွန်တော်လဲ အကြောအချင်များတင်းလာကာ ဒုတိယအကြိမ် သုတ်ရည်များကို ထုတ်လွှတ်လိုက်ပါတော့သည်။

တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်တင်းတင်းဖက်ကာ ခဏမျှငြိမ်နေပြီနောက်

“  ပူစူးမ .. အကိုလေးပြောတာယုံပြီမဟုတ်လား  ”

“  အင်း .. အခုဟာက ပိုကောင်းတယ်နော် .. ပူစူးဖြင့်ပီးတောင်ပီးသွားတယ် ..တခါမှ ဒီလိုမပီးဘူးပါဘူး ..လုပ်လို့တောင် မဝသေးဘူး အကိုလေးရာ .. ထပ်ပြီးပြီးချင်သေးတယ် ”

ပူစူးမ က ကျွန်တော့်ကိုဖက်ပြီးပြောသည်။ အင်း ဒီကောင်မလေးတော့ အကြိုက်တွေ့သွားပြီ ။

“  ဒါတောင် ပူစူးမကို အကိုလေးက မလိုးရသေးဘူး .. လိုးရင် ဒါထက်ကောင်းမှာ .. သိရဲ့လား  ”

“  ဒါထက်ကောင်းမှာလား .. ဒါဆိုလဲ လိုးစမ်းပါ အကိုလေးရာ ”

“  ဒီနေ့တော့ အချိန်မရှိတော့ဘူး ပူစူးမ .. တော်ကြာမေမေတို့ ပြန်လာလို့ တွေ့သွားမှ ဟုတ်ပေ့ဖြစ်နေအုံးမယ် ..နောက်တခါကျတော့ လိုးကြတာပေါ့ .. ဟုတ်ပြီလား ”

“  ဟာ ဟုတ်သားဘဲ .. ကြီးမေ ပြန်မရောက်ခင်ပြန်မှ .. တော်ကြာ တွေ့သွားအုံးမယ် .. ”

“  ပူစူးမ မပြန်ခင် စာအုပ်တအုပ်ပေးလိုက်အုံးမယ် .. အိမ်ပြန်ရောက်ရင်ကြည့်ဘို့  ”

“  ဘာ စာအုပ်လဲဟင်  ”

“  အပြာစာအုပ်ပေါ့ ... အထဲမှာ ဓါတ်ပုံတွေပါတယ် .. အိမ်ပြန်ရောက်ရင်ကြည့်ပေါ့ .. ဘယ်သူမှမတွေ့စေနဲ့အုံး  ”

“  အင်း .. ပူစူးမ ဖွက်ထားမှာပေါ့ .. ”

ကျွန်တော်လဲ ပူစူးမကို လီးစုတ်နေတဲ့ ပုံတွေ၊ စောက်ဖုတ်ကို ရက်နေတဲ့ပုံတွေ၊ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးဝင်နေတဲ့ပုံတွေ၊ ပုံစံအမျိုးမျိုးနဲ့ လိုးနေတဲ့ပုံတွေပါသောစာအုပ်ကို ပူစူးမအား ကြည့်ဖို့ပေးလိုက်ပါသည်။ဒီလိုနဲ့ တစ်ပတ်ကျော်မျှကြာသွားသည်။

ပူစူးမနှင့် ထပ်တွေ့ဘို့က အခွင့်အရေးကမရ၊ အိမ်မှာ ကလူမပြတ်၊ပူစူးမလဲ အိမ်ရောက်လာလိုက်၊ အခွင့်အရေးကိုချောင်းလိုက်နဲ့ အခွင့်အရေးကမရ၊ တနေ့ထက်တနေ့ ပူစူးမ နှင့်လိုးကြည့်ချင်စိတ်တွေက ပြင်းပြလာသည်။ ပူစူးမလဲ ကျွန်တော့်လိုဘဲဟုထင်ပါသည်၊ တခါတရံ လစ်ရင်လစ်သလိုကျွန်တော့်အနားကပ်လာပြီး

ကျွန်တော့်လီးကို မထိတထိလေးပွတ်ကာ ချစ်မျက်စောင်းလေးထိုးသွားသေးသည်၊ အင်း ဒီကောင်မလေးတော့ ကျွန်တော့်လီးကို ကစားစရာများမှတ်နေသလားမသိ၊ တွေ့မှသိမယ်၊ စိတ်ထဲမှကျိမ်းဝါးရုံမှတပါး ကျွန်တော်ဘာမှမတတ်နိုင်ချေ။

ဖြစ်ချင်တော့ မေမေတို့နှင့်အရမ်းခင်တဲ့ သူတဦး ရုတ်တရက်ဆုံးသည်၊ မေမေတို့ အလုပ်ပေါ်လာသည်၊ မေမေတို့ကတမျိုး ဒီလိုကိစ္စမျိုးဆို ကိုယ်ဖိရင်ဖိကူညီတတ်သည်၊ ဒီတော့ကျွန်တော့်အတွက် အခွင့်အရေးကရလာပြန်သည်။ 

ပူစူးမ ကလဲ ဘယ်အချိန်ကတည်းက ချောင်းနေသည်မသိ၊ မေမေတို့ ထွက်သွားတာနဲ့ ပေါက်ချလာသည်။

“  လာ .. ပူစူးမ .. အကိုလေးတောင် ပူစူးမကို လှမ်းခေါ်တော့မလို့ .. ဒီနေ့ အိမ်မှာ ဘယ်သူမှမရှိဘူး  ”

“  ပူစူးသိပါတယ်။ဒါကြောင့် ချက်ခြင်းလာခဲ့တာ  ”

“  ပူစူးက အကိုလေးကို လွမ်းလှပြီ ..အကိုလေးလဲ ပူစူးကို လွမ်းတာပါဘဲကွာ .. ဒါပေမဲ့ အိမ်မှာ ကလူမပြတ်ဘူးလေ ... ”

ကျွန်တော့်ဘေးတွင်ဝင်ထိုင်လိုက်သော ပူစူးမကို အသာလှမ်းဖက်ရင်းက ပြန်ပြောလိုက်သည်။

“  ပူစူးမတော့ အကိုလေးကို လွမ်းတာနဲ့ အကိုလေး လုပ်ပေးသလိုမျိုး ကိုယ့်ဖာသာကိုယ် ခဏခဏ လုပ်မိတယ်သိလား ”

“  ဒီတော့ ”

“  အကိုလေး လုပ်ပေးသလောက်မကောင်းပါဘူး .. ပြီးတော့ အကိုလေး ဟာကြီးကိုလဲ ကိုင်မထားရတော့ဟာတာတာနဲ့ .. ”

ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောချလိုက်တဲ့ ပူစူးမစကားကို ကျွန်တော်တော်တော်သဘောကျသွားမိပါသည်။

“  ဒါနဲ့ .. အကိုလေး ပေးတဲ့ စာအုပ် ကြည့်ပြီးပြီလား ”

“  အင်း ပြီးပြီ .. ဓါတ်ပုံတွေကလဲ မရွံမရှာ စုတ်နေ ရက်နေလိုက်ကြတာ .. အဲဒါတွေဟာ တကယ်လား အကိုလေး

“  တကယ်မို့လို့ တကယ်ရိုက်ထားတာပေါ့  ”

“  ဟင်း .. သူတို့မို့ မရွံမရှာ .. ”

“  ဘာ ရွံစရာရှိလို့လဲ ပူစူးမရ .. သေသေချာချာရေစင်အောင်ဆေးထားရင် သန့်နေတာဘဲဥစ္စာ .. ဒီနေ့တောင်အကိုလေး က ပူစူးမကို အဲဒီလိုမျိုးနမ်းပေးမလို့ .. ”

ပူစူမ နို့အစုံကို အင်္ကျီပေါ်မှ ဆုတ်နယ်ရင်း ပြောလိုက်သည်။

“  ကောင်းပါ့မလား အကိုလေးရာ.. ”

“  တော်ကြာ ပူစူးမ ငရဲကြီးနေအုံးမယ် ..ဘာမှငရဲကြီးစရာမရှိဘူး ပူစူးမ .. ဘယ်ဘုရားမှ သူများတွေဘယ်လိုချစ်နေတယ်ဆိုတာ လာမကြည့်ဘူး .. ”

ကျွန်တော်လဲ ပူစူးမ အကြောက်ပြေအောင် ခပ်နောက်နောက်လေးပြောလိုက်သည်။

“  ဒါနဲ့ ပူစူးမ က ရေသေသေချာချာ ဆေးထားရဲ့လား  ”

“  အာ အကိုလေးကလဲ .. လူကိုသေသေချာချာ ကြည့်ပါအုံး .. အခုမှ ရေသေသေချာချာ ချိုးလာတဲ့ဟာ .. ”

ဟုတ်သည်၊ ပူစူးမ ဆံပင်တွေတောင် ရေကောင်းစွာမခြောက်သေး၊ ပြီးတော့ ရေချိုးပြီးမဆွတ်စဖူး ရေမွှေးဆွတ်လာပုံရသည်။ ရေမွှေးနံသင်းသင်းလေးနှင့်၊ နှုတ်ခမ်းနီပါးပါးလေးနှင့် ဒီကောင်မလေးတော့အပျိုလုပ်တတ်ပြီ။

“  ဟား ဟုတ်သားဘဲ .. အခုမှသတိထားမိတယ်  ”

“  ပူစူးမ ကဒီနေ့ တယ်မွှေးပြီး တယ်လှနေပါလား ”

“  ဘာ အခုမှသတိထားမိတာလဲ .. ဒီက အကိုလေးအတွက် ပြင်လာခဲ့တာ .. သူကအခုမှသိတယ် ”

“  ဆောရီးဘဲ ပူစူးမရာ..အကိုလေးက ပူစူးမကို ဘယ်လိုချစ်ရမလဲဆိုတာ စဉ်းစားနေလို့ ရုတ်တရက်သတိမထားလိုက်မိဘူး ..ကဲ စဉ်းစားမနေနဲ့ .. ဒီနေရာကြီးမှာ မကောင်းပါဘူး .. လာ အကိုလေး အခန်းထဲသွားမယ် ... ”

နို့ကို ဆုတ်နယ်နေသော ကျွန်တော့်လက်ကို ဆွဲကာ ထရပ်လိုက်ပါသည်။ ဘာလိုလိုနဲ့ ခုတော့ သူက ဦးဆောင်သူဖြစ်နေပါပေါ့လား၊ ကျွန်တော်လဲ သူ့နောက်ကထရပ်ရင်း ကျွန်တော့်အခန်းရှိရာသို ဦးတည်လိုက်ပါသည်။

“  ဒါနဲ့ .. မေးရအုံးမယ် .. ပူစူးမ ရာသီက ဘယ်တုန်းကလာသွားတာလဲ .. ”

ကျွန်တော့်အခန်းဆီသို့ ခြေလှမ်းစရွှေ့ရင်းမေးလိုက်သည်။

“  လာပြီးတာဖြင့် ၂ ရက်လောက်တောင်ရှိပြီ .. ဘာဖြစ်လို့လဲ အကိုလေး  ”

“  ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး .. ရာသီလာပြီး တစ်ပတ်အတွင်းမှာ လုပ်ရင် ခလေးမရနိုင်ဘူးလို့ အကိုလေး အသိဆရာဝန်က ပြောဘူးလို့ပါ .. ပြီးတော့ ၃ ပတ်ကျော်မှလုပ်ရင်လဲ ခလေးမရနိုင်ဘူးတဲ့  ”

“  ဒါဆို ဒီနေ့ ပူစူးတို့လုပ်ရင် ခလေးမရနိုင်ဘူးပေါ့ ..  ”

“  ပူစူးကစိတ်ပူနေတာ .. အကိုလေးနဲ့ လုပ်တာကအရေးမကြီးဘူး .. တော်ကြာ ကိုယ်ဝန်ရှိလာရင် ဒုက္ခလို့  ”

“  အင်း ဟုတ်တယ် .. အကိုလေးလဲ ဒါကိုဘဲ စိုး ရိမ်တာ .. အခုတော့ အဆင်ပြေပါတယ် .. ”

ပြောပြောဆိုဆို ကျွန်တော့်အခန်းဝသို့ရောက်လာပါတယ်။

အခန်းထဲသို့လှမ်းဝင်ကာ တံခါးကိုပိတ်ထားလိုက်ပါသည်၊ ကုတင်နားသို့ရောက်တယ်ဆိုရင်ဘဲ၊ ပူစူးမကိုဆွဲဖက်ကာ အင်္ကျီနောက်ကျောကကြယ်သီများကို အလျှင်စလိုဘဲ ဖြုတ်လိုက်ပါသည်၊ တဆက်တည်းမှာဘဲ ဘော်လီအင်္ကျီချိတ်ကိုလဲဖြုတ်လိုက်ပါသည်၊ ပြီးတော့ အင်္ကျီရောဘော်လီပါ တပြိုင်တည်းဆွဲချွတ်လိုက်ပါသည်။

“  ဖြေးဖြေးချွတ်ပါ အကိုလေးရာ .. ပူစူးထွက်မပြေးပါဘူး .. ”

ဟုပြောရင်း ပူစူးမလဲ အားကျမခံ ကျွန်တော့်စွပ်ကျယ်ကို ပင့်တင်ချွတ်နေပါသည်၊ ကျွန်တော်ကအလိုက်သင့်လက်မြှောက်ပေးရင်း

“  အကိုလေး မအောင့်နိုင်တော့ဘူး ..ပူစူးမကိုချစ်ချင်ပြီ .စောင့်နေရတာ ကြာလှပြီ  ”

“  ဟင်း အခုမှ လာလောမနေနဲ့ စောစောကဖြင့် အောက်မှာ အေးအေးဆေးဆေးထိုင်နေပြီး .. ”

ကျွန်တော့် စွပ်ကျယ်ကျွတ်သွားတော့ စွပ်ကျယ်ကိုပူစူးမကကုတင်ပေါ်ပြစ်တင်လိုက်ပါသည်၊ ပြီး ကျွန်တော်ကပူစူးမထမီလေးကို ဖြေချလိုက်ပါသည်၊ ထမီက ကွင်းလိုက် ကြမ်းပြင်ပေါ်ကို ပုံကျသွားပါသည်။

ပြီးတော့ပူစူးမကို ကုတင်ပေါ်တွင် အသာဆွဲထိုင်စေပြီး ကျွန်တော်က ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် ဒူးထောက်ထိုင်ကာ အတွင်းခံဘောင်းဘီကို အသာဆွဲယူချွတ်လိုက်ပါသည်၊ ပူစူးမက အလိုက်သင့် တင်ပါးလေး ကြွပေးပါသည်။ဘောင်းဘီကျွတ်သွားသော အခါမှာတော့ ဆီးစပ်တဝိုက် ပေါက်ခါစ အမွေးနုနု လေးများ အောက်မှ ဖြူဖွေးဝင်းနုဖေါင်းကြွနေသော ပူစူးမ၏အပျိုစင်စောက်ဖုတ်နုနုထွဋ်ထွဋ်လေးကို ကျွန်တော့်မျက်စေ့ရှေ့ မှာအနီးကပ်မြင်လိုက်ရပါသည်။

ကျွန်တော်လဲ ကြမ်းပြင်ပေါ်ဒူးထောက်ထိုက်ရင်း ပူစူးမ၏ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ပွတ်သပ်ပေးရင်း ပေါင်းနှစ်လုံးကိုအသာဖြဲလိုက်တဲ့အခါမှာတော့ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးဟာ ဟသွားပြီး အတွင်းက ပန်းနုရောင်စောက်စေ့လေးဟာ အနည်းငယ်ပြူထွက်လာပါသည်။

ကျွန်တော်လဲစိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ ပူစူးမကိုယ်လေးကို အိပ်ယာပေါ်အသာတွန်းချလိုက်ပါသည်၊ ပူစူးမ ဟာ ကိုယ်တပိုင်းက ကုတင်ပေါ်မှာ တင်ပါးက ကုတင်စောင်းပေါ်မှာ နဲ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းက ကုတင်အောက်ကို တွဲလောင်းကျလျှက် စောက်ဖုတ်ဟာ ပိုပြီးကြွလာပါသည်။ကျွန်တော်လဲ ဖြဲထားတဲ့ပေါင်နှစ်ချောင်းကြား ဒူးထောက်အသာတိုးပြီး လက်က နို့နှစ်လုံးကိုဖမ်းကိုင်ကာ ပူစူးမဝမ်းဗိုက်သား ဖြူဖြူလေးကို ငုံ့နမ်းလိုက်ပါသည်။

ကျွန်တော့်ရဲ့ ဖွဖွလေးနမ်းတဲ့ အနမ်းကြောင့် ပူစူးမလဲကိုယ်ကလေးတချက်တွန့်ကာ ကျွန်တော့် ခေါင်းကို လှမ်းကိုင်လိုက်ပါ သည်။ကျွန်တော်လဲ ပူစူးမ ဗိုက်တလျှောက် နေရာ အနှံ့ နှုတ်ခမ်းနှင့် ပွတ်သတ်ပေးရင်း တဖြေးဖြေးနဲ့ အောက်သို့ဆင်းလာပါသည်။

လက်ကလဲ နို့အုံတင်မက ခန္တာကိုယ်အနှံ့ ပွတ်သတ်ပေးနေပါသည်။ တဖြေးဖြေး အောက်ဖက်ဆင်းလာတဲ့ ကျွန်တော့်နှုတ်ခမ်းဟာ ဆီးခုံစပ်အရောက်မှာတော့ ဆီးခုံစပ်ပေါ်က အမွေးနုနုများကို နှာခေါင်းဖြင့်ပွတ်သတ်ကစားနေပါတော့သည်။

ပူစူးမလဲ ကျွန်တော့်ခေါင်းကို ကိုင်ပြီး ကျွန်တော့်ခေါင်းရွှေ့ရာနောက်ကိုလိုက်ရင်းသူ့တင်ပါးကို ကော့၍ ကော့၍ ပေးနေပါသည်။ခဏကြာတော့ ပေါင်နှစ်လုံးကို ကိုင်ကာ ဟနေသောအကွဲကြောင်းကြားက စောက်စေ့လေးကို လျှာဖြင့်အုပ်လိုက်ပါသည်။

ကျွန်တော့်ပါးစပ်ကိုလဲ မိမိရရ ပူစူးမစောက်ဖုတ်ဖြင့်ကပ်ထားလိုက်ပါသည်၊အိုး .. အင်း အင်း ဟင်း ဟင်း ဟင်းငြီးညူသံနဲ့အတူ ကျွန်တော့်ခေါင်းကို တင်းတင်းဆုတ်ကိုင်ကာ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းဟာ ကျွန်တော့်ခေါင်းကိုခွလာပါသည်။

ကျွန်တော်လဲ ကျွန်တော့်ပါးစပ်နဲ့ဖိကပ်နေသော စောက်ဖုတ်ကို လက်လွှတ်မခံဘဲ စောက်စေ့လေးကို လျှာဖြင့်ရက်လိုက် စုတ်ယူလိုက် အကွဲကြောင်းတလျှောက် ကျွန်တော့်လျှာကို စုန်ဆန် ရက်လိုက်နဲ့ မနားတမ်းလုပ်ပေးနေပါသည်။

ပူစူးမလဲ ကျွန်တော့်ခေါင်းကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကိုင်ပြီး ပေါင်နှစ်လုံးနဲ့ညှပ်ကာ ကျွန်တော်ရက်သမျှ ကော့၍ကော့၍တမျိုး ဘယ်ညာ လူးလှိမ့်၍တဖုံ ကာမစည်းစိမ်ကို တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့် ခံစားနေပါသည်။

ပါးစပ်မှလည်း တ ဟင်း ဟင်း တ ဟင်း ဟင်း နဲ့ အော်မြည်ငြီးတွားနေပါတော့သည်၊ ကျွန်တော်လဲ သူဖီလင်တက်သမျှစိတ်တက်ကြွလာကာ သူ့ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ကိုင်၍မနားတမ်းရက်ပေးနေရင်း လက်တဖက်က ကျွန်တော့်မေးစိနှင့်ကပ်နေသော သူ့စောက်ခေါင်းအတွင်း ကျွန်တော့်လက်ခလည်ကို အသာထိုးထဲ့ဘို့ကြိုးစားနေပါသည်။

စောက်စေ့ကို ရက်၍တမျိုး စုတ်၍တဖုံ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်တလျှောက် စုန်ဆန်ရက်၍ အရည်ရွှဲနေသောစောက်ခေါင်းတလျှောက် တဖြေးဖြေးနဲ့ ကျွန်တော့်လက်ခလည်ကို ထိုးသွင်းနေပါသည်။တဝက်ကျော်ကျော်လောက်ဝင်သွားတဲ့အခါမှာတော့ ကျွန်တော့်ပါးစပ်ကို သူ့စောက်ဖုတ်မှ အသာခွာ၍ ကျွန်တော့်လက်ကိုစောက်ခေါင်းအတွင်း မွှေကစားနေပါသည်။

ကစားနေရင်းမှ ကျွန်တော့်လက်ကို နဲနဲချင်း အဆုံးထိထိုးသွင်းလိုက်ပါသည်၊ လက်မကလဲ စောက်စေ့ကိုဖွဖွလေးပွတ်ပေးနေပါသည်။ကျွန်တော်လဲ လက်က ပူစူးမစောက်ဖုတ်ထဲထည့်ထားပြီး လုံချည်ကိုဂွင်းလုံး ချွတ်ချရင်း အသာထကာ ခုတင်ပေါ်ထိုင်လိုက်ပါသည်၊ ပြီး ပူစူးမကိုယ်ကိုအသာခွကာ ကျွန်တော်လီး ကို ပူစူးမ ကိုယ်ပေါ်မှ အသာပွတ်ဆွဲရင်း မျက်နှာနားသို့ကပ်ပေးလိုက်ပါသည်။

အခုဆိုရင် ကျွန်တော်က ပူစူးမကိုယ်ပေါ်မှာ ဆန့်ကျင်ဘက် အနေအထားမှောက်ရက်ရှိနေပါသည်၊ ကျွန်တော့်ခေါင်းကပူစူးမ ပေါင်ရင်းလောက်မှာရောက်နေပြီး ကျွန်တော့်လက်က ပူစူးမ စောက်ဖုတ်နှင့်အလုပ်များနေပါသည်။

ကျွန်တော့် လီးက ပူစူးမ မျက်နှာပေါ်ရောက်နေပြီး ပူစူးမ က သူ့မျက်နှာရှေ့ရောက်လာသော ကျွန်တော့်လီးကို လှမ်းကိုင်ပြီး ဒစ်ဖျားလေးကို အသာ သူ့ပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်လိုက်ပါသည်။  ပါးစပ်ထဲဝင်လာသောဒစ်ဖျားကို အသာစုတ်ယူနေပါသည်၊ လီးအရင်းပိုင်းကို ကိုင်ထားသော လက်ကိုလွှတ်ကာ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ကျွန်တော့် ဥနှစ်လုံးကို ပွတ်ကစားနေပါသည်။

ပါးစပ်တွင်းမှလီးထိပ်ဖျားလေးကို လျှာဖျားလေးဖြင့် ပွတ်၍လည်းကောင်း၊ ဒစ်ပတ်ပတ်လည်တလျှောက် လျှာဖြင့် ပွတ်၍လည်းကောင်း၊ လိင်တံကိုတင်းတင်းဆုတ်ကာ စုတ်အားခပ်ပြင်းပြင်းဖြင့်စုတ်၍လည်းကောင်း၊ လိင်တံကိုပါးစပ်မှထုတ်ပြီး လိင်တံတလျှောက် လျှာဖြင့် အထက်အောက်စုန်ဆန်ပွတ်ဆွဲ၍ တမျိုး၊ လက်ဖြင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ဂွင်းတိုက်၍တဖုံ၊ ကျွန်တော်ပေးသော စာအုပ်ထဲမှ နည်းပေါင်းစုံသာမက သူလုပ်ချင်သလိုလုပ်ကာ ကျွန်တော့်လိင်တံသာမက ဥကိုပါမကျန် ကစားနေပါသည်။

ကျွန်တော်လဲ အရသာ အထွဋ်အထိပ်သို့ရောက်လာကာ သူ့စောက်ဖုတ်ကို လက်ဖြင့်သာမက လျှာနဲ့ပါ ရက်စုပ်ရင်း တုန့်ပြန်နေပါတော့သည်။ဒီလို တယောက်ကိုတယောက် အပြန်အလှန် ရက်စုတ်ကစားရင်း အတော်လေးကြာတော့လုပ် လုပ် ပူစူး ခပ်သွက်သွက်လေးလုပ် ... အကိုလေးပြီးတော့မယ်။

ပူစူးလဲ ကျွန်တော့်လီးကို ပါးစပ်တွင်းမှ ဆွဲထုတ်ပြီး လက်ဖြင့် ခပ်သွက်သွက်လေး အထက်အောက် စုန်ဆန်ပွတ်ဆွဲ ဂွင်းတိုက်ပေးနေပါသည်၊ သူလဲ အကြောအချင်များတင်းကာ တင်ပါးမှာလဲ ကော့သထက်ကော့လာပါသည်၊အဲဒီအချိန်မှာဘဲ ကျွန်တော်လဲ ပူစူးမကိုယ်ပေါ်ကို သုတ်ရည်များပန်းထုတ်လိုက်ပါတော့သည်။

ပူစူးမလဲအကြေအချင်များလျှော့ကာ ငြိမ်ကျသွားပါတောသည်။ခဏကြာမျှပူစူးမ ကိုယ်ပေါ်ထက်ရက်မှိန်းနေပြီးမှ ဘေးသို လှိမ့်ချကာ ပူစူးမဘေး လှည့်ကာယှဉ်တွဲအိပ်လိုက်ပါသည်။

“  ဟား .. ပူစူးမစုတ်ပေးတာ တော်တော်ကောင်းတာဘဲ  ”

“  ဟုတ်လား ပူစူးလဲ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ဘာလုပ်လို့ ဘာလုပ်မှန်းလဲ မသိပါဘူး .. အကိုလေးပေးတဲ့ စာအုပ်ထဲကအတိုင်းလို့ထင်တာဘဲ ”

“   ပူစူးလဲ အကိုလေးရက်ပေးတာ အတော်ခံလို့ကောင်းတာဘဲ .. ပထမ တစ်ခါကထက်တောင်ကောင်းသေးတယ် ..ပထမတစ်ရက်က လက်နဲ့ဘဲလုပ်တဲ့ဟာ ကိုးနော့ .. ”

ပူစူးမက သူ့ကိုယ်မှာပေနေသော သုတ်ရည်တွေကို ကျွန်တော့်စွပ်ကျယ်နဲ့သုတ်ရင်း ပြောသည်။

“  ဒါတောင်ပူစူးမကို အကိုလေးက မလိုးရသေးဘူး ... ပူစူးမ ခံနိုင်သေးရဲ့လား  ”

“  ခံနိုင်တာပေါ့ အကိုလေးရာ .. ပူစူးမက အကိုလေးနဲ့ အဲဒီလိုမျိုး တနေ့လုံးနေချင်တာ ... အကိုလေးကရောလုပ်နိုင်သေးရဲ့လား  ”

“  လုပ်နိုင်တာပေါ့ .. ဟောဒီအကိုလေး လီးတောင်နေသ၍ လုပ်နိုင်တာပေါ့ .. ”

“  ဟင် .. အခု ထောင်မှမထောင်နေတာ .. ”

ပျော့နေသော ကျွန်တော့်လီးကို ကိုင်ကြည့်ရင်းပူစူးမကပြန်ပြောသည်။

“  အခုက ပထမ တချီပြီးထားလို့ အနားယူနေတာပါ .. ခဏနေရင်ပြန်ထောင်လာလိမ့်မယ် .မယုံရင်ကြည့်နေ ..ဆက်ကိုင်ထား ... ”

ကျွန်တော်က အပျိုနုနုထွဋ်ထွဋ် အသားအရည် နူးညံ့အိနွေးနေသော ပူစူးမတစ်ကိုယ်လုံးကို ပွတ်သတ်ရင်းပြန်ပြောလိုက်သည်၊ ပွတ်သတ်ရင်းလက်က ပေါင်ကြားရောက်သွားကာ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းတလျှောက်လက်ခလည်နှစ်ကာ တဖြေးဖြေးပွတ်ဆွဲနေမိသည်။

ပူစူးမလဲ ကျွန်တော့်လိင်တံကို ကိုင်ထားရင်း ဆော့ကစားနေတော့ ခဏအတွင်းမှာဘဲ ပြန်ထောင်လာပါသည်။ ဒီလို တယောက်ကိုတယောက် ပွတ်ကစားလိုက်တော့ ပူစူးမလဲသူ့စောက်ခေါင်းအတွင်း အရည်တွေရွှဲလာကာ ကျွန်တော့်လိင်တံလည်း အသားကုန်ပြန်လည်တင်းမာလာပါတော့သည်။

ကျွန်တော်လဲ ပူစူးမ ခြေထောက်နှစ်ချောင်ကို ဆွဲယူမြှောက်လိုက်ပြီး ခြေထောက်ကြားဝင် ဒူးထောက်ကာ ပူစူးမခြေထောက်၂ ချောင်းကို ဖြဲလိုက်ပါသည်။

ခြေထောက်၂ ချောင်းပြဲသွားတော့ စောက်ခေါင်းဟာလဲ မပွင့်တပွင့်လေးဟလာပါသည်၊ ဟလာသော စောက်ခေါင်းအ၀ ဒစ်ကိုအသာတေ့၍ အကွဲကြောင်းတလျှောက် အထက်အောက်ပွတ်ပေးနေပါသည်၊ပူစူးမလဲ ကျွန်တော်လုပ်သမျှအသာကြည့်နေပါသည်၊ ကျွန်တော်လဲ ပူစူးမ လက်ကိုလှမ်းဆွဲ၍ သူ့ပေါင်နှစ်ဘက်အား တစ်ဖက်စီ တင်းတင်းဆွဲကားထားခိုင်းလိုက်ပါသည်။

ဒီတော့ ပေါင်က ပိုပြဲလာပြီးစောက်ခေါင်းလဲ ပိုဟလာပါသည်၊ ကျွန်တော်လဲ ကျွန်တော့်လီးကို ကိုင်ကာ အကွဲကြောင်းတလျှောက်ပွတ်ဆွဲနေရင်းမှ တချက်မှာတော့ စောက်ခေါင်းထဲ ခပ်ဖိဖိလေး နှစ်ထဲ့လိုက်ပါသည်။အရည်ရွှဲနေသော စောက်ခေါင်းတွင်းကျွန်တော့် ဒစ်အဖျားပိုင်းလေးဝင်သွားပါသည်။ ပူစူးမလဲ

“  အို့ ..  ”

ဟုအသံတချက်ထွက်ရင်း သူ့နှုတ်ခမ်းလေးကို သွားဖြင့် ဖွဖွလေးကိုက်ထားပါသည်။

ဒစ်ဖျားကို စောက်ခေါင်းတွင်းမှ ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက် ပြန်သွင်းလိုက်ဖြင့် ၁၄ ကြိမ် ၁၅ ကြိမ်လောက်ကစားလိုက်တော့စောက်ခေါင်းထဲ အရည် ရွှဲသထက်ရွှဲလာပါသည်၊ ဒီလိုကစားရင်း တချက်မှာတော့ အနည်းငယ်ပိုပြီး အားစိုက်ကာ ဖိထည့်လိုက်ပါသည်။

“  အိုး ..  ”

အော်သံနဲ့အတူ ကျွန်တော့်လီးဟာလဲ တလက်မနီးပါးမျှ ပိုဝင်သွားပါသည်။ ကျွန်တော်လဲ ဆက်မသွင်းတော့ဘဲ စောစောကအတိုင်း ဝင်သလောက်ကို ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက်ဖြင့် ကစားပေးနေပါသည်၊ ပူစူးမ လဲ သူ့ပေါင်ကို ပြဲနိုင်သမျှပြဲအောင်ဆွဲဖြဲပေးရင်း နာကျင်မှု့ကို ကျိတ်မှိတ်ခံနေဟန်တူပါသည်။

“  နာလား ပူစူးမ  ”

“  အင်း .. အောင့်လိုလို နာသလိုလိုနဲ့ .. ပူစူးခံနိုင်ပါတယ်  ”

“  တအားနာရင်ပြောနော် .. ပူစူးမ ”

ကို သတိပေးရင်း နောက်တစ်ကြိမ် ဖိသွင်းလိုက်ပြန်ပါသည်။

“  အား .. နာတယ် .. ”

တစ်ဝက်နီးပါးမျှဝင်သွားတော့ 

“  နာတယ် ”

ဟု အသံထွက်လာပါသည်၊ ကျွန်တော်လဲ ဆက်မသွင်းတော့ဘဲ ရပ်ထားကာ ဝင်သလောက်ကိုဘဲ စကောဝိုင်းလှည့်သလို ကျွန်တော့်လီးကို ပူစူးမစောက်ဖုတ်အတွင်း မွှေကစားနေပါသည်။

ကျွန်တော့်လီးလဲ ပူစူးမစောက်ခေါင်းအတွင်း ကြပ်ကြပ်ညှပ်ညှပ်ကြီးဖြစ်နေပါသည်၊ ခဏတာမျှမွှေကစားလိုက်တော့ ကျွန်တော့်စိတ်ထဲ အနည်းငယ်ချောင်ချိသွားသလို ခံစားလိုက်ရပါသည်။ဒီတော့ အသာပြန်ဆွဲထုတ်ပြီး ဖြေးဖြေးလေးဖိပြီး ပြန်ထိုးသွင်းလိုက်ပါသည်။

“  အား .. နာတယ် နာတယ် အကိုလေး .. ”

နဂိုနေရာအရောက်မှာတော့ ပူစူးမဆီမ အသံထွက်လာပြန်သည်။

ဒီလိုနဲ့ ၄ ကြိမ် ၅ ကြိမ်လောက် အထုတ်အသွင်းလုပ်လိုက်တဲ့ အခါမှာတော့ ပူစူးမဆီက နာတယ်လို့ အော်သံပျောက်သွားပါသည်၊ ကျွန်တော်လဲ ရပ်မနေဘဲအထုတ်အသွင်းကို ဆက်တိုက်လုပ်နေပါသည်၊ လုပ်ရင်း လုပ်ရင်း နဲ့ လုပ်ရတာ တဖြေးဖြေးချောမွတ်လာပါသည်၊ အဲဒီတော့ တကြိမ် ခပ်ဆတ်ဆတ်လေး ဖိထည့်လိုက်ပြန်ပါသည်။

“  အား .. အမလေး နာတယ် နာတယ် အကိုလေး .. အမလေး နာလိုက်တာ ... ”

ဒီတကြိမ်တတော့ တော်တော်နာသွားပုံရသည်၊ ကျွန်တော့်လီးလဲ ၃ ပုံ ၂ ပုံ လောက်ဝင်သွားသည်ဟုထင်ရသည်၊ကျွန်တော်လဲ ပြန်ဆွဲမထုတ်ဘဲ ဝင်လက်စနဲ့ အသာလေးရပ်ကာ ပူစူးမ အာရုံပြောင်းအောင် စောက်စေ့လေးကိုပွတ်ကစားပေးနေတော့သည်။

အတော်လေး ကြာတော့ သူလဲ ခံနိုင်ရည်ရှိလာဟန်တူသည်၊ မျက်နှာလေး ရှုံမဲ့နေတာပျောက်သွားပြီး

“  အဆုံးထိဝင်သွားပြီလား အကိုလေး ..  ”

 ဟုလှမ်းမေးသည်။

“  မဝင်သေးဘူး ပူစူး .. နဲနဲကျန်သေးတယ် .. ဒီမှာကိုင်ကြည့် ..  ”

 ဟုဆိုကာ ပူစူးမ လက်ကိုဆွဲပြီး ကိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။ ပူစူးမလဲ အသာစမ်းကြည့်ပြီး လက်ထောက်ခေါင်းထောင်ကြည့်ကာ

“  အား အများကြီး ကျန်သေးတာဘဲ .. တော်ပြီ တော်ပြီ ပူစူးမ မခံနိုင်တော့ဘူး .. နာလိုက်တာ .. တော်ပြီနော်အကိုလေး  ”

“  ပူစူးမရယ် .. ပထမအကြိမ်ဆိုတော့ ဒီလိုဘဲ နဲနဲတော့ နာတာပေါ့ .. ခဏနေမနာတော့ပါဘူး .. အောင့်ခံလိုက်နော် .. အကိုလေး ပွတ်ပေးမယ် ဟုတ်လား .. ”

ပြောပြောဆိုဆို ပူစူမ စောက်စေ့လေးကို ကြမ်းကြမ်းလေးပွတ်ပေးနေပါသည်။

ပူစူးမလဲ နာနေရာက စောက်စေ့ကိုအပွတ်ခံနေရ၍စိတ်ပြောင်းကာ ဖီလင်တက်လာပြန်သည်၊ ကျွန်တော်လဲ ပူစူးမ ဖီလင်တက်လာတာ တွေ့ရတော့ဝင်နေသောလီးကို အသာ ဆွဲနှုတ်ယူလိုက်တဲ့ အခါမှာတော့ လီးတွင် သွေးစ အနည်းငယ် ကပ်ပါလာတာကိုတွေ့ရလိုက်ပါသည်။

ဧကန္တ ပူစူးမ အပျိုအမှေးပါး ပေါက်သွားတာဖြစ်မယ်၊ ဒါကြောင့် သူဒီလောက်နာတာကိုး၊ကျွန်တော်လဲ ပူစူးမကို သွေးထွက်သွားကြောင်းပြောမနေတော့ဘဲ ထုံးစံအတိုင်း အထုတ်အသွင်းကို တဖြေးဖြေးပြန်လုပ်နေပါသည်။ဒီတခါတော့ ပူစူးမလဲ တော်တော်ခံနိုင်ရည်ရှိလာပုံရသည်၊ နှုတ်ခမ်းလေးကိုကိုက်ကာ ကျိတ်ခံနေသည်၊ ကျနော်လဲ လုပ်ရင်းနဲ့ အတော် ချောမွေ့လာပြီဟု ထင်ရတဲ့အခါမှာတော့ နောက်ဆုံးအကြိမ် ဖိထည့်လိုက်ပါသည်။

ဒီတခါတော့ အဆုံးထိ ရွှတ်ကနဲဝင်သွားပါသည်၊ ပူစူးမလဲ မှေးစင်းနေသော မျက်လုံး ဖျတ်ကနဲပွင့်လာပြီး ပါးစပ်မှလည်း 

“  အို့ ..  ”

ဟုအော်ရင်း

“  အကိုလေး .. ဗိုက်ထဲက အောင့်တယ် အကိုလေး  ”

“  တော်တော်အောင့်လား .. ပူစူးမ ”

“  အင်း .. နဲနဲအောင့်သလိုလို .. နာသလိုလိုနဲ့  ”

“  ကိစ္စမရှိဘူး ပူစူးမ .. သားအိမ်ကို သွားထောက်မိလို့နဲ့တူတယ် .. ခဏနေပျောက်သွားလိမ့်မယ်.. ”

ကျွန်တော့ လိင်တံက ရှည်လဲရှည် တုတ်လဲတုတ်တာမို့ သားအိမ်ကိုသွားထောက်မိတာဘဲဖြစ်နိုင်သည်၊ လိင်တံတချောင်းလုံးလဲ ပူစူးမ စောက်ခေါင်းအတွင်း ကြပ်ညှပ်လို့နေသည်။ကျွန်တော်လဲ ပူစူးမ ကိုယ်ပေါ်လှဲချကာပူစူးမ ခြေထောက် ၂ ချောင်းကို ကျွန်တော့်ခါးတွင် ချိတ်ထားစေလိုက်သည်။ ကျွန်တော့်လက် ၂ ဖက်ကလဲ ပူစူးမကိုယ်ကို သိုင်းဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းလေးကို စုတ်ယူလိုက်ပါသည်။ 

ကျွန်တော့်တင်ပါးကလဲ စကောဝိုင်းပုံလှည့်ကာကျွန်တော့်လိင်တံကို ပူစူးမ စောက်ဖုတ်အတွင်း ကလိနေတော့သည်၊ ခဏနေတော့ ပူစူးမလဲ အရသာတွေ့လာပုံရသည်၊ ကျွန်တော့်ကိုယ်ကို ပြန်လည်ဖက်တွယ်ရင်း ကော့ကော့ပေးနေတော့သည်။

ကျွန်တော်လဲ ပူစူးမ အရသာတွေ့နေတော့ ကျွန်တော့်လီးကို အသာ တဝက်လောက်ဆွဲထုတ်လိုက် ပြန်ဖိထည့်လိုက်၊ စကောဝိုင်း မွှေပေးလိုက် နဲ့ ဖြေးဖြေးညင်သာစွာ သွေးတိုးစမ်း နေပါသည်။

ခဏကြာတော့

“  ပူစူးမ နာသေးလား  ”

“  ဟင်အင်း သိပ်မနာတော့ဘူး .. ကောင်းသလိုလို အောင့်သလိုလိုနဲ့  ”

“  ဒါဆို အကိုလေး နဲနဲ စမ်းဆောင့်ကြည့်မယ်နော်  ”

“  အင်း .. ဖြေးဖြေးနော် အကိုလေး ”

“  အင်းပါ ..  ”

 ပြန်ဖြေရင်း လီးကိုတဝက်ကျော်ကျော်လောက်ဆွဲထုတ်ကာ ခပ်ဆတ်ဆတ်လေး ဖိထည့်လိုက်ကြည့်ပါသည်။

“  အင့် .. နာတယ် .. အကိုလေး ..ဒါဆို အကိုလေး မဆောင့်တော့ဘူး .. ဒီလိုဘဲ ဖြေးဖြေးလေးလုပ်တော့မယ် ..  ”

ဟုဆိုကာ လီးကို အသာလေးဆွဲထုတ်လိုက် အညင်သာဆုံးပြန်ထည့်လိုက်၊ စကောဝိုင်း လှည့်ပေးလိုက် နဲ့ တလှည့်စီ လုပ်ပေးနေပါသည်။ ပူစူးမလဲ ဖီလင်အထွဋ်အထိပ်သို့ရောက်လာကာ ကျွန်တော့်ကိုယ်ကို အတင်းသိုင်းဖက်ပြီး အောက်မှ ကော့၍ကော့၍ပေးနေတော့သည်၊

ကျွန်တော်လဲ ပူစူးမ ကော့ပေးနေတာကတကြောင်း ပူစူးမ စောက်ခေါင်းအတွင်းမှညှစ်အားတို့ကြောင့်တကြောင်း တို့ကြောင့် စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ စောက်ဖုတ်အတွင်းမှာဘဲ သုတ်ရည်များပန်းထုတ်ကာ ပူစူမကိုယ်ပေါ် မှောက်ကျသွားပါတော့သည်။

အတော်လေးကြာအောင် ပူစူးမကိုယ်ပေါ်မှိန်းနေပြီးနောက် ဘေးသို့ အသာလှဲချကာ

“  ဘယ်လိုလဲ ပူစူးမ .. ကောင်းလားဟင် ”

“  ကောင်းတော့ကောင်းပါတယ် .. ဒါပေမဲ့ နာတယ် .. နာတော့ ကောင်းတာတွေပျောက်ကုန်တယ် .. ”

“  ဒါက အကျင့်မရှိသေးလို့ပါ .. တစ်ရက် နှစ်ရက်ဆက်လုပ်လိုက်ရင် မနာတော့ပါဘူး  ”

“  ပူစူးမလဲ ဒီလိုဘဲထင်ပါတယ် .. ဒီရက်အတွင်း ကြီးမေတို့က အသုဘအိမ်သွားကြမှာဆိုတော့ ပူစူးမတို့ဆက်လုပ်နိုင်တာပေါ့  ”

“  ဒါပေါ့ .. ပူစူးမရ ..ပူစူးမကတော့ အကိုလေး ရက်ပေးတာကို ပိုကြိုက်တယ် .. သိလား ..အမလေး ပူစူးမရယ် . ”

“  အခုက ပူစူးက နာနေလို့ပါ .. နောက်ကျင့်သားရသွားရင် အရသာပိုကြိုက်သွားမယ် ..အခုက အကိုလေးက ပူစူးမကို ညှာနေလို့ စိတ်ရှိတိုင်း မဆောင့်နိုင်လို့ပါ .. နောက် မနာတော့ရင် .. အကိုလေးဆောင့်တိုင်း တချက်ဆို တချက် ပူစူးမ သိသိသာသာ အရသာ တွေ့သွားမယ် .. သိလား .. ”

“  ဟုတ်လား အကိုလေး .. ဒါဆို မနက်ဖြန်မှထပ်လုပ်ကြတာပေါ့ .. အခုတော့ ပူစူးမ စောက်ဖုတ်တခုလုံးလဲကျိန်းနေပြီ .. အတွင်းက နဲနဲလဲ နာနေသေးတယ် .. စိတ်ထဲကတော့ ထပ်လုပ်ချင်သေးတယ် အကိုလေးရာ  ”

“  အင်း .. အချိန်တွေရှိပါသေးတယ် .. မေမေတို့လဲ ညနေစောင်းလောက်မှပြန်လာမယ်ထင်တယ် .. နာတာကတော့ ခဏ အနားယူလိုက်ရင်ပျောက်သွားမယ်ထင်တယ်  ”

“  အကိုလေးလဲ ဗိုက်ဆာပြီ .. အောက်ဆင်းပြီးတခုခုသွားစားရင်ကောင်းမယ် .. အားရှိမှ လုပ်နိုင်မယ် ”

“  ဟာ .. အကိုလေးကတော့လေ ... တကယ်ဘဲ . ”

“  .ဘာလဲ .. အကိုလေးပြောတာ မဟုတ်လို့လား ”

“  ဟုတ်ပါတယ် .. ဟုတ်ပါတယ် .. အကိုလေး သဘောပါဘဲတဲ့ရှင်  ”

“  ဒါဆို .. လာ ထ .. သွားမယ် .. ”

ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက် လဲ အဝတ်အစားများပြန်ကောက်ဝတ်ကာ အောက်ထပ်သို့ဆင်းခဲ့ကြပါတော့သည်။အဲဒီနေ့က ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ထပ်မလိုးဖြစ်ပေမဲ့ တယောက်နဲ့တယောက်စုတ်တာ နမ်းတာ တော့ဆက်ဖြစ်ခဲ့ကြပါသေးတယ်၊ အဲထူးခြားတာတခုကတော့ ..

ကျွန်တော်က ကုတင်ဘောင်တွင်မှီထိုင်ရင်း ပူစူးမ ကကျွန်တော့်ပေါင်ကြားတွင်ဝမ်းလျှားမှောက်ကာ ကျွန်တော့်လီးကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် စုတ်ရက်ကစားနေသည်ကို အရသာခံကြည့်ရင်း

“  ပူစူးမ ..  ”

ကျွန်တော်ကခေါ်လိုက်သည်။

“  ဟင် ...  ”

ပါးစပ်ထဲမှ လီးကိုဆွဲမထုတ်ဘဲ ပြန်ထူးလိုက်သည်၊

“  ဒီတခါ အကိုလေးပီးရင် .. ပူစူးပါးစပ်ထဲမှာဘဲ ပီးချင်တယ် .. ”

ပါးစပ်ထဲမှ လီးကို ဆွဲထုတ်ရင်

“  ဟာ .. အကိုလေး သုတ်ရည်တွေ ပူစူးပါးစပ်ထဲ ဝင်ကုန်မှာပေါ့  ”

“  ဝင်တော့ ဘာဖြစ်လဲ ပူစူးမရ .. သုတ်ရည်တွေဘဲ .. မြိုချလိုက်ပေါ့ .. ”

“  အကိုလေးကလဲ .. ရွံ့စရာကြီး ..ဘာရွံ့စရာရှိလို့လဲ .. ပူစူးမ ကိုအကိုလေး ယက်ပေးတုန်းက ပူစူးမဆီက တစိမ့်စိမ့် ထွက်နေတဲ့ အရည်တွေအကိုလေး မြိုချရတာဘဲဟာ .. အကိုလေးက ပူစူးမ ပါးစပ်ထဲမှာ ပီးသွားတဲ့ အရသာ ခံချင်လို့ပါ .. ”

“  ပူစူးမလဲ အကိုလေးပီးတာ ကြည့်ရတာ စိတ်ထဲ အသဲယားစရာကြီး .. အကြောကြီးတွေထောင် တဆတ်ဆတ် တုန်ပြီး အရည်တွေပန်းထွက်တာ မြင်ရတာ ပူစူးမလဲ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ပီးသွားသလို ခံစားရတယ် .. သိလား .. ”

“  ဒါဆို .. ဒီတခါပါးစပ်ထဲမှာ ပီးလိုက်မယ်နော်  ”

“  သဘော သဘော .. ဘာမဆို အကိုလေး သဘောပါဘဲရှင် .. ”

ဆိုပြီး ကျွန်တော့်လီးကို ပါးစပ်ထဲ ပြန်ထဲ့ကာ ဆက်စုတ်နေတော့သည်၊ကျွန်တော်လဲ ပူစူးမဆီက သဘောတူညီချက်ရသွားပြီမို့ ပူစူးမခေါင်းလေးကိုကိုင်ကာ .. ကျွန်တော့်အလိုကျထိန်းမတ်ပေးရင်း ကာမအရသာကို ကောင်းကောင်းခံစားနေတော့သည်။တော်တော်လေးကြာတော့

“  စုတ်စုတ် ပူစူးမ .. ပြင်းပြင်းလေးစုတ် .. အကိုလေး ပီးခါနီးပြီ .. ”

ပူစူးမလဲ ကျွန်တော့လိင်တံကို လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ ဒစ်ထိပ်ကို ငုံ၍ အားရပါးရစုတ်နေတော့သည်။ လက်ကလဲသွက်သွက်လေး ဂွင်းတိုက်ပေးလေတော့ ဘယ်လိုမှမထိန်းနိုင်တော့ဘဲ အကြောကြီးတွေထောင်တဆတ်ဆတ် တုန်ရင်း သုတ်ရည်များ ပူစူးမပါးစပ်ထဲ ပန်းထွက်ကုန်တော့သည်၊ သုတ်ရည်များကို ပူစူးမမျိုချရင်း ခဏတာမျှကျွန်တော့်လီးကိုဆက်ငုံထားလေသည်။ 

တဖြေးဖြေးနဲ့ ကျွန်တော့်လီးပျော့ကျသွားတဲ့အခါကြမှ ပါးစပ်တွင်းမှထုတ်ပြီး

“  ကဲ ကြေနပ်ပြီလား အကိုလေး ..ကောင်းလိုက်တာ ပူစူးမရာ... ”

“  ပူစူးမကိုတော့ အကိုလေး စွဲသွားပြီ ..အောင်မလေး  ”

“  ပူစူးမက အကိုလေးကို ပိုစွဲတာပါ .. ဒါကြောင့် အကိုလေး အလိုကျ အကုန်လုပ်ပေးတာပေါ့  ”

“  အကိုလေး လဲ ပူစူးမ အလိုကျအကုန်လုပ်ပေးတာဘာပါဘဲ .. ကဲကဲ ခဏအနားယူလိုက်ရအောင် .. ”

ပူစူးမနဲ့ကျွန်တော်လဲ အိပ်ယာပေါ်တွင် ခဏမှိန်းနေပြီး ညနေစောင်းတော့ ပူစူးမလဲ သူ့အိမ်သူပြန်သွားပါတော့သည်။

ဒီလိုနဲ့  ၃ရက်လောက်ဆက်ပြီး ပူစူမနဲ့ နှစ်ပါးသွားလိုက်တာ ပူစူးမလဲ ကျွန်တော်ဆောင့်လိုးတဲ့ ဒဏ်ကို ခံနိုင်လာပြီး အပေးအယူမျှကာ တက်ညီလက်ညီ ကာမစည်းစိမ်ကို ပြည့်ပြည့်၀၀ ခံစားနိုင်လာပါတော့သည်။ နောက်ပိုင်းမှာတော့ လစ်ရင်လစ်သလို ပူစူးမနဲ့ ကျွန်တော်စခန်းလိုက်ကြသည်မှာ အချိန်ကာလ တော်တော်လေးပင်ကြာမြင့်ခဲ့ပါသည်၊

ပူစူးမလဲ ကာမစပ်ယှက် ရာတွင်ကျွန်တော့်နီးပါးကျွမ်းကျင်လာပါတော့သည်။

..........................................................................

ကျွန်မဘယ်သူလဲဆိုတာ ကိုတော့သိပြီးကြပြီလို့ထင်ပါတယ်၊ ပူစူးမလေ၊ ကျွန်မအပျိုရည်ပျက်ခဲ့တာက ၁၅နှစ်သမီးကတဲက၊ ဟုတ်တယ်၊ အကိုလေးနဲ့ပေါ့။

ကျွန်မကလဲ ကျွန်မ ဒီကိစ္စမျိုးတွေစိတ်ဝင်စား ခဲ့တာ အပျိုဖေါ်ဝင်စကတဲက၊ အဲဒီမှာ အကိုလေးနဲ့စတွေ့တာဘဲ၊ အကိုလေးဆိုတာက ကျွန်မတို့အိမ်နားက။အဲဒီအချိန်က ကျွန်မ၁၀တန်းစာမေးပွဲ ပြီးကာစ၊ အားနေတယ်လေ၊ သိတဲ့အတိုင်း အပျိုဖေါ်ဝင်စဆိုတော့ ဒီလိင်ဆက်ဆံမှု့ကို စစိတ်ဝင်စားတဲ့အချိန်ပေါ့။

ကျွန်မကလဲတမျိုး ရှည်ရှည်ဝေးဝေးတွေးမနေဘူး၊ သူများကိုသွားမေးလို့ကလဲ မဖြစ်၊အားလုံးက ကျွန်မကို ခလေးလို့ဘဲထင်နေတာ၊ အဲဒီမှာ အကိုလေးကို ကျွန်မသတိထားမိသွားတယ်၊သူကကျွန်မ ကိုစိတ်ဝင်စားနေတယ်ဆိုတာ ရိပ်မိသွားတယ်၊ တခါတခါ ကျွန်မရဲ့ တင်တို့ ရင်တို့ ကို လှမ်းလှမ်းကြည့်တဲ့ မျက်လုံးတွေထဲက ဆန္ဒကိုလဲ သဘောပေါက်သွားတယ်။

ကျွန်မကလဲ စမ်းချင်တယ်၊ သူလဲ လိုချင်တယ်၊ဟန်ကြပြီ၊ တခုဘဲလိုတယ် အကွက်မိဘို့၊ ကျွန်မက ခလေးလိုနေပေမဲ့ ဒီလောက်တော့ နားလည်ပါတယ်။

ဒီလိုနဲ့ သူဆင်တဲ့အကွက်ထဲ ကျွန်မလှမ်းဝင်လိုက်တယ်၊ အဲဒီနေ့က သူမဆင်လဲ ကျွန်မကတနည်းမဟုတ်တနည်းနဲ့တော့ ဆင်မှာပါဘဲ၊ သူကဆင်လိုက်တော့ ပိုအဆင်ပြေသွားတယ်။

မှတ်မိသေးတယ်၊ ဒါတောင်ပထမနေ့က သူဆင်တဲ့ အကွက်ထဲတိုးဝင်ဘို့ဟာ စိတ်ထဲကကြောက်လာတာနဲ့ပြန်ပြေးသွားတာ၊ သိသားဘဲ သူတကယ်အိပ်မပျော်ဘူးဆိုတာ၊ အိမ်ရောက်မှ ပြန်ပြေးလာတာ အမှားလို့နောင်တရ စိတ်မကောင်းဖြစ်မိသေးတယ်။

တော်သေးတယ် ဒုတိယနေ့မှာ အဆင်ပြေသွားလို့၊ဒါတွေထားပါတော့လေ၊ ကြုံလို့ပြောပြတာပါ၊ အခုကျွန်မအသက် ၁၆ နှစ်ကျော်ပြီ၊ ၁၀ တန်းကိုလဲ ၂ ခါကျပြီးပြီ၊အကိုလေးနဲ့လဲ တော်တော်ကြာ ချစ်ခဲ့ပြီးလို့ အတွေ့ အကြုံလဲတော်တော်ရပြီ။

ဒါမျိုးဆိုတာကလဲ အခက်သားဆားငန်ရည်သောက်မိသလို သောက်လေသောက်လေ ငတ်မပြေ ဆိုတာမျိုး၊အကိုလေးနဲ့လဲ အခုမတွေ့တာ အတော်ကြာပြီ၊ ၆လလောက်တောင်ရှိတော့မယ်၊ သူလဲ အလုပ်ရသွားတော့ အရင်ကလောက် အချိန်ပိုမရှိတော့ဘူးလေ။

သူရုံးအားတဲ့ရက်ဆို လူမလစ်တော့ ဘာမှမလုပ်ဖြစ်ဘူး၊ အပြင်မှာသွားလုပ်ဖို့ကလဲ လူတွေသိကုန်မှာစိုးတာနဲ့ မလုပ်ဖြစ်ဘူး၊ ကျွန်မကလဲ ကျွန်မ လုပ်ချင်တာဆို လုပ်ရမှ၊ဒါနဲ့ လွန်ခဲ့တဲ့ ၂လလောက်က စိတ်ပေါက်ပေါက်နဲ့ ရီးစားကောက်ထားလိုက်တယ်။

အဆင်အပြေပါဘူး၊အပြင်မှာ ချိန်းတွေ့ပါရဲ့၊ လွတ်လွတ်လပ်လပ်မဟုတ်တော့ လုပ်ချင်တာ လုပ်လို့ဘယ်ရမလဲ၊ ပြီးတော့ ရီးစားကရွယ်တူလေးဆိုတော့ သူ့ဆီမှာ ဘာအတွေ့အကြုံမှလဲမရှိ၊ ကောင်းကောင်းလဲ မကိုင်တတ်၊ သူ့ကိုသင်ပေးလို့ကလဲမဖြစ်၊ သူလုပ်မှ မထိတထိနဲ့ ပိုဆိုးလာတယ်။

အဲဒီဆိုးလာတဲ့ စိတ်ကို သူကလဲ ငြိမ်းအောင်မလုပ်တတ်၊ဒါကြောင့် မထူးဘူးဆိုပြီး ဖြတ်ပြစ်လိုက်တယ်။အဲဒီအချိန်မှာ ဆရာ့ကို သတိထားမိသွားတယ်၊ ဆရာဆိုတာက ကျွန်မကျူရှင်ဆရာကိုပြောတာပါ။ကျွန်မက၁၀တန်း ၂ခါကျထားတာဆိုတော့ ကျောင်းမတက်တော့ဘူးလေ၊ အပြင်မှာကျူရှင်သင်တယ်၊ သင်တာကလဲကျောင်းချိန်မဟုတ်ဘူး၊ ကြားချိန်၊ အပြင်သမားတွေအတွက် သီးသန့်ဖွင့်ထားတာ။

မနက် ၉နာရီကနေ ၁၁နာရီထိ၊ ပြီးရင်ဆရာက တနေ့လုံး နားပြီး ညနေ ၄နာရီမှ အတန်းပြန်စတယ်၊ ဖွင့်ထားတာကလဲ မြို့လည်ကတိုက်ခန်းမှာ၊ ပထမထပ်ဆိုပါစို့၊ အရှေ့ပိုင်း တပိုင်းလုံးကို စာသင်ခန်းလုပ်ပြီး နောက်ပိုင်းမှာက သူနားဖို့ အိပ်ခန်းသေးသေးလေးတခုရှိတယ်။

နေတာကတော့ သူ့အိမ်မှာသူနေတယ်၊ ပြီးတော့ လူပျိုကြီးလို့ပြောတာဘဲ၊ ရရင့်နဲ့ပြိုတာပါ၊ မိန်းမရှုတ်တယ်လို့ သတင်းက နဲနဲထွက်တယ်၊ အဲ စာသင်တာကတော့ကောင်းတယ်၊ အပြောလဲကောင်းတယ်။ သူစာသင်ရင် မပျင်းရဘူး၊ လွယ်လွယ်နဲ့မှတ်မိတတ်အောင်လဲ သင်တတ်တယ်၊ကဲ ဒီနေ့တော့ ဒီလောက်ဘဲ .. ပေးလိုက်တဲ့ အိမ်စာတွေ မနက်ဖြန်ကျ စစ်မယ် ..ဆရာလဲ သူ့သင်တာကို နိဂုံးချုတ်လိုက်ပြီး အတွင်းခန်းထဲဝင်သွားတော့တယ်။

ကျောင်းသားကျောင်းသူတွေလဲစာအုပ်သိမ်းပြီး ထပြန်ကြတယ်၊ ကျွန်မလဲ အများနည်းတူ စာအုပ်သိမ်းသလိုလိုနဲ့ အချိန်ဆွဲနေလိုက်တယ်၊အားလုံးကတော့ စာသင်ချိန်ပြီးတာနဲ့ သွက်သွက်လက်လက် သူ့အဖွဲ့နဲ့သူ ထပြန်ကြတာပေါ့။

ကျွန်မကတယောက်ထဲလာတာဆိုတော့ သူငယ်ချင်းမရှိဘူးလေ၊ ရှိတဲ့သူငယ်ချင်းတွေကလဲ စာမေးပွဲ အောင်ကုန်ကြတော့ကွဲကုန်ကြပြီလေ၊ခဏကြာတော့ ဆရာလဲ ကျောင်းသားတွေကုန်လောက်ပြီအထင်နဲ့ တံခါးပိတ်ဖို့ အရှေ့ကိုပြန်ထွက်လာတယ်၊ကျွန်မကိုမြင်သွားတော့ပူစူးမ မပြန်သေးဘူးလား .. ဟုလှမ်းမေးသည်။

စိတ်ညစ်တယ် ဆရာရယ် .. မပြန်ချင်သေးပါဘူး ..ဘာများစိတ်ညစ်စရာရှိလို့လဲ ပြောစမ်းပါအုံး .. ဟုဆိုကာ ကျွန်မရှေ့ စားပွဲပေါ်တွင်ဝင်ထိုင်လိုက်သည်၊မပြောချင်ပါဘူး ဆရာရယ် .. အိမ်ကလဲ စာမေးပွဲမအောင်တာဘဲ အပြစ်ပြောပြောနေတယ် ..ဟုစကားစလိုက်သည်။

ဒါများဘာခက်တာမှတ်လို့လဲ ပူစူးမရယ် .. အောင် အောင်ဖြေပြလိုက်ပေါ့ ..ဟုပြန်ပြောရင်း မျက်လုံးက ကျွန်မရင်ညွန့်ဆီဝေ့သွားသည်ကိုသတိထားမိလိုက်သည်၊ ကျွန်မကလဲ ဒီနေ့လည်ဟိုက်အင်္ကျီဝတ်လာခဲ့သည်၊ အောက်မှာလည်း ဘရာစီယာ အပြတ်လေးနှင့် ဆိုတော့ နို့အုံကို သုံးပုံတစ်ပုံလောက်ဘဲ လုံအောင်ထိမ်းထားနိုင်သည်။

ကျွန်မလည်း စကားပြောရင်းက ဆရာပိုစိတ်ဝင်စားသွားအောင် စားပွဲကို လက်ထောက်ပြီး ကိုယ်ကို နဲနဲကုန်းလိုက်သောအခါမှာတော့ ဟိုက်နေတဲ့လည်ဟာ ပိုဟိုက်သွားပြီး ရှင်းရှင်းလင်းလင်းဖေါ်ပြနေသလိုဖြစ်နေတော့တယ်။

ဆရာက စကားပြောကောင်းတော့ ရီစရာလေးပါလာတဲ့အခါ အမှတ်တမဲ့ပုံစံနဲ့ ဆရာ့ပေါင်ကိုလက်နဲ့ပုတ်လိုက်သေးတယ်၊ ဆရာကလဲ မခေပါဘူး၊ မိန်းမကျမ်းကျေတယ်လို့ပြောရမယ်၊ အမှတ်တမဲ့ပုံစံနဲ့ ခုံပေါ်မှာတင်ထားတဲ့ခြေထောက်ကို ကျွန်မတင်ပါးနဲ့ သွေးတိုးစမ်းသလို အသာထိလိုက်တယ်၊ကျွန်မကလဲ ထိလာတဲ့ခြေထောက်ကိုနေရာပြင်မထိုင်ဘဲ သတိမထားမိတဲ့ပုံမျိုး ဘဲနေလိုက်ပြီး ဆရာနဲ့စကားဆက်ပြောနေလိုက်တယ်။

ခဏလေးကြာစကားကောင်းနေကြပြီး ဆရာက

“  .ပူစူးမ မပြန်သေးဘူးမဟုတ်လား .. ဆရာတံခါးပိတ်ထားလိုက်မယ်  ”

“  ပိတ်ထားလိုက်လေ .. ပူစူးမ ရေအိမ်ခဏဝင်အုံးမယ် .. ”

ဆရာလဲ အကင်းပါးတဲ့ သူတဦးဘဲ ဆိုတော့ ပူစူးမ ဘာလိုချင်တယ် ဆိုတာ သဘောပေါက်သွားပုံရတယ်။ကျွန်မလဲ အသာထပြီး ရေအိမ်ဆီကို အသာလျှောက်သွားလိုက်တယ်၊ ဆရာကျွန်မနောက်ကျောကိုကြည့်နေမယ်ဆိုတာ လှည့်မကြည့်လဲ သိနေပါတယ်၊တိုက်ခန်းတွေရဲ့ ထုံးစံအတိုင်း ရေချိုးခန်းနဲ့ အိမ်သာက တွဲထားတော့၊ ရေချိုးခန်းထဲမှာ ကျွန်မထမီကိုချွတ်အတွင်းခံဘောင်းဘီပါချွတ်ပြီး ကျွန်မ စောက်ဖုတ်ကို ဆပ်ပြာမွှေးနဲ့ ကျကျနနဆေးကြောလိုက်ပါတယ်၊တော်ကြာ ဆရာနဲ့ ဆက်ဆံတဲ့အခါ အနံ့အသက်က နံနေရင်မကောင်းဘူးလေ၊ မနက်က ရေချိုးလာပေမဲ့စာသင်ခန်းထဲထိုင်နေတာက ၂နာရီကျော်တောင်ကြာပြီဆိုတော့ ဘယ်ပြောနိုင်မလဲ။

ရေဆေးပြီး အသင့်တန်းပေါ်မှာတွေ့တဲ့ ဆရာ့ပုဆိုးစုတ်နဲ့သေသေချာချာသုတ်လိုက်ပါတယ်၊ ပြီး ဘောင်းဘီကိုပြန်မဝတ်တော့ဘဲ တန်းပေါ်မှာအသာလွှားပြီး ထမီကို ကောက်စွတ်ပြီး ထွက်လာခဲ့ပါတယ်။

အပြင်ရောက်တော့ အရှေ့ခန်းမှာ ဆရာကို မတွေ့တာနဲ့ ဆရာ့အခန်းထဲလှမ်းဝင်လိုက်ပါတယ်၊ အခန်းထဲမှာဆရာက အပြင်ခံအင်္ကျီကို ချွတ်ပြီးတန်းမှာ ချိတ်နေတာ တွေ့လိုက်ရပါတယ်။

“  ဆရာ့အခန်းထဲမှာ သောက်ရေများရှိမလားလို့ .. ”

ကျွန်မက မေးလဲမေးရင်းလှမ်းဝင်လိုက်ပါတယ်၊ အပြင်မှာကျောင်းသားတွေသောက်တဲ့သောက်ရေအိုးရှိတာကိုသိရဲ့သားနဲ့ အခန်းထဲဝင်လာပြီး မေးတဲ့ ကျွန်မမေးခွန်းကိုဆရာ သဘောပေါက်သွားပုံရပါတယ်။

“  ရှိတယ် .. ကုတင်ဘေးက စားပွဲပေါ်မှာ ..  ”

စားပွဲကို မေးထိုးပြရင်း ဆရာကပြန်ဖြေလိုက်တယ်။ကျွန်မလဲ ကုတင်ပေါ်ထိုင်ရင်း စားပွဲပေါ်ရှိ ရေတကောင်းထဲကရေကို ဖန်ခွက်ထဲ ငှဲ့ထဲ့လိုက်တယ်၊ ဆရာလဲကျွန်မ နားဝင်ထိုင်ပြီး ကျွန်မပုခုံးကိုလှမ်းဖက်လိုက်တယ်။

“  အိုး ...  ”

 ကျွန်မရဲ့ ရုတ်တရက်အော်သံကြောင့် ဆရာလဲ လန့်ဖြတ်ပြီး ဖက်ထားတဲ့ လက်ကိုလွှတ်လိုက်ပါတယ်။

“  ဆရာကလဲ အင်္ကျီတွေ ကျေကုန်ရင် အိမ်ပြန်ရခက်နေအုံးမယ် .. ”

ကျွန်မပြောသံကြားမှ သက်ပြင်းအသာချပြီး

“  ဟုတ်သားဘဲ .. ”

ဟုဆိုကာ ကျွန်မအင်္ကျီကြယ်သီးများကိုဖြုတ်နေပါသည်၊ ကျွန်မလဲ ဆရာ့အင်္ကျီကြယ်သီးများကိုပြန်ဖြုတ်ပေးရင်း

“  ဆရာ .. ပူစူးမကို အထင်သေးသွားပြီလား  ”

“  ဆရာ နားလည်ပါတယ် ပူစူးမရယ် ..  ”

ဟုပြန်ပြောရင်း ကျွန်မအင်္ကျီကို ချွတ်လိုက်ပါသည်။

“  ပူစူးမ က ဆရာ့အရင် တယောက်နဲ့ဘဲ အခုလိုနေဘူးတာ .. အခုသူက မအားတော့လို့ ပူစူးမလဲ ဆန္ဒကိုမထိန်းနိုင်ဘဲ ဆရာ့ကို အခုလို   ”

“  ကဲကဲ .. ဒါတွေပြောမနေပါနဲ့ .. အားလုံးဆရာသဘောပေါက်ပါတယ် .. ပူစူးမ ဆန္ဒအားလုံးပြည့်အောင် ဆရာဖြည့်ပေးမယ် .. ဟုတ်ပြီလား ..  ”

ပြောပြောဆိုဆို ဆရာက သူ့နှုတ်ခမ်းထူကြီးနဲ့ ကျွန်မနှုတ်ခမ်းကို စုတ်ယူလိုက်ပါတော့သည်၊ကျွန်မလဲ ငတ်နေတာ အတော်ကြာပြီဆိုတော့ အငန်းမရ ပြန်လည်စုတ်ယူနေမိပါတော့သည်။ဒီလို တယောက်နဲ့တယောက် နှုတ်ခမ်းချင်းစုတ်ယူလိုက်၊ လျှာ လျှာချင်းစုတ်ယူလိုက်၊ အပြန်အလှန် အငန်းမရ နမ်းကြရင်း ဆရာ့အင်္ကျီကို ချွတ်ချလိုက်ပါသည်၊ ဆရာကလည်း ကျွန်မ ဘရာစီယာကို ချွတ်ချလိုက်ပါသည်။

အတော်ကြာတယောက်နဲ့တယောက်ဖက်ကာ အပြန်အလှန်နမ်းနေကြရင်း အတော်ကြာတော့ ကျွန်မက ဆရာ့ကို ကျွန်မရှေ့သို ဆွဲထူလိုက်ပါသည်၊ ဒီတော့ ကျွန်မက ကုတင်ပေါ်တွင် ထိုင်လျှက် ဆရာ က ကျွန်မရှေ့တွင် မတ်တတ်ရပ်လျှက် အနေအထားမျိုးသို့ရောက်သွားပါသည်။

ဆရာ့ခါးပိုင်းမှာလည်း ကျွန်မမျက်နှာနဲ့ တပြေးညီလေးဖြစ်နေပါတော့သည်၊ ကျွန်မလဲ ဆရာ့လုံချည်ကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်တဲ့အခါမှာတော့ အတွင်းခံဘောင်းဘီအောက်မှရုန်းကန်နေသော ဆရာ့လီးကြီးမှာ ဘောင်းဘီစုတ်တော့မတတ် ဖေါင်းကားနေပါတော့သည်။

ကျွန်မလဲဘောင်းဘီပေါ်မှ ဆရာ့လီးကြီးကို အသာပွတ်ပေးရင်း ဘောင်းဘီကို အသာ လှန်ချလိုက်တဲ့အခါမှာတော့လီးကြီးမှ ငေါက်ကနဲ ရုန်းကန်ကာ ဘွားကနဲ ပေါ်လာပါတော့သည်။

ဒါဟာ ဒုတိယမြောက် ကျွန်မတွေ့ဘူးတဲ့လီးကြီးပါဘဲ၊ လီးကို အသာဆုတ်ကိုင်လိုက်ရင်း သေသေချာချာကြည့်လိုက်တဲ့အခါမှာတော့ အရှည်ကတော့အကိုလေးလောက်ရှိပေမဲ့ လုံးပတ်က နဲနဲသွယ်တယ်လို့ထင်ရပါတယ်၊ဒါပေမဲ့ အကိုလေး ကို ဖြောင့်ဖြောင့်ကြီးမနေဘဲ အထက်ဖက်ကို ကော့ကာ ဒစ်က ပိုကားသယောင်ရှိပါတယ်၊ လီးကို ပွတ်ကစားရင်း ဆရာ့ခါးကိုလှမ်းဖက်ကာ ကျွန်မအရှေ့ကိုတိုးယူလိုက်ပါတယ်။

ပြီး အချောင်းတလျှောက်နှုတ်ခမ်းနဲ့အထက်အောက် အသာပွတ်ဆွဲလိုက်ရင်း ဒစ်ကို ပါးစပ်ထဲထိုးထဲ့လိုက်ပါတယ်၊ ဒစ်တလျှောက် လျှာနဲ့လှိမ့်ကစားရင်း ဆရာ့ကို အသာမော့ကြည့်လိုက်တော့ တဟင်းဟင်း နဲ့ ခေါင်းကြီးမော့ကာ ခါးထောက်ပြီး ဖီလင်တက်နေတာကိုတွေ့လိုက်ရပါတယ်။

လက်ကလဲ ဥကိုကိုင်ကစားရင်း တဖက်က ပေါင်အောက်လျှိုကာ ဆရာ့တင်ပါးကို ပွတ်ပေးနေပါတယ်၊အကိုလေးရဲ့ ကျေးဇူးကြောင့် ကျွန်မဟာ ယောက်ကျားတွေရဲ့အထာကိုကောင်းကောင်းသိနေပါပြီ။ဆရာ ဖီလင်ကောင်းကောင်းတက်နေတဲ့ အခိုက် ရုတ်တရက်ရပ်လိုက်ရင်း ဆရာ့ကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ သူ့အလှည့်ဆိုတာဆရာ သဘောပေါက်သွားပုံရပါတယ်။

ကျွန်မကို ကုတင်ပေါ် အသာတွန်းချရင်း ထမီကို ဆွဲချွတ်ယူလိုက်ပါတယ်၊ ကျွန်မလဲ ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်ကလေး ဝတ်လစ်စလစ်နဲ့ လဲနေပါတယ်၊ ဆရာလဲ အပေါ်စီးကနေကျွန်မတစ်ကိုယ်လုံးကို သေသေချာချာကြည့်နေပါတယ်။

အကိုလေးရဲ့ပွတ်ကစားတဲ့အရှိန်ကြောင့် နို့အုံက သာမန် ၁၆ နှစ်မိန်းခလေးတွေထက်အနည်းငယ်ပိုကြီးသယောင်ထင်ရပေမဲ့ လုံးဝန်းနေပါတယ်၊ ပြီးတော့ အနည်းငယ် သိမ်သွားသောခါး၊ မသိမသာလေး မို့တက်နေတဲ့ ဝမ်းဗိုက်ဖွေးဖွေးလေး အောက်က အမွေးနုလေးများဖုံးနေတဲ့ ဆီးခုံ၊ ပြီးတော့ ဖေါင်းဖေါင်းလေးနဲ့ အမွေးအ`မှင်ရှင်းနေသော စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးများ၊ ကို ဆရာမျက်တောင်မခတ်ကြည့်နေပါတော့တယ်။

ကျွန်မလဲ ကျွန်မကို ငေးကြည့်နေသော ဆရာ့လက်ကိုအသာဆွဲယူလိုက်ပါတယ်၊ ဆရာလည်းအလိုက်သင့် ကျွန်မကိုယ်ပေါ်မှောက်ကျလာပြီး ကျွန်မခေါင်းကိုကိုင်ကာ ကျွန်မနှုတ်ခမ်းကို စုတ်နမ်းနေပြန်ပါတော့တယ်။ပြီးတော့တဖြေးဖြေးအောက်သို လျောဆင်းလာပြီး ကျွန်မလည်တိုင်တလျှောက် လျှာနဲ့ပွတ်ဆွဲနေပြန်ပါတယ်၊ ကျွန်မလဲအသဲယားလာကာ ဆရာ့ကျောပြင်ကြီးကိုပြန်လည်ဖက်တွယ်ထားပါတော့တယ်။

တဖြေးဖြေးနဲ့ လျှောဆင်းလာပြီကျွန်မရင် န့် ပြီးတော့ လုံးဝန်းတဲ့ ကျွန်မရင်အုံတဝိုက်ကို နှုတ်ခမ်းနဲ့နမ်းရင်း လျှာနဲ့ပွတ်ဆွဲနေပါတယ်၊လက်ကလဲ နို့အုံတခုလုံးကို ကိုင်ပြီး ချေကစားနေပါတယ်၊ ပြီတော့နို့အုံကို ဆုတ်ကိုင်ရင်း ဖေါင်းကြွလာတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးကို စုတ်ယူလိုက်ရင်းလျှာနဲ့ မွှေကစားလိုက်ပါတယ်။

ကျွန်မလဲ အရသာ ကောင်းကောင်းတွေ့ကာဆရာ့ခေါင်းကို ကိုင်ရင်း တဟင်းဟင်းငြီးတွားကာ ကော့လန်နေပါတော့သည်၊ နို့အုံကို တဖက်စီ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ပယ်ပယ်နယ်နယ်ဆုတ်ကိုင်ရင်း ကြွတက်နေသော နို့သီးခေါင်းကိုတလှည့်စီစို့နေရင်း ခေါင်းက ဝမ်းဗိုက်သားပေါ်ရွှေ့လိုက်ပါသည်။

ဝမ်းဗိုက်သားတပြင်လုံး နှာခေါင်းနဲ့ရော ပါးစပ်နဲ့ပါ နမ်းရှုတ်ရင်း ကျွန်မချက်လေးထဲလျှာထိုးကာ ကလိနေပါတော့သည်၊ လက်ကတော့ နို့အုံကို ဆုတ်နယ်နေတုန်းပါဘဲ၊ ပြီးတော့ နို့ကိုင်ထားတဲ့လက်တဖက်ကိုလွှတ်ကာ ကျွန်မပေါင်အတွင်းသားတလျှောက်ပွတ်သတ်ပေးနေပါတော့သည်။ပါးစပ်ကတော့ဝမ်းဗိုက်တလျှောက်နမ်းလိုက် နို့အုံဆီပြန်တက်နမ်းလိုက်နဲ့ အလုပ်ရှုတ်နေပါသည်၊ ကျွန်မလဲ ဖီလင် မြင့်သထက်မြင့်လာကာ လူးလှိမ့်နေပါတော့သည်။

ပေါင်တလျှောက်ပွတ်သတ်နေရင်း တချက်မှာတော့ ကျွန်မစောက်ဖုတ်ပေါ်ရောက်လာပါသည်၊ စောက်ဖုတ်တပြင်လုံးကို ဖွဖွပွတ်ရင်း အကွဲကြောင်းထဲလက်ထိုးထည့်ကာကျွန်မစောက်စေ့လေးကို ပွတ်ချေလိုက်ပါတော့သည်။

ဒီလို အရသာမျိုးမခံစားရတာကြာပြီဖြစ်တဲ့ ကျွန်မဟာတစ်ကိုယ်လုံးတုန်ပြီး ကြက်သီးမွှေးလေးများတောင်ထမိပါသည်၊ ဆရာဟာ အစေ့ကို ပွတ်ကစားနေရင်းကကိုယ်ကို တဖြေးဖြေး အောက်သို့လျှောလာကာ ကျွန်မပေါင်ကြားသို့တိုးဝင်လာပါတော့သည်။ကျွန်မလည်း ဆရာဘာလုပ်တော့မယ်ဆိုတာ သဘောပေါက်သွားပြီး ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဆရာကိုယ်လုံးဝင်ဆံ့အောင် ဟပေးလိုက်ပါသည်။

တစ်ကိုယ်လုံးပေါင်ကြားထဲကျသွားပြီဆိုတော့ ဆရာ့မျက်နှာဟာ ကျွန်မစောက်ဖုတ်နဲ့ တည့်နေပါပြီ၊ကျွန်မလဲ ပေါင်နှစ်ဖက်ကိုထောင်အသာဖြဲပေးလိုက်တော့ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာဟာ ဟသွားပြီး စောက်စေ့လေးဟာ ပြူထွက်လာပါတယ်။

ပြူထွက်လာတဲ့စောက်စေ့လေးကို ဆရာဟာ သူ့နှုတ်ခမ်းနဲ့ပြင်းပြင်းလေးစုတ်လိုက်ပါတယ်၊အိုး .. ပါးစပ်က အသံထွက် အော်ကာကျွန်မလဲ အသဲတွေအူတွေပြုတ်ထွက်မတတ် ခံစားလိုက်ရပြီး ဆရာ့ခေါင်းကို ပေါင်နှစ်ချောင်းနဲ့ တအား ပ်ထားလိုက်မိပါတော့တယ်။

ဆရာလဲ ကျွန်မမခံနိုင်တာသိလို့ထင်ပါရဲ့ စုတ်နေတာ အသာရပ်လိုက်ပြီး အတွင်းသားတလျှောက် အထက် အောက်လျှာနဲ့ရက်နေပါတော့သည်၊ တခါတခါစောက်ခေါင်းအတွင်းလျှာကို အဆုံးထိထိုးသွင်းရက်နေပါတောတယ်။ 

ဒီလိုဘဲ အစေ့လေးကိုစုတ်ယူလိုက် လျှာနဲ့ကလိလိုက် အတွင်းသားတလျှောက်အထက်အောက် အပြန်အလှန်ရက်လိုက် စောက်ခေါင်းအတွင်းလျှာကိုထိုးထည့်စုတ် ယူလိုက်နဲ့ တလှည့်ပြီးတလှည့် လှည့်ပတ်ကစားနေပါနေပါတော့တယ်။ကျွန်မလဲ ဖီလင်တက်သထက်တက်ကာ တက်ကာနဲ့ဘယ်နှစ်ချီပြီးလို့ပြီမှန်းပင်မသိလောက်အောင်ဖြစ်နေမိပါတော့သည်၊ဆရာလဲတော်တော်ကြာစုတ်ရက်နေပြီး ကျွန်မမောလောက်ပြီဆိုတော့မှ အသာရပ်ကာ လိုးရန်ပြင်တော့သည်။

ကျွန်မလဲ ဒူးထောက်ကာ ကျွန်မခြေထောက်ကို မြောက်ကိုင်ကာ လိုးဟန်ပြင်နေသောဆရာ့ကို ကြည့်ပြီးဆရာ 

“   ခဏ ..   ”

ဟုပြောကာ ကုတင်ဘေးတွင်မတ်တပ်ရပ်စေလိုက်ပါသည်။

ကျွန်မလဲ ကုတင်ပေါ်တွင် ပေါင်ဖြဲဒူးထောက်ကာ မျက်နှာကို အောက်စိုက်ပြီး ခါးလေးကို ကော့ကာ ကုန်းပေးလိုက်ပါသည်၊ ပေါင်ကားရပ်နေသောဆရာလီးနဲ့ အနောက်ဖက်သို့ပြူထွက်လာသော ကျွန်မစောက်ဖုတ်တို့က တတန်းထဲဖြစ်သွားပါသည်။

ဒီနည်းကတော့ ကျွန်မ အကြိုက်ဆုံးနည်းဘဲဖြစ်ပါသည်၊ ဆောင့်ချက်တိုင်းကောင်းကောင်းထိပြီး ဆောင့်တဲ့သူအဖို့မှာလဲ မပင်ပန်းဘဲ ကြာကြာဆောင့်နိုင်ပါသည်။

ဆရာလည်း ကုန်းပေးလာသော ကျွန်မတင်ပါးကို အသာကိုင်ကာ သူ့ရဲ့ ကော့နေသောလီးကို အသာထိန်းပြီးကျွန်မစောက်ဖုတ်ထဲထိုးထည့်လိုက်ပါသည်၊ အရည်တွေရွှဲနေသောကျွန်မစောက်ဖုတ်အတွင်း ဆရာ့လီးမှာခပ်ကြပ်ကြပ်လေးတိုးဝင်လာပါသည်။

အကိုလေးနဲ့ အကြိမ်ပေါင်း များစွာလိုးခဲ့တဲ့အတွက်နာကျင်မှုဒဏ်ကိုတော့မခံရတော့ပါ၊ ဆရာလဲ မိန်းမကြမ်းကျေသူပီပီ သတိနဲ့ တဖြေးဖြေးထိုးထည့်လိုက် ဆွဲထုတ်လိုက်နဲ့ သွေးတိုးစမ်းကာ တထစ်ပြီးတထစ်ထည့်နေပါသည်။

အဆုံးထိဝင်သွားတော့ ၄ချက် ၅ ချက်မျှ ဖြေးဖြေးဆွဲထုတ်လိုက် ပြန်သွင်းလိုက်နဲ့ ချောမွေ့အောင်လုပ်နေပါသည်၊ အရည်ရွှဲကာ ချောမွေ့သွားတော့ ကျွန်မတင်ပါးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်စုံကိုင်ကာ ဆောင့်ပါတော့သည်၊ လီးကို အဆုံးထိဆွဲထုတ်လိုက် ပြီးအဆုံးထိဆောင့်သွင်းလိုက်နဲ့ စည်းချက်မှန်မှန်ဆောင့်နေပါတော့သည်။

ကျွန်မလဲ ဆရာ့ဆောင့်ချက်တိုင်း အိပ်ရာကိုတင်းတင်းဆုတ်ပြီး တအင့်အင့်နဲ့ကာမသုခကို အပြည့်အဝခံစားနေတော့သည်။ ဆရာလဲစိတ်ထလာပြီး ဆောင့်ချက်သွက်သထက်သွက်လာသလိုကျွန်မလဲ ကာမစည်းစိမ် တက်သထက်တက်လာပါတော့သည်။

ခဏကြာတော့ ဆရာလည်း နောက်ဆုံးတချက်အတင်းဆောင့်ကာ တဆတ်ဆတ်တုန်ပြီး ကျွန်မစောက်ဖုတ်ထဲ သုတ်ရည်များပန်းထည့်လိုက်ပါတော့သည်၊ကျွန်မလဲ ဆရာ့နောက်ဆုံး တချက်ကို စောက်ဖုတ်နဲ့ဆွး အကြောများတင်းကာ ပြီးသွားပါတော့သည်။

ပီးသွားတော့ ကျွန်မလဲမောပန်းကာ ကုတင်ပေါ်သို ဝမ်းလျားမှောက်ကျသွားပါတော့သည်၊ ဆရာလည်းကျွန်မကိုယ်ပေါ်သို့ မှောက်ကျလာပါတော့သည်။ ခဏမျှအနားယူပြီး

“  ပူစူးမ .. ဘယ်လိုလဲ ဆန္ဒပြည့်ရဲ့လား .  ”

“  အား ဆရာကလဲ .. ဘာတွေမေးမှန်းလဲမသိဘူး .. မသိဘူး သွား ...  ”

မျက်စောင်းထိုးရင်းပြန်ပြောလိုက်ပါသည်။

“  ပူစူးမနဲ့ လိုးရတာ ကောင်းလိုက်တာကွာ .. ဆရာဒီလိုတခါမှကောင်းကောင်းမလိုးဘူးဘူး ..  ”

“  ဟုတ်ရဲ့လား ဆရာရယ် .. ဟုတ်မှလဲ ပြောပါနော် ..   ”

မူနွဲ့နွဲ့လေးနဲ့ ပြန်ပြေရင်း ထမီကို ကောက်ယူကာ ရေချိုးခန်းဆီသို့လှမ်းခဲ့ပါတော့သည်၊ ဆေးကြောသုတ်သင်ပြီး ဘောင်းဘီနဲ့ထမီကို ပြန်ဝတ်ကာ အခန်းဆီသို့ပြန်လာခဲ့ပါသည်။

“  ပူစူးမ နောက်လဲ ဆရာ့ဆီကိုမကြာခဏလာနော် .. ပူစူးမအတွက်ဆို ဆရာ့အခန်းတံခါးအမြဲဖွင့်ထားပြီးသားဘဲ   ”

“  အခြေအနေအရပေါ့ဆရာရယ် .. ဟုမယုတ်မလွန်ပြန်ပြောရင်းပူစူးမလဲ ဆရာနဲ့ ဆက်ဆံရတာ ကြိုက်ပါတယ်   ”

“  တကယ်လား ပူစူးမ ..  ”

“  အင်း ..   ”

ဟု အသံခတ်ဆွဲဆွဲဖြင့်ပြောရင်း အင်္ကျီကိုဝတ်နေလေသည်၊ဆရာလဲ အိပ်ရာပေါ်မှထလာကာ ကြယ်သီးကူတတ်ပေးရင်း 

“  ဆရာတော့ ပူစူးမကို နေ့တိုင်းမျှော်နေမိမှာဘဲ ..   ”

ဟုပြောပါသည်။

“  ပူစူးမ သွားတော့မယ်နော် ဆရာ .. တော်ကြာကျောင်းသားတွေရောက်လာရင် တွေ့သွားအုံးမယ် ဆရာလဲရေချိုးတော့လေ ..  ”

ပြောပြောဆိုဆို ဆရာ့ကို နှုတ်ဆက်အနမ်းလေးပေးကာ ထွက်လာခဲ့ပါတော့သည်။ဒီလိုနဲ့ကျွန်မမှာ လစ်ရင်လစ်သလို အကိုလေးနဲ့ စခန်းသွားလိုက်၊ စိတ်ထလာရင် ဆရာ့အခန်းသွားလိုက်နဲ့ အဆင်ပြေနေပါတော့သည်။

အဲ...တနှစ်လောက်အကြာမှာတော့ ဆွေမျိုးများ၏ခေါ်ယူမှုကြောင့် ကျွန်မတို့မိသားတစ်စုလုံး အမေရိကန်နိုင်ငံကိုထွက်ခွာလာခဲ့ကြပါတော့သည်။




........................................💚💛💖💝💙........................................

ပြီးပါပြီ။



Thursday, September 18, 2008

မမလှလှ ခပ်ရွရွ (စ/ဆုံး)

မမလှလှ ခပ်ရွရွ (စ/ဆုံး)

ရေးသူ - ချမ်မြေ့သာဇံမောင်မောင်နှံ

ဖွံ့ထွားကားစွင့် လုံးတစ်နေသော တင်သားအစုံပေါ်သို့ သန်မာသော လက်ဖဝါးနှစ်ခုက ဘယ်ညာပေါင်ထိပ်အပေါ်နားဆီမှ ကျရောက်၍လာသည်.။  ခင်နွဲ့ရီ နောက်သို့ ပြုံးယောင်သန်းသော မျက်နှာလေးနှင့် သမင်လည်ပြန် လှည့်ကြည့်လိုက်သည်..။

“ဟင့်……ကို….“

သံရှည်လေးနှင့် မူလိုက်စဉ် တင်သားအစုံပေါ်က လက်နှစ်ဖက်က ခင်နွဲ့ရီအားနောက်ကျောမှ နေ၍ သိုင်းဖက်လိုက်သည်..။

“ကို….ကလဲကွာ……..“

ခင်မောင်လွင်၏ မျက်နှာက ခင်နွဲ့ရီ၏ မျက်နှာဘေးသို့ ကပ်လိုက်ရင်း ပါးပြင်လေးတစ်ဖက်ကို အသံမထွက်အောင် နမ်းလိုက်သည်..။

“ရီလေး…လာကွာ….တို့ တစ်ချီလောက် ဆွဲကြရအောင်….“

“ဟာကွာ…ကို ကလဲ..ခုမှ ဘယ်နှစ်ရက် ရှိသေးလို့လဲ…ရီလေး တင်ပါးကြီးတွေ ပိန်ကျသွားမှာပေါ့….“

ခပ်ချွဲချွဲ အသံလေးအဆုံး ခင်မောင်လွင်က သက်ပြင်းကို မျှင်းမျှင်းလေး ချလိုက်သည်.။

“မလုပ်ရတာ တစ်ပတ်ရှိသွားပြီလေ…..ရီလေး..ရဲ့…“

“အင်းပါ….နောက် နှစ်ရက် သုံးရက်လောက်နေမှ လုပ်ကွာ..နော်…ကိုကလဲ…..“

ခင်မောင်လွင် စိတ်ပျက်လက်ပျက်ဖြင့် ခင်နွဲ့ရီကို သိုင်းဖက်ထားသော လက်အစုံကိ ဖယ်ရှားရုတ်သိမ်းလိုက်သည်..။  ခင်နွဲ့ရီ နောက်သို့လှည့်၍ ခင်မောင်လွင်နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်သည်..။

“ကိုယ်ကလဲ…အိမ်ထောင်ကျတာ ၁၂ နှစ်ပဲ ရှိနေပြီ ဥစ္စာ..သားတောင်မှ  ၆ တန်း ရောက်နေပြီ…မလျှော့သေးဘူး….“

ခင်မောင်လွင် ဘာမှ စကားပြန်မပြောမိ…။ သုန်သုန်မှုန်မှုန် ဖြစ်နေသော မျက်နှာကြီးနှင့် ခင်နွဲ့ရီကို ပြန်၍ ကြည့်နေသည်..။

“ကဲပါ…စိတ်ကောက်မနေပါနဲ့…နောက် ၃ ရက်….ဟုတ်လား…ရီလေး ကတိပေးပါတယ်….ကဲ…ရီလေး ဈေးသွားအုံးမယ်…ကိုက ဒီနေ့ အလုပ်နားတော့ သားကို ကျူရှင် သွားကြိုပေး.ဟုတ်လား…“

“အင်း…….“

ခင်မောင်လွင် မလှမ်းချင်လှမ်းချင် ခြေလှမ်းများဖြင့် ကျောခိုင်း၍ ထွက်သွားတော့မှ ခင်နွဲ့ရီက မှန်တင်ခုံရှေ့ လှမ်းလာပြီး အလှပြင်တော့သည်..။  ခင်မောင်လွင်က အသက် ၄၀ ထဲ ရောက်နေပြီ..။ ခင်နွဲ့ရီက ၃၅ နှစ်..၊ ကလေးတစ်ယောက်အမေဆိုပေမယ့် မျိုးရိုးကြောင့်လားမသိ..။ ခင်နွဲ့ရီက လုံးဝ ကျမသွား..။  သူမကိုယ်ကို လည်း သူမ ဂရုစိုက်သူမို့ အလှအပတွေက အရာမယွင်း..။ လှမြဲ လှလျက်…။ ရင်းနှီးသူများက အပျိုတုံးကထက်ပင် ပို၍ လှလာသည်ဟု ပြောစမှတ် ပြုရသည်..။

ခင်နွဲ့ရီကို  တွေ့သော ယောက်ျားတိုင်းက သူမကို ငေး၍ မဆုံး..။ အနားမှာ ယောက်ျားဖြစ်သူ ပါတာတောင်မှ အရေးမထားကြ..။ ခင်နွဲ့ရီကို ငမ်းကြသည်..။

...........................................................................................................

ခင်နွဲ့ရီတို့နေတာက တောင်ဒဂုံ (………) ရပ်ကွက်တွင် ဖြစ်သည်..။ ခင်ပွန်းသည်က ရုံးတက် ၊ သားက ကျောင်းသွားဆိုတော့ မနက်ကို ရုံးချိန်ကျောင်းချိန် မှီအောင် ရပ်ကွက်ထဲက ပျံကျညနေ ဈေးလေးကိုပဲ အမြဲ သွားဝယ်လေ့ရှိသည်..။

ဈေးသို့ ထွက်လာတော့ ညနေ ၅ နာရီ လောက်ရှိပြီ..။ ဈေးသို့အသွား လမ်းတလျောက်၌ ယောက်ျားတွေက သူမကို စောင်း၍ တစ်မျိုး ငဲ့၍ တစ်ဖုံ ကြည့်ကြတော့ ခင်နွဲ့ရီ စိတ်ထဲ ပီတိ ဖြစ်မိသည်..။

ပျံကျဈေးလေးထိပ်ဖက်နားတွင် ရှိသော လက်ဘက်ရည်ဆိုင်သို့ ရောက်လျင် လက်ဘက်ရည်ကြိုက်သော ခင်နွဲ့ရီတစ်ယောက် လမ်းမအစပ်တွင် ရှိသော စားပွဲတွင် ထိုင်၍ လက်ဘက်ရည်သောက်သည်..။ ဘေးမှ ခွေးခြေပေါ်သို့ ဈေးခြင်းတောင်းကို တင်လိုက်သည်..။  လက်ဘက်ရည်သောက်ရင်း ခင်နွဲ့ရီ၏ မျက်လုံးက ဘေးဘီသို့ ကစားလိုက်မိသည်..။

“ဟင်……….“

အသံလေးကတော့ လည်ချောင်းဝတွင် ပျောက်သွားသည်..။ ခင်နွဲ့ရီ၏ မျက်နှာလေးကတော့ ပန်းနုရောင်သန်းသွားသည်..။ ကြည့်ပါအုံး…အသားဖြူဖြူ အရပ်ရှည်ရှည် ခပ်ချောချော ကောင်လေးတစ်ယောက် လက်ဘက်ရည်ဆိုင်ရှေ့နားက ကွမ်းယာဆိုင်ပေါ်မှနေ သူမကို အငမ်းမရ စူးစူးရဲရဲ စိုက်ကြည့်နေသည်..။ ကောင်လေးက ရှိလှမှ ၁၈ ၊ ၁၉ ပေါ့..။ 

ခင်နွဲ့ရီမွေးလျင် သူမ၏ သားအရွယ်လောက်ပင် ရှိအုံးမည်..။ ဒီကောင်လေး ဘယ်သူဆိုတာ ခင်နွဲ့ရီ ကောင်းကောင်းသိသည်..။  သူမ သားရဲ့ သူငယ်ချင်း၏ အစ်ကို ဇေယျာ ဆိုသောကောင်လေး ဖြစ်သည်..။ နေ့တိုင်း ဒီကွမ်းယာဆိုင်မှာ လာ၍ ထိုင်နေတာ တွေ့ရသည်..။

ခင်နွဲ့ရီ ထိုင်နေရာနှင့် ကောင်လေးထိုင်နေရာက ခပ်စောင်းစောင်းလေး..။ ကောင်လေး၏ မျက်လုံးတွေက သူမရဲ့ တစ်ကိုယ်လုံးကို လွှမ်းခြုံထားသည်..။

“ဟင်…ငါ….ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ…“

ခင်နွဲ့ရီ သူမကိုယ် သူမ အံ့သြမိသည်..။ ကိုယ့်သားလောက်ရှိသော ကောင်လေး၏ အကြည့်ကြောင့် အပျိုဖြန်းလေးလို သူမ ရင်တွေ ခုန်နေသည်..။  ဘေးရှိ ခွေးခြေပေါ်တွင် တင်ထားသော ဈေးခြင်းတောင်းက သူမ၏ အောက်ပိုင်းကို ကွယ်ထားသလို ဖြစ်နေသည်..။  ဈေုးခြင်းတောင်းကို ယူ၍ မြေကြီးပေါ်သို့ ချလိုက်သည်..။  ပြီးတော့ မသိချင်ယောင်ဆောင်ကာ လက်ဘက်ရည်ကို ဇိမ်ခံ၍ အချိန်ဆွဲ သောက်နေသည်..။

ခင်နွဲ့ရီ ကောင်လေးဖက်သို့ ဖြတ်ခနဲ ကြည့်လိုက်တော့ သူမကို စူးရဲစွာ ကြည့်နေသော ဇေယျာနှင့် မျက်လုံးချင်း ဆုံမိသည်..။ ထိုအခိုက် ခင်နွဲ့ရီ ပြုံးပြလိုက်ပြီး မျက်လွှာချကာ ရေနွေးကြမ်းကို ငှဲ့၍ သောက်နေလိုက်သည်..။ ဇေယျာ ထိုင်နေရာမှ ထ၍ သူမဆီသို့ ဦးတည်လျှောက်လာသည်..။ ခင်နွဲ့ရီ ၏ ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်း ခုန်လာသည်..။  ကောင်လေး အနားရောက်လာတော့ ခင်နွဲ့ရီ မော့ကြည့်လိုက်သည်..။

“လာလေ..သား …..လက်ဘက်ရည်သောက်အုံး…..လေ…“

“ဟင့်အင်း…မသောက်တော့ဘူး..အန်တီ…“

“သား….ထိုင်လေ..“

ခင်နွဲ့ရီက သူမဘေးရှိ စောစောက ဈေးခြင်းတောင်း တင်ထားသော ခွေးခြေခုံကို ထိုးပေးသည်..။ ကောင်လေးကလဲ ခပ်ရဲရဲ ပင် ဝင်၍ ထိုင်လိုက်သည်..။

“မင်း အမေရော နေကောင်းရဲ့ လား….၊ မတွေ့တာတောင် ကြာပြီ….“

“နေကောင်းတယ်..အန်တီ..အမေလဲ ညီလေးနဲ့ အလုပ်ရှုပ်နေတယ်….“

“အင်း….လက်ဘက်ရည်သောက်ပါလား….သား…မှာလိုက်မယ်…“

“ဟင့်အင်း..သောက်ပြီးပြီ….အန်တီရဲ့….“

ခင်နွဲ့ရီ၏ အသံတွေက မူမှန်မဟုတ်ကြောင်း သူမကိုယ် သူမ သိနေသည်..။  ဇေယျာက ခင်နွဲ့ရီ၏ တစ်ကိုယ်လုံးကို ဘေးလူများ မသိအောင် ဖြတ်ခနဲ ကြည့်သည်..။ အထူးသဖြင့် ခင်နွဲ့ရီ၏ ဖွံ့ဖွံ့ထွားထွား ရင်သားအစုံကို အကြည့်များသည်..။  ခင်နွဲ့ရီ မသိချင်ယောင် ဆောင်နေသော်လည်း ကောင်လေးနှင့် နီးနီးကပ်ကပ် ထိုင်နေရသည်ဖြစ်၍ မနေတတ်မထိုင်တတ် ဖြစ်လာရသည်..။

“ကဲ…အန်တီ ဈေးဝယ်လိုက်အုံးမယ်….နော်…သား…“

“ဟုတ်ကဲ့…..သားလဲ ဟိုဖက် ခဏလျှောက်လိုက်အုံးမယ်…“

ကောင်လေးက အရင်ထ၍ ဈေးတန်းဘက်သို့ ထွက်သွားသည်..။ ခင်နွဲ့ရီ လက်ဘက်ရည်ဖိုးရှင်းကာ ဈေးတန်းဖက်သို့ လျှောက်လာပြီး ဈေးဝယ်သည်..။ ဝယ်စရာရှိသည်များ ဝယ်ခြမ်းပြီးသောအခါ ခင်နွဲ့ရီ မျက်လုံးကစားကြည့်တော့ ဇေယျာဆိုသော ကောင်လေး ဈေးတစ်ဖက်ထိပ်နားတွင် မယောက်မလည်နှင့် ရပ်၍ သူမကိုပဲ..ကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့် လုပ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်..။ ခင်နွဲ့ရီ သက်ပြင်းတစ်ချက် ချပြီး ဈေးမှ ပြန်ခဲ့လေသည်..။

..............................................................................................

နောက်တစ်နေ့တွင် မနက်ပိုင်း တစ်ကြိမ် ၊ နေ့လည်ပိုင်း တွင် တစ်ကြိမ် ဇေယျာဆိုသော ကောင်လေး အိမ်ရှေ့မှ စက်ဘီးနှင့် ဖြတ်ရင်း အိမ်ဖက်သို့ လှည့် လှည့်ကြည့်သွားသည်ကို ခင်နွဲ့ရီ တွေ့လိုက်ရသည်..။ ညနေဈေးထွက်တော့ ခါတိုင်းထက်ပို၍ ခင်နွဲ့ရီ အလှပြင်မိသည်..။

ခင်နွဲ့ရီ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ရောက်တော့ ဇေယျာက သူမသောက်နေရာစားပွဲဘေးရှိ စားပွဲတွင် ဝင်ထိုင်ကာ လက်ဖက်ရည် မှာသောက်သည်..။ သူတို့နှစ်ယောက် ဘေးမှ လူတွေအလစ်တွင် တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် မျက်လုံးချင်းဆိုင် ကြည့်မိလိုက် ပြုံး၍ ပြလိုက်ကြနှင့် နှစ်ယောက်စလုံး၏ ရင်ထဲတွင်တော့ တစုံတခုကို သိနေသလို ခံစားနေရလေသည်..။ နောက်တစ်နေ့တွင်လည်း ထိုနည်းတူပင်…။

.........................................................................................................

လေးရက်မြောက်သောနေ့တွင်တော့ ခင်နွဲ့ရီ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်သို့ ရောက်တော့ ဇေယျာ့ကို မတွေ့ရ..။ ခင်နွဲ့ရီ ဘေးဘီသို့ မျက်လုံးကစားရင်း ရှာကြည့်သည်..။ မတွေ့ရ…။ ဈေးတန်းဖက်သို့ လှမ်း၍ ကြည့်သည်…။ ကောင်လေးကို မတွေ့ရ…။

ခင်နွဲ့ရီ နေမထိ ထိုင်မထိ ဖြစ်လာရသည်..။  ဇေယျာများ လာအုံးမလားဟု လက်ဖက်ရည်ဆိုင်တွင် ခါတိုင်းထက် ပို၍ ကြာကြာလေး ထိုင်နေမိသည်…။  မှောင်ရီပျိုးလာတော့မှ ခင်နွဲ့ရီ ဈေးတန်းထဲ လျှောက်လာပြီး ဈေးဝယ်သည်..။  ဈေးထဲတွင်ပင် လူအတော်ရှင်းနေချေပြီ….။ တချို့ဆိုင်လေးတွေဆို သိမ်းဖို့ပင် ပြင်နေကြပြီ…။ ခင်နွဲ့ရီ စိတ်ထဲ အတော်ပင် မနေတတ် မထိုင်တတ် ဖြစ်နေသည်…။  ဝယ်ရင်းခြမ်းရင်း ဈေးတန်းအလယ်လောက်ရောက်တော့မှ…ဟင်….ခနဲဖြစ်ကာ ခင်နွဲ့ရီ ရင်ထဲမှာ ဖိန်းရှိန်းသွားသည်..။

ဇေယျာက ဈေးတစ်ဖက်ထိပ် လမ်းဘေးတွင် ဆောင့်ကြောင့်လေးထိုင်၍ သူမရှိရာဖက်သို့ ငေးကြည့်နေသည်..။ ခင်နွဲ့ရီ သတိလက်လွတ်ဖြစ်ကာ ဇေယျာရှိရာသို့ ဦးတည်၍ လျှောက်လှမ်းသွားမိသည်..။  ပြီးမှ သူမကိုယ် သူမ သတိထားမိတော့ ဇေယျာရှိရာနှင့် မလှမ်းမကမ်း တဖက်ဈေးထိပ်နားပင် ရောက်လို့နေပြီ…..။

ခင်နွဲ့ရီ ကိုယ်ရှိန်သပ်၍ ရပ်လိုက်သည်..။ ကြည့်လိုက်တော့ ဈေးထိပ်ဆုံးတွင် ရောက်နေပြီး သူမ၏ ရှေ့တွင် ပီနံအိတ်လေးခင်း၍ ကြက်သွန်လေးတွေ ပုံ၍ ရောင်းနေသော အဖွားကြီး တစ်ဦး…။

“အဖွား….ဘယ်လိုရောင်းလဲ…..“

“တစ်ပုံကို တစ်ရာပါ….တူမကြီး….“

“တစ်ပုံပေးပါ….“

ခင်နွဲ့ရီ ဇေယျာကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည်..။ ပြီးတော့ သူမခပ်လှမ်းလှမ်းသို့ တစ်ချက် လှမ်းကြည့်သည်..။ ဓါတ်မီးတိုင် တစ်တိုင်လောက်အကွာတွင် လမ်းဘေး၌ ပေါက်နေသော ကျူမြက်ရုံတွေ ရှိသည်..။  ဇေယျာဘက်သို့ တစ်ချက်လှမ်းကြည့်လိုက်ပြန်သည်..။  သူမကို ကြည့်နေသော ဇေယျာကို ကျူမြက်ရုံတွေ ရှိရာသို့ မေးငေါ့ပြသည်..။ ဇေယျာ သူ့နောက်သို့လှည့်ကြည့်ပြီး ချက်ချင်း သဘောပေါက်ကာ ထပြီး ကျူမြက်ရုံတွေ ရှိရာသို့ လျှောက်သွားသည်..။

“ဒီမှာ…ကြက်သွန်လေ…တူမ….“

“အော်….ဟုတ်…ဟုတ်ကဲ့…..“

ကြက်သွန်ထုတ်ကို ယူပြီး ဈေးခြင်းတောင်းထဲ ထည့်လိုက်သည်..။ ပြီးတော့ ပိုက်ဆံအိတ်ထဲမှ ငွေတစ်ရာထုတ်၍ အဖွားကြီးကို ပေးလိုက်ပြီး ဈေးတန်းထဲသို့ လှည့်ကြည့်လိုက်သည်..။  အမှန်တော့ အိမ်တွင် ကြက်သွန် က တစ်ပိဿာလောက် ဝယ်ထားပြီးသား ရှိသည်..။  ဈေးတန်းထဲတွင် လူလဲ အတော်ရှင်းနေပြီ….။

ခင်နွဲ့ရီနေရာတွင်ပင် ရပ်ပြီး လမ်းဘေးနှစ်ဖက်ရှိ ဈေးဆိုင်များကို တစ်ဆိုင်ချင်းနီးပါး စေ့စေ့စပ်စပ် ကြည့်သည်..။ခင်နွဲ့ရီပုံစံက ဘာဝယ်စရာ ကျန်သေးလဲဟု ရပ်ပြီး စဉ်းစားနေတဲ့ ပုံ…။  ဈေးဆိုင်တွေ သိမ်းဖို့ပြင်နေကြပြီ..။  သူမကို ဂရုစိုက်ကြည့်နေသူ တစ်ယောက်မှ မရှိ..။ ခင်နွဲ့ရီ သုတ်ခနဲ လျှောက်ကာ ကျူမြက်ရုံတွေဆီသို့ သွားသည်..။  မြက်ရုံတွေနား ရောက်တော့ ဇေယျာက မြက်ရုံတစ်ရုံအတွင်းနားတွင် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီး သူမကို ကြည့်နေသည်..။

အနားတွင် အိမ်တွေက ကျဲသည်..။ သူတို့ကို မမြင်နိုင်..။ ခင်နွဲ့ရီ ရပ်လိုက်ပြီး လမ်းသွားလမ်းလာ ရှင်းမရှင်း ခဏကြည့်လိုက်ရာ အသွားအလာ တစ်ယောက်မှ မရှိ..။  ခင်နွဲ့ရီ ဖြတ်ခနဲ ကျူမြက်ရုံထဲ လှမ်းဝင်ကာ ဇေယျာ့ ရှေ့တွင် ဆောင့်ကြောင့် ထိုင်ချလိုက်သည်..။ ဇေယျာကလည်း သွက်သည်..။  ခင်နွဲ့ရီ၏ လည်ပင်းကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် လှမ်း၍ ဆွဲယူဖက်လိုက်ပြီး ပါးနှစ်ဖက်ကို အငမ်းမရ နမ်းလိုက်သည်..။  ဇေယျာက ခင်နွဲ့ရီကို လှမ်း၍ ဖက်ကာ ဆွဲယူလိုက်ရင်း ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်နေရာမှ ဒူးထောက်လျက်သား ဖြစ်သွားတော့ သူ့ပုဆိုးထဲမှ တောင်ထနေသော လီးကြီးက ခင်နွဲ့ရီ၏ ပေါင်တန်ကို ထိုးထောက်မိနေသည်..။  ခင်နွဲ့ရီ တစ်ကိုယ်လုံး အပျိုမလေးသဖွယ် ဖျန်းခနဲ ကြက်သီးတွေ ထသွားသည်..။

ပါးနှစ်ဖက်ကို နမ်းပြီးသွားတော့ ခင်နွဲ့ရီ၏ မျက်နှာကို သူ့ပခုံးတစ်ဖက် နှင့် မှေးထားလိုက်ရာ ခင်နွဲ့ရီက ဇေယျာ့ ပုခုံးကို သူမနဖူးနှင့် မှေးတင်၍ အောက်သို့ ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်…။ ဇေယျာက ကျန်လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ခင်နွဲ့ရီ၏ နို့အုံတစ်ဖက်ကို အုပ်ကိုင်၍ ဖျစ်ညှစ်ကာဆွဲသည်..။ နဖူးမေးတင်၍ ငုံ့ကြည့်နေသော ခင်နွဲ့ရီသည် ပုဆိုးထဲမှ တဆတ်ဆတ် တောင်ထနေသော လီးကြီးကို တစိုက်မတ်မတ် ကြည့်နေမိသည်..။

ခင်နွဲ့ရီ၏ နို့ကြီးတစ်လုံးကို ဇေယျာက ဖျစ်ညှစ်နေရင်း ပါးတစ်ဖက်ကိုလည်း ရှိုက် ရှိုက်နမ်းသည်..။  ခင်နွဲ့ရီတစ်ကိုယ်လုံး ဖိန်းရှိန်း၍ တုန်ခိုက်နေသည်..။  ဇေယျာ အသက်ရှူသံကလည်း တရှူးရှူးပြင်းထန်နေသည်..။

“တော်ပြီ..ကွာ..နော်…..“

တိုးတိုးလေးပြောပြီး…ခင်နွဲ့ရီ မတ်တတ်ထရပ်လိုက်တော့ ဇေယျာက လည်း ဆတ်ခနဲ ထရပ်လိုက်ပြီး ခင်နွဲ့ရီ ကိုယ်လုံးကို ဆွဲဖက်လိုက်သည်..။ သန်လိုက်တဲ့ ကောင်လေး…။ ခင်နွဲ့ရီ အသက်ရှူမရလောက်အောင် ဖြစ်သွားသည်..။  ပြီးတော့ သူ့ဟာကြီးက ပေါင်ထိပ်ကို ဟိုထောက်သည်ထောက်နဲ့ အတော်ကြီးကို သန်မာတာပဲ…။

“တော်…..ပြီ ကွယ်…….“

ဇေယျာ ခင်နွဲ့ရီကို လွှတ်ပေးလိုက်သည်..။ ခင်နွဲ့ရီ ဇေယျာ၏ မျက်နှာလေးကို ကြည်ကြည်နူးနူးလေး ကြည့်ရင်း ပါးတစ်ဖက်ကို ရွှတ်ခနဲ လှမ်းနမ်းလိုက်ပြီး ကျူမြက်ရုံထဲမှ လမ်းပေါ်သို့ လှမ်း၍ တက်လိုက်သည်..။  ဘာမျှ မကြာ..။ သုံးမိနစ်မျှသာ ကြာသည်..။ ဘေးဘီသို့ ကြည့်လိုက်တော့ ဘယ်သူမှ မရှိ..။ အင်္ကျီလုံချည်တွေ ဆွဲဆန့်ရင်း လက်တစ်ဖက်က ဈေးခြင်းတောင်းကို ကိုင်ကာ ခပ်သွက်သွက် ထွက်ခဲ့သည်..။

ခင်နွဲ့ရီ၏ ထဘီနောက်တွင် လက်သီးဆုပ်ခန့် စို၍ ကွက်နေသည်ကိုတော့ ဘယ်သူမှ မသိသလို ရပ်ပြီး ကျန်နေခဲ့သော ဇေယျာမှာလည်း သူ့လီးကြီးကို  ပုဆိုးပေါ်မှ အုပ်ကိုင်ရင်း အသက်ရှူသံတွေ ပြင်းကာ ကျန်ခဲ့လေသည်..။

...................................................................................................................

ခင်နွဲ့ရီနှင့် ဇေယျာတို့ ညနေတိုင်း လမ်းဘေးကျူမြက်ရုံတွင် တွေ့နေခဲ့သည်မှာ လေးရက်ခန့် ရှိခဲ့ချေပြီ..။  ခင်နွဲ့ရီ အိမ်သို့ ပြန်ရောက်တိုင်း မနေတတ် မထိုင်တတ်ကြီး ဖြစ်နေရပြီး စဉ်းစားမိတိုင်း စောက်ရည်ကြည်တွေက စိမ့်စိမ့်ထွက်လာတတ်ကြသည်..။ ဒီလိုခံစားနေရတာကိုပဲ ခင်နွဲ့ရီ သာယာနှစ်ခြိုက်နေမိသည်..။

“ရီလေး….ညကျရင်နော်…..“

ခင်မောင်လွင့် အသံကြောင့် ခင်နွဲ့ရီ နောက်သို့ လှည့်ကြည့်သည်..။ ခင်မောင်လွင်က သူမကို နောက်မှ သိုင်းဖက်လိုက်သည်..။

“ဘယ်လိုလဲ…ဟင် ရီလေး….“

အမျိုးမျိုး အကြောင်းပြကာ ရှောင်လွှဲနေရတာ ဒီနေ့တော့ ဘယ်လိုမှ ရှောင်လို့မရတော့မှန်း ခင်နွဲ့ရီ သိလိုက်သည်..။

“ကိုယ့်သဘောပဲ…လေ…..“

“အင်း……“

ခင်မောင်လွင်သည် ခင်နွဲ့ရီကို နောက်မှ ဖက်ထားရင်း ပါးကို ငုံ့နမ်းပြီး လက်က ခင်နွဲ့ရီ၏ တင်ပါးကြီးများ ၊ ပေါင်တံကြီးများ ကို ပွတ်သပ်ဖျစ်ညှစ်၍ ကိုင်ရင်း ပေါင်နှစ်လုံးကြားသို့ ထိုးနှိုက်လိုက်သည်..။

“ဟာ….ရီလေး….အရည်လေးတွေ ထွက်နေတယ်…“

“အို့…ကိုက ဒီလောက်တောင် ဖက်ပြီး ကိုင်နေတာ မထွက်ပဲ နေမလား…လို့…“

ခင်နွဲ့ရီ နောက်သို့ လှည့်လိုက်ပြီး ခင်မောင်လွင်နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်ကာ ခေါင်းကို ခင်မောင်လွင့် ရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်သည်..။  အမှန်တော့ စောစောက ဇေယျာနဲ့ တွေ့ခဲ့တာတွေ စဉ်းစားမိကာ အရည်ကြည်လေးတွေ စိမ့်ထွက်နေခြင်း ဖြစ်သည်..။

“ကဲပါ…ကိုရယ်…ဖယ်အုံး ညကျမှ တွေ့တာပေါ့… ရီလေး ဈေးသွားဖို့ ပြင်လိုက်အုံးမယ်…..“

“ရီလေးကလဲကွာ….နှစ်ရက်စာလောက် ဝယ်ပြီး ရေခဲသေတ္တာထဲ ထည့်ထားလိုက်ပါလား… ရီလေး သွားရလာရတာ ပင်ပန်းတာပေါ့….ကွယ်…“

“ဟွန်း…..သူ့မီးက လာတယ်မို့လား….ကိုယ့်ယောကျ်ားကို လတ်လတ် ဆတ်ဆတ် စားစေချင်လို့ …..ဒါမှ အားရှိမှာ….ဟုတ်ဖူးလား…..“

“ဟဲဟဲ…..ဟုတ်ပါတယ်…ဟုတ်ပါတယ်…“

ဈေးသွားဖို့အတွက် ခင်နွဲ့ရီ စိတ်တိုင်းကျ အလှပြင်နေမိသည်..။ ပြီးတော့ ဘရာစီယာ ဝတ်မည်လုပ်ပြီးမှ မဝတ်တော့ပဲ တီရှပ်တစ်ထည်ကို ခေါင်းမှ စွပ်၍ တစ်ထပ်တည်း ဝတ်လိုက်သည်..။  ဝတ်ရင်း ခင်နွဲ့ရီ၏ မျက်နှာလေး ဘာစဉ်းစားမိသည် မသိ နီရဲသွားသည်..။

ကလေးတစ်ယောက်အမေဖြစ်သော်လည်း ခင်နွဲ့ရီ၏ နို့အုံထွားထွားတွေက ပုံပျက်မသွား ၊ လျော့တိလျော့ရဲ တွဲမနေ…။ တင်းတင်းမာမာဖြင့် အလုံးမပျက် လှနေဆဲ ဖြစ်၍ တစ်ထပ်တည်း ဝတ်၍ ကြည့်ကောင်းသည်..။ ပြီးတော့ ကလေး အမေလည်း ဖြစ်၍ လူအမြင် မတင့်တယ်စရာမရှိ..။ သူမဈေးသွားတော့ အချိန်က မှောင်ရိပ်သန်းနေပြီ…။

ခင်နွဲ့ရီ ပြင်ဆင်ပြီး ဈေးခြင်းတောင်း ဆွဲ၍ ထွက်သည်..။ အိမ်ပေါက်ဝ ရောက်မှ စိတ်ထဲ မလုံသည်မို့ ….

“သားနဲ့ ကို ဈေးလိုက်ကြအုံးမလား……..“

“သားတော့ မလိုက်ချင်ဘူး….မီးလာတုန်း..ဗန်ဒိန်း ကားဆက်ကြည့်လိုက်အုံးမယ်….မေမေ…“

“ဒါဆို ….မေမေ သွားတော့မယ်..နော….ကို.ရီလေး သွားပြီ……“

“အင်း…..အင်း……….“

ဈေးထွက်လာသော ခင်နွဲ့ရီ ရင်ထဲတွင် ခါတိုင်းနေ့တွေလိုပင် ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်း ခုန်နေသည်..။ ထုံးစံအတိုင်း ဇေယျာက ကျူမြက်ရုံထဲတွင် စောင့်နေသည်..။ ခင်နွဲ့ရီက သူ့ရှေ့သို့အရောက် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ချလိုက်သည်နှင့် ဇေယျာက လှမ်းပြီး ဖက်ကာ နမ်းသည်..။ ပြီးတော့ ခင်နွဲ့ရီ၏ နို့တွေကို ကိုင်ဆွဲကာ ဖျစ်ညှစ်တော့ ဘရာစီယာ ခံဝတ်ထားသည်နှင့် မတူပဲ တီရှပ်တစ်ထပ်တည်းသာ ဝတ်ထားသဖြင့် အကိုင်ခံရသော ခင်နွဲ့ရီ နှင့် ကိုင်နေသော ဇေယျာတို့မှာ အသားချင်းထိကာ ကိုင်ရသလို အရသာတွေ့လှသည်..။

ခင်နွဲ့ရီက သူမ၏ နဖူးကို ဇေယျာ၏ ပခုံးပေါ် မှေးတင်၍ အကိုင်ခံနေရင်းက ဇေယျာ၏ ပုဆိုးထဲမှ ထောင်ထနေသော လီးတန်ကြီးကို လက်ကလေးဖြင့် လှမ်း၍ အသာအုပ်ကိုင်လိုက်သည်..။ ဇေယျာ တွန့်ခနဲ ဖြစ်သွားသည်..။

ပြီးတော့ လီးကို ပုဆိုးပေါ်မှပင် အသာကိုင်၍ ပွတ်ပေးပြန်တော့ ဇေယျာက သူမကို အတင်းတိုး၍ ဖက်ပြီး နို့ကိုင်တာတွေက ကြမ်းလာသည်..။ ခင်နွဲ့ရီ အရသာ တွေ ပိုတွေ့လာသည်..။

ဇေယျာ၏ ပုဆိုးခါးပုံစကို ဆွဲဖြုတ်ချလိုက်တော့ လီးက ထောင်ခနဲ ထွက်လာသည်..။ ရှင်းသန့်လှသော လူပျိုလီး…။ ဒစ်ပင် မပြုတ်သေး…။ အသာလေး လက်ဖြင့် အုပ်ကိုင်ကာ ပွတ်ပေးသည်..။ ဇေယျာ့ လီးမှာ သူမယောက်ျား ခင်မောင်လွင်၏ လီးလောက် မကြီး..။ အရှည်ကတော့ အတူတူလောက်ပင်..။ အင်း…ခုမှ ငယ်ငယ်လေး ရှိသေးတာပဲ …ဆက်ပြီးထွားလာမှာပေါ့…ဟု တွေးကာ မေးသိုင်းကြိုးနေရာကို လက်မလေးဖြင့် ဖွဖွလေး ဖိကာ ပွတ်ပေးလိုက်သည်..။ လီးကြီးက ဆတ်ခနဲ ..ဆတ်ခနဲ ရုန်းနေသည်..။ လီးထိပ်အပေါက်လေးမှ အရည်လေးတွေ စို့ထွက်လာသည်..။

“တော်ပြီ…နော်…..မောင်….“

ပြောလဲပြော လီးကြီးကို လက်ဖြင့် တအားဆုပ်ညှစ်လိုက်ပြီး ခင်နွဲ့ရီ မတ်တတ်ထရပ်လိုက်သည်..။ ပြီးတော့ အဝတ်အစားတွေကို ပြန်၍ စန့်ရင်း အပြန်လမ်းသို့ လှမ်းခဲ့သည်..။

.........................................................................................................................

“ကို…ကလဲကွာ…အစောကြီး ရှိသေးတယ်လေ….ခုမှ ရှစ်နာရီလောက်ပဲ ရှိသေးတာ…“

“ရီလေးကလဲ…ကွာ…သားလည်း အိပ်သွားပြီပဲ…..“

အိပ်ယာပေါ်တွင် ပက်လက်လှန်၍ အိပ်နေသော ခင်နွဲ့ရီကို  ကြုံး၍ ဖက်လိုက်သဖြင့် ခင်နွဲ့ရီ လန့်သွားပြီး ပြောလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်..။  ခင်နွဲ့ရီက ညနေက ဇေယျာနှင့် ကိစ္စကို စားမြုံ့ပြန်နေခြင်း ဖြစ်သည်..။

ခင်မောင်လွင်က ဖက်ရုံသာမဟုတ်..။ လက်နှစ်ဖက်က ခင်နွဲ့ရီ၏ တစ်ကိုယ်လုံးအနှံ့ကို ကိုင်နေပြီး မျက်နှာက ခင်နွဲ့ရီကို နမ်းသည်.။ ခင်နွဲ့ရီ မခံချင်..။  ဒါပေမယ့် သူက ခင်နွဲ့ရီရဲ့ လင်..။ မခံ၍ မဖြစ်..။  ခင်နွဲ့ရီ စိတ်ထဲ ဇေယျာက လွှမ်းမိုးနေသည်..။ သူမ၏ မျက်စိထဲ ဇေယျာ့ လီးကြီးက မထွက်..။  မခံ၍ မဖြစ်တော့…။ သူ့ကို မြန်မြန် ပြီးအောင် လုပ်မှပဲ…။ ငါ သူနဲ့ မပြီးချင်ဘူး..။  မိန်းမတော်တော်များများ၏ အတွေးအခေါ်အတိုင်း  ခင်နွဲ့ရီ သုံးပစ်လိုက်သည်..။

“ကဲ…ပါ….ကို…….ပက်လက်လှန်လိုက်….“

ခင်မောင်လွင် ပက်လက်လှန်လိုက်တော့ သူမက ပုဆိုးကို ဆွဲ၍ ချွတ်လိုက်သည်..။ ထောင်းခနဲ ထွက်လာသော လီးကြီးက ထိပ်ကြီး နီရဲနေသည်..။  ခင်နွဲ့ရီ လက်တစ်ဖက်က ခင်မောင်လွင်၏ လီးကြီးကို ကိုင်၍ ဂွင်းတိုက်ပေးပြီး…ခင်မောင်လွင်၏ နှုတ်ခမ်းကို ဖိကပ်၍ စုပ်ပေးသည်..။ ခင်မောင်လွင့် လက်တစ်ဖက်က ခင်နွဲ့ရီကို ဖက်ထားပြီး လက်တစ်ဖက်ကနို့ကို လှမ်းဆွဲနယ်သည်..။နှုတ်ခမ်းချင်း ခွာလိုက်တော့ ခင်မောင်လွင် ကြုံး၍ ထသည်..။

“ကိုယ်….ပြီးတောင် ပြီးချင်နေပြီ…ကွာ….“

“ရီလေးလဲ ကိုယ့်လိုပဲ……ကွယ်…“

ပြောရင်း အိပ်ယာပေါ်သို့ ခင်နွဲ့ရီက ပက်လက်လှန်ချလိုက်သည်..။

“ကို…ရာ  မချွတ်တော့ဘူးနော်….ဒီတိုင်းပဲ…လုပ်တော့..“

ခင်နွဲ့ရီက ဝတ်ထားသော ထဘီကို ခါးထိလှန်တင်ပေးသည်..။ သူမဝတ်ထားသည်က ရှပ်အင်္ကျီ လက်တိုလေး တစ်ထပ်တည်းမို့ ရင်ဘတ်က အင်္ကျီ ကျယ်သီးတွေ ကို ဖြုတ်ပြီး  နို့နှစ်လုံးကို ဖော်ပေးလိုက်သည်..။  ခင်မောင်လွင်က သူမ၏ လင်ဆိုတော့လဲ တာဝန်ကျေရပေမည်..။

အတော့်ကို စိတ်ထနေပုံရသော ခင်မောင်လွင်က ခင်နွဲ့ရီ၏ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ထောင်၍ ဒူးထောက်ဝင်လိုက်ပြီး လီးကို တေ့ကာ လျှောခနဲ သွင်းလိုက်သည်..။  ခင်နွဲ့ရီက စောက်ခေါင်းထဲ ဝင်လာသော လီးကို စောက်ပတ်အတွင်းမှ ညှပ်၍ ညှစ်ပေးလိုက်သည်..။

ခင်မောင်လွင် လီးကို တဆုံးသွင်းထားရင်း ခင်နွဲ့ရီကို တစ်ချက်ကြည့်ကာ..

“ရီလေးက ခလေးတစ်ယောက်မွေးခဲ့ပေမဲ့ ဗိုက်ကြောတွေ ပြတ်မနေတော့ ငါကံကောင်းတာပဲ…“

ဟုတွေးပြီး ခင်နွဲ့ရီ ကိုယ်ပေါ်သို့ မှောက်ချလိုက်ကာ နို့တစ်လုံးကို ဆွဲ၍ စို့ရင်း ဖင်ကြွပြီး ဆောင့်လိုးလိုက်သည်..။ ပထမ တစ်ချက်နှစ်ချက် ခပ်ဖြေးဖြေး ဆောင့်လိုက်ပြီး  သည်နှင့် မနားတမ်း ဒရစပ် ဆောင့်လိုးတော့သည်..။

“အ….အ…..ကောင်းလိုက်တာ…ကို ရယ်….အင်း..ချစ်…တယ်…သိပ်ချစ်တာပဲ…ဆောင့်..ဆောင့်…..အမလေး…ကိုရယ်….“

အငမ်းမရပုံဖြင့် ညီးကာ ညှုသံလေး ပေးသည်..။ ပါးစပ်က မ သံလေး ပေးရင်း ခါးက ကော့ကော့တင်ပေးကာ စောက်ပတ်ထဲက လီးကို ညှစ်ညှစ်ပေးသည်..။

ခင်မောင်လွင် အသက်ရှူသံတွေ ပြင်းကာ နှာမှုတ်သံကြီးက တရှူးရှူး ဖြစ်လာသည်..။ အမြဲ ခံနေကျမို့ ခင်မောင်လွင် ပြီးကာနီးပြီကို ခင်နွဲ့ရီ သိလိုက်သည်..။

လီးတစ်ချောင်းလုံးဖြင့် အလိုးခံနေရမှတော့ ခင်နွဲ့ရီမှာလည်း  ဖီလင်တွေ နဲ့ ဆိမ့်စပြုလာသည်..။  မျက်လုံးအစုံကို မှိတ်ထားပြီး သူမစောက်ပတ်ထဲလိုးနေသော လီးက ခင်မောင်လွင်၏ လီးဖြစ်သော်လည်း သူမစိတ်ထဲ ညနေကတွေ့ခဲ့သော ဇေယျာ ၏ လီးဟု စိတ်ကူးယဉ်ကာ နေသည်..။  ခင်နွဲ့ရီ တစ်ကိုယ်လုံး ရွတက်လာသည်..။  ပြီးလို့ မဖြစ်သေး…။  ခင်မောင်လွင်၏ လီးနဲ့ မပြီးချင်တာ စိတ်ထဲ စွဲနေသည်..။ သူ့ကို မြန်မြန် ပြီးခိုင်းလိုက်မှ ဖြစ်မယ် လို့ တွေးလိုက်သည်..။

ခင်မောင်လွင်၏ တရစပ် ဆောင့်ချက်တွေက ခုတင်ကြီး တစ်ခုလုံး တကျွိကျွိ မြည်နေသည်..။

“လုပ်….လုပ်..ကို ……ရီလေး ပြီးတော့မယ်…..မြန်မြန်လေး…ဆောင့်…အား….အ….အင်း…..“

အားသွန်၍ ဆောင့်လိုးလိုက်သော ခင်မောင်လွင်မှာ လီးကို စောက်ခေါင်းထဲ တဆုံးထိုးနှစ် စိုက်သွင်းလိုက်ပြီး သုတ်ရေများကို ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်တော့သည်..။

ခင်နွဲ့ရီ ပြီးချင်စိတ်ကို မနဲ အောင့်ထားလိုက်ရသည်..။ ခင်မောင်လွင်က ခဏအကြာ ခင်နွဲ့ရီ၏ကိုယ်ပေါ်မှ ဆင်းပြီး ပက်လက်လှန်ချလိုက်တော့ ခင်နွဲ့ရီက ထထိုင်ပြီး ခင်မောင်လွင်ကို ပုဆိုး ပြန်စွပ်ပေးလိုက်သည်..။  ပြီးတော့ သူမ ခါးထိလှန်ထားသော ထဘီလေးကို ပြန်ဆွဲချရင်း အိပ်ယာပေါ် ပြန်၍ လှဲချလိုက်သည်..။

ခင်နွဲ့ရီ ပြီးချင်သော စိတ်ကို အတော်ပင်  ချုပ်တည်း၍ ထားလိုက်ရသည်..။ လူတစ်ကိုယ်လုံး နွမ်းနယ်၍ နေသည်..။  ၁၀ မိနစ်လောက် ကြာတော့ ခင်မောင်လွင်ထံမှ ဟောက်သံက ထွက်လာသည်..။

ခင်နွဲ့ရီ အိပ်ယာပေါ်မှ အသာအယာထ၍ ခုတင်ပေါ်မှ ဆင်းလိုက်သည်..။  ပြီးတော့ ခုတင် ခြေရင်းဖက်သို့ လာကာ ထဘီဟောင်းတစ်ထည်ဖြင့် သူမ၏ ပေါင်ကြားတွင် ပေကျံနေသည်များကို သုတ်သည်..။ ထိုအခိုက်မှာပင် လမ်းဒေါင့်ဆီမှ ဂစ်တာတီးသံ ထွက်ပေါ်လာ၍  ခင်နွဲ့ရီ နားစွင့်မိလိုက်သည်.. ။  ဒီနေရာတွင် ဂစ်တာတီးသံ တစ်ခါမှ မကြားဖူးခဲ့ပါ..။  ဂစ်တာသံနောက်မှ သီချင်းသံက ထွက်ပေါ်လာသည်..။

“သံယောဇဉ်….သံယောဇဉ်…………“

“ဟင်…ဒါ..ဒါ..ဇေယျာ့ အသံပဲ…ပတ်ဝန်းကျင်ကများ ….အို….ဒီနားမှာ အပျိုလေးတွေ အများကြီး ရှိတာပဲ….“

နားစွင့်နေရင်း လက်ထဲမှ ထဘီဖြင့် စောက်ဖုတ်ကို ဆက်၍ မသုတ်သေးပဲ အသာအုပ်ကိုင်ထားသည်..။  နားထောင်ရင်း နားထောင်ရင်းဖြင့် ဇေယျာ့ အသံမှန်းလဲ သိနေတော့ ခင်နွဲ့ရီ၏ စိတ်တွေက ကြွလာသည်..။  စောစောက ခင်မောင်လွင် လိုးသဖြင့် ပြီးချင်ချင် ဖြစ်နေသော စိတ်က နဲနဲ ငြိမ်နေရာမှ  ဟုန်းခနဲ ထ၍ လာသည်..။

“ယောက်ျားက အသံ…“ 

ဆိုသည့်အတိုင်း ခင်နွဲ့ရီ ဇေယျာ၏ အသံကိုကြားပြီး စိတ်တွေ ဟုန်းခနဲ နိုးထလာသည်..။  လက်ထဲမှ ထဘီလေးဖြင့် စောက်ပတ်ကို ဖိဖိပွတ်သည်..။  အရသာတွေ့လာတော့ မျက်လုံးအစုံကို မှိတ်ရင်း ဇေယျာ၏ အသံကို နားစွင့်သည်..။ မျက်လုံးထဲတွင်တော့ ညနေက မြင်ခဲ့ရသော ဇေယျာ့ လီးကြီးကို ပြန်မြင်ယောင်နေသည်..။

ခင်နွဲ့ရီ သူမစိတ်ကို မထိန်းနိုင်တော့…။ မျက်လုံးဖွင့်၍ ခုတင်ပေါ် လှမ်းကြည့်လိုက်သည်.။  ခင်မောင်လွင်က မှန်မှန်ကြီး ဟောက်၍ အိပ်ပျော်နေသည်..။ ခင်နွဲ့ရီ အံလေး တစ်ချက်ကြိတ်ကာ ကြမ်းပြင်ပေါ် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ချလိုက်သည်..။  ပြီးတော့ လက်ထဲမှ ထဘီဟောင်းလေးကို ဘေးသို့ချလိုက်ပြီး လက်တစ်ဖက်ကို နောက်ပြန်ထောက်၍ ဖင်ကို ကြမ်းပြင်ပေါ် ထိုင်ချလိုက်သည်..။ ပြီးမှ ပေါင်ကို ကားလိုက်ကာ မတရားဖောင်းတင်းလာသော စောက်ပတ်ကြီးကို လက်ဖြင့် အုပ်ကိုင်၍ ပွတ်သည်..။ စောက်စေ့လေးကို လက်ညှိုးထိပ်ဖြင့်  ကလိသည်..။

နားက ဇေယျာ ၏ အသံကို အဆက်မပြတ် နားစွင့် ရင်း မှိတ်ထားသော မျက်လုံးထဲမှာ ဇေယျာ့ လီးကြီးကို မြင်ယောင်ကာ လက်ညှိုးလက်ခလယ် ပူး၍  စောက်ခေါင်းထဲ ထိုးသွင်း၍ ထုတ်ချီသွင်းချီဖြင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ထိုးသည်..။

“အင်း…ဟင်း…..ဇေယျာရယ်…..သား….ရယ်…..“

ခဏအတွင်း ခင်နွဲ့ရီတစ်ယောက် ပြီးချင်လာသည်..။ လက်ကို ခပ်ပြင်းပြင်း ခပ်သွက်သွက်လေး ထိုးထဲ့၍ လိုးသည်..။

“ဇေယျာ….မမ..ပြီး…တော့ မယ်….အ…..အ…အား….“

ခင်နွဲ့ရီတစ်ယောက် မျက်နှာတစ်ခုလုံး ရှုံ့မဲ့၍ ဖင်ကြီးဆတ်ခနဲ ဆတ်ခနဲ ဖြစ်ကာ ပြီးသွားရတော့သည်..။

..............................................................................................................

နောက်နေ့တွင် ခင်နွဲ့ရီသည် မနက်ပိုင်း ထဲက ဈေးသို့သွား၍ ညနေပိုင်းကျတော့ ပျံကျဈေးလေးကို မသွားတော့ပေ..။ ထို့ကြောင့် ဇေယျာနှင့် မတွေ့ရ..။  တွေ့ချင်သော စိတ်က အဆမတန် ရင်ထဲတွင် ဖြစ်နေပေမယ့် ဒီစိတ်ကို အတင်းမျိုသိပ် ချုပ်တည်းထားပြီး ခင်နွဲ့ရီသည် ဇေယျာကို ရှောင်နေခဲ့သည်..။

ည ၉ နာရီ ထိုးပြီ..။ သားနှင့် လင်ဖြစ်သူ ခင်မောင်လွင်တို့ အိပ်၍ သွားပြီ..။ ညနေက မသောက်တာကြာပြီဖြစ်သော ခင်မောင်လွင်ကို ခင်နွဲ့ရီကပင် စကားစ၍ အရက်သောက်ဖြစ်အောင် ဆွယ်ကာ အမြည်းကောင်းကောင်း လုပ်ပေးကာ အရက်တိုက်ခဲ့သည်..။  ခင်မောင်လွင် ဘယ်လိုနည်းနဲ့မှ တစ်ရေး မနိုးနိုင်တော့…။

ခင်နွဲ့ရီ တွက်ထားသည့်အတိုင်း ည ၉ နာရီ ကျော်လျင် ဂစ်တာသံနှင့် ဇေယျာ့ သီချင်းသံက ထွက်ပေါ်လာသည်..။ ခင်နွဲ့ရီ  အိပ်ယာပေါ်တွင် အသာလှဲ၍ ဇေယျာ၏ အသံကို နားစွင့်ရင်း ဖီးတက်နေမိသည်.။  ထဘီထဲ လက်ထည့်၍  စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်သည်..။  စောက်စေ့လေးကို လက်ညှိုးထိပ်လေးနဲ့ ကလိသည်..။  ခဏအတွင်း ခင်နွဲ့ရီ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးက မတရားဖောင်း၍ ခုံးထလာပြီး စောက်ရည်ကြည်လေးတွေက စိုရွှဲ၍ လာသည်..။

ဇေယျာ ၏ အသံကို နားစွင့်ရင်း စောက်ဖုတ်ကို ကလိလိုက် နားလိုက်လုပ်ကာ အရသာခံနေလိုက်သည်..။  သီချင်း သုံးပုဒ် ပြီးတော့မည်..။  ဇေယျာ မနေ့က သီချင်း သုံးပုဒ်ပြီးတော့ ပြန်သွားသည်..။  ခင်နွဲ့ရီ ကပျာကယာ အိပ်ယာပေါ်မှထ၍ ခေါင်းဖီးပြီး မျက်နှာကို မိတ်ကပ်တို့လိုက်သည်..။  ပြီးတော့ အိမ်ရှေ့ တံခါးကို အသာလေး ဖွင့်လိုက်သည်..။ ဒီအခိုက်မှာပင်  ဂစ်တာတီးပြီးသွားသော ဇေယျာက လှမ်း၍ အကြည့်ဖြင့် ဆုံသဖြင့် လက်ယပ်လှမ်းခေါ်လိုက်သည်…။

ခင်နွဲ့ရီတို့ အိမ်က ဒေါင့်အိမ် ..။ အိမ်ရှေ့တွင် က ပန်းစိုက်ရောင်းသောခြံရှိသည်..။  လူနေသည့်တဲက ဟိုတစ်ဖက်တွင် တော်တော်ဝေးသည်..။  ခြေရင်းဘက်က လမ်း ..။ လမ်းတစ်ဖက်က အိမ်ကလည်း ဝေးသည်..။  တဲသာသာ အိမ်လေး ဖြစ်၍ ခြံစည်းရိုးပင်တွေက တဲကိုပင် မမြင်ရ..။ ခေါင်းရင်းဘက်ကအိမ်က လူမနေ..။ အိမ်က ပျက်စီးနေပြီ..။ ဒီနေ့မီးပျက်သော ရက်..။ ခင်နွဲ့ရီ ညဦးထဲက ခြံစည်ရိုးတံခါးကို စေ့ထားသည်..။ ဇေယျာ ဂစ်တာကိုင်၍ ခြံစည်းရိုးတံခါးကို တွန်းဝင်လာသည်..။ ခင်နွဲ့ရီ အိမ်တံခါးကို ပြန်စေ့၍ အောက်သို့ ဆင်းလိုက်သည်.။

  ဇေယျာက ခြံစည်းရိုးအတွင်းဖက်တွင် ဂစ်တာကို ထောင်ခဲ့ပြီး ခင်နွဲ့ရီဆီ လျှောက်လာသည်.။ နှစ်ယောက်သား ဆောင့်ကြောင့် ထိုင်ချလိုက်ပြီး..ထွေးနေအောင် ဖက်ကာ နမ်းကြသည်..။ ခင်နွဲ့ရီတို့ ခြံစည်းရိုးက လူတစ်ရပ်ကျော်လောက် ရှိသော ဝါးကပ်ခြံစည်းရိုး ဖြစ်သည်.။  ဒီနေ့တော့  ခင်နွဲ့ရီက ဇေယျာကို အတင်းကြုံး၍ ဖက်ထားမိသည်..။

ခင်နွဲ့ရီမှာ ညအိပ်ရန်ဝတ်ထားသော  ရှပ်အင်္ကျီလက်တိုကို ရင်ဘတ် ကျယ်သီးတွေဖြုတ်ပေးလိုက်သည်..။ ကောင်လေးက ချက်ချင်းပင် မျက်နှာကို ထိုးအပ်ကာ နို့နှစ်လုံးကို ဆွဲစို့သည်..။ ခင်နွဲ့ရီ ရင်ဘတ်လေး ကော့၍ ကော့၍ ပေးပြီး နို့နှစ်လုံးကို ကလေးနို့တိုက်သလို လက်ဖြင့်မကိုင်ကာ တစ်လုံးပြီး တစ်လုံး အစို့ခံသည်..။  စောက်ရေတွေကလည်း တစိမ့်စိမ့် ယိုစီးကျနေပြီ.။

ခင်နွဲ့ရီ အိမ်ပေါ်သို့ တစ်ချက်နားစွင့်ကြည့်သည်.။ လင်ဖြစ်သူ ခင်မောင်လွင့် ဟောက်သံကသာ အဆက်မပြတ် ထွက်နေသည်..။ ဘေးဘီသို့ မျက်လုံး ကစားကြည့်သည်..။ ပတ်ဝန်းကျင် တစ်ခုလုံး မှောင်မဲ တိတ်ဆိတ်နေပြီး ဘာလှုပ်ရှားမှုမှ မတွေ့ရ…။

“အန်တီ့ကို သိပ်ချစ်တာပဲ…“

“တို့လဲ သားကို ချစ်တယ်… အင်း….မမလို့ခေါ်တော့နော်….ခုပဲ…တို့ကို မယားဖြစ်အောင် လုပ်တော့မှာမို့လား….မမလဲ..မောင်လေးလို့ခေါ်မယ်…သိလား….“

“အင်း……“

“ကဲ….လာ….“

ခင်နွဲ့ရီသည် ဇေယျာကို အိမ်ဘေးသို့ ခေါ်လာသည်..။  အိမ်ဘေး မြက်နုနုလေးများ ပေါက်နေသော နေရာရောက်တော့ ….

“ဖင်ချပြီး ထိုင်လိုက်….“

“ခြေထောက်ဆင်း….ဟုတ်ပြီ….နောက်ကို တံတောင်ဆစ်ထောက်ပြီး ကိုယ်ကို နဲနဲ လှဲလိုက်…ရပြီ….မောင်လေး…..“

ခင်နွဲ့ရီ ဇေယျာ၏ ပုဆိုးခါးပုံစကို ဆွဲဖြုတ်ချလိုက်သည်..။ ဇေယျာ့ လီးကြီးက မတ်ခနဲ ထွက်၍လာသည်..။ ခင်နွဲ့ရီ ဘေးတွင် ဆောင့်ကြောင့် ထိုင်နေရာမှ ငုံ့၍ လီးကို လက်ဖဝါးလေးဖြင့် အသာကိုင်ကာ ငုံ့နမ်းသည်..။ ပြီးတော့ နီရဲရွှမ်းစိုနေသော သူမနှုတ်ခမ်းလေးဖြင့် လီးဒစ်ကြီးကို ဖွဖွလေး စုပ်သည်..။ ဇေယျာ တွန့်ခနဲ တွန့်ခနဲ ဖြစ်နေသည်..။  ထို့နောက် လျှာကို တစ်လစ်လေး ထုတ်ကာ ယက်ရုံမျှ မက လုံးတစ်နေသော ဂွေးဥကြီးကိုပါ ငုံ့၍ နမ်းလိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းဖြင့် ငုံစုပ်လိုက် လျှာလေးဖြင့် ယက်ပေးလိုက် လုပ်နေသည်..။

ပြီးတော့ အမွှေးလေးတွေ ခပ်ပါးပါး ပေါက်နေသော ဇေယျာ၏ ဆီးခုံကိုပါ လျှာဖြင့် ယက်သည်..။ လီးထိပ်တွင် စိမ့်ထွက်လာသော အရည်ကြည်လေးတွေက လီးတန်ကြီးပေါ်သို့ လိမ့်၍ ဆင်းလာသည်..။ ခင်နွဲ့ရီ မမှီ မကမ်း ထိုအရည်ကြည်လေးတွေကို လိုက်၍ ယက်သည်..။  ခင်နွဲ့ရီ ပေါင်ခြံတစ်ခုလုံးလည်း စိုရွှဲလို့ နေပြီ…

“သိပ်ချစ်တာပဲ….မောင်ရယ်….လုပ်ရအောင်နော်….မမ…မနေနိုင်တော့ဘူး…..“

တုန်ခိုက်စွာ ငြီးသံလေးဖြင့် တစ်ချက်ပြောလိုက်ပြီး ဇေယျာ၏ မျက်နှာကို ကြည့်ကာ ပါးပြင်တစ်ဖက်ကို ရွှတ်ခနဲ နမ်းသည်..။  ခင်နွဲ့ရီ အံတစ်ချက်ကြိတ်ခါ သူမ၏ ထဘီလေးကို မ၍ ဇေယျာ့ပေါင်ခွဆုံပေါ်သို့ ခွ၍ တက်လိုက်သည်..။  လက်တစ်ဖက်က တဆတ်ဆတ်ဖြစ်နေသော ဇေယျာ၏ လီးကြီးကို အသာထိမ်း၍ ဆုပ်ကိုင်ကာ စိုရွှဲနေသော သူမစောက်ပတ်ဝတွင် တေ့ကာ စောက်စေ့ထိပ်ကို လီးဒစ်ကြီးဖြင့် ပွတ်လိုက်ပြီးမှ အထဲသို့ဝင်အောင် ဖိချသွင်းယူလိုက်သည်..။  အားရကျေနပ်သွားသော ပီတိအဟုန်က ခင်နွဲ့ရီ တစ်ကိုယ်လုံး ပျံ့နှံ့၍ သွားသည်..။

ဇေယျာ၏ ဆီးခုံနှင့် သူမ၏ စောက်ပတ်ဝတို့ဖိကပ်၍ လီးတစ်ချောင်းလုံးကို စောက်ပတ်ထဲ သွင်းထားပြီး ဖင်ကို နှဲ့ကာ လှည့်ပေးသည်..။

“မမရယ်….ဟင်း…ဟင်း….“

ခင်နွဲ့ရီ ဖင်ကိုကြွပြီး တစ်ချက်ချင်း လိုးသည်..။ ခင်နွဲ့ရီ၏ စောက်ခေါင်းထဲတွင် အရည်တွေက မတရား ထွက်နေသဖြင့် တဘွတ်ဘွတ် အသံတွေက ထွက်ပေါ်၍ နေသည်..။  ဇေယျာက လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ခင်နွဲ့ရီ၏  နို့နှစ်လုံးကို တစ်လုံးပြီး တစ်လုံး ကိုင်သည်..။ ဖြစ်ညှစ်သည်..။ နို့သီးလေးတွေကို ချေပေးသည်..။

လိုးနေပေမဲ့ ခင်နွဲ့ရီ မျက်လုံးကို မှိတ်မထားပါ..။ ရမ္မက်ထန်သော မျက်လုံးအစုံဖြင့် ဇေယျာ၏ မျက်နှာချောချောလေးကို ကြည့်ကာ အားပါးတရ ဆောင့်၍လိုးသည်..။

“မောင်ရယ်…..မောင်….ဟင်းဟင်း….အင်း…အောက်ကနေ ပင့်ပေး…..ပင့်ပေးပါလား…မောင်….အင်း……ဟင်း…..ကောင်းလိုက်တာ….ကွယ်…..“

ရမ္မက်တွေ ဆူဝေလာတော့ ခင်နွဲ့ရီ အားမရနိုင် ဖြစ်လာရသည်..။  ဇေယျာကလည်း အောက်က ပင့်တင်ကာ ဆောင့်ပေးသည်..။ လူပျိုပေမဲ့ ကြည့်ဖူးသော အခွေတွေက မနည်းတော့..။ စောက်ခေါင်းထဲတွင် လီးကချောင်သလို ဖြစ်နေပေမယ့် ခင်နွဲ့ရီ အတော်ပင် ကျေနပ်အားရဖြစ်နေမိသည်..။  မကြာမီ ခင်နွဲ့ရီ တစ်ကိုယ်လုံး ဆိမ့်တက်လာသည်..။

“ကျောချပြီး လှဲလိုက်….“

ဇေယျာထောက်ထားသော တံတောင်ဆစ်ကိုဖြုတ်၍ ကျောကို ချလိုက်တော့ ခင်နွဲ့ရီက ဆောင့်ကြောင့်အနေအထားမှ ဒူးထောက်ချလိုက်ပြီး ဇေယျာ၏ အပေါ်သို့ မှောက်ချကာ ဖက်လိုက်ပြီး ဖင်ကြွ၍ ဆောင့်သည်..။ ဇေယျာကလည်း မတတ်တတတ်နှင့် အောက်မှ ပင့်ဆောင့်ပေးသည်..။

“အား…..မောင်…..မောင်ရယ်….မမ ပြီး……အား…..ပြီး ပြီ….အား…….အား….“

“အ…မမ….အင်း…….“

နှစ်ယောက်စလုံး ပြိုင်တူပြီးကာ အရည်များ အိုင်ထွန်းသွားသည်..။ သူတို့နှစ်ယောက်ကတော့ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် လွတ်ထွက်သွားမှာ စိုးသည့်အလား အတင်းဖက်၍ အငမ်းမရ နမ်းလိုက်ကြပါတော့သည်..။

...........................................................................................................................................

ခင်နွဲ့ရီနှင့် ဇေယျာတို့ ညစဉ် ပုံစံမျိုးစုံ နှင့် တွေ့ခဲ့ လိုးခဲ့ကြသည်မှာ  ကြာခဲ့ပြီ…။  အရက်ကို ကြိုက်သော်လည်း မိန်းမက တားသဖြင့် မသောက်ပဲ နေခဲ့ရသော ခင်မောင်လွင်မှာလည်း  မိန်းမက လိုလိုလားလား ရှိသဖြင့် နေ့စဉ် သောက်ခဲ့သည်မှာ မျက်နှာပင် အမ်းတမ်းတမ်း ဖြစ်နေချေပြီ..။

ပြူတင်းပေါက် ကို မျက်နှာပေး၍ ရပ်နေသော ခင်နွဲ့ရီ၏ နောက်သို့ ခင်မောင်လွင် က တိုးကပ်လိုက်ပြီး သူမ၏ တင်သားအစုံကို လက်ဖဝါးနှစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်လိုက်သည်..။

“ရီလေး တော်တော်လေး ကျသွားတယ်နော်… နေရော ကောင်းရဲ့လား….“

“ကောင်းပါတယ်…ကိုရဲ့…ရီလေး အသက်လဲ ပြန်ကြည့်အုံးလေ…၊ ၃၅  ထဲ ရောက်နေပြီ…ပြီးတော့ အိမ်ထောင်ကျတာလဲ ၁၃ နှစ်ထဲ ရောက်နေပြီဟာ….“

“အင်း……..“

“ပြီးတော့ ရီလေးက ဟိုကိစ္စကို သိပ်ပြီး စိတ်မသန်လို့ ဒီလောက် တင်နေတာ…ဟုတ်ဖူးလား….ကိုရဲ့….“

ဟုတ်ဖူးလား ဟု ပြီတီတီလေး လှည့်ပြောလိုက်သော ခင်နွဲ့ရီ၏ ပါးလေး တစ်ဖက်အား ခင်မောင်လွင်က ရွှတ်ခနဲ နေအောင် နမ်းလိုက်ပါတော့သည်..။

ပြီးပါပြီ။